Ανάρτηση 36/2014* [προγραμματισμένη πλην ετεροχρονισμένη*, αλλά και επετειακή, πολιτική, ιστορική, ΕΟΚΑ-ΐτικη, προβληματιζόμενη, κριτική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Θέσεις και τοποθετήσεις του Θεοχάρη Μασούρα για την ΕΟΚΑ...

{* - Σημειώσεις και επεξηγήσεις -  31/3/2014:

Το κείμενο ΜΟΥ γι’ αυτήν την ανάρτηση το ετοίμασα σε χρόνο ανύποπτο σε σχέση με την αυριανή επέτειο έναρξης του ένοπλου Αγώνα της ΕΟΚΑ. Το ‘γραψα πριν μήνες και πιο συγκεκριμένα την Πέμπτη 8/8/2013(!), σε περίοδο καλοκαιρινών διακοπών κι έκτοτε παρέμενε κατάκλειστο στα συρτάρια του Word στο computer ΜΟΥ˙ πάντοτε όμως αναζητούσα την κατάλληλη ευκαιρία για να το δημοσιεύσω. Αφορμή για την συγγραφή του μου ‘χαν δώσει κάποιες διαδικτυακές συζητήσεις για την ΕΟΚΑ σε συνδυασμό με δυο άρθρα του Θεοχάρη Μασούρα πάνω στο ίδιο θέμα είχαν δημοσιευτεί τότε στον Τύπο. Και να ‘μαι τώρα εδώ να αναρτήσω εκείνο το κείμενο μου...

Πιο πάνω, στον τίτλο του post, μιλώ για «ετεροχρονισμένη ανάρτηση», με την έννοια ότι όταν την έγραφα τότε τα ζητήματα της ΕΟΚΑς και του Αγώνα του 1955-59 που πραγματευόμουν ήταν εκτός εποχής και επικαιρότητας, αν και πιστεύω πως τα θέματα Ιστορίας μπορούν να ανοίξουν συζητήσεις οποιαδήποτε στιγμή}...

***********************

Εισαγωγικά [31/3/2014]:

Δράττομαι της ευκαιρίας που μού προσφέρεται με αφορμή μια σειρά συζητήσεων για την ΕΟΚΑ [και τον Αγωνα της], οι οποίες έλαβαν χώρα στο “Παντός Καιρού” Blog του Μιχάλη Μιχαήλ, [πλην όμως σ’ όλες το περιεχόμενο ήταν ίδιο,  απαράλλακτο και επαναλαμβανόμενο], για να παραθέσω [για το υπό συζήτηση θέμα] αποσπάσματα [που ΕΓΩ έχω επιλέξει] από άρθρα του Θεοχάρη Μασούρα σχετικά με την ΕΟΚΑ. Η ανάρτηση μου αυτή μπορεί να θεωρηθεί και ως συνέχεια των εκεί συζητήσεων...

[Πριν όμως προχωρήσω παρακάτω, θα ‘θελα να σημειώσω ότι οι συζητήσεις στο Blog του Μιχάλη βασικά προκαλούνται από τον τακτικό εθνικιστή σχολιογράφο του με το ψευδώνυμο “ΑΝΟΡΘΩΣΙΣ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ”...

Εδώ θα βρείτε την τελευταία συζήτηση για την ΕΟΚΑ τζιαι δαμέ και επαέ θα βρείτε και δύο δικές μου παρεμβάσεις]...  

Να αναφέρω ότι θα ακολουθήσουν ακόμα 2-3 κείμενα μου πάνω σε ζητήματα που αφορούν τον Αγώνα της ΕΟΚΑ και που απορρέουν από τις τοποθετήσεις του συγκεκριμένου σχολιογράφου... Καιρός είναι να (ξανα)θέσουμε κάτω μερικές αλήθειες αλλά και ερωτήματα διάφορα για ‘κείνη την περίοδο...   

