Εισαγωγικά – Σύνοψη από
την προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ...
Στην
προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ [την 55/2014]
είχαμε καταπιαστεί με τα όσα ο κατοικοεδρεύων στο προεδρικό ως Σύμβουλος παρά
το Προέδρω, Μακάριος Δρουσιώτης είπε σε συνέντευξη του στην Ελίτα στο ΡΙΚ1 προ
μερικών ημερών. [Τη συνέντευξη θα τη βρείτε επαέ]...
Αφορμή για τη συνέντευξη ήταν η
επικείμενη έκδοση του νέου βιβλίου του Δρουσιώτη με τίτλο “ΚΥΠΡΟΣ
1974-1977: Η εισβολή και οι μεγάλες δυνάμεις. Η realpolitik των ΗΠΑ και το
διπλό παιγνίδι της ΕΣΣΔ”... [Ο
τίτλος τα λέει όλα!]...
Η ανάρτηση, ως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε αρκετό ενδιαφέρον, όμως η κινητικότητα της [οι επισκέψεις πλησιάζουν
τις 400 μέσα σε τρεις μέρες] και ο αριθμός των σχολίων που συγκέντρωσε η συζήτηση
[πέραν των 70!] θύμισαν παλιές μέρες δόξης του blogging και του δικού ΜΑΣ Blog]...
Τα όσα είπε ο Δρουσιώτης
άγγιξαν ευαίσθητες πτυχές της πρόσφατης ιστορίας του τόπου μας κι έθεσαν εξ
υπαρχής ζητήματα που θεωρούνταν λυμένα κι αυτονόητα, όπως ο σκοτεινός, υποσκαπτικός
και επεμβατικός [για την Κύπρο] ρόλος των αγγλοαμερικάνων σε συνδυασμό με μια
προσπάθεια [από μέρους του συγγραφέα] να αποδώσει ευθύνες και στην Σοβιετική
Ένωση για την τουρκική εισβολή. [Στην συνέντευξη του ο Δρουσιώτης μίλησε για «παιχνίδι
της Σοβιετικής Ένωσης με την Τουρκία» και για «μια προσυνεννόηση για την
εισβολή»]...
Όλ’ αυτά, ως ήταν φυσικό,
προκάλεσαν έντονες αντιπαραθετικές συζητήσεις [και στο Blog ΜΑΣ, αλλά
προφανώς και αλλού] ένθεν κι ένθεν της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ των οπαδών
και αντιπάλων της πολιτικής των σημερινών κυβερνώντων για εξευμενισμό των
Δυτικών [των αμερικανών, των ΝΑΤΟϊκών, των ευρωπαίων, των εγγλέζων]... Κάποιοι αφελώς πιστεύουν ότι οι πιο πάνω [οι εντός των αγκύλων] θα ΜΑΣ βοηθήσουν[ως ελληνοκύπριους] να διευθετήσουμε [προς
όφελος μας] το κυπριακό και να βγάλουμε [και πάλι προς όφελος μας –βλέπε του
κεφαλαίου] το φυσικό αέριο...
Το κύριο όμως, χαρακτηριστικό
που προκύπτει μέσα από αυτές τις συζητήσεις είναι [αν και δεν διαβάσαμε το
βιβλίο του Δρουσιώτη και ΔΕΝ σκοπεύουμε να το κάνουμε στο άμεσο μέλλον] είναι η
αυτοαναίρεση του ίδιου συγγραφέα σε σχέση με το τι έγραφε πιο παλιά σε άλλα του
βιβλία, για τον ρόλο των αγγλοαμερικάνων... Δύο εκλεκτοί μάλιστα σχολιογράφοι
ΜΑΣ [οπαδοί του Δρουσιώτη] με παρεμβάσεις του στο Blog ΜΑΣ θέτουν το ζήτημα
της [ΜΗ] ύπαρξης εγγράφων που να αποδεικνύουν την ανάμειξη των αμερικανών στο
πραξικόπημα...
Γράφει πρώτα ο Woofis:
«...
έγγραφα στοιχειώδους γνησιότητας που να τεκμηριώννουν τούτα που ισχυρίζεστε για
το πραξικόπημαν τζιαι την εισβολήν ΔΕΝ υπάρχουν ως τωρά τουλάχιστον...»
Κι ακολούθως ο Stelios Papalangi:
«Ως
τωρά ούλλοι πιστέφκουν ότι διαθέτουν αδιάσιστα στοιχεία που δείχνουν την ότι οι
ΗΠΑ εδιαταξαν το πραξικόπημα»...
Τι έγραφε όμως, ο Δρουσιώτης
το 2002 στο βιβλίο του “ΕΟΚΑ Β΄ ΚΑΙ CIA - Το ελληνοτουρκικό παρακράτος στην Κύπρο”; [Το συγκεκριμένο βιβλίο μαζί και το βιβλίο “Από το Εθνικό Μέτωπο στην ΕΟΚΑ Β΄”
τα εντόπισα τυχαία, -φάτσα κάρτα μπροστά μου ήταν- χτες στη βιβλιοθήκη ΜΟΥ, ψάχνοντας
για δύο χασιμιά βιβλία του Ραφαηλίδη]... Ρίχνοντας αρκετές ματιές στο πρώτο
βιβλίο για την “ΕΟΚΑ Β΄ ΚΑΙ CIA” έφτασα και στις πιο κάτω τοποθετήσεις του συγγραφέα, κάπου στις τελευταίες
σελίδες του βιβλίου, εκεί που περιγραφόταν [από τον συγγραφέα] το χουντοφασιστικό
πραξικόπημα της 15ης του Ιούλη του 1974...
*****************************
Αποσπάσματα από το βιβλίο “ΕΟΚΑ Β΄ ΚΑΙ CIA - Το ελληνοτουρκικό παρακράτος στην Κύπρο”
[του Μακάριου Δρουσιώτη, εκδόσεις “Αλφάδι”, 2002 -
σελ. 401-404]
{Οι επιχρωματώσεις, οι υπογραμμίσεις και τα bold είναι δικά ΜΟΥ}…
Ο Τάσκα [σημ. δική μου: ο Πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα], αν και
ισχυρίστηκε ότι δεν θεωρούσε σοβαρές τις ανησυχίες του Μπόγιατ [σημ. δική μου: Διευθυντής του
Γραφείου Κύπρου του Στέιτ Ντιπάρντμεντ] για πραξικόπημα και αρνήθηκε να
παρέμβει προς τον Ιωαννίδη, προέβη σε μια ασυνήθιστη για τη διπλωματική
πρακτική ενέργεια: