Ανάρτηση 95/2014 [σχετικά σύντομη, κυπριακή, επετειακή, ανεξαρτησιακή(;), κριτική] – Δυο λόγια επετειακά και κριτικά για κουτσουρεμένη (πολιτική και οικονομική) ανεξαρτησία του κυπριακού τροϊκανού προτεκτοράτου...

Χτες είχαμε και την 44^η επέτειο ΜΑΣ ως ανεξάρτητο (λέμε τώρα) κράτος! 1^η τ’ Οκτώβρη ήταν και γιορτάζαμε την [κουτσουρεμένη διαχρονικά] Κυπριακή Ανεξαρτησία. Μα ποιαν ανεξαρτησίας Ρεεε, [θα ΜΕ πείτε], που προτεκτοράτο της Τρόικας ΜΑΣ έχουν πια καταντήσει˙ από την αγγλική αποικιοκρατία φτάσαμε αισίως την τροϊκανή δυτικοευρωπαϊκή στην νεοαποικιοκρατία και πάμε ολοταχώς για την αμερικανική. Στρατηγικός ΜΑΣ εταίρος ΜΆΣ λένε πως ΜΆΣ είναι πλέον οι Ενωμένες Πολιτείες! Κοτζιά(μ) ερευνητική και διαφωτιστική δουλειά του Δρουσιώτη να πάει χαμένη; Δεν το θέλει ούτε ο Θεός ΤΟΥΣ!

Βγάλανε, λοιπόν, χτες στους δρόμους και τανκς κι άλλα όπλα και κάνανε και στρατιωτική παρέλαση. “Δαμέ ψουμιά εν έχουμε τζιαι ρεπάνια για την όρεξην γυρέφκουσιν”! Εμ, πώς αλλιώς θα ΜΑΣ ανυψώσουν(!) [χωρίς μάλιστα τη χρήση Viagra] το “εθνικό” αίσθημα και ν’ αρπάξουμε και τ’ άρματα και να ρίξουμε τους τούρκαλλους στη θάλασσα; Ασχέτως του ότι κυβερνώντες (“ΜΑΣ”),  προεξάρχοντος του Νίκαρου του Προέδρου, που δέχτηκαν χτες τον χαιρετισμό της παρέλασης, όλο «yes sir» και «giavol fräulein» λαλούσιν, άμα βρεθούν με τους γνωστούς εξ Ευρώπης φιλοςυ τους ... 

Χτες ήταν εδώ κι ο [αδερφός] Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας ο Μήτσος ο Αβραμόπουλος. «Τούτος» σε δηλώσεις του, μετά το που η στρατιωτική παρέλαση έλαβε τέλος και ήταν όλοι happy-ες, εξιφούρνισε [και πάλι] τες γνωστές “εθνικές” λαφαζανιές περί της “Μητέρας Πατρίδας”... [Χούγια που τα ‘χουν τζιαι «τούτοι» οι εθνικόφρονες!]... 

Είπεν ΜΑΣ, που λέτε, ο Μητσάρας [σε στιγμές “εθνικού” οίστρου] ότι «... η Κύπρος δεν είναι μόνη, βρίσκεται στο πλευρό της με όλες τις δυνάμεις η μητέρα πατρίδα...»... Και η μεγάλη πλάκα ήταν που στη συνέχεια του λογυδρίου του ο εκ της Μητρός Πατρίδος ορμώμενος Υπουρκός αναφέρθηκε και στην «βαθύτερη επιθυμία [όπως την ονόμασε] όλων των Κυπρίων, Ε/Κ και Τ/Κ, να ζήσουν σε μια ενιαία, αδιαίρετη, ισχυρή Κύπρο μέσα στους κόλπους της μεγάλης ευρωπαϊκής μας οικογένειας»... Μα εν εβαρεθέκετε σιόρ, να ΤΟΥΣ περιπαίζετε, τούτους τους έρμους τους δικούς ΣΑΣ τους εθνικόφρονες; Τι χάζιν είναι που σας πιστέφκουν τζιόλας!

Στο δικό μου μυαλό πάντως, δεν ξέρω πώς συμβαίνει, αλλά σχεδόν καθεχρονικά την 1^η τ’ Οκτώβρη, έρχεται και ξανάρχεται το τραγούδι του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Λεωνίδα Μαλένη “Χρυσοπράσινο φύλλο”...

Ομολογώ δε ότι κάποια κύτταρα του εγκεφάλου ΜΟΥ κολλούν και επαναλαμβάνουν συνεχώς τους στίχους «Γη της λεμονιάς, της ελιάς [...] γη του πεύκου, του κυπαρισσιού...» και προσθέσουν κοντά σ’ αυτούς και τα εξής: «Γη της συτζιας τζιαι της τερατσσιάς [...] γη της παπουτσοσυτζιάς τζιαι του καππαρκού»...

Λέτε ο Μόντης να ‘ν’ που τον Μαλένη που εμπνεύστηκε τους δικούς του στίχους:

«Χρόνια σκλαβκιές ατέλειωτες. Τον πάτσο τζιαι τον κλώτσο τους. Εμείς τζειαμαί: Ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους»...

Πάντως είμαι σίγουρος ότι (ΚΑΙ) του χρόνου τα ίδια θα λεν και θα κάμνουν οι κυβερνώντες και οι συν αυτοίς, κι ΕΜΕΙΣ τους ίδιους προβληματισμούς και σκέψεις θα ‘χουμε!

Στο μεσοδιάστημα «ό,τι πάθετε να το πάθετε»(!), που λαλεί τζι’ παρέας ΜΟΥ ο Γκάνταλφ˙ και καλά να περνά εκεί που είναι ως οικονομικός (και πάλι) μετανάστης!

Anef_Oriwn

[για την Κύπρο, ρε gamoto!]

Πέμπτη 2 τ’ Οκτώβρη του 2014

[κοίτα να δεις, αγαπητέ αναγνώστη, που σήμερα είναι/ήταν ακι του “Αγίου” Κυπριανού! Κι είχεν και παναῢριν στο Μένοικο]...