Κυριακή 5 Απριλίου 2009

Ανάρτηση 13/2009 (κυπριακή, επαναπροσεγγιστική αλλά και εκδρομική) – Η “Παραδεισένια κοιλάδα” – ένα άρθρο του Σενέρ Λεβέντ.

Σήμερα αντί κάποιου δικού μου κειμένου θα προχωρήσω στην ανάρτηση/αναδημοσίευση ενός άρθρου του Τουρκοκύπριου δημοσιογράφου Σενέρ Λεβέντ από τη στήλη του “Ημερολόγιο” στην εφημερίδα “Πολίτης” της Τρίτης 24 του Φεβράρη. (Link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=855277&-V=archivecolumns)...

Ο Λεβέντ(1) “ανήκει” (εντός εισαγωγικών η λέξη γιατί δεν εκδίδονται κοτσσιάνια για τις όποιες ιδεολογικοπολιτικές εντάξεις) στην ευρύτερη (τουρκο)κυπριακή Αριστερά και αποτελεί μια τολμηρή φωνή μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Ουκ ολίγες φορές ήρθε σε ρήξη κι αντιπαράθεση με την καθεστωτική τάξη στα κατεχόμενα και μάλιστα σε καιρούς πιο δύσκολους (επί εποχής Ντενκτάς). Τα κείμενα του, στα οποία πέραν από τις κατά βάση σωστές διαπιστώσεις του για τα δρώμενα και διαδραματιζόμενα στην Κύπρο, καθώς και τα (επί)κριτικά σχόλια του για τις πολιτικές (κι όχι μόνο) ηγεσίες των δύο κοινοτήτων (σωστές ή λάθος οι τοποθετήσεις του, δεν είναι της ώρας), παράλληλα χαρακτηρίζονται κι από μια απαισιοδοξία ή έχουν μια αδιέξοδη κατάληξη (ίσως γιατί κι ίδιος δεν βλέπει ευοίωνα τα μέλλον της Κύπρου και τις εξελίξεις).

Το εν λόγω άρθρο του Λεβέντ (που θα το παραθέτω πιο κάτω), το επέλεξα, πρώτον γιατί διαπνέεται από ένα πνεύμα αισιοδοξίας (στον επίλογο του λέει “… Φανταστείτε, Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι να στρώνουν μεγάλα τραπέζια σε καταπράσινα λιβάδια. Να έχει γίνει ειρήνη. Να έχουμε απαλλαγεί από όπλα και στρατεύματα. Όλοι να τραγουδούν και να πίνουν κρασί ...”), δεύτερον, γιατί αναφέρεται σε κάποια ιστορικά γεγονότα που θέλω να σχολιάσω και τρίτο, (που σε σχέση και με τη γεωγραφία της περιοχής στην οποία αναφέρεται ο Λεβέντ - της “Παραδεισένιας κοιλάδας”) μου δίνεται η ευκαιρία να προσθέσω κάποιες ενημερωτικές (ταξιδιωτικές) πληροφορίες διανθισμένες με αυτοβιογραφικά (δικά μου) στοιχεία.

(Η αρίθμηση που υπάρχει στο κείμενο του Λεβέντ είναι δική μου. Οι αριθμοί παραπέμπουν στα σχόλια που παραθέτω μετά το άρθρο. Προσπάθεια μου ήταν να βάλω και ένα μικρό χάρτη της περιοχής, αλλά δεν κατέστη δυνατό).


Παραδεισένια κοιλάδα(του Σενέρ Λεβέντ).
Μια καταπράσινη κοιλάδα στους πρόποδες του Τροόδους. Και αξιαγάπητα χωριά κατάσπαρτα στους ψηλούς λόφους. Δωρός, Μονάγρι, Σιλίκου, Τριμίκλινη, Λάνια. Εδώ είναι η κοιλάδα του Κούρρη(2). Μοιάζει με παράδεισο. Παλιά τα περισσότερα από αυτά τα χωριά ήταν μεικτά. Τούρκοι και Έλληνες ήταν συγγενείς. Λινοβάμβακοι(3). Από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου του σπιτιού που μας φιλοξενούσε φαινόταν η θαυμάσια ομορφιά ολόκληρης της κοιλάδας και οι χιονισμένες κορφές του Τροόδους. Ακόμη και οι αμερικανικοί σταθμοί παρακολούθησης που βρίσκονται σε εκείνες τις κορφές. Όταν τους κοιτάς από μακριά μοιάζουνε με τεράστιες χιονοστιβάδες. Στο σπίτι αυτό μαζί μου ήταν φιλοξενούμενος και ο Μεχμέτ. Δείχνοντας το χωριό του που βρισκόταν στους απέναντι λόφους τον έπιανε η θλίψη. “Μέχρι τα 20 μου χρόνια έζησα σε εκείνο το χωριό”, λέει, “εκεί ήταν η πρώτη μου αγάπη, οι πρώτες μου αγωνίες και οι παιδικές μου αναμνήσεις”. Όταν τα άφησαν και έφυγαν οι Τουρκοκύπριοι εδώ έμεινε μόνο ελληνοκυπριακός πληθυσμός. Σε αυτή την παραδεισένια κοιλάδα. Να είχαν στόμα και να μιλούσαν οι ανθισμένες αμυγδαλιές(4). Να μας διηγούνταν τα παλιά. Τις μέρες που πέρασαν. Δεν υπήρξε ποτέ καβγάς μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων σε αυτή την περιοχή. Δεν είχε χυθεί καθόλου αίμα. Κανείς δεν είχε σκοτώσει κανέναν. Τα χωριά μπορούσαν να μοιράζουν αδελφικά μεταξύ τους ακόμη και το νερό. Ρώτησα και το Μεχμέτ: “Πώς περνούσατε εδώ;”. “Πολύ καλά”, μου είπε.
Είμαστε στο χωριό Δωρός. Στο σπίτι του Γιαννάκη Κατσέρα. Μάζεψε τους Έλληνες και τους Τούρκους φίλους του. Γιόρταζε τα 60ά του γενέθλια. Η αγαπητή του σύζυγος, με την αβρή και ευγενική της συμπεριφορά, ενδιαφερόταν για τους φιλοξενούμενούς της έναν προς έναν με το ζεστό της χαμόγελο που δεν έλειπε από το πρόσωπό της. Ο δε Γιαννάκης, μας περιέγραψε τη φιλία του με ένα λευκό περιστέρι που κάθεται κάθε μέρα στα κόκκινα κεραμίδια στην άκρη του παραθύρου. Έρχεται και κάθεται εκεί, λέει, κάθε μέρα το περιστέρι. Αν δεν είναι εκεί ο Γιαννάκης, αρχίζει, λέει, να κτυπάει το παράθυρο. Για να έρθει.

Πρώτη φορά ήρθα σε αυτή την κοιλάδα(5). Και χαίρομαι πολύ που ήρθα. Το χώμα είναι πεντακάθαρο. Δεν υπάρχουν ομαδικοί τάφοι κάτω από αυτό. Ποτίζεται όχι με αίμα, αλλά με τα νερά του ποταμιού που είναι κρύα σαν το χιόνι. Αυτό είναι που κάνει την πατρίδα να είναι πατρίδα. Καθώς γυρίζω τα ορεινά χωριά της Κερύνειας, πάντα με φόβο πατάω το χώμα. Για να μην πατήσω πάνω σε κάποιον ομαδικό τάφο χωρίς να το ξέρω. Ύστερα, όταν σκάφτηκαν τα χώματα αυτά [στην Κερύνεια – σημείωση δική μου] βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τη θλιβερή μας πραγματικότητα. Από εκεί βγήκαν πολλά οστά που είχαν πυροβοληθεί. Για χρόνια πατούσαμε και περνούσαμε από τα χώματα αυτά χωρίς να ξέρουμε.