******************************

Επί του θέματος (Για την ΕΟΚΑ)

Ο φιλόλογος, λοιπόν, και εκπαιδευτικός [και πρώην λυκειάρχης – έχει αφυπηρετήσει νομίζω, αλλά πάλι δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι’ αυτό] και φίλα προσκείμενος στο ΑΚΕΛ [κάποτε ήταν στην ΕΔΕΚ] Θεοχάρης Μασούρας, σε άρθρο του με θέμα τα «στοιχεία συνεταιρισμού, δικοινοτισμού και πολιτικής ισότητας» ... [στο] ... Σύνταγμα της Ζυρίχης», το οποίο δημοσιεύτηκε στις εφημερίδες, “Χαραυγή” και “Πολίτης”, στις 7 Ιουλίου [του 2013], διατύπωσε την άποψη ότι «ο Αγώνας της ΕΟΚΑ ήταν εκτός διεθνούς κλίματος, άρα ανιστόρητος, αλυτρωτικός και ενωτικός»... 

Ακολούθως, σε νέο άρθρο του με τίτλο «Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια» (ή περί του χαρακτήρα του Αγώνα της ΕΟΚΑ) που δημοσιεύτηκε στις ίδιες εφημερίδες την Κυριακή 21 του Ιούλη [στην “Χαραυγή” θα το βρείτε εδώ], προχώρησε να επεξηγήσει τι εννοούσε με την πιο πάνω τοποθέτηση του...

Πιο κάτω παραθέτουμε εκτεταμένα αποσπάσματα από το συγκεκριμένο άρθρο. Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μας... Επίσης οι σημειώσεις και σχόλια μέσα στις αγκύλες είναι δικά μου...

«Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ αντιτείνουν οι επικριτές μου ήταν πάνω απ’ όλα αντιαποικιακός και εθνικοαπελευθερωτικός.  Κατ’ αρχήν πρέπει να πω στους επικριτές μου [σημ.: έχω αναζητήσει άρθρα επικριτικά για την πρώτη, την αρχική,  τοποθέτηση του Θεοχ. Μασούρα αλλά δεν έχω βρει˙ αν κάποιος μπορεί να δώσει παραπομπές, θα το εκτιμήσω] ότι εκείνο που χαρακτηρίζει ένα Αγώνα, δεν είναι αυτό που λένε διάφοροι εκ των υστέρων, αλλά ο χαρακτήρας που του προσέδιδαν οι ηγέτες του την εποχή που κυοφορείτο ή διεξαγόταν. Ο χαρακτήρας πιστεύω του Αγώνα της ΕΟΚΑ μπορεί να προσδιοριστεί, πάνω απ’ όλα από τον όρκο των αγωνιστών, οι οποίοι ορκίζονταν αποκλειστικά στην ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι ίδιοι οι ηγέτες του Αγώνα, εξάλλου, τον χαρακτήριζαν ως ενωτικό και ποτέ ως αντιαποικιακό… Το κυριότερο, όμως, που δεν καθιστά τον Αγώνα της ΕΟΚΑ ως αντιαποικιακό ή ως εθνικοαπελευθερωτικό είναι το γεγονός ότι οι ηγέτες του καλούσαν σε συμμετοχή σ’ αυτόν μόνο ένα μέρος του λαού. Τα “φυτώρια” δε από τα οποία στελεχωνόταν η ΕΟΚΑ ήταν τα εθνικόφρονα, τα θρησκευτικά σωματεία και οι δεξιές – θρησκευτικές οργανώσεις (ΟΧΕΝ, ΠΕΟΝ, ΠΕΚ, ΣΕΚ).  Η ΕΟΚΑ, ως γνωστό, δεν όρκιζε τους αγωνιστές στα πανανθρώπινα και διεθνιστικά ιδεώδη, στο όνομα των οποίων διεξάγονταν οι αντιαποικιακοί αγώνες της εποχής (Ινδίας, Ινδονησίας, Αλγερίας, Μαρόκου, Τύνιδας, Κογκό, Ανγκόλας, Μοζαμβίκης, Ζιμπάμπουε κ.ά.), αλλά στο όνομα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα.  Η ΕΜΑΚ μάλιστα, προπομπός της ΕΟΚΑ, προσέδιδε στον Αγώνα αποκλειστικά ελλαδοεθνικό και δεξιοϊδεολογικό χαρακτήρα, καλώντας τους Τουρκοκυπρίους και τους κομμουνιστές να μην αναμειχθούν. Ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, λοιπόν, τότε μόνο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αντιαποικιακός, αν η στοχοθεσία του ήταν σαφώς εναντίον της αποικιοκρατίας.  Και τότε μόνο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως εθνικοαπελευρωτικός, αν είχε παλλαϊκό και δικοινοτικό χαρακτήρα.

