Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

Ανάρτηση 11/2015 [επίκαιρη, πολιτική, ελλαδική, κομμουνιστική, ΚΚΕ-δικη, προβληματιζόμενη] – Ένα άρθρο του ανένταχτου ΚουΚουΕ-τζή Άρη Σκιαδόπουλου για τη πολιτική συμπεριφορά του ΚΚΕ απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ...


Εισαγωγικά [μακροσκελή όμως...]

Σε προηγούμενη (πρόσφατη) ανάρτηση ΜΑΣ, αυτή με αρ. 8/2015, κάναμε και αναφορά στον ανένταχτο κομμουνιστή [στην ουσία φιλο-ΚΚΕ] δημοσιογράφο Άρη Σκιαδόπουλο και είχαμε μάλιστα αναδημοσιεύσει και άρθρο του με θέμα τους γερμανικούς κολοσσούς της παγκόσμιας οικονομίας, οι οποίοι όμως, είναι θεμελιωμένοι σε αίμα ανθρώπινο... [Έτσι για να ξέρετε και πώς θεμελιώθηκε το “γερμανικό οικονομικό θαύμα” και να μην μασάτε αυτά που λαλούν και μεταφέρουν μέσω των ελεγχόμενων Μέσων ΤΟΥΣ, οι διάφοροι Σιόιμπλε]… 

Σήμερα θα κάνουμε μια νέα αναδημοσίευση από την αρθρογραφία του Σκιαδόπουλου. Είναι ένα κείμενο του παρμένο από τη διαδικτυακή ιστοσελίδα “Ημεροδρόμος” κι έχει τίτλο “Το ΚΚΕ με το μάτι τού…απέξω”... [Προφανώς και εννοεί το δικού ΤΟΥ μάτι μια και ψηφίζει ΚΚΕ, είναι όμως «απέξω»]... Είχαμε εντοπίσει κι αυτό το άρθρο πριν καμιά 15ριά μέρες και βάλε [όταν είχαμε αναδημοσιεύσει και το προηγούμενο]. Είχαμε μάλιστα πει [σε μιαν κατ’ ιδίαν κουβέντα με τον Εαυτό ΜΑΣ] ότι θα το αναδημοσιεύαμε στην επόμενη ανάρτηση ΜΑΣ, μια και το θέμα ήταν και παραμένει είναι επίκαιρο. 

Σ’ αυτό [το δεύτερο άρθρο του] ο συγγραφέας πραγματεύεται και προβληματίζεται σοβαρά για την παντελή έλλειψη διάθεσης από πλευράς ΚΚΕ [αν και διάκειται φιλικά προς το Κόμμα] να μπει έστω και για λόγους αρχής σ’ ένα διάλογο με τις άλλες Αριστερές πολιτικές δυνάμεις, κυρίως δε με τον ΣΥΡΙΖΑ... 
Φυσικά τώρα, με την «κωλοτούμπα» [όπως την είπαν διάφοροι κακεντρεχείς] στην οποία προέβη [με σάλτο μορτάλε] η νέα (ελληνική) Αριστερή [με τσόντα από ΑΝ.ΕΛΛ.] κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες, στις συνόδους του Eurogroup, το ΚΚΕ φαίνεται [για μια ακόμα φορά] να δικαιώνεται. Πάντως ΚΑΙ για τους (εκτός ΚΚΕ) πιο ψαγμένους [όπως το Πολίτμπιουρο του Blog] αυτή η εξέλιξη ήταν λίγο πολύ αναμενόμενη, μια και η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν είχε από ΠΟΥΘΕΝΑ κι από ΚΑΝΕΝΑ στήριξη... Η ουσία όμως, δεν είναι αυτή [δηλ. η εκ των υστέρων δικαίωση του ΚΚΕ κάτι που ίσως κάνει τους φίλους και συντρόφους από το ΚΚΕ να πουν, ελπίζω όχι χαιρέκακα«εμείς ΣΑΣ τα λέγαμε»], αλλά πώς παράγεις πολιτική, για να σε ακολουθεί ο λαός και πώς αποφεύγεις τις «κωλοτούμπες» [εκτός κι αν τις τραβάει ο οργανισμός ΣΟΥ]...

[Για τις «κωλοτούμπες» δείτε και τα σχόλια ΜΑΣ εδώ κι εδωδά]... 

Πάντως ΕΜΕΙΣ εξακολουθούμε να επιμένουμε στην άποψη μας ότι αν το 2012 το ΚΚΕ που τότε αποτελούσε [με το 8% συν κάτι που συγκέντρωνε στις εκλογές] τη βασική συνιστώσα της ελληνικής Αριστεράς [ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις και ξεπερνούσε το 4%!], υιοθετούσε κι ακολουθούσε μια ενωτική Αριστερή πολιτική [και δημιουργούνταν ένα Μέτωπο των Αριστερών Δυνάμεων] ίσως τα πράματα να ήταν και διαφορετικά σήμερα - πιο αντικαπιταλιστικά, ριζοσπαστικά κι ανατρεπτικά...    

[Το ερώτημα αν το ΚΚΕ θα πρωτοστατούσε τότε, το 2012, για τη σύμπτυξη μιας εκλογικής συνεργασίας ή συμμαχίας της Αριστεράς στην Ελλάδα, είχε υποβληθεί και στον Νίκο Μπογιόπουλο τον Φεβράρη του ‘12, σε εκδήλωση στη Λευκωσία που διοργανώθηκε για την παρουσίαση τού βιβλίου του “Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε”, αλλά αυτό παρέμεινε αναπάντητο. Δείτε σχετικά και την ανάρτηση μας με αρ. 19/2012 και δη το σημείο 10. από τις “Ψηφίδες από την εκδήλωση”]...  

Με τα ζητήματα που αφορούν την πολιτική του ΚΚΕ έχει ασχοληθεί τελευταία σε μεγάλο βαθμό κι ο φίλος ο Νέος. «Τούτος» έχει ήδη ετοιμάσει και αναρτήσει στο Blog του ουκ ολίγα κείμενα κάτω από τα οποία έχουν γίνει και ενδιαφέρουσες συζητήσεις. ΣΑΣ παραπέμπω σε δύο σχετικές [φεβρουριανές] αναρτήσεις του με τίτλο “Τα ενωτικά αντιφασιστικά μέτωπα και το σημερινό ΚΚΕ. Δείτε και διαβάστε το Μέρος Α΄ εδώ, το Μέρος Β΄ επαέ και το Μέρος Γ΄ [και τελευταίο], εδωδά.
Ενδεικτικά σταχυολογώ και τα εξής από σχόλιο του που κατάθεσε στην προτελευταία του ανάρτηση με τίτλο “Μια αριστερή φωνή στον απόηχο των Eurogroup”:

«Αλλά και πάλι θα σου το αντιστρέψω το ερώτημα: Αφού βλέπουμε τη διαφοροποίηση στελεχών ή συσπειρώσεων του Σύριζα που έχουν άλλα προγράμματα και στόχους σε σχέση με αυτά που τελικά κάνει η κυβέρνηση (και που είναι αναπόφευκτά από τη στιγμή που δεν αμφισβητεί το κοινό νόμισμα και της ευρωπαϊκή ολοκλήρωση), γιατί δεν αρχίζουμε να υποψιαζόμαστε πως τελικά υπήρχαν δυνατότητες δημιουργίας μετώπων με μίνιμουμ προγράμματα;
Ναι μεν αποδεικνύεται πως το ΚΚΕ έχει δίκιο πως με τη προσήλωση στους εταίρους και τις λοιπές ανωμαλίες δεν βγαίνει πουθενά (κι εδώ άλλωστε αυτό υποστηρίζω, το ίδιο κάνει και η Ανταρσύα, ο Αλαβάνος, ο Καζάκης κ.ο.κ.), αλλά επίσης αποδεικνύεται πως υπάρχουν οι δυνάμεις με τις οποίες θα μπορούσε να κινηθεί ενωτικά...»

