Ανάρτηση 42/2009 (αρχοντοχωριατο-κυπριακή, καλλιτεχνική και καλαμαρίστικη) - Επήραν μας πρέφαν (οι εξ Ελλάδος αδελφοί) κι άλλα τινά!

Σε μια προσπάθεια να ξεφύγουμε και λίγο από τη συνεχή πολιτικολογία, σήμερα θα ασχοληθώ μ’ ένα άλλο, διαφορετικό θέμα (όχι και τόσο πολιτικό, που έχει όμως κι αυτό τις πολιτικές του διαστάσεις – τελικά ΤΙΠΟΤΑ δεν είναι πέραν ή μακράν της πολιτικής, με την ευρύτερη της έννοια της λέξης). Με αφορμή ένα σατιρικό κείμενο από το ένθετο “PURPLE” του κυριακάτικου “Πολίτη” (θα το παραθέσω πιο κατω, μετά τη μακροσκελή αυτή εισαγωγή μου) θα ασχοληθώ με κάτι διαχρονικά επίκαιρο ... Πως “μας πιάννουν στο μαϊττάππιν ” (στο περιπαίξιμο) οι εξ Ελλάδος καλλιτέχνες και “καλλιτέχνες” ... Πως διάφοροι αυτού σιναφιού, υπηρέτες και λειτουργοί της Τέχνης του Θεάματος αλλά και του Show (τουτέστιν, ηθοποιοί, τραγουδιστάδες, μοντέλλες, “γλάστρες”, παρουσιαστές/στριες, τηλεκονφεριανσιέ-κλόουν, showάδες και λοιποί) εκ του κλεινόντος άστεως ορμώμενοι κατα Επαρχία μεριά (ας πούμεν κατά την αρχοντοχωριάτισσα Κύπρο), συνήθως μας σερβίρουν “φύκια για μεταξωτές κορδέλες” ... Κι εμείς οι “χαζοκούμπαροι” τα χάβουμε (αμάσητα συνήθως) ... Πως αλλιώς όμως θα έχουμε εικόνες, ακούσματα και εμπειρίες για να λεμε και να περιγράφουμε (στους άλλους ιθαγενείς), εξορκίζοντας ίσως έτσι και την πολιτιστική μας ένδεια; Πως θα χουμιζόμαστε/θα παινευόμαστε (σε γείτονες, συγγενείς και φίλους) ότι έχουμε δει ή ακούσει τον άλφα και το δείνα (ωμέγα) αστέρα και αστέρισσα (όχι αστερόεσσα) εκ της μητρός πατρίδος; Αν μας πετάξουν και καμιά εθνικο-πατριωτική κορώνα (ας πούμε ψελλίσουν κάτι για την “μαρτυρική Μεγαλόνησο”) στους εφτά ουρανούς θα τους ανεβάσουμε ... Παλαιότερα τους παίρνανε (οι ατζιέντηδες συνοδεία και των καναλιών – για να έχουμε και δηλώσεις) εκεί στο πάλαι ποτέ Οδόφραγμα στο τέρμα της Λήδρας (ήταν τότε στους “καλούς καιρούς” πριν ανοίξει το Οδόφραγμα για να πηγαινοερχόμαστε – με “αλλοτριωμένη” συνείδηση οι Ελληνοκύπριοι και συμφεροντολογικά οι τουρκοκύπριοι) για να ατενίσουν με το αγέρωχο ελληνικό τους βλέμμα (μέσα από τες πολεμίστρες του εκεί φυλακίου) την κατεχόμενη (από τους προαιώνιους εχθρούς) ελληνική γη (μας)! Τώρα τι βλέπανε και μέχρι που έφτανε το μάτι τους, αλλού παπά ευαγγέλιο ήταν – και χότζια κοράνιο!
Κι έτσι οι εξ Ελλάδος αδελφοί (καλλιτέχνες και άλλοι), “αναβαπτιζόμενοι στα εθνικά νάματα της κυπριακής ελληνικής γης και στο άρωμα του κατεχόμενου τόπου μας” (τέτοιες πατριωτικές φανφάρες μας πετούσαν σε δηλώσεις τους από τηλεοράσεως – κι εμείς περιμέναμε υπομονετικά σαν όρνια να τις αρπάξουμε για να γεμίσουν τα στήθια μας με εθνική περηφάνια και τα μάτια μας με δάκρυα για το πόσο μας σκέφτονταν και μας αγαπούσαν οι αδελφοί έλληνες)... Και μετά τρέχανε (κι εμείς πίσω τους) για να συνεχίσουν το εθνικό τους χρέος σε μουσικοχορευτικές παραστάσεις και πίστες! Κι εμείς ανταποδίδαμε (εκεί) σε είδος ότι πήραμε σε λόγια ... Δίναμε απλόχερα τα ρέστα μας κι αυτοί γέμιζαν σακκούλες (για να μην μας κακοκαρδίσουν)!

