Κυριακή 8 Μαρτίου 2009

Ανάρτηση 7/2009 (γυναικεία, επετειακή και εορταστική) – Να ζήσουν οι γυναίκες!!!

“Ω ΓΥΝΑΙΚΑ”
(Λουί Αραγκόν)


Σαν κομματάκια στα μπράτσα μου μέσα
να χαϊδεύω μπορώ ώρα πολύ την ψυχή σου
Δε μ’ έχεις αφήσει λοιπόν να σε κρατώ
ω γυναίκα δική μου
Τόσο ανάλαφρη στα κλειδωμένα μου μπράτσα
κοιμάσαι με ανάλαφρη ανάσα
Δε μ’ έχεις αφήσει για ένα όνειρο
που ούτε το σκέφτηκες
Τόσο ανάλαφρη που έτρεμα
μήπως μια ανάσα σε πάρει”.


8η του Μάρτη σήμερα και γιορτάζεται (με ποικίλους τρόπους – με αγωνιστικές εκδηλώσεις αλλά και με τσιφτετέλια στα τραπέζια) η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας!
Να ζήσουν, λοιπόν και να χαίρονται τη Ζωή οι όπου γης Γυναίκες – κι Εμείς μαζί τους! Οι Γυναίκες είναι η Δύναμη και τ’ Αλατοπίπερο της Ζωής! Κι όσοι εξακολουθούν να τις αποκαλούν το “ασθενές φύλο”, ίσως ασθενούν οι ίδιοι!

Πόσοι μύθοι πλάστηκαν για να εμπεδωθεί στη σκέψη την αρσενική (αλλά και των ιδίων των γυναικών) η κατωτερότητα της Γυναίκας, το πορτρέτο εκείνο που τη θέλει πειθήνιο όργανο, πολλές φορές άβουλο κι αδύναμο, αλλά και σκεύος σεξουαλικής ηδονής στην αντροκρατούμενη αντίληψη του κόσμου!

Όμως η Γυναίκα ήταν και παραμένει ο ύμνος κι Ωραιότητα της Ζωής! Γι’ αυτό πολλές ευχές (για ότι καλύτερο) μαζί μ’ ένα λουλούδι κι ένα φιλί στη Μάνα, τη Σύντροφο, την Αδελφή, την Κόρη, την Αδελφότεγνη, τη Φίλη, τη Συνάδελφο!

Στην Υγειά Σας, λοιπόν και στη σπάνια Ομορφιά Σας,
Στο Φιλήδονο Κορμί Σας και στο Σέξι Κούνημα Σας,
Σ’ αυτούς που Σας πόθησαν και δεν Σας απόκτησαν,
Σ’ αυτούς που Σας μιμήθηκαν και γελοιοποιήθηκαν,
Να ζήσουν οι Λεπτές μα και οι Παshοκώλες,
Να ζήσουν οι Γυναίκες ΟΛΕΣ!!!


ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ, ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ!!!

***********
Παρακάτω (και με βασική πηγή ένα άρθρο από τη εβδομαδιαία ελληνική πολιτικο-σατιρική εφημερίδα “Το ΠΟΝΤΙΚΙ” – καμία σχέση με την κυπριακή ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα), της περασμένης Πέμπτης 12 του Μάρτη, θα κάνω μια σύντομη αναδρομή στην ιστορία του γυναικείου κινήματος και στις διάφορες κατά καιρούς αντιλήψεις για την Γυναίκα. (Link:
http://www.topontiki.gr/Pontiki/index.php?option=com_content&task=view&id=3848&Itemid=53
[Λόγω έλλειψης χρόνου το κείμενο τις ανάρτησης θα δημοσιευθεί σε δόσεις καθώς δεν προλαβαίνω να το γράψω ΟΛΟ μονομιάς]


Αιτήματα και αγώνες γένους θηλυκού!

(Μια ιστορική αναδρομή)

Στις 8 Μαρτίου 1857, οι εργάτριες στα υφαντουργεία και τα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατεβαίνουν σε απεργία. Ζητούν μείωση των ωρών εργασίας στις 10, από τις 16 ώρες που δούλευαν τότε, αλλά και την εξίσωση των μισθών ανδρών και γυναικών. Η απεργία και οι μεγάλες μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίζονται από την αστυνομία με τα όπλα και βάφονται με το αίμα των εργατριών. Η Β’ Διεθνής Συνδιάσκεψη των Σοσιαλιστριών Γυναικών, που συνήλθε στην Κοπεγχάγη το 1910, καθιέρωσε, έπειτα από πρόταση της (γερμανίδας κομουνίστριας) Κλάρας Τσέτκιν (1857-1933), τη μέρα της 8ης Μαρτίου ως Διεθνή Μέρα της Γυναίκας.

Παρά το γεγονός ότι οι σύγχρονες συνθήκες ζωής επιβάλλουν έναν τρόπο κοινής αντιμετώπισης των δυο φύλων, η ιδέα της ισότητας ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες δεν έχει γίνει αποδεκτή, τόσο σε ηθικό όσο και σε θεσμικό - νομικό επίπεδο, σ’ όλες τις κοινωνίες. Στον δυτικό κόσμο, το θέμα της ισότητας των δύο φύλων έχει ολοκληρωθεί με τη νομική κατοχύρωση που δικαιώνει “γυναικεία” αιτήματα αιώνων. Ωστόσο, ακόμα και στις πιο προηγμένες κοινωνίες, παραμένουν εν ισχύ παρωχημένες νοοτροπίες που σε κάθε ευκαιρία ανακαλούν τις “παλιές καλές εποχές”. Παρά το γεγονός ότι πολλές φορές χρειάστηκε να “κυλήσουν” αιώνες ολόκληροι, με συνεχείς αγώνες και θυσίες, προκειμένου ένα αίτημα να γίνει νόμος, η αφομοίωσή του απαιτεί ακόμα περισσότερη υπομονή, ώστε να αλλάξει και η νοοτροπία.

Κακή αρχή εν τη Γενέσει

Την πρώτη εδραιωμένη αντίληψη στην Iστορία του δυτικού κόσμου που θέτει ξεκάθαρα τη θέση της γυναίκας σε δεύτερη μοίρα, τη συναντούμε στην Παλαιά Διαθήκη. Πρόκειται για μια διάκριση προερχόμενη εκ Θεού: Στο βιβλίο “Γένεσις” στο δεύτερο κεφάλαιο ο Μωυσής μας διηγιέται πως ο Θεός έφτιαξε την γυναίκα (την Εύα, ντε) ως βοηθό του Αδάμ(ου), από μιαν “των πλευρών αυτού”! Δηλαδή, σε πιο απλή γλώσσα, ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα, όχι ως ετερότητα, αλλά ως βοηθό του άνδρα, μόνο όταν διαπίστωσε ότι δεν υπήρχε κάποιο κατάλληλο ζώο γι' αυτή τη δουλειά ανάμεσα στα “θηρία του αγρού και όλα τα πτηνά του ουρανού”.

Αρχαιοέλληνες φιλόσοφοι για την Γυναικα

Αλλά ούτε και οι αρχαίοι έλληνες φέρθηκαν καλύτερα στις γυναίκες (παρ’ ότι τους έχουμε αναγάγει – τους αρχαίους ημών και υμών προγόνους- σε πρότυπα της δημοκρατίας). Παρά την ανυπολόγιστη συνεισφορά τους στην ανθρωπότητα, τόσο ο Πλάτων όσο και ο Αριστοτέλης δεν φέρθηκαν με... το γάντι στις γυναίκες.
Γράφει ο Πλάτων στον «Τίμαιο»:
“…η ανθρώπινη φύση είναι διπλή και το καλύτερο είδος της είναι αυτό που αργότερα θα ονομαστεί άνδρας”.

Τα πράγματα χειροτερεύουν στα «Πολιτικά» του Αριστοτέλη: “Είναι αναγκαίο πρώτα να συνδυάζονται όσα δεν μπορούν να υπάρξουν χωριστά, όπως το αρσενικό με το θηλυκό για την αναπαραγωγή… και το εκ φύσεως άρχον με το εκ φύσεως αρχόμενο για την από κοινού επιβίωσή τους… Η φύση τώρα έχει ξεχωρίσει το θηλυκό από το υπόδουλο… αλλά στους βαρβάρους δεν γίνεται διάκριση μεταξύ δούλου και γυναίκας. Ο λόγος είναι ότι σ’ αυτούς απουσιάζει το φύσει άρχον και επομένως οι μεταξύ τους επαφές είναι επαφές δούλης και δούλου".

Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποκτούν, ωστόσο, οι απόψεις του Αποστόλου Παύλου, μια κι αυτές στην ουσία καθόρισαν τη θέση της γυναίκας στον μετά Χριστόν κόσμο.
Γράφει στην Α’ Προς Κορινθίους Επιστολή του (Κεφάλιο 11): “…Κεφαλή δε γυναικός ο ανήρ… γυνή δε δόξα ανδρός εστίν. Ου γαρ εστίν ανήρ εκ γυναικός, αλλά γυνή εξ ανδρός …”.
Στην δε Επιστολή του Προς Εφεσίους (κεφάλαιο 5) λαλεί μας: “... Αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν υποτάσσεσθε ως τω Κυρίω, ότι ο ανήρ εστί κεφαλή της γυναικός, ως και ο Χριστός κεφαλή της εκκλησίας, και αυτός εστί σωτήρ του σώματος. Αλλ’ ώσπερ η εκκλησία υποτάσσεται τω Χριστώ, ούτω και αι γυναίκες τοις ιδίοις ανδράσιν εν παντί ...”.

Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Παύλο κινήθηκαν οι διάδοχοι και κληρονόμοι του λόγου του: Από τον Κλήμη τον Αλεξανδρέα (που γεννήθηκε γύρω στο 150 μ.Χ. και πέθανε μεταξύ του 211 και 216 μ.Χ.), ο οποίος διακήρυττε πως η γυναίκα οφείλει να πεθάνει από την ντροπή της και με τη σκέψη και μόνο ότι γεννήθηκε γυναίκα, έως τον Ιερό Αυγουστίνο (13 Νοεμβρίου 354 - 28 Αυγούστου 430), που υποστήριζε ότι οι γυναίκες δεν έχουν ψυχή.
«Ρέστα δίνει» και η άποψη που είχε για τις γυναίκες ο Θωμάς ο Ακινάτης: “Η γυναίκα είναι υπόδουλη από αυτούς τους ίδιους τους απαράβατους νόμους της φύσης, ενώ οι σκλάβοι είναι υπόδουλοι από έναν και μόνο νόμο, εκείνον των περιστάσεων της ζωής”.
Είναι περισσότερο από προφανές ότι ο Χριστιανισμός δεν διατηρεί την καλύτερη άποψη για τις γυναίκες, πράγμα που εμπεδώθηκε στο Βυζάντιο, μια και θεωρούσαν τη γυναίκα, ούτε λίγο ούτε πολύ, πηγή κάθε κακού.

Υπό το φως του Διαφωτισμού

Η χριστιανική Ευρώπη απ’ ό,τι φαίνεται χρειάστηκε αιώνες ολόκληρους για να αλλάξει μυαλά. Μέσα από τις αρχές του Διαφωτισμού άλλαξε ριζικά την αντίληψή της για τον άνθρωπο. Η ισχύουσα έως τότε μεσαιωνική αντίληψη που αξιολογούσε με ηθικούς όρους, αμαρτίας ή αρετής, είχε αντικατασταθεί με το επιτακτικό αίτημα των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Είχαν τεθεί οι βάσεις των ιδεωδών της ισότητας, της ελευθερίας και της δικαιοσύνης. Ένας νέος κόσμος πρόβαλλε, και μέσα απ’ αυτόν η γυναικεία μοίρα άλλαζε σελίδα.

Η κλιμάκωση επιστημονικών και κοινωνικών αλλαγών, που έλαβε εκρηκτικές διαστάσεις στα τέλη του 18ου αιώνα, είχε ως συνέπεια μια σειρά ραγδαίων εξελίξεων πάνω στο γυναικείο ζήτημα και την εκ θεμελίων αλλαγή στα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα. Μια σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων ικανοποιούσαν σταδιακά, αλλά σταθερά γυναικεία αιτήματα αιώνων.

Απ’ τον γυναικωνίτη στην γκιλοτίνα

Αντίθετα μ’ αυτό που θα περίμενε κανείς, η Γαλλική Επανάσταση μόνο την άνοιξη δεν έφερε για τις γυναίκες και για τις υποθέσεις τους. Το λαϊκό ξεσήκωμα που άρχισε σαν αστική μεταρρύθμιση κι εκτροχιάστηκε σε γενικευμένη εξέγερση και τρομοκρατία, δεν δίστασε να στήσει μια πλειάδα λεπτών γυναικείων λαιμών στις δημοφιλείς λαιμητόμους: Από τη Σαρλότ που δολοφόνησε τον Μαρά στο μπάνιο του, έως την Ολυμπία ντε Γκουζ η οποία απαιτούσε, μεταξύ άλλων, τη συμμετοχή της γυναίκας στις δημόσιες και ιδιωτικές θέσεις εργασίας.
Παρά το αρνητικό κλίμα απέναντι στα δικαιώματα των γυναικών, μέχρι τα τέλη του Αυγούστου του1789 κυκλοφορούσαν 69 εφημερίδες προσκείμενες στο φεμινιστικό κίνημα.
Συμπαραστάτης του φεμινιστικού κινήματος της εποχής υπήρξε ο μαρκήσιος ντε Κοντορσέ, του οποίου οι απόψεις για την καταδίκη της θανατικής ποινής (όταν οι γκιλοτίνες δούλευαν ασταμάτητα) και οι θέσεις για τα γυναικεία ζητήματα τον οδήγησαν στη φυλακή και στον θάνατο.

Μαρξισμός - Φεμινισμός

Το καθοριστικό για την ανισότιμη κοινωνική θέση της γυναίκας είναι ο τρόπος παραγωγής κι όχι οι φυσικές - βιολογικές διαφορές με τον άντρα, υποστηρίζουν οι κλασικοί του μαρξισμού και κατηγορούν τον φεμινισμό ως αστικό στη θεωρία και την πρακτική. Διαφωνούν ριζικά με την ανάλυση της κοινωνίας με βάση το φύλο, η οποία αγνοεί τις ταξικές διαφορές μεταξύ των γυναικών και διαιρεί το προλεταριάτο.

Από τη μεριά τους οι φεμινίστριες κατηγορούν τον μαρξισμό ότι έχει προσδιοριστεί από τους άνδρες στη θεωρία του και στην πρακτική και κινείται μέσα στην αντρική θεώρηση του κόσμου και προς το συμφέρον των αντρών. (Ξεχάσανε τις μεγάλες κομουνίστριες του 20ου αιώνα όπως την Ρόζα Λούξεμπουργκ και την Κλάρα Τσέτκιν).

Από τις σουφραζέτες ως τη δικαίωση

Στη βιομηχανική Αγγλία το 1866 παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Κοινοβούλιο το Υπόμνημα Γυναικών για δικαίωμα ψήφου.
Λίγα χρόνια αργότερα, στην αυγή του 20ού αιώνα, το 1903,σχηματίστηκε η πρώτη γυναικεία οργάνωση διεκδικήσεων “Women's Social and Political Union”, (WSPU). Η καινοφανής για την εποχή οργάνωση υιοθετεί δυναμικές μεθόδους διεκδίκησης των αιτημάτων της. Έτσι έχουμε μια σειρά από μαχητικές διαδηλώσεις, εισβολές στο Kοινοβούλιο, μέχρι και εμπρησμούς δημόσιων κτιρίων. Οι φλεγματικοί Βρετανοί ονόμασαν τα μέλη αυτής της οργάνωσης σουφραζέτες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1918 με τη νικηφόρα λήξη του A’ Παγκοσμίου Πολέμου, ύστερα από 2.584 (!) υπομνήματα, οι Βρετανοί αξιώθηκαν να παραχωρήσουν το δικαίωμα ψήφου στις Βρετανίδες!


Ο 20ός αιώνας υπήρξε, ωστόσο, ο αιώνας που σε ολόκληρη τη διάρκειά του εξαλείφονταν κοινωνικές και πολιτικές ανισότητες που εκκρεμούσαν αιώνες τώρα!