Χαρακτήρισα επίσης τον Αγώνα ως ανιστόρητο γιατί οργανώθηκε και διεξήχθηκε, έξω από κάθε ιστορική πραγματικότητα και χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν τα συμφέροντα των Τ/κ και της Τουρκίας.  Τον χαρακτήρισα όμως και ως ανιστόρητο, διότι σε μια εποχή, δεκαετία του ‘50, όπου οι λαοί παγκοσμίως διεξήγαγαν ανιαποικιακούς αγώνες με αίτημα την Ανεξαρτησία, η ΕΟΚΑ διεξήγαγε Αγώνα, Αυτοδιάθεσης - Ένωσης. Προσδιόρισα τέλος τον Αγώνα και ως αλυτρωτικό γιατί εκτιμώ πως αποτελούσε την τελευταία προσπάθεια των Ελλήνων της Κύπρου, να ενωθούν με την Ελλάδα, μιμούμενοι τους προηγούμενους αλυτρωτικούς της αγώνες.

Όσα ανέφερα δε μειώνουν ποσώς τον Αγώνα της ΕΟΚΑ και τα αμούστακα παιδιά που υπήρξαν η ψυχή του. Αυτά τα παιδιά, θυμίζουν πιο πολύ εθνομάρτυρες που πεθαίνουν για την Ελλάδα και τον ουράνιο παράδεισο, παρά διεθνιστές επαναστάτες που πεθαίνουν για την απελευθέρωση της χώρας τους από την αποικιοκρατία και αγωνίζονται για την κοινωνική δικαιοσύνη και τον επίγειο παράδεισο.  Παραφράζοντας, λοιπόν, τη ρήση για τον Πλάτωνα που χρησιμοποίησα για τον τίτλο του άρθρου μου, θα έλεγα: αγαπητός και σεβαστός ο Αγώνας της ΕΟΚΑ, πιο αγαπητή όμως και σεβαστή είναι η αλήθεια! Το άρθρο τούτο γράφτηκε χάριν της ιστορικής αλήθειας.  Και τούτο γιατί πιστεύω πως μόνο με την καταγραφή της αλήθειας, μπορεί ο λαός μας, Ε/κ και Τ/κ, να ελπίζει σε άσπρη μέρα, στο μαύρο τοπίο των 39 χρόνων κατοχής και διαχωρισμού. Στο κάτω-κάτω εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό, μας διαμηνύει ο Διονύσιος Σολωμός, άρα δεν πρέπει  να φοβούμαστε την αλήθεια.  Και η ενότητα που επικαλείται σήμερα ο Αβέρωφ Νεοφύτου, μόνο στην αλήθεια και στις ιστορικές πραγματικότητες μπορεί να χτιστεί και όχι στις επικοινωνιακές ατάκες του τύπου, ο ΔΗΣΥ στέγασε τους πραξικοπηματίες, το ΑΚΕΛ απουσίασε από τον Αγώνα της ΕΟΚΑ, επομένως πατσίσαμε.  Το ΑΚΕΛ, ως γνωστό, διαχώρισε τη θέση του από τον ένοπλο Αγώνα!»

