Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Ανάρτηση 7/2015 [επίκαιρη, ιδεολογικο-πολιτικο-οικονομική, ελλαδική, (αντι)γερμανική, (αντι)ευρωπαϊκή, αντι-μνημονιακή και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου για τους ευρωπαίους, φίλους, εταίρους και συμμάχους της Ελλάδας (και της Κύπρου επίσης)...


Σύντομα εισαγωγικά

Η νέα, με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, Αριστερή [με τσόντα από τους δεξιούς ΑΝΕΛΛ] Κυβέρνηση της Ελλάδας αποφάσισε [μέσω του νυν Υπουργού επί της Οικονομίας Γιάνη -μ’ ένα νι- Βαρουφάκη] να επαναδιαπραγματευτεί το μνημόνιο που οι “εταίροι” της Ελλάδας της επέβαλαν μέσω της εν πολλαίς αμαρτίαις και παρανομίες περιπεσούσας Τρόικας και να βρει μια λύση για το ελληνικό χρέος [για τα όσα η Ελλάδα χρωστάει στους ευρωπαίους “φίλους” και “σύμμαχους” της], που ως φαίνεται δεν ξεπληρώνεται με τίποτα, ούτε στον αιώνα τον άπαντα! Οι τελευταίοι όμως, αντί να κάτσουν και να δουν πώς να βοηθήσουν τους έλληνες, μια και είναι και “εταίροι” και “σύμμαχοι”, ξεκίνησαν [οι γερμαναράδες και οι αυλικοί τους] να τούς απειλούν και να τούς εκβιάζουν [τους έλληνες]... Τόλμησαν βλέπετε, οι καταϊshεμμένοι τζιαι καταγρεωμένοι καλαμαράες [του ΣΥΡΙΖΑ] να αμφισβητήσουν τες θέσφατες νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους...
Πολύ παραστατικά και γλαφυρά τα λέει σε κείμενο του ο Νίκος Μπογιόπουλος, [πάλαι ποτέ δημοσιογράφος του “Ριζοσπάστη” και στέλεχος του ΚΚΕ]… Θα αναδημοσιεύσουμε το συγκεκριμένο άρθρο αμέσως πιο κάτω, γιατί “γιορτή δική τους, παραμονή δική μας”...  
[Πιο πειθήνια όργανα της Τρόικας από τους σημερινούς κυβερνώντες, το Νικούιν και Σία, σίγουρα δεν θα ‘βρησκαν, οι ευρωπαίοι φίλοι, εταίροι και σύμμαχοι “ΜΑΣ”]...
  
*******************************
“Όλα βοούν: ΑΠΟΔΕΣΜΕΥΣΗ!”
[του Νίκου Μπογιόπουλου, από την ιστοσελίδα enikos – 6/2/2015]

{Τα μαύρα bold είναι κυρίως του συγγραφέα Μπογιόπουλου -κάποια είναι και δικά ΜΟΥ- ενώ οι υπογραμμίσεις και οι υπογραμμίσεις είναι ολόδικες ΜΟΥ. Επίσης δικές ΜΟΥ είναι και οι σημειώσεις με κόκκινο χρώμα μέσα σε αγκύλες}... 

Η κυρία Μέρκελ [η καγκελλάρια της Γερμανίας] απαιτεί τελεσιγραφικά [ως νέος Χίτλερ] την παραίτηση του ελληνικού λαού ακόμα και από τα ψίχουλα. Η κυρία Μέρκελ αρνείται (!) στους Έλληνες να έχουν τρεις δεκάρες ακόμα και για πετρέλαιο θέρμανσης. Αρνείται  στους Έλληνες γέροντες των 700 ευρώ να προστεθούν στην σφαγιασμένη τους σύνταξη ακόμα κι αυτά τα 2 ευρώ την ημέρα της 13ης σύνταξης. Η κυρία Μέρκελ – η εκπρόσωπος της ηγεμονεύουσας στην ΕΕ ιμπεριαλιστικής Γερμανίας, της Γερμανίας των μονοπωλίων, της Γερμανίας της “Ζήμενς”, της “Χόχτιφ”, της “Τίσεν”, της “Ντόιτσε Μπανκ” και των υποβρυχίων που γέρνουν – είναι  «εταίρος»Είναι «φίλη»Είναι «σύμμαχος»;

