Ανάρτηση 78/2011 [έκτακτη, σύντομη, διαφορετική, επετειακή, χιλιανή, αλκαϊνταϊκή και τραγουδιστική] – Δυο λόγια για δύο σημερινές επετείους...

11η του Σεπτέμβρη σήμερα! Κι ο νους [εμάς των πιο υποψιασμένων ή/και των πιο διαβασμένων] πάει σε δύο σημαντικές [σημερινές] επετείους – ευκαιρία να ξεφύγουμε και λίγο από τα δικά μας, τού Μαρί:
- στο τρομοκρατικό [πλην αξεδιάλυτο και εν μέρει μυστηριώδες ακόμα] κτύπημα στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης από την τρομοκρατική οργάνωση Αλ Κάιντα(;) το 2001 [και έκτοτε μπήκαμε σε μια περίοδο κρατικής ιμπεριαλιστικής τρομοκρατίας], και
- στο αμερικανόπνευστο στρατιωτικό φασιστικό πραξικόπημα στην Χιλή το 1973 που ανέτρεψε την εκλεγμένη αριστερή κυβέρνηση του Σαλβαντόρ Αλιέντε [και έβαλε τη χώρα για χρόνια στον “γύψο” μιας βάρβαρης κι αδίστακτης φασιστικής δικτατορίας]...

Στην (υπ)ενθύμηση των δυο γεγονότων συμβάλει σημαντικά και ο Τύπος, κυρίως για το πρώτο. Το δεύτερο έχει περάσει σε μεγάλο βαθμό στα αζήτητα˙ μάλλον δεν συμφέρει και τόσο η επαναφορά του στη μνήμη μας και δη σε τέτοιες εποχές που αμφισβητούνται έντονα οι [αμερικανοί] παγκόσμιοι χωροφύλακες, ενώ η Νότια και Κεντρική Αμερική [πολλές χώρες της] βρίσκεται σε μια διαδικασία επαναστατικών/ριζοσπαστικών αλλαγών!
Εγώ πάντως τα θυμάμαι και τα δύο [αφού ήμουν αρκετά μεγάλος - και το 1973 ακόμα!] όπως και με τι συναισθήματα τα βίωσα [λαμβάνοντας γνώση και πληροφόρηση γι’ αυτά]:

- μια μεγάλη πικρία για την ανατροπή του Αλιέντε και βίαιη διακοπή μιας πορείας απεξάρτησης της χώρας από τα αμερικανικά μονοπώλια [από την αμερικανόφιλη χούντα του Πινοσέτ]˙ όσοι δεν έχετε δει την εξαίσια ταινία του αμερικανο-έλληνα Κώστα Γαβρά “Ο Αγνοούμενος”, κάντε το έστω και τώρα. Εξαιρετική η ερμηνεία του Τζακ Λέμον, που παίζει τον ρόλο ενός συντηρητικού αμερικανού που πήγε στην Χιλή [μετά το πραξικόπημα] για να ψάξει τον εξαφανισθέντα αριστερίζοντα γιο του που ζούσε και εργαζόταν [ως συγγραφέας και καρτουνίστας] στη Χιλή... Ενδιαφέρουσες κάποιες [αρχικές] απόψεις του αμερικανού πατέρα που πιστεύει πως για να ζούνε οι αμερικανοί καλά [να διατηρείται το ψηλό βιοτικό τους επίπεδο] πρέπει στην Νότια και Κεντρική Αμερική [στην πίσω αυλή των ΗΠΑ!] να κυβερνούν φιλικές προς αυτούς κυβερνήσεις [για να προασπίζουν τα συμφέροντα τους]. Τούτο συνεχίζεται μέχρι σήμερα ακόμα με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως, στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη [πρόσφατα], και

- μια “κακεντρέχεια” για τους αμερικανούς και την κακία “καλά να πάθουν”! Ας μην ξεχνάμε ότι είναι οι ίδιοι οι αμερικάνοι που εκπαίδευσαν [γα να τους χρησιμοποιούν για δικές τους αποστολές] τους τρομοκράτες της Αλ-Κάιντα. Κι άστε που πέπλο μυστηρίου καλύπτει ακόμα εκείνα τα γεγονότα – πως ξέφυγαν του ελέγχου των αρχών οι “τρομοκράτες” και μπήκαν στα αεροπλάνα ή πως δεν τους πήραν πρέφα οι παντογνώστες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών!

Κλείνω αυτή τη σύντομη αναφορά μου με το τραγούδι
“Η μπαλάντα του οπερατέρ” [αφιερωμένο στη Χιλή του 1973], σε στίχους του Wolf Birman και μουσική Θάνου Μικρούτσικου.
Το πρωτοτραγούδησε [με την εξαιρετική φωνή της] η ανεπανάληπτη Μαρία Δημητριάδη:

«Στο Σαντιάγκο, στης σφαγής τα χρόνια
‘πέσαν πολλοί και πού να βρεις ονόματα
και με μια λέξη να ποια είναι η Χιλή
κάποιος που ταινία γυρίζει τη σκηνή του φόνου του.

Αχ ! Η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα
από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα.

Σύντροφοι, γνωστό αυτό
ήταν, είναι και μένει αληθινό
κι αυτή είναι η πικρή αλήθεια της Ουνιτάτ Ποπουλάρ.

Αυτό το φιλμ μάθημα ας μας γίνει
είδα τη δουλειά των στρατιωτών, το μακέλεμα
είδα σκηνές που όλοι γνωρίζουν
το λαό να τρέχει στο λιθόστρωτο για να σωθεί
και τα ντουφέκια να σαρώνουνε τους δρόμους
και προλετάριους να ξαπλώνονται νεκροί
είδα τις σφαίρες να ξεσκίζουνε τα παιδιά
και τις γυναίκες να ρίχνονται πάνω στους νεκρούς.»

*****************************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:

«Η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα
από στόμια βγαίνει η δύναμη
κι όχι από τα στόματα.»

Τ’ ακούς Πρόεδρε;
«Η δύναμη βγαίνει απ’ τις γροθιές
κι όχι από πρόσωπα καλοσυνάτα...»

Anef_Oriwn
Κυριακή 11/8/2011