Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

Ανάρτηση 97/2014 [προγραμματισμένη, μουσικο-τραγουδιστική, τιμητική, αφιερωματική, Γκεβαρική, Αριστερή, επαναστατική κι αντι-φλώρικη] - «Τσε [ΔΕΝ] θα πεθάνεις ξανά...»


Εισαγωγικά

47 χρόνια κλείνουν σήμερα από τη σύλληψη και την εν ψυχρώ δολοφονία του μεγάλου αργεντινού διεθνιστή και κομμουνιστή επαναστάτη γιατρού Ερνέστο Che Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Ernesto Guevara de la Serna). Ως γνωστό ο Τσε δολοφονήθηκε στη Βολιβία στις 9 του Οκτώβρη του 1967  από υπαξιωματικό του βολιβιανού στρατού μετά από την καταδίωξη και σύλληψη από τον στρατό της Βολιβίας στη ζούγκλα της χώρας.
Την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα και της αντάρτικης του ομάδας στη Βολιβία, την καθοδηγούσαν και την παρακολουθήσαν από κοντά [αμερικανοί] πράκτορες της πανταχού ανακατωμένης και εν πολλά εγκλήματα περιπεσούσας CIA... 




[Σκόπιμα έχω αποφύγει την ανάρτηση της φωτογραφίας όπου διάφοροι ηθικοί και αυτουργοί φονιάδες ποζάρουν γύρω από τον νεκρό Che. Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη φωτογραφία αποτελεί προσβολή για προς τη μνήμη και το έργο ΤΟΥ]...

**************************
Προλογικά

Ήταν Τετάρτη 13 του περασμένου Αυγούστου  κατά το μεσημεράκι και καθότι ήταν και περίοδος διακοπών κι αργιών, ήταν και τα πράματα πιο χαλαρά και πιο ανέμελα˙ και το ραδιόφωνο στο αυτοκίνητο ήταν ανοικτό [όπως πάντα] στον “ΑΣΤΡΑ”. Εκείνη την ώρα ήταν σε εξέλιξη [ή μάλλον πλησίαζε προς το τέλος του] η καθημερινή μουσική εκπομπή του Πάμπου Φιλίππου “Τα τραγούδια της σκόνης”. Στο τρανζίστορ στ’ αυτοκίνητο δεν «έπαιζε τ’ αμερικάνικα», αλλά ένα τραγούδι με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου για τον Che, που δεν θυμάμαι να το ‘χα ξανακούσει, αν και είναι παλιό, του 2003. Μεταξύ των στίχων που συγκράτησε το μυαλό μου ήταν και ο [επαναλαμβανόμενος] στίχος «Τσε θα πεθάνεις ξανά...»... Κι είπα τότε του Εαυτού ΜΟΥ πως το τραγούδι αυτό πάει γάντι για μια σύντομη [ασχέτως του ότι βγήκε μεγάλη τελικά] ανάρτηση αφιερωμένη τιμητικά και ενθυμησιακά στον θάνατο/δολοφονία του μεγάλου επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, κάπου στις αρχές του Οκτώβρη.



Πώς τα θυμάμαι τώρα όλ’ αυτά [για το πρόγραμμα του Πάμπου Φιλίππου και τα σχετικά]; Απλούστατα πήρα σημειώσεις κι έβαλα καλού κακού και μιαν υπενθύμιση, καθότι το γήρας ουκ έρχεται μόνο του, αλλά με τα περελκόμενα του˙ συν τοις άλλοις μάς κάμνει και ξεχασιάρηδες... [Τώρα που το σκέφτομαι και η 5η  του Οκτώβρη, που ήταν μόλις προ μερικών ημέρών παραπέμπει σε μια επέτειο, αλλά «δεν βαριέσαι αδελφέ»!]...    

************************************
Προ της τραγουδιστικής παρέμβασης για τον Che

Έγραφα στην 34η ανάρτηση ΜΟΥ του 2008 [της πρώτης χρόνιας του διαβόητου Blog ΜΟΥ], στις 9 του Οκτώβρη [που ήταν, συμπτωματικά(;), και πάλι ημέρα Πέμπτη!]:
«Σήμερα η φωτογραφία (με το πρόσωπο) του Τσε κοσμεί φανελάκια, ποτήρια της μπύρας, μπρελόκ για κλειδιά ή ανεμίζεται στα γήπεδα... [Σημ. 9/10/2014: Πιο καλά και πιο παραστατικά τα λέει ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου στο τραγούδι του για τον CHE που θα παραθέσω πιο κάτω... Πάντως αλγεινή εντύπωση, έντονη θυμηδία και ενόχληση ΜΟΥ προκάλεσε πριν μερικούς μήνες ένα μπλουζάκι που φορούσε ένας νεαρός ΑΠΟΕΛίστας, στο οποίο επεικονιζόταν παραμορφωμένο το πρόσωπο του CHE... Υπάρχουν κι αυτές οι χυδαιότητες σημερα ]... Αν και η φωτογραφία του έχει εμπορικοποιηθεί ή/και μπορεί να χρησιμοποιείται λανθασμένα, ουδέποτε ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα θα πάψει να αποτελεί σύμβολο για τα επαναστατικά και προοδευτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο και ειδικά για τη νεολαία»...