[Δεν υπάρχει άλλη συνέχεια]

Anef_Oriwn
Κυριακή 8/3/2009

Άσχετο (δεν ξέρω που να το γράψω)Υστερόγραφον:

Παρακολουθώντας απόψε στις ειδήσεις από τα διάφορα κανάλια την κηδεία των οστών των οκτώ αμάχων (μελών της οικογένειας Λιασή) που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ κατά την τουρκική εισβολή, τον Αύγουστο του 1974, στο Παλαίκυθρο, διερωτήθηκα αιρετικός και βλάσφημος ων, αφού ΚΑΝΕΝΑΣ από τους οκτώ δεν ήταν στρατιώτης, τι γύρευε η Εθνική Φρουρά εκεί (και να μεταφέρει και τα φέρετρα με τα οστά);

Anef_Oriwn
Κυριακή 8/3/2009 – 11:40 μ.μ.


24 σχόλια:

dokisisofi είπε...

ε ανευ αν κατσω να μετρήσω τις φορές που ειρωνεύτηκες και περιφρόνησες καποια σχολιογράφο γιατί ήταν γυναίκα ( "μίλησε και το κοριτσάκι", "μίλησε και το πορτώδες γυναικάριο" και άλλα τόσα) δεν θα μου φτάνουν όλα τα δάχτυλα των κυριών της Πογο. Και μη με προκαλείς να σου εναποθέσω δαμέ τζιαι άλλα παραδείγματα. Τουλάχιστον βρίξε.

Anef_Oriwn είπε...

Τη μόνη σχολιογράφο που ειρωνεύτηκα (κι όχι ΜΟΝΟ Εγώ) ήταν την αφεντομουτσουνάρα σου!
Κι ο καθρέφτης ότι Του δείχνεις, δείχνει Σου! Γι’ αυτό μην μέμφεσαι άλλους για τη στάση που υιοθέτησαν κι ακολούθησαν απέναντι σου! (Το ότι είσαι Γυναίκα δεν σε απαλλάσσει από τις δικές Σου ευθύνες. Και ούτε το γεγονός ότι σέβομαι τη σημερινή μέρα θα με περιορίσεις να κρίνω την απαράδεκτη και εριστική συμπεριφορά σου. Γι’ αυτό τα «βρίξε» να τα λες εκεί που σε παίρνει!).

Anef_Oriwn
Κυριακή 8/3/2009 – 6:23 μ.μ.

Ερυκίνη είπε...

Γεια σου άνευ,
η γιορτή της γυναίκας αφήνει με λλίον αδιάφορη γιατί νομίζω εν υπέροχον να είσαι γυναίκα τζαι χωρίς ξεχωριστήν ημέραν!!!

τέλος πάντων, ήθελα απλά να αναφέρω ότι η συζήτηση που είχαμε στο βλογ μου τις προάλλες τελικά που ζήτησαν να δημοσιευτεί από το Βουκώλο, το έντυπο του Πανεπιστημίου Κύπρου που σου λέγαμε. Ήθελα πρώτα το ok από όσους συνέβαλαν με τα σχόλιά τους. ελπίζω να μην έχεις πρόβλημα

dokisisofi είπε...

Νευράκια?! Σου χαλάσαμε το προφίλ;
Να σου θυμίσω ότι ειρωνίες του είδους που δειγματολοπτικά παρέθεσα εξέφρασες και για την ζατοϊχι και συστηματικότερα τις εκτόξευες και στο μπλογκ της sike με έναν χυδαίο τρόπο.
Ή μήπως όχι;
Και για να καταλάβω, εφόσον με εξαιρείς από τις ευχές επειδή διαφωνώ, να καταλάβω ότι οι ευχές σου πάνε στις καλές καγαθές γυναικούλες που συμφωνούν στους πάντες και τα πάντα? Δεν νομίζω να ήταν αυτού του είδους οι γυναίκες που έκαναν τους αγώνες που αναφέρεις στο ποστ σου.
(και την αρχοντομουτσουνάρα μου να την αφήσεις ήσυχη:ή μήπως θέλεις κάτι άλλο να μας πεις αλλά δεν σου το επιτρέπει η μέρα;)

Anef_Oriwn είπε...

Ερυκίνη,
Έχετε την απόλυτη συγκατάθεση μου για τη δημοσίευση. Απλώς όταν γίνει (η δημοσίευση) να με ενημέρωσεις για να ψάξω τον “Βουκώλο” («το έντυπο του Πανεπιστημίου Κύπρου»).
Αναφορικά με την «γιορτή της γυναίκας» – εγώ την ονομάζω πιο πολύ ως Μέρα της Γυναίκας κι έχει πιο πολύ σχέση με τους κοινωνικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες των Γυναικών. Ήδη έχω αναφέρει στο κείμενο της ανάρτησης μου πως και γιατί καθιερώθηκε η συγκεκριμένη μέρα. Όμως το post δυστυχώς δεν είναι ολοκληρωμένο (Δεν είχα χρόνο να το τελειώσω και είπα να το αναρτήσω έστω κι έτσι, πριν περάσει η μέρα).

**********
Dokisisofi,
Βαριέμαι και δεν έχω καμιά διάθεση να σε ακολουθήσω σε αντιπαραθέσεις anef_ουσίας και περιεχομένου!
Πάντως οι ευχές μου απευθύνονται κι έχουν αποδέκτες ΌΣΕΣ τις δέχονται!

Anef_Oriwn
Κυριακή 8/3/2009 – 10:16 μ.μ.

Μιχάλης είπε...

Το τσιεμπέρι (μαντήλα) που φορούσαν οι γιαγιάδες μας ήταν (είναι) εντολή του Παύλου και συμβολίζει επίσης την υποταγή της γυναίκας στον άντρα.

stalamatia είπε...

Τι κούναγε και δεν τόπνιγε η μάνα του Κλήμη?
Να θυμηθώ άμαν έρθω Κύπρο να αγοράσω ένα τζιεμπερούδι. χα χα χα .

Ανώνυμος είπε...

mh vrizeis thn DOKISISOFI Anef-pordion oso thn vrizeis toso apodikniesai anthropaki pedi k tsoglani tou stalinismou,misogini k misanthrope, peftoaristere xounta!

aiolos είπε...

Ο ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ στο μπλοκ του έγραψε 8η του Μάρτη η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, το σχολιάζω λοιπόν και εδώ μιας και βρήκα τον τρόπο κια σε αδίκησα στο μπλοκ του Μιχάλη.

Αυτή η λογική που παρουσιάστηκε από την παγκοσποιημένη μηδενική λογική να αντικαταστήσουμε να ονοματίζουμε τις ημέρες:
Μέρα της Γυναίκας
Μέρα των ερωτευμένων
Μέρα της Μάνας
Μέρα του περιβάλλοντος
Μέρα κατά του καπνίσματος
Κλπ κλπ κλπ

Έχει μέσα του την πονηριά να αντικατασταθούν οι θρησκευτικές γιορτές με τις απρόσωπες γιορτές για κάθε λόγο και αιτία, λες και χρειάζεται η μέρα της μάνας όταν υπάρχει ο δεκαπενταύγουστος, λες και υπάρχουν ανάγκη όλα αυτά το πονηρούτσικα όταν υπάρχει Θεός.
Με την ευκαιρία αυτή να υπενθυμίσω ότι στις 25 Μαρτίου γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.

aiolos είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
aiolos είπε...

{O ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ έγραψε:

Παρακολουθώντας απόψε στις ειδήσεις από τα διάφορα κανάλια την κηδεία των οστών των οκτώ αμάχων (μελών της οικογένειας Λιασή) που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ κατά την τουρκική εισβολή, τον Αύγουστο του 1974, στο Παλαίκυθρο, διερωτήθηκα αιρετικός και βλάσφημος ων, αφού ΚΑΝΕΝΑΣ από τους οκτώ δεν ήταν στρατιώτης, τι γύρευε η Εθνική Φρουρά εκεί (και να μεταφέρει και τα φέρετρα με τα οστά);}

Τι θα πρότεινες να στείλει το σκουπιδιάρικο του Δήμου Λευκωσίας να πάρουν τα οστά; Για να μη σκάσει η ευαίσθητη ψυχούλα των «αδελφών» τ/κ και τούρκων;

aiolos είπε...

