Δευτέρα 9 Ιουλίου 2012

Ανάρτηση 83/2012 [κυπριακή, ιστορική, αιρετική κι ανατρεπτική] – Κάποιες παλιές αιρετικές σκέψεις δικές μου κι ένα άρθρο από τον “Πολίτη” για την 9η Ιουλίου του 1821…


Εισαγωγικά:

Σ’ αυτόν τον τόπο πέραν από τις πραγματικές “εθνικές” επετείους [για τον εορτασμό “εθνικών” εξεγέρσεων και επαναστάσεων] γιορτάζουμε και τις παρ’ ολίγο εξεγέρσεις ή/και τις σφαγές που επακολούθησαν από τους [τότε] κατέχοντες την εξουσία σε βάρος των παρ’ ολίγο εξεγερθέντων. Μια τέτοια [επέτειος] ήταν και η  9η του Ιούλη του 1821 οπόταν οι Οθωμανοί [που κατ’ άλλους πρέπει να ονομάζονται Τούρκοι] κρατούντες ή/και κατακτητές της Κύπρου κρέμασαν τους (ελληνο)ορθόδοξους [τους Ρωμιούς] θρησκευτικούς και λαϊκούς άρχοντες του νησιού [τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό, τους τρεις μητροπολίτες κι άλλους αρχιερείς, πρόκριτους, προύχοντες και δημογέροντες] σε μια προσπάθεια τους να προλάβουν μια [ενδεχόμενη] εξέγερση του (ελληνο)ορθόδοξου πληθυσμού, κατά τα πρότυπα της Επανάστασης του Μάρτη του 1821 στο ελλαδικό χώρο [στο Μοριά και τη Ρούμελη].

Μπορεί να ειπωθεί ότι έτσι τιμούμε τη θυσία και τη μνήμη των νεκρών [σφαγιασθέντων και απαγχονισθέντων], αλλά αυτό που συνήθως γίνεται από την κυρίαρχη άποψη για την Ιστορία είναι μια επιφανειακή εθνοκεντρική και ελληνοκεντρική αφήγηση των γεγονότων που τείνουν να αποκρύψουν τα βαθύτερα κοινωνικο-ταξικά αίτια των ιστορικών γεγονότων. [Είναι τυχαίο νομίζετε που στην Ελλάδα και την Κύπρο το μάθημα της Ιστορίας στα σχολεία το διδάσκουν φιλόλογοι;] 


**************************
Αντί προλόγου:

Αναφορά στα ιστορικά γεγονότα σε σχέση με την 9η Ιουλίου του 1821 εκαμα στην ανάρτηση μου με αρ. 35/2009. Εκεί μάλιστα κατάθεσα και κάποιες αιρετικές απόψεις για τα γεγονότα της 9ης Ιουλίου 1821, αλλά παράθεσα και το “μυλλομένον” ποίημα του Βασίλη Μιχαηλίδη “Το πάλιωμαν του Βίλλου με τον Πούττον”. Τούτο είναι μεν άσχετο με την επέτειο αν και κάποιοι, [όπως ο Σάββας Παύλου] εντοπίζουν σ’ αυτό κοινές γλωσσικές εκφράσεις με το άλλο ποίημα του, το “9η Ιουλίου”, όμως η δημοσίευση τού συγκεκριμενου ποιήματος στο Blog μου, έδωσε την ευκαιρία στους μακαριστούς [προ καιρού] W.C.-τάδες να με πουν «πορνοσάτυρο»...  


Έγραφα λοιπόν στην ανάρτηση μου του 2009 [για να φρεσκάρουμε και λίγο τις γνώσεις και τη μνήμη ΜΑΣ]:

«… η τότε οθωμανική εξουσία προσπάθησε μ’ ένα προληπτικό κτύπημα να προλάβει ένα “πραξικόπημα” από τη στενά συνεργαζόμενη μαζί τους ελληνορθόδοξη κάστα (την άρχουσα τάξη των Ρωμιών – των Αρχιερέων, των κοτζαμπάσηδων και των προυχόντων). Ήταν με δύο λόγια ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών (από μέρους των Τούρκων που σίγουρα είχαν και το πάνω χέρι ως κατακτητές) στο επίπεδο των ανώτερων δωμάτων της εξουσίας.»

 

……………………………….