Να σημειώσω επίσης ότι,
ότι για τον Ερνέστο Che Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Ernesto Guevara de la Serna) γράψαμε και πέρσι στην ανάρτηση ΜΑΣ με αρ. 159/2013, και
ότι κάπου σπίτι έχω και το αστυνομικό/πολιτικό μυθιστόρημα “Ο Τσε αυτοκτόνησε”, του ελλαδίτη μαιτρ του είδους Πέτρου Μάρκαρη, αλλά νομίζω ότι δεν ολοκλήρωσα το διάβασμα του...  [Αμέσως πιο κάτω ο Παπακωνσταντίνου μιλάει για τον “Τσε [που] θα πεθάνει ξανά”...        

*****************************************
Τραγουδιστική παρέμβαση


“Τσε θα πεθάνεις ξανά”   


Στίχοι: Χρήστος Καρκαμπούλιας
Μουσική: Γιάννης Ζουγανέλης
Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου   

Κατέβηκε χθες βράδυ από τον τοίχο
μου πέταξε στα μούτρα τον μπερέ
μου μίλησε σκληρά, μου είπε: «Ρε
έχω πεθάνει, είμαι καλά
άλλη αφίσα βρείτε κι άλλο μύθο»

Δεν είχε κλείσει μάτι τελευταία
του είπαν πως τον είδαν στην σχολή
στο μποξεράκι κάποιου φοιτητή
σ’ ένα φλιτζάνι, σ’ ένα tatoo
σε BMW με τραβεστί παρέα

Che θα πεθάνεις ξανά σ’ ένα πάρτι με φλώρους
Che θα πεθάνεις ξανά σ’ ένα δρόμο μ’ εμπόρους
Στην καρδιά μιας χαμένης γενιάς θα πεθάνεις ξανά
Che θα πεθάνεις ξανά
Che θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίων
Che θα πεθάνεις ξανά σε γραφεία γελοίων
Στα υπόλοιπα της αγοράς θα πεθάνεις ξανά
Che θα πεθάνεις ξανά

Κατέβηκα χθες βράδυ απ’ την ζωή μου
τους πέταξα στα μούτρα ένα γεια
ήμουν ο Che με όπλα αγκαλιά
έχουν πεθάνει, είμαι καλά
Venceremos ματώνει η φωνή μου

Che θα πεθάνεις ξανά σ’ ένα πάρτι με φλώρους...
Che θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίων...

Anef_Oriwn
[Τσιε, ΣΕ ξεπάστρεψαν νωρίς]
Πέμπτη 9/10/2014

1 σχόλιο:

Anef_Oriwn είπε...

Η αποδοχή και καθιέρωση του Che ως επαναστατικού συμβόλου από τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα και δη από τη νεολαία δεν είναι κάτι το καθολικά αποδεκτό. Οι όποιες [αναμενόμενες και γνωστές εν πολλοίς] διαφωνίες, αντιθέσεις κι αντιδράσεις έχουν φυσικά τις ιδεολογικές και πολιτικές τους ρίζες˙ οι αντίπαλοι και οι εχθροί της καθιέρωσης του Τσιε ως επαναστατικού συμβόλου είναι οι γνωστοί [καθεστωτικοί] κύκλοι που αντιδρούν σε κάθε τι το προοδευτικό και κοινωνικά ανατρεπτικό.
Μιαν τέτοια αντιδραστική πτυχή που παρατηρούμε στην Κύπρο είναι ΚΑΙ η (παρα)φιλολογία που αναπτύσσεται ενάντια στην πρακτική της κερκίδας της “Ομόνοιας” [και δη της “Θύρας 9”] να μεταφέρει και να ανεμίζει στα γήπεδα σημαίες και πανό με τη φωτογραφία του Che. Η ενέργεια αυτή των οπαδών της “Ομόνοιας” έχει κριθεί από τα αρμόδια [αντι-Ομονοιάτικα] σώματα της ΚΟΠ ως πολιτική(!) πράξη, γι’ αυτό και η ομάδα της “Ομόνοιας” έχει πλειστάκις τιμωρηθεί με βαρύτατα πρόστιμα...
Γιατί όμως η UEFA δεν τιμώρησε και τη γερμανική ομάδα της Αϊντραχτ Φρανκφούρτης όταν πέρσι τον Οκτώβρη οπαδοί της, που παρακολουθήσαν το παιχνίδι της ομάδας τους για το Europa League με το ΑΠΟΕΛ στο ΓΣΠ, ανέμισαν στις κερκίδες και σημαία με το Τσε Γκεβάρα;
Πέραν τούτου, όταν τις προάλλες οπαδοί του ΑΠΟΕΛ σχημάτισαν στην κερκίδα τους [στο ματς της ομάδας τους με τον Άγιαξ για το Champion’s League] μια μεγάλη ελληνική σημαία στο κέντρο της οποίας ήταν η Κύπρος [link: http://disdaimona.blogspot.gr/2014/10/blog-post_3.html], αυτό δεν αποτελούσε πολιτική πράξη;
Αυτή η πράξη [των οπαδών του ΑΠΟΕΛ που είναι και εν δυνάμει ψηφοφόροι του ΔΗΣΥ] έχει φυσικά κι άλλες [πολιτικές] προεκτάσεις˙ ας πούμε για το πώς σκέφτεται και λειτουργεί μια μεγάλη μερίδα των οπαδών του ΑΠΟΕΛ, η οποία δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από τα εθνικιστικά σύνδρομα του εξτρεμιστικού πυρήνα της “Πορτοκαλί” κερκίδας... Αντιλαμβάνεστε τι γίνεται διάφοροι φιλελεύθεροι bloggers, όπως ας πούμεν κύριοι Woofis, Strovoliotis και λοιποί τεθλιμμένοι συγγενείς του πάλαι ποτέ κυπριακού φιλελευθερισμού;