Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

Ανάρτηση 38/2009 (επετειακή, ποιητική, αλλά και για γέλια και για κλάματα) – Δύο ποιήματα και μια κωμικοτραγική ιστορία από την τουρκική εισβολή!

[Το χουντοφασιστικό πραξικόπημα της 15ης του Ιούλη του 1974 αποτέλεσε (ως είναι τοις πάσι γνωστό - ακόμα τζιαι στες όρνιθες) την αφορμή για την τούρκικη εισβολή στες 20 του Ιούλη... Πολλοί θεωρούν (κι όχι αδίκως) τα δύο γεγονότα ως τις δυο όψεις του ιδίου νομίσματος – δηλ. ότι το πραξικόπημα ήταν προγραμματισμένο να γίνει για να δώσει άλλοθι στην Τουρκία για να πραγματοποιήσει την εισβολή. Γι’ αυτό κι ΕΓΩ, μετά την ανάρτηση για το προδοτικό πραξικόπημα, θα προχωρήσω και σε μια (νέα) ανάρτηση για την εισβολή (τώρα), με υλικό παρμένο και τούτη τη φορά από το “Χρονικό της σύγχρονης κυπριακής τραγωδίας – Ιούλης, Αύγουστος 1974” (που αποτελεί έκδοση της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ του 1976).
Τα δεινά που επέφερε η τουρκική εισβολή και ο πόλεμος (συνεπεία του πραξικοπήματος) στην Κύπρο και στους κατοίκους της, είναι γνωστά σ’ όλους ΜΑΣ αλλά και έντονα βιωμένα από τους μεγαλύτερους. Βία, αίμα, θάνατοι, πόνος, καταστροφές! Σκοτωμένοι, τραυματίες, αγνοούμενοι, αιχμάλωτοι, εγκλωβισμένοι, πρόσφυγες ...

Στο “Χρονικό” υπάρχουν καταγραμμένες πάμπολλες ιστορίες, περιστατικά και επεισόδια που επεσυνέβηκαν εκείνες τις τραγικές μέρες του πολέμου, τον Ιούλη και τον Αυγούστου του 1974. Μέσα απ’ αυτές περιγράφονται μάχες άνισες και προδομένες (με τους τούρκους εισβολείς), σκοτωμοί, εν ψυχρώ δολοφονίες, ομαδικές εκτελέσεις, προσπάθειες διαφυγής ξεκομμένων στα μετόπισθεν στρατιωτών, ο προδοτικός ρόλος και η επαίσχυντη συμπεριφορά των χουντικών αξιωματικών, ο ξεριζωμός και η προσφυγοποίηση χιλιάδων κόσμου οι αιχμαλωσίες ...
Σ’ αυτήν μου την ανάρτηση θα περιοριστώ δύο ποιήματα και μια ιστορία από το μέτωπο – κωμικοτραγική (για γέλια και για κλάματα) – που δείχνει όμως πόσο πωρωμένοι και κολλημένοι στον αντικομουνισμό ήταν οι έλληνες χουντικοί αξιωματικοί.


Το πρώτο ποίημα είναι για την προσφυγιά (του βάρδου της κυπριακής λαϊκής ποίησης Παύλου Λιασίδη) και γράφτηκε τα 1-2 πρώτα χρόνια μετά το πόλεμο.
Το δεύτερο ποίημα (που εγώ μόλις χτες το είδα δημοσιευμένο και το διάβασα) γράφτηκε από τον Τάκη Ττόουλο από την Αραδίππου και είναι αφιερωμένο στον νεκρό αδελφό Κόκο Ττόολου που σκοτώθηκε σε μάχη κάπου στην Κερύνεια και θάφτηκε εκεί (κάτω από μια ελιά - όπως είπαν σύντροφοι του που επέζησαν σε μάχη άνιση). Μέσα από το ποίημα αυτό (που πραγματικά με συγκίνησε - γι’ αυτό και το προσθέτω εκτάκτως στην ανάρτηση μου), εκφράζεται η πίκρα για τον αδικοσκοτωμένο αδελφό και την επί ματαίω θυσία του!]...


1. ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΝΑ ΓΡΑΦΤΟΥΝ

(του Παύλου Λιασίδη – γραμμένο τον πρώτο καιρό της προσφυγιάς. Ο Παύλος Λιασίδης είναι Λυσιώτης λαϊκός ποιητής – έγραφε στην κυπριακή διάλεκτο. Γεννήθηκε στο χωριό Λύση το 1901 και πέθανε το 1985 στον συνοικισμό Τσιακκιλερό στη Λάρνακα).


“Ποιος μου το λάλεv να βρεθώ κκιλίντζιηρος στα ξένα
που φόον τούς γιουρούκκηες τζιαι πόσοι σαν εμέναν
σσιηλιάες εβρεθήκαμεν στες βάσεις τούς Τζιονήες
μμά κοραόλους στο λαμπρόν που τιτσιρίζουν είες;
Άλλοι πουκά’ στες τερατσιές τζι’ άλλοι μέσ’ σε τσιατήρκα
τζι’ άλλοι σε σπήλιους, ποταμούς, πουκάτω σέ γιοφύρκα.

Φάκκαν πολλήν εφάασιν οι κοτσιηνοχωρίτες
πού ππέσαν ούλλοι πάνω τους χωρκάτες τζιαι πολίτες,
εβκαίνναν που τα ρούχα τους τζι’ έξω, τζιοιμούνταν
τζιείνοι
να ππέσουν μάνες με μωρά, σκεφτήτε καλωσύνην!
Τζι’ ούλλοι αντράες τους χαμαί γυρόν κατταρκασμένοι
με δάκρύα στ’ αμμάδκια τους τζιαι καταλυπημένοι!

Ενίβκουμουν πολλές βολές τό φτύμμαν το δικόν μου
Τζι’ είχα για χτένιν των μαλλιών τα νύσσια τών σσιερκών μου!
Πού φόον τους γιουρούκκηες έχασα το μυαλόν μου
Π’ ούτε χτενιάν εν έπιασα που τον σσιασιαρισμόν μου.
Στην ιστορίαν να γραφτούν οι κοτσιηνοχωρίτες
πού τήν τιμήν της Τζιύπρου μας εσώσαν πού τους γδύτες.”


***************

2. Δεν ήθελα Αδέλφι μoυ
(του Τάκη Ττόολου - αφιερωμένο στον αδικοσκοτωμένο αδελφό του)

“Κάμνω τον πόνο μου χαρτί, το δάκρυ μου μελάνι
τζι’ η σκέψη για τον Γιώρκο μου ως την Τζιερύνεια φτάνει
Τζι’ πάνω που σκοτώθηκες τη γη ετσάππισά τη
μ’ αδέρφι δεν εβρέθηκες τζιαι καταράστηκα τη
Δεν ήθελα μνημόσυνα, τζιαι λόγια να σου λέσιν
Ο τζιύρης μας τζι’ η μάνα μας να χώνουνται, να κλαίσιν
να κάμουν άγαλμα τον γιο δίχως καρκιάν στα στήθια
τζιαι να καπνίζουν μιαν οδόν της εκκλησιάς τα σπίθκια

Έθελα σε αγωνιστή εις της ζωής την μάχην
εις τη δουλειά του παλαιστή στο σπίτι σου καμάρι
τζιαι να χαρείς όπως τζι’ εγιώ παιδκιά μα τζιαι αγγόνια
σπίτι τζιαι οικογένια πολλά να ζήσεις χρόνια

Γυρέφκω σε αδέλφι μου στο χάραμα του ήλιου
στο βούττημα του φεγγαρκού τζιαι στ’ όνειρο του ύπνου.”


