Φίλοι αναγνώστες, και
Φίλτατες αναγνώστριες,
Σας χαιρετώ!
Καλή ήταν η κουβέντα στην προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ, αλλά ας πάμε γι’ άλλα [θέματα]...
[Και ξεκίναμε με μιαν πρόταση
μακρού σκέλους]...
Επειδή, λοιπόν, ΕΜΕΙΣ οι
Αριστεροί [παρά τις περί του αντιθέτου διαδεδομένες κακόβουλες και
προκατειλημμένες απόψεις], ΔΕΝ είμαστε ούτε μονόχνοτοι κι ούτε κι ανέραστοι κι
ούτε το μυαλό μας είναι μόνιμα κολλημένο στην πολιτική και την επανάσταση κι ούτε
σε θεωρίες έμπλεες “ξύλινων” λέξεων κι ορισμών [όπως λανθασμένα κι από
κεκτημένη εμπάθεια ΜΑΣ κατηγορούν οι πραγματικά μονόχνοτοι κι ανιαροί δεξιούληδες,
που ‘χουν το δικό ΤΟΥΣ μυαλό μόνιμα κολλημένο στο χρήμα και τους εαυτούληδες τους], αλλά αντιθέτως αγαπάμε,
πέραν από τους παντός χρώματος, φυλής και εθνικότητας ανθρώπους, και Ό,ΤΙ έχει
σχέση γενικώς με τη ζωή και τις ομορφιές της, όπως ας πούμεν η Φύση... Παρεκκλίνουμε,
λοιπόν, από τη συνήθη πολιτική θεματολογία ΜΑΣ, για να πάμε γι’ άλλα, τελείως
διαφορετικά και εν πολλοίς απολιτικά, αν και τα νεκάτωσα και με τις Αριστερές
πολιτικές ΜΟΥ πεποιθήσεις. Πάμε για μια φθινοπωρινή αγριο-λουλουδική ανάρτηση
διανθισμένη και με τις ανάλογες σχετικές φωτογραφίες...
Κι επειδή οι πρώτες βροχές, που
πέσανε πριν κάποιες μέρες και που αν και δεν ήταν πολλές ξέπλυναν κάπως τη
σκονισμένη φθινοπωρινή ατμόσφαιρα [οι άνομες πολιτικές πρακτικές των κυβερνώντων όμως, δεν
ξεπλένονται με τίποτε!], βοηθάνε όμως τη Φύση ν’ αναγεννηθεί μετά την
καλοκαιρινή ξεραΐλα, έτσι που δίνεται και σ’ ΕΜΑΣ η ευκαιρία να δούμε, να
μυρίσουμε και να θαυμάσουμε Ό,ΤΙ (ξανα)γεννάται γύρω ΜΑΣ, όπως ας πούμεν, τα αγαπημένα
ΜΟΥ Μιτσικόρια (ή Ματσικόρια),
που κυριολεκτικά ΣΕ μεθάνε με τη μυρωδιά τους˙ ανασταίνουν καρκιές που λαλεί
τζι’ ο παρέας ο Γκάνταλφ...
Βλέπετε ως Αριστεροί που
πιστεύουμε στην Ισότητα ΟΛΩΝ των Ανθρώπων, είμαστε και ρομαντικοί κι αγαπάμε
και τα λουλούδια. Γιατί «η ελευθερία για μας, είναι μια ωραία γυναίκα, [που] έχει υπογάστριο και υπεργάστριο, δεν κάνα χοντρογούρουνο αστικό...». Γι’ αυτό έχουμε μάθει να χαιρόμαστε και με τα πιο απλά
πράγματα που ΜΑΣ περιβάλλουν και που δημιουργούν μια όμορφη εικόνα κι
ατμόσφαιρα... Ανάμεσα σ’ αυτά τα μικρά κι όμορφα και το ολάσπρο χαλί που σχημάτιζαν τα
μιτσικόρια που εντόπισα χτες Σάββατο, πολλά πολλά μαζί σε πλατσσιές [απλωσιές],
όταν βγήκα για βόλτα, με τ’ αυτοκίνητο, κάπου στα Κοτσσιηνοχώρκα...
Απολαύστε κι ΕΣΕΙΣ την
ομορφιά τους μέσα από τις πιο κάτω φωτογραφίες...
