Ανάρτηση 85/2011 [μακροσκελής, επίκαιρη, σαββατοκυριακάτικη, από τον έντυπο Τύπο, ποικίλη αλλά κυρίως πολιτική, σχολιαστική και (επι)κριτική – 12+1 πινελιές από τον Τύπο του Σαββατοκύριακου...



Εκτάκτως και χωρίς προλόγους και εισαγωγικά σημειώματα κάμνω στα βιαστικά, μια μακροσκελή [όπως έχει εξελιχτεί] και (επι)κριτική παρουσίαση/ανασκόπηση διάφορων θεμάτων [πολιτικών και μη] που εντόπισα [ή μου κτύπησαν στο μάτι] κατά σημερινό [το κυριακάτικο] αλλά και το χτεσινό [το σαββατιάτικο] σεργιάνι μου στον Τύπο...

****************************
Έχουμε τζιαι λαλούμεν, λοιπόν ...

1. Ο εκ των Κοκκινοχωρίων ορμώμενος δόκτορας Χριστόδουλος Χριστοδούλου [ο γνωστός πολυσυνταξιούχος με τις συντάξεις των 150 χιλιάδων (ψωρο)ευρουλλακίων τον χρόνο], που σαν το “πουττίν το κλαμένο” [sorry κορού(δ)ες], βκαίνει κάθε Κυριακή στη “Σημερινή” [και ενίοτε και στην ΠΟΝΤΙΚΟ-φυλλάδα] τζιαι κλαίεται μας για τα χάλια της κυπριακής οικονομίας [για τα οποία, όπως τζιαι για πολλά άλλα, φταίει, ποιος άλλος, “η συτζια του μαύρου”, ο Χριστόφκιας], αρωτά [δίκην τροχονόμου] στη σημερινή [κυριακάτικη] “Σημερινή”, “Που πάτε, κύριε Πρόεδρε”.

Νιώθει φαίνεται [στα ‘σώψυχα του] διαφόρους κινδύνους [ή μάλλον τους φαντασιώνεται] γι’ αυτό και δηλώνει πως «εμφανώς και πασιδήλως οδηγούμαστε σε μια νέα έκδοση του σχεδίου Ανάν». Φυσικά η κινδυνολογία του έχει συγκεκριμένο στόχο. Ως γνήσιο τέκνο της ΕΟΚΑΐτικης δεξιάς παράταξης [που είναι] δεν μπορούσε να μην στοχεύσει τον Πρόεδρο. Γι’ αυτό και στο σοφολογιότατο κείμενο του μάς αποκαλύπτει ότι μας «οδηγεί ο κ. Χριστόφιας την Κύπρο και το λαό μας σε μια πορεία, που και οι πλέον πολιτικά αφελείς κατανοούν ότι μας επιφυλάσσει τα χείριστα, τα ταπεινωτικά και αφανιστικά»...

Ρε μ’ ακόμα συντρομάσσεστε με τούτον το Σχέδιο Ανάν; Ρε μα εν άλλαξε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων [μάλλον Σαντανωμένων] Εθνών;

Εγώ εν θα απαντήσω [στο ερώτημα τού δόκτορος Χριστοδούλου] με το λυσσιώτικο [του Παύλου Λιασίδη], «άμε, μαυροΰρεφκε(!) λοαρκασμόν», ούτε μ’ εκείνο το απόφθεγμα τού Πανούση για τον Νταλάρα [ενίοτε μέ πιάννουν και οι ευγένειες μου και γίνομαι προσεκτικός], αλλά θα του κάμω μια τραγουδιστική αφιέρωση – το άσμα του Βασίλη Παπακωνσταντίνου “Ο μαύρος γάτος” και δη εκείνο το στίχο που μιλάει για τους παρεξηγημένους άρχοντες!!! 

2. Τελευταίως ο πρώην βουλευτής του ΔΗΣΥ [στη Λεμεσό] Χρίστος Πουργουρίδης αρθρογραφεί εβδομαδιαία στον “Πολίτη”, στη στήλη του “Κάθε Σάββατο”. Έγραφε λοιπόν χτες Σάββατο σε άρθρο του υπό τον τίτλο “Εκκλησία και Πολιτική” [σελ. 6], σχολιάζοντας την ανάμειξη του Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου στην πολιτική: «Ο Αρχιεπίσκοπος κάνει σαν κοινός κομματάρχης, ολόκληρους σχεδιασμούς για τις προεδρικές εκλογές, με έναν από τους κύριους στόχους του να σκοτώσει την κάθε προοπτική εκλογής του Νίκου Αναστασιάδη. Και ο τελευταίος [σημ.: ο Αναστασιάδης], μαζί με τους Αβέρωφ Νεοφύτου και Ιωνά Νικολάου, συντρώγουν με τον Αρχιεπίσκοπο για να τον καλοπιάσουν! Αντί δημόσια να τον καταγγείλουν για τα όσα σκανδαλώδη κάνει, τον ικετεύουν να τους ελεήσει...!!».

Αποκαλυπτικότατος ο κος Χρίστος για τους “προεδρικούς” σχεδιασμούς και τες κινήσεις του ΔΗΣΥ και του Νίκαρου, αλλά φαίνεται ότι ο Αρχιεπίσκοπος τους, έχει άλλους “οραματισμούς” και τους χαλάσει την πιάτσα. Γι’ αυτό ενώ μέχρι πρότινος τον καλοκρατούσαν [με τα “ήξεις αφήξεις” τους] τώρα ευθέως του επιτίθενται καθώς «τούτος» αναμειγνύεται πλέον ξεκάθαρα στην πολιτική και «μιλά σαν ένας κομματάρχης και [...] παραμυθιάζει τον κόσμο»...

3. Με τα θρησκευτικο-εκκλησιαστικά της Κύπρου ασχολείται σήμερα στον κυριακάτικοι “Φιλελεύθερο” και ο συνεργάτης της εφημερίδας Χρήστος Αρβανίτης στην κυριακάτικη στήλη του “Αποκόμματα” [σελ. 6]. Γράφει λοιπόν σε άρθρο ρου υπό τον τίτλο “Δώσε θάρρος του παπά...”
[Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου, αλλά τα σχόλια δικά σας]...

“Δώσε θάρρος του παπά...”

“Τι θα λέγατε αν κάθε πρωί, πριν ξεκινήσετε τη δουλειά, το αφεντικό απαιτούσε από όλους τους υπαλλήλους να κάνετε ομαδικώς και δημοσίως την προσευχή σας; Ξέρω, γελοία ιδέα -παρόλο που μπορεί να βρεθούν ορισμένοι που να τους αρέσει- αφού η σχέση του καθενός με τα θεία είναι προσωπικό του ζήτημα. Και όμως, οι δάσκαλοι το κάνουν κάθε μέρα στη δουλειά τους, υποχρεώνοντας και τους μαθητές τους. Μέσα στα πλαίσια αυτού του απίθανου κατασκευάσματος που λέγεται «ελληνοχριστιανική παιδεία», και άσχετα με το πόσο σύμφωνες μπορεί να είναι οι ιδιαίτερες θρησκευτικές πεποιθήσεις παιδιών, γονιών και δασκάλων, είναι άλλο ένα δείγμα της απαράδεκτης διείσδυσης της Εκκλησίας σε ξένα χωράφια, αυτά του κοσμικού κράτους.

Οι κοινωνικοί κανόνες, όπως έχουν διαμορφωθεί, επιβάλλουν ένα πλήθος συμβιβασμών σε όποιον θέλει να αποφύγει τον κοινωνικό στιγματισμό και την περιθωριοποίηση. Από το ξεκίνημα έως και μετά το τέλος της ζωής μας, η Εκκλησία απαιτεί το μερίδιό της στην προσωπική μας ζωή. Και μπορεί η βάφτιση ή ο γάμος να αντιμετωπίζονται από τους περισσότερους σαν μια αναγκαία ή και ενδιαφέρουσα κοινωνική γραφικότητα, όμως αλλού, όπως π.χ. στο διαζύγιο, η εξουσία της Εκκλησίας στη ζωή μας αρχίζει να γίνεται ενοχλητικό πρόβλημα. Θεωρεί ότι έχει λόγο στο αν μπορεί ή όχι να χωρίσει ένα ζευγάρι, και ότι αυτό το δικαίωμα της εκχωρήθηκε από τη στιγμή που οι δύο, καλώς ή κακώς, συνδέθηκαν πνευματικά σύμφωνα με τους κανόνες της - ό,τι κι αν σημαίνει στην ουσία αυτό.

Η Πολιτεία, λοιπόν, οφείλει μια απάντηση: Έχουν ή όχι ισχύ οι νόμοι του κράτους περί οικογενειακού δικαίου; Αν όντως έτσι είναι, δεν έχει κανένα λόγο η Βουλή να προσπαθεί να συμβιβάσει τους αστικούς νόμους με τους εκκλησιαστικούς κανόνες της όποιας Εκκλησίας. Μόνοι αρμόδιοι πρέπει να είναι τα αστικά δικαστήρια και οι νόμοι του κοσμικού κράτους. Σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς κανόνες, μπορεί να είναι δικαίωμα της Εκκλησίας να ανακατεύεται στη ζωή των πιστών της, «νουθετώντας» και ταλαιπωρώντας ένα ζευγάρι που έχει ήδη χωρίσει στο δικαστήριο. Αλλά τότε θα πρέπει να υπολογίσει και το κόστος σε «διαφυγόντες» πιστούς και κέρδη, μιας και καλά είναι τα καντήλια, τα θυμιατά και οι παπάδες σαν εφέ, αλλά ώς εκεί: Κανείς δεν θέλει να του λένε και με ποιον θα ζήσει!

Βουλευτές και δικαστές, λοιπόν, πρέπει να συμφωνήσουν και να εφαρμόσουν μια σύγχρονη νομοθεσία στο αστικό δίκαιο, χωρίς τη νομιμοποίηση της υποχρεωτικής διαμεσολάβησης του επισκόπου στους συζύγους που χωρίζουν. Το τι κάνει με τους πιστούς της η Εκκλησία είναι δική της δουλειά, όσοι δεν συμφωνούν ας ενώνονται με πολιτικό γάμο, τον μόνο που αφορά την Πολιτεία. Δεν έχει καμιά δουλειά το καταστατικό της Εκκλησίας στη νομοθεσία· στην ανάγκη ας τροποποιήσουν το άρθρο 111 του Συντάγματος. Εξάλλου, στο άρθρο 90 ορίζεται ότι «η εκτέλεσις οιασδήποτε αποφάσεως ή διαταγής δικαστηρίου, εν σχέσει προς οιονδήποτε ζήτημα της αποκλειστικής αρμοδιότητος Κοινοτικής Συνελεύσεως, ενεργείται διά των δημοσίων Αρχών της Δημοκρατίας».
Στο μεταξύ, οι βουλευτές ας δουν και τη γελοιότητα που αποκλείει την έκδοση συναινετικού διαζυγίου, επειδή ντε και καλά πρέπει ο ένας σύζυγος να βρεθεί «ένοχος», με ό,τι συνεπάγεται αυτό για τα παιδιά ή τις μελλοντικές σχέσεις των δύο....”

4. Πολλά τζιαι τα ρεπορτάζ για τις επικείμενες [στις 18 του Δεκέμβρη] δημοτικές και κοινοτικές εκλογές. Η “Σημερινή” προβλέπει «καυτές αναμετρήσεις στους μεγάλους δήμους». Ο Νίκαρος όμως ακόμα ψάχνεται και ψάχνει για κοινό υποψήφιο δήμαρχο στη Λεμεσό για την εν εκκολάψει [εν όψει προεδρικών] συνεργασία ΔΗΣΥ – ΔΗΚΟ και λοιπής Δεξιάς!

Όχι πως με νοιάζει, [αντίθετα!], αλλά τι ενωτικό image και profile προσπαθεί να κτίσει ο «διορατικός» Νίκαρος [ως εν δυνάμει υποψήφιος για τες προεδρικές του 2013] με τέτοιες διχαστικές κινήσεις που στοχεύουν έναν [όπως γενικά και ευρύτερα ομολογείται] επιτυχημένο δήμαρχο; Δεν είναι υποκριτικό, αλλά και οξύμωρο να προλειάνει το έδαφος για να παρουσιάσει την υποψηφιότητα του ως υπερκομματική [προφανώς για να ελκύσει και ψηφοφόρους πέραν της Δεξιάς] κι από την άλλη να μάshεται απεγνωσμένα και νυχθημερόν εδώ και μήνες να βρει ανθυποψήφιο [ακόμα κι από το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ] που να αντιπαραθέσει στην υποψηφιότητα του Αντρέα Χρίστου!

Πάντως στη Λευκωσία τα κατάφεραν να συνενωθούν [ΔΗΣΥ και ΔΗΚΟ], κάτω από την επανεμφανιζόμενη σημαία των γιωρκατζιηκών!

5. Στο μεταξύ ο γνωστός κονδυλοφόρος του “Φιλελευθέρου” και ακραιφνής υπερασπιστής των [δεξιών] ΕΟΚΑΐτικων και εκκλησιαστικών κατεστημένων Τάκης Κουνναφής, έχει ανακαλύψει [όχι την ταshινόπιτταν, όπως πολλοί άλλοι του ιδίου χώρου] και μας σερβίρει μέσα από την κυριακάτικη του στήλη “Οι 7 του 7ημέρου” [σελ. 11 του “Φιλελευθέρου”], πως το ζήτημα της υποψηφιότητα του Αντρέα Χρίστου στη Λεμεσό, «Δεν είναι [...] προσωπικό ούτε τοπικό το θέμα. Είναι εξόχως, πολιτικό, και έτσι ν’ αντιμετωπίζεται». Προσπαθεί λοιπόν, δίκην πνευματικού χωροφύλακα, να απαξιώσει την υποψηφιότητα του Αντρέα Χρίστου [τούτο έλειπε να τη στηρίξει κιόλας], αφορίζοντας τον γιατί,
«α) Όπως και οι άλλοι που (αποδεδειγμένα πια) τοποθετήθηκαν υπέρ των καταστροφικών σχεδιασμών του Χάνεϊ, ουδέποτε έδωσε εξηγήσεις για τη στάση του το 2004.
β) Από όσα καταμαρτυρούνται εις βάρος του στο βιβλίο του Χρ. Ζαχαράκι, δεν διέψευσε ούτε λέξη ο Α. Χρίστου»...

Στην πυρά λοιπόν, ο αφορισμένος [από τον Κουνναφή, Αντρέας Χρίστου] γιατί «ουδέποτε έδωσε εξηγήσεις» για την “εγκληματική” του στάση το 2004(!) και γιατί «δεν διέψευσε ούτε λέξη» από κάτι που ίσως να μην είπε ποτέ ή κι αν το είπε, γιατί να δώσει λογαριασμό στον όποιο Κουνναφή;

6. Στον αντίποδα των αφοριστικών μεσαιωνικών τοποθετήσεων του [πάπα] Τάκη Κουνναφή, υπάρχει στον σημερινό “Φιλελεύθερο” κι ένα άρθρο, του συνεργάτη της εφημερίδας Σταύρου Χριστοδούλου. «Τούτος» στην κυριακάτικη στήλη του “Επί προσωπικού” [σελ. 6] καταπιάνεται με τη “σημειολογία δύο υποψηφιοτήτων” [τού Αντρέα Χρίστου και Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη]...

Το παραθέτω πιο κάτω [και χωρίς σχόλια δικά μου] προς ενημέρωση σας.
[Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου]...

“Η σημειολογία δύο υποψηφιοτήτων”

“Ανδρέας Χρήστου και Κωνσταντίνος Γιωρκάτζης. Δύο υποψηφιότητες που προσδιορίζουν για διαφορετικούς λόγους το στίγμα των επικείμενων δημοτικών εκλογών και που μας επιτρέπουν να αναρωτηθούμε ποιο ακριβώς είναι το ζητούμενο αυτής της αναμέτρησης. Στην περίπτωση του Ανδρέα Χρήστου έχουμε ένα εν ενεργεία δήμαρχο, ο οποίος αναζητεί τη νομιμοποίησή του από την κοινωνία των πολιτών χωρίς να κρύβει τις κομματικές του καταβολές. Σε μια ιδιαίτερα δυσμενή συγκυρία για το κόμμα του, η υποψηφιότητα Ανδρέα Χρήστου προσδιορίζεται από αμιγώς αυτοδιοικητικά κριτήρια, γεγονός που τεκμαίρεται εύκολα από τα ονόματα των συμπολιτών του που δήλωσαν δημόσια τη στήριξή τους. Προσωπικότητες που προέρχονται από όλο το πολιτικό φάσμα προηγήθηκαν των όποιων αποφάσεων των κομμάτων, δημιουργώντας μια ευνοϊκή παράσταση νίκης για τον νυν δήμαρχο.

Στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη τα πράγματα είναι διαφορετικά αλλά εξίσου ενδιαφέροντα. Κατ’ αρχάς η υποψηφιότητά του αποτελεί το στοίχημα για τη «μεγάλη Δεξιά», με έναν υποψήφιο που φέρει ένα βαρύ πολιτικό όνομα. Όνομα που συνδέεται με μια εποχή οξυμένων πολιτικών παθών αλλά και με την τελευταία δεκαετία, όπου η οικονομικά ισχυρή οικογένειά του πρωταγωνίστησε στα δημόσια πράγματα. Η υποψηφιότητα Γιωρκάτζη σηματοδοτεί την ευγενή φιλοδοξία όλων εκείνων που θα ήθελαν να δουν τη «γέφυρα» επιτέλους να κτίζεται και τη «συνάντηση» ΔΗΚΟ – ΔΗΣΥ να γίνεται πραγματικότητα. Δεν θα ήταν υπερβολή αν ισχυριζόμασταν ότι αυτή η υποψηφιότητα αποτελεί την πρόβα τζενεράλε ενός κομματικού φλερτ με φόντο το ευτυχές 2013. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι ο Νίκος Αναστασιάδης φρόντισε από τη πρώτη στιγμή να στηρίξει τον ανεξάρτητο υποψήφιο με τα πιο θερμά λόγια, προσπερνώντας το επίσημο κομματικό πρωτόκολλο. Η ιδιαιτερότητα αυτής της υποψηφιότητας όμως έχει να κάνει και με τις εύθραυστες ενδοδηκοϊκές ισορροπίες, αφού είναι προφανές ότι θα κριθεί και η σχέση του Μάριου Καρογιάν με τον Νικόλα Παπαδόπουλο.

Στην περίπτωση λοιπόν του Κωνσταντίνου Γιωρκάτζη είναι φανερό ότι το διακύβευμα είναι κυρίως πολιτικό και, μοιραία, εκ των συνθηκών, λιγότερο αυτοδιοικητικό.

Αυτό αποτελεί και τη βασική επιδίωξη του Δημοκρατικού Συναγερμού, όχι μόνο στη Λευκωσία αλλά παγκύπρια. Την προσπάθεια δηλαδή να κεφαλαιοποιήσει τη δυσαρέσκεια για την Κυβέρνηση Χριστόφια με ευνοϊκά για τον ΔΗΣΥ αποτελέσματα, που θα αποτελέσουν και το πολυπόθητο πρόκριμα για τις προεδρικές εκλογές. Μια τέτοια στάση αποτελεί δυστυχώς κακή υπηρεσία για τον τόπο, αφού το μόνο που εξυπηρετεί είναι τις φιλοδοξίες του Νίκου Αναστασιάδη. Οι εκλογές του Δεκεμβρίου είναι αυτοδιοικητικές και έτσι πρέπει να παραμείνουν. Το παράδειγμα της Λεμεσού είναι χαρακτηριστικό και απολύτως εύστοχο. Αν αξίζει κάποιος πρέπει να στηριχθεί για το έργο του ή για το πρόγραμμά του σε σχέση με το δήμο. Οι πολίτες πρέπει να τοποθετηθούν απέναντι σε αυτό και να μη πέσουν στη παγίδα να ψηφίσουν για τον δήμο με το βλέμμα στραμμένο στο Μαρί, στην οικονομία, το φυσικό αέριο ή τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Οι κύριοι Χρήστου, Γιωρκάτζης και όλοι όσοι μπαίνουν στη μάχη της διεκδίκησης, πρέπει να μιλήσουν και να πείσουν για τα έργα υποδομής και το όραμά τους για την τοπική κοινωνία. Όλα τ’ άλλα είναι εκ του πονηρού και σε κάθε περίπτωση θα έχουμε όλο το χρόνο να τα συζητήσουμε το 2013”.

7. Να πούμεν όμως και μια καλή κουβέντα για τον “Φιλελεύθερο”. Σήμερα Κυριακή η εφημερίδα είχε στις προσφορές της και μια άκρως ενδιαφέρουσα ένθετη έκδοση [υπό τη μορφή βιβλίου] με τίτλο “Ιερόδουλες, πόρνες, αρτίστες”. Το βιβλίο καταπιάνεται με την πορνεία στην Κύπρο και διάφορα άλλα παρεμφερή. Ευκαιρία και για ‘ΜΑΣ να μάθουμε κάτι ακόμα. Και σίγουρα θα εμπλουτίσουμε και τις γνώσεις μας πάνω στο taboo πλην καυτό θέμα της “πορνείας” διαβάζοντας το βιβλίο. Προσωπικά είμαι fan του motto “Γηράσκω αεί διδασκόμενος»!

8. Αλλά και τα [ένθετα] life–style περιοδικά των σαββατοκυριακάτικων εφημερίδων κάμνουν το παν για να ΜΑΣ (παρα)μορφώσουν! Μαθαίνουμε πολλά και διάφορα για τους celebrities και λοιπά αλλά ψώνια που κυκλοφορούν στα πέριξ [και στο παζάρι της showbiz – ότι κι αν αυτό σημαίνει]…

Διαβάζουμε λοιπον, και μανθάνουμε,

- ότι χώρισαν [μετά από τρία(!!!) χρόνια σχέσης] ο Kariba-ινός Γιώργος Ρούσος και η Barbie Χριστιάνα Αριστοτέλους. Μα γιατί “Θεγέ” μου! Ήταν τόσο ταιριαστό ζευγάρι!

- ή για τις δηλώσεις μιας Μαρίας Μπακοδήμου που σε συνέντευξη της λέει ότι «τρίτο παιδί μπορεί [να κάνει, αλλά] τρίτο στεφάνι όχι»! Τώρα ποιος θα της κάνει το «τρίτο παιδί» και υπό ποιες συνθήκες και καταστάσεις είναι προσωπικό της θέμα, αλλά εγώ οφείλω να διευκρινίσω ότι δεν ευκαιρώ!!!

- ή ότι «... η νύφη [..] έλαμπε στην εντυπωσιακή και πρωτότυπη haute couture δημιουργία [σημ.: μια μετάφραση παρακαλώ!] που σχεδίασε αποκλειστικά για την ίδια ο διάσημος Λιβανέζος σχεδιαστής Zuhair Murad, όπως και τις γόβες της». --- Απόσπασμα από ρεπορτάζ σε ένα από τα κυριακάτικα ένθετα περιοδικά για τον γάμο της κόρης του βουλευτή του “ΑΚΕΛ- Αριστερά-Νέες Δυνάμεις”(!), Χριστάκη Τζιοβάνη! Να ζήσουν τα παιδιά!!! [Γι αυτό και θ’ αποφύγω τις κακίες! ΘθουΚύριε, φυλακή τω στόματι μου!!!].

9. Ο “Πολίτης” γράφει [σελ. 24] ότι «οι ισλαμιστές αναδύονται στη Λιβύη»... Κι όχι μόνο στη Λιβύη [συμπληρώνω εγώ]... Αλλά και στην Αίγυπτο και στην Συρία! Και μετά κάποιοι μιλούν για “αραβική άνοιξη” κι άλλα τέτοια αστόχαστα.

10. Με τον Δημήτρη Γεωργιάδη, τον άκρως νεοφιλελεύθερο οικονομικό συντάκτη του “Πολίτη” ΔΕΝ θα ασχοληθώ!!!

11. Όμως θέλω να σταθώ για μια στιγμή μόνο σε ένα ακόμα εξαιρετικό άρθρο [από τον “Πολίτη”] της τουρκοκύπριας δημοσιογράφου Sevgul Uludağ από τη σελίδα της “Underground notes”. Τούτη τη φορά κάμνει αναφορά σε κάποιες ιστορίες από το τουρκοκυπριακό χωρίο Πλατανίστεια που βρίσκεται κοντά στην Ανώγυρα στην Επαρχία Λεμεσού. Γι’ αυτό [το χωριό] είπα κι εγώ λίγα πράγματα στην ανάρτηση μου με αρ. 70/2011. Εκεί στην Πλατανίσκεια ζει και εργάζεται ο γνωστός Μεσαορίτης χαράκτης Χαμπής. Με τη δική πρωτοβουλία έχει δημιουργηθεί εκεί και Μουσείο Χαρακτικής.

12. Στον σημερινό “Ριζοσπάστη” υπάρχει μια ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ υπό τον τίτλο “Τιμάμε και αποκαθιστούμε τους αλύγιστους της ταξικής πάλης”, η οποία αναφέρεται σε κάποιες εκδηλώσεις προς τιμή των ηγετικών στελεχών του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδας, Νίκο Ζαχαριάδη, [Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ 1931-1956], Νίκο Βαβούδη, [στέλεχος του ΚΚΕ, που είχε αυτοκτονήσει όταν ανακαλύφτηκε και περικυκλώθηκε από την Ασφάλεια το σπίτι όπου κρυβόταν], Άρη Βελουχιώτη [καπετάνιο του ΕΛΑΣ]. Η κίνηση αυτή τροχοδρομεί την ουσιαστική πλέον αποκατάσταση τους από το Κόμμα. Σχετικό πλούσιο υλικό για τις περιπτώσεις αυτές υπάρχει στην τελευταία έκδοση της ΚΟΜΕΠ – το θεωρητικό και πολιτικό όργανο της Κ.Ε. του ΚΚΕ.

13. Την περασμένη Κυριακή στο πολιτιστικό “Παράθυρο” του “Πολίτη” υπήρχε μια συνέντευξη του μεγάλου έλληνα μουσικοσυνθέτη Θάνου Μικρούτσικου. Στην προαναγγελία τής συνέντευξης στην πρώτη σελίδα είχαν απομονωθεί τα λόγια τού σύνθετη πως «σαφώς και έχει ευθύνες η Κυβέρνηση». Όμως στη συνέντευξη συνεχίζει και λέει πως «όταν όμως εγκαλούν τον Πρόεδρο Χριστόφια ότι δεν κατέστρεψε τα υλικά, μάλλον δεν ξέρουν τι λένε, υπό την έννοια ότι η διεθνής σκακιέρα είναι παρά πολύ δύσκολη όταν έχεις να κανείς με τον αραβικό κόσμο απ’ τη μια μεριά και τις υπερδυνάμεις απ’ την άλλη. Οφείλεις να ελιχθείς και να πράξεις ανάλογα». Πέραν τούτου καμία αναφορά δεν γίνεται στην εφημερίδα ότι ο Θάνος Μικρούτσικος [μαζί με τον Χρίστο Θηβαίο και τον Κούλλη Θεόδωρου] θα παρουσιάσουν καλλιτεχνικό πρόγραμμα στην εκδήλωση που διοργανώνει το ΑΚΕΛ στο Στάδιο “Ελευθερία” στη Λευκωσία την ερχόμενη Πέμπτη 29 του μηνός με την ευκαιρία της 1ης τ’ Οκτώβρη [επετείου της Κυπριακής Ανεξαρτησίας]. Η όλη εκδήλωση σίγουρα θα αποτελέσει κι ένα συλλαλητήριο στήριξης του Προέδρου Χριστόφια!

Αυτά λοιπόν από τον έντυπο Τύπο!

Και ΣΑΣ ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να ΜΕ διαβάσετε!

Anef_Oriwn
Κυριακή 25/9/2011