«Ο […] Βασίλης Μιχαηλίδης […] περιγράφει [σημ.: στο ποίημα του “9η Ιουλίου”] τα τότε γεγονότα - τη θυσία (ή το ξεπάστρεμα) των κυπρίων ανωτέρων κληρικών αλλά και πολλών αρχόντων λαϊκών (κοτζαμπάσηδων, δημογερόντων, τοπικών οικονομικών παραγόντων) από τους Οθωμανούς! Στην ουσία εκείνες οι σφαγές και οι απαγχονισμοί ήταν η αιματηρή κατάληξη του παλιώματος (της πάλης) μεταξύ των τότε κυρίαρχων εξουσιαστικών καστών στην Κύπρο – των Οθωμανών Τούρκων να κρατηθούν στην εξουσία και των Ρωμιών να αναλάβουν οι ίδιοι (να κερδίσουν προς όφελος τους) την εξουσία, παρ’ όλο που ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είχε ήδη καλέσει (μετά την έκρηξη της Ελληνικής Επανάστασης και μετά από διαβούλευση με την τοπική οθωμανική εξουσία) τους ελληνορθόδοξους κύπριους να κάτσουν στ’ αυγά τους.»


************************
Σήμερα κι αμέσως πιο κάτω θα παραθέσω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που αλίευσα από τον χθεσινό [κυριακάτικο] “Πολίτη”, όπου ο συγγραφέας του παρουσιάζει κάποιες απόψεις [αιρετικές κι εκτός των συνηθισμένων ιστορικών πλαισίων] για τα γεγονότα της 9ης Ιούλιου 1821 και το κλίμα της τότε εποχής]...

************************   
“Φιλειρηνική υποταγή στην εξουσία του”(1)

[του Αναστάσιου Μ. Ιωαννίδη, Καθηγητή Πανεπιστημίου Σινσινάτι, Οχάιο, email: ioanniam@yahoo.com.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Πολίτης”, την Κυριακή 8/7/2012, στη σελ. 73, στη στήλη “γράμμα από την Αμερική”] 

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου όπως και η αρίθμηση μέσα στο κείμενο που παραπέμπει στα σχόλια και στις παρατηρήσεις μου στο τέλος}…