[Ένα ματσάκι με ανθισμένα μιτσικόρια κι ένα άλλο με έτοιμα ν’ ανθίσουν]
[Πλατσσιά/Άπλωμα με μιτσικόρια]
Λίγο κακονίωτα [άσχημα
μεγαλωμένα] και καπως μαραμένα είναι φέτος τα μιτσικόρια [βλέπετε οι βροχές δεν
ήταν και πολλές, αλλά ούτε και συνεχόμενες], σίγουρα όμως ο παλιο-παρέας ο Aceras, θα με θεωρεί και πάλι τυχερό
και θα με ζηλεύει που είχα την τύχει να τα πετύχω στον δρόμο ΜΟΥ [στο δρόμο
Φρεννάρους – Δερύνειας, στον Άη ‘Ντρικά, στον εκδρομικό χώρο του Άγιου
Νίκανδρου, παρά την παραλία της “Λάντας” – πολύ άσχημη η κατάσταση εκειδά]...
[Κι άλλα ματσικόρια]
Χειμωνιάζει, λοιπόν και εγκαταλείπουμε
μεν [ΕΜΕΙΣ] οι ιθαγενείς τις ειδυλλιακές παραλίες και τις πανέμορφες θεάσεις τους των παραλίων,
[Κι εδώ “ανθισμένο
(αγριο)λουλούδο” (κρίνο του γιαλού) έχουμε, μην πάει ο νους ΣΑΣ αλλού!]
αλλά άλλου είδους εικόνες θα ξεκινήσουν να προβάλουν στα πέριξ με τη Φύση να ετοιμάζεται να ντυθεί στα πρασινοκίτρινα [πράσινη φυλλωσιά, κίτρινα άνθη] και να οργιάσει˙ αν μάλιστα έχουμε και πολυομβρία ακόμα καλύτερα θα ‘ναι...
Φυσικά αυτές τις μέρες [μετά
τις πρώτες φετινές βροχές] μπορούμε να παρατηρήσουμε έξω στη Φύση κι άλλες [νέες] βλαστήσεις
[όπως οι σπουρτούλες και οι αβρόshυλλες] κι
άλλους χρωματισμούς όπως το μοβ κάποιων μικροσκοπικών άγριων
λουλουδικών...
[Μια “πλατσσιά” με λουλουδάκια χρώματος μοβ]
Την ίδια ώρα και μια και ο
καιρός εξακολουθεί να είναι ακόμα ζεστός, δεν εξέλειπαν και οι πικάντικες εικόνες
από τις παραλίες μας, [αν και αυτές έχουν σχεδόν ερημώσει τώρα που χειμωνιάζει]...
[Φάτε μάτια ... στήθια και
μπούτια!]
{Σημείωση 15/11/2014 – 10:00 μ.μ.
Στην πιο πάνω φωτογραφία έγινε
(έστω και καθυστερημένα) το απαραίτητο πετσόκομμα προσώπων, ούτως ώστε οι «κοπελλούες»
να μην είναι «αναγνωρίσιμες». Στην πρώτη (εκ της παραλίας) φωτογραφία που παράθεσα,
δεν έκανα κάτι ανάλογο γιατί νομίζω πως η κοπέλα που απεικονίζεται σ’ αυτήν ΔΕΝ είναι «αναγνωρίσιμη»}...
Τέλος να αναφέρω [μια και Blog ΜΟΥ
λειτουργεί και ως προσωπικό ημερολόγιο] ότι την προπερασμένη Δευτέρα [27 τ’
Οκτώβρη] κατά τα χαράματα όταν ταξίδευα [με την φθινοπωρινή αυγινή δροσούλα]
για τη “βάση ΜΟΥ”, [μυρίζοντας και το βρεμένο από τα πρωτοβρόχια χώμα],
παρατήρησα [η αλλαγή της ώρας βοήθησε να φέξει και πιο νωρίς] κάποιους
μερακλήδες να ‘χουν βγει στα χωράφια στο πλάι του δρόμου για καραόλους
[σαλιγκάρια]...
[εκλεκτός μεζές για τους μερακλήδες
και δη όσους επιστρέφουν παπαγάλοι από το κυνήγι του λα(γ)ού και του πέρτικου]...
Anef_Oriwn
[μισο-ζαλισμένος από τη
μεθυστική μυρωδιά, αλλά και την ομορφκιάν των ματσικόριων, όπως κι από κάποιες
παράκαιρες μεν, αλλά θεϊκές παραλιακές θεάσεις]...
Κυριακή 9/11/2014
[αναρτήθηκε όμως σήμερα Δευτέρα]
7 σχόλια:
Πάντως αυτόν που κάμνεις τζιαι φωτογραφίζεις κόσμον εν αγνοία του εν παράνομον τζιαι δεοντολογικά απαράδεχτον. Άλλον τα φκιόρα που δεν τα κόφτει, τζιαι άλλον τα πλάσματα. Η μια που τες κοπελλούες εν αναγνωρίσιμη τζιαι εν ανηψιά μου.
Aceras,
Πρώτον, εξ όσων είμαι σε θέση να γνωρίζω οι κοπέλλες [στις φωτογραφίες] εν νεν κυπραίες!!!
Τώρα τα περί δεοντολογίας ή/και παρανομίας είναι κάτι το συζητήσιμο [κατά την ταπεινή ΜΟΥ γνώμη], χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αμφισβητώ την άποψη/θέση ότι μπορεί να ενοχληθεί ο φωτογραφιζόμενος/η...
Απ’ εκεί και πέρα το διαδίκτυο [και δη τo Facebook] είναι γεμάτο από τέτοιες φωτογραφίες, γι’ αυτό και θεωρώ Πουριτανισμό [κι έχω και την Τόλμη και το Θράσος να πω] και Υποκρισία την όποια κριτική τρίτων για την προβολή τέτοιων φωτογραφιών...
Τις δύο συγκεκριμένες φωτογραφίες, που προκάλεσαν ΚΑΙ τις ενστάσεις κι αντιδράσεις ΣΟΥ, θα μπορούσαμε να τις δούμε και να τις αναλύσουμε [πέραν από δεοντολογικής άποψης] κι από ... αισθητικής, καλλιτεχνικής, αλλά και φιλοσοφικής(!) άποψης. Και θεωρώ ότι ΔΕΝ αναδεικνύουν ή αποκαλύπτουν κατ’ ανάγκη σεξισμό ή/και φαλλοκρατία, όπως κάποτε υπαινίχθη μια σχολιογράφος του Blog σε μιαν άλλη περίπου παρόμοια ανάρτηση ΜΟΥ.
Ας πούμεν η δεύτερη φωτογραφία δείχνει στο βάθος τη φουρτουνιασμένη θάλασσα κάτι που έρχεται σε καταφανή αντίφαση [contrast] με την ηρεμία με την οποία οι κοπελιές απολαμβάνουν την ξάπλα τους στην παραλία, ενώ η πρώτη μπορεί να θεωρηθεί ότι παρουσιάζει μια εικόνα από ένα τροπικό περιβάλλον, ένεκα κυρίως και της ομπρέλλας που μοιάζει να είναι κατασκευασμένη από φύλλα φοινικιάς, ή καλαμόφυλλα κι όχι μόνο...
[Πάντως ευχαριστώ για την παρατήρηση... Ομολογώ ότι μ’ έχει προβληματίσει η τοποθέτηση ΣΟΥ, κυρίως γιατί ΜΟΥ έχει προκαλέσει κάποια ερωτήματα που δεν ξεκαθαρίζονται από την παρέμβαση ΣΟΥ. Ας πούμεν, πού σταματά το ιδιωτικό και ξεκινά το δημόσιο κι αντιστρόφως, ή τι αποτελεί (παρ)ενόχληση και τί όχι. Και για να γίνω και πιο συγκεκριμένος, θα διερωτηθώ, αν από δίπλα ΜΟΥ περνά μια ωραία και ελκυστική κοπέλα τολμηρά(!) κι αποκαλυπτικά ντυμένη -για να μην πω και σέξικα(!)- θα είναι επιλήψιμο και θα αποτελεί παρενόχληση αν την κοιτάξω ολίγο τι περισσότερο απ’ ό,τι πρέπει;]...
