Προβληματιζόμουν αναφρικά με το
θέμα αυτής της [νέας] ανάρτησης ΜΟΥ [όπως ξανάπαμε, κάθε 2-3 μέρες κάμνω και μια νέα ανάρτηση]˙
κι ήμουν κάπου μεταξύ τού να γράψω κάτι δικό ΜΟΥ, ή [καθότι ο χρόνος ΜΟΥ
είναι περιορισμένος] να αναδημοσιεύσω κάτι άλλο, πάντοτε όμως σε σχέση με την τρέχουσα πολιτική επικαιρότητα˙ έπαιζε όμως να
κινηθώ και πιο χαλαρά [αλλά και τηλεγραφικά – λόγω έλλειψης χρόνου όπως προείπαμε]
παραθέτοντας κάποιο τραγούδι [με βαθύτερα όμως μηνύματα], ή αναρτώντας κάποιες [δικές
ΜΟΥ] φωτογραφίες με σκοπό να κάμω και λίγο χιούμορ... [Τώρα πώς ΕΣΕΙΣ θα εκλαμβάνατε τούτο το χιούμορ, δεν
ξέρω]...
Απόψε όμως, φυλλομετρώντας
ένα κυριακάτικο life style περιοδικό
[το ένθετο “Down Town” του κυριακάτικου “Φιλελεύθερου”] στάθηκα σε κάποιες φωτογραφίες από ένα γάμο ΜΟΥ, οι οποίες εν γεγονός ΜΟΎ τράβηξαν αμέσως την προσοχή. Πάραυτα κάθισα και τις περιεργάστηκα και επίσης και διάβασα επίσης και το κειμενάκι που τις συνόδευε. Δεν το ‘κανα και τόσο από περιέργεια [υπήρχε κι αυτό], αλλά γιατί κάτι μέσα [αυτό το ευλοημένο το ένστικτο] αντέδρασε με τις πρώτες εικόνες που είδα. Υπήρχε κάτι εκεί που εκ
πρώτης όψεως δεν ΜΟΥ άρεσε, παρ’ όλο που λίγο πολύ τα όσα έβλεπα και
διάβαζα ήταν για ΜΕΝΑ αναμενόμενα˙ ΔΕΝ με εξέπληξαν! Πιο πολύ με προβλημάτισαν
και ίσως και να με στεναχώρησαν κιόλας, γι’ αυτό κι είμαι εδώ και γράφω επί του θέματος... [Για την ώρα δεν θα αναλύσω τους
λόγους, αλλά το μυαλό μου πήγε στον γνωστό στίχο «όλα
τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν» από το τραγούδι του Παπάζογλου “Υδροχόος”]...
Για άλλη μια φορά το ένστικτο ΜΟΥ [σε πρώτη φάση] μ’ έκανε να αντιδράσω
αρνητικά και (επι)κριτικά [κάτι στραβό και φάλτσο ένοιωσα αμέσως να υπάρχει μέσα στα όσα έβλεπα και διάβαζα] κι να
λειτουργήσω αμέσως πολιτικά με το αριστερό πολιτικό ΜΟΥ κριτήριο να καθοδηγεί
τις σκέψεις και τους αιρετικούς προβληματισμούς ΜΟΥ...
Πάμε όμως στο σύντομο κείμενο
που διάβασα στο “Down Town” για να γίνει
και ο λόγος ΜΟΥ πιο συγκεκριμένος και ουσιαστικός. Το συγκεκριμένο κείμενο συνόδευε
τις φωτογραφίες του γάμου δυο επωνύμων νέων από το χώρο του ΑΚΕΛ. Το παραθέτω
διανθίζοντας το με μερικά δικά ΜΟΥ σχόλια που τα θέτω μέσα σε αγκύλες και τα
χρωματίζω με κόκκινο.