{Ο Μιχάλης είπε :
Το τσιεμπέρι (μαντήλα) που φορούσαν οι γιαγιάδες μας ήταν (είναι) εντολή του Παύλου και συμβολίζει επίσης την υποταγή της γυναίκας στον άντρα.}

Δεν βαριέσαι αγαπητέ μου ο μόνος υποταγμένος στην περίπτωση των σχέσων άνδρα-γυναίκα είναι ο άνδρας.
Να πω λοιπόν το πιό κάτω ανέκδοτο:

Δύο φίλοι διαφωνούσαν ποιός διοικεί το σπίτι , ο άνδρας ή η γυναίκα, είπαν λοιπόν να κάνουν μια έρευνα και όποιος απαντούσε ότι διοικεί ο άνδρας να του έδιναν ένα άλογο και όποιος η γυναίκα να του έδιναν μια κότα, φόρτωσαν λοιπόν ένα φορτηγό με κότες και πήραν μαζί τους δύο άλογα (ένα άσπρο και ένα μαύρο).
Πάνε στον πρώτο, τον δεύτερο και τον τρίτο και στην ερώτηση ποιος διοικεί το σπίτι η απάντηση ήταν η γυναίκα και φυσικά τους έδιναν από μια κότα........
Στον τέταρτο βγήκε ένας θεριακλή μουστακαλής και στην ίδια ερώτηση, η απάντηση ήταν :
«φυσικά εγώ διοικώ το σπίτι μου».
"Δόξα τω Θεώ δυό λεφτά να σας φέρουμε ένα άλογο, μόνο πέστε μας επειδή έχουμε δύο άλογα ένα άσπρο και ένα μαύρο τι χρώμα προτιμάται".
"Γυναίκα τι χρώμα άλογο να πάρω;"
'Αστα ρε καραγκιόζη πάρε και εσύ κότα."


Αφού θέλανε ισότητα οι γυναίκες, να μη παραπονούνται οι διάφορες "παναγιωταρά" το σαμάρι μόνες τους το έβαλαν στην ράχη τους, βοήθησαν και οι ανα τους αιώνες «προοδευτικοί»

http://www.youtube.com/watch?v=45ryTlwUx3c




Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκτέλεση: Αφροδίτη Μάνου

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι αυτό που λέμε δείγμα τυπικό.

Μόλις ξυπνήσω το πρωί, πολύ πρωί, πριν ξημερώσει δηλαδή καλά-καλά,
λέω από μέσα μου μουλάρι σήκω ντύσου γιατί εδώ σε περιμένουνε πολλά
και τότε τρέχω να ξυπνήσω, να ταΐσω, να ποτίσω και να ντύσω τα παιδιά
ενώ παράλληλα ετοιμάζω πρωινό για τον πασά.
Του το πηγαίνω στο κρεβάτι κι αυτομάτως κατεβάζω τα παιδιά στο σχολικό,
πάω γραμμή για να ψωνίσω κι ο χασάπης μες στη φούρια να μου πιάνει και τον κω...
να 'χω το νου μου κάθε μέρα για πουκάμισο και σώβρακο καινούριο καθαρό
κι αλίμονο μου αν το ξεχάσω και δεν βρει ζεστό νερό.
Να συγυρίζω τα κρεβάτια και το σπίτι να ετοιμάζω φαγητό για τα παιδιά
κι έχω να φύγω νηστική και σαν τρελή για την δουλειά.

Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...

Και μόλις φτάσω αλαφιασμένη στη δουλειά να 'χω να κάνω και καφέ στ' αφεντικό
να 'χω κι αυτόν που του τη δίνει κάθε τόσο και που θέλει να μου πιάνει και τον κω...
να 'χω το ντρουν του τηλεφώνου μες στ' αυτί μου κι από πάνω τις δικές του τις φωνές
και να με στέλνει έξω να κάνω και του κόσμου τις δουλειές.
Μόλις σχολάσω τρέχω αμέσως να προφτάσω να ετοιμάσω το τραπέζι για φαΐ
να τηγανίζω, να ετοιμάζω τη σαλάτα, να σερβίρω και να κόβω και ψωμί
να 'μαι ένα ράκος που να σέρνεται στα πόδια του απ' την πείνα κι από το τρεχαλητό
κι αυτοί να βρίζουν πως δεν ήτανε καλό το φαγητό.
Να πλένω πιάτα και πιρουνιά και μαχαίρια και να μου 'ρχεται να κάνω φονικό
κι αυτός ο κύριος να θέλει να μου πιάνει και τον κω...

Ντάπα, ντάπα, ντάπα, νταμ...

Μόλις ξαπλώσει και φωνάξει "ησυχία" μην ακούσω μες στο σπίτι τσιμουδιά,
είναι η ώρα που τελειώνω εγώ τα πιάτα και που πρέπει να διαβάσω τα παιδιά,
είναι η ώρα να διαβάσουν οι διαβόλοι για ν' αρχίσουμε να τρέχουμε μετά
στα ιδιαίτερα του ενός και στ' αλλουνού τα γαλλικά.
Κι αφού μου βγάλουνε καλά-καλά την πίστη και γυρίσουμε στο σπίτι τελικά
τότε θα φάνε, θα πλυθούνε, θα δαρθούνε και θα παν να κοιμηθούν κανονικά
κι ενώ εγώ θα σιδερώνω και θα πλένω, ό,τι κάνει μια γυναίκα δηλαδή,
αυτός ο κύριος θα είναι αραγμένος στην ΤV
κι αν γίνω έξαλλη σαν πέσω στο κρεβάτι και τον δω πως είν' ο νους του στο κακό,
"είναι καθήκον σου" γυρίζει και μου λέει, συζυγικό.

Είμαι η Μαίρη Παναγιωταρά μια εργαζόμενη μητέρα μια καλή νοικοκυρά.
Δεν είμαι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό, είμαι ένα ζώον δηλαδή κανονικό.

Anef_Oriwn είπε...

Aiolε,

Τα καλωσορίσματα (στο απαχικό μου) σ’ τα ‘πα στο νεότερο post του blog.
Εδώ θα κάνω 2-3 μικρά σχόλια πάνω σα όσα γράφεις:

1. Κατ’ αρχάς να σημειώσω (κι εδώ) ότι οι υπερβολές και οι ακραίες τοποθετήσεις χαλούν γενικώς το κλίμα!
2. Δεν ξέρω τι πρόβλημα παρουσιαζόταν όταν προσπαθούσες (αρχικά) αν κάνεις ανάρτηση σχολίων, αλλά βλέπω ότι τελικά τα κατάφερες.
3. Ατυχέστατη η έκφραση σου (για το ζήτημα της μεταφοράς από στρατιώτες των οστών νεκρών αγνοούμενων του 1974 κατά τις κηδείες: “… Τι θα πρότεινες να στείλει το σκουπιδιάρικο του Δήμου Λευκωσίας να πάρουν τα οστά; Για να μη σκάσει η ευαίσθητη ψυχούλα των «αδελφών» τ/κ και τούρκων;”. Μα τόσο στρατόκαυλος είσαι; [Απλώς να πω ότι τα φέρετρα με τα οστά θα μπορούσαν να μεταφέρονται από συγγενείς των νεκρών].
4. Ο καθορισμός συγκεκριμενων ημερών για τιμητικό εορτασμό ή διοργάνωση εκδηλώσεων για διάφορα γεγονότα ή δραστηριότητες είναι ένας τρόπος για να δοθεί πανοικουμενικός (διεθνής) χαρακτήρας σ’ αυτές τες εκδηλώσεις.
Κάποιος κάπου είπε ότι για τα προβλήματα που δεν μπορούμε να λύσουμε ή να χειριστούμε καθορίζεται και μια Διεθνής Μέρα. Ίσως σ’ αυτό να περιέχονται και δόσεις αλήθειας. Παράλληλα όμως είναι και τρόπος για επανατοποθέτησης του προβλήματος και απολογισμό για το τι επιτεύχθηκε μέχρι τι δεδομένη στιγμή.
Κι όπως επεξηγώ και στην εισαγωγή του κειμένου της παρούσας ανάρτησης μου η Μέρα της Γυναίκας καθορίστηκε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (αγρίας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης των γυναικών) και για συγκεκριμένους στόχους (βελτίωση της Γυναίκας στην κοινωνία).
Οι θρησκευτικές γιορτές περιορίζουν τους εορτασμούς ή τες εκδηλώσεις τιμής σε εθνικό επίπεδο και με θρησκευτικό περιεχόμενο (άσε που πολύς κόσμος έχει ξεπεράσει πλέον τη θρησκεία, όποια κι αν είναι αυτή).

Anef_Oriwn
Τρίτη 17/3/2009 – 11:14 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπητέ μου ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ δύσκολο μουσαφίρη καλωσόρισες (αυτός δεν μοιάζει με αυτούς που ξέρεις), να σε δω πόσο θα με αντέξεις και πότε θα ου δώσεις το σιχτίρ πιλάφι!

{Ο ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ είπε:
3. Ατυχέστατη η έκφραση σου (για το ζήτημα της μεταφοράς από στρατιώτες των οστών νεκρών αγνοούμενων του 1974 κατά τις κηδείες: “… Τι θα πρότεινες να στείλει το σκουπιδιάρικο του Δήμου Λευκωσίας να πάρουν τα οστά; Για να μη σκάσει η ευαίσθητη ψυχούλα των «αδελφών» τ/κ και τούρκων;”. Μα τόσο στρατόκαυλος είσαι; [Απλώς να πω ότι τα φέρετρα με τα οστά θα μπορούσαν να μεταφέρονται από συγγενείς των νεκρών]. }

Απεναντίας εγώ πιστεύω ότι ήταν ατυχής η δική σου τοποθέτηση, που τιμημένους νεκρούς από τους βάρβαρους εισβολείς, θεώρησες ότι ήταν υπερβολικό να μεταφερθούν από ΕΦ…….. αγαπητέ μου αυτούς που σκοτώνουν οι εχθροί τους τιμούμε, εκτός αν για σένα ο Αττίλας δεν εχθρικός!
Αυτά τώρα τα γλυκανάλατα και τα δια απαλών ονύχων να μεταφερθούν από τους συγγενείς (μήπως και νύχτα, μήπως και με όση διακριτικότητα γίνεται για να μη προσβληθεί ο μουσαφίρης Αττίλας) εγώ δεν τα καταλαβαίνω και δεν τα καταλαβαίνουν και οι περισσότεροι δηλαδή, στρατιωτικώς έπεσαν (αν και άμαχοι) στρατιωτικές τιμές τους αρμόζουν, αν και δεν το περίμενα από μη στρατόκαυλο Χριστόφια………….



{Ο ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ είπε:

4. Ο καθορισμός συγκεκριμενων ημερών για τιμητικό εορτασμό ή διοργάνωση εκδηλώσεων για διάφορα γεγονότα ή δραστηριότητες είναι ένας τρόπος για να δοθεί πανοικουμενικός (διεθνής) χαρακτήρας σ’ αυτές τες εκδηλώσεις.
Κάποιος κάπου είπε ότι για τα προβλήματα που δεν μπορούμε να λύσουμε ή να χειριστούμε καθορίζεται και μια Διεθνής Μέρα. Ίσως σ’ αυτό να περιέχονται και δόσεις αλήθειας. Παράλληλα όμως είναι και τρόπος για επανατοποθέτησης του προβλήματος και απολογισμό για το τι επιτεύχθηκε μέχρι τι δεδομένη στιγμή.
Κι όπως επεξηγώ και στην εισαγωγή του κειμένου της παρούσας ανάρτησης μου η Μέρα της Γυναίκας καθορίστηκε κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (αγρίας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης των γυναικών) και για συγκεκριμένους στόχους (βελτίωση της Γυναίκας στην κοινωνία).
Οι θρησκευτικές γιορτές περιορίζουν τους εορτασμούς ή τες εκδηλώσεις τιμής σε εθνικό επίπεδο και με θρησκευτικό περιεχόμενο (άσε που πολύς κόσμος έχει ξεπεράσει πλέον τη θρησκεία, όποια κι αν είναι αυτή).}

Φίλε μου τα δεσμά της άγριας εκμετάλλευσης χάλκευσαν οι «προδευτικοί» στις γυναίκες, τον λογαριασμό για την κακή του και μαύρη μοίρα σε αυτούς να τον στείλουν, εμείς θέλαμε την γυναίκα «βασίλισσα» στην κουζίνα της και «αρχόντισσα» στο κρεβάτι μας, τιμή μας και κορώνα μας, στολίδι στο σπίτι μας, σύζυγο, μάνα, ερωμένη.
Εσείς της επιβάλατε τον ρόλο της «Μαίρης Παναγιωταρα»με την ψεύτικη χειραφέτηση που της προσφέρατε, της προσφέρατε δεσμά, της δώσατε την ελευθερία να φορά παντελόνι για να την βάλετε σιγά σιγά να χειρίζεται τρακτέρ, σιγά την ελευθερία που «κατάκτησε» …… αντικατέστησε το αραχνούφντο νυκτικό της με το οποίο περίμενε τον καλό της με τραγιάσκα και γράσα (αντιλαμβάνεσαι ότι και τα δύο παραδείγματα που έδωσα είναι ακραία ‘αραχνούφαντο τρακτερ’ στα ενδιάμεσα υπάρχουν όλα τα κρικάκια της αλυσίδας που της φορέσατε).

Όσο αφορά για τις θρησκευτικές γιορτές έχω να πω ότι δεν τις κατάργησε ο Στάλιν και ο Χότζα θα τις καταργήσει ο Χριστόφιας;

Anef_Oriwn είπε...

Aiolε,
Έστω και κάπως καθυστερημένα να καταθέσω κάποιες οφειλόμενες απόψεις μου στα όσα γράφεις σχολιάζοντας τα δικά μου γραπτά. (Συνήθως μ’ έναν επιλεκτικό τρόπο ή όπως σε συμφέρει να τα αντιλαμβάνεσαι. Π.χ. είπα εγώ κάπου ότι ο Χριστόφιας θα καταργήσει τις θρησκευτικές γιορτές; Ή ότι τα οστά των νεκρών του 1974 πρέπει να “… μεταφερθούν […] και νύχτα, μήπως και με όση διακριτικότητα γίνεται για να μη προσβληθεί ο μουσαφίρης Αττίλας …”. Τελικά κι μ’ όλο το σεβασμό τζιαι το συμπάθκειο μ’ ότι καταλαβαίνεις χαίρεσαι!).

Πάντως οι στοιχειώδεις κανόνες του σαβουάρ βιβρ (και του Ξένιου Δία – για να ευλογήσουμε και τα ελληνοφανή γένια μας) επιτάσσουν να καλωσορίζουμε και να είμαστε ευγενικοί και φιλόξενοι με τους ξένους ή/και όσους κτυπήσουν την πόρτα μας. Γι’ αυτό και στο δικό μου το σπίτι ΔΕΝ υπάρχει αυτοκόλλητο που να λεει “Δεν δεχόμαστε επισκέψεις από Μάρτυρες του Ιεχωβά, Πεντηκοστιανούς, Ευαγγελιστές” και λοιπούς, όπως έχω δει σε πολλά άλλα σπίτια!
Όμως ουδέποτε θα δεχτώ, θα αποδεχτώ ή θα ανεχτώ η φιλοξενία μου να τύχει εκμετάλλευσης (από τον οποιοδήποτε) σε τέτοιο βαθμό που να συμπεριφέρεται στο χώρο το δικό μου με ασυδοσία και αυθαιρεσία (όπως π.χ. να βρίζει, να χλευάζει και να μιλά απαξιωτικά για άλλους).
Πολύ πιθανό το «σιχτίρ πιλάφι», (όπως το λαλείς) να μην σου το δώσω ποτέ (ή να μην σου πω ποτέ «άει σιχτίρ», όπως λεμε και στην κυπριακή - όμως διερωτούμαι πως και καταδέχεσαι να χρησιμοποιείς δύο τούρκικες λέξεις για να εκφραστείς)! Αλλά συνηθίζω (όπως έχω ξαναπεί) σε περιπτώσεις ακραίων και εθνικιστικών εξάρσεων καθώς και καταστάσεων που όζουν συντηρητισμό (όπως αυτά που λες για τις γυναίκες – για τα τρακτέρ και τα χειρίζεται τρακτέρ, τα αραχνοΰφαντα νυχτικά), να τις αντιμετωπίζω με ειρωνεία ή να τις γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου.
Η φορτικότητα κάνει τον φορέα της σπαστικό κι εμένα να βαριέμαι! Π.χ. δεν καταλαβαίνω γιατί όταν θα σχολιάσεις κάτι πρέπει να μας παραθέσεις ολόκληρο κατεβατό (με copy-paste) των λεχθέντων μας!