Ο καιρός είναι συννεφιασμένος. Ρίχνει βροχή ανάμεικτη με χαλάζι. Στο σπίτι ανάβει το τζάκι. “Όλο το φταίξιμο ανήκει στον Μακάριο”, μου λέει ένας από τους φιλοξενούμενους. Γιατί; Επειδή δεν μάζεψε τα όπλα. Η πιο σοβαρή ευκαιρία για ειρήνη χάθηκε, λέει, κατά την περίοδο Μακαρίου. Αυτά μας τα είχε πει και ο Πλουτής Σέρβας όταν τον είχαμε επισκεφτεί κάποτε στο σπίτι του. Ο Πλουτής Σέρβας(6) ήταν από τους ιδρυτές του Κομουνιστικού Κόμματος Κύπρου. Του κομουνιστικού κόμματος που ιδρύθηκε αμέσως μετά την επανάσταση του Λένιν στη Σοβιετική Ένωση. Ποτέ δεν θέλησε την ένωση. Ακόμη και στα τελευταία του πονούσε και ήταν όλος παράπονο. Το ΑΚΕΛ που έπρεπε να τον τιμήσει, τσιγκουνεύτηκε να το πράξει δυστυχώς. Ο Σέρβας δεν συγχώρεσε καθόλου τον Μακάριο.
Ο άνθρωπος πρέπει να γυρίζει και να μυρίζει όλες τις γωνιές της πατρίδας του. Χωρίς να ξεχωρίζει βορρά και νότο. Στο χωριό Δωρός ασχολούνται με την παραγωγή κρασιού. Φτιάχνουν αγνό κρασί εκεί. Καθώς ανεβαίναμε στο σπίτι του που βρίσκεται πάνω σε ένα ψηλό λόφο, ο Γιαννάκης μας έδειξε ένα καταπράσινο άδειο χωράφι. Είναι δικό του, λέει. “Εκεί ουσιαστικά πρέπει να στρώσουμε το τραπέζι”, είπε. Σκεφτείτε. Φανταστείτε. Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι να στρώνουν μεγάλα τραπέζια σε καταπράσινα λιβάδια. Να έχει γίνει ειρήνη. Να έχουμε απαλλαγεί από όπλα και στρατεύματα. Όλοι να τραγουδούν και να πίνουν κρασί. Στην κοιλάδα του παραδείσου. Δεν αξίζει αυτό το όνειρο;"


Σημειώσεις, σχόλια και παρατηρήσεις του Ιστολόγου:

1. Ο Σενέρ Λεβέντ και η εφημερίδα του, η τουρκοκυπριακή “Αφρίκα” που εκδίδεται στον τουρκοκυπριακό τομέα της Λευκωσίας, έχει συνάψει (εν όψει των επικείμενων – τον Απρίλη - βουλευτικών εκλογών στην τουρκοκυπριακή κοινότητα) συμμαχία με το μικρό Αριστερό (τουρκοκυπριακό) Κόμμα “Ενωμένη Κύπρος” (το οποίο έχει Πρόεδρο τον Ιζέτ Ιζτζάν), με τ’ όνομα “Κίνημα Γιασεμί για την Ενωμένη Κύπρο”.

Παρακάτω παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το “Μανιφέστο” της Συμμαχίας, όπου η κατοχή λέγεται με τ’ όνομα της: “Οι συνθήκες που δημιουργήθηκαν στην Κύπρο μας αναγκάζουν να λάβουμε μέρος σε αυτές τις εκλογές που θεωρούμε πως γίνονται για το θεαθήναι σε τούτα τα εδάφη που βρίσκονται υπό την υποτελή διοίκηση της Τουρκίας, να συμμετάσχουμε στο παιχνίδι της διοίκησης - μαριονέτας σε αυτές τις συνθήκες και με αυτό τον τρόπο να χαλάσουμε το παιχνίδι αυτό. Δυστυχώς, δεν ωφελεί σε τίποτα πια το μποϊκοτάρισμα, που προηγουμένως θεωρούσαμε ότι θα μπορούσε να ήταν ένα αποτελεσματικό όπλο για να εξηγήσουμε στον κόσμο την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε ...”. (Link:
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=857888&-V=archivecolumns)

2. Η περιοχή αυτή ονομάζεται στην ουσία Κοιλάδα του Κούρρη και Ξυλούρικου (λόγω των ομώνυμων ποταμών). Τα χωριά της Κοιλάδας αυτής είναι η Λάνια (για όσους θυμούνται, στο χωρίο αυτό και παρά τον κύριο δρόμο προς το Τρόοδος υπήρχε ένα τεράστιο δέντρο που αποτελούσε και τουριστική ατραξιόν για τους ταξιδεύοντες από και προς τα βουνά – δυστυχώς όμως τούτο ξεραθηκε πριν κάποια χρόνια), η Συλίκου (ήταν κάποτε μικτό χωριό), ο Άγιος Γεώργιος, ο Δωρός, η Κορφή, το Λιμνάτι, το Μονάγρι, ο Άγιος Μάμας, η Άλασσα, το Καπηλειο και η Απαισιά. [Επίσης μικτό χωριό στην περιοχή (λίγο ψηλότερα) ήταν και ο Μονιάτης, ενώ χαμηλότερα βρίσκονταν μερικά άλλα μικτά χωριά ή αμιγώς τουρκοκυπριακά όπως οι Κυβίδες, το Καντού, τα Πλατανίσκια (όπου ζει και δημιουργεί ο γνωστός χαράκτης Χαμπής Τσαγκάρης και υπάρχει εκεί και Μουσείο Χαρακτικής – ίσως αναφερθώ σ’ αυτά μελλοντικά), η Ανώγυρα (κι αυτό το χωριό με τουριστικό ενδιαφέρον), ο Άγιος Θωμάς (που ενώ ήταν αμιγώς τουρκοκυπριακό φέρει όνομα αγίου), η Αλέκτορα, η Αυδήμου ...]

3. Λινοβάμβακοι (ή Λινοπάμπατζιοι) - εξισλαμισθέντες χριστιανοί που διατηρούσαν κρυφά το θρήσκευμα τους (κρυπτοχριστιανοί). [Ίσως τούτο να έχει σχέση και με το φαινόμενο αμιγώς τουρκοκυπριακά χωριά να είχαν ονόματα αγίων (του χριστιανισμού) όπως ο Άγιος Θωμάς που ανάφερα πιο πάνω, Άγιος Ευστάθιος και Άγιος Συμεών στην Καρπασία, Άγιος Θεόδωρος Τηλλυρίας ...]

4. Κάθε Φεβράρη (προς το τέλος του) στην περιοχή γίνεται και η Γιορτή της Ανθισμένης Αμυγδαλιάς. Να την έχετε στα υπ’ όψη σας για του χρόνου.

