Ανάρτηση 82/2014 [έκτακτη, Strovolioti-κη, πολιτικο-ιδεολογική, αντικαπιταλιστική, σοσιαλιστική, εκπαιδευτική] – Στοιχειώδη μαθήματα (για αδαείς) για τον Σοσιαλισμό...

Εισαγωγικά

Τάδε έφη Strovoliotis [σε σχόλια ΤΟΥ στο Blog ΜΟΥ]:

1. «Δηλαδή ρε φίλε στα σοβαρά *δεν* θεωρείς πως το κούρεμα ήταν μια καθόλα σοσιαλιστική λύση, αφού στόχευσε τους *αντικειμενικά* έχοντες;

Κύριε ελέησον!» 

2. «Επιμένετε ακόμη πως το κούρεμα δεν ειναι σοσιαλιστικό μέτρο ρε κοπέλια; Τσ τσ τσ, καλά, τότεποιοι είναι οι έχοντες;» 

3. «Ρε Άνευ μα σοβαρά τώρα δεν θεωρείς το κούρεμα των ντε φάκτο εχόντων ως σοσιαλιστικό μέτρο; Κύριε ελέησον πκιον!» 

[Πολλά «Κύριε ελέησον» εππέσαν για το κούρεμα! Κανέναν όμως για τον κατακουρεμένο μάγο παρπέρην;]...

(του ΠΙΝ - “Φιλελεύθερος” Παρασκευή 22/8/2014)

Αν οι πιο πάνω τοποθετήσεις δεν έγιναν για πλάκα, ή ίσως και για να πικκάρουν, τότε αυτές αποτελούν έκφραση εξόφθαλμης αγραμματοσύνης κι απαχαροσύνης για το τι εστί Σοσιαλισμός. Κι αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε πιο πολύ όσοι από ΕΜΑΣ κατέχουμε δκυο-τρία πράματα για το περιεχόμενο της σοσιαλιστικής θεωρίας και πράξης και μπορούμε έτσι να έχουμε άποψη και να κρίνουμε τί λαλεί ο κάθε άσχετος που προσπαθεί να το παίξει και δαήμονας πάνω σ’ ένα αντικείμενο για το οποίο «δεν κατέχει πραμα»... Τζιαι για να το κάμω πιο λιανά θα παρομοιάσω τις πιο πάνω Strovolioti-κες [περί «σοσιαλιστικών μέτρων»] τοποθετήσεις, με το πώς ένας ανορθόγραφος γράφει το «και» που αντί να γράφει «και» γράφει «κε»...

Παρ’ όλο που στην ίδια ανάρτηση ΜΟΥ έγραφα, [σχολιάζοντας τις πιο πάνω φαιδρότατες τοποθετήσεις τού Strovolioti] πως: «... επειδή δεν έχω ΚΑΜΙΑ διάθεση να ξεκινήσω έναν νέο μονόλογο [γιατί έχει παρέλθει προ πολλού η εποχή που “όποιος shύλλος έλασσεν, εβούννουν τού πέτραν”] κι  ούτε να (ΣΟΥ) κάμω και μαθήματα περί Σοσιαλισμού, δεν θα απαντήσω στη φαιδρή κι ασυνάρτητη τοποθέτηση ΣΟΥ, αν πρώτα δεν επιχειρηματολογήσεις για να αποδείξεις ότι αυτή έχει έστω και κάποια βάση...», εντούτοις άλλαξα τελικά γνώμη. Αποφάσισα, λοιπόν, να πω λίγα λόγια [σ’ αυτήν την ξεχωριστή ανάρτηση ΜΟΥ] για τον Σοσιαλισμό, γιατί τα όσα αφοριστικά κι συνθηματολογικά λέει ο Strovoliotis, ΔΕΝ αποτελούν απλώς μια απλοϊκή τοποθέτηση ενός αγράμματου τζι’ αχάπαρου [για το τι εστί Σοσιαλισμός] πολίτη, αλλά μια χοντροκομμένη και [ίσως και σκόπιμα] στρεβλή και παραποιημένη αντίληψη για τον Σοσιαλισμό, από έναν επώνυμο πολίτη... [Έναν πολίτη που τον περασμένο Γενάρη – Φεβράρη, τον κάλεσαν και στον “ΑΣΤΡΑ” να πει την άποψη του για το ΑΚΕΛ με αφορμή το τότε Προγραμματικό Συνέδριο του]...

Έχουμε και λέμε, λοιπόν...