“Οι ιστορικές πηγές για την περίοδο της Τουρκοκρατίας, οι οποίες αποτελούνται κυρίως από ταξιδιωτικές αναφορές, προσωπικά ημερολόγια και επίσημη αλληλογραφία, προσδίδουν στην εποποιία της 9ης Ιουλίου 1821(2) μια ιδιάζουσα θέση στην προσπάθεια των κατοίκων της Κύπρου, ΕΚ και ΤΚ(3), για ψωμί και λευτεριά (4). Τα αιματηρά γεγονότα που προκάλεσαν τον τραγικό αφανισμό της εκκλησιαστικής και πολιτικής ηγεσίας των Ε/Κ ήταν μέρος της διαρκούς διελκυστίνδας μεταξύ του Μεγάλου Βεζύρη (πρωθυπουργού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και δευτέρου τη τάξει μετά τον Σουλτάνο) και του Καπετάν Πασά (αρχιναυάρχου και δεσπότου του Αρχιπελάγους, δηλ. της Δωδεκανήσου) για τη διακυβέρνηση της Κύπρου και τη νομή του πλούτου της και των φορολογικών προσόδων της. Κατά τον πρώτον αιώνα μετά την κατάληψη του νησιού μας το 1571, ο Μ. Βεζύρης ήταν ο κατά νόμον ιδιοκτήτης του, και το διοικούσε μέσω τριών ακριβοπληρωμένων Πασάδων. Λόγω φτώχειας, η διακυβέρνηση πέρασε προσωρινά (1670-1702) στον Καπετάν Πασά, ο οποίος διόριζε κάθε χρόνο τον Μουσελίμ (=διοικητή και φοροσυλλέκτη), που κόστιζε λιγότερο στην αυτοκρατορία. Η εξουσία του Μ. Βεζύρη αποκαταστάθηκε το 1702, αυτός όμως τώρα ανέθετε τη διοίκηση του νησιού σαν προσωπική του επένδυση σε πλειοδότη, για ένα χρόνο. Ο μισθός του Μουχασίλ (=διοικητή) δεν ήταν καθορισμένος, αυτός δε φορολογούσε τον τόπο κατά την κρίση του, δημιουργώντας αγανάκτηση κι απελπισία ανάμεσα στον πληθυσμό, Ε/Κ και Τ/Κ. Οι διαμάχες κι ο ανταγωνισμός μέσα στο παλάτι του Σουλτάνου όξυναν και περιέπλεκαν την κατάσταση. Η εξουσία του Μ. Βεζύρη ήταν ουσιαστικά απόλυτη, ενώ οι υπουργοί τον υπέσκαπταν μεν, αλλά ταυτόχρονα τον ήθελαν και για σύμμαχο. Στην Κύπρο, παρόμοιες αντιζηλίες υπήρχαν μεταξύ των Τ/Κ και Ε/Κ προυχόντων. Οι πρώτοι συμπεριλάμβαναν τον μουφτή (=πατριάρχη), τους αγάδες (=αριστοκράτες) και τους καδείς (=δικαστές), ενώ οι δεύτεροι τον Αρχιεπίσκοπο, τους μητροπολίτες, τους άρχοντες (=πλουσίους), καθώς και τον δραγομάνο (=διερμηνέα). Το πολύπλευρο αυτό διάγραμμα εξουσίας προσφερόταν για έναν ατέλειωτο αριθμό συμμαχιών και αντιμαχιών, καθώς τα εποχιακά συμφέροντα της κάθε παράταξης ή προσώπου, είτε συνέπιπταν είτε αντιμάχονταν. Υπόβαθρο στους καβγάδες αυτούς έδιναν και οι φιλοδοξίες των Κυπρίων αφ’ εαυτών, για συντήρηση του καθεστώτος από τη μια, και απελευθέρωση από την άλλη. Δεν ήταν ποτέ μακριά από το μυαλό του Αρχιεπισκόπου η απαλλαγή της Κύπρου από τον αυτοκρατορικό δυνάστη, ή των αγάδων η διεκδίκηση δικαιωμάτων διαδοχής, φυσικοί δε σύμμαχοι και των δυο πλευρών ήσαν οι πρόξενοι των μεγάλων δυνάμεων στην Κύπρο, χωρίς βέβαια να τους εμπιστεύονται. Χαρακτηριστικό γεγονός αποτελεί η τελετουργική απονομή το 1799 από τον Αρχιεπίσκοπο Χρύσανθο (π. 1767-1810) του «σταυρού του Ριχάρδου του Λεοντόκαρδου» στον εκπρόσωπο της Βρετανικής Μοναρχίας, Σερ Σίδνι Σμιθ (1764-1840), σαν απόγονο τού πάλαι ποτέ «βασιλιά της Κύπρου» (1191). Από την άλλη, μια σειρά από στάσεις και διαταραχές που προκλήθηκαν κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου αι., κυρίως από Τ/Κ εξαιτίας της οικονομικής καταδυνάστευσης του πληθυσμού από τους εκπροσώπους του Μ. Βεζύρη(5), εξώθησαν την Υψηλή Πύλη να επιδώσει και πάλι τη διοικητική ευθύνη της Κύπρου στον Καπετάν Πασά Τα χρόνια δε μεταξύ 1785 και 1821 ήταν η κατ’ εξοχήν περίοδος αυξημένης επιρροής του Αρχιεπισκόπου και του δραγομάνου. «Σε μια εντυπωσιακή αντιστροφή των περιστάσεων, ο Αρχιεπίσκοπος της Κύπρου, η θέση του οποίου ανεστηλώθη από τους Τούρκους ύστερα από 300 χρόνια αδράνειας, είχε εξασφαλίσει τώρα την ανώτατη αρχή και εξουσία στο νησί, και εξασκούσε επιρροή μεγαλύτερη και από αυτήν του Τούρκου διοικητή του ιδίου», γράφει ο Σερ Χάρι Λουκ (1921). Όπως θα περίμενε κανείς, η ανέλιξη αυτή του Αρχιεπισκόπου δημιούργησε έντονα αισθήματα αντιζηλίας ανάμεσα στους Τ/Κ προεστούς(6), οι οποίοι θεωρούσαν πως από κατακτητές είχαν μετατραπεί σε υπόδουλους. Η ισχύς του Αρχιεπισκόπου παρέμεινε ασάλευτη μέχρι το 1804, οπότε και εξερράγη στασιαστική προσπάθεια εκ μέρους «φανατικών της Λευκωσίας Οθωμανών, λαβόντες αφορμήν εκ της ανεπαρκείας των αναγκαίων προς διατροφήν της νήσου», κατά τον Γεώργιον Σ. Φραγκούδην (1890). «Με την άφιξη δυο πασάδων και αρκετών στρατευμάτων από την Μ. Ασία, καθώς και την επέμβαση των προ ξένων της Γαλλίας, Αγγλίας και Ρωσίας, η πρόσκαιρη αναταραχή κατεστάλη», αναφέρει ο Λουί Λακρουά (1853). Οι Ε/Κ πρωταγωνιστές, όμως, ο τότε οικονόμος και κατοπινός Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός (1756-1821), και ο δραγομάνος Χατζηγεωργάκη Κορνέσιος (1750-1809), μετετράπησαν οι αποδιοπομπαίους τράγους, ιδίως όταν ο πληθυσμός κλήθηκε να αποπληρώσει τα ψηλά έξοδα της καταστολής. Επιζητώντας να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Τ/Κ προκρίτων, ο Καπετάν Πασάς, Δελί Απτουλαχ Πασάς, επέλεξε το 1820 σαν Μουσελίμ της Κύπρου τον Κουτσούκ Μεχμέτ, «άνδρα απολυταρχικόν, βίαιον και φιλοχρήματον», με αποστολή «να κατάρριψη την εν Κύπρο παντοδυναμίαν του ελληνικού κλήρου» (ΓΣΦ). Υπό το πρόσχημα της πρόληψης τη εξάπλωσης της Ελληνικής Επανάστασης στην Κύπρο, ο Μουσελίμ κατάφερε να εξασφαλίσει και την υποστήριξη του Μ. Βεζύρη, Χατζή Σαλίχ Πασά, ο οποίος είχε υπηρετήσει και σαν Καπετάν Πασάς το 1805-1806. Ο ε/κ πληθυσμός, τρομοκρατημένος δεν αντιστάθηκε στον αφοπλισμό του, ενώ ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός συνέχιζε να διαβεβαιώνει τον Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ (1789-1839) για τη φιλειρηνική υποταγή του στην εξουσία του. Ο Μ. Βεζύρης, όμως, φίλε αναγνώστη, ο οποίος πιθανό να ήταν μέρος του σχεδίου, επέτρεψε τελικά τη «παραδειγματική τιμωρία» του Αρχιεπισκόπου και των λοιπών κληρικών και Ε/Κ δημογερόντων. Τα λέμε!”