5. Εγώ επισκέφτηκα για πρώτη φορά την περιοχή (οικογενειακώς) πριν μερικά χρόνια (νομίζω το 2005), λαμβάνοντας μέρος στην ετήσια εκδήλωση που διοργανώνει κάθε τέλος Σεπτεμβρίου η Πολεοδομία για τις Ευρωπαϊκές Μέρες Πολιτιστικής (μπορεί και Αρχιτεκτονικής) Κληρονομιάς. Μέσα στα πλαίσια του προγράμματος της εκδήλωσης ξεναγηθήκαμε (με παλιό αγροτικό λεωφορείο) και γνωρίσαμε τα χωριά της Κοιλάδας του Ξυλικουρίου. Ήταν όντως μια πολύ όμορφη και επιμορφωτική εμπειρία.

Σε κάποιο από τα χωριά (δεν θυμάμαι ακριβώς ποιο – πρέπει να ήταν η Συλίκου ) που ήταν και μικτό στο παρελθόν (στους παλιούς καλούς καιρούς όταν όπως λέει κι ο Λεβέντ “… Δεν υπήρξε ποτέ καβγάς μεταξύ Τούρκων και Ελλήνων σε αυτή την περιοχή. Δεν είχε χυθεί καθόλου αίμα. Κανείς δεν είχε σκοτώσει κανέναν. Τα χωριά μπορούσαν να μοιράζουν αδελφικά μεταξύ τους ακόμη και το νερό…”), είδαμε στο χωριό αυτό κι ένα αναπαλαιωμένο τζαμί. Μάλιστα εκείνη την ημέρα (ήταν και Κυριακή, γιορτή και σκόλη) είχε και επισκέπτες τουρκοκύπριους στο χωριό (σίγουρα παλιούς κατοίκους του ή με καταβολές απ’ εκεί).
[Να σημειώσω ότι η εκδήλωση εκείνη γινόταν μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων και την επανασύνδεση πολλών παλιών γνωστών από τις δυο κοινότητες κι όταν Υπουργός Εσωτερικών – πολιτικός προϊστάμενος του Τμήματος Πολεοδομίας – ήταν ακόμα ο Αντρέας Χρίστου].

6. Ο Πλουτής Σέρβας ήταν ένα από τα ιστορικά στελέχη της Κυπριακής Αριστεράς (τόσο του ΚΚΚ όσο και του ΑΚΕΛ). Ήταν σίγουρα μια χαρισματική προσωπικότητα αλλά παράλληλα και αμφιλεγόμενη σε σχέση με τις πρακτικές που ακολουθούσε και τις τελικές πολιτικές του επιλογές.
Θυμάμαι πριν καμπόσα χρόνια (αρχές της δεκαετίας του ’90, αν δεν κάνω λάθος – κι όταν ο Σέρβας ήταν ήδη και σε προχωρημένη ηλικία), είχα παρακολουθήσει μια συνέντευξη του από τηλεοράσεως (στο ΡΙΚ στο πρόγραμμα “Χωρίς Πλαίσια” με τον Τάκη Χατζηγεωργίου) και με είχε εντυπωσιάσει. Ανακαλώ στη μνήμη μου τη διαύγεια πνεύματος που είχε καθώς και τη τοποθέτηση του ότι ήταν άθεος. Τούτο το ‘κανε και πράξει καθώς επιθυμία του ήταν όταν θα πέθαινε η σορός του να αποτεφρωνόταν, όπως και έγινε (στην Αγγλία).

[Τούτο ζήτησε να γίνει και με τη σορό της και η εξαίρετη ελληνίδα τραγουδίστρια (η μούσα των Μικρούτσικων) Μαρία Δημητριάδη (που πέθανε από καρκίνο το Γενάρη). Οφείλω να πω ότι ΤΗΣ ΧΡΩΣΤΩ ΕΝΑ POST! (Υπήρξε η αοιδός που συνόδευε την επαναστατικότητα των νεανικών μου χρόνων)!!!]

Η αποβολή/διαγραφή του Σέρβα από το ΑΚΕΛ δημιούργησε μια μακροχρόνια διαμάχη και αντιπαλότητα (με την μετέπειτα ηγεσία του ΑΚΕΛ), η οποία είχε πιο πολύ τα χαρακτηριστικά μιας πικκαρισμένης κόντρας – πιο πολύ από πλευράς Σέρβα, καθώς φαίνεται πως δεν ήταν μόνο τον Μακάριο που “… δεν συγχώρεσε καθόλου …”, αλλά και το ΑΚΕΛ!). Τα κείμενα του διακρίνονταν (κατά τη δική μου γνώμη πάντοτε) από μια επιθετική κριτική έναντι του ΑΚΕΛ με αποτέλεσμα να διερωτούμαι κάποτε αν το ‘κανε ΚΑΙ από πίκκα (για την αποβολή του). Π.χ. υπήρχε και το οξύμωρο ενώ από τη μια (όπως λαλεί κι ο Λεβέντ) “… Ποτέ δεν θέλησε την ένωση …”, από την άλλη στήριζε (λεκτικά) τον αγώνα της ΕΟΚΑ (που υποτίθεται) είχε στόχο την Ένωση.

Ανεξάρτητα όμως απ’ όλα αυτά (και τις όποιες διαφωνίες από πλευράς ΑΚΕΛ για τις πολιτικές επιλογές του Σέρβα), πιστεύω ότι στα τελευταία χρόνια της ζωής του, οι σχέσεις των δύο πλευρών θα μπορούσαν να βελτιωθούν με εκατέρωθεν κινήσεις και πρωτοβουλίες. Νομίζω ότι έχει ωριμάσει πλέον ο χρόνος και είναι καιρός για αποκατάσταση της μνήμης του μέσα στο χώρο της Αριστεράς και για αναγνώριση της συνεισφοράς του στην ανάπτυξη του Αριστερού κινήματος στην Κύπρο (όπως και κάποιων άλλων διαγραφέντων Αριστερών όπως π.χ. ο Αδάμος Αδάμαντος).
Σημείωση: Δυο αναρτήσεις (με κείμενα και φωτογραφίες) για το Πλουτή Σέρβα έκανε πρόσφατα κι ο Phivos Nicolaides στο blog του. Τα links είναι:
i.
http://phivosnicolaides.blogspot.com/2009/03/blog-post_26.html - Ο “Στερνός Λόγος” του Πλουτή Σέρβα που έγραψε πριν πεθάνει (φυσικά) και ο οποίος διαβάστηκε ως επικήδειος λόγος, σε μια σεμνή τελετή που έγινε την επομένη του θανάτου του στο σπίτι του.
ii.
http://phivosnicolaides.blogspot.com/2009/03/blog-post_23.html - Η “αγιογραφία” του Πλουτή Σέρβα γραμμένη από τον blogοδεσπότη Phivo Nicolaide.

Anef_Oriwn
Κυριακή 5/4/2009

14 σχόλια:

Μιχάλης είπε...

Δυνατό το άρθρο, όπως άλλωστε τα περισσότερα του Σενέρ.

Αποτελεί ακόμα ένα στοιχείο ότι ο απλός λαός δεν έχει να μοιράσει τίποτε μεταξύ του.
Ε/κ και Τ/κ ζούσαν ειρηνικά σε αυτό τον τόπο μέχρι που ανακάτεψε τα νερά ο εθνικισμός.

Όμως είναι αξιοσημείωτο ότι σε πολλές περιοχές ακόμα και τις κρίσιμες περιόδους δεν διαταράχθηκαν οι σχέσεις.
Κι αυτό θα πρέπει να το μάθουμε αλλά και να το σημειώσουμε.