Επίσης δικές ΜΟΥ είναι και οι υπογραμμίσεις, ενώ το κόκκινο στο τίτλο του
κειμένου είναι του περιοδικού:
«ΧΡΙΣΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΒΒΑ
ΑΝΟΙΚΤΟΣ ΓΑΜΟΣ ΣΤΟ ΜΕΤΟΧΙ ΚΥΚΚΟΥ
Ο γιος του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας Χρίστος
Χριστόφιας, παντρεύτηκε στο Σάββατο, 4 Οκτωβρίου, την εκλεκτή της καρδιάς του,
Μαρίνα Σάββα, στον ιερό Ναό Αγίου Προκοπίου, στο Μετόχι του Κύκκου, στη
Λευκωσία... [Αναρωτιέμαι πότε θα δω στελέχη της ΕΔΟΝ να
απορρίπτουν τον θρησκευτικό γάμο και να επιλέγουν τον πολιτικό, καθώς κι ανώτατα
στελέχη του ΑΚΕΛ να παντρεύουν τα παιδιά τους με πολιτικό γάμο. Γιατί όλος αυτός ο συντηρητισμός; Γιατί αυτή η φοβία να αμφισβητηθούν κατεστημένα και θεσμοί ξεπερασμένοι πλέον από τον χρόνο και την πρόοδο;]... Η νύφη φόρεσε ένα λευκό φόρεμα του οίκου Vera Wang, ενώ ο
γαμπρός ένα κοστούμι στενής γραμμής Prince Oliver. Κουμπάροι
του ζευγαριού ήταν οι Βάκης Χαραλάμπους και η Κατερίνα Παπαϊωάννου, τη
διακόσμηση και τα λουλούδια επιμελήθηκε η Χάρις Πότσου-Morzia, ενώ τα κεραστικά ήταν από το ζαχαροπλαστείο El-De στη Λεμεσό.
Το ζευγάρι επισημοποίησε τη σχέση του με ανοικτό γάμο,
στην παρουσία πλήθος κόσμου [έφτασε και σ’
ΕΜΕΝΑ ένα προσκλητήριο, το οποίο είδα να δημοσιεύεται και στη “Χαραυγή”],
αλλά και εκλεκτών καλεσμένων, μεταξύ των
οποίων και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, υπουργοί, βουλευτές και αρχηγοί κομμάτων
[τους οποίους
προφανώς κάλεσαν οι γονείς των νεονύμφων]... Την επόμενη μέρα οι πιο στενοί συγγενείς και φίλοι του ζευγαριού
βρέθηκαν στο Intercontinental Aphrodite Hills Resort της Πάφου,
μακριά από φώτα και κάμερες, για ένα prive δείπνο και party που κράτησε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες τις
Δευτέρας»...
Σίγουρα ένας γάμος είναι μια
καθαρά προσωπική υπόθεση πρώτα και κύρια για τους δύο κύριους πρωταγωνιστές [τον γαμπρό και τη νύφη] κι άντε, αφού είναι τέτοια και η κυπριακή παράδοση, και για τους γονιούς τους. Από τη στιγμή όμως που ο όποιος γάμος γίνεται δημόσιο θέαμα [γιατί
προφανώς κάποιοι από τους άμεσα εμπλεκομένους το επιτρέπουν ή/και το προωθούν],
τότε ο κάθ’ ένας από ΕΜΑΣ [ο κάθε τρίτος] δικαιούται να εκφράσει άποψη, για να
μην πω ότι και στην προκειμένη περίπτωση έχει και τις πολιτικές του
πτυχές...
Δεν θα θέλαμε με τα όσα έχουμε ήδη
πει ή θα πούμε να εκληφθεί ότι λέμε ως κακίες. Αντίθετα ευχόμαστε στους νεόνυμφους βίο
ανθόσπαρτο και στους συμπεθέρους να τους ζήσουν, ενώ για να περιορίσουμε και
την περαιτέρω προσωποποίηση του θέματος, θα αποφύγουμε και την ανάρτηση
φωτογραφιών από τον γάμο...