**********
3. ΟΧΙ “ΣΥΜΦΩΝΟ ΤΗΣ ΒΑΡΣΟΒΙΑΣ” ΣΤΟ ΚΟΥΤΣΟΒΕΝΤΗ
(από το "Χρονικό της σύγχρονης κυπριακή τραγωδίας")


"Στην τραγωδία του πολέμου παρ’ όλη την αγανάκτηση και την αηδία πού αισθανόταν κανείς, από τες αλλεπάλληλες προδοτικές ενέργειες των ανθρώπων της Χούντας, υπήρχαν και οι περιπτώσεις κωμικοτραγικών πράγματι επεισοδίων. Ένα απ’ αυτά αφορούσε το πρόβλημα έλλειψης στρατευσίμων γιατρών ή ακριβέστερα το γεγονός ότι αυτοί ήσαν τόσο ... σπάνιο είδος στην πρώτη γραμμή.

Κάποτε παρά τον Κουτσοβέντη ο διοικητής αισθανόταν φοβερά την έλλειψη αυτή και απoτεινόμενος στους βοηθούς του κάλεσε να τού παρουσιάσουν κανένα γιατρό ή άλλο ειδικευμένο στα νοσοκομειακά θέματα.

Σε λίγο παρουσιαζόταν μπροστά του ο φοιτητής της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο ΣΟΦΙΑΣ Κυριάκος Βερεσιές.
— Τι είσαι εσύ παιδάκι μου;— Φοιτητής τής ιατρικής κ. Διοικητά. — Της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης;Ο Βερεσιές πού άρχισε να διαισθάνεται την κατάληξη της συνομιλίας, ξερόβηξε και τού είπε:— Είμαι τριετής τού πανεπιστημίου της Σόφιας.
Ο διοικητής τον στραβοκοίταξε, κάτι μουρμούρισε σιγά και απoτεινόμενος στους βοηθούς του διέταξε να του παρουσιάσουν αμέσως κανένα άλλο.

Σε λίγo οι ίδιες ερωτήσεις.
—Πού σπουδάζεις εσύ μωρέ;Ο Ανδρέας Ιωάννου οπό τον Άγιο Σέργιο απάντησε.— Στην Βαρσοβία.— Χριστός και Παναγιά μου. Tι είπες μωρέ; Τρομάρα να σου ‘ρθεί.— Σπουδάζω στην Πολωνία κ. διοικητά.— Πω, πω τι πάθαμε, μου κουβαλήσατε μωρέ το Σύμφωνο τής Βαρσοβίας στον Κουτσοβέντη κακούργοι;
Στις επίμονες συζητήσεις που ακολούθησαν επί τόπου ο διοικητής δεν άργησε να διαπιστώσει την πικρή αλήθεια ότι μάταια ζητούσε κάποιον “ακραιφνώς” εθνικόφρονα στην πρώτη γραμμή. Μπροστά στον κίνδυνο ότι ο επόμενος που θα προσκαλούσε μπορούσε
ήταν φοιτητής της ... Μόσχας ή οποιασδήποτε άλλης σοσιαλιστικής πρωτεύουσας, ο διοικητής “συγκατάνευσε” και δέχτηκε τον ... “Βούλγαρο” Κυριάκο Βερεσιέ για τις υπηρεσίες στο τμήμα εκείνο τής Εθνικής Φρουράς. Έτσι μέχρι το τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων, ο Κυριάκος - πού συνεχίζει σήμερα τις σπουδές του – [σημ. Ιστολόγου: το βιβλίο “Χρονικό” γράφτηκε το 1976] ήταν ένας από τους λίγους δυστυχώς στην πρώτη γραμμή στον τομέα του, των υγειονομικών υπηρεσιών του 386 Τ.Ε."


[Συνέβαιναν κι αυτές οι γελοιότητες στο μετωπο!]

Anef_Oriwn
Σάββατο 18/7/2009

12 σχόλια:

MARINOS είπε...

Μια θλιβερη μειοψηφία έφερε την καταστροφή στον τόπο.

Ξέρεις, μου κάνει εντύπωση που σήμερα βλέπω νέα άτομα να λένε με πάθος πως "είναι γριβικοί" και να συνδέουν την ελλάδα με τον Γρίβα.