Ο Πλουτής είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία της κυπριακής Αριστεράς.
Θεωρώ ορθότατη τη διαφωνία του με την υιοθέτηση του στόχου της ένωσης και η οποία ήταν αυτή που τον οδήγησε εκτός ΑΚΕΛ.
Το πρόβλημα με τον Πλουτή είναι ότι είχε μία μανία με τον Μακάριο και τον Παπαϊωάννου. Εμμονή θα έλεγα καλύτερα. Και αυτό ίσως οφείλεται στην προσωπική του κόντρα με τον Εζεκία.

Παρόλ’ αυτά, θα συμφωνήσω ότι ο καιρός για αποκατάσταση του από το ΑΚΕΛ έχει ωριμάσει.

Anef_Oriwn είπε...

Μιχάλη,
Σε χαιρετώ!
Και θα ‘θελα να σταθώ για λίγο σ’ αυτό που λες ότι “… Ε/κ και Τ/κ ζούσαν ειρηνικά σε αυτό τον τόπο μέχρι που ανακάτεψε τα νερά ο εθνικισμός…”.
Είναι γεγονός ότι πριν να εισχωρήσει το σκουλούτζιην του εθνικισμού και κατ’ επέκταση και της εθνικιστικής αντιπαράθεσης μέσα στις δύο κοινότητες, δεν παρατηρούνταν (και δεν υπάρχουν καταγραμμένα) σοβαρά ή/και εκτεταμένα επεισόδια ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Εξ ου και η ύπαρξη ουκ ολίγων μικτών χωριών (όπου συνυπήρχαν χωρίς προβλήματα από τη μια η εκκλησιά κι από την άλλη ο μιναρές) όπως και η συνύπαρξη αμιγώς ελληνοκυπριακών χωριών κοντά ή δίπλα σε τουρκοκυπριακά. (Γενικότερα όμως παρατηρούνταν και ομαδοποιήσεις τουρκοκυπριακών ή μικτών χωριών). Αυτά τα χαρακτηριστικά τα παρατηρούμε και στην υπό αναφορά περιοχή του Πισσουρίου Λεμεσού (που παρεμπιπτόντως ήταν μικτό χωριό) και την οποία έχω επισκεφτεί μόλις πρόσφατα. (Για να έχουμε καλύτερη εικόνα καλά είναι να ρίξουμε και μια ματιά και σε κανένα χάρτη). Λόγου χάριν να πούμεν, ότι οι Πάνω Κυβίδες ήταν αμιγώς ελληνοκυπριακό χωριό ενώ οι Κάτω Κυβίδες ήταν αμιγώς τουρκοκυπριακό, όπως επίσης και τα χωριά (της ίδιας περιοχής) Άγιος Θωμάς, Αλέκτορα, Αυδήμου, Καντού, Πλατανίσκια. Μικτά χωριά (στην ίδια περιοχή) ανακατωμένα με τα αμιγώς τουρκοκυπριακά ήταν η Ανώγυρα, η Γεροβάσα, το Παραμάλι, το Πραστειό.

Για να είμαι ειλικρινής δεν έχω εντοπίσει μελέτες (ή βιβλία) για τα μικτά χωριά που να μιλούν πιο εξειδικευμένα για την ειρηνική συνύπαρξη των κατοίκων εκεί, αλλά θα ήθελα να σημειώσω ότι τούτο φαίνεται πολύ χαρακτηριστικά μέσα από τις καθημερινές τους σχέσεις (κοινωνικές και οικονομικές τους σχέσεις) που μαρτυρούν την αλληλοεπίδραση και μαρτυρία (πέραν από τις κοινές εξεγέρσεις κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας), όπως η παρουσία των μεν στις θρησκευτικές γιορτές των δε (Πάσχα, Ραμαζάνι) ή σε γάμους, επιδράσεις στη γλώσσα ή στην κουζίνα και πολλά άλλα.

Προσωπικά δεν κατάγομαι από περιοχή που είχε κοντά τουρκοκυπριακά ή μικτά χώρια, όμως έχω φοιτήσει (ως μαθητής Μέσης Παιδείας) σε αγγλόφωνο σχολείο όπου είχα συμμαθητές (και συμμαθήτριες) τουρκοκύπριους. Κι οφείλω να πω ότι ουδέποτε υπήρξαν αντιπαραθέσεις τζιαι καβκάες μεταξύ μας. Αντίθετα μπορώ να πω ότι συνύπαρξη στο σχολείο διαφορετικών ταυτοτήτων εθνικών, θρησκευτικών και πολιτιστικών (πέραν των ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων είχαμε κι αρμένηδες, παιδιά παλιννοστούντων κυπρίων από Αγγλία, Αμερική, Αυστραλία καθώς και ξένους) συνέτεινε στην ανάπτυξη μιας κουλτούρας αποδοχής της διαφορετικότητας! (Σε εποχές δύσκολες μάλιστα, έξαρσης του εθνικισμού, όπως κατά την περίοδο 1971-74 με τις αντιπαραθέσεις μακαριακών – γριβικών, ουκ ολίγες φορές ελληνοκύπριοι στάθηκαν δίπλα στους τουρκοκύπριους).

Anef_Oriwn
Τρίτη 7/4/2009 – 7:19 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

της υποσημειωσης..
για τους λινοπαμπακους..

νομιζω εν λαθος να αποκαλουνται οι λινοπαμπακοι "κρυπτοχριστιανοι"..ο ορος εσιει να καμει με την χριστιανικη φαντασιωση οτι μονο τζηνοι εχουν δικαιον..τζαι αρα οσοι χριστιανοι υιοθετουσαν το ισλαμ η στοιχεια του [οπως οι λινοπαμπακοι] τοτε εκαμναν το μονο επιφανειακα..υπο πιεση κλπ κλπ..
σαφως υπηρξαν χριστιανοι [καθολικοι ιδιως στις αρχες της οθωμανικης περιοδου] οι οποιοι εγιναν μουσμουλαμνοι επιφανειακα σε καποιες φασεις..αλλα δαμαι μιλουμε για κοινοτητες σε απομακρυσμενα χωρκα {οϊ για τους προυχοντες των πολεων] οι οποιες εσυνεχιζαν για ολοκληρες γενιες να συνδυαζουν λατρευτικα στοιχεια τζαι που τες 2 θρησκειες..

τζαι αμα δεις καποιος το ισλαμ τζαι τον χριστιανισμο που καποιαν αποσταση ο θεολογικος καυκας αν ο χριστος ηταν ο γιος του θεου/μεσσιας η προφητης, τζαι αν ο μωαμεθ ηταν ο τελευταιος προφητης κλπ εν καπως λεπτομερειες μπροστα στες κοινες ριζες [στην βιβλο] των 2 θρησκειων, αλλα τζαι γενικα τις κοινες αξιες τους [στα θετικα τους - για καλοσυνη, δικαιοσυνη κλπ κλπ]..
το οτι λ.χ. οι μουσουλμανες επηαιναν σε εκκλησιες της παναγιας εν καθολου παραξενο, ουτε εν αναγκη να ηταν χριστιανικης [φανερης η κρυφης] καταγωγης..η μαρια/παναγια εν ιδιαιτερα σεβαστο ατομο/μορφη στο κορανι τζαι εν αυτονοητο οτι τυγχαινει σεβασμου που τους μουσουλαμνους..