**********************
Σχόλια, παρατηρήσεις και ερωτήματα ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:

1.   (1) - “Φιλειρηνική υποταγή στην εξουσία του”  --- Ακατανόητος αρχικά ο τίτλος του κειμένου, αλλά την απάντηση τι βρίσκουμε στο τέλος του, όπου αναφέρεται πως «…ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός συνέχιζε να διαβεβαιώνει τον Σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ (1789-1839) για τη φιλειρηνική υποταγή του στην εξουσία του».

2.   (2)«εποποιία της 9ης Ιουλίου 1821»  --- Γιατί «εποποιία»; Ποιο ήταν το έπος που έγραψαν οι νεκροί της 9ης Ιουλίου; Και τούτη η αναφορά σε «εποποιία» δεν έρχεται σε αντίφαση με τα όσα τα γράφει πιο κάτω ο συγγραφέας;

3.   (3) -  «ΕΚ και ΤΚ» --- Αδόκιμη [νομίζω πως] είναι η χρήση αυτού του εθνοτικού διαχωρισμού για εκείνη την εποχή καθώς ο κόσμος διαχωριζόταν στη βάση της θρησκευτικής του τοποθέτησης, δηλ. σε “Γρισκιανούς και Τούρκους” [εδώ το «τούρκος» χρησιμοποιείται με θρησκευτική έννοια]…   

4.   (4) -  «για ψωμί και λευτεριά» --- Μα καλά αγωνίζονταν και οι τουρκοκύπριοι για «για ψωμί και λευτεριά»; Δεν ήταν όλος ο μουσουλμανικός πληθυσμός βολεμένος από την οθωμανική εξουσία;  