Καλά ρε Ασέρα;Πως κάμνεις τζιαι συ ετσι ρε κουμπάρε; Άφηστο κοντοπάχουλο να τραβήσει τες μουτσιές του, πέρκει ικανοποιήσει τις αρρωστημένες του φαντασιώσεις!Ρεζώο, που να μου το πέξεις γηναικάς τζιαι γαμιάς...Ξέρεις ότι οι κοπέλλες αν δουν τις μαλακίες που γράφεις τζιαι δημοσιοποιέις, εν αγνοία τους, μπορεί να σε μηνήσουν; ξέρεις ότι τούτο που κάμνεις εν κανονικότατο στόλκινκ; Με ποιο δικαίωμα ρε βόδι;Άτε τζιαι είδες τες πας την παραλία...Που να καταφέρεις ρε εσύ με τα κιλά που κουβαλάς να γαμήσεις έτσι επιπέδου γυναίκες!Χρειάζεσαι κάτι ώρες στο γυμναστήριο τζιαι να κόψεις τζιαι την μάσα!Αλλιώς μια ζωή στον μούτσιο εν να μείνεις! Αν ήσουν τζιαι πουπάνω τίτσιρος, πάλε καλά που εν σε είδαν οι κοπελλούες να κάμουν κανένα εμετό τζιαι να τους σταθεί!Μπιχέιβ παπάρα τζιαι άφηστες γυναίκες ήσυχες!Αππρωστημένε τζιαι ττακουρημένε!
Γράφει πιο πάνω στο ρατσιστικό ΤΟΥ παραλήρημα το γνωστό Ανώνυμο καθίκι [που προφανώς ο ίδιος θα ‘ναι και ψηλός και λυγερόκορμος σαν τον αρχαίο θεό Απόλλωνα]: «ξέρεις ότι τούτο που κάμνεις εν κανονικότατο στόλκινκ;» … [Εμάθαμεν τζιαι το stalking τωρά!]...
Τζι’ ΕΣΟΥ τούτο που κάμνεις [με το εμετικό λεξιλόγιο που χρησιμοποιείς τζιαι τις ρατσιστικές απαξιωτικές αναφορές ΣΟΥ σε «κοντοπάχουλους»;] ίνταμ που ‘ναι ρε μαλακοκάβλιν; Κούνια που σε κούναγε όμως, «Αππρωστημένε τζιαι ττακουρημένε» ρατσιστή!
Επειδή κατά τις προσεχείς μερικές ώρες [και ως συνήθως πράττω το αργότερο κάθε 3-4 μέρες] θα προχωρήσω σε νέα ανάρτηση [αν προλάβω και την ολοκληρώσω], επειδή όμως η συζήτηση που πήγε να ξεκινήσει εξ αφορμής της παρέμβασης του Aceras, ΔΕΝ εκκίνησε τελικά [ούτε η κυπριακή οικονομία να ήταν!] με αποτέλεσμα πολλά ερωτήματα [πάνω στα θέματα που θίχτηκαν] έχουν μείνει αναπάντητα, επιφυλάσσομαι να επανέλθω με μια νέα ανάρτηση ΜΟΥ για μιαν πιο ολοκληρωμένη τοποθέτηση ΜΟΥ... [Με το Ανώνυμο Καθίκι ΔΕΝ θ’ ασχοληθώ περαιτέρω]...
Πάντως ένα (δι)ερώτημα που πηγαινοερχόταν στο μυαλό ΜΟΥ θα το θέσω από τώρα: Τί ήταν εκείνο που τελικά προκάλεσε την ενόχληση; Η φωτογράφηση γενικώς κόσμου πιθανώς «εν άγνοια του» [και στην προκειμένη περίπτωση των συγκεκριμένων κοπέλλων στην παραλία], ή η φωτογράφηση τους με περιβολή παραλίας [μαγιό];
φίλε άνεφ άμαν έν ηξέρεις τί επιτρέπεται τζιαι τί όι πιάννεις τζιαι μελετάς τον νόμον. Εδώ δεν έχει γνώμην, άποψην ή φιλοσοφικήν τοποθέτησην. Δεν επιτρέπετε σε κανέναν να φωτογραφήσει την μούρην μου, των κώλον μου, το σιαίριν μου, ακόμα τζιαι το σπίτιν μου, τζιαι να χρησιμοποιήσει την φωτογραφία χωρίς την άδειαν μου. Εν για αυτόν που τζιαι το google πληρώννει πολά λεφτά για να μουντζουρώννει τους αθρώπους πάνω στο στριτ βιού. Έχει Γερμανούς που εκερδίσαν στο δικαστήριον τζιαι αφαιρέσαν ακόμα τζιαι το σπίτιν τους.
Δεν δικαιούσαι να φωτογραφίσεις κανέναν τζιαι να χρησιμοποιήσεις την φωτογραφίαν του, είτε τίτσιρος είναι, έιτε με μπούρκα.
Εσέναν μπορεί να μεν σε κόφτει, αρώτα όμως μιαν γεναίκαν του στενού σου κύκλου αν θα εδέχετουν να της το κάμουν είτε με τα ρούχα είτι με τα μαγιώ.