ο συνδυασμος στοιχειων τζαι που τες 2 θρησκειες στα λαικα στρωματα ενεν τυχαιος [τζαι ουτε μονο κυπριακος φυσικα]..εσιει να καμει τζαι με τις ιδιαιτερες μορφες της λαικης κουλτουρας - τζαι τον βαθμο αυτονομιας της που την κυριαρχη ιδεολογια...
αξιζει να αθθυμουμαστεν οτι οι λινοπαμπακοι που ηταν μια ευδιακριτη κοινοτητα [ενδεικτικη ισως της ρευστοτητας των θρησκευτικων ταυτισεων] στα τελη του 18ου αιωνα, επαιξαν σημαντικο ρολο στες τοτε ταξικες διακοινοτικες εξεγερσεις [οπως το καταγραφει τζαι ο κυρρης]..

λινοπαμπακοι υπηρχαν μεχρι τις αρχες του 20 αιωνα..στο historic cyprus του r. gunnis που πρωτοεκδοθηκε το 1936 υπαρχει σαφης αναφορα στην λουρουτζινα τζαι το λιοπετρι σαν προυργια των λινοπαμπακων στην περιοχη...
τζαι ιδου τζαι εναν αποσπασμα που την διαδικασια πιεσης/εκβιασμου εναντιον των λινοπαμπακων [που ανηκαν στα φτωχοτερα λαικα στρωματα] για να ενταχθουν στην ορθοδοξη χριστιανικη κοινοτητα..σε μιαν περιοδο που εδωκαν ουλλοι πανω στους λινοπαμπακους να τους αφομοιωσουν στες "σωστες" θρησκειες /καλουπια..
"..για την διασωση δεκα λινοβαμβακικων χωριων της λεμεσου απο την λατινικη προπαγανδα και την διασφαλιση τους για τον ελληνισμο, ο επαινος ανηκει στους λεμεσιανους τοκογλυφους των 40 και 50% που κατα προτροπη της εκκλησιας επαψαν αμεσως να δανειζουν τους πρωην τουρκους και τωρα νεοφυτους μαρωνιτες πελατες τους, μεχρι που τους αναγκασαν να γινουν ορθοδοξοι."
β. εγγλεζακης, η εκκλησια της κυπρου απο το 1878 μεχρι το 1955, εκδ. κυπρος 1878-1955, εκδ. λαικου πανεπιστημιου]
ετο λοιπον το χριστιανικον αγαπατε αλληλους - σε ελληνορθοδοξην εκδοχην..

τζαι αμα προσθεσει κανενας την βασικη θεση του κυρρη οτι η αλλαγη θρησκευτικης ταυτοτητας τον τζαιρον της οθωμανικης περιοδου εγινετουν συχνα για να αποφευχθουν οι φοροι της εκκλησιας,τοτε το θεαρεστον εργον των "τοκογλυφων των 40 και 50%" [τοκων προφανως] εισιεν προιστοριαν..

τζαι το γεγονος οτι εισιεν λινοπαμπακους που επιλεξαν το ισλαμ αντι την ορθοδοξη χριστιανοσυνη, δειχνει επισης οτι ο ορος "κρυπτοχριστιανοι" εν μαλλον ιδεολογικος..αν ηταν κρυπτοχριστιανοι θα εγινουνταν απλα ορθοδοξοι..

εν να εν αραγεν υπερβολικον να θεωρησουμε την εξαφανιση των λινοπαμαπκων σαν εναν ειδος "πολιτστικης γενοκτονιας";

διοτι το να λαλουμε σημερα οτι η συνυπαρξη των πολιτσμων/θρησκειων εν δειγμα της προοδου των πολιτισμων, εν καλα..αλλα ισως να εν καλα επισης να δουμεν οτι στα λαικα στρωματα τουτα που ανακαλυφκουν τωρα οι μεσοαστοι, ηταν τζαι βιωμα για αιωνες..
μπορει δηλαδη να μεν ηταν απλα συνυπαρξη αλλα μια πολιτιστικη συνθεση...

περαστικος

Phivos Nicolaides είπε...

Σε ευχαριστώ που με τιμάς με τις αναφορές σου. Με την πρώτη ευκαιρία θα το ανταποδώσω.

Anef_Oriwn είπε...

Περαστικέ,
Shερετούμεν!

Όπως πάντα αρκετά ενδιαφέροντα τα όσα κοινωνικο-ιστορικά παραθέτεις, (τούτη τη φορά) για τους Λινοπάμπακους!
Και δεν διαφωνώ μαζί σου ότι “… ο ορος ["κρυπτοχριστιανοι"] εσιει να καμει με την χριστιανικη φαντασιωση οτι μονο τζηνοι εχουν δικαιον…”. Πολλές φορές η εμφάνιση διαφόρων (θρησκευτικών) αιρέσεεων (όπως καθιερώθηκε να λέγονται οι διαφοροποιήσεις από το επίσημο θρησκευτικό δόγμα) καθώς και η ανάπτυξη θρησκευτικών κινημάτων που στόχευαν την “… αλλαγη [ή διαφοροποίηση της] της θρησκευτικης ταυτοτητας ...”, (από αυτή που ήταν επισήμως αποδεκτή από την εξουσία) είχαν πιο πολύ κοινωνικοοικονομικά αίτια (κι όχι κατ’ ανάγκη ή πρώτα και κύρια δογματικούς, λατρευτικούς ή τελετουργικούς λόγους).

Για τους Λινοπάμπακους έχει γράψει κι ο Πλουτής Σέρβας (μέρος της μελέτης του παρατίθεται σ’ ένα από τα βιβλία του της σειράς “Ευθύνες”), καθώς και κάποιος Φαίδωνας Παπαδόπουλος (που είναι και θεολόγος – γι’ αυτό και το περιεχόμενο του βιβλίου του έχει και μια ιδεολογικο-θρησκευτική χροιά.
Στο ίδιο ιδεολογικό μήκος κύματος κινείται και το βιβλιαράκι του Σαμάρα για την (ελληνοχριστιανική) καταγωγή των τουρκοκυπρίων – κυκλοφόρησε πριν καμιά 20ριά χρόνια και κάπου θα βρίσκεται πεταμένο στο χάος της βιβλιοθήκης μου. Αποσπάσματα από το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκαν (τότε) και στο ιστορικό περιοδικό “ΤΟΤΕ” (που κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή, αλλά το βλέπω ενίοτε και τώρα στα περίπτερα). [Να σημειώσω ότι το περιοδικό “ΤΟΤΕ” ξεκίνησε με αριστερούς προσανατολισμούς αλλά κατέληξε στην άκρα Δεξιά σήμερα. - Κάπου έχω φυλαγμένα τα τότε τεύχη του, με πολύ ενδιαφέροντα ιστορικά θέματα].
Στον Σαμάρα [είναι αυτός που είναι και καθηγητής Γυμναστικής αλλά και ιστορικός και παράλληλα και Πρόεδρος της Οργάνωσης των Πολυτέκνων – και που μια την άλλη απαιτεί εμμέσως πλην σαφώς με τα διάφορα αιτήματα που υποβάλλουν ένα ολόκληρο προϋπολογισμό] απάντησε τότε ο Κώστας Γραικός (με μια σειρά άρθρα του στη “Χαραυγή” – κάπου νομίζω τα φύλαξα κι αυτά, αλλά που;), ενώ ένα δικό μου σχετικό άρθρο δημοσιεύτηκε τότες στο “ΤΟΤΕ”!
Ένα εξαίρετο άρθρο για την καταγωγή των τουρκοκυπρίων είχε γράψει κι Ρένος Πρέντζας (αρχές της δεκαετίας του ’90 – το είχε δημοσιεύσει η “Χαραυγή”) με αφορμή μια αντιπαράθεση (και συζήτηση) που είχαν προκύψει τότε για το “έθνος” με αφορμή κάτι που είχε γράψει σε κάποιο από τα βιβλία του ο Νιαζί Κιζίλγκιουρεκ!
[Παρεμπιπτόντως που “… καταγραφει τζαι ο κυρρης … [τις] ... τοτε ταξικες διακοινοτικες εξεγερσεις ...”];