Ο κ. Ντράγκι [εξ Ιταλίας ορμώμενος] – ο πρώην αντιπρόεδρος της “Goldman Sachs” και νυν διοικητής της EKT – αφού μετέτρεψε τις μαύρες τρύπες των τραπεζών σε χρέος που μαζί  με τους εγχώριους “πατριώτες” το φόρτωσε στην καμπούρα του ελληνικού λαού, τώρα εκβιάζει τους Έλληνες με οικονομική ασφυξία. Ο κ. Ντράγκι, ο κεντρικός τραπεζίτης της ΕΕ, είναι «εταίρος»Είναι «φίλος»Είναι «σύμμαχος»;
Ο κ. Ολάντ, ο… σοσιαλιστής, [ο ψευτο-σοσιαλιστής Πρόεδρος της Γαλλίας] χαιρέτησε χτες την απόφαση της ΕΚΤ να ρίξει τροχιοδεικτική βολή υπονόμευσης της ελληνικής οικονομίας, λέγοντας ότι ήταν μια «νόμιμη και λογική» κίνηση εκ μέρους του Ντράγκι. Ο κ. Ολάντ είναι «εταίρος»Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»

Ο κ. Γιούνκερ, ο κύριος που επί 18 χρόνια ως πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου [και Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής], έκανε πλάτες στις πολυεθνικές για να φοροαποφεύγουν μέσω της χώρας του, μας δήλωσε ότι το μόνο που αναγνωρίζει η Κομισιόν είναι τα Μνημόνια. Ότι το μόνο που ευαρεστείται να επιτρέψει στον ελληνικό λαό είναι να τον βλέπει να σέρνεται στα γόνατα. Ο κ. Γιούνκερ μας είπε… δημοκρατικότατα εκ μέρους της Κομισιόν του ότι «δεν θα ανατρέψουμε τα πάντα επειδή είχαμε ένα εκλογικό αποτέλεσμα» στην Ελλάδα. Ο κ. Γιούνκερ (και η Κομισιόν του) είναι «εταίρος»; Είναι «φίλος»; Είναι «σύμμαχος»;

Ο κ. Ντομπρόφσκι, ο αντιπρόεδρος του Γιούνκερ, [και πρωθυπουργός της Λετονίας] μας είπε χτες να μην διανοηθούμε να ακυρωθεί έστω και μια ιδιωτικοποίηση, να μην διανοηθούμε καν να πάει ο κατώτατος μισθός στο γλίσχρο επίπεδο των 751 ευρώ, να μη διανοηθούμε ότι δεν θα απολυθούν κάτι δεκάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι ακόμα. Αυτός, ο Γιούνκερ του, η Κομισιόν τους, ο Ντάισελμπλουμ τους [Ολλανδός πολιτικός του Εργατικού Κόμματος Ολλανδίας επικεφαλής του Eurogroup –All Dogs, One Generation!], το Eurogroup τους είναι «εταίροι»; Είναι «φίλοι»; Είναι  «σύμμαχοι»;

Ο κ. Σουλτς [Γερμανός πολιτικός του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας -τρομαρα του!- κι από το 2004 αρχηγός των Σοσιαλιστών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο], ο Πρόεδρος του “δημοκρατικού” λιβανιστηριού της ΕΕ [δηλ. του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου] που εδρεύει στο Στρασβούργο, απείλησε την Ελλάδα με χρεοκοπία και τον ελληνικό λαό με αφανισμό. Ο κ. Σουλτς και το “δημοκρατικό” του λιβανιστήρι είναι «εταίρος»;  Είναι «φίλος»Είναι  «σύμμαχος»;

*****
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών φωνάζουν για το αυτονόητο. Επιβεβαιώνουν το προφανές:
Το θέμα δεν είναι η διαπραγματευτική δεινότητα ή οι καλές προθέσεις των διαπραγματευτών του ΣΥΡΙΖΑ. Το θέμα δεν είναι οι τσαχπινιές ή τα τσαλιμάκια στο πλαίσιο της «θεωρίας των παιγνίων». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το «παίγνιο». Το θέμα είναι αυτό καθ’ αυτό το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης. Το θέμα είναι αυτή καθ’ αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Κομισιόν της, το Eurogroup της, η Τράπεζά της, ο Σόιμπλε της [ο Γερμανός Ομοσπονδιακός Υπουργός Οικονομικών, κορυφαίο στέλεχος της κεντροδεξιάς Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU)], δεν είναι το  «κοινό ευρωπαϊκό μας σπίτι», όπως δήλωσε ο κ. Τσίπρας στη συνάντησή του με τον Ολάντ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν, είναι και θα είναι το Διοικητήριο όπου στεγάζεται μια στυγνή «κομαντατούρ» της διεθνούς, της ευρωπαϊκής και της εγχώριας πλουτοκρατίας. Είναι μια ακρίδα που έχει επιπέσει επί της κεφαλής του ελληνικού και όλων των λαών της Ευρώπης.

Το θέμα είναι ότι: Η ΕΕ είναι μια ζούγκλα που με ή χωρίς τρόικες, με ή χωρίς Μνημόνια, προωθεί πολιτικές που  ισοδυναμούν με κοινωνικό ολοκαύτωμα. Που απαρτίζεται από γραβατωμένους κανίβαλους και χαμογελαστά πολιτικά παχύδερμα. Είναι το επιτελικό όργανο των πολυεθνικών που πυροδοτεί τα κρεματόρια των εργασιακών “Άουσβιτς” και χτίζει τα σκλαβοπάζαρα των κοινωνικών “Νταχάου”.

Το θέμα είναι ότι: Καμία διαπραγμάτευση εντός του “Άουσβιτς” δεν πρόκειται να αναιρέσει τους κανόνες λειτουργίας του “Άουσβιτς” – το «σύμφωνο του ευρώ», τους κανόνες «επιτήρησης και εποπτείας», το «σύμφωνο σταθερότητας» και λιτότητας, τα τετελεσμένα του
Μάαστριχτ.  

Το θέμα είναι ότι: Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι η ένωση των καπιταλιστών, είναι η ένωση των ιμπεριαλιστών ενάντια στους λαούς της Ευρώπης που στο εσωτερικό της δεν βασιλεύει η «ισοτιμία» και η «κοινωνική δικαιοσύνη», αλλά η ανισομετρία και το «δίκαιο» του ισχυρού.

*****
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ευρωζώνη της και όλη η δομή του ευρωενωσιακού κατεστημένου αποτελεί ένα σφαγείο των εργαζομένων, κατάλυσης των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών που στέκονται εμπόδιο στην «ανταγωνιστικότητα»  των μονοπωλίων.
Πρόκειται για την «ανταγωνιστικότητα» την οποία έκλινε σε όλες τις πτώσεις χτες ο Σόιμπλε στην συνέντευξη με τον Βαρουφάκη [ο σημερινός Υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας] και η οποία κινεζοποιεί μισθούς και «αυτοκτονεί» ανθρώπους στην Ελλάδα.
Αυτό το θυσιαστήριο δικαιωμάτων, η ΕΕ, είναι καραμπινάτη απάτη να εμφανίζεται σαν «μονόδρομος» και πολύ περισσότερο σαν εν δυνάμει «απάνεμο λιμάνι» των λαών!
Αυτό το κολαστήριο είναι ασύγγνωστη αυταπάτη να λογίζεται σαν πεδίο «διαπραγμάτευσης», αρκεί να βρεθεί ένας καλός διαπραγματευτής.
Στην περίπτωση που το κολαστήριο αντιμετωπιστεί σαν πεδίο διαπραγμάτευσης, τότε θα πρόκειται για μια διαπραγμάτευση που – μοιραία - θα ξεκινάει με αυτό που είπε χτες ο κ. Βαρουφάκης. Που όταν ρωτήθηκε ποιο μέρος του μνημονιακού προγράμματος απορρίπτει η Ελλάδα, απάντησε ότι «το 60% - 70% του προγράμματος είναι μέτρα που θα παίρναμε κι εμείς»!
Αλλά αν - πριν ξεκινήσεις τη διαπραγμάτευση - αποδέχεσαι το «60% με 70%» ενός προγράμματος κατά… 1.000% απάνθρωπου, τότε; Είναι άραγε μεμψιμοιρία να υποθέσει κανείς ότι το ξεκίνημα προϊδεάζει για το που θα μπορούσε να καταλήξει αυτή η διαπραγμάτευση;
Δεν είναι μεμψιμοιρία. Είναι ρεαλιστική ανάλυση των δεδομένων. Που δεν έχει καμία σχέση με την 
«πεμπτοφαλαγγίτικη» χαιρεκακία κάποιων αθλίων της εγχώριας πολιτικής σκηνής, που αντιπολιτεύονται όπως κυβερνούσαν: Με πυξίδα τα μέιλ της τρόικας.
Είναι ρεαλισμός στη βάση της ανάλυσης της πραγματικότητας. Που δεν έχει να κάνει με τις ανόητες προφητείες περί «κωλοτούμπας» του διαπραγματευτή. Έχει να κάνει με το πρόδηλο: Ότι στο Κολοσσαίο τα όρια της διαπραγμάτευσης δεν τα ορίζουν οι καλές προθέσεις του διαπραγματευτή. Τα ορίζουν οι τίγρεις του Κολοσσαίου.
Είναι ψευδαίσθηση ότι στο Κολοσσαίο υπάρχει χώρος για διαπραγμάτευση. Στο Κολοσσαίο το ερώτημα ποτέ δεν ήταν τι θα κερδίσεις. Στο Κολοσσαίο το πολύ – πολύ που μπορείς να ελπίζεις είναι να αγωνιστείς για το ποια κομμάτια από τη σάρκα σου θα περισώσεις.