Όμως με έντονο προβληματισμό
και σκεπτικισμό θα διερωτηθούμε, αν είναι έτσι που παντρεύονται οι κομμουνιστές,
ή είναι έτσι που συστήνουν και συμβουλεύουν τα παιδιά τους οι κομμουνιστές να παντρεύονται.
Να σημειώσουμε ότι ο Χριστός Χριστόφιας έχει πρόσφατα εκλέγει στη
θέση του Κεντρικού Οργανωτικού Γραμματέα της ΕΔΟΝ, ενώ η Μαρίνα Σάββα είναι
διευθύντρια στο γραφείο του Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Άντρου Κυπριανού. Παράλληλα ο Δημήτρης Χριστόφιας υπήρξε για
μια εικοσαετία και βάλε Γ.Γ. του ΑΚΕΛ.
ΕΓΩ τι άλλο να πω;!
Anef_Oriwn
[στραβά αρμενίζω ή στραβός εν
ο γιαλός;]
Κυριακή 12/10/2014
14 σχόλια:
Γόνιμος τζιαι - κυρίως - αντικειμενικός ο προβληματισμός σου. Οϊ τίποτε άλλον αλλά δίνεται τζιαι αφορμή σε κάποιους να "ξεχαρμανιάσουν":
http://antidoto1980.blogspot.com/2014/10/blog-post_12.html
Εσύ πώς επαντρέφτης Άνεφ?
Εσύ Γούφη?
Όποιος στην Κύπρον δεν παντρέφκεται, ή όποιος χωρίζει, είναι για το περιθώριον. Ο γιός του Χριστόφκια στο κάτω-κάτω μπορεί να θέλει κάποτε να γινεί τζιαι πολιτικός.
Εγώ οϊ μόνον επαντρέυηκα θρησκευτικώς αλλά αρραβωνιάστηκα θρησκευτικώς τζιόλας. Πρέπει να'μουν που τους τελευταίους πριν το καταργήσουν σαν ξεχωριστή διαδικασίαν (τωρά εν μέρος του παντρέματος τζιαι το "αρραβωνίζεται").
Επίσης έχω βαφτίσει τζιαι τα θκιό μου κοπέλια.
Αλλά αν προσέξεις φίλε δεν επέκρινα το τι έκαμεν η οικογένεια Χριστόφια. Εσημείωσα το ότι ο σχετικός προβληματισμός, το κατά πόσον δηλαδή η συμμετοχή στο "θρησκευτικό γίγνεσθαι" τζιαι τες σχετικές τελετουργίες του εξουσιαστικού οικοδομήματος που ονομάζουμεν θρησκεία, με τούτον ή άλλους τρόπους, συνιστά τροποντινά αντίφασην με την κοσμικότηταν την οποίαν διεκδικούμεν ως προοδευτικοί αθρώποι. Εκτός τζιαι αν δεν είναι τούτον που λαλεί ο Άνεφ...
χρειάζεται τζαι κανένα light θέμα, σε περίοδο έντονων γεωπολιτικών ανακατατέξεων.
Σε χαλαρούς ρυθμούς απαντούμε λοιπόν
Κουμμουνιστής ξε-κουμουνιστής, το μεγαλύτερο εμπόδιο για ένα γάμο εκτός εκκλησίας είναι η Μάνα (και δη η κύπρια μάνα). Καλή η ιδεολογία αλλά άμαν έσσιεις να κάμεις με τη μάνα, (γιε μου τι θα πει ο κόσμος, εν αγαπάς τη μάνα σου, θέλεις να με στείλεις στον τάφο μια ώρα γληορότερα και λοιπά άλλ όμορφα :-) ) οι ιδεολογίες και ρήσεις περί "οπίου του λαού" παν περίπατο.
Με το σύστημα άτε να τα βάλεις, με τη μάνα σου εν ιμπορείς... σύντροφοί παραδεκτείτε το :-)
Αν θέλουμε να το βάλουμε σε ένα πλαίσιο πιο δομημένου διαλόγου, υπάρχει ένα ζήτημα στη σχέση της αριστεράς με τη παράδοση....