Δε θα βρεις ούτε ένα παιδί της ίδιας ηλικίας να σου εκφραστεί φανατισμένα πως είναι μακαριακός.

Φαίνεται πως η κακή αυτή "παράδοση" συνεχίζεται , εύχομαι όχι για πολύ. Και ευχομαι να είναι μια απλή νεανική ανεγκεφαλιά που θα περάσει...

Εκείνες οι μέρες του 1974 είναι μια ανοιχτή πληγή που απαιτούν από όλους μας -από οποιοδήποτε κομματικό και πολιτικό χώρο και αν προερχόμαστε- σεβασμό, προβληματισμό και σύμπνοια.

Αμαδρυάς είπε...

Ο καταναλωτισμός αλλά και η συνειδητή λήθη που καλλιεργήθηκε, έχουν κάνει πολλούς από μας να σκεφτόμαστε την τόσο πρόσφατη ιστορία ως μια ταινία, ως κάτι που συνέβη σε άλλους, όχι σε μας...

Αυτό συνέβη τυχαία; Φοβάμαι πως τελικά το να μετατρέπεται η ιστορία σε ένα μελό για τον πόνο- ένα μελό που εμπεδώθηκε μέσα απ΄τα ΜΜΕ, την ποίηση πολλών ησσόνων ποιητών αλλά και προβεβλημένων, μέσα απ΄την παιδεία, με την ανιστόρητη προσέγγιση_ ένα μελό που στο τέλος εμπαίζει τον υπαρκτό πόνο των ανθρώπων απ΄αυτή την ανοιχτή πληγή, υπήρξε ο καλύτερος τρόπος για να ξεχάσουμε.

Η τραγωδία προβλήθηκε ως μια κακοδαιμονία και ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας . Οι μικρές τραγωδίες που τη συνθέτουν-όπως η περίπτωση του Ττόουλου που
αναφέρεις,χάθηκαν μέσα στο χωνευτήρι της βαρύγδουπης ρητορικής.

Στίχοι βγαλμένοι μέσα απ΄τον βιωμένο πόνο για τους χαμένους ανθρώπους μας, όπως αυτοί του Ττόουλου, οι αντιηρωϊκοί,μας θυμίζουν πόσο άδικα τελικά γεμίσαμε αυτό τον τόπο με ήρωες. Πήγαν οι άνθρωποι σε ένα προδομένο μακελειό, για νάχουμε να κάνουμε τελετές εμείς που ζούμε και που πολλοί από μας δεν έχουμε τη διάθεση να διαταράξουμε τη ρουτίνα μας και τη βολή μας για την κοινή υπόθεση.

'Οποιος έζησε τις μέρες εκείνες, ξέρει πως καμιά ρητορική δεν μπορεί να απαλύνει τις πληγές που ανοίχτηκαν -και με τις οποίες μέχρι και σήμερα δεν ασχοληθήκαμε σφαιρικά και σε βάθος.Και αυτό δεν είναι μελό!Αναφέρομαι στις ψυχολογικές, ηθικές, ευρύτερες κοινωνικές συνέπειες που είχε η εισβολή σε όσους βίωσαν τις συνέπειες, σε κατεστραμμένες ζωές ανθρώπων που είτε έχασαν ανθρώπους, είτε είχαν αγνοούμενα πρόσωπα, είτε διαλύθηκε η ζωή τους με την προσφυγιά.

Δικαίωση για τις χαμένες γενιές, είναι μόνο η λύση και η επανένωση του τόπου μας. Αλλά αυτό προϋποθέτει ωριμότητα και "σεβασμό προβληματισμό και σύμπνοια, ανεξαρτήτως κομματικού χώρου" ,όπως λέει κι ο Μαρίνος και συμφωνώ απόλυτα.

John Charalambous είπε...