Στη συζήτηση παρενέβη με άρθρο του στο “Πολίτη” την Κυριακή 28 του Ιούλη, ο γνωστός για τις διαχρονικές εμπαθείς αντιΑΚΕΛικές του θέσεις [και πάλαι ποτέ έμμισθο στέλεχος του ΑΚΕΛ που κάποια εποχή μετακόμισε στο ΔΗΚΟ], Κυριάκος Τζιαμπάζης... [Το άρθρο του με τίτλο “Η αλήθεια είναι ένα λέγειν τα όντα”, θα το βρείτε εδώ, στο Blog του κου Τζιαμπάζη]...

Από το άρθρο του Κυρ. Τζιαμπάζη θέλω να σημειώσω τα εξής:  

1.  Πρώτον, την ετεροχρονισμένη, άκαιρη, ακατανόητη κι ατεκμηρίωτη στήριξη του, προς την ένοπλη μορφή πάλης! Γράφει: “... Η μορφή αγώνα που επιλέχθηκε δεν ήταν εκτός τόπου και χρόνου, πολλοί αποικιακοί λαοί είχαν επιλέξει την ένοπλη μορφή, εφόσον οι αποικιακές δυνάμεις δεν αναγνώριζαν το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης τους. Ο ένοπλος αγώνας ως μορφή δεν μπορεί να καταδικαστεί -χωρίς βέβαια να αποκλείω ότι ήταν δυνατόν η Κύπρος να απαλλαγεί από την αποικιακή υποδούλωση διαμέσου των συνομιλιών. Ο ένοπλος αγώνας μπορούσε να ήταν το έσχατο μέτρο για την απαλλαγή από την αποικιακή υποδούλωση. Ο κ. Θ. Μασούρας θεωρώ ότι θα πρέπει να επανεκτιμήσει την αξιολόγηση του για τον αγώνα της ΕΟΚΑ, τον οποίο χαρακτήρησε ως «εκτός διεθνούς κλίματος». Η δεκαετία του 1950 ήταν περίοδος όξυνσης των αντιαποικιακών αγώνων και ο ίδιος στο άρθρο του της 21ης Ιουλίου αναφέρει μια σειρά χώρες που βρίσκονταν σε ένοπλη πάλη απελευθέρωσης”. Και,

2. Δεύτερον, την ακατανόητη [και πάλι] και εκτός τόπου και χρόνου θετική εκτίμηση του για τον εθνικισμό, καθώς τούτη έρχεται σε αντιπαράθεση με τον κοσμοπολιτισμό του. Λέει επ’ αυτού: «Ο κ. Θ. Μασούρας καταδικάζει την ΕΟΚΑ γιατί δεν όρκιζε τα μέλη της στα πανανθρώπινα και διεθνιστικά ιδεώδη στο όνομα των οποίων, όπως ισχυρίζεται, διεξάγονταν οι αντιαποικιακοί αγώνες της εποχής Ινδονησίας, Μαρόκκου, Ζιμπάπουε, Κένυας κλπ. Δεν γνωρίζω από πού οδηγήθηκε σ’ αυτό το συμπέρασμα ο κ. Μασούρας, ότι οι λαοί των πιο πάνω χωρών, ορκίζονταν σ’ αυτά τα ιδανικά. Όταν οι Μάου-Μάου της Κένυας κατατάσσονταν στις τάξεις του απελευθερωτικού κινήματος της χώρας τους, ορκίζονταν στα πανανθρώπινα και διεθνιστικά ιδανικά; Αντίθετα, οι αντιαποικιακοί αγώνες είχαν έντονο το στοιχείο του εθνικισμού, επειδή ήταν αναγκαία προϋπόθεση για την δημιουργία εθνικού κράτους.»

Την αναφορά του κου Τζιαμπάζη στους Μάου-Μάου σχολίασε ο κύριος Μασούρας σε σημείωση σε άρθρο του την Κυριακή 4 του Αυγούστου, το οποίο δημοσιεύτηκε ΜΟΝΟ στη “Χαραυγή”, «καθότι [όπως ανάφερε] η συνεργασία του [σημ.: με την εφημερίδα “Πολίτης”] τερματίζεται, λόγω αντιδεοντολογικής παρουσίασης των δύο συναφών άρθρων με τον Αγώνα της ΕΟΚΑ...»   