Ενώ στα πρώτα στάδια της αριστερής σκέψης, οι αγρότες με τες παραδόσεις τους το συντηριτισμό τους, τες θρησκείες τζαι τις δυσιδαιμονίες τους, εθεωρούνταν ως στοιχεία οπισθοδρόμισης που αντιστέκουνται στη πρόοδο. Τζαι σε κάποιες περιπτώσεις όπου εκυβέρνησαν, επεβάλαν τον εκμοντερνισμό με το ζόρι.... Στη πορεία, όταν υπερίσχυσε ο πολιστισμικός ιμπεριαλισμός , ξαναπαν πίσω και αντιστέκουνται στην απόπειρα εξαγωγής δυτικών αξιών σε περιοχές που χαρακτηρίζουνται "λιγότερο αναπτυγμένες".... Υπάρχει γενικώς μια συγχιση πως να χειριστείς αυτά τα ζητήματα ως αριστερά.
Βεβαίως αν πεις θα παω πίσω στη παράδοση γιατί δεν αντέχω ένα γάμο με τούτο ούλλο το lifestylίκκιν, θα εβρεις πολλά όμορφες συλλογικές διαδικασίες στη διαδικασία του γάμου αλλά με πόλλους έντονους θρησκευτικούς συμβολισμούς.... Θα πρέπει να τον κάμεις παραοδισιακό αλλά καρτ....
βεβαίως όπως στο πιο πάνω παράδειγμα το κρίμα είναι ότι τελικά εκρατήσαμεν στους γάμους μας το συντηρητικό θρησκευτικό κομμάτι σε συνδιασμό με το φιλελευθερο λαιφσταιλ. Ότι πάθομεν αξίζει μας....
Μα δέτε πώς μας τα έφερεν ο Στέλιος για ναμεν πει καθαρά όπως τον Γούφην "εζέξαν με τζιαι μέναν οι παπάες τζιαι οι μανάες τζιαι επαντρέφτηκα τζιαι γώ που παπάν!!"
Για τους Πατέρες έγραψα μιαν ιστορίαν μιαν φοράν http://e-souvantza.blogspot.ch/2013/01/blog-post.html
Η θέση σου Παπαλάγγι διά μου ερέθισμαν να γράψω τζιαι μιαν που θα λέγεται Μητέρες!
Μητέρες της οικογένειας, Μητέρες της πατρίδας... έχω λλίον πρόβλημαν με τες Μητέρες που εν ανύπαρκτες στην θρησκείαν.
Ού ΠΑΝΑΙΑ (ΤΟΥΣ), τωρά κάμνω τον συσχετισμόν... Είναι τζιαι καλοείναι υπαρκτές, τζιαι τζιειμέσα, όπως το κρυμμένον τζιαι καταπιεσμένον θυλικόν μέρος του μυαλού του κάθε Κυπραίου Πατέρα.
Έφκην η επόμενη ιστορία, φέκκιου Στέλιο ;))
Φίλοι επισκέπτες και σχολιογράφοι,
Να βάλω κι ΕΓΩ το δικό ΜΟΥ λιθαράκι [τη δική ΜΟΥ πετρούαν] στη συζήτηση, πιο πολύ για να διευκρινίσω και να συμπληρώσω βασικά δικές ΜΟΥ τοποθετήσεις. Να σημειώσω ότι έχω ήδη κάμει και μερικές μικρο-βελτιώσεις στο κείμενο της ανάρτησης, κυρίως συντακτικές και εννοιολογικές [για σκοπούς καλύτερης κατανόησης των γραφομένων ΜΟΥ]...
******
Aceras και λοιποί,
Το τι εκάμαμε ΕΜΕΙΣ πριν 30-35 χρόνια, σε μια διαφορετική καθ’ όλα εποχή με τη δική της περιρρέουσα και με τις περιχαρακώσεις της κυπριακής κοινωνίας να είναι ακόμα πιο έντονες, ΔΕΝ μπορεί να αποτελεί τροχοπέδη για να κρίνουμε το τί γίνεται σήμερα...