[Να φανταστείτε πως και η δικιά μας η Βίshη (Βίσση) δεν ΜΑΣ χαρίστηκε καθόλου... Μας επεξεργάστηκε (διάβαζε εκμεταλλεύτηκε) κανονικά για κάποιες παραστάσεις, (ίσως και μόνο μία), νομίζω τότε για τους εορτασμούς για το Millennium (το έτος 2000) - εισέπραξε αρκετές δεκάδες χιλιάδες λίρες, για μια μόνο εμφάνιση, αν δεν κάνω λάθος, τη νύχτα της Παραμονής της Πρωτοχρονιάς!]

***{Διορθωτική σημείωση(5/8/2009 - 11:30 μ.μ.):
Να αναφέρω (μετά από σχετικό σχόλιο του αγαπητού PolitisPittas - και τον ευχαριστώ) ότι η εκδήλωση στην οποία συμμετείχε η Βίσση ήταν για τους εορτασμούς που έγιναν για την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση – η όλη (πατριωτική) ενέργεια της Βίσση στοίχισε μόλις 150.000 Κυπριακές Λίρες (όχι Ευρώ)!}

Συγκεκριμένα χαρακτηριστικά παραδείγματα υπάρχουν πολλά, για το πόσο αφελείς (ιθαγενεί)ς κι αμόρφωτους (χώρκατους), μας θεωρούσαν (και συνεχίζουν να μας θεωρούν – κάποιοι μας πήραν πρέφα για τα καλά) οι υψηλής πολιτιστικής και καλλιτεχνικής στάθμης και κουλτούρας κατοικούντες (και διαχειμάζοντες) εν Αθήναις (μάλλον στα Βόρεια της προάστια) καλλιτέχνες ...

Τι να πρωτοθυμηθούμε:
1. Το βρισίδι που υπέστησαν από την ευειδή (και βαμμένη ξανθιά) κυρία Κατερίνα Λάσπα - όσοι την παρακολουθήσαν από κοντά αλλά και δια ζώσης από τηλεοράσεως, σ’ εκείνο το τηλεπαιχνίδι παρωδία (του ΡΙΚ) σε απευθείας μετάδοση από το Μόντε (Κα)πούτο; Τι μας είχε πει τότε, “ασιχτίρ” ή “σίκκιμε”;