Ρε κομπλεξικέ, ανώμαλε, υπερτασικέ, στερημένε της ερωτικής ικανοποίησης, μα εσύ είσαι ο Χρίστος Χρίστου που επήε και έγραψε στο http://christofias-watch.blogspot.com?

Πρώτον με όσα έγραψες έδειξες τον νου σου.

Δεύτερο με όσα έγραψες έδειξες ότι τα επιχειρήματα σου είναι σκόνη, αφού εξανεμίστηκαν από τις απαντήσεις των συνομιλητών σου.

Τρίτον με όσα έγραψες έδειξες ότι είσαι ο πιο φανατικός αναγνώστης της Επιτροπής για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Κύπρο. Τόσο τους αγαπάς, που αν και σου έχουν πει ότι είσαι ανεπιθύμητος, εσύ ατού, μιαν την άλλη, είτε ανώνυμος, είτε επώνυμα είσαι εκεί.

* Να έρκεσαι πιο συχνά, επειδή εγώ δεν διαβάζω το blog σου, διαβάζω μόνο το christofias-watch και όποτε σε βλέπω διπλώνουμαι που τα γέλια!!!

Aslan είπε...

εγω παλι απορω ποσους λογαριασμους θα κανετε για να μας πεισετε οτι εισαστε πολλοι. 3 ατε 4 βλαμμενοι εισαστε ξερουμε το.

πρεπει οντως να φοασε τον αθκιασερο τον ανθρωπο(αν μπορουν τουτοι να θεωρηθουν αθρωποι)

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ MARINO,

Ο εθνικιστικός παροξυσμός (συνοδευόμενος με ψυχοσωματικές κλινικές εκτροπές και παρεκτροπές) των πάσης φύσεως και αποχρώσεως ελληναράδων (γιατί υπάρχουν και δήθεν αριστερίζοντες εθνικόφρονες), οδηγεί συνήθως σε ακρότητες – επιθέσεις λεκτικές και σωματικές, προπηλακισμούς, αφορισμούς και λοιδορήσεις.

Δεν διαθέτουν καθόλου κριτικό πνεύμα και δεν επιδεικνύουν απολύτως κανένα σεβασμό ή έστω και ανοχή προς την άλλη άποψη – θεωρούν τις δικές τους απόψεις και θέσεις ως αξιώματα. Όταν μάλιστα διαπιστώσουν ότι ο λόγος τους δεν είναι πλέον κυρίαρχος, αλλά αμφισβητείται, αφηνιάζουν και εκτραχύνονται (εκτροχιάζονται) – “πιάννουν τ’ ακάμωτα”, όπως λαλούν τζιαι στο χωρκό μου.
Πολύ χαρακτηριστικό παραδείγματα αυτού του φαινομένου αποτελεί ο σχολιογραφος Johnnys (ελληνοπρεπέστατο τ’ όνομα του πάντως) Charalambous πιο πάνω ... Ρίξε όμως και μια ματιά στη “συζήτηση” (ο Θεός να την κάμει συζήτηση) που γίνεται στο τελευταίο post του blog των ακατονόμαστων. Προσωπικές επιθέσεις σε όποιον εκφράσει διαφορετική άποψη ή έστω ερώτημα ...
Όμως με τον Johnny θα ασχοληθώ πιο εξειδικευμένα σε νέα μου παρέμβαση.

**********
Aslanε,

Λαλείς ο Johnys ο Charalambous (προτίμησε το John αντί του Γιαννής – αντρέπεται ότι μπορεί να του πουν ότι εν που τους 40;), να είναι το ίδιο πρόσωπο με το Στέφανο, τον Κυριάκο, τον Ζηνωνή και τον Σωτήρη ή και τον Φάληρο ακόμα; 5-6 σε μια έκδοση!

Anef_Oriwn
Δευτέρα 20/7/2009 – 11:05 μ.μ.

Anef_Oriwn είπε...