***********************************

 Μάθημα 1^ον περί Σοσιαλισμού  

1. Με τον Σοσιαλισμό/Κομμουνισμό καλούμαστε να (επι)λύσουμε και στην ουσία να καταργήσουμε την βασική/κύρια εγγενή αντίφαση που ενυπάρχει στον Καπιταλισμό. Η αντίφαση αυτή συνίσταται μεταξύ του κοινωνικού χαρακτήρα της εργασίας [που σημαίνει ότι για να γίνει μια δουλειά, ή να παραχθεί ένας προϊόν, ή να προσφερθούν κάποιες υπηρεσίες εργάζονται πολλοί άνθρωποι] και της ιδιοποίησης/ιδιωτικοποίησης [από τους λίγους] του παραχθέντος πλούτου, οφέλους, ή/και κέρδους. Η μερίδα του λέοντος από τον πλούτο που παράγεται καταλήγει στις τσέπες των λίγων, ενώ εκείνοι που στην ουσία των παράγουν ζουν στην φτώχεια, την ανέχεια και τη μιζέρια...
Αυτή λοιπόν, η αντίφαση
- αποτελεί και την κύρια αιτία που προκαλεί, αναπαράγει ή/και συντηρεί [και σε περιόδους κρίσεων οξύνει και μεγεθύνει] τις κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες, οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν αντιπαραθέσεις, αντιπαλότητες και συγκρούσεις, και
- απεικονίζει το εκμεταλλευτικό και απάνθρωπο πρόσωπο του Καπιταλισμού...

2. Με τον Σοσιαλισμό, λοιπόν, επιχειρείται η ανακατανομή αναδιανομή του παραγόμενου πλούτου προς όφελος των πολλών με βασικό γνώμονα τις ανάγκες τους. Δηλαδή γίνεται μια μεγαλειώδης προσπάθεια μέσα από συγκεκριμένο Σοσιαλιστικό Πρόγραμμα, ΟΛΟΙ οι άνθρωποι να καταστούν ίσοι απέναντι στον παραγόμενο πλούτο κι όχι να είναι ίσοι στην φτώχεια, όπως στρεβλά και παραποιημένα αντιλαμβάνονται και ερμηνεύουν κάποιοι [εκ δεξιών ορμώμενοι] τον Σοσιαλισμό. Πώς στο διάολο, λοιπόν, το περιβόητο [τροϊκανο-κυβερνητικό] κούρεμα των καταθέσεων των εχόντων καταθέσεις και των κατεχόντων μετοχές [τον Μάρτη του 2013], αποτελεί «σοσιαλιστικό μέτρο»;  Έχει γίνει [με το κούρεμα] η όποια αναδιανομή πλούτου προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, των χαμηλά αμειβομένων και των ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού; Έχουν μήπως “εθνικοποιηθεί” ή κρατικοποιηθεί τα “κουρεμένα” κεφάλαια με σκοπό να χρησιμοποιηθούν
-  για την κατασκευή υποδομών και έργων που θα αναβαθμίσουν το βιοτικό επίπεδο των χαμηλά αμειβομένων, ή/και
-  για την εφαρμογή κοινωνικών προγραμμάτων στήριξης και βοήθειας των πιο πάνω αναφερομένων ομάδων του λαού; 

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΑΠΌ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΝΩ! Το “κούρεμα” ήταν καταστροφή μέρους του συσσωρευμένου κεφαλαίου [από το ίδιο το σύστημα] ως αποτέλεσμα των ενδο-καπιταλιστικών αντιθέσεων, αντιπαραθέσεων κι αντιπαλοτήτων σε ευρωπαϊκό επίπεδο...

Άραγε να αναμένω απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα ΜΟΥ; 

3. Η αντίληψη ή η άποψη του οποιουδήποτε ότι η σοσιαλιστικοποίηση μιας κοινωνίας επιτυγχάνεται μέσα από την καταστροφή μέρους του ήδη συσσωρευμένου κεφαλαίου [όπως έγινε με το κούρεμα] δεν αποτελεί απλώς τσσιόφτα και ηλιθιότητα [που την πέταξε κάποιος τυχαία], αλλά είναι στην ουσία μια αντι-αριστερή, αντισοσιαλιστική πολιτική ασυναρτησία...  Άστε που κι αυτό ΔΕΝ στέκει, πρώτα και κύρια πολιτικοοικονομικά. ΔΕΝ μπορεί ένας καπιταλιστικός οργανισμός [όπως η Τρόικα], που στόχος και σκοπός του είναι η υπεράσπιση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου να πάρει αποφάσεις ριζοσπαστικές για μέτρα κοινωνικά προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων...
[Και ο  Σοσιαλισμός δεν εφαρμόζεται με μέτρα σποραδικά και δη όταν αυτά είναι αποτέλεσμα της σύγκρουσης μεταξύ διαφόρων μορφών του κεφαλαίου. ΔΕΝ μπορεί να υπάρξει χωρίς ένα μελετημένο κι ολοκληρωμένο Σοσιαλιστικό Πρόγραμμα]...