Anef_Oriwn
Πέμπτη 19/3/2009 – 9:43 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

{Ο ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ είπε:

Aiolε,
Έστω και κάπως καθυστερημένα να καταθέσω κάποιες οφειλόμενες απόψεις μου στα όσα γράφεις σχολιάζοντας τα δικά μου γραπτά. (Συνήθως μ’ έναν επιλεκτικό τρόπο ή όπως σε συμφέρει να τα αντιλαμβάνεσαι. Π.χ. είπα εγώ κάπου ότι ο Χριστόφιας θα καταργήσει τις θρησκευτικές γιορτές; Ή ότι τα οστά των νεκρών του 1974 πρέπει να “… μεταφερθούν […] και νύχτα, μήπως και με όση διακριτικότητα γίνεται για να μη προσβληθεί ο μουσαφίρης Αττίλας …”. Τελικά κι μ’ όλο το σεβασμό τζιαι το συμπάθκειο μ’ ότι καταλαβαίνεις χαίρεσαι!). }

Έθεσες όμως ζήτημα μεταφοράς των οστών και θεώρησες στρατοκαυλικό την ύπαρξη φρουρά από την ΕΦ, είπες ότι έπρεπε η μεταφορά να γίνει από τις οικογένειές τους, τα λοιπά ήταν ερωτήματα που έβαλα εγώ για να δω τίνι τω τρόπω ήθελες να γίνει αυτή η θλιβερή τελετή προκειμένου να μη θιχτούν οι φονιάδες «αδελφοί» σας.

Για το ζήτημα της θρησκείας είπες:
{Οι θρησκευτικές γιορτές περιορίζουν τους εορτασμούς ή τες εκδηλώσεις τιμής σε εθνικό επίπεδο και με θρησκευτικό περιεχόμενο (άσε που πολύς κόσμος έχει ξεπεράσει πλέον τη θρησκεία, όποια κι αν είναι αυτή).}

Να δεις που οι εκπρόσωποι του ΚΚΕ χτες στο ΔΣ του Δήμου μας τα ίδια είπαν για την 25η Μαρτίου, τελικά σε όλα τα μήκη και πλάτη η αριστερά έχει κονσέρβα απόψεις, πολύ μονοτονία βρε παιδί μου.
Τώρα ο κόσμος εγώ βλέπω ότι γεμίζει περισσότερο απ ότι θυμόμουν στο παρελθόν τις εκκλησίες και αδειάζουν τα ανυπόληπτα πολιτικά στέκια, στο σπίτι μου παλιά αγαπητέ οι πολιτικές συζητήσεις και διαμάχες ήταν κάτι που ήταν σύνηθες, μερικές φορές δεν ήξερα πώς να μαζώξω κάποιους θερμόαιμους που υπερέβαλαν και κινδυνεύαμε να χαλάσουμε άσχημα τις καρδιές μας, κάποια χρόνια οι ίδιοι άνθρωποι συμφωνούν για το άσκοπο των πολιτικών συζητήσεων «και α σιχτίρ τα ρεμάλια όλοι ίδιοι είναι» ……… άρα αυτό που «ξεπεράστηκε» δεν είναι η θρησκεία αλλά η πολιτική.




{Ο ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ είπε:


Πάντως οι στοιχειώδεις κανόνες του σαβουάρ βιβρ (και του Ξένιου Δία – για να ευλογήσουμε και τα ελληνοφανή γένια μας) επιτάσσουν να καλωσορίζουμε και να είμαστε ευγενικοί και φιλόξενοι με τους ξένους ή/και όσους κτυπήσουν την πόρτα μας. Γι’ αυτό και στο δικό μου το σπίτι ΔΕΝ υπάρχει αυτοκόλλητο που να λεει “Δεν δεχόμαστε επισκέψεις από Μάρτυρες του Ιεχωβά, Πεντηκοστιανούς, Ευαγγελιστές” και λοιπούς, όπως έχω δει σε πολλά άλλα σπίτια!
Όμως ουδέποτε θα δεχτώ, θα αποδεχτώ ή θα ανεχτώ η φιλοξενία μου να τύχει εκμετάλλευσης (από τον οποιοδήποτε) σε τέτοιο βαθμό που να συμπεριφέρεται στο χώρο το δικό μου με ασυδοσία και αυθαιρεσία (όπως π.χ. να βρίζει, να χλευάζει και να μιλά απαξιωτικά για άλλους).
Πολύ πιθανό το «σιχτίρ πιλάφι», (όπως το λαλείς) να μην σου το δώσω ποτέ (ή να μην σου πω ποτέ «άει σιχτίρ», όπως λεμε και στην κυπριακή - όμως διερωτούμαι πως και καταδέχεσαι να χρησιμοποιείς δύο τούρκικες λέξεις για να εκφραστείς)! Αλλά συνηθίζω (όπως έχω ξαναπεί) σε περιπτώσεις ακραίων και εθνικιστικών εξάρσεων καθώς και καταστάσεων που όζουν συντηρητισμό (όπως αυτά που λες για τις γυναίκες – για τα τρακτέρ και τα χειρίζεται τρακτέρ, τα αραχνοΰφαντα νυχτικά), να τις αντιμετωπίζω με ειρωνεία ή να τις γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου.
Η φορτικότητα κάνει τον φορέα της σπαστικό κι εμένα να βαριέμαι! Π.χ. δεν καταλαβαίνω γιατί όταν θα σχολιάσεις κάτι πρέπει να μας παραθέσεις ολόκληρο κατεβατό (με copy-paste) των λεχθέντων μας!}

Τα περί καλωσορισμάτων και σεβασμού να μη τα σχολιάσω είναι αυτονόητα πράγματα αυτά, αν και κάποτε χρησιμοποιούνται σαν πρόφαση (μπερτές), πρόφαση για να καλύψουν πίσω από τον καθωσπρεπισμό την αυταρχικότητα !!!!!!!! (και ο νοών νοείτω).

Α! αγαπητέ μου εγώ έχω μικρασιατικη καταγωγή (Μ Ασία- Α Θράκη), οι γονείς μου δεν μιλούσαν καθόλου τούρκικα αλλά έζησα σε προσφυγική συνοικία που είχε πολλούς τουρκόφωνους, για να είμαι δίκαιος η τουρκική έχει άλλη γλύκα στο βρισίδι, μια βρισιά που θα μπορούσες να πεις στους φίλους σου τους τ/κ είναι «Αλ σικιμί βουρ ντουβαρά» φρόντισε μόνο να κρατάς και μια κάμα μαζί σου. Έτσι λοιπόν θα αντιληφθείς ότι χρησιμοποιώ και κάποιες τούρκικες ατάκες, είναι αμάρτημα ;

Για τα επιχειρήματα μου για τις γυναίκες τις αποφεύγεις, διότι πολύ σωστό διαισθάνεσαι ότι την έχεις πατημένη από χέρι.
Το κόπυ το κάνω προς διευκόλυνση και για να μη ανατρέχεις να βρεις τι είπες. (από ευγένεια προς τον συνομιλητή μου ).

Anef_Oriwn είπε...

Aiolε,

Η μεγάλη πλάκα μαζί ΣΟΥ είναι ότι αυτά για τα οποία κατηγορείς τους άλλους (τους Αριστερούς) ή ΜΑΣ προσάπτεις, ισχύουν απόλυτα για ΣΕΝΑ! Φαίνεται εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια. Π.χ. κάπου λαλείς “… τελικά σε όλα τα μήκη και πλάτη η αριστερά έχει κονσέρβα απόψεις, πολύ μονοτονία βρε παιδί μου…”. Έχει χάζιν να νομίζεις ότι ΕΣΥ μιλάς με κανένα πεφωτισμένο τρόπο, ο λόγος σου είναι καθάριος και σύγχρονος κι ότι όλοι κρέμονται από τα χείλη ΣΟΥ!!!
Αντιγράφω από σχόλιο σου στην ανάρτηση 8/2009: “... Το γραίζο πάνω στο δεδομένο της κομματικής κονσερβοποιημένης σκέψης, τους κάνουν τους δύστυχούς να επαναστατούν κατά σου, μαζί μου δεν το συζητούν, διότι το κόμμα έχει φροντίσει το εγκεφαλογράφημά τους να δείχνει ευθεία γραμμή”.
Μας καθήλωσες!!!