5.   (5)«μια σειρά από στάσεις και διαταραχές που προκλήθηκαν κατά το δεύτερο ήμισυ του 18ου αι., κυρίως από Τ/Κ εξαιτίας της οικονομικής καταδυνάστευσης του πληθυσμού από τους εκπροσώπους του Μ. Βεζύρη»  --- Κάνανε λοιπόν και «στάσεις και διαταραχές» οι Τ/Κ; Εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να πω ότι υπήρξαν και κοινές εξεγέρσεις Γρισκιανών και Τούρκων κατά της Οθωμανικής εξουσίας, [ας πούμεν για φορολογικούς λόγους] όπως εκείνη του Γκιαούρ Ιμάμη το 1833… Κύριο χαρακτηριστικό εκείνων των εξεγέρσεων ήταν η κοινωνική δικαιοσύνη…

6.   (6)«η ανέλιξη αυτή του Αρχιεπισκόπου δημιούργησε έντονα αισθήματα αντιζηλίας ανάμεσα στους Τ/Κ προεστούς» --- Την ενδο-ταξική πάλη των κυρίαρχων καστών του νησιού [της χριστιανικής και της μουσουλμανικής] για την εξουσία τη λέει «αντιζηλία», ο αρθρογράφος…


Anef_Oriwn
Δευτέρα 9/7/2012

9 σχόλια:

Woofis είπε...

Επειδή τα περί "ηρωομαρτύρων", (ειδικά της εκκλησιάς) κουράζουν με, είπα να ρίξω μιαν μαθκιάν στο τι ελαλούσαν για λλόου σου οι WC-ταδες (sic) τότες. Μετά (ευχαρίστου να το πω;) εκπλήξεως είδα ότι στην συνοπαρτζιάν των "πέντε bloggers, οι οποίοι δίνουν κακό όνομα σε ολόκληρη την κυπριακή blogόσφαιρα" εβάλαν σε πακκέττον με τον Στροβ(!). Ήνταλως αλλάξαν οι καταστάσεις σε λλιόττερον που τρία χρόνια (η ανάρτηση του WC γράφει 14/12/2009)...
Το τρομακτικόν που επαρατήρησα στα σχόλια της συγκεκριμένης ανάρτησης ήταν κάποιος ανώνυμος που εσυμπεριφέρετουν όπως ο "Andreas" ποτζιεί στου Στροβ (με το Στροβολιώτηηηηηηηη......η). Τότε έκαμνεν τα του WC. Μετά αλλάξαν οι..στόχοι. Όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλα τα ίδια μένουν τελικά.

Μιχάλης είπε...

Προς τα τέλη της δεκαετίας του 90 ή αρχές της δεκαετίας του 2000 είχα πάρει στην τηλεόραση του FM στη Λάρνακα τον φίλο Γιάννη Σπανό για μια εκπομπή για την 9η Ιουλίου.
Ο Γ. Σπανός με την ευφράδεια λόγου που τον χαρακτηρίζει ήταν «ποταμός κατεβασμένος» για τον Κυπριανό και όσα συνέβησαν την 9η Ιουλίου.

Στο τέλος της εκπομπής όταν τον ρώτησα τι χαρακτήρας ήταν ο Κυπριανός και ποιο ρόλο διαδραμάτιζε στο πλευρό της οθωμανικής εξουσίας, έγινε… τούρκος.
Και μου είπε ότι ήταν αχρείαστη η ερώτηση διότι πάνω απ’ όλα μπαίνει η θυσία του και όχι ο χαρακτήρας του και όσα έκανε προηγουμένως!!!

Disdaimona είπε...

Γουφι αυτο που εκανε το Χριστοφιας Γουοτς και το οποιο αποτελει απλα μαθηματα γκαιμπελικης προπαγανδας...ειναι να επιβαλει στον δεκτη ενα μηνυμα το οποιο δεν διαμεσολαβειται απο την λογικη επεξεργασια.

Αν δηλαδη σε καθημερινη βαση ανεβαζεις μια φωτογραφια καποιου γελοιοποιωντας τον...καποια στιγμη θα πετυχεις την εξισωση προσωπο-γελοιοτητα χωρις διαμεσολαβηση κριτικης αξιολογησης της εικονας ή του μηνυματος.

Ο Στροβ εκαμε ακριβως το ιδιο τον τελευταιο χρονο, οχι χρησιμοποιωντας εικονες αλλα χρησιμοποιοντας "επιθετα" και μαλιστα κλεμμενα.

Δεν πιστευω πως υπαρχει ατομο που να εκτιμα την κριση του Στροβ που να μεν εγινε παθητικος δεκτης αυτου τους ειδους της γκαιμπελικης προπαγανδας.