Δεν εν ζήτημαν πουριτανισμού. Πέραν που την παρανομίαν, εν τζιαι ζήτημαν στοιχειώδους σεβασμού προς την ιδιωτικήν σφαίραν του άλλου.
Τζιαι μεν το φέρνεις φιλοσοφικά τζιαι ποιητικά με την γαλήνην τζιαι την τρικιμίαν, διότι η κοπελλούα επήεν στην θάλασσαν έτσι τζιαιρόν για να έβρει την γαλήνην τζιαι την μοναξιάν, όι να έχει έναν άγνωστον να φωτογραφίσει τον κώλον της τζιαι να τον βάλει πας το ίντερνετ.
Tην άλλην φοράν άμαν συγκινήσαι γράψε έναν ποίημαν που δεν θα θίγει την ιδιωτικήν σφαίραν του άλλου :))
Aceras,
Σ’ ευχαριστώ για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις ΣΟΥ!
Σίγουρα το υπό συζήτηση ζήτημα που προέκυψε [με τη παράθεση από μέρους ΜΟΥ των συγκεκριμένων φωτογραφιών είναι πολύ γενικότερο. Και ΔΕΝ θα διαφωνήσω ποσώς μαζί ΣΟΥ ότι το ζήτημα της φωτογράφηση, [ή/και videoγράφηση/κινηματογράφηση] προσώπων άπτεται πτυχών που έχουν να κάνουν με «τον σεβασμό προς την ιδιωτικήν σφαίραν του άλλου»…
Γι’ αυτό και στη δεύτερη πιο πάνω φωτογραφία έκαμα (έστω και καθυστερημένα) το απαραίτητο πετσόκομμα προσώπων, ούτως ώστε οι «κοπελλούες» να μην είναι «αναγνωρίσιμες». [Στην πρώτη φωτογραφία που παράθεσα, δεν έκανα κάτι ανάλογο γιατί νομίζω πως η κοπέλα που απεικονίζεται σ’ αυτήν ΔΕΝ είναι «αναγνωρίσιμη»]...
Παράλληλα όμως, διερωτούμαι αν θα φωτογραφίζουμε ή θα οπτικογραφούμε,
- παραλίες χωρίς λουομένους/ες [γιατί να ΜΗΝ δείξουμε τους κώλους τους], ή
- κενά από θεατές στάδια [για να ΜΗΝ δείξουμε καμιά νεαρή που πανηγυρίζει τα γκολ της ομάδας της ή κλαίει για την τυχόν ήττα της], ή
- εκδηλώσεις [πολιτικές και κοινωνικές], πορείες, ή διαδηλώσεις χωρίς κόσμο και με μόνο τους ομιλητές [για να ΜΗΝ αποκαλύψουμε ποιοι παρευρίσκονται σ’ αυτές]...
Μήπως υπερβάλλουμε; Ή μήπως το γυμνό ή/και το ημίγυμνο αποτελούν ακόμα taboo;
Πόσες φορές σε ταξίδια μας σε μέρη πρωτόγνωρα, προσπαθήσαμε να απαθανατίσουμε με τη φωτογραφική μας εικόνες ιδιαίτερες στις οποίες θα περιλαμβάνονταν και άνθρωποι; Γίνεται να λείπουν οι άνθρωποι από μια φωτογραφία;
Θυμάμαι μια φορά στην Αλεξανδρούπολη [όπου είχα παει σ’ ένα και μια μέρα το ‘σκασα για να περιδιαβάσω στην πόλη], πηγαινοερχόμουν σ’ ένα δρόμο ώσπου να ΜΟΥ δοθεί η ευκαιρία να φωτογραφίσω μια παρέα από μουσουλμάνες γυναίκες κάποιας ηλικίας ντυμένες παραδοσιακά [με σαλβάρια] που κάπνιζαν αρειμανίως... Προφανώς και τότε λειτούργησα φάλτσα και παράνομα!
[Το τί είναι νόμιμο και παράνομο πάνω σε τέτοια ζητήματα δεν καθορίζεται στη βάση της ηθικής, των παραδόσεων και των κοινωνικών δεδομένων κάθε εποχής;]...
Το θέμα είναι τεράστιο, αλλά ΔΕΝ έχω χρόνο να επεκταθώ περαιτέρω τώρα. Ίσως το πράξω από Δευτέρας...
Δημοσίευση σχολίου