Πέραν τούτου έχω την εντύπωση πως κάποιες στιγμές λειτουργείς αυτιστικά – ζεις στον κόσμο σου και δεν αντιλαμβάνεσαι καθόλου τι σου λέει ο άλλος. Ή απαντάς και σχολιάζεις χωρίς να λαμβάνεις καθόλου υπ’ όψη τα λεγόμενα του (έστω κι αν επανέρχεται με διευκρινήσεις). Αντίθετα, και συνηθισμένος φαίνεται σε μονόλογους αλλά κι από κεκτημένη ταχύτητα εξωτερικεύεις αυτό που αρχικά σφηνώθηκε στο μυαλό σου (εικασίες, υποθέσεις κι αυθαίρετα συμπεράσματα)!

Λόγου χάριν έχω σαφέστατα (νομίζω) εξηγήσει την τακτική που ακολουθώ στις περιπτώσεις που οι συζητήσεις καταντούν anef_ ουσίας και περιεχομένου (και εξελίσσονται σε μια ανούσια προσωπική αντιπαράθεση). Έχω συγκεκριμένα ειπεί: “…συνηθίζω […] σε περιπτώσεις ακραίων και εθνικιστικών εξάρσεων καθώς και καταστάσεων που όζουν συντηρητισμό (όπως αυτά που λες για τις γυναίκες – για τα τρακτέρ και τα χειρίζεται τρακτέρ, τα αραχνοΰφαντα νυχτικά), να τις αντιμετωπίζω με ειρωνεία ή να τις γράφω στα παλαιότερα των υποδημάτων μου.
Η φορτικότητα κάνει τον φορέα της σπαστικό κι εμένα να βαριέμαι!...”.
Στο πιο πάνω απόσπασμα (από την προηγούμενη παρέμβαση μου) φαίνεται και η τοποθέτηση μου “… για τα επιχειρήματα σου για τις γυναίκες ...”, που καθόλου δεν αποφεύγω όπως με αλαζονεία λες γιατί δήθεν την “… διαισθάνομαι ότι την έχω πατημένη από χέρι ...”! Οι απόψεις μου εκφράζονται βασικά μέσα από το post. Εσύ πιστεύεις ότι η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι και να κυκλοφορεί μ’ «αραχνοΰφαντα νυχτικά»! Χάος χωρίζει τις απόψεις μας, τι να συζητήσω; Ότι η θέση σου είναι υποτιμητική για τη γυναίκα ή ότι είναι η ίδια η γυναίκα που πρέπει να αποφασίζει για το εαυτό της κι όχι ο οποιοσδήποτε τρίτος (άντρας);

Επίσης κατάφορα παραποιείς τα όσα είπα,
1. πρώτον, για την κηδεία των (ανευρεθέντων) οστών των αμάχων ελληνοκυπρίων αγνοούμενων να πω ακόμα μια φορά ότι καμιά θέση δεν είχε ο στρατός εκεί, όχι “… προκειμένου να μη θιχτούν οι φονιάδες «αδελφοί» σας…”, όπως αυθαίρετα συμπεραίνεις, αλλά γιατί οι νεκροί ΔΕΝ ήταν στρατιώτες (και δεν υπάρχει και λόγος, κατ’ εμένα, να στρατικοποιούμε την καθημερινή μας ζωή)!!! Φυσικά δεν περιμένω να το καταλάβεις αυτό!
2. και δεύτερον κι αναφορικά με τη θρησκεία αν από τα λεγόμενα μου [“… Οι θρησκευτικές γιορτές περιορίζουν τους εορτασμούς ή τες εκδηλώσεις τιμής σε εθνικό επίπεδο και με θρησκευτικό περιεχόμενο (άσε που πολύς κόσμος έχει ξεπεράσει πλέον τη θρησκεία, όποια κι αν είναι αυτή)…], κατάλαβες ότι αυτό σημαίνει εισήγηση για κατάργηση των θρησκευτικών γιορτών, τότες πρέπει να ‘χω δίκιο για τα συμπεράσματα μου περί αυτισμού [ΣΟΥ]!

Τέλος έχεις και μια τάση (από κεκτημένη συνήθεια) να υποτιμάς τους άλλους - τις γνώσεις και την κρίση τους (πέραν από του να τους κρίνει με βάση τες εθνικές τους καταβολές και ιδεολογικοπολιτικές τους πεποιθήσεις). Ας πούμεν, προσωπικά δεν έχω κανένα λόγο (ούτε και διάθεση) να βρίσω “... τους φίλους μου τους τ/κ...”, (ή οποιοδήποτε άλλο) είτε με τη φράση «Αλ σικιμί βουρ ντουβαρά», ή με κάτι άλλο! (Γιατί να βρίσω;). Να σε πληροφορήσω όμως (γιατί φαίνεται να πιστεύεις ότι ΕΜΕΙΣ οι Αριστεροί είμαστε αχάπαροι και προσπαθείς να μας επιμορφώσεις) ότι τη λέξη «σικκιμε» την χρησιμοποιούμε και στην κυπριακή – κυριολεκτικά σημαίνει «να πας να γαμηθείς», αλλά εμείς τη λαλούμεν μεταφορικά με την έννοια «στ’ αρχίδια μου»! Πέραν τούτου να σε πληροφορήσω ότι αυτή η λέξη έχει ως ρίζα το “SIK” (“SIKime”), όπως και το “SIKtir” όπως και το “eshekSIKsi”! Παρεμπιπτόντως “SIK” σημαίνει “πούτσος”!!!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 20/3/2009 – 8:20 μ.μ.

aiolos είπε...

Η γυναίκα "Μαίρη Παναγιωταρά" είναι το ιδανικό σου;

Anef_Oriwn είπε...

Δεν κατάλαβα γιατί “… η γυναίκα «Μαίρη Παναγιωταρά» [να αποτελεί] ιδανικό μου...”.
Καλά μπορεί (μεταφορικά) να με θεωρείς “ευνουχισμένος” αλλά δεν είμαι και γυναίκα!!!
Η «Μαίρη Παναγιωταρά» είναι ένα τραγούδι που έγραψε ο Κηλαηδόνης για μια επιθεώρηση όπου προφανώς ήθελε να σατιρίσει το άντρα – αφέντη (και το συντηρητισμό της ελληνικής κοινωνίας), που θέλει τη γυναίκα και εργαζόμενη και σκλάβα του σπιτιού και κεφάτη για σεξ (με τον ίδιο να μη βοηθά ή να συμμετέχει σε τίποτα)!!! Μακριά από μένα τέτοιες συνήθειες και νοοτροπίες!
Αλλά ρε ΣΥ, απ’ ολόκληρο κείμενο μου 600 και βαλε λέξεων (το πιο πάνω) αυτό βρήκες να σχολιάσεις ;

Anef_Oriwn
Κυριακή 22/3/2009 – 1:53 μ.μ.

aiolos είπε...

Εγώ έτσι μεγάλωσα :

http://www.youtube.com/watch?v=m-YmyZYZnZI&feature=related

Δες την κοπέλα που χορεύει και θα δεις τι σημαίνει μια γυναίκα να χορεύεις αισθησιακά με σεμνότητα και αξιοπρέπεια.

Έχω φίλο που μου έλεγε ότι η μάνα του κάθε πρωί πριν φύγει για την δουλιά ο πατέρας του του φιλούσε το χέρι.

Μόνο ευτυχισμένα πράγματα θυμάμαι από τις γυναίκες των συνοικιών μας.

Η Μαίρη Παναγιωταρά είναι το προιόν των "προοδευτικών" σας προσπαθειών.

Anef_Oriwn είπε...