Οσον αφορα τον Αντρεα αυτο που εκαμεν ηταν απο αφελες μεχρι ενοχλητικα τραμπουκκικο και ειναι καταδικαστεο.

Παρολα αυτα δεν ειδα κανενα φιλο του Στροβ να του λεει πως υποτιμα την παραταξη ή την νοημοσυνη των αναγνωστων του με τα "επιθετα" βλεπω ομως δαμε παραπονα για τον Αντρεα...

το ενα ειναι θεμα σεβασμου του χωρου και του χρονου του αλλου...το αλλο ειναι υποτιμηση καθαρη της νοημοσυνης ομως.

Anef_Oriwn είπε...

Woofis,

Εν τζιαι μπορείς να ΜΑΣ πεις, ποιος νομίζεις ότι «εσυμπεριφέρετουν όπως ο “Andreas” ποτζιεί στου Στροβ», που τζιείνους ούλλους τους Ανώνυμους που αφήσαν σχόλια στην συγκεκριμένη ανάρτηση του W.C. Blog; Αν εννοείς εκείνον τον τύπο που υποβάλε μερικές φορές τις ίδιες ηλίθιες ερωτήσεις [links: http://christofias-watch.blogspot.com/2009/12/blogger-blogging.html#comment-5432335088950330949 και http://christofias-watch.blogspot.com/2009/12/blogger-blogging.html#comment-6484747418812680824] καμία σχέση δεν έχει με το στυλ του “Andrea”

************************
DIS,

Δεν ξέρω πόσο παρακολουθούσες τα βοθρογραφήματα και λυματογραφήματα του W.C. Blog, αλλά ΔΕΝ νομίζω να έχει υπάρξει άλλη τόσο χυδαία, εμετική και γκεμπελική κατάσταση στο διαδίκτυο!

Woofis είπε...

@Άνευ:

"Are maskarouthkia eferasas tin pale.
MOUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUHAHAHAHAHAHHA"
....DESMEVOME NA SAS VOMVARDIZO KATA RIPAS.MOUHAHAHAHAHAHAHAHHAHA"

Τούτος φκάλλει μάθκια ότι εν ο "Andreas" (το ίδιον πράμαν έβαλεν το καμμιάν 20αρκάν φορές, ring any bells?) Κατά την "διαίσθησην" μου πάντα. Ένα φεγγάριν έκαμνεν τα τζιαι στην Offsite. Πολλύν γέλιον (τζιαι λλίον φοϊτσιάρικον όπως εξαναείπα). Εν τζιαι συγκρίνω τον αν εν σιειρόττερος ή καλλίττερος που άλλους (σε "τραμκπουκκισμόν" ή άλλωσπως), απλά φαίνεται ότι εν "παλιά καραβάνα" στο blogging (σε σχέση με μέναν ας πούμεν που είμαι αρκετά πιο πρόσφατος λόγου χάρην).

@Dis: Κοίτα μια-θκιό φορές υπέβαλα τες ενστάσεις μου εγώ προσωπικά στον Στροβ για το ύφος τζιαι την έντασην της κριτικής του. Θα εμπορούσα να ήμουν πιο ξεκάθαρος, έσιεις δίκαιον. Αλλά γεννικά ο Στροβ εν μου έφκαλεν ποττέ "κακήν πρόθεση" (πάλε "διαισθητικά").Ούτε επηρέασεν προσωπικά την κρίση μου επειδή υιοθέτησεν (κακώς κατ' εμέναν) τη χρήσην επιθέτων. Είμαι έτσι τζι'αλλιώς κάθετα ενάντιος ακόμα τζιαι στην υπόνοιαν του ad hominem. Άσε που οι σχετικές απαντήσεις (σας) στην στροβολιώτικην "εμπάθειαν" πολλές φορές επροκαλούσαν μου πιο έντονες "αντιδράσεις" άμυνας παρά η ενόχληση μου που την χρήσην επιθέτων...

Αντζιελοσιασμένη Μάγισσα είπε...