Πέραν των πιο πάνω και με αφορμή την αναφορά σου “… στην λουρουτζινα τζαι το λιοπετρι σαν προπυργια των λινοπαμπακων …”, θα ήθελα να σημειώσω και τα εξής (βγαλμένα μέσα από τα βιώματα, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου):

1. Να επαναλάβω την απορία μου γιατί σε μια σειρά από αμιγή τουρκοκυπριακά χωριά (ή και μικτά, όπου όμως η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν συνηθως τουρκοκύπριοι) είχαν ονόματα αγίων του χριστιανισμού (ας πούμεν, Άγιος Θωμάς στην Λεμεσό, Άγιος Συμεών στην Καρπασία ή Άγιος Θεόδωρος στη Λάρνακα);

2. Πρόσφατα, Μίλωνας με κάποιο τουρκοκύπριο (45ρη περίπου) που ζει στον Βορρά κι εργάζεται στις περιοχές μας και κατάγεται από τον Άη Συμιό (όπως τον λαλεί) [ξέρει μάλιστα και σχετικά καλά ελληνικά], τον ρώτησα γιατί το χωριό του (όπου ζούσαν ΜΟΝΟ τουρκοκύπριοι) έχει όνομα αγίου, πραγματικά δεν ήξερε τι να μου απαντήσει και ως φαίνεται δεν τον προβλημάτισε ποτέ αυτό!

3. Σε μια πολιτικοκοινωνική σύναξη που παρευρέθηκα στα κατεχόμενα (πριν 2-3 χρόνια) είχα γνωριστεί με κάποιον άλλο τουρκοκύπριο (ηλικίας μεταξύ 50-55) που καταγόταν από την περιοχή του Δαλιού – Λουρουτζίνας (νομίζω) και ο οποίος είχε ελληνοκύπριους συγγενείς (δεύτερα ξαδέλφια, αν δεν κάνω λάθος).

4. Στην περιοχή των Κοκκινοχωρίων (όπου κατοικώ) δεν υπήρχαν αμιγή τουρκοκυπριακά χωριά αλλά ούτε και μικτά, αλλά υπάρχουν αναφορές και ενδείξεις ότι εδώ ζούσαν Λινοπάμπατζιοι!
Πιο συγκεκριμένα:
i. Τους Λιοπετρίτες (που ξεχωρίζουν μάλιστα, τόσο οι μεγάλοι όσο και οι μικρότεροι από το χαρακτηριστικό τρόπο της ομιλίας τους), οι άλλοι κάτοικοι της περιοχής τους φωνάζουν (περιπαικτικά) και “τούρκους”!

ii. Πολλοί Παραλιμνίτες (που το χωριό τους είναι και το προπύργιο της εθνικοφροσύνης στην περιοχή) έχουν οικογενειακά επίθετα και (μικρά) ονόματα με τουρκική (ή λατινική ή/και μαρωνίτικη) ρίζα. Ας πούμεντε, Μουλαζίμης, Τσιερκέζος, Κίττος, Κιρμίτσης, Καράς, Φαρκονής, Ζουβάνης, Ζαννέττος και πολλά άλλα.

iii. Η στετέ (η γιαγιά) της συζύγου μου (από άλλο χωριό της περιοχής) που γεννήθηκε στις αρχές του 1900, έλεγε πως σε μια από τις γειτονιές του χωριού τους κατοικούσαν (οι λεγόμενοι) “Λινοί”!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 8/4/2009 – 10:04 μ.μ.

Anef_Oriwn είπε...

Κύριε Phivo Nicolaide,

Αν και η κοσμοαντίληψη μας και ο τρόπος που προσεγγίζουμε τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά φαινόμενα και γεγονότα (που συντελούνται γύρω μας) είναι διαφορετικά εν τούτοις πιστεύω ότι τούτο δεν αποτελεί πρόβλημα ή εμπόδιο να ανταλλάσσουμε απόψεις και να διαλεγόμαστε, μακράν από χαρακτηρισμούς, αφορισμούς και στερεότυπα – αν και δεν αποκλείεται να προκύπτουν και κάποιες στιγμές.
Γι’ αυτό κι ΕΓΩ κρίνοντας ότι τα posts ΣΟΥ για τον Πλουτή Σέρβα συνέβαλλαν στο διάλογο για την προσωπικότητα και το έργο του παράθεσα τα σχετικά links.

Anef_Oriwn
Τετάρτη 8/4/2009 – 10:16 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

shερετουμεν,

1. το κειμενο του κυρρη εν το "ανατομια του οθωμανικου καθεστωτος στην κυπρο 1570-1878" στο "η ζωη στην κυπρο τον ιη και ιθ αιωνα". εκδ. λαικου πανεπιστημιου.
σαν κειμενο εσιει τα καλα τζαι τα προβληματα του κυρρη. εξαιρετικο στην αναφορα στις πηγες τζαι αρκετα ενδιαφερον οταν προσπαθει να συνδεσει τις κυπριακες εξελιξεις με τις ευρυτερες τασεις στην οθωμανικη αυτοκρατορια - ιδιαιτερα για την ανοδο της νεας ταξης των φοροσυλλεκτων σαν αιτια για τις εξεγερσεις της περιοδου 1765 -1833. ομως εσιει τζαι προβληματα εννοιολογικου πλαισιου. οϊ μονο προβαλει τες μοντερνες εθνικες ταυτοτητες του "ελληνα-τουρκου" αβασανιστα σαν ορολογια σε εποχες που εκυριαρχουσαν οι θρηκευτικες ταυτοητες, αλλα τζαι η αναφορα του σε "εθνοφυλετικες" [ατε τωρα να παρεις σοβαρα εναν ορο αναλυσης του 19ου αιωνα που παραπεμπει σε φυλες!!τζαι υστερα που οσα εσιει ηδη πει προηγουεμνως] αντιζηλιες ...εννοια που λειτουργα για να μετριαζει τα στοιχεια του για την κυριαρχια της ταξικης [παρα της πολιτιστικης] αντιπαραθεσης, τζαι για την εξεγερση του 1804 [οπου φαινεται οτι οι λινοπαμπακοι επαιξαν ηγετικο ρολο] τζαι για το 1821 [οπου εμμεσα αλλα σαφως καταθετει την ολη εικονα του κυπριανου] τζαι για να πριμοδοτησει σαν ε/κ ιστορικος την μιτσοτερη που τες 3 εξεγερσεις του 1833 - τζηνην στην οποια εκαμεν "ιτα" ο θησεας...

2. αθθυμουμαι το τοτε..νομιζω εφτασα το στην φαση που ο αριστερος εθνικισμος εκαμνε την δεξια στροφη..