*****
Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών βοούν: Άλλη οδός για μια Ελλάδα κυρίαρχη και ένα λαό με προκοπή και με ολόκληρη αξιοπρέπεια δεν υπάρχει από την οδό της εξόδου από την ΕΕ με όρους ανατροπής όλου του συστήματος της κυριαρχίας των μονοπωλίων.
Φυσικά δεν αεροβατούμε. Το γνωρίζουμε ότι η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν έχει αυτή την άποψη. Σεβαστό. Αλλά αυτό δεν αποτελεί τεκμήριο μη ορθότητας της άποψης ότι ο λαός μας μόνο ζημιές θα μετράει όσο βρίσκεται σε “συμμαχία”, σε “εταιρική” σχέση εξάρτησης και αλληλεξάρτησης με μια ένωση λύκων που του πίνουν το αίμα. Όπως δεν αποτέλεσε τεκμήριο ορθότητας για την παραμονή στην εξουσία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ το γεγονός ότι ο λαός επί 40 χρόνια τους ανεχόταν. 
Ο ελληνικός λαός αξίζει να πεισθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια «μικρή» χώρα που «δεν μπορεί» να αντιταχθεί – εφ’ όλης της ύλης – στους ισχυρούς. Αξίζει να πεισθεί ότι αυτός ο δύσκολος δρόμος είναι απείρως ευκολότερος από τον αδιάβατο δρόμο της διαρκούς αποδοχής των μικρότερων ή μεγαλύτερων εκβιασμών. Αξίζει να ακολουθήσει τη δική του σημαία. Να μην συμβιβαστεί με το «ολίγον έγκυος» ή με μια «θηλιά» που οι “Σόιμπλε” θα τη σφίγγουν ή θα την χαλαρώνουν κατά το δοκούν.
Ο λαός μας αξίζει να βγει πιο θαρρετά στο προσκήνιο, να γίνει αυτοπροσώπως «διαπραγματευτής» πρωτοστατώντας για μια αληθινή Ευρώπη των λαών όπου ο καθένας χωριστά και όλοι οι λαοί μαζί δεν θα περιμένουν σαν “Δευτέρα Παρουσία” την «ανατροπή των συσχετισμών» από τα πάνω αφού θα έχουν ανατρέψει την ίδια την βαρβαρότητα από τα κάτω. Αξίζει να απειθαρχήσει και να ορθώσει το πατριωτικό, το διεθνιστικό και ανυπάκουο ανάστημά του απέναντι στην ένωση των “Σόιμπλε”, μιας και δεν οφείλει να διαπραγματευτεί μαζί τους τίποτα απ’ όσα δικαιούται.
Και η αξία αυτού του αναγκαίου δρόμου, αν κάτι υποδεικνύει σε συνθήκες που ο λαός δεν έχει πάρει ακόμα μια τέτοια απόφαση, είναι τούτο: Τις ευθύνες εκείνων που έχουν το χρέος, χωρίς να αποσπαστούν από το σημερινό λαϊκό αίσθημα, να επιμείνουν και να ηγηθούν με πειστικό, με αποφασιστικό και ενωτικό για το λαό τρόπο σε αυτή την προσπάθεια. 

Anef_Oriwn
[αεί σιχτίρ με τους εκβιασμούς των νεοφιλελεύθερων ναζιστών/φασιστών]
Σάββατο 7/2/2015

15 σχόλια:

Σολιάτης είπε...

Μπορούν και πως ν’ αλλάξουν οι συνθήκες του Μάαστριχτ, Λισσαβόνας κ.λπ.; Οι δηλώσεις Γ. Βαρουφάκη πως το 60-70% των μέτρων θα ήταν μέτρα που θα έπαιρνε και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όπως και δηλώσεις που καθησυχάζουν πως δεν θα συγκρουστούν για ν’ ανατρέψουν καταστάσεις στην ΕΕ, πρέπει να προσγειώσουν κάποιους;

νεος είπε...

Τα όρια παραγωγής κοινωνικής και ανεξαρτησιακής πολιτικής στην ΕΕ, δεν είναι απλώς περιορισμένα, είναι μάλλον εξαντλημένα!

Τα όρια του Σύριζα, από τη στιγμή που δεν θέλει να αμφισβητήσει τη δομή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, επίσης.

Από εκεί και πέρα, η σύγκρουση με τη Γερμανία και την ηγεσία γενικά της ΕΕ, παρότι δεν έχει μάξιμουμ επιδιώξεις, μας αφορά όλους.

Στο κάτω-κάτω, είναι πιο αριστερή αυτή η πολιτική πράξη (η αμφισβήτηση της Τρόικας και η διαφωνία με τους Γερμανούς) από όσα καταφέραμε εμείς εδώ στην Κύπρο όντας κυβέρνηση, λόγω μεγέθους και εκτοπίσματος σαν χώρα.

Και είναι οξύμωρο, υποστηρικτές των αντιστάσεων της κυβέρνησης της αριστεράς στην Κύπρο κατά την περίοδο συζήτησης των μνημονίων, να μην βρίσκουν να πουν ένα καλό λόγο για την τόλμη της νέας ελληνικής κυβέρνησης να βάζει αυτά τα ζητήματα.

