Ανάρτηση 6/2011*[έκτακτη, αραβική, τυνησιακή, αντικαπιταλιστική, διεθνο-νομισματική και περί του σκυλολογιού τη γενιά] – “All Dogs, One Generation”…

{* - Με τη νέα αυτή ανάρτηση ΜΟΥ θα συνεχίσουμε το σεργιάνι ΜΑΣ στες εξεγερμένες γειτονιές του κόσμου και δη στην Τυνησία, κάτι που ξεκινήσαμε από την προηγούμενη ανάρτηση - link: http://aneforiwn.blogspot.com/2011/01/52011.html}...

Εισαγωγικό σημείωμα – 19/1/2011:
Δεν ξέρω τι ΜΕ πιάννει κάποτε [ίσως να ‘ναι τα κατάλοιπα του παλαιοκομμουνιστικού πολιτικού μου DNA], αλλά υπάρχουν στιγμές που θέλω να σκυλοβρίσω όλη αυτή «τη σάρα, τη μάρα και κακό συναπάντημα» των υπηρετών [με το παχουλότατο αζημίωτο τους φυσικά] του καπιταλιστικού συστήματος – τες τράπεζες, τους χρηματιστές, τα Golden boys, τους οίκους αξιολόγησης όπως οι “Moodys”, οι “Goodys” τζι’ άλλοι τέθκιοι [τοκογλύφους τους είπε ο Σωτήρης Κάττος σε άρθρο του στον “Πολίτη” την περασμένη Κυριακή 16 του μηνός], τες ούτω καλούμενες “εταιρείες συλλογής δανείων και χρωστισιμιών”, τες τρόικες του ΔΝΤ, [λαλείτε να ΜΑΣ προκύψουν και ιψενικά τρίγωνα;] ... «Τούτοι» ούλλοι μάχουνται, όχι απλώς να βρουν τρόπους για να επιβιώσει ο καπιταλισμός, αλλά και πως οι τράπεζες [και άλλοι μεγαλοεπιχειρηματίες] θα αυξήσουν [εν μέσω μάλιστα οικονομικής κρίσης] τα κέρδη τους. Κυριολεκτικά αφαιμάσσουν τον κοσμάκη που με το ζόρι τα βγάζει πλέον πέρα [αν τα βγάζει ...]... Αλίμονο σ’ όποιον του ‘λαχε να χρωστά τέτοιες εποχές – και ποιος δεν χρωστά θα ΜΕ πείτε ...

Σε κάποιες χώρες όπου η φτώχεια, η ακρίβεια, η ανεργία, αλλά και η έλλειψη στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών δεν αντέχεται πλέον η κατάσταση από τους πολίτες. Υπάρχουν αναβρασμός, ταραχές, διαμαρτυρίες και εξεγέρσεις του κόσμου, όπως ας πούμεν στην Τυνησία, όπου ο μέχρι τις προάλλες Πρόεδρος Μπεν Αλί το έσκασε [με την οικογένεια του] και κατέφυγε στη Σαουδική Αραβία. Δεν θα ‘λεγα ότι "την έκαμε κακήν κακώς", καθώς φεύγοντας πήραν μαζί τους [όπως λέγεται] ενάμισι τόνο(!) χρυσό αξίας 45 εκατομμυρίων ευρώ που κατάφερε και πήρε η σύζυγος του Προέδρου από την Κεντρική Τράπεζα της χώρας].

Πάντως μετά την Τυνησία, αντιμέτωπη με τον φόβο εξέγερσης και του δικού της λαού, βρίσκεται και η Αλγερία καθώς το τελευταίο διάστημα ο κόσμος είχε κι εκεί ξεσηκωθεί διαμαρτυρόμενος για το ψηλό κόστος της τιμής βασικών αγαθών και την ανεργία.
Παράλληλα συνεχίζονται σε διάφορες [αραβικές] χώρες [ως τρόπος διαμαρτυρίας] και οι αυτοπυρπολήσεις απελπισμένων ανθρώπων. Ακολουθούν [ως φαίνεται] τον δρόμο που χάραξε ο αυτοπυρποληθείς Τυνήσιος Mohamed Bouazizi [ένας άνεργος νέος επιστήμονας στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που εργαζόταν ως μικροπωλητής λαχανικών για να βγάλει τα προς το ζην]. Η πράξη του αποτέλεσε το έναυσμα για τη λαϊκή εξέγερση των συμπατριωτών του. Μόνο το τελευταίο πενθήμερο έχουν καταγραφεί έξι περιπτώσεις αυτοπυρπολήσεων στην Αλγερία στην Αίγυπτο και τη Μαυριτανία.