Η περιρρέουσα εκείνης της εποχής [της οποίας σημαντικό στοιχείο ήταν και η αυταρχική και εγωκεντρική -οι χαρακτηρισμοί είναι δικοί ΜΟΥ- προστάτιδα των παραδόσεων και δη των θρησκευτικών «κύπρια μάνα» - που λέει και ο Stelios Papalangi] ΔΕΝ επέτρεπαν και πολλές παρεκκλίσεις από την πεπατημένη. Κάτι που συνήθως λέει η πάλαι ποτέ Αριστερή(;) πεθερά ΜΟΥ [όταν ξεκινά τα θρησκοληπτικά της, αλλά ΜΕ νοιώθει να τη σεκκάρω με κάποια ερωτήματα που βάζω] είναι και το εξής: «Εμείς έτσι ήβραμε, τζι’ έτσι κάμνουμε»... Μια κουβέντα που εκφράζει έναν άκρατο συντηρητισμό...
Κι ΕΓΩ [όπως ο Woofis] «αρραβωνιάστηκα θρησκευτικώς», κάπου στις αρχές της δεκαετίας του ’80, [έτσι ήταν τότε η παράδοση, αλλά πάλαι το «αρραβωνίζεται» ήταν «μέρος του παντρέματος»]… ΕΜΕΙΣ όμως, [ΕΓΩ μετά της συζύγου ΜΟΥ] τελικά παντρευτήκαμε ΔΥΟ φορές, πρώτα με πολιτικό γάμο στο εξωτερικό κι ακολούθως με θρησκευτικό στην Κύπρο... ΕΓΩ δεν θα είχα πρόβλημα αν δεν κάναμε τον δεύτερο, τον θρησκευτικό γάμο κι ούτε θα δυσκολευόμουν να πείσω τους δικούς ΜΟΥ να αποδεχτούν την απόφαση ΜΟΥ κι ούτε θα λάμβανα υπ’ όψη τυχόν μουρμουρητά τους. Αλλά η άλλη πλευρά [τα πεθερικά ΜΟΥ και το συγγενολόι τους] που ν’ ακούσει για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. «Θα μας χάσει ο Θεός», θα έλεγαν προφανώς [η θρησκευτική περιρρέουσα που λέγαμε]... Άστε που ο πολιτικός γάμος δεν είχε ακόμα θεσμοθετηθεί στην Κύπρο, έστω και σαν εθελούσια επιλογή...
Προσωπικά πιστεύω ότι σήμερα τα πράματα μπορούν να πάρουν μια διαφορετική πορεία. Και δεν γίνεται ως Αριστεροί και γενικότερα ως προοδευτικοί άνθρωποι που «διεκδικούμε την κοσμικότητα» [που λέει και ο Woofis] να λειτουργούμε τόσο αντιφατικά... Και όντως το ζήτημα δεν έχει να κάμει μόνο με την αθεΐα. Όμως ΕΓΩ είναι πιο απαιτητικός με ανθρώπους που ονομάζουν εαυτούς κομμουνιστές. [Πέραν του Δημήτρη Χριστόφια με τον ίδιο τρόπο, σε σχέση με την επιλογή του θρησκευτικού γάμου, λειτούργησαν για τα δικά τους παιδιά και ο Άντρος Κυπριανού, πριν μερικούς μήνες και ο Νίκος Κατσουρίδης, κάπως παλαιότερα]...
Έχω κι άλλα να πω επί του θέματος, αλλά για την ώρα θα κλείσω με μια αξιοσημείωτη διαπίστωση του Stelioυ Papalangi, η οποία συνοψίζει σε μερικές μόνο λέξεις τα όσα λεμε, αναδεικνύοντας παράλληλα και τον οξύμωρο, αλλά κι αρχοντοχωριάτικο τρόπο που λειτουργούμε σήμερα στη σύγχρονη [και ευρωπαϊκή] Κύπρο: «το κρίμα είναι ότι τελικά εκρατήσαμεν στους γάμους μας το συντηρητικό θρησκευτικό κομμάτι σε συνδιασμό με το φιλελευθερο λαιφσταιλ»... Τελικά τη θρησκεία ουκ ελάττω παραδώσω!