Επιχειρήματα, να χαρείτε, και όχι αφορισμούς.

Όπως υποστηρίξαμε την κυπριακή βουλή που είπεν όχι στο πρώτο κούρεμα, όπως υποστηρίξαμε την Αργεντική που εν εδέχτηκε να πληρώσει τα κοράκια, έτσι και τώρα πρέπει να καταφέρουμε να δούμε τη χρησιμότητα της στάσης της ελληνικής κυβέρνησης.

Γιατί υπάρχει χρησιμότητα, ανεξάρτητα από τους τελικούς σκοπούς του Σύριζα που σίγουρα δεν είναι η ολική ανατροπή.

Και η χρησιμότητα είναι προφανής: να ανοίξει ο δρόμος για να αλλάξουν οι πολιτικές λιτότητας ή τουλάχιστον να ξυπνήσουν οι συνειδήσεις του παραιτημένου κόσμου και οι ορέξεις των κινημάτων για κάτι τέτοιο.

Ανώνυμος είπε...

Σολιάτη,μία βδομάδα στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ και έχει κάνει πολύ περισσότερη αριστερή πολιτική από ότι έχει κάνει το ΑΚΕΛ πέντε ολόκληρα χρόνια.Μπορεί να μετατρταπεί το ΑΚΕΛ από ΠΑΣΟΚ σε ΣΥΡΙΖΑ;Αυτό είναι το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί και τα περί προσγείωσης άστα.

Κυπραίος Συριζέος

Orp είπε...

@Κυπρέε συριζαίε
Ορίστε: ''Πρόγραμμα - «γέφυρα» έως τον Σεπτέμβριο στο οποίο θα αποτυπώνεται το 70% των δεσμεύσεων του MoU (μνημονίου), με το υπόλοιπο 30%, είτε να φεύγουν είτε να αντικαθίστανται με δέκα μεταρρυθμίσεις που θα προταθούν από την ελληνική πλευρά σε συνεργασία με τον ΟΟΣΑ.''
http://m.euro2day.gr/1302258/article.aspx

Εξήγα μου πόση διαφορά έχει που το λεγόμενο ''καλό μνημόνιο'' που συμφώνησε το Ακελ. Βλέπετε ονείρα και ξεχνάτε να δείτε ορθολογικά τι συμβαίνει. Νοιάζει σε που έγινε τάχα το Ακελ Πασοκ, δεν σε νοιαζει που έγινε ήδη το Συριζα Πασοκ

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Σολιάτη,

Να επαναλάβω το χιλιοειπωμένο κι αυτονόητο [για ‘μας τους Αριστερούς]: χωρίς δυνατό και δυναμικό μαζικό λαϊκό κίνημα [δυνατά συνδικάτα και οργανώσεις νεολαίας με κινητοποιήσεις στους δρόμους, στις πλατείες και στους χώρους δουλειάς] και χωρίς διεθνή στήριξη ή και συνεργασία ανατροπές, και επαναστατικές αλλαγές δεν επιτυγχάνονται. Και φυσικά ούτε και «οι συνθήκες του Μάαστριχτ, Λισσαβόνας κ.λπ.» καταργούνται...
Ίσως το αναλύσουμε κάποια στιγμή αυτό με παραδείγματα από το διεθνές επαναστατικό κίνημα [και κυρίως το εργατικό και το κομμουνιστικό]...

Anef_Oriwn είπε...

Κυπραίε Συριζέε,

Παρ’ όλο που με ενοχλεί τα μάλα η σπουδή κάποιων [που εφορμούν, είτε εκ δεξιών είτε εξ αριστερών] να προδικάσουν την αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ [οι πρώτοι γιατί είναι θιασώτες και κήρυκες της υποταγής στον καπιταλισμό και οι δεύτεροι γιατί ατόφιες προλεταριακές «επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητούν»], εν τούτοις θεωρώ ότι συγκρίνεις ανόμοιες καταστάσεις όταν αναφέρεσαι στο ΑΚΕΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ και στις όποιες αριστερές πολιτικές και τακτικές τους ως κυβερνώντα κόμματα επί καπιταλιστικού εδάφους. Και τα μεγέθη είναι διαφορετικά και τα προβλήματα [η Κύπρος είναι μια χώρα υπό ημικατοχή], όπως και τα πολιτειακά δεδομένα...

Απ’ εκεί και πέρα πολλά είναι αυτά που θα ξεκαθαρίσουν και θα πάρουν [ή δεν θα πάρουν] τον δρόμο τους στην πορεία του χρόνου αναλόγως των αντιδράσεων και εντός και εκτός [κυρίως σε ευρωπαϊκό επίπεδο], αλλά [κι όπως είπα και πιο πάνω στο Σολιάτη] και των αντιστάσεων του λαϊκού κινήματος εντός Ελλάδας και των συνεργασιών και στηρίξεων διεθνώς...