2. Τις ειρωνείες και τα χλευαστικά χαμόγελα και σχόλια του πολύ Χρίστου Φερεντίνου στο τηλεπαιχνίδι του “Σίγμα” “Κόντρα Πλάκες”; Καλά όμως, του έδιναν και τα “τούβλα” οι (κύπριοι) διαγωνιζόμενοι) κάτι πάσες, μα κάτι πάσες, αυτογκόλ βάζανε με τα μαργαριτάρια τους! Αλλά ο Φερεντίνος είναι ο τελευταίος που δικαιούται (κατα την ταπεινή μου γνώμη) να κάνει τον έξυπνο! Έχει ειδικευτεί να κάνει τον παρουσιαστή σε διάφορα (σαχλο)τηλεπαιχνίδια τα οποία πουλούν παρά πολύ, καθώς οι διαγωνιζόμενοι παίχτες κυνηγούν το χρήμα ... (Είναι και το κυνήγι του χρήματος μια αξία που διδάσκεται μέσω της τηλεόρασης). Είναι ειδικός (ο Φερεντίνος) στο να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα αγωνίας για την εξέλιξη του παιχνιδιού (αχρείαστη και περιττή κατ’ εμένα, καθώς αυτά τα παιχνίδια βασίζονται καθαρά και ΜΟΝΟ στην τύχη και ΚΑΘΟΛΟΥ γνώσεις, παρατηρητικότητα ή κάποιες δεξιότητες). Γι’ αυτό κι εγώ τον θεωρώ πολύ ρηχό και πολύ αναιδείς και άστοχες τες ειρωνείες του...
Σ’ ένα τέτοιο τηλεπαιχνίδι όπου οι παίχτες άνοιγαν διάφορα κουτιά (στα οποία υπήρχε αναγραμμένο εσωτερικά τι κέρδιζαν ή αν έχαναν – δηλ. ήταν θέμα καθαρά τύχης αν θα κέρδιζαν ή όχι) καλούσε τους διαγωνιζόμενους να σκεφτούν προσεκτικά ή/και να είναι προσεχτικοί κι άλλα τέτοια... Τι στο διάολο μάγοι ήταν και θα μάντευαν τι υπήρχε στο κουτί; X-ray μάτια ειχανε; Ποτέ μου δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό που έπρεπε να σκεφτούν ή να προσέξουν!

3. Ο Σεφερλής (η μεγάλη αυτή ηθοποιάρα) που στις παραστάσεις που διοργανώνει στην Κύπρο, συμμετέχει είτε ΜΟΝΟΣ του, ή άντε το πολύ με ακόμα (καμιάν) ημίγυμνη ηθοποίαν, και τρέχουν (οι ιθαγενείς) από πόλεις, χωριά και συνοικισμούς για να τον θαυμάσουν και να γελάσουν – γιατί άραγε; Στις παραστάσεις του αν οι ατακες του δεν κατακλύζονταν από βωμολοχίες, μόνο για παιδάκια θα έκαναν! “Καλό, ε;”!

4. Την νύχτα του δευτέρου γύρου των τελευταίων Προεδρικών εκλογών (το Φεβράρη του 2008) όπου είχαμε την εκλογή Χριστόφια στην Προεδρία (αρκετοί ακόμα να το χωνέψουν), ένα από τα κυπριακά κανάλια (δεν θυμάμαι ποιο) έφερε γνωστό δημοσιογράφο από την Ελλάδα για να παρουσιάσει το πρόγραμμα για τα αποτελέσματα των εκλογών. Ήταν (νομίζω) ο Ευαγγελάτος – αυτός που είναι άντρας (νομίζω) της “πρωινατζούς” της Τατιάνας (τον συγχύζω με το Χατζιηνικολάου) ... Στο panel για τη συζήτηση των αποτελεσμάτων ήταν μεταξύ άλλων και ο βουλευτής του ΑΚΕΛ Γιάννος Λαμάρης. Αφού η εκλογή Χριστόφια έγινε πλέον γεγονός, ο εν λόγω δημοσιογράφος-showman, προσπαθούσε να πείσει τόσο τον Λαμάρη όσο κι ΕΜΑΣ τους ιθαγενείς τηλεθεατές, ότι ο Λαμάρης θα διοριζόταν (από το νεο Πρόεδρο) Υπουργός και μάλιστα Εμπορίου και Βιομηχανίας (αν δεν κάνω λάθος). Από που έβγαλε αυτό το πόρισμα δεν έχω καταλάβει ακόμα ... Ίσως να προσπαθούσε να μας πείσει ότι έχει μαντικές ικανότητες ή ότι τόσο παλαβούς μας περνούν πια!

{Για να μη θεωρηθεί ότι μιλώ προκατειλημμένα και ότι γενικεύω το θέμα με όλους τους Έλληνες που μας έρχονται για παραστάσεις στην Κύπρο, να σημειώσω ότι έχω παρακολουθήσει εξαιρετικές (μουσικές) εκδηλώσεις (συναυλίες) με τους Θάνο Μικρούτσικο, Μαχαιρίτσα, Τσακνή, Τσαλιγοπούλου, Ελ. Αρβανιτάκη, Μελ. Κανά, Μητροπάνο ...}

Όπως έχω ήδη πει (στην αρχή του κειμένου μου) αφορμή για να το γράψω (και να κάνω αυτή την ανάρτηση) μου την έδωσε ένα άρθρο στο (ένθετο) περιοδικό “PURPLE” του Κυριακάτικου “Πολίτη” (το τεύχος της Κυριακής 26 του Ιούλη του 2009) στη στήλη “ENDITORIAL” (της τελευταίας σελίδας). Το άρθρο υπογράφεται από τον Μαρίνο Νομικό και καταπιάνεται μ’ αυτά όλα τα “καλλιτεχνικά φαινόμενα” που μας προκύπτουν εξ Ελλάδος και που περιέγραψα εν μέρει κι ΕΓΩ πιο πάνω ...

[Για όσους δεν το διαβάσατε θα το παραθέσω αυτούσιο πιο κάτω - και με δικά μου μικρά σχόλια, παρατηρήσεις και επεξηγήσεις μέσα στις αγκύλες... Επίσης οι χρωματώσεις είναι δικές μου]