3. για τα χριστιανικα ονοματα των τ/κ η λινοπαμπακικων χωρκων..ξερεις ρε ανευ..αμα λυθει το μαυρογερημον [σιερετουμεν]το προβλημα εν θα εν ωραια να πιασουμεν ηρεμα τζαι κουλατα ουλλα τα αρχεια [οθωμανικα ιδιως] τζαι να δουμεν ποτε το ταδε χωρκον αρκεψεν να εσιει μουσουλαμνους φορολογουμενους;..αρα ποτε εμφανιστηκαν τζηνοι η οι λινοπαμπακοι στο χωρκον..τζαι αμα το συνδεσουμε με τες εξελιξεις της περιδου εν να ξερουμεν..τζαι για τα μη ελληνοπρεπη επιθετα τζαι για το ινταλως εγινεν η μεταλλαγη..
τωρα..η υποψια μου εν οτι η αλλαγη ονοματων στον χωρο εν ηταν τοσον εντονο βιτσιον της εξουσιας οσον εγινεν υστερα που την εμφανισην των εθνων..αμα θεμας η μεταλλαγη χριστιανων σε μουσουλαμνων εσημαινεν οτι ο νεος οπαδος του κορανιου εμπορεν καλλιστα να δικαιολογει [στον εαυτον του τζαι στο ιερον του] την σχεση του με χριστιανικα συμβολα αφου ο μωαμεθ εν σαφης οτι ο χριστος ηταν ενας που τους μεγαλους προφητες [σαν τζαι τζηνον]..
εν πιθανον επισης πολλα που τουτα τα χωρκα να ηταν λατινικα [καθολικα - διοτι οπως αναφερει τζαι ο γραικος, αλλα τζαι οπως φκαινει το απωθημενο του εγγλεζακη με τους μαρωνιτες, φαινεται να υπηρχε μια μεγαλη καθολικη κοινοτητα στο νησι στην λατινικη περιοδο]...

τζαι αν δουμε δομικα τους λινοπαμπακους..μαλλον σαν μιαν κοινοτητα ενδιαμεση μπορουμεν να την δουμεν..οϊ μονο στατικα [οπως γινονται νοητες οι εθνικες ταυτοτητες που εν σαν τα κουθκια] αλλα τζαι στην ροη αναμεσα τους..αρα στην μεταλλαγη σαφως εν σαν να επαρνουσαν που τζηνον το σταδιο ακομα τζαι οσοι εγινουνταν μουσουλαμνοι..

4. ευχαριστω για τα στοιχεια..τζαι για την περιοχη [παραλιμνι ιδιως] αλλα τζαι για μερικες γραπτες αναφορες..
να σου πω τζαι εγιω μιαν προφορικην εμπειριαν τζαι σε αλλη φαση να σου μεταφερω δαμαι την γραπτην αναφορα του κυρρη για την αντιδραση των κυπριοφωνων μουσουλμανων η λινοπαμπακων [οποτε εννα πρεπει να ανοιξουμεν τζαι το γλωσσικο θεμα τουλαχιστον στην ορολογια] του τζοιλανιου οταν τους εστειλαν οι εγγλεζοι δασκαλο να τους διδασκει στα τουρτσικα...
εν επηαιναν..

στο τεκμηριο..
μιαν φορα ενας φιλος μου εδωκεν μου εναν ποιημαν ποιηταρη που την λουρουτζινα..ηταν τζηνη η κολλα που διπλοδιπλωνεται κλπ..γραμμενη στα λατινικα..αμα εκαμα προσπαθεια να την θκειβασω εδιαπιστωσα οτι ηταν κυπριακα..
"pou ton tzeron pou edoken
o plastis o theos mou
..."
σε ετσι στυλ..
τ/κ [πκιον] γραφει κυπριακα με τουρτσικους χαρακτηρες..
τζαι το ποιημαν ηταν για τον ντεκτας..τ/κ εθνικιστης που αμα αννοιει την ψυσιην του φκαινουν του κυπριακες λεξεις..
λινοπαμπακος που εταυτιστηκεν με τον τ/κ εθνικισμο [η τον ηγετη του] μεσα που διαδικασιες που ατε να καταλαβεις τωρα] αλλα μιλα ακομα την γλωσσα την κοινη..
το υπολοιπο που ξισιυλα..
μπορει, που ξερεις, κατι αντιστοιχο να υπαρχει τζαι την νοτια πτερυγα...:)

Aslan είπε...

ασχετο Ανευ αλλα χρωστα σου ενα μικρο ευχαριστω ο Ανδρεας Φαντης. Να εξηγηθω. Πριν πολλα χρονια το 95 με ειχχε παρει ο πατερας μου σε μια εκδηλωση της Ελληνικης πρεσβειας και πουλουσε τοτε ο Φαντης το βιβλιο του εκει. (Αναφερομαι στο βιβλιο : ο ενταφιασμος (ενος "γλυκυτατου" ονειρου) της ενωσης). Ημουν 11 χρονων τοτε και δεν ξερω εφανην μου συμπαθητικος ο Φαντης επρηξα τον πατερα μου και αγορασε μου το βιβλιο για να μεν κλαιω. Ε μετα την προτελευταια αναρτηση εσενα και του Μιχαλη (εκεινες για την ΕΟΚΑ) αρχισα 15 χρονια μετα την αναγνωση του :)

Ομολογω οτι ειναι αρκετα ενδιαφερον

Συγνωμη και για το copy paste αλλα βαρεθηκα να τα ξαναγραψω :)

Ανώνυμος είπε...

εισηγηση για τον αγαπητο aslan..

αν θελεις να δεις σε καποιαν φαση τζαι την οπτικη των αριστερων που εγκαταλειψαν την ενωση μεσα που την διαδικασια της διασκεπτικης του 47-48 [αλλα τζαι στα πλαισια της ευρυτερης αριστερης παραδοσης που το 1920 - που ηταν ανεξαρτησιακη, ως το 40],
κοιταξε τζαι το βιβλιο του λ. κακουλη για τον αδαμ αδαμαντος..ο αδαμαντος ηταν ο ρητορας της αριστερας τζηνην την δεκαετια μαζιν με τον πλουτην..
αποχωρησε με επιστολη του που το ακελ το 1952..τζαι στην επιστολη λαλει τζαι την μνημειωδη φραση
"μα βαση τα πιο πανω..δεν ειμαι διατεθειμενος να θυσιασω ουδε το μικρο μου δακτυλακι για ανοητα και ανεδαφικα συνθηματα"..αν δεν καμνω λαθος τζαι ο [ η ενας ] που τους παπαες που ορκιζαν τους αγωνιστες της εοκα, ειπεν χρονια υστερα..αν εξερα που ηταν να καταληξει εν θα θυσιαζα ουτε το μικρο μου δακτυλακι..
αποηχοι..

ο α. φαντης ηταν της νεας ηγεσιας του 49 η οποια εκαμε/εταυτιστηκε με την στροφη στο ενωση και μονο ενωση [πριν, 47-49, ηταν αυτοκυβερνηση..ατε τζαι ενωση να δουμεν, αν δουμεν κλπ]...

ο φαντης οπως τζαι ο μακαριος ανακλυψαν οδυνηρα την προειδοποιηση του αδαμαντος...τζαι της κοινωνικης πτερυγας που εκπροωσπαν ..
ο αδαμαντος με την παραιτηση του που το ακελ επαιξεν τζαι την θεσην του σαν δημαρχος..εκατεβηκεν αυτονομα [εισιεν αριστερον τζαι δεξιον υποψηφιο επισης]στες δημοτικες εκλογες τζαι αν αθθυμουμαι καλα ηρτεν δευτερος..
τζηνην την εποχην [50-55] την αναξαρτησιακην οπτικην εκφραζεν την καπως τζαι ο φιφης ιωαννου στην εφημεριδα "φως"..

τζαι εσιεις δικαιον για τον φαντη..το αισθημα που προκαλει η παρουσια του..