νεος είπε...

Καλά, δεν πιστεύω πως ο "συριζέος" (νομίζω πρέπει να γράφεται "συριζαίος" για να είναι σωστό, ή όχι;) πιο πάνω είναι καμιά αυθεντική περίπτωση. Έχουν πληθύνει οι προβοκάτορες, οι ατακαδόροι τζιαι τα τρολς τελευταίως.

Επιχειρήματα δεν ακούμε, ή προς τη μία ή προς την άλλη κατεύθυνση. Που είναι το βλαβερό σε ότι επιχειρεί η νέα ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τα μνημόνια και τους Γερμανούς; Εγώ πάντως δεν το βλέπω. Άσχετα αν τελικά υποχωρήσει ή δεν βρει στήριξη για κάτι καλύτερο, που είναι και το πιθανότερο.

Πάντως η πλάκα η μεγάλη είναι που ένας κοινός μας γνωστός συναγερμικός-αντιακελικός που το παίζει φιλελεύθερος αλλά ούτε ξυστά δεν επέρασε (εν φασίστας νέου τύπου ο άνθρωπος), έθελε τζιολάς να πάρει αυτοδυναμία ο Σύριζα!

Τωρά πρέπει να τον λούζει κρύος ιδρώτας φαντάζομαι τζιαι θα τζιοιμάτε με τις πουγιόττες!

Anef_Oriwn είπε...

Προσπαθεί να κάμει τζιαι κριτική, με το παμπάτζιην όμως, αλλά κι ως μωρή παρθένα που ξεγελάστηκε, στον Αναστασιάδη:
https://strovoliotis.wordpress.com/2015/02/09/%CF%84%CE%BF-%CF%87%CE%B1%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BD%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B9%CE%AC%CE%B4/

Anef_Oriwn είπε...

Κι ένα γενικότερο σχόλιο πάνω στα όσα έχουν ειπωθεί, όπως και πάνω σε διάφορα άλλα τινά...

Είτε αναγνωρίζουμε είτε όχι τη δημοκρατικότητα και τη λειτουργικότητα των αστικών θεσμών [όπως λόγου χάριν, των εκλογικών διαδικασιών], ο ελληνικός λαός έδωσε με την ψήφο του εντολή [όπως συνήθως λένε οι υπέρμαχοι της αστικής δημοκρατίας] στον ΣΥΡΙΖΑ για να κυβερνήσει [όσο τού το επιτρέψουν], σύμφωνα με το εκλογικό του πρόγραμμα και τις διακηρύξεις του [ασχέτως του ότι για να σχηματίσει κυβέρνηση τον έχουν θα τον τσοντάρει και οι εκ δεξιών ορμώμενοι αντιμνημονιακοί “Ανεξάρτητοι Έλληνες”]… Στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ περιλαμβάνεται και η επαναδιαπραγμάτευση και των μνημονίων και των χρεών [με αίτημα προς τους εταίρους(;) της χώρας για τη μερική διαγραφή τους] καθώς και τρόπων αποπληρωμής τους, όπως και πολλά άλλα σχετικά, παρεμφερή και παράπλευρα...

Ο κόσμος σίγουρα έψαχνε κάτι διαφορετικό γι’ αυτό και εκφράστηκε εκλογικά αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε πρώτη πολιτική δύναμη... Και σίγουρα η «εντολή» [για την οποία μίλησα πιο πάνω] ΔΕΝ περιλαμβάνει τη συνέχιση των μνημονίων, ή/και των πολιτικών λιτότητας, περικοπών και συμβιβασμού με τις απαιτήσεις των γερμανών [κυρίως] εταίρων της Ελλάδας. Κι ούτε ανάδειξε [το αποτέλεσμα των εκλογών] την ύπαρξη κάποιου επαναστατικού κλίματος που θα οδηγούσε σε πιο ουσιαστικές και επαναστατικές κοινωνικοοικονομικές ρήξεις, ανατροπές κι αλλαγές... [Αυτά ίσως προκύψουν]...