Γράφει, λοιπόν, ο Θεοχάρης Μασούρας:

«Οσον αφορά τους Μάου-Μάου, υπό τον Γιόμο Κενυάτα, που τους παραλληλίζει, ατυχώς, με τους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, του υπενθυμίζω ότι αυτοί αποτελούσαν μέρος του επαναστατικού, παλλαϊκού, αντιαποικιακού κινήματος της Κένυας και αγωνίζονταν για την Ανεξαρτησία της και όχι για την Αυτοδιάθεσή της! Στο κάτω κάτω ποια σχέση μπορούν να έχουν οι Μάου-Μάου, με τους έφηβους της ΕΟΚΑ, οι οποίοι προέρχονταν αποκλειστικά από θρησκευτικές και δεξιές οργανώσεις;»...

**************************

(Μη) Σχόλιο δικό ΜΟΥ, [ΕΜΟΥ του Ιστολόγου]...

Αυτή τη στιγμή δεν θα προχωρήσω να καταθέσω ολοκληρωμένες δικές ΜΟΥ απόψεις για την ΕΟΚΑ [όπως, ας πούμεν, για τη φύση της, για το ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις την συνέστησαν και για τον χαρακτήρα και την ένοπλη μορφή πάλης]... Αυτό θα επιδιώξω να το κάνω [κατ’ αρχάς υπό την μορφή ερωτημάτων ως τροφή για σκέψη προβληματισμό απευθυνόμενος κυρίως προς τους εθνικιστάς άσπονδους “φίλους”] στην επόμενη ή την μεθεπόμενη ανάρτηση μου. Ήδη έχω μακρηγορήσει με τις αναδημοσιεύσεις που έκανα πιο πάνω και είπα να μην ΣΑΣ φορτώσω [και να ΣΑΣ κουράσω] περισσότερο...

Anef_Oriwn

[(επι)κριτικά τοποθετημένος για την ΕΟΚΑ και τον Αγώνα της]

Πέμπτη 8/8/2013

**********************************

Υστερόγραφο - 4/2/2014:

Πιο κάτω παραθέτω τα links για δύο αναρτήσεις του Μιχάλη Μιχαήλ πάνω το ίδιο θέμα:

1. Η μία είναι για τον Γρίβα κι έχει τίτλο “Πώς ο Γρίβας ανακηρύχθηκε «άξιος της Πατρίδος»…”, και

2. Η άλλη είναι ένα video για τους δολοφονημένους, από τους μασκοφόρους του Γρίβα κατά την  περίοδο του Αγώνα της ΕΟΚΑ [και πιο συγκεκριμένα στις 21 του Γενάρη του 1958], Αριστερούς, Μιχάλη Πέτρου, Ηλία Ττοφαρή.

Anef

*********************************

Υστερόγραφο No. 2 - 31/3/2014:

Τις τελευταίες μέρες [την Κυριακή 23 του Μάρτη και προχτές Σάββατο 29 του μηνός] δημοσιεύτηκαν στην “Χαραυγή” ακόμα δύο κείμενα του Θεοχάρη Μασούρα που αφορούν, το πρώτον την «ενωτική πολιτική του AKEΛ» και το δεύτερο την ΕΟΚΑ και τον αγώνα της. Πρόθεση ΜΟΥ είναι να τα αναδημοσιεύσω κι αυτά σε νέα ΜΟΥ ανάρτηση τις προσεχείς μέρες. Πάντως στο δεύτερο του άρθρο [για την ΕΟΚΑ και τον αγώνα της] διαπιστώνω κάποιες διαφοροποιημένες τοποθετήσεις του στους χαρακτηρισμούς του και στις κρίσεις και εκτιμήσεις του για την ΕΟΚΑ... Γι’ αυτό keep in touch και θα επανέλθουμε για να συνεχίσουμε με το ίδιο θέμα λίαν συντόμως...      

Anef_Oriwn
31/3/2014