“Το καλύτερο της εβδομάδας το διάβασα στο τηλεπεριοδικό του Δία: Ο Μίλτος Μακρίδης [είναι αυτός που παρουσιάζει το τηλεπαιχνίδι με τις ταυτότητες;] , λέει, επισκέφτηκε την Κύπρο... incognito! Ποιος ήρθε; Προφανώς o συντάκτης έχει συγχύσει μέσα στο μυαλό του την περίπτωση του διάσημου που επισκέπτεται κρυφά ένα μέρος (δηλαδή incognito) με εκείνα ενός has-been ο οποίος είναι αναγκαστικά incognito για το λόγο ότι υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες η Άγκυρα να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία ως έχει παρά έστω και μία ψυχή [να αναγνωρίσει] τον εν λόγω κύριο στο δρόμο! Αυτός ο τύπος όμως θα μπορούσε κάλλιστα στην Ελλάδα να σταθεί στην ουρά ακόμα και για δωρεάν διανομή δειγμάτων οδοντόκρεμας και στην Κύπρο να περνιέται για διασημότατα και να προσελκύει τους εγχώριους παπαρ(ι)άτσι [εδώ δεν κατάλαβα το λογοπαίγνιο του Νομικού].
Είναι γνωστό ότι το νησί της Αφροδίτης προσφέρεται για αρπαχτές των αθηναϊκών ντεμέκ-celebrities [ντεμέκ= δήθεν, τάχα μου, προσποιητά – λέξη τουρκικής προελεύσεως. Από την άλλη celebrities (ή σελέμπριτι) είναι κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν κάνει κάτι φοβερό, αλλά προσπαθούν μέσω των δημοσίων σχέσεων να περάσουν ότι έχουν κάνει κάτι, ενώ στην ουσία είναι για κράξιμο], αλλά η διαφορά με την Κομοτηνή ή τα Γρεβενά (αθάνατη ελληνική επαρχία και σελεμπριτομάνα) είναι ότι στην Κύπρο, η ίδια [αυτή] αρπαχτή χρυσοπληρώνεται. Όπως οι Ελλαδίτες στρατιώτες και αξιωματικοί βάζουν βύσμα [βύσμα = η γνωριμία με κάποιο υψηλό πρόσωπο όπου θα κάνει κάτι ευνοϊκό (ρουσφέτι) για εσένα] για να τους πάρουν στην ΕΛΔΥΚ (θητεία μεν, αλλά καλοπληρωμένη και χωρίς τα Εφ-δε-γκάτζοι [μόνο ο ίδιος ο Νομικός ξέρει τι εννοεί εδώ] κουνούπια του Έβρου), έτσι και οι ψευτοδιασημότητες της μαμάς πατρίδας κυνηγούν τις αρπαχτές στην Κύπρο, γιατί άκουσαν από συναδέλφους τους ότι οι «χαζοκουμπάροι όχι μόνο σου τα ακουμπάνε γερά αλλά σου προσφέρουν αεροπορικά business class και ξενοδοχειάρα πεντάστερα με μασάζ και spa». Πολύ καλύτερα από το πανδοχείο στη Δομοκό [κατα που πέφτει;] ή τον ξενώνα αγροτουρισμού στο Διδυμότειχο [το ‘χει υμνήσει τραγουδιστικώς κι ο Μαχαιρίτσας], σωστά;
Έτσι λοιπόν, από τις αφίξεις στη Λάρνακα καταλαβαίνουμε αμέσως ποιος δεν πάει καλά στην Ελλάδα και χρειάζεται αρπαχτή – τονωτική ένεση χθες! Λατρεύω εκείνες τις φωτογραφίες στο ΟΚ! με τα nμι-celebrities [το “ημι” εδώ είναι το αντίστοιχο του “ψευδό”;] να ποζάρουν με το καροτσάκι Pafilia [εταιρεία που διαφημίζεται στα καροτσάκια του Αεροδρομίου] και να δηλώνουν στον Γιώργο - όταν μεγαλώσω θα γίνω Τσιλιμπουνιδάκης - Μιχαήλ «στην Κύπρο νιώθω σαν στο σπίτι μου». Μπούρδες!
Πρώτα απ’ όλα εάν στο σπίτι σου σε πλήρωνε ένα σκασμό λεφτά για δυο ώρες δουλειά (συν τα spa) δεν θα διέσχιζες τη Μεσόγειο αλλά ούτε καν τη Μεσογείων. Μάθαμε τώρα κι ο κάθε κακομοίρης που συχνάζει στα αζήτητα έρχεται εδώ και αισθάνεται ρίγη συγκίνησης που πατάει το πόδι του στη «μαρτυρική Τσύπρο» [δεν υπάρχει πια το Οδόφραγμα της Λήδρας για να τους πάνε εκεί] (σιγά μην είναι και Τσίπρας ρε άσχετε, πόσες φορές θα σας το πούμε ότι κανένας Κύπριος δεν τη λέει έτσι;). [Ή μεγάλοι κόπανοι είναι ή είναι ακόμα ένας τρόπος για να μας κοροϊδεύουν ...] Μετά θα πάει είτε στο κλαμπ «να απλώσει ζάμπα» [γάμπα], να παίξει μουσική ή να φωτογραφηθεί σταυροπόδι χωρίς εσώρουχο [κάνουν και τέτοια;] για να πάρουν μάτι οι ιθαγενείς, είτε στο στούντιο για «αποκαλυπτικό φωτογράφηση/συνέντευξη» (μούφα)[ψεύτικη, φτιαχτή] ή/και να γυρίσει πεντέξι επεισόδια μονοκοπανιά από τη σειρά ή εκπομπή που συμμετέχει ως πρώτο όνομα (ενώ στην Ελλάδα έχει να δει πρωταγωνιστικό ρόλο κάτι χρόνια) χωρίς να τον νοιάζει η ποιότητα (η ποια;) του προϊόντος ή να ανησυχεί για την απόδοση του (αλήθεια, σας μοιάζει ο Τζώρτζογλου ή ο Τσιμιτσέλης να δίνουν έστω κι ένα ευρωσέντ τσακιστό για το αν παίζουν καλά «Σε φόντο κόκκινο»;). [Ο Βόγλης και η άλλη που παίζει την Ηλέκτρα δίνουν έστω και κανένα ευρουλάκι για το αν παίζουν καλά; Πάντως μια χαρά θα τσοντάρεται η σύνταξη του Βόγλη]. Τα λεφτά στο λογαριασμό και ο ίδιος στην επόμενη πτήση για Αθήνα όπου θα έχει να διηγηθεί κάνα-δυο αστείες ιστορίες για τους «χαζοκουμπάρους» [δεν είναι “χαζοκούμπαρους” που μας λένε;] και την ασχετοσύνη τους (όπως ξέρουμε πολύ καλά πως συνέβη με τον παρουσιαστή ενός αλήστου μνήμης τηλεπαιχνιδιού της κυπριακής TV). [Μάλλον θα αναφέρεται τον πολύ Χρίστο Φερεντίνο και στο τηλεπαιχνίδι “Κόντρα Πλάκες” - αναφέρθηκα σ' αυτόν πιο πάνω]. Θα μου πείτε, φταίει το ημι-σελέμπριτι που αποθεώνεται από τους ιθαγενείς που του ρίχνουν ένα σκασμό λεφτά για να περπατήσει στο red carpet των Φοινικούδων ή της Στασικράτους; [Ποια ήταν αυτά τα celebrities;]. Όχι βέβαια. Καλά χάνει και τα παίρνει και θα το κάνει όσο θα υπάρχει αυτός ο τεράστιος και αβύθιστος κάδος ανακύκλωσης που ονομάζεται «Τσύπρος»...”