Επιφυλάξεις και αμφιβολίες έχουμε πολλές για το τί θα καταφέρει, ή θα τον αφήσουν να καταφέρει τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ, σ’ ένα καθ’ όλα εχθρικό ευρωπαϊκό περιβάλλον [ως και η (ελληνο)κυπριακή Κυβέρνηση τα μασάει για το τί θα κάνει στο Eurogroup μεθαύριο Τετάρτη], όμως με ενοχλεί ιδιαίτερα η στάση διαφόρων [κυρίως φιλο-ΚΚΕ] bloggers που κάθονται ή στέκονται στη γωνία [με το ρόπαλο ανά χείρας] και περιμένουν τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει λάθη ή/και υπαναχωρήσεις για να τού τη φέρουν που πάνω, να (ΜΑΣ) υποδείξουν την οππορτουνιστική ρεφορμιστική συμπεριφορά του και την αδυναμία του να πραγματώσει ρήξεις και ανατροπές και να ΜΑΣ πουν το γωστό στερεότυπο, «εμείς σάς τα λέγαμε!»...
Σίγουρα επαναστατικές ανατροπές και αλλαγές σε μεμονωμένες χώρες [όπως ας πούμεν ΜΟΝΟ στην Ελλάδα] και χωρίς μάλιστα διεθνή στήριξη και ενίσχυση [οικονομική και πολιτική], αλλά και χωρίς λαϊκή υποστήριξη [με μαζικές κινητοποιήσεις] εντός της ίδιας της χώρας, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να επιτευχθούν...
Απ’ εκεί και πέρα όμως, δεν μπορούμε να παραμένουμε απαθείς κι ασυγκίνητοι στις προσπάθειες που γίνονται για ρήξεις με τα ευρωπαϊκά κατεστημένα. Αντίθετα ίσως να είναι και ευκαιρία να αναδείξουμε την πραγματική ιδιοτελή κι αυταρχική φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί και το νεοφιλελεύθερο απάνθρωπο της περιεχόμενο...

Σολιάτης είπε...

Φίλε Aneforiwn συμφωνούμε.
Αν φίλε Νέε εμένα εννοείς στο πρώτο σχόλιο, απλώς εγώ με τα γραφόμενα μου ήθελα να υποστηρίξω πως δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες (δεν νομίζω πως διαφωνούμε) και επειδή πολλοί προσδοκούν και ελπίζουν πως θ’ αλλάξουν ριζικά τα πράγματα, ήθελα να θέσω τους προβληματισμούς. Ασφαλώς και πρέπει κάθε βήμα προς την ορθή κατεύθυνση να το χαιρετούμε και να το υποστηρίζουμε.
Για τις πρώτες μέρες η νέα Ελληνική κυβέρνηση έδειξε καλά στοιχεία. Αν πετύχει και θέλω να πετύχει, αυτό θα βοηθήσει όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει να κάνουμε την κριτική μας και να προβληματιζόμαστε που θα οδηγηθούν τα πράγματα, με την μια ή την άλλη πολιτική.

Ανώνυμος είπε...

Αν γινεί καμιά στραβή τζι η κωλοτούμπα δεν πετύχει τζι η Ελλάδα βρεθεί στη δραχμή, να δούμεν ούλλα εσείς τα παλλικάρκα πού ενν να 'βρετε να χωστείτε! Τους πόρτους μπορεί να τους σύρνει τζιείνος πόσιει δικόν του κώλον!

Anef_Oriwn είπε...

Εξυπνάκια [πιο πάνω] Ανώνυμε,

Η ουσία ΔΕΝ είναι οι πόρτοι, αλλά το ότι ΔΕΝ σ’ αφήνουμε να διαχειριστείς κατά πώς θέλεις ΕΣΥ τον κώλο τον δικό ΣΟΥ... Κι άσε που αν ο κόσμος δεν αμφισβητούσε και δεν τολμούσε θα ζούμε ακόμα ως δούλος... Κατά τ’ άλλα μπορεί κι ΕΣΥ να συγκαταλέγεσαι ανάμεσα σ’ αυτούς που περηφανεύονται για τα ανδραγαθήματα της υπερήφανης ελληνικής φυλής...

Αναφορικά με το ελληνικό εξωτερικό χρέος και πώς δημιουργήθηκε, θα σε παραπέμψω στα όσα λέει ο σπεσιαλίστας οικονομολόγος και δημοσιογράφος Νίκος Μπογιόπουλος σε μια τηλεοπτική συζήτηση κι ελπίζω να κολλήσει έστω και κάτι στο αχάπαρο μυαλό ΣΟΥ: https://www.youtube.com/watch?v=146Tub8R2Y4
ΕΓΩ απλώς θα σημειώσω ότι η Ελλάδα [στην πράξη ο ελληνικός λαός] έχει ήδη διπλοπληρώσει το χρέος το οποίο στην ουσία έχει προέλθει από δάνεια που έχουν δοθεί για να εξυπηρετηθεί το ιδιωτικό κεφάλαιο κι όχι για τον κόσμο... Γι’ αυτό αλλού οι εξυπνάδες περί «στραβών» και «κωλοτούμπων»

Ανώνυμος είπε...

Λογική- Ευσεβοποθισμός 0-1

νεος είπε...