Παράλληλα όμως. Εκείνες τις μέρες που εντόπισα τα κείμενα του Σκιαδόπουλου [κάπου στα μέσα του Φεβράρη] είχα και μια μακρά τηλεφωνική συνομιλία γι’ αυτά τα ζητήματα και με τον παρέα τον “Φίλιππο”... Τα ‘παμε περίπου για μια ώρα και αγγίξαμε ή/και σταθήκαμε με έντονους προβληματισμούς, σ’ αρκετά ζητήματα που αφορούν τις πολιτικές των κομμάτων της Αριστεράς σήμερα, κάμνοντας κι αναφορές στο ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΑΚΕΛ, την Ελλάδα, την Κύπρο, τη Νότια Ευρώπη, τη Ουκρανία, τη Βενεζουέλα, τον Λένιν [και το βιβλίο του για τον Αριστερισμό] κι άλλα πολλά, τα πλείστα σχετικά κι σχετιζόμενα και μερικά άσχετα... Και καταλήξαμε ότι τα πράματα είναι πολύ δυσοίωνα, αλλά συνταγές και αξιώματα δεν μπορεί να υπάρχουν... 

Πριν όμως κλείσω το μακρύ εισαγωγικό ΜΟΥ σημείωμα, θα ‘θελα να κάνω (στα σύντομα) και μια αναφορά και σ’ ένα άλλο ζήτημα...
Πριν κάποιες μέρες είδα στο διαδίκτυο [και πιο συγκεκριμένα στο Blog της Disdaimonaς, το οποίο πήρε απ’ εδώ] μια ανακοίνωση μιας ομάδας (ελληνο)κυπρίων «πανεπιστημιακών, επιστημόνων, πνευματικών ανθρώπων» με την οποία δήλωναν ότι «στηρίζουν την Ελλάδα»...

Αρκετοί από τους ελληνοκύπριους που υπέγραψαν τη δήλωση στήριξης «της προσπάθειας της Ελλάδας και της ελληνικής κυβέρνησης που αγωνίζεται για την αξιοπρέπειά της απέναντι στους δανειστές της», είναι (πασί)γνωστοί δεξιοί, ακόμα και ακραιφνείς ακροδεξιοί, εθνικιστές, εθνικόφρονες (και εθνικάφρονες), ελληναράδες κι προγονολάτρες, ενώ πολλοί είναι και ακραίοι αντικομμουνιστές κι αντιΑΚΕΛικοί...
Να αναφέρω ενδεικτικά μερικά ονόματα, τα οποία μπορούν να συμπεριληφθούν σε μια ή και περισσότερες από τις πιο πάνω κατηγορίες... [Και μην το πάρετε ως ταμπέλλωμα τους]: Κώστας Βενιζέλος (δημοσιογράφος), Παναγιώτης Βουτουρής (πανεπιστημιακός),  Στέφανος Κωνσταντινίδης, (πανεπιστημιακός), Γιώργος Καλλινίκου (δημοσιογράφος),  Αλεξάνδρα Γαλανού (ποιήτρια), Γεώργιος Ξενής, (πανεπιστημιακός - δεν μπορούσε να λείπει!),  Λάζαρος Μαύρος (όλα τα νούμερα κερδίζουν!), Πάμπος Βάσιλας (δημοσιογράφος), Γιώργος Χριστοδουλίδης, (ποιητής – δημοσιογράφος - αλίμονο!), Κώστας Καμένος  (μουσικός/ ποιητής), Λευτέρης Παπαλεοντίου (φιλόλογος), Ντίνος  Ηλιάδης, (δημοσιογράφος - ούτε κι αυτός θα μπορούσε να λείπει!), Σίμος Αγγελίδης (δικηγόρος), Βάσος Αργυρίδης (συνθέτης), Χρίστος Ιακώβου (πολιτικός επιστήμονας), Ειρήνη Μάντολες, (εκπαιδευτικός)...

Παραξενεύτηκα που στη συγκεκριμένη λίστα είδα και μερικά άλλα ονόματα που νομίζω πως δεν ταίριαζε για να είναι εκεί, όπως λόγου χάριν, του χαράκτη Χαμπή Τσαγγάρη, του δημοσιογράφου Χρήστου Χαλικιόπουλου και της (πολιτικού επιστήμονος και συγγραφέως) Νίκης Κατσιαούνη (καλά αυτήν μπορεί να τη βρείτε παντού!)... 

Παραθέτω πιο κάτω ένα μικρό απόσπασμα από το περιεχόμενο της συγκεκριμένης “δήλωσης στήριξης”, χαρακτηριστικό δείγμα της υπερταξικής [για να μην πω και αταξικής] και εν μέρει απολίτικης προσέγγισης των υπογραφόντων τη δήλωση, για τα συμβαίνοντα μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης κι των ευρω-ενωσιακών θεσμών και μηχανισμών: 
«Στο μεταξύ η Ελλάδα έχει ανάγκη στήριξης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προκειμένου να διατηρηθεί η σταθερότητα του τραπεζικού της συστήματος. Τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν πρέπει να υποσκάψουν ούτε να εκβιάσουν την ελληνική κυβέρνηση κατά τη μεταβατική περίοδο των διαπραγματεύσεων...»

Επίσης να σημειώσω (και με έμφασης μάλιστα) ότι, ΚΑΜΙΑ απολύτως αναφορά ΔΕΝ γίνεται στο γεγονός ότι η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει ως κύρια και βασική συνιστώσα τον ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί κόμμα της Αριστερά που ως εκ της φύσεως και της ιδεολογίας του, ΠΡΕΠΕΙ να βρίσκεται σε αντίθεση, αντιπαράθεση και σύγκρουση (ιδεολογική και πολιτική) με τις νεοφιλελεύθερες (κι όχι μόνο) καπιταλιστικές πολιτικές, μεθοδεύσεις και σχεδιασμούς... 

Και πάμε στο κείμενο του Σκιαδόπουλου...

*********************************
“Το ΚΚΕ με το μάτι τού…απέξω”
[του Άρη Σκιαδόπουλου – “Ημεροδρόμος”, 29 Ιανουαρίου 2015, link: http://www.imerodromos.gr/kke-ekloges/]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις στα δύο κείμενα είναι δικές ΜΟΥ, όπως κι δικά ΜΟΥ είναι και τα σχόλια και οι σημειώσεις με κόκκινο χρώμα μέσα στις αγκύλες}... 

