Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Ανάρτηση 26/2014 [γυναικεία, εορταστική, ευχετήρια, αγωνιστική, πολιτική, τραγουδιστική ] – Δυο λόγια για τη Γιορτή της Γυναίκας...


Πρελούδιο
«Κάποιοι σε είπανε ζωή
Ιερουσαλήμ και Μέκκα
κι άλλοι σε είπαν θάνατο
κι εγώ απλά γυναίκα»

[“Γυναίκα”: Στίχοι: Μπάμπης Αναγιωτός, Μουσική: Βάσος Αργυρίδης, Πρώτη εκτέλεση: Κώστας Μακεδόνας]

*************************************
Παγκόσμια Μέρα της (Εργαζόμενης) Γυναίκας

8η του Μάρτη σήμερα, Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας! Το Blog ΜΑΣ τιμά ιδιαιτέρως την Μέρα από καταβολής του, με ειδικές αναρτήσεις καθεχρονικά. Τιμούμε τη Μέρα της Γυναίκας [και τις Γυναίκες φυσικά] όχι απλώς και μόνο γιατί θαυμάζουμε τη Θηλυκότητα ΤΟΥΣ [που ως Άντρες ΜΑΣ συνεπαίρνει] και γενικότερα τη Γυναικεία Ομορφιά [και του Σώματος και της Ψυχής και της Καρδιάς], αλλά πρώτα και κύρια γιατί εκτιμούμε τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του Γυναικείου Κινήματος. Τους αγώνες της Γυναίκας για κοινωνική χειραφέτηση, πολιτική απελευθέρωση και οικονομική ανεξαρτητοποίηση, πάντοτε όμως μαζί με τον Άντρα κι όχι κόντρα σ’ αυτόν. Ο αντίπαλος είναι το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα που δημιουργεί κοινωνικοοικονομικές και διαφυλικές ανισότητες και διακρίσεις.

Να σημειώσω ότι μια ανάδρομη στην ιστορία του γυναικείου κινήματος και στις διάφορες κατά καιρούς αντιλήψεις για την Γυναίκα, έκαμα στην ανάρτηση μου με αρ. 7/2009…    

Φέτος ακολούθησα βασικά την πεπατημένη των τελευταίων χρόνων. Συνόδευσα τις ευχές μου προς τις Γυναίκες που είναι γύρω μου μ’ ένα κόκκινο...
[Παλιά όταν ήσουν φοιτητής συνήθιζα να δωρίζω τουλίπες]...


Ο καθένας ΜΑΣ μπορεί να το κάνει αυτό. Για τη Μανά, τη Σύντροφο, την Κόρη, την Αδελφή, τη Συνάδελφο, τη Φίλη...

***************************
Και πριν κλείσω θα ‘θελα να ΣΑΣ παραπέμψω στην σημερινή πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση του Μιχάλη Μιχαήλ στο “Παντός Καιρού” Blog του η οποία έχει τίτλο “8η Μαρτίου Vs «Η γυναίκα να υποτάσσεται στον άντρα». Όσα ίσως δεν ξέρετε για την χριστιανική θεώρηση περί γυναίκας”

Χρόνια Πολλά, λοιπόν, στις Γυναίκες! 
[Και η Μέρα της Γυναίκας ΔΕΝ γιορτάζεται με τσιφτετέλια στα τραπέζια]... 

*****************************
Υστερόγραφον:

Σήμερα η “Χαραυγή” [την οποία επαινέσαμε με σχόλιο μας στην προηγούμενη ανάρτηση μας] περιέλαβε στο σχετικό αφιέρωμα της για τη 8η του Μάρτη κι ένα άρθρο του Ιμπεριαλιστή Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Τζον Κέρι! Αλήθεια, από πού κι ως πού; [Το ίδιο άρθρο το είδα σήμερα και στην “Αλήθεια”]...