Διαδηλώσεις κατά του πληθωρισμού [που έχει ανέβει σε διψήφιο αριθμό] έγιναν προχτές και στην Καλκούτα της Ινδίας, μιας χώρας που είδε κινητοποιήσεις συχνά σχεδόν καθ’ όλη τη διάρκεια του 2010. Διαδηλώσεις φοιτητών [αυτή την φορά] που απαιτούσαν δημοκρατικές αλλαγές έγιναν χτες και στην Υεμένη. Πρόεδρος της χώρας είναι για 32(!!!) και βάλε χρόνια ο Αλί Αμπντουλάχ Σαλέχ. Τούτος ήταν Πρόεδρος της Βόρειας Υεμένης από το 1978 μέχρι το 1990 και έγινε Πρόεδρος του ενιαίου κράτους της Υεμένης στις 22 Μαΐου του 1990.

Επανέρχομαι όμως στα “Golden boys” [αυτά της εποχής του Δδου Ννου Ττου, δηλ. της εποχής κατά την οποία στην Ελλάδα έχουμε τη “Δημοκρατία Ντούβλη Τζούλιας”(!!!), όπως παράφρασε κάποτε το ΔΝΤ ο φίλτατος PolitisPittas - link: http://politispittas.blogspot.com/2010_05_22_archive.html]. Τα “Χρυσά παιδιά”, λοιπόν, του καπιταλισμού που ανέλαβαν να σώσουν το σύστημα [στριμώχνοντας όλο και περισσότερο τα οικονομικά κατώτερα στρώματα], τόσο καιρό επαίζαν [και θα συνεχίσουν να παίζουν] πελλόν για την φτώχεια και την κακοριζικιά του Τρίτου Κόσμου. Επαινούσαν μάλιστα και χώρες όπως η Τυνησία γιατί είχαν μέχρι προχτές μια [επίπλαστη όπως αποδείχτηκε] κοινωνική σταθερότητα κι ένα status quo, τα οποία τους βόλευαν. Βλέπετε η Τυνησία [όπως και η Αλγερία και το Μαρόκο] αποτελούν φτηνούς αλλά ψηλού επιπέδου τουριστικούς προορισμούς για τους ευρωπαίους και δη τους Γάλλους.

Πιο κάτω θα παραθέσω ένα επίκαιρο και εξαιρετικό άρθρο της κας Κατερίνας Κιτίδη, το οποίο εντόπισα στον σημερινό [18/1] “Πολίτη”, αλλά πρωτοδημοσιεύτηκε προχτές στο TVXS. Στο κείμενο της, η αρθρογράφος τα λέει καθαρά και ξάστερα, κυρίως για το ρόλο της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης.

*************************
Όταν ο Μπεν Αλί παρασημοφορούσε τον Στρος Καν.
[της Κατερίνας Κιτίδη από το TVXS – link: http://tvxs.gr/news. Αναδημοσιεύτηκε και στον “Πολίτη” της Τρίτης 18 του Γενάρη, σελ. 9].

"Στις 18 Νοεμβρίου 2008, ο επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, Ντομινίκ Στρος Καν, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του στην Τύνιδα, παρασημοφορήθηκε από τον Μπεν Αλί και έλαβε τον τίτλο του “Ανώτερου Αξιωματικού του Τάγματος για τη Δημοκρατία” (Grand officier de l'ordre de la République), για «τα πνευματικά του χαρίσματα και τη συμβολή του στην ενίσχυση της οικονομικής ανάπτυξης σε παγκόσμιο επίπεδο».

Στη συνέντευξη Τύπου που δόθηκε με αφορμή την παρασημοφόρηση, ο κ. Στρος Καν δήλωσε ότι «η άποψη που έχει το ΔΝΤ για την πολιτική που ακολουθείται στην Τυνησία είναι πολύ θετική. Είμαι σίγουρος ότι την επόμενη χρονιά, ακόμα κι αν σε παγκόσμιο επίπεδο η κατάσταση αποδειχθεί δύσκολη, στην Τυνησία τα πράγματα θα συνεχίσουν να λειτουργούν σωστά».
Την περίοδο της επίσκεψής του στην Τύνιδα, ο Ντομινίκ Στρος Καν είχε δεχθεί εκτεταμένες επικρίσεις. Βορειοαφρικανοί και Γάλλοι τον κατηγορούσαν ότι αποσιωπούσε τον αυταρχικό χαρακτήρα του καθεστώτος, ότι δεν έθεσε ερωτήματα για το εύρος της διαφθοράς και ότι δεν έλαβε υπόψη το άχθος της ανεργίας, το οποίο βάραινε όλο και περισσότερο τον πληθυσμό.
Κάποιοι «κακόβουλοι» απέδωσαν τη… διακριτικότητά του στο γεγονός ότι η παράταξή του, όπως κι εκείνη του Μπεν Αλί, ήταν «αδελφά» κόμματα στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Άλλοι, την έκριναν δεδομένη, εφόσον η οικονομική πολιτική του καθεστώτος για χρόνια κατευθυνόταν από τις συνταγές του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου για «βελτίωση του επιχειρησιακού κλίματος και της ανταγωνιστικότητας της χώρας».
Το ΔΝΤ έκανε λόγο για «συνετή μακροοικονομική διαχείριση» στην Τυνησία. Κι ο Μπεν Αλί δεχόταν τα συγχαρητήρια, προωθώντας μέτρα όλο και πιο αρεστά στους ξένους πάτρονές του. Το οικονομικό του πρόγραμμα περιγράφεται σε πρόσφατη έκθεση του Ταμείου, που χρονολογείται από τις 10 Σεπτεμβρίου 2010. Στο πλαίσιό του, βρίσκονταν κάποια μέτρα που (αναμενόμενα) ακούγονται οικεία: μεταβολές στο ασφαλιστικό, μείωση του φόρου των επιχειρήσεων, αύξηση του ΦΠΑ, οικονομική ενίσχυση των τραπεζών.
Η εξέγερση έβαλε τέλος στα σχέδια του όχι και τόσο συμπαθούς προέδρου. O βορειοαφρικάνος Μπεν Αλί «την έκανε» πετώντας – όπως παλαιότερα και ο λατινοαμερικάνος Ντε Λα Ρούα, ο πρόεδρος ενός άλλου «οικονομικού θαύματος» του ΔΝΤ [σημ.: της Αργεντινής]. Μένει να δούμε αν θα είναι ο τελευταίος.

Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου:
Πολύ ωραία τζιαι [κυπριαστί] ξηκούτσουλλα [καθαρά και σταράτα] τα λέει η κα Κιτίδη. Όμως θα ‘θελα να (ξανα)τονίσω κάτι που σαφώς υπονοώ και στο «εισαγωγικό σημείωμα» μου: Την στήριξη ή αν προτιμάτε την ανοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δη της Γαλλίας [ως πρώην αποικιοκρατικής δύναμης] στο δικτατορικό καθεστώς του Μπεν Αλί. Βλέπετε η όλη κατάσταση στην Τυνησία [πολιτική και οικονομική] εξυπηρετούσε τα συμφέροντα τους.

Η πολιτική σταθερότητα [ένεκα και της ανυπαρξίας ουσιαστικής αντιπολίτευσης – η βία και ο φόβος φίμωναν κάθε ριζοσπαστική αντιπολιτευόμενη φωνή], έδινε την εντύπωση μιας κατ’ επίφαση δημοκρατικότητας, αλλά μ’ ένα Πρόεδρο να βρίσκεται στην εξουσία για 23 ολόκληρα χρόνια! [Κατάργησαν τους “γαλαζοαίματους” βασιλείς αλλά απόκτησαν προεδρικούς βασιλιάδες!] Τελικά αυτό τι δήθεν δημοκρατικό καθεστώς γκρεμίστηκε [σαν χάρτινος πύργος] με την πρώτη μαζική κοινωνική εξέγερση ένεκα της χρόνιας δυσαρέσκειας του κόσμου. Κι ήρθαν οι ευρωπαίοι [και κυρίως οι γάλλοι, όπως ξανάπαμε πιο πάνω] σαν “χωρκάτες αλλαμένοι μετά το παναΰριν”, να σώσουν την κατάσταση και να δώσουν συμβουλές για εξομάλυνση της – μη και πάρει απρόσμενες διαστάσεις η εξέγερση ή/και κλείνουν τα πράματα προς τα Αριστερά. Όταν όμως Πρόεδροι, Πρωθυπουργοί και λοιποί παρακοιμώμενοι από τη δημοκρατική Ευρώπη χαριεντίζονταν με τον δικτάτορα Πρόεδρο της Τυνησίας [τον Μπεν Αλί] και παρασημοφορούσαν αλλήλους, όλα ήταν καλά και άγ(ρ)ια.
Ρε gamoto, σάμπου τζι’ ο παππούς μου ο Αντρικκάς [ελαφρύ να ‘ναι το χώμα του τον σκεπάζει], να ‘shεν δίκιο που μια την άλλη εσαλαβάταν [σε άπταιστο κυπριακή], για τους κεφαλαιοκράτες πάσας φυλής τζιαι ράτσας, [που «ετρώαν τον κόπο του αρκάτη»], “All Dogs, One Generation” [“Ούλλοι shύλλοι, μια γενιά” – ασχέτως αν τους λαλούν, Αζόρ, Dick, Μπεν Αλί, Σαρκοζί, ή Ντομινίκ Στρος Καν!!]... Και σίγουρα
δεν μου φταίνε τα συμπαθή τετραποδα! Μόνο τα δίποδα!!!

Σημείωση: Με τα σκυλιά και τες γενιές τους ξανασχοληθήκαμε στην ανάρτηση ΜΑΣ με αρ. 34/2009 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/07/342009-howard-zinn-all-dogs-one.html.

Για το εισαγωγικό σημείωμα,
το copy paste
και τα σχόλια,
Anef_Oriwn
Τρίτη 18/1/2011