Σύντροφε Σολιάτη,

Οι αυταπάτες είναι δυο λογιών. Είναι αυτοί που έχουν την εντύπωση πως μπορεί ο ολοκληρωτικός πια καπιταλισμός να γυρίσει πίσω στις παλιές-καλές μέρες των κοινωνικών πολιτικών (που γίνονταν φυσικά υπό το φόβο της κομμουνιστικής προέλασης και που σταμάτησαν όταν άρχισε να μετρά ανάποδα ο χρόνος για τα πρώτα εργατικά -έστω και εκφυλισμένα- κράτη), και πως θα διορθωθούν τα πράγματα με ένα κεντροαριστερό μερεμέτιασμα.

Είναι και οι άλλοι, που σαν τον Ιωάννη τον βαπτιστή που τον είπαν και πρόδρομο, προσπαθούν να πείσουν εαυτούς και αλλήλους πως αύριο-μεθαύριο... "αν ξυπνήσεις μονομιάς θα ρθει ανάποδα ο ντουνιάς". Μετανοείτε, ήγγικε γάρ η βασιλεία των ουρανών!

Δεν είμαστε σε προεπαναστατική κατάσταση, το εργατικό-διεθνιστικό κίνημα βρίσκεται σε άμυνα εδώ και ένα αιώνα, και ως εκ τούτου είμαστε υποχρεωμένοι να πρσαρμόζουμε τις τακτικές μας έτσι ώστε να παίρνει στα σοβαρά η ιστορία. Αλλιώς γινόμαστε περίγελό της!

Χωρίς να χάνουμε τη νιότη μας (τις μαρξιστικές μας πεποιθήσεις, το σκοπό για σοσιαλισμό και ειρήνη) οφείλουμε να δουλεύουμε με στόχο τα μεγάλα δημοκρατικά μέτωπα που θα ασχοληθούν με τις καθημερινές ανάγκες του απλού λαού. Αυτά ανοίγουν τους δρόμους για κάτι πιο ριζοσπαστικό, και όχι η απομόνωση και το "ένας εναντίον όλων".

Αυτή η τακτική δεν είναι ούτε οπορτουνισμός, ούτε και ρεφορμισμός όπως οι διάφοροι σύγχρονοι "πρόδρομοι" ισχυρίζονται μια την άλλη. Θα ήταν, αν πιστεύαμε πως ο καπιταλισμός μπορεί να μετασχηματιστεί ή να δουλέψει για τα συμφέροντα των πολλών.

Οι σοσιαλιστικές ιδέες θα περάσουν (και περνούν) μέσα στην κοινωνία με δημοκρατικούς-ενωτικούς αγώνες. Το γεγονός πως ο Σύριζα πέτυχε αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα παρά την αντικομμουνιστική τρομοκρατία του τελευταίου μήνα, σημαίνει πως η κοινωνία σε ένα μεγάλο ποσοστό δεν έχει πρόβλημα με όσους θα μπορούσαν να θεωρηθούν κομμουνιστές, αλλά με τους απέναντι! Τους κρυφούς και φανερούς φασίστες. Κι αυτό, είναι όπως και να το κάνουμε σημαντικό, δίνει προοπτική κι ελπίδα για τα κινήματα.

Anef_Oriwn είπε...

Όταν ένας νεοφιλελεύθερος [ανώνυμος ή επώνυμος] ΔΕΝ μπορεί να επιχειρηματολογήσει για να αντικρούσει μια διαφορετική άποψη, θέση ή τοποθέτηση, τότε προχωρά σε αφορισμούς, δαιμονοποιήσεις, γενικολογίες, αοριστολογίες και χαρακτηρισμούς... Θεωρεί τις δικές του απόψεις ως λογικές, «νούσιμες» και ρεαλιστικές, ενώ κάθε αντίθετη άποψη είναι ουτοπική, εκτός πραγματικότητας, ή/και ευσεβοποθισμός... Και συνήθως αποφεύγει [όπως ο διάολος το λιβάνι] να τεκμηριώσει τις θέσεις τους˙ προφανώς και θεωρεί ότι αυτές αποτελούν αξιώματα... Ο πιο πάνω Ανώνυμος αποτελεί απτό παράδειγμα αυτής της τακτικής κι αυτής της κουλτούρας...

*****
Και μια διόρθωση:
Η πρώτη παράγραφος του προηγούμενου σχολίου ΜΟΥ [αυτού με ημερ. 10/2/15, 5:01 μ.μ.], πρέπει να διαβαστεί ως εξής: «Η ουσία ΔΕΝ είναι οι πόρτοι, αλλά το ότι ΔΕΝ σ’ αφήνουΝε να διαχειριστείς κατά πώς θέλεις ΕΣΥ τον κώλο τον δικό ΣΟΥ... Κι άσε που αν ο κόσμος δεν αμφισβητούσε και δεν τολμούσε θα ζούΣε ακόμα ως δούλος...»