Έχω πεταχτεί και στο Blog του Anti-Christoυ [με βάση το link που ΜΑΣ παράθεσε στο πρώτο του σχόλιο ο Woofis] κι έχω διαβάσει ΚΑΙ τί έγραψε ο συγκεκριμένος blogger πάνω στο ίδιο θέμα καθώς και τη συζήτηση που ακολούθησε. Πέραν, λοιπόν, από τον εύλογο προβληματισμό για το πώς «ένα άθεο σόι τήρησε τα θρησκευτικά ήθη και τέλεσε θρησκευτικό γάμο», τον οποίο [προβληματισμό] ο υπερόπτης κι ελιτιστής/ρατσιστής αντι-χώρκατος σε στυλ Ναστάζιας [των πάλαι ποτέ “Γειτόνων”], θέτει κάπου στις αρχές του κειμένου του [κι αυτό με το γνωστό του ελιτιστικό και επηρμένο ύφος, το οποίο διάφορες κοκόνες αποκαλούν και χιούμορ – τρομάρα τους!], ο κατά τ’ άλλα Ρατσιστής Anti-Christos, μηρυκάζει [χωρίς να ασχολείται ποσώς με την ουσία του θέματος] τις συνήθεις έμπλεες εμπάθειας και αντιπάθειας κατά των απλών ανθρώπων ΤΣΣΙΟΦΤΕΣ ΤΟΥ... Πολλά πρέπει να τον κατατρύχουν, ίσως κάποιο ταπεινό χωρκάτικο παρελθόν της οικογένειας του και προσπαθεί φαίνεται να το ξορκίσει. Αυτό που κάνει δεν είναι απλώς «ξεχαρμάνιασμα», ρατσιστικές κατινιές είναι!
Η Αριστερά πρωτοστάτησε για την νομοθεσία και εφαρμογή του πολιτικού γάμου. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό, αν εμείς που έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις δεν τις προβάλλομε και αν αυτό που προτείνουμε δεν το εφαρμόζουμε, από ποιόν περιμένουμε ν’ αλλάξει τα πράγματα; Αν αντί να προβάλλουμε τις δικές μας αντιλήψεις, ακολουθούμε τις υπάρχουσες πως θα τις αλλάξουμε; Και δυστυχώς υπάρχει σε μεγάλο βαθμό η νοοτροπία να μη συγκρουστούμε με την υπάρχουσα κατάσταση, να μη συγκρουστούμε με τις υπάρχουσες αντιλήψεις, να μη θεωρηθούμε άπιστοι, ή σε άλλες περιπτώσεις ανθέλληνες ή διαφορετικοί. Αντί ν’ αλλάξουμε τον κόσμο θ’ αλλάξουμε εμείς αν υιοθετούμε την ρήση, έτσι ήβραμεν έτσι κάμνουμεν.
