Σήμερα 11 του Απρίλη συμπληρώνονται 47 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία από τους εθνικιστές - φασίστες της τρομοκρατικής ΤΜΤ [το 1965] των στελεχών του ΑΚΕΛ Κώστα Μισιαούλη και Ντερβίς Αλή Καβάζογλου.
Όπως χαρακτηριστικά σημειώνει σε συνέντευξη του στη “Χαραυγή” της περασμένης Κυριακής [8 του μηνός], ο Κεμάλ Γκιουλερτζάν, Πρόεδρος της Νεολαίας του Κόμματος Ενωμένη Κύπρος [ΒΚΡ], «κύριος στόχος τους [σημ.: των Καβάζογλου και Μισιαούλη] ήταν να περάσουν το μήνυμα ότι οι δύο κοινότητες μπορούν να ζήσουν μαζί ενάντια στο κλίμα των πολιτικών του Ταξίμ και της Ένωσης. Δολοφονήθηκαν από τους ιμπεριαλιστές και τους εθνικιστές φασίστες συνεταίρους τους στην Κύπρο απλά για τις απόψεις τους και τον αγώνα τους. Τους σκότωσαν γιατί περνούσαν το μήνυμα στο λαό για τους σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των ντόπιων συνεργατών τους της ΤΜΤ και της ΕΟΚΑ.
Και σήμερα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με παρόμοιους στόχους. Επιθυμούμε και παλεύουμε για μια επανενωμένη Κύπρο και θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας στη βάση των όσων πρεσβεύουν οι δύο ήρωες. Ο Καβάζογλου και ο Μισιαούλης έχουν καταστεί οι ήρωες αυτής της κοινής μας πάλης για την Κύπρο μας.»
Παράλληλα υπογραμμίζει ότι «οι στρατοί και τα συμφέροντα μπορεί να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να μην επανενωθεί η Κύπρος, αλλά δεν μπορούν να σταματήσουν τη φιλία, την αγάπη, τον έρωτα και την εμπιστοσύνη.»
[Θα προσπαθήσω σε μελλοντική ανάρτηση μου να παραθέσω ολόκληρη τη συνέντευξη]…
Αφιέρωμα στους δύο ηρωομάρτυρες της ελληνοτουρκικής φιλίας έχω ξανακάμει στο Blog μου. Σας παραπέμπω λοιπόν στις παλαιότερες αναρτήσεις μου με αρ. 14/2009 και 32/2011.
**************************
Κλείνω το σύντομο αφιέρωμα μου με ένα ποίημα αφιερωμένο στους δύο ηρωομάρτυρες…
Στους Μισιαούλη - Καβάζογλου
[του Άντη Κανάκη]
O χρόνος φεύγει
O χρόνος φεύγει
μα Σεις μένετε.
Δυο αστέρια
στο σκοτάδι αγκαλιασμένα.
Δυο δέντρα
που μεγάλωσαν
στην ίδια ρίζα μ’ αίμα.
Δυο φάροι που λάμπετε
του καραβιού μας δείχνοντας
τη μακρινή πορεία
μέσα απ’ του πελάγου
την άγρια τρικυμία.
Anef_Oriwn
Τετάρτη 11/4/2012
Δυο φάροι που λάμπετε
του καραβιού μας δείχνοντας
τη μακρινή πορεία
μέσα απ’ του πελάγου
την άγρια τρικυμία.
Anef_Oriwn
Τετάρτη 11/4/2012
5 σχόλια:
Μα ποιους ηρωομάρτυρες ρε ΓΑΡΕ? Οι τουρκόσποροι από πότε έγιναν ήρωες και μάρτυρες του ελληνισμού?
Ενώ αν ο Μέγα Γρίβας σκότωνε όλους τους αριστερούς, τότε δε θα είχαμε πρόβλημα σήμερα.
Αν η ΤΜΤ σκότωνε όλους τους σκύλους, πάλι δε θα είχαμε πρόβλημα σήμερα.
Μαλάκα Χίτλερ, εσύ φταις για όλα. Σκότωνες λάθος σιχάματα!
Άτε !!!!
@Ανώνυμος 12/4/12 12:59 π.μ.
Σε παραδίδω στην κυρίαν Ευαγγελίαν να σε ισιώσει.
Αγαπητέ ANEF-Oriwn μπορείς να με βοηθήσεις να εντοπίσω στο blog σου και την κυπριακή, επετειακή και τιμητική ανάρτηση – Μικρό αφιέρωμα στους ηρωομάρτυρες του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ;
Φίλε Χαμάλη,
Sorry, αλλά οφείλω να σου πω ότι η Evangelia είναι σαν να σου έπιασεν τη μάνα στο ττάβλι το τσιλλητό!!! Εγιώ αν ήμουν στη θέση σου είχεν να σιωπήσω!!! :)
[Αν είναι εύκολο έθελα έναν email σου. Νομίζω εξανάστειλες μου το αλλά εν το βρίσκω. Στείλε μου το στο aneforiwn@gmail.com
Πρώτε Ανώνυμε [ημερ. 12/4/12 12:59 π.μ.],
Δεν σ’ έχω διαγράψει για να παραμένει εκεί καταγραμμένη και η φαιδρότητα σου αλλά και ο αποτροπιασμός που εκπέμπει ο σιχαμερός λόγος σου! Είναι γι’ αυτό που με τους φασίστες δεν πρέπει να συζητάμε…
****************************
Δεύτερε Ανώνυμε [ημερ. 12/4/12 11:39 π.μ.],
Έτερον εκάτερον! [Το έναν δεν αποκλείει το άλλο!] Ίσως κάποια στιγμή αναρτήσω στίχους του κομμουνιστή Γιάννη Ρίτσου για τον Αυξεντίου, από το ποίημα του “Επιτάφιος”]. Όμως δεν καταλαβαίνω την αντίδραση σουˑ γιατί βάζεις τους μεν με τους δε σε αντιδιαστολή; Ενοχλήθηκες που μίλησα για Αριστερούς ηρωομάρτυρες; Εν κοτσσιάνιν της Δεξιάς οι όποιοι ήρωες σ’ αυτόν τον τόπο ή ήρωες είναι μόνο αυτοί που σκοτώθηκαν από τις τάξεις της ΕΟΚΑ με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο κατά το 1955-59; Για τους 3 Αριστερούς που σκότωσαν οι εγγλέζοι στις 25 του Μάρτη του 1945 στο Λευκόνοικο έχεις ακούσει; Ή μήπως νομίζεις ότι ο αντιαποικιακός αγώνας ξεκίνησε όλως αιφνιδίως την 1η τα’ Απρίλη του 1955;
Αναφορές στον αγώνα της ΕΟΚΑ έχω κάμει πολλές κι έχω αναρτήσει και κείμενα κι έχω καταθέσει και σχόλια [κι όχι μόνο στο Blog μου], πιο πολύ κριτικά ή σκεπτικιστικά όμως. Σχετικές με το θέμα είναι οι αναρτήσεις μου 28/2011 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/04/282011-1.html] και 12/2009 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/03/122009.html], αλλά και η 3η του 2008 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2008/05/3-195559-1958.html] και η 37/2010 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2010/05/372010-1958-o.html]...
Επίσης κάπου σε σχόλιο μου έχω πει ότι στέκουμαι με δέος μπροστά στον μαρτυρικό θάνατο και τη θυσία ΟΛΩΝ των Απαγχονισμένων [ανεξαρτήτως των λόγων καταδίκης τους], όπως και του Γρηγόρη Αυξεντίου, του Κυριάκου Μάτση, των 4 του Αχυρώνα στο Λιοπέτρι [ασχέτως του ότι ένας εξ αυτών ενέχεται και στη άνανδρη δολοφονία του Αριστερού Μιχάλη Πέτρου στη Λύση τον Γενάρη του 1958]… Όμως όταν ένας αγώνας περιορίζεται στο να δημιουργεί μόνο ήρωες, ενώ παράλληλα οι εκτελεσθέντες και δολοφονηθέντες κύπριοι [δεν εξετάζω αν τούτω έγινε “δικαίως” ή αδίκως] είναι πιο πολλοί από τους νεκρούς του εχθρού ή αντιπάλου [εκτός κι αν οι εχθροί κι αντίπαλοι δεν ήταν μόνο οι εγγλέζοι] πρέπει να προβληματιζόμαστε έντονα για το που οδηγεί τελικά ένας τέτοιος αγώνας ή για τη χρησιμότητα του ή/και για τα τελικά του αποτελέσματα. Γι’ αυτό κι ΕΓΩ είμαι άκρως επιφυλακτικός και διστακτικός να εξάρω την όπια ηρωική του στιγμή, όταν μάλιστα τούτος ο αγώνας έγινε υπό την στρατιωτική καθοδήγηση του φασίστα Γρίβα, του μετέπειτα ολετήρα της Κόπρου και είχε μάλιστα πάρει στην εξέλιξη και αντικομουνιστική μορφή!
Δημοσίευση σχολίου