************
Υστερόγραφο1:
Μια (και τολμήσαμε) και προχωρήσαμε και σε πιο ελαφριά θέματα, επιφυλάσσομαι σε μελλοντική (εντός του Αυγούστου) ξεχωριστή ανάρτηση μου, να παραθέσω αποσπάσματα και από δύο “εξαιρετικές” συνεντεύξεις που αλίευσα από ένθετα κυπριακών κυριακάτικων εφημερίδων:

1. Η μια συνέντευξη (κουτσομπολίστικη), ήταν της κεχαριτωμένης και συμπαθεστάτης (αλλά και ξανθοβαμμένης) ελληνίδος αοιδούς (μπορεί και αηδούς;) Έφης Σαρρή – της ασπόνδου φίλης του Λαζόπουλου και πάλαι ποτέ ΛΑΟ(Σ)μένης υποψήφιας βουλευτίνας, για το νέο της αμόρε της (διάβαζε ζιγκόλι), έναν 22χρονο Αφρικανό μετανάστη - από τη Νιγηρία (Τελικά δεν είναι μόνο οι μεγαλύτεροι άντρες που αρέσκονται στις μικρότερες!) [Εν τζιαι ξερετε τι σημαινει “λαομένη” στα κυπριακά;]

2. Η άλλη συνέντευξη είναι του νέου Εκπρόσωπου Τύπου (του ελληνορθόξου κυπριακού) αθλητικού Σωματείου ΑΠΟΕΛ, του περιβόητου και λαλίστατου (διάβαζε φαφλατά - κυπριαστί “λαφαζάνη”) ... Πανίκκου Χατζιηλιασή! [Που τον πέτυχαν; Στο καζαντί; Είπαμε ότι γλιτώσαμε από τον μονοκόμματο τον Τάκη Αντωνίου και τη δικηγορική του και πέσαμε πάνω στον Χατζιηλιασή που μιλά για την μάππα λες τζιαι κάμνει αστυνομικό ρεπορταζ!!!]
Ο Χατζιηλιασής υπήρξε δημοσιογραφάρα μεγάλη και τρανή κατα τα (πρώτα) “στρατά” της κυπριακής ιδιωτικής τηλεόρασης. Με τον Δημήτρη Μάμα αναδείχτηκαν σε ακτύπητα (απίθανα) αστυνομικά δαιμόνια – έκαναν τον ανθρώπινο πόνο θέαμα! Φαντάσου να μεν ήταν και ελληνοχριστιανορθόδοξος – φαίνεται ότι τουτη η "αγία" ιδιότητα αντιλογίζεται με το ΑΠΟΕΛίστας!
Θυμάμαι μια φάση από τα επεισόδια στην περιοχή του ΣΟΠΑΖ (τότε με την Πορεία των Μοτοσικλεττιστών το 1996), όπου σε άμεση αναμετάδοση από το χώρο των διαδραματιζομένων μας πληροφορούσε ότι γίνονταν απαγωγές διαδηλωτών από τα ελικόπτερα των Ηνωμένων Εθνών!!! Ο άνθρωπος ήταν/είναι unpaizable!!!

************
Υστερόγραφο2:
Με την ΟΜΟΝΟΙΑ, τον Λεμονή και τους ακριβοπληρωμένους ποδοσφαιριστές της θα ασχοληθώ κάποια άλλη φορά – λίαν συντόμως όμως!

Anef_Oriwn
Τρίτη 4/8/2009