Για το ποιες [τί είδους] γυναίκες αναγνωρίζουν και τιμούν οι αμερικάνοι, ΕΜΕΙΣ απλώς θα αναφέρουμε ότι πριν μερικές μέρες η Μισέλ Ομπάμα [σύζυγος του λευκού με μαύρο χρώμα Προέδρου των ΗΠΑ] απένειμε μεταξύ άλλων γυναικών και στην Ουκρανή τραγουδίστρια Ρουσλάνα [νικήτρια της Eurovision του 2004] το βραβείο “Ιnternational Women of Courage”.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση «το βραβείο απονέμεται από το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ και είναι μια διεθνής αναγνώριση για τις γυναίκες εκείνες που έχουν επιδείξει εξαιρετικό θάρρος στην προώθηση της ειρήνης, της δικαιοσύνης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας των φύλων και της ενδυνάμωσης της θέσης των γυναικών, συχνά με μεγάλο προσωπικό κόστος»... [Μπορείτε να βρείτε ΕΣΕΙΣ γιατί τής το απένειμαν;]... Άραγε γιατί δεν τίμησαν και την Rachel Moran, Ιρλανδή συγγραφέα και ακτιβίστρια ενάντια στην εμπορία ανθρώπων και δη των γυναικών; [Η ίδια μάλιστα υπήρξε πόρνη!]...

Πάντως πριν 2-3 χρόνια ευρισκόμενος τέτοια μέρα σε κάποιο σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης, πρόσεξα μια πινακίδα για τη Μέρα της Γυναίκας, στην όποια καταγράφονταν μερικές από τις πιο αξιόλογες(;) γυναίκες στον κόσμο με σημαντική(;) προσφορά στην Ανθρωπότητα. Εξ όσων θυμάμαι, μεταξύ αυτών ήταν και η Οσία Κασσιανή και η Κοκό Σανέλ! Αααντεεε, μην πω και καμιά βαρετή κουβέντα για τους εκπαιδευτικούς. Γι αυτό κι ΟΥΔΕΝ άλλο σχόλιο από ‘ΜΕΝΑ!


Anef_Oriwn
[να ΜΑΣ ζήσουν οι Γυναίκες ΜΑΣ]...
Σάββατο 8/3/2014

2 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...

Μεταφέρω εδώ [πιο κάτω] το ποίημα “Ψωμί και Τριαντάφυλλα” (“Bread and Roses”) τού James Oppenheim, μερικοπςυ στίχους του οποίου απάγγειλε σήμερα το πρωί ο Πάμπος Φιλίππου στο πρόγραμμα του “Με καφέ κι εφημερίδα” [ή “Κυριακάτικη Λειτουργία”]:

«Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός στην ομορφιά της μέρας
χιλιάδες σκοτεινές κουζίνες, χιλιάδες μαύρες φάμπρικες
γεμίζουν ξάφνου με του ήλιου τη λαμπράδα
γιατί ο κόσμος μας ακούει να τραγουδάμε
“Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα”.
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός είναι και για τους άνδρες ο αγώνας μας
γιατί είναι των γυναικών παιδιά και τους γεννάμε πάλι,
φτάνει πια ο παιδεμός σ’ όλη μας τη ζωή,
πεινάνε οι ψυχές και όχι το σώμα μόνο
“δώστε μας Ψωμί, δώστε μας Τριαντάφυλλα”.
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός αμέτρητες γυναίκες πεθαμένες
σμίγουν το θρήνο τους και λένε το παλιό τραγούδι του ψωμιού
οι σκλαβωμένες ψυχές τους γνώρισαν λίγη μόνον ομορφιά, τέχνη κι αγάπη.
Ναι, για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα.
Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες
το ξεσήκωμα των γυναικών είναι ξεσήκωμα όλης της ανθρωπότητας
όχι πια σκλάβοι και τεμπέληδες, δέκα που μοχθούν για έναν που ξαπλώνει
αλλά ένα δίκαιο μοίρασμα στ’ αγαθά της ζωής,
“Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα”»


Το ποίημα γράφτηκε μετά που στις 8 Μάρτη του 1909, 15.000 γυναίκες διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη απαιτώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερο μισθό, δικαίωμα ψήφου και να σταματήσουν να απασχολούνται παιδιά σαν εργάτες. Υιοθέτησαν το σύνθημα “Ψωμί και τριαντάφυλλα” (“Bread and Roses”), με το ψωμί να συμβόλιζε τα υλικά αγαθά την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα μια καλύτερη ποιότητα ζωής.

Ανώνυμος είπε...

Πολλά δυνατόν το ποίημα...