περαστικος

Aslan είπε...

φιλε περαστικε ανωνυμε

ειχα σκοπο να το διαβασω το συγκεκριμενο του, μαζι με εκεινο που λεει γιτ τους "ταγους" της Κυπρου. Του Κακουλλη διαβασα προσφατα το "Στη μικρη πατριδα και σε μερη μακρινα" και μου αρεσε αν και ειναι διαφορα αρθρα. Αν και απο κει εμαθα για αυτα που μου λες και εσυ.

Υγ. ο παπας δεν θα εθυσιαζε ουτε λυμπουρα.

Ανώνυμος είπε...

τωρα που εγνωριστηκαμεν αγαπητε aslan να σου πω οτι εσυγκινηθηκα με την αναφορα σου [σε καποιαν που τες διαφορες κουβεντες των τελευταιων 2 εφτομαδων] στον παππου σου που σε εμαθεν που 3 χρονων να πηαινεις στην κερκιδα του αποελ [τζαι καλα καμνεις γιατι αναμεσα σε αλλα πρεπει να εισαι τζαι που τζηνες τες παρουσιες που βοηθουν να αλλαξει καπως τζηνη η κερκιδα] τζαι υστερα επειστηκεν να ψηφισει τον πουρεκκομονοιατη..

εκαμες με να νοιωθω αισιοδοξος [ειμαι ετσι τζαι αλλοιως]..κινουνται υπογεια ρευματα..

η εικονα της μαγκιας που εισιεν το σχολιο σου οτι εν εφοηθηκες τοτε με την εκστρατεια του ναι, αθθυμισεν μου μιαν πολλα καλη μου φιλεναδα..του συνεγερμου, που δεξιαν οικογενεια κλπ..που επερασεν μιαν μεταμορφωση με την εμπερια να δια φυλλαδια τοτε στο δημοψηφισμα...
ηταν καταλυτικη στιγμη για την συγκοληση στην βαση της κοινωνιας 2 ρευματων νομιζω [του αριστερου τζαι του φιλελευθερου] που εσυγκλιναν τζαι την δεκαετιαν του 40..
γιατι εκτοσ που τον αδαμαντο, τον φιφη,τους τροτσκιστες κλπ [που τα αριστερα] που ηταν υπερ στην αυτοκυνερησης/ανεξαρτισιας που τα τοτε, υπηρχεν τζαι η πτερυγα των φιλελευθερων που εκφρασε εν μερει ο κληριδης πατερας, τζαι σε δημοσιογραφικο επιπεδο ο θαλης παπαδοπουλος...

νασαι καλα

Anef_Oriwn είπε...

Ξαναshερετούμεν!

Περαστικέ,
Να συμπληρώσω εδώ (στην κουβέντα μας για τους Παραλιμνίτες) ακόμα κάποια επίθετα χαρακτηριστικά παραλιμνίτικα (νομίζω δεν τα απαντάμε αλλού) και τα οποία δεν ανάφερα στην προηγούμενη παρέμβαση μου, είτε γιατί μου διέφυγαν, είτε γιατί δεν ξέρω την ερμηνεία ή την “εθνική” καταγωγή τους.
Έχουμε και λέμε:
Ζέμπασιης, Μαχάττος, Κύζας, Τσίσσιος, Σάρταλος, Κκίργιας, Κκέζος, Τσιολάκκης, Πιττιρής, (που το τουρκικό το πιττίν;), Πυρίλλης, Μούσσιης, Ταντελές, Σκαπούλλαρος, Σουρκούνης, Μέρτακκας, Τζιαμπουρής, Τσούκκας, Κουζαλής, Κοτζιάπασιης, Πάσιης, Κουμάσης και παει λέγοντας!

*******
Aslanε,
Όντως αρκετά ενδιαφέρον είναι το βιβλίο του Αντρέα Φάντη (για τον “ενταφιασμό της Ένωσης”), που διαβάζεις εσχάτως, με πολλές μάλιστα αναφορές σε ντοκουμέντα της εποχής και κριτική παρουσίαση των τότε γεγονότων και εξελίξεων. Ιδιαίτερη μνεία θα ήθελα να κάνω στο κεφάλαιο για τις ποικίλες προδοσίες και τις “προδοσίες” και τις άμεσα σχετιζόμενες με “προδοσίες” δολοφονίες Αριστερών από τους μασκοφόρους του Γρίβα. [Πολύ καλά επίσης και τα δύο άλλα βιβλία του Φάντη που έκδωσε για την περίοδο 1960-1974].

Να σημειώσω ότι παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα βιβλία που κατά καιρούς έχουν γράψει και εκδώσει διάφορα πρώην στελέχη της Αριστεράς που για διάφορους λόγους αποχώρησαν, αποστασιοποιήθηκαν ή αποβλήθηκαν από το ΑΚΕΛ, (όπως ας πούμεν, οι Σέρβας, Φάντης, Δίγκλης, Λούκας Κακουλλής, Κώστας Σοφοκλέους), αλλά που ΔΕΝ άλλαξαν στρατόπεδο (να μεταπηδήσουν στη Δεξιά). ΟΛΟΙ όμως προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις θέσεις τους και τις τελικές τους επιλογές (και το θεωρώ φυσιολογικό κι ανθρώπινο αυτό – δεν θα υπεισέλθω για την ώρα σε λεπτομέρειες). Μας δίνεται η ευκαιρία να έχουμε εκ των έσω (δηλ. εξ Αριστερών) και μια διαφορετική άποψη για τα τότε γεγονότα.

Anef_Oriwn
Πέμπτη 9/4/2009 – 7:04 μ.μ.

Aslan είπε...

Φιλε ανευ το βιβλιο του Φαντη (και γενικοτερα τετοια ΙΣΤΟΡΙΚΑ βιβλια) καλο θα ηταν να το διαβασουν και οι διαφοροι Αιολεις και Δωριεις μηπως και ησυχασουμε.

...

Φιλε περαστικε ανωνυμε χαιρομαο για τα ομορφα συναισθηματα που σου προκαλεσα. Αλλα γενικοτερα ξερεις φανταζομαι και εσυ οτι ειναι πολυ δυσκολο να αποκτησεις τετοιες ιδεες στον τοπο μας οταν απο μικρους μας βομβαρδιζουν με μισος προς τη λαθος πλευρα. Αλλα να εισαι σιγουρος οτι ολοι μπορουν να αλλαξουν (εκτος απο τον Τασο - Α ρε συντροφε πουρεκκομονοιτη τι κακο μας εκαμες!!! - "αλλαξε ο αδρωπος σιορ") και αν και χασαμε το 2004 μια τεραστια ευκαιρια θα ερθουν και αλλες αρκει ο συντροφος πουρεκκομονοιατης να ορθωσει αναστημα. Προσωπικα τον εμπιστευομαι και πιστευω οτι ειναι ικανος να φερει την αλλαγη

Phivos Nicolaides είπε...

Μπορεί η κοσμοαντίληψη μας και ο τρόπος που προσεγγίζουμε τα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά φαινόμενα και γεγονότα (που συντελούνται γύρω μας) να είναι διαφορετικά, αλλά συμφωνώ μαζί σου ότι αυτό δεν πρέπει να αποκλείει ένα πραγματικά δημοκρατικό διάλογο σε φιλικό πάντοτε τόνο και πλαίσιο.
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ακράδαντα, ότι πολλά μαθαίνουμε ο ένα από τον άλλο και η ζωή γενικά, δεν είναι μαύρο άσπρο...