John Charalambous,
(ελληνοπρεπέστατο τ’ όνομα σου! ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ!!!)
Είσαι όμως τέλεια Γιαννής, γαμώτο!!! Αν και προσπαθείς (μάshεσαι) να κρυφτείς πίσω από διάφορα ονόματα (όπως Στέφανος, Κυριάκος, Ζηνωνής, Σωτήρης), παραμένεις ο κομπλεξικός και θρασύδειλος Ανώνυμος που μπαίνεις είτ’ εδώ είτε στο ακατονόμαστο blog των δήθεν Απο(κατα)στατών τζιαι βρίζεις – “ο αλουπός τζι’ αν εχώννετουν ο νούρος του εφαίνετουν”!
Εν ΣΕ κανεί το μαύρο σου του το χάλι (οι ασυναρτησίες και η ασχετοσύνη σου – αυτά τα δύο συνήθως πάνε πακέτο), προσπαθείς να κάνεις και τον ντετέκτιβ (σου αναθέσανε και καθήκοντα τα “Κοπέλια”), για να ανακαλύψεις ποιος βρίσκεται πίσω από το σχολιογράφο (στο ακατονόμαστο blog) Χρίστο Χ.. Μήπως ο υιός Χριστόφια (η πρώτη βαρέλλα σου) ή ο περιβόητος Anef (η δεύτερη βαρέλλα);
Ρε μα επάθετε παράκρουση τζιει μέσα; Τζι’ ΕΣΥ τζιαι τα ΜΑΣΤΟΡΙΑ ΣΟΥ; Εν μπορεί να είναι κάποιος τρίτος αυτός ο Χρίστος; Εματσούκωσε ο νους σας, σιόρ;
Πάντως αν τελικά έχεις ένα δκυο δράμια νουν κάτι εν να μάθεις αν συνεχίσεις να μπαίνεις εδώ μέσα, στο blog ΜΟΥ και με διαβάζεις; Αν μη τι άλλο έτσι θα ξεφύγεις κι από την αμορφωσιά σου!
Επί της ουσίας όμως, ρε Γιαννάκη, δεν έχεις κάτι ουσιαστικό και συγκεκριμένο να πεις για τα όσα κατατίθενται στην εδώ, σ’ αυτήν την ανάρτηση μου; Για το ότι το παιχνίδι (ο πόλεμος) ήταν στημένος κι από πριν ξεπουλημένο και όσοι σκοτώθηκαν πέσανε θύματα σ’ άνιση μάχη κι αγώνα δεν έχεις να πεις τίποτα;

Anef_Oriwn
Δευτέρα 20/7/2009 – 11:27 μ.μ.

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητή Αμαδρυάς,
Σε χαιρετώ!
Και χαίρομαι ιδιαίτερα που με το μεστό, περιεκτικό και ορθολογιστικό σου λόγο εμπλουτίζεις τις συζητήσεις μας τόσο εδώ όσο κι αλλαχού.
Να σημειώσω αυτά που (με πολλή παραστατικότητα) αναφέρεις για το χαμό του Κόκου του Ττόουλου και του κάθε Ττόουλου, μακράν από μεγαλοστομίες για “ηρωισμούς” και “ηρωικώς πεσόντες”: “... Η τραγωδία προβλήθηκε ως μια κακοδαιμονία και ένα άσχημο παιχνίδι της μοίρας. Οι μικρές τραγωδίες που τη συνθέτουν-όπως η περίπτωση του Ττόουλου που αναφέρεις, χάθηκαν μέσα στο χωνευτήρι της βαρύγδουπης ρητορικής ....” Δεν προβλήθηκε η προδοσία ή ότι ο αγώνας ήταν άνισος και προδομένος ή ότι τόσοι και τόσοι άνθρωποι χάθηκαν άδικα των αδικών

[Δεν ξέρω αν απόψε είδες από το ΡΙΚ1 το πρόγραμμα για όσους σκοτώθηκαν σε μάχη άνιση και προδομένη στο Συγχαρί – που παρά τα όμορφα λόγια του αφηγητή φάνηκε καθαρά πως μια ολόκληρη στρατιωτική μονάδα αφέθηκε στη σφαγή της τουρκικής πολεμικής μηχανής].
Ο Τάκης Ττόουλος στην ουσία θρηνεί τη μάταιη “θυσία”/θάνατο του αδελφού του με ένα καθαρά αντιηρωικό αλλά συγκλονιστικό τρόπο!