4. Από την άλλη μπορεί να ειπωθεί [από υπερασπιστές μεν του καπιταλιστικού συστήματος, που διαφωνούν όμως με το κούρεμα] ότι το κούρεμα αποτελεί τελικά και μια πράξη αυτοαναίρεσης [αναίρεσης εκ των έσω] του ιδίου του Καπιταλισμού. Με την καταστροφή μέρους των κεφαλαίων μιας “εθνικής” οικονομίας [όπως της κυπριακής] αυτή η οικονομάει αποστερείται κεφαλαιουχικών πόρων που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για «επανεκκίνηση» της οικονομίας και την προώθηση της [καπιταλιστικής] ανάπτυξης. Όμως όπως είπαμε και πιο πάνω [στο τέλος του σημείου 2.] «η καταστροφή μέρους του συσσωρευμένου κεφαλαίου» αποτελεί απότοκο των ενδο-καπιταλιστικών συγκρούσεων, αλλά και του γεγονότος ότι ο Καπιταλισμός πρέπει να καταστρέψει για να μπορέσει να ξαναδημιουργήσει... [Απτό παράδειγμα οι τεράστιες επενδύσεις κεφαλαίων και οι αναπτύξεις που τροχοδρομούνται μετά από πολέμους]...  

5. Όμως, δεν είναι μόνο η καταστροφή μέρους του κεφαλαίου και κατ’ επέκταση και η μείωση του που μπορεί αν παρεμποδίζουν την ανάπτυξη υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν...[Κεφάλαια υπάρχουν ή μπορούν να βρεθούν!]... Σε περιόδους παρατεταμένων και γενικευμένων οικονομικών κρίσεων, που έχουν ως συνεπακόλουθο την ύφεση της οικονομικής και επιχειρηματικής δραστηριότητας, [όπως συμβαίνει τώρα, κυρίως στη Νότια Ευρώπη], το συσσωρευμένο κεφάλαιο λουφάζει και παραμένει σε αδράνεια... Ποιοι θα επενδύσουν και πού [σε ποιο τομέα της οικονομίας], ή για ποιους λόγους κάποιος [ακόμα και το κράτος] να κάμει επενδύσεις όταν δεν είναι καθόλου σίγουρος ότι θα έχει κέρδος. Ας πούμεν, υπό συνθήκες κρίσης και ύφεσης,
-  πότε θα γίνει απόσβεση τυχόν νέων κρατικών επενδύσεων σε νέα έργα υποδομής ή/και σε έργα κοινωνικής ωφέλειας, όπως σε δρόμους, νοσοκομεία, σχολεία, γήπεδα, θέατρα; Ή
-  τα νέα προϊόντα που θα παράγονται ή τις νέες υπηρεσίες που θα προσφέρονται, ποιοι θα μπορούν να τα/τις αγοράζουν όταν πολύς κόσμος είναι λόγω της κρίσης χωρίς δουλειά, ή οι μισθοί των εργαζομένων έχουν μειωθεί κατακόρυφα [για να τη βγάλει όσο πιο ανώδυνα γίνεται το κεφαλαίο];   

Το κεφάλαιο σήμερα δεν επενδύει [για να παράξει προϊόντα ή να προσφέρει υπηρεσίες], γιατί απλούστατα δεν του συμφέρει. Θέλει όμως να δραστηριοποιηθεί διαφορετικά γιατί στο κάτω – κάτω πρέπει να αναπαράγεται κιόλας, αλλά όχι σε παραγωγικούς τομείς. Στοχεύει λοιπόν τώρα, να πάρει τα έτοιμα, δηλ. τα σπίτια και τις περιουσίες του κόσμου και μάλιστα σε εξευτελιστικές τιμές... Είναι κι αυτό «σοσιαλιστικό μέτρο»;   

Αυτή λοιπόν, κύριοι κύριοι (νεο)φιλελεύθεροι, είναι μια [το κατά δύναμιν] ταξική ανάλυση της σημερινής οικονομικής και κατ’ επέκταση και πολιτικής πραγματικότητας. Όλα τ’ άλλα που ΕΣΕΙΣ λέτε αποτελούν και πάλι ταξική ανάλυση, αλλά από τη δική σας ταξική σκοπιά, έστω κι αν δεν το παραδέχεστε...