αλλη επιλογη με δεδομενα τα ηθη τζαι τα εθιμα..:)
[οντως η μανα βαρει παραπανω..αλλα εσιει χαζιν αμα μπουν τζαι οι θκυο στο διλημμα..:)]
αφου οι γονιοι ειχαν φαντασιωση τον γαμο παει ο συντροφος τζαι λαλει τους
- το λοιπον ακουτε να δειτε,
εσιει τζαιρο που ειμαστεν με την ταδε τζαι αποφασισαμεν να καμουμεν τζαι μωρον, οποτε για να μεν γινει κριση γενικη, θα παντρευτουμε. Επειδη, ομως, εμεις θα καμουμεν την υποχωρηση να παντρευτουμε, πρεπει να καμετε τζαι εσεις υποχωρηση - εν γινεται να τα εσιετε ουλλα δικα σας:
ειτε θα γινει θρησκευτικος γαμος οπως θελετε, αλλα σε ετσι περιπτωση εν θα καλεσετε κανενα - θα θκιαλεξουμεν εμεις το τροπο του γαμου: θα γινει ο γαμος σε ενα απομενο εκκλησουιν με τον πιο αριστερο παπα που μπορουμεν να εβρωμεν
η
- εν θα γινει θρησκευτικος γαμος, θα γινει πολιτικος, οπως θελουμεν εμεις, τζαι τοτε εσεις δικαιουστε να καμετε την φαση μετα οπως θελετε: μπορειτε να καλεσετε οποιον θελετε σε χαιρετισμους,φαγια κλπ - γραψετε στα προσκλητηρια οτι χαιρετισμο θα δεχθουν μπλα μπλα στο ταδε τοπο..
σαν νουσιμοι κυπραιοι εθκιαλεξαν την κοινωνικη εκδηλωση..:)
Φίλε Ανώνυμε,
Εν εκατάλαβα να έγινε κάποιο εκ των δύο υπαλλακτικών σεναρίων που παραθέτεις... Τζι’ επίσης εν εκατάλαβα γιατί κάποιοι γονιοί, όπως οι συγκεκριμένοι, πρέπει να έχουν τέτοιες [ξεπερασμένες] «φαντασιώσεις»... Γιατί όπως εύλογα διερωτάται και ο Σολιάτης πιο πάνω, «αν αντί να προβάλλουμε τις δικές μας αντιλήψεις, ακολουθούμε τις υπάρχουσες πως θα τις αλλάξουμε»;
Νομίζω ότι είναι πιο εύκολο να αρχίσουμε από αλλού. Από την κηδεία. Κηδεία εκτός εκκλησίας και αν παραστεί ανάγκη ταφή σε μη εκκλησιαστικό κοιμητήριο ή καύση.
Εδώ δεν μπορεί να ανακατευτεί ούτε η μάνα ούτε η πεθερά.
Θανάσης,
Στην κηδεία θα «ανακατευτεί» ο/η σύζυγος ή και τα παιδιά... Και το ζήτημα της ταφής με διαδικασίες εκτός εκκλησίας [δηλ. πολιτικής κηδείας] ή/και καύσης του νεκρού/της νεκρής είναι ένα ζήτημα που είναι περισσότερο ταμπού κι από τον γάμο...
Κι οτιδήποτε αποτελεί ταμπού καταργείται σταδιακά μέσα από τις ρήξεις με τα κατεστημένα και με ό,τι το αναπαράγει και το συντηρεί καθώς και με τη μόρφωση...
Παραθέτω πιο κάτω σύντομο σχόλιο ΜΟΥ που άφησα [δυο φορές] στο Blog του Anti-Christoυ, αλλά αυτός δεν εδέησε να επιτρέψει την εμφάνιση του˙ το λογόκρινε. Αναμενόμενο αυτό μια και «τούτος», επιτρέπει ΜΟΝΟ σχόλια που τον χουμίζουν [ας πούμεν ότι είναι «απολαυστικότατος!!!!» – link: http://antidoto1980.blogspot.com/2014/10/blog-post_12.html?showComment=1413263834441#c799866408334854510], ή/και που δεν αποκαλύπτουν τον ρατσισμό και τα σύνδρομα του:
«Για μια ακόμα φορά έβγαλες τον συνήθη ρατσιστικό ελιτισμό ΣΟΥ με το γνωστό [συνήθως γυναικείο] ακροατήριο ΣΟΥ να ΣΕ πισκαλίζει»…
Τελικά κι απ’ ότι εκ των υστέρων εκατάλαβα ο Ανώνυμος με το σχόλιο με ημερ. 15/10/14 - 8:36 μ.μ., εν για τα δικά του προσωπικά γαμικά βιώματα που εμιλούσεν...
Δημοσίευση σχολίου