Μ’ αυτή μου την παρέμβαση θα ‘θελα ακόμα (και σε συνέχεια στα όσα έλεγα πιο πάνω στον ΜΑΡΙΝΟ), να παραθέσω, σε αντιδιαστολή μάλιστα προς τον ακραίο και διχαστικό λόγο του εθνικισταριού (για να μην πω και φασισταριού), το λόγο (τον επανενωτικό και συμφιλιωτικό) του Πέτρου Σουππουρή όπως τον άκουσα σήμερα από τον “ΑΣΤΡΑ”. (Στην τραγική ιστορία της οικογένειας Σουππουρή αφιέρωσα και ειδική ανάρτηση – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/05/202009.html).
Ο Πέτρος Σουππουρής (δεκάχρονο παιδί τότε το 1974), που βίωσε τη σφαγή (από τους τούρκους) ολόκληρης σχεδόν της οικογένειας του (έγινε μπροστά στα μάτια του κατα το δεύτερο γύρο της τουρκικής εισβολής), λεει σήμερα πως πρέπει να αφησουμ3 πίσω τις εθνικιστικές εξάρσεις και το παρελθόν και να αγωνιστούμε για τη συμφιλίωση και την επανένωση!
Όταν ακούω αυτούς τους ανθρώπους που υπέφεραν τόσα (και που δεν θα τους αδικούσα αν μισούσαν και αν ζητούσαν εκδίκηση μέσα στη συναισθηματική και θυμική τους φόρτιση) να μιλάνε με τόση διαλλακτικότητα και να επιδεικνύουν ένα μεγαλείο ψυχής, τότε λέω πως ΑΥΤΟΣ Ο ΤΟΠΟΣ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ!!!

Anef_Oriwn
Τρίτη 21/7/2009 – 00:05 π.μ.

Αμαδρυάς είπε...

Άνευ,

Το είδα το ντοκυμαντέρ του ΡΙΚ χθες βράδυ και για μια ακόμα φορά δέθηκε κόμπο η ψυχή μου!
Καλά το λες πως ο αφηγητής προσπάθησε να το ραφινάρει το πράγμα, να το κάνει ποιητικό...Ειδικά στα σημεία που έπρεπε να φανούν οι ευθύνες! Ποιος έδινε τις διαταγές; Ποιος οδήγησε το πυροβολικό εκεί και το παράτησε βορά στους Τούρκους; Τι γινόταν μες τις φυλακές της Τουρκίας; Δεν άφησε να φανεί καθαρά αυτό που δεν κρυβόταν βέβαια, ότι οι φασίστες, προδότες χουντικοί, δεν άφηναν ακόμα και κει να δοθεί ένα ποτήρι νερό απ τους Τούρκους φύλακες σε έναν αριστερό φαντάρο συμπολεμιστή στη μάχη εκείνη!

Αυτοί είναι οι "Έλληνες" που τώρα με συνθήματα μας δίνουν μαθήματα πατριωτισμού και αρνούνται στοιχειωδώς να δουν το εγκλημα που συντελέστηκε λόγω της εθνικιστικής τύφλωσής τους!

Μα τι μεγαλείο ψυχής ο Σουππουρής! Ναι , άκουσα τις δηλώσεις του και είναι συγκλονιστικές! Αν κάποιοι θα ήθελαν την εκδίκηση και τη μη συνύπαρξη, αυτοί θα ήταν-όχι αδικαιολόγητα, όπως λες και συ- οι ζωντανοί μάρτυρες, αυτοί που έζησαν τη βία στο πετσί τους. Και όμως, πόση ωριμότητα και πόση επεξεργασία των συναισθημάτων, του βιωμένου πόνου χρειάζεται, για να τάσσεσαι υπέρ της συμφιλίωσης με τους Τ/κ και της συνύπαρξης!