Όποιες σκέψεις ακολουθούν ανήκουν σ έναν πολίτη, που εδώ και εξήντα χρόνια ψηφίζει το ΚΚΕ από τότε που ήταν ΕΔΑ. Τότε, τον Αύγουστο του 1958, που έφτασε να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, για να ακολουθήσει η διάσπαση και η κατρακύλα. Είναι σκέψεις ενός που δεν είναι μέλος του Κόμματος και συνεπώς δεν δεσμεύεται από τις υποχρεώσεις που απορρέουν απ’ αυτήν την ιδιότητα κι ούτε απολαμβάνει της προστασίας του Κόμματος. Ωστόσο τιμήθηκε από σχέση αμφίπλευρης εκτίμησης τόσο από τον ιστορικό ηγέτη Χαρίλαο Φλωράκη, όσο κι από την Αλέκα Παπαρήγα.

Οι σκέψεις τώρα: Το ΚΚΕ είναι ένα ιστορικό Κόμμα που το διακρίνει η γενναιότητα ν΄ αναγνωρίζει τα λάθη του αλλά και η κατάρα να τα διαπράττει. Ανέδειξε το Ζαχαριάδη, αποκαθήλωσε το Ζαχαριάδη και τον έστειλε στό Σουργκούτ…δασάρχη, για να τον αποκαταστήσει μετά θάνατον. Ανέδειξε μια λαμπερή προσωπικότητα, τον Πλουμπίδη, για να τον στείλει ως χαφιέ στό απόσπασμα [στο απόσπασμα ήταν το ελληνικό μετεμφυλιακό παρακράτος που τον έστησε] και να τον αποκαταστήσει μετά θάνατον. Αποκήρυξε το Βελουχιώτη, που σκοτώθηκε [δεν σκοτώθηκε έτσι αορίστως αλλά από τους φασίστες και τους ταγματασφαλίτες συνεργάτες των γερμανών] ατιμασμένος, για να τον αποκαταστήσει μετά θάνατον. Είναι και μια σειρά άλλων, περισσότερο σημαντικών η ολιγότερο, δεν είναι όμως αυτό το θέμα. Απλά, μέσα απ´ αυτή την πολιτική διαχείριση, το Κόμμα στερήθηκε των υπηρεσιών πολύτιμων προσωπικοτήτων κι έχασε πολιτικό χρόνο.

Σήμερα ωστόσο δε μιλάμε με όρους του 1946, ή τού 1950. Σήμερα μιλάμε για ταχύτητες που ξεπερνούν το φως. Τα νετρίνα που ανακάλυψε το Σερν έχουν σπάσει το φράγμα φωτός και κάνουν σ ένα δευτερόλεπτο εφτάμιση φορές το γύρο της γης. Το Ίντερνετ είναι μια ασύλληπτη πραγματικότητα, που διαχέει την πληροφορία σε κλάσματα δευτερολέπτου. Η παγκοσμιοποίηση αποτελεί γεγονός κι ως τέτοιο δεν αντιμετωπίζεται με όρους αυτοαπομόνωσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση με αυτό πού εκφράζει, τη στήριξη δηλαδή των μονοπωλίων έχει κερδίσει σε πρώτη φάση το παιχνίδι. Και το ΚΚΕ δεν είναι εκτός. Πολύ σωστά διαθέτει ευρωβουλευτές που δίνουν τη δική τους μάχη μέσα από τους κανόνες του Ευρωκοινοβουλίου, τους οποίους έχει αποδεχτεί. Άρα, έστω και διαφωνών είναι παρών.

Σήμερα, στην Ελλάδα, για πρώτη φορά ένα αριστερό κόμμα, που έχει τις ρίζες του στό ΚΚΕ βρίσκεται στην εξουσία [στη διακυβέρνηση της Ελλάδας κι όχι στην εξουσία] και ζητά τη συνεργασία του ΚΚΕ. Είναι μια ιστορική ευκαιρία για την Αριστερά, να δώσει τη δική της απάντηση. Άρνηση στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει άγονη πολιτική. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΚΚΕ πρέπει ντε και καλά να συμφωνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι όμως πολιτικά ορθό να αρνείται το διάλογο. Ας προσέλθει στο διάλογο και αν προκύψει ασυμφωνία, τότε ας αποχωρήσει καταγγέλλοντας. Όχι όμως να αρνείται το διάλογο.

Αυτή η πολιτική της άρνησης περιθωριοποιεί το Κόμμα. Το καθηλώνει σε ποσοστά θλίψης. Γιατί είναι τραγικό το ΚΚΕ να εμφανίζεται πίσω από το φασιστικό μόρφωμα της “Χρυσής Αυγής” και ένα ευκαιριακό τυχοδιωκτικό κομματίδιο, όπως είναι το “Ποτάμι”. Και είναι αρκετοί εκείνοι που πιστεύουν σ ένα σύγχρονο ΚΚΕ, που θα απελευθερωθεί από την ομφαλοσκόπηση και θα σταματήσει πλέον να ασχολείται με… “εικονομαχίες” και “εικονολατρίες”… Δεν έχει ανάγκη από ιεροεξεταστές, αλλά από την προσφορά φωτισμένων στελεχών που πάντα διέθετε και διαθέτει. Κι ούτε είναι αποδεκτό οι φιλοδοξίες του να στοχεύουν σε ένα μισό τοις εκατό. Διαφορετικά θα συρρικνωθεί σ ένα ιδιότυπο κλαμπ υπάκουων, που θα ασκούν το κομματικό τους καθήκον και θα ονειρεύονται μια εκτός πραγματικότητας αλλαγή. Και βέβαια θα επιβεβαιώνονται από την ασφάλεια που προσφέρει η αποστασιοποίηση από τη δοκιμασία. Αυτό όμως είναι ένας ακαδημαϊσμός, δεν είναι πολιτική. Γιατί η πολιτική προϋποθέτει ρίσκο και το ρίσκο άμεση συμμετοχή στο γίγνεσθαι. Και σήμερα, το ΚΚΕ έχει μια ιστορική πρόκληση μπροστά του. Μέσα από το διάλογο με τον ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι είναι παρόν σ’ αυτό το στοίχημα της Αριστεράς, κι ότι αποτελεί εγγυητή των προσδοκιών του ελληνικού λαού. Έστω αποκαλύπτοντας μέσα από το διάλογο υπόγειες και σκοτεινές σκοπιμότητες τού ΣΥΡΙΖΑ.

Anef_Oriwn
[προβληματισμένος κι ΕΓΩ για τη στάση του ΚΚΕ, αλλά και για τα πισωγυρίσματα του ΣΥΡΙΖΑ]
Σάββατο 28/2/2015
[τελευταία μέρα του Φεβράρη σήμερα κι από αύριο Μάρτης κι Άνοιξη ημερολογιακά˙ βγείτε έξω στη Φύση, είναι πανέμορφη!]

22 σχόλια:

νεος είπε...