*************************************

Σημειώσεις, ερωτήματα και προβληματισμοί

1. Στερεότυπα σχόλια κι αφορισμοί του τύπου «είσαι δογματικός και συντηρητικός», ή «οι απόψεις σου δεν είναι νούσιμες», ή ότι «αυτά που λες ανήκουν σ’ ένα κόσμο φανταστικό κι όχι πραγματικό», ή ότι «αυτό το σύστημα έχουμε και να δούμε τί θα κάνουμε μ’ αυτό» κι άλλα τέτοια, αποτελούν έμμεση παραδοχή ότι κάποιοι δεν έχουν απαντήσεις πάνω στα ζητήματα που έχουμε θέσει και προσπαθούν να πουν «άλλα ‘ντα ‘λλων»... 

2. Κι ακόμα προσπαθώ να καταλάβω πώς έχουν ωφεληθεί από το “κούρεμα” οι μη έχοντες καταθέσεις ή οι έχοντες ελάχιστες [όπως η Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ που είχε 700 ευρά], ή κατέχοντες κάποιες μετοχές, όπως ο φίλος ΜΟΥ ο Γκάνταλφ που είχε κοντά 6000 και πρέπει να τού έχουν μείνει καμιά 10ρια!

3. Γιατί, στην περίπτωση της Τράπεζας Κύπρου δεν αφέθηκε η αγορά να λειτουργήσει ελεύθερα και να αυτορυθμιστεί;

4. Ο μέχρι πρόσφατα συντάκτης του “Πολίτη” Δημήτρης Γεωργιάδης, τον οποίο ο Νίκαρος αναβάθμισε [για τις υπηρεσίες του] σε Πρόεδρο του Δημοσιονομικού Συμβουλίου,  χαρακτήρισε [υπό τη νέα του ιδιότητα] τις συστάσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου [μέσω της Ντέλια Βελκουλέσκου] για περαιτέρω περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ως «μια καλή ευκαιρία για να γίνουν οι αναγκαίες διορθώσεις και αλλαγές στο κρατικό μισθολόγιο»... Διερωτούμαι [ρητορικά φυσικά] γιατί κάποιοι [όπως ο κος Γεωργιάδης] έχουν κολλήσει σε μισθολόγια και συντάξεις κι επιμένουν σε περαιτέρω πετσοκόμματα τους, όταν οι Τράπεζες εν δισεκατομμύρια που χρειάζονται για να ορθοποδήσουν... Μέχρι που θα πάει η βαλίτσα; Μετά τις εκποιήσεις τι θα πουλήσουν οι κυβερνώντες; Τους αρχαιολογικούς χώρους ή τις φυσικές ομορφιές του τόπου μας; Εφανταστήκετε να ξεπουληθεί και να ιδιωτικοποιηθεί το Αρχαίο Θέατρο του Κουρίου, η Κοιλάδα των Κέδρων, το Κάστρο στο Λιμανάκι της Πάφου, τα Ψηφιδωτά εκεί στην Πάφο, την Παραλία του Μακρονήσου, το Μοναστήρι του Κύκκου, ή ο Καταρράκτης των Καληδονιών;

[Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι Γεωργιάδης είν’ αυτός που σε άρθρο του στον διαδικτυακό “Πολίτη” έλεγε στους μαθητές ότι δεν έχουν δικαιώματα: «Δεν έχετε δικαιώματα… γενικώς, απλώς επειδή γεννηθήκατε. Δεν έχετε δικαίωμα σε δωρεάν εκπαίδευση. Δεν έχετε δικαίωμα δωρεάν πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας, σε υπηρεσίες πολιτισμού. Πολύ περισσότερο δεν έχετε δικαίωμα δωρεάν μεταφοράς με το λεωφορείο»]...

Καληνύχτα ΣΑΣ!

Anef_Oriwn

[και θα τα πούμε την Τετάρτη στην κινητοποίηση έξω από το Προεδρικό]
Σάββατο 23/8/2014