Ξέρεις, ρε Aiolε, μ’ όλο αυτό το συντηρητισμό και την απολυτότητα που κυριαρχούν στις σκέψεις και τη όλη συλλογιστική σου, διερωτούμαι πως είναι δυνατόν να λες (και να περιμένεις να σε πιστέψουμε) ότι πέρασες (και για κανένα φεγγάρι) κι από την Αριστερά! Θες τη Γυναίκα δούλα ή έστω υπηρέτρια του Άντρα (να μην μορφωθεί, να μη δουλέψει να μην δημιουργήσει). Πάντως μια κοπέλα που “χορεύει αισθησιακά”, μπορεί το κάνει γιατί απλούστατα έχει ξεφύγει απ’ αυτά τα καλούπια της όποιας αντροκρατούμενης κοινωνίας (αν δεν το πήρες χαμπάρι)! Η λεγόμενη «Μαίρη Παναγιωταρά» δεν “… ειναι το προιόν των [οποίων] "προοδευτικών" μας προσπαθειών ...”, αλλά της καπιταλιστικής ανάπτυξης που θέλει τη γυναίκα στην παραγωγή ως φτηνή εργατική δύναμη αλλά και της αδυναμίας πολλών αντρών (που σκέφτονται το ίδιο όπως κι ΕΣΥ), που θέλουν τη Γυναίκα, δούλα τους!!!

Anef_Oriwn
Κυριακή 22/3/2009 – 3:22 μ.μ.

aiolos είπε...

Δες θα σου απαντήσω, επί αυτών καί όλων των άλλων (600 λέξεις, και εσύ καυμένε το έβαλες λες και ζύγιαζες ρύζι), αλλά τώρα βρήκα κάτι πολύ όμορφο από τον αξιαγάπητο ΕΟΚΑτζή Μουστάκα, απόλαυσέ το.

http://www.youtube.com/watch?v=jtca_2rZttQ&feature=related

aiolos είπε...

Σκέφτηκα να απαντήσω στις 600 λέξεις σου, το ξαναδιάβασα, εντάξει τώρα τι να κάνω μου ζητάς να σε βρίζω και εγώ, δεν αξίζει τον κόπο, εξ άλλου εγώ δεν αντιμετωπίζω τον συμπαθή ΑΝΕΥ αλλά τις απόψεις του γιατί να θίξω την προσωπικότητά του, έτσι οι 600 λέξεις περιορίζονται δραματικά και εξηγούμαι:


{Ο ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ είπε:
1. πρώτον, για την κηδεία των (ανευρεθέντων) οστών των αμάχων ελληνοκυπρίων αγνοούμενων να πω ακόμα μια φορά ότι καμιά θέση δεν είχε ο στρατός εκεί, όχι “… προκειμένου να μη θιχτούν οι φονιάδες «αδελφοί» σας…”, όπως αυθαίρετα συμπεραίνεις, αλλά γιατί οι νεκροί ΔΕΝ ήταν στρατιώτες (και δεν υπάρχει και λόγος, κατ’ εμένα, να στρατικοποιούμε την καθημερινή μας ζωή)!!! Φυσικά δεν περιμένω να το καταλάβεις αυτό!}

Δες αγαπητέ ΑΝΕΥ εγώ αντί για απάντηση θα βάλω αυτά που ανταλλάξαμε επί του θέματος για να μη ξεχνιόμαστε και ο αναγνώστης ας κρίνει:

ΑΝΕΥ : «Παρακολουθώντας απόψε στις ειδήσεις από τα διάφορα κανάλια την κηδεία των οστών των οκτώ αμάχων (μελών της οικογένειας Λιασή) που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ κατά την τουρκική εισβολή, τον Αύγουστο του 1974, στο Παλαίκυθρο, διερωτήθηκα αιρετικός και βλάσφημος ων, αφού ΚΑΝΕΝΑΣ από τους οκτώ δεν ήταν στρατιώτης, τι γύρευε η Εθνική Φρουρά εκεί (και να μεταφέρει και τα φέρετρα με τα οστά);»

ΑΙΟΛΟΣ : «Τι θα πρότεινες να στείλει το σκουπιδιάρικο του Δήμου Λευκωσίας να πάρουν τα οστά; Για να μη σκάσει η ευαίσθητη ψυχούλα των «αδελφών» τ/κ και τούρκων;»

ΑΝΕΥ : «Ατυχέστατη η έκφραση σου (για το ζήτημα της μεταφοράς από στρατιώτες των οστών νεκρών αγνοούμενων του 1974 κατά τις κηδείες: “… Τι θα πρότεινες να στείλει το σκουπιδιάρικο του Δήμου Λευκωσίας να πάρουν τα οστά; Για να μη σκάσει η ευαίσθητη ψυχούλα των «αδελφών» τ/κ και τούρκων;”. Μα τόσο στρατόκαυλος είσαι; [Απλώς να πω ότι τα φέρετρα με τα οστά θα μπορούσαν να μεταφέρονται από συγγενείς των νεκρών].»

ΑΙΟΛΟΣ : «Απεναντίας εγώ πιστεύω ότι ήταν ατυχής η δική σου τοποθέτηση, που τιμημένους νεκρούς από τους βάρβαρους εισβολείς, θεώρησες ότι ήταν υπερβολικό να μεταφερθούν από ΕΦ…….. αγαπητέ μου αυτούς που σκοτώνουν οι εχθροί τους τιμούμε, εκτός αν για σένα ο Αττίλας δεν εχθρικός!
Αυτά τώρα τα γλυκανάλατα και τα δια απαλών ονύχων να μεταφερθούν από τους συγγενείς (μήπως και νύχτα, μήπως και με όση διακριτικότητα γίνεται για να μη προσβληθεί ο μουσαφίρης Αττίλας) εγώ δεν τα καταλαβαίνω και δεν τα καταλαβαίνουν και οι περισσότεροι δηλαδή, στρατιωτικώς έπεσαν (αν και άμαχοι) στρατιωτικές τιμές τους αρμόζουν, αν και δεν το περίμενα από μη στρατόκαυλο Χριστόφια………….»

ΑΙΟΛΟΣ: «Έθεσες όμως ζήτημα μεταφοράς των οστών και θεώρησες στρατοκαυλικό την ύπαρξη φρουρά από την ΕΦ, είπες ότι έπρεπε η μεταφορά να γίνει από τις οικογένειές τους, τα λοιπά ήταν ερωτήματα που έβαλα εγώ για να δω τίνι τω τρόπω ήθελες να γίνει αυτή η θλιβερή τελετή προκειμένου να μη θιχτούν οι φονιάδες «αδελφοί» σας.»

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΗ ΞΕΧΑΣΑ ΚΑΤΙ.

aiolos είπε...

{Ο ΑΝΕΥ ΟΡΙΩΝ είπε:
και δεύτερον κι αναφορικά με τη θρησκεία αν από τα λεγόμενα μου [“… Οι θρησκευτικές γιορτές περιορίζουν τους εορτασμούς ή τες εκδηλώσεις τιμής σε εθνικό επίπεδο και με θρησκευτικό περιεχόμενο (άσε που πολύς κόσμος έχει ξεπεράσει πλέον τη θρησκεία, όποια κι αν είναι αυτή)…], κατάλαβες ότι αυτό σημαίνει εισήγηση για κατάργηση των θρησκευτικών γιορτών, τότες πρέπει να ‘χω δίκιο για τα συμπεράσματα μου περί αυτισμού [ΣΟΥ]!}

Εγώ που θενά δεν είπα τέτοιο πράγμα, εγώ είπα:

{Όσο αφορά για τις θρησκευτικές γιορτές έχω να πω ότι δεν τις κατάργησε ο Στάλιν και ο Χότζα θα τις καταργήσει ο Χριστόφιας;}

Σε απάντηση αυτού:

{Οι θρησκευτικές γιορτές περιορίζουν τους εορτασμούς ή τες εκδηλώσεις τιμής σε εθνικό επίπεδο και με θρησκευτικό περιεχόμενο (άσε που πολύς κόσμος έχει ξεπεράσει πλέον τη θρησκεία, όποια κι αν είναι αυτή).}

Εγώ είμαι υπέρ των Εθνικών γιορτών και υπέρ των Θρησκευτικών εορτών, ο ευσεβής λαός μας ταύτισε και τις δύο και έτσι την 25η Μαρτίου συνεορτάζεται η απελευθέρωση και ο Ευαγγελισμός, την 28η Οκτωβρίου ο λαός την συνέδεσε με τον τορπιλισμό της Έλλης στην Τήνο και οι φαντάροι μας είδαν πολλάκις την Παναγιά να τους φυλά, την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης την κάναμε του Αγίου Δημητρίου κλπ.

Που μπερδεύτηκες;