Ανάρτηση 40/2010 [έκτακτη, ανθρώπινη, τραγική, πονεμένη, συγκλονιστική] - Παιδάκι πέθανε ξεχασμένο στ’ αυτοκίνητο του πατέρα του ...

Δεν είναι μόνο οι μεγάλες τραγωδίες [όπως η βάρβαρη και αιματηρή επίθεση των ισραηλινών κομάντος εναντίον ακτιβιστών που όδευαν εν πλω προς τη Γάζα τις προάλλες – με νεκρούς, τραυματίες και συλληφθέντες], που συγκλονίζουν τη ψυχή και την καρδιά μας, αλλά και οι "μικρές" και γεμάτες ανείπωτο κι αβάσταχτο πόνο οικογενειακές τραγωδίες! Σ' αυτες τες περιτωσεις μάλιστα [άμα, ω μη γένοιτο σου τύχει το μεγάλο κακό] δεν έχεις και με ποιον να τα βάλεις παρά με τον Εαυτό σου και το κακό το ριζικό σου!
Και τότε πράγματι,
«Μιλάτε, δείχνετε πληγές αλλόφρονες στους δρόμους,
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία...»

Άκουσα σήμερα το πρωί στις ειδήσεις και διάβασα μετά και στες εφημερίδες [link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=949388&-V=articles], ότι ιδιώτης γιατρός [δεν έχει απολύτως καμιά σημασία ποιος είναι], που κλήθηκε χτες νωρίς το πρωί σε κλινική για επείγον περιστατικό, ξέχασε τον πεντάχρονο γιο του στο πίσω κάθισμα του αυτοκίνητου του για κάπου 9 (!) ώρες - θα τον έπαιρνε στο νηπιαγωγείο και είπε να περάσει πρώτα από την κλινική. Το αποτέλεσμα ήταν το άτυχο παιδάκι να βρει τραγικό [και μαρτυρικό] θάνατο κλεισμένο στ’ αυτοκίνητο [προφανώς από θερμοπληξία]. Δεν το εντόπισε/είδε ΚΑΝΕΝΑΣ περαστικός πιο νωρίς, ενώ ο τραγικός γιατρός απορροφήθηκε στη δουλειά του [και «καθήκον» το λεμε συχνά πυκνά], με αποτέλεσμα να ξεχάσει το παιδάκι του. Ίσως να προσπαθούσε να σώσει και τις ζωές άλλων.

Την έκτακτη αυτή ανάρτηση ΔΕΝ την κάμνω για να επικρίνω τις όποιες ελλείπεις συμπεριφορές και επιπόλαιες πρακτικές ΜΑΣ απέναντι στα [μικρά] παιδιά ΜΑΣ, [στο κάτω-κάτω ο αναμάρτητος - αν υπάρχει - πρώτος το λίθο βαλέτω], αλλά για να δείξω τι ασύλληπτες για τον κοινό νουν τραγωδίες που μπορούν να [ΜΑΣ] συμβούν λόγω της καθημερινής πίεσης που βάζουμε στους Εαυτούς ΜΑΣ σε μια προσπάθεια για να τα προλάβουμε ΟΛΑ!
Τρέχουμε για ένα σωρό πράματα [και επαγγελματικά κι άλλα] με αποτέλεσμα κάποτε να λειτουργούμε και απερίσκεπτα, και βεβιασμένα, και επιπόλαια, κι αμελώς και με αναβλητικότητα για τα αυτονόητα! Και το λέω στη βάση και δικών μου προσωπικών βιωμάτων και εμπειριών σαν γονιός και σε συνάρτηση με το πως λειτουργούσα κάποιες φορές με τα παιδιά μου [όταν ήταν μικρά].

Μερικά τέτοια μικροσυμβάντα ήρθαν σήμερα στον νουν μου όταν έμαθα για το τραγικό αυτό περιστατικό. Θυμήθηκα που έτυχε ξεχάσω τα παιδιά στη γιαγιά τους ή στο σχολείο ή κάπου αλλού, ή να καθυστερήσω να πάω να τα πιάσω, ή να υποτιμήσω κάποιους κίνδυνους και να τ’ αφήσω μόνα τους σπίτι [γιατί ίσως έπρεπε να φύγω για κάπου και κοιμόντουσαν]... Ευτυχώς όμως, τούτα περιστατικά ΔΕΝ είχαν την όποια αρνητική ή/και δυσάρεστη εξέλιξη ή/και κατάληξη. Ευτυχώς ΔΕΝ μας έτυχε κάτι σοβαρό – πλην μιας περίπτωση που δεν δώσαμε τη δέουσα προσοχή για ένα κτύπημα το οποίο μετά μερικές ώρες προκάλεσε κάποιες δυσάρεστες επιπλοκές που μας πανικόβαλαν, αλλά ευτυχώς δεν είχε συνέπειες. [Ίσως κάποια μάλιστα να τα κρίναμε εκ των υστέρων και ως ευτράπελα] ...

Μακάρι οι συγκεκριμένοι γονείς και κυρίως ο πατέρας να βρουν τη δύναμη να το ξεπεράσουν!

Υ.Γ.:
[Για χάρη της ιστορίας να αναφέρω ότι παρόμοιο περαστικό συνέβηκε πριν αρκετά χρόνια στη Λεμεσό όταν μια μητέρα είχε αφήσει κλειδωμένα τα δύο παιδάκια της στο αυτοκίνητο της, με αποτέλεσμα αυτά παίζοντας με τα σπίρτα που βρήκαν εκεί, ν’ ανάψουν φωτιά και τελικά να καούν ζωντανά!] ...

Anef_Oriwn
Τετάρτη 2/6/2010

Προσθήκη: 3/6/2010 – 11:00 μ.μ.
Για λόγους δεοντολογίας που όμως ΔΕΝ καταργούν τους προβληματισμούς μου που εξέφρασα πιο πάνω [καθώς τούτοι - οι προβληματισμοί μου - δεν καταπιάνονται ειδικά με το συγκεκριμένο περιστατικό, αλλά με τες γενικότερες συμπεριφορές μας], θα θελα να αναφέρω ότι σύμφωνα με την νεκροψία και τους ιατροδικαστές, το άτυχο παιδάκι αντιμετώπιζε καρδιολογικά προβλήματα, ενώ τα αίτια θανάτου του ΔΕΝ είναι απόλυτα σαφή. Έχει πάντως αποκλειστεί τόσο η θερμοπληξία όσο και η ασφυξία ...

Anef_Oriwn