Χάϊ σε όλους σας! Φούλλλληηηη μου αγαπημένε (νναι, νναι ξέρω το ότι με πεθύμησες, γι' αυτόν ήρτα μόλις ευκαίρισα :)!!!), σε κάποια έγγραφα οι κάτοικοι της Κύπρου τζιείν' τον τζιαιρόν παρουσιάζουνται με "εθνικές" ταυτότητες (εννοώ οι όροι - θα σου τα φέρω άλλην ώραν, βαρκούμαι τωρά να νεκατώννω γιατί εννά πρέπει να καθαρίσω θέμα, you know!)

Γούφηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηηη, ξέρεις ότι εν είμαι ο Αντρέας. Τούτον εν χαρακτηριστικόν που μπορεί εύκολα να υιοθετήσει κάποιος. Ο πραγματικός Αντρέας θεωρώ ότι τότε επήεν θύμαν γιατί εστοχοποιήθηκεν στον ίδιο βαθμό με το Φούλλλληηηη στον απόπατο μπλογκ - αν αθθυμούμαι ο Στροβ είσιεν τσιακκάρει τζιαι εν έφκαλεν άκραν. Πέραν τούτου τζιαι με τη στάσην του, απλώς έχασεν αναγνώστες με τους οποίους έστω τζι' αν εδιαφωνούσαν θα μπορούσεν να έσιει συζητήσεις με λάϊν τζιαι ξίιν ακό χωρίς ττεμεννάες. Ήντα μπου να γινεί, ούλλοι κάμνουμεν τες επιλογές μας τζιαι τζιείνον που θεωρούμεν καλλύττερον για μας ή σηκώννει ο οργανισμός μας (τζι΄εν' ναιν σπόντα, εν συνήθης έκφραση)

Ττατά!

arxiepiskopos είπε...

Γενικά σ'αυτόν τον τόπο με άστοχες ενέργειες δημιουργούμε θύματα,τα οποία μετονομάζουμε σε ήρωες,καλύπτοντας έτσι τις ενοχές και τις ευθύνες μας. Είναι γεγονός ότι ο Κουτσιούκ Μεχμέτ έψαχνε αφορμές για σφαγές και δημεύσεις περιουσιών,όμως η Υψηλή Πύλη απέρριπτε τέτοιες ενέργειες,λέγοντας πως οι Κύπριοι όχι μόνο ουδέποτε στασίασαν,αντίθετα σε αρκετές περιπτώσεις βοήθησαν στην κατάπνιξη επαναστάσεων από πλευράς Τούρκων της Κύπρου. Τον Κουτσιούκ Μεχμέτ βοήθησε η επιπολαιότητα του Νικόλαου Θησέα ο οποίος,ενώ υπήρχε συμφωνία Φιλικής Εταιρείας και Αρχιεπισκόπου Κυπριανού για μη συμμετοχή της Κύπρου στην επανάσταση,άρχισε να μοιράζει επαναστατικές προκηρύξεις στην περιοχή Λάρνακας.Αυτές έπεσαν στα χέρια του Κουτσιούκ Μεχμέτ και με αυτές ως αποδείξεις(ο Ν.θησέας ήταν κληρικός)έπεισε την Υψηλή Πύλη να του δώσει την άδεια για τις εκτελέσεις.Αυτά τα αθώα θύματα της επιπολαιότητας τα βαφτίσαμε ηρωομάρτυρες και ησυχάσαμε.
Κατά παρόμοιο τρόπο η πρωτοφανής επιπολαιότητα οδήγησε στα θύματα του Μαρί.Λάθος επιλογή χώρου φύλαξης,λάθος τρόπος φύλαξης,εγκληματική μη εκκένωση της βάσης,ενέργειες της Πυροσβεστικής κατά εγκληματική παράλειψη των δικών της κανονισμών,οδήγησα στην τραγωδία.Τα θύματα βαφτίστηκαν ήρωες,εξυπηρετήθηκαν πολιτικοί στόχοι και όλοι ησύχασαν!
Συμπέρασμα:πατριωτικό καθήκον η απομόνωση και αποκάλυψη των ανεύθυνων ψευδοπατριωτών και όχι οι τιμητικές εκδηλώσεις στη μνήμη των θυμάτων τους!

Anef_Oriwn είπε...

Μά(γ)ισσα,

Άσε να ψάξω κι εγώ σε κάποια βιβλία που έχω στο σπίτι και περιέχουν αποσπάσματα από ταξιδιωτικά που «τζιείν’ τον τζιαιρόν»!

ΑΝΕΡΑΔΑ είπε...

Οπως παντα εξαιρετικες οι αναρτησεις σου