Αυτή είναι μια δυνατή απάντηση σε όσους μη έχοντας διακινδυνεύσει τίποτα απ΄την εισβολή και κατοχή, ή ακολούθως βολεύτηκαν μια χαρά, τώρα κάνουν κηρύγματα για το τι εστί πατριωτισμός.

Ποιος άφησε τον κόσμο της Κερύνειας ,στο Συγχαρί να μακελευτεί; Δε χωρά ο νους μας τη σκηνή του ομαδικού βιασμού που περιέγραψε ακείνος ο πολεμιστής..Κανείς δεν πλήρωσε απ΄τους υπεύθυνους "'Ελληνες"!

Μόλις σήμερα άκουσα απ τον εκπρόσωπο των αγνουμένων του Συγχαρί ότι εκείνη ήταν απ τις μεγαλύτερες μάχες-η μεγαλύτερη νομίζω ,είπε-της εισβολής, με 36 νεκρούς πολεμιστές συν τους αμάχους!


Και κάτι για τον john charalambous an to egrapsa sosta:

Πιστεύω πως η φρασεολογία του (κομπλεξικέ, ανώμαλε, υπερτασικέ, στερημένε ερωτικής ικανοποίησης) φανερώνει τον πλούτο και το βάθος της πολιτικής του σκέψης. Και αν η έννοια του είναι η διατήρηση της ελληνικότητάς μας, πέρα από το όνομά του, που χρειάζεται εξελληνισμό, γιατί τον έχει επηρεάσει η Αγγλοσαξωνική κουλτούρα, την οποία ο κάθε συνεπής πατριώτης αποτάσσεται, πρέπει επίσης:

Να ξανακαθίσει στα θρανία και με μια ελληνικότατη εκπαίδευση να ξαναδιδαχτεί Σωκράτη και Πλάτωνα για να μάθει πως βασική μέθοδος διερεύνησης της αλήθειας είναι η διαλεκτική(διάλογος, διαλέγομαι) μέσα απ την οποία, κατά το Σωκράτη, καταλήγουμε σε ασφαλή συμπεράσματα και ορισμούς των πραγμάτων.

Για να μην πω πως πρέπει να εστιάζει περισσότερο στα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ που εκφράζουν την ουσία των πραγμάτων, παρά στα ΕΠΙΘΕΤΑ που η υπερβολική χρήση τους είναι συχνά φτώχεια κι όχι πλούτος

Unknown είπε...

@Άνευ ορίων

Πληροφορηθηκα ότι εχθές σ'ένα συλλαλητήριο συνελήφθησαν 4 άτομα για εξύβριση του Χριστόφια! Πέρα από το περιεχόμενο των συνθημάτων, με βάση ποίες κατηγορίες;περιύβριση αρχής που υπήρχε κάποτε στην Ελλάδα;
Πως κρίνεις το γεγονός της σύλληψης;

Ανώνυμος είπε...

Μα πού εν τούτος σιόρ ο Giannis o Haralampous που διπλώνεται που τα γέλια;Εθαύμασα επιχειρηματολογία πάντως!

Anef_Oriwn είπε...

Θανάση,

Παρακάμπτω τον πλούτο και την ομορφιά του λόγου της Αμαδρυάδας για να σου πω δκυό λοούδκια (λογάκια): Αν κάποιος έρθει και σου πει κατάμουτρα (κι anef_λόγου και αιτίας) ότι είσαι προδότης και καταδότης ή σου βρίσει την Μάνα τι θα κάνεις;

Anef_Oriwn
Τρίτη 21/7/2009 – 11:59 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Τι ερώτηση ειναι αυτή anef...

Φυσικά και θα τον έστελλα στην Σιβήρια εξορία και στα κάτεργα, αν ήμουν πρόεδρος βέβαια γιατί αλλίως δεν μετρώ...