Να κάνω μεταμεσονύχτιο σεφτέ φίλε Anef στα σχόλια της ανάρτησής σου, ευχαριστώντας σε πρώτα για τις αναφορές στη μπλογκερική μου μελέτη!

Προσθέτοντας στη συλλογιστική σου, παραπέμπω σε μια ανακοίνωση του Κομμουνιστικού Κόμματος Βενεζουέλας από τις 18/2 για τη νέα απόπειρα πραξικοπήματος στη χώρα.

Μεταξύ άλλων, η δήλωση αναφέρει τα εξής:

«Για το ΚΚΒ είναι καθαρό, ότι η προσπάθεια «να στρίψουν τον βραχίονα» της Βενεζουέλας, εκφράζεται σ΄ ένα πολυστρωματικό σχέδιο αντιδραστικής επίθεσης προς όφελος των κυρίαρχων συμφερόντων και στην υποστήριξη της απάτριδος ολιγαρχίας και της νεοφασιστικής Δεξιάς της Βενεζουέλας, στόχος των οποίων είναι να ανατρέψουν την από τον Νικολάς Μαδούρο βολιβαριανή κυβέρνηση καθώς και να καταστρέψουν πολιτικά και φυσικά τις επαναστατικές και λαϊκές δυνάμεις που έχουν δεσμευτεί για μια βαθειά αλλαγή της κοινωνίας στη Βενεζουέλα, [και] οι οποίες υποστηρίζουν το άνοιγμα των προοπτικών για μια σοσιαλιστική κοινωνία.»

«[…]Το ΚΚΒ δήλωσε και επιβεβαίωσε την ακλόνητη αλληλεγγύη του και τη σταθερή υποστήριξή του στον Πρόεδρο Μαδούρο και την βολιβαριανή κυβέρνηση, ότι ενόψει της σημερινής όξυνσης των ταξικών αντιφάσεων και του βαθέματος της αντιπαράθεσης μεταξύ του έθνους και του ιμπεριαλισμού, είναι απαραίτητη η ενίσχυση της ενότητας των πατριωτών, των εργατών και των λαϊκών μαζών, των επαναστατών, όπως επίσης του στρατού και του άμαχου πληθυσμού. Οι στόχοι τους θα πρέπει να επικεντρωθούν στην προσεχή πραγματοποίηση του εθνικού Συνεδρίου του Πατριωτικού Συμβουλίου των πολιτικών κομμάτων του Μεγάλου Πατριωτικού Πόλου «Σιμόν Μπολιβάρ».

Όλη η δήλωση εδώ (http://orizondas.blogspot.gr/2015/02/blog-post_86.html)

Ας βρούμε λοιπόν τις διαφορές κι ας αναλογιστούμε τι είναι τελικά πιο χρήσιμο να κάνουν οι κομμουνιστές απέναντι «σ΄ ένα πολυστρωματικό σχέδιο αντιδραστικής επίθεσης προς όφελος των κυρίαρχων συμφερόντων και στην υποστήριξη της απάτριδος ολιγαρχίας και της νεοφασιστικής Δεξιάς»

Eriugena είπε...

Αγαπητέ Anef θεώρησα το άρθρο σου ιδιαίτερα ενδιαφέρον, θα έλεγα πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από τις σκέψεις του κκετζη ανένταχτου που αναδημοσιεύεις, και θα ήθελα να κάνω κάποιες παρατηρήσεις επ'αυτού, ελπίζω ενδιαφέρουσες από την σκοπιά του τυπικού "πολιτικά" σχιζοειδούς (με την κοινότοπη έννοια, που δεν είναι και ορθή) αντιπάλου, ψηφοφόρου, εχθροφίλου, φίλου, υποστηρικτή και σφοδρού επικριτή (έως πολέμιου) του κκε.
Καταρχάς πρέπει να δωσω ένα δίκιο στην ηγεσια του κκε σε σχέση όχι μόνο με τον συριζα αλλά και γενικά προς τις διάφορες επικλήσεις ενότητος. Είναι η καχυποψία προς τους άλλους δικαιολογημένη, αν κρίνω μάλιστα από τον εαυτό μου, που δεν τον ορίζω καν ως αριστερό, κομμουνιστή κλπ κλπ. Αυτό που λείπει στους περισσότερους ενωσιακούς (λεκτική ταυτότητα με κυπριώτικα πράγματα) είναι η ανειλικρίνεια. Μιλάνε για ενότητα και εννοούν απορρόφηση, με όρους μάλιστα πολύ ακαθόριστους. Τι πάει να πει ενότητα χωρίς ένα μινιμουμ προγράμματος; Και τι μινιμουμ πρόγραμμα μπορεί να υπάρχει χώρους που στα γεωστρατηγικά είναι μέρα με την νυχτα; Εγώ ο ταπεινός πχ σε σχάση φιλο-αντικομμουνιστής αισθάνομαι πως σε αυτά έχω περισσότερα κοινά στοιχεία με το κκε. Το πρόβλημα του κκε είναι πως δεν ανοίγεται στο πεδίο που ήδη κατέχει, και αναφέρεται στον ριζοσπαστικό αντι-νατοικό και "αντιδυτικό" Λόγο. Εκεί υπάρχει μια δυστοκία και μια καχυποψία που αρχίζει να αντιστρέφεται από εμέ, και άλλους και όλο και περισσότερους: Θέλει όντως το κκε ρήξη με την ε.ε και την "δύση" (βάλε όσα εισαγωγικά θέλεις); ή μήπως και αυτό είναι μόνον λόγια και γενικές διακηρύξεις καθαρότητας, αλλά και πίσω από όλα αυτά πιθανόν "κρύβεται" (όχι με την συνωμοτική έννοια)ένας συμβιβασμός μέχρι την εποχή της λυτρώσεως. Εκεί είναι το πρόβλημα, και όχι νομίζω στην μη στήριξη του φαντασιακά Μαδούρο Τσάβες Τσίπρα. Δεν έχει και πολύ σχέση με αυτούς. Κεντρώος είναι ο άνθρωπος και το κόμμα του, αν βάλεις όλα στηνζυγαριά. Αυτά, εν τάχει..

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Νέε,

Στα σύντομα τα εξής και θα προσπαθήσω να επανέλθω αύριο για πιο πολλά...
Κατά την τελευταία 15ετία στη Νότια και Κεντρική Αμερική πραγματοποιείται, [όχι τυχαία αλλά μετά από δεκαετίες διακυβέρνησης από δικτατορικά κι αυταρχικά φιλο-αμερικάνικα καθεστώτα και με παράλληλη ένοπλη αντίσταση σ’ αυτά τα καθεστώτα] μια στροφή προς τα Αριστερά. Αυτή η στροφή έφερε στην εξουσία σε μια σειρά από χώρες αριστερές [ή έστω αριστερίζουσες] κυβερνήσεις με αντι-ιμπεριαλιστικούς κι αντιμονοπωλιακούς στόχους και κατευθύνσεις καθώς και φιλολαϊκά προγράμματα διακυβέρνησης. Σε κάποιες χώρες αυτά τα προγράμματα είναι πιο ριζοσπαστικά κι έχουν θίξει και επηρεάσει έντονα τα συμφέροντα των ξένων πολυεθνικών καθώς και της ντόπιας οικονομικής και επιχειρηματικής τάξης [όπως ας πούμεν στη Βενεζουέλα, τη Βολιβία, το Εκουατόρ] και σε κάποιες άλλες λιγότερο ριζοσπαστικά [όπως λόγου χάριν, στη Βραζιλία, τη Χιλή]... Είναι όμως πλέον γεγονός, ότι ένας άλλος αέρας φυσάει πλέον εκεί στην Αμερική του Νότου, γι’ αυτό κι οι κυβερνήσεις αυτές τυγχάνουν πλατιάς και θερμής υποστήριξης από τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των κατά τόπους κομμουνιστών. Σε μερικές μάλιστα χώρες τα κομμουνιστικά κόμματα συμμετέχουν και στις κυβερνήσεις... Έτσι έχουν κρίνει σωστό να πράξουν μια και οι Πρόεδροι των συγκεκριμένων χωρών, αν και δεν προέρχονται από τα κομμουνιστικά κόμματα, έχουν φιλολαϊκά προγράμματα... Μπορείς να φανταστείς τί δυναμικές θα μπορούσαν να αναπτυχθούν στην Ευρώπη αν κάτι ανάλογο [δηλ. μια στροφή προς τα Αριστερά] πραγματοποιούνταν, λόγου χάριν, και στα Βαλκάνια... Αν πέραν από την Ελλάδα, Αριστερές κυβερνήσεις με ριζοσπαστικά αντιμνημονιακά κι αντι-ιμπεριαλιστικά προγράμματα, υπήρχαν και στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Σερβία, τη Αλβανία κι ακόμα και στην Κύπρο; Και υπάρχουν οι προϋποθέσεις και το ιστορικό και πολιτικό υπόβαθρο, σε κάποιες από τις προαναφερθείσες χώρες να αναδειχθούν στη διακυβέρνηση αριστερές πολιτικές δυνάμεις...

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ Eriugena [ή κατά κόσμο Ι. Τζανάκο],

Κατ’ αρχάς σε καλωσορίζω στο στέκι ΜΟΥ και σ’ ευχαριστώ για τα σχόλια ΣΟΥ. [Δεν θυμάμαι να μ’ έχεις ξαναεπισκεφτεί˙ ΕΓΩ είχα κάμει πριν καιρό μια παρέμβαση στο δικό ΣΟΥ blog με αφορμή ένα κείμενο ΣΟΥ για την Κύπρο]... Λόγω του προχωρημένου της ώρας [κι αύριο είναι και Δευτέρα!] επιφυλάσσομαι να σχολιάσω τα γραφόμενα ΣΟΥ αύριο...
Και φυσικά θα αποφύγω να καταπιαστώ με τους επιθετικούς προσδιορισμούς που χρησιμοποιείς για τον Εαυτό ΣΟΥ, καθότι ΔΕΝ τους έχω και καταλάβει... Κι αναφέρομαι στις ακαταλαβίστικες για μένα εκφράσεις ΣΟΥ για τον Εαυτό ΣΟΥ, «“πολιτικά” σχιζοειδής αντίπαλος [...] ψηφοφόρος, εχθρόφιλος, φίλος, υποστηρικτής και σφοδρός επικριτή (έως πολέμιος) του κκε», ή «ταπεινός πχ σε σχάση φιλο-αντικομμουνιστής»... Σίγουρα και κάποιες ερμηνείες θα δίνεις [στη βάση της δικής ΣΟΥ συλλογιστικής κι από κάπου ελαύνοντας] σ’ όλα αυτά, αλλά ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτό [δηλ. το να παίζουμε με τις λέξεις και τους ορισμούς και δη δυσνόητους] έχει και τόση σημασία, ή βοηθούν στην κατανόηση των πολιτικών ΜΑΣ θέσεων...

Eriugena είπε...

Αγαπητέ Anef Oriwn απλά εννοώ, με ένα μάλλον δυσνόητο χιουμοριστικό τρόπο, πως ό,τι λέω δεν διεκδικεί δάφνες "κομμουνιστικότητας" ή αριστεροσύνης, αλλλα μόνον το δικαίωμα της κοινής λογικής, αν θες της κοινοτοπίας να σκεφτόμαστε απλά.
Επαναδιατυπώνω: Ποιό είναι το κοινό έδαφος μιας προγραμματικής συμφωνίας μέσα στην "αριστερά" στα γεωπολιτικά; Κανένα νομίζω. Και αν υπήρχε κοινό έδαφος, σε ένα πλαίσιο ας πούμε φιλειρηνικό και αμφισβητησιακό (αμφισβήτηση της πολιτικής των "δυτικών" στην ανατολική μεσόγειο) ποιός είναι αυτός που θα εννοούσε όλα αυτά τα πράγματα; Κανείς;

Lourouppa είπε...

Είναι ολίγον τι εκτός ανήθικο να συγκρίνουμε την κυβέρνηση Μαδουρο (Τσαβες) με το σύριζα. Η μια δεν είναι μέσα σε καμιά ιμπεριαλιστική αντιδραστική λύκοσυμμαχία (που λέει και το κκε), ούτε ΝΑΤΟ ούτε ΕΕ και αντιτίθεται πλήρως σε αυτές έμπρακτα μέχρι τώρα με αποτέλεσμα να αποτελεί (από ότι φαίνεται) βασικό στόχο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που την παρουσιάζει σαν δαίμονα. Αντίθετα η διεθνής συμμαχία στην οποία συμμετέχει περιλαμβάνει την Κούβα και άλλες γειτονικές φίλιες χώρες.

Η άλλη κυβέρνηση ανακυρήσσει συνεχώς, ρητορικά αλλά έμπρακτα την πλήρη στήριξη, υποταγή, εξωραισμό, σύμπλευση με τις ιμπεριαλιστικές, αντιλαικές οργανώσεις στις οποίοες λαμβάνει μέρος σαν μέλος (ΕΕ, ΝΑΤΟ), δηλωνει ανεπιφύλακτα την πλήρη σύμπλευση με τους στρατηγικούς στόχους αυτών των οργανώσεων, τους οποίους μάλιστα εξωραιζει και παρουσιάζει σαν φιλότιμους και άξιους ''διάσωσης''. Εκτός από όλα αυτά που είναι τα πλέον σημαντικά μιας και ορίζουν προς τα ου θα κινηθεί η πολιτική μιας χώρας, η μεν κυβέρνση την τελευταία δεκαετία κρατικοποίησε και τουλάχιστον 5-6 πράματα, η δε το μόνο που φαίνεται πρόθυμη να κρατικοποιήση είναι το χρέος των τραπεζών

Anef_Oriwn είπε...

Όσοι έχετε χρόνο μπορείτε να δείτε και να διαβάσετε τα 4-5 τελευταία σχόλια ΜΟΥ που μόλις πριν λίγο ανάρτησα στην προηγούμενη παρέμβαση ΜΟΥ [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2015/02/102015.html], ως απάντηση ΜΟΥ στους σχολιασμούς κάποιου Ανώνυμου Μνημονιακού...
Θα επανέλθω εδώ αργότερα απόψε για να σχολιάσω μερικά από τα ζητήματα που τέθηκαν στη συζήτηση αυτής της ανάρτησης...

νεος είπε...

Απ ότι βλέπω, ο φίλος/φίλη Lourouppa σχολίασε με copy-paste το σχόλιό μου για τη δήλωση του ΚΚ Βενεζουέλας, τόσο εδώ όσο και στο δικό μου ιστολόγιο.

Θα του απαντήσω κι εδώ λοιπόν, όπως του απάντησα κι εκεί... και χωρίς copy-paste, πως η συγκεκριμένη αναφορά δεν γίνεται για να συγκρίνει τη μπολιβαριανή με την κυβέρνηση του Σύριζα, αλλά την πολιτική δράση των δύο κομμουνιστικών κομμάτων σε ότι αφορά τον στόχο των ενωτικών αριστερών μετώπων.

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Νέε,

Συχνά με απασχολεί [καλοπροαίρετα πάντοτε – το ξεκαθαρίζω για να μην παρεξηγηθώ από τους φιλο-ΚΚΕ φίλους και συντρόφους] το ερώτημα, τί ήταν/είναι εκείνο το πολύ σημαντικό που συνέτεινε στην αλλαγή του Προγράμματος του ΚΚΕ [που εγκρίθηκε στο 15ο Συνέδριο του Κόμματος] για τη σύμπτυξη ενός Αντιϊμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού Μέτωπο και στην υιοθέτηση του Προγράμματος για τη Λαϊκή Εξουσία που εγκρίθηκε στο τελευταίο [το 19ο] Συνέδριο του ΚΚΕ τον Απρίλη του 2013... Παρακολούθησα εν πολλοίς και τη συζήτηση που έγινε από τις σελίδες του “Ριζοσπάστη” και ειλικρινά ΔΕΝ έχω πειστεί για την αναγκαιότητα αυτής της αλλαγής, αλλά αναγνωρίζω ότι ΔΕΝ μας πολυπέφτει και λόγος... Προφανώς και οι έλληνες σύντροφοι θα ξέρουν καλύτερα... ΕΓΩ εδώ εν τους προβληματισμούς ΜΟΥ που συχνά πυκνά υποβάλλω στες αιρετικές ΜΟΥ εκλάμψεις. Ας πούμεν διερωτούμαι κατά πόσο δεν θα ήταν πιο ριζοσπαστικό πιο παραγωγικό και πιο αποδοτικό για την υπόθεση του Σοσιαλισμού, σε εποχές οξείας καπιταλιστικής κρίσης όπως οι σημερινές να συμπτύσσαμε τέτοια πλατιά μέτωπα για να γινόμασταν και πιο διεκδικητικοί και πιο αποτελεσματικοί...

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ Eriugena ,

Επανέρχομαι, όπως (ΣΟΥ) είχα υποσχεθεί για να πω ακόμα μια – δυο κουβέντες για τα καθ’ Ημάς και για τα όσα τέθηκαν το πρώτο ΣΟΥ σχόλιο...

Κατ’ αρχάς η ενότητα του Αριστερού Κινήματος ΔΕΝ είναι αυτοσκοπός. Επιδιώκεται αν γίνει και γίνεται [όπου καθίσταται δυνατόν] για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους στόχους και σκοπούς. Κι όπως έγραφα και μόλις πιο πάνω στον φίλο τον Νέο, ΔΕΝ μπορεί σε τέτοιες εποχές οξείας καπιταλιστικής κρίσης και εφαρμογής νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας να μην επιδιώκεται η σύμπτυξη ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ Αντιιμπεριαλιστικών Αντιμνημονιακών Μετώπων, με «ριζοσπαστικό αντι-νατοικό και “αντιδυτικό” Λόγο» όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις κι ΕΣΥ. Μέσω αυτών των Μετώπων θα καταστεί δυνατή η πολιτικοποίηση χιλιάδων κόσμου και η στροφή προς τα Αριστερά... Όση «καχυποψία» κι αν υπάρχει, τον κόσμο θα τον κερδίσουμε συνοδοιπορώντας μαζί του κι όχι ευρισκόμενοι σε διαρκή αντιπαράθεση με τους άλλους πολιτικούς φορείς [της Αριστεράς] που πιθανόν να τον εκφράζουν σήμερα... Στο κάτω κάτω αν αποδεχτούμε τη μαρξιστική προσέγγιση ότι τα κόμματα αποτελούν τους πολιτικούς φορείς που εκφράζουν τα συμφέροντα διαφορετικών κοινωνικών τάξεων, ομάδων και διαστρωματώσεων, είναι φυσιολογικό κι αναμενόμενο να υπάρχουν και μέσα στην Αριστερά και άλλοι, πέραν του Κομμουνιστικού Κόμματος, πολιτικοί σχηματισμοί...

Απ’ εκεί και πέρα, «το κοινό έδαφος [ή οι κοινοί minimum στόχοι] μιας προγραμματικής συμφωνίας μέσα στην “αριστερά”» θα μπορούσε να είναι πρωτα ακι κυρια η πάλη για την ειρήνη κι ενάντια στο ΝΑΤΟ και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, κι ακολούθως ή και συνάμα η πάλη ενάντια στον εθνικισμό, νεοφιλελευθερισμό, τα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας... Μπορούμε να μιλήσουμε άμεσα για Σοσιαλισμό σήμερα; Δεν θα μπορούσαμε να προωθήσουμε με καλύτερο τρόπο τη σοσιαλιστική προοπτική καθώς και τον περιορισμό του αντικομουνισμού μέσα από πλατιά αντι-ιμπεριαλιστικά μέτωπα με αριστερούς προσανατολισμούς;

Eriugena είπε...

Για να μην κρεπάρω με την συμπύκνωση αντιγραφή ενός κειμένου μου που θέτει τα πράγματα σε ένα ρεαλιστικότερο πλαίσιο κάνω (χωρίς πρόθεσιν αυτοδιαφημίσεως θαρρώ) μια παραπομπή εις εαυτόν: Σ.Καλλεντερίδης - Γ.Ευσταθίου: Δύο ξένοι κόσμοι..http://aftokathorismos.blogspot.gr/2015/03/blog-post_32.html
Και συνεχίζω: αν μιλήσουμε από τη σκοπιά της γενικής θεώρησης συμφωνώ μαζί σου, μιας και εγώ προσωπικώς δεν θα έχω ποτέ τ.υχη σε ένα μ-λ κόμμα απολύτως μονολιθικόν. Αν όμως τα δούμε τα πράγματα από μια σκοπιά γεωπολιτικού ρεαλισμού (ό,τι και να σημαίνει αυτό) θα δούμε πως υπάρχει μέρα και νύχτα. Βέβαια πάντα υπάρχει και μια ενδιάμεση κατάσταση, ένα απόγευμα, ένα φθινόπωρο, μιά άνοιξη, και όχι μόνον χειμώνας και καλοκαίρι, για να χρησιμοποιήσω μεταφορές και γω (ελπίζω επιτυχέστερες απο τις πρώτες μου). Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, και όταν μιλάω με Κύπριους (ή Κυπραίους; ποιό είναι το σωστό;) με πιάνει μια ανεξήγητη υπερ-υπευθυνότητα, ίσως και ενοχή. Θέλω να πω πως ωραία μιλάνε οι όποιες συντροφάρες (κκετζιδικες ή αντικκετζίδδικες) από την ελλάς, με κάποιαν ψευδαίσθηση ίσως ασφάλειας, αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με την πράξη και τη ζωή ανισχυρων τόπων, στην άκρη γεωπολιτικών περιοχών, σεισμογενών και ταραγμένων, τα λόγια γίνονται αναγκαστικά πιό λιτά και μαζεμένα, αν είμεθα αν και καλαμαράδες όλοι εμείς οι ελλαδίτες σοβαροί...και γιάυτό ρωτάω: τι συμφέρει την κύπρο; αριστερή ενότητα ή ο καθείς στο κονάκι του μέχρι την συντέλεια των καιρών; Εγώ δεν ξέρω, από εσάς περιμένω να μάθω. Όπως επίσης περιμένω να μάθω τι σημαίνει για "σας" μια γεωπολιτική αναταραχή...αυτά τα ολίγα, ελπίζω συγκεκριμένα..

Anef_Oriwn είπε...

Eriugena ,

Δυο τρία μικρά – μικρά ζητηματάκια και ες αύριον τα σπουδαία και τα σοβαρά [για τα γεωπολιτικά και την περιπλοκότητα και πολυπλοκότητα τους, κι όχι μόνο], για να την κάνουμε και για το κρεββάτι:

1. Έχω δε το κείμενο ΣΟΥ για τους Καλλεντερίδη και Ευσταθίου κι αν βρω χρόνο αύριο το πρωί, θα το διαβάσω...

2. Εμείς εδώ στην Κύπρο λέμε «τους Κυπραίους»... Εσείς οι “καλαμαράες” λετε «τους Κύπριους»… Ποιο είναι το σωστό, δεν ξέρω...

3. Ανάθεμα με κι αν ξέρω «τι συμφέρει την κύπρο», την ευρισκόμενη «στην άκρη γεωπολιτικών περιοχών, σεισμογενών και ταραγμένων», από την άποψη γεωπολιτική

4. Για το πως πώς «ένας ακόμα δεξιός πρόεδρος ανακαλύπτει ότι την πολιτική στους συνοριακούς χώρους την καθορίζει η γεωπολιτική και όχι οι προσωπικές προκαταλήψεις», δες κι αυτό το κείμενο εδώ στη “Δέφτερη Ανάγνωση” σ’ αυτό το link: http://2ha-cy.blogspot.com/2015/03/blog-post_62.html

νεος είπε...

Anef, επειδή όπως λες και συ συχνά «μας παρακολουθεί κόσμος», θέλω να ξεκαθαρίσω πως σίγουρα αφορά τα μέλη του ΚΚΕ να δουν τι θα κάνουν με το κόμμα τους.

Τι θα γίνει όμως με τη χώρα τους και την ευρωπαϊκή Αριστερά, μας ενδιαφέρει κι εμάς. Όπως μας ενδιαφέρει τι θα γίνει με την Ισπανία, την Ιταλία κλπ. Είμαστε όλοι στο ίδιο καζάνι και οι εξελίξεις σε μια χώρα επηρεάζουν και τις υπόλοιπες.

Μας πέφτει επίσης και μας παραπέφτει λόγος, όταν ο δρόμος που ακολουθεί το ΚΚΕ, αυτή η λογική και φιλοσοφία πολιτικής δράσης, προσπαθεί να παρουσιαστεί ως η σωστή και η «παντός καιρού και τόπου». Όταν προσπαθεί να εισχωρήσει στο κυπριακό λαϊκό κίνημα θέλοντας παράλληλα να καταρρίψει και να απαξιώσει τις δικές του αντιλήψεις για την πολιτική δράση και τους άμεσους στόχους.

Κι αυτό, χωρίς να ισχυρίζομαι, για να προλάβω αυτούς που ψάχνουν τρύπες στις διατυπώσεις μου για να καταφέρουν να κάμουν δεικτικό σχόλιο, πως το ΑΚΕΛ στέκεται απόλυτα σωστά απέναντι στις ταξικές ανάγκες και το σοσιαλισμό.

νεος είπε...

Χωρίς καμιά διάθεση παρεμβολής μεταξύ του οικοδεσπότη μας και του blogger Eriugena, αδυνατώ να κατανοήσω πως ακριβώς ο δεύτερος υλοποιεί στην πράξη το … «τα λόγια γίνονται αναγκαστικά πιό λιτά και μαζεμένα» («όταν έχουμε να κάνουμε με την πράξη και τη ζωή ανισχυρων τόπων»)…

Αν αυτά είναι τα λιτά και τα μαζεμένα του φίλου μας…δεν θέλω να φανταστώ πως θα είναι τα επεκταμένα του σχόλια! Αυτό μεταξύ σοβαρού κι αστείου…

Σ΄ ότι αφορά την ερώτησή του για το τι συμφέρει στην Κύπρο, καθότι μικρή και ανυπεράσπιστη, θα απαντήσω ως εξής: Στην Κύπρο συμφέρει μια δημοκρατική Ελλάδα και Τουρκία έξω από το ΝΑΤΟ. Κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με μια ενωτική αντιιμπεριαλιστική αριστερά. Τουλάχιστον στην Ελλάδα αυτό δεν είναι αδύνατο, υπάρχει το κοινωνικό ρεύμα.

Ανώνυμος είπε...

http://4.bp.blogspot.com/-Gk8JTKCo1sM/UTKNj2a_j7I/AAAAAAAAM04/oZQcUWBsri8/s1600/GrigorisAvxentiou.jpg


Έναν τέτοιον παληκαρά έχετε να δείξετε μωρέ στο ΑΚΕΛ;

Εντάξει εμείς στην Ελλάδα έχουμε τον Θανάση τον Κλάρα, τον καπετάν Διαμαντή, τον Περδίκκα, τον Καπτάν Γιαννούλη, τον Μπελογιάννη .... εσείς τι έχετε να δείξετε.... την ΟΜΟΝΟΙΑ;

Ανώνυμος είπε...

Μέχρι και Αναστασιάδης πιο παλληκάρι αποδείχτηκε. Έκανε συμφωνία με την Ρωσία (μπράβο του) Ο Χριστόφιας το μόνο που έκανε ήταν συμφωνία με το ΔΝΤ.

Anef_Oriwn είπε...

Πιο πάνω Ανώνυμε [με σχόλια με ημερ. 3/3/15, 12:47 μ.μ. & 3/3/15, 2:08 μ.μ.],
Και κατά τα blogger-ικά θέσμια Plutonα [ο αλουπός τζι’ αν εχώννετουν, ο νούρος του εφαίνετουν],
Μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνεις και ξανά με νέες τσιόφτες κι ασυναρτησίες εμφανίζεσαι! Εν βαρκέσαι, ΡΕΕΕ ‘ΣΥ;

Εν πάση περιπτώσει... Οι ηρωικοί νεκροί ενός τόπου δεν ανήκουν σε ΚΑΜΙΑ παράταξη αλλά αποτελούν κομμάτι της ιστορίας του συγκεκριμένου τόπου και των αγώνων του λαού για “εθνική” κaι κοινωνική απελευθέρωση… Ας πούμεν, οι Καβάζογλου και Μισιαούλης δεν ήταν ήρωες και παλλικάρια; Και οι αγώνες ΔΕΝ είναι μόνο όσοι έχουν μέσα ττουφέτσσια...

Α, και ΡΕΕΕ Αχαπαρόπουλε, μπορείς να ΜΑΣ πεις ποια ήταν «η συμφωνία [...] που ο Χριστόφιας [...] έκανε [...] με το ΔΝΤ...» και πότε έγινε αυτή; Συγκεκριμένα πράματα, τζι’ όι λαφαζανιές τζιαι “που σού νεφκω τζιαι πού πάεις” κουβέντες, γιατί θα ΣΕ στείλω από ‘κει που ήρθες! Ήδη είσαι με ΜΙΑ κίτρινη!

Ανώνυμος είπε...

Καβάζογλου και Μισιαούλης ποιος από δαύτους είναι Ρωμιός ποιός Οθωμανός; (γιατί τους μπερδεύω) και τι αξιοσημείωτο έκαναν που δεν το κατάλαβα; (τους σκότωσε η ΜΙΤ ε! και; συνειδητά σκοτώθηκαν πολέμησαν (ταξίδευαν και κάποιοι τούρκοι μακελάρηδες μπαμ μπαμ... και σκοτώθηκαν... ) δεν καταλαβαίνεις την διαφορά από τον Έλληνα αξιωματικό του Μαχαιρά που βροντοφώξε «Στην εσχάτην ανάγκην θα αγωνιστώ και θα πεθάνω σαν Έλληνας, αλλά ζωντανόν δεν θα με πιάσουν».

Γρηγόρης Αυξεντίου.

Τι το ηρωικό είχαν τα θύματα της τουρκικής μισαλοδοξίας;



Όσο αφορά το ΔΝΤ με τον Χριστόφκια

"Επώδυνη χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Δημήτρης Χριστόφιας, την καταρχήν συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την τρόικα. Σε τηλεοπτικό διάγγελμά του προς τον κυπριακό λαό ο κ. Χριστόφιας σημείωσε ότι δεν ήταν επιλογή της κυπριακής κυβέρνησης η προσφυγή στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ). Όπως είπε, αναζητήθηκαν άλλες πηγές χρηματοδότησης, αλλά δυστυχώς δεν υπήρξε αποτέλεσμα...."

http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/164397

Μπας και δεν έφερε το ΔΝΤ στην Κύπρο το ΑΚΕΛ; Θα ζουρλαθούμε; ποιος το έφερε;

Ανώνυμος είπε...

Ο Παύλος Μελάς της Κύπρου

http://www.onalert.gr/image/?w=630&src=/files/Image/NewOnAlert/KYPROS/Screen Shot 2013-03-02 at 11.56.58 AM.png

Ανώνυμος είπε...

Το ξέρω ότι ο λόγος μου σου πέφτει βαρύς ... αλλά να το πει η "δημοκρατική" γλώσσα σου "Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τον αντίλογό σου" και αμέσως θα σταματήσω να σου γίνομαι φόρτωμα (τόσοι, ξεσκεσκεπάστηκε η αντιδημοκρατική τους υπόσταση εσύ τι θα κάμεις; Τον ενοχλητικό αντίλογο αυτόν που δε μπορείς να τον αντιμετώπισης τι περιμένεις;) μισόλογα εδώ είμαι πες ότι δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον αντίλογό μου και "για χαρά". τόσο απλό σαν δήλωση μετανοίας.

Anef_Oriwn είπε...

ΆΕΙ ΣΙΧΤΙΡ(!), [να σ’ το πω και τούρκικα] Αρρωστημένε Εθνικισταρά Ανώνυμε!!!
Για ποιον «αντίλογο σου» μιλάς, ΡΕΕΕ; Κάμε χάζιν να νομίζεις, ΡΕ ΤΤΑΚΚΟΥΡΗΜΕΝΕ, ότι οι φωτογραφίες που παραθέτεις, η εθνικιστική κομπορρημοσύνη του λόγου ΣΟΥ και τα εμφυλιοπολεμικά φασιστικά σύνδρομα ΣΟΥ τα οποία σε κάνουν να απαιτείς «δηλώσεις μετανοίας» [τι είσαι ΡΕΕΕ, μπάσταρδο του Μανιαδάκη], ότι αποτελούν στοιχεία αντίλογου... Πάλι καλά που παραδέχεσαι ΡΕ ΗΛΙΘΙΟ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΕΣ, ότι γίνεσαι «φόρτωμα»... Γι’ αυτό ξανά ΑΣΣΙΧΤΙΡ!!!! Το Blog ΔΕΝ χρειάζεται Ανώνυμα accessories φασιστικών νοοτροπιών και συμπεριφορών... Φαίνεται ξέχασες ότι εδώ μέσα είσαι φιλοξενούμενος [ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΛΕΣΕ ΝΑ ΜΠΕΙΣ!] και οι (ψευτο)μαγκιές ΣΟΥ δεν περνάνε, όπως κι ούτε οι απαιτήσεις για δηλώσεις του τύπου «Δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τον αντίλογό σου»… [Πολύ μεγάλη ιδέα έχεις για τες αρλούμπες που λαλείς! Δεν ξέρεις ΡΕΕΕ, ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας εν με την Τρόικα που είχε τότε συνομιλίες κι όχι εξειδικευμένα με το ΔΝΤ; Κι ότι η τότε «καταρχήν συμφωνία της Κυπριακής Δημοκρατίας με την τρόικα», ΟΥΔΕΠΟΤΕ μπήκε σε εφαρμογή γιατί τελικά έκαναν πίσω οι Τροϊκανοί κι ανάμεναν την εκλογή Αναστασιάδη στην Προεδρία για να πετύχουν τα δικά ΤΟΥ, δηλ. τα κουρέματα, τα ξιουρίσματα και τα άλλα συναφή και σχετικά;]...

Οι επόμενες αναλόγου περιεχομένου παρεμβάσεις ΣΟΥ, δηλ. σχόλια στα οποία είναι έκδηλα τα στοιχεία του εθνικισμού, του ρατσισμού, της έπαρσης και του αρρωστημένου εγωισμού ΣΟΥ, ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΟΝΤΑΙ!!! Δεν έχουμε καιρό για χάσιμο λαμβάνοντας μέρος σε ανούσιες συζητήσεις κι ούτε κι είμαστε ψυχίατροι για να σε βοηθήσουμε!

Ανώνυμος είπε...

“Έναν τέτοιον παληκαρά έχετε να δείξετε μωρέ στο ΑΚΕΛ;”

Ναι!

Δεν είναι δικός μας βέβαια, ούτε ασφαλώς και παλληκαράς αλλά, έχουμε να δείξουμε αυτόν! Σου αρέσει;

http://www.edon.org.cy/arxeio/anakoinoseis-edon/anakoinoseis2013/28012013-mnimosino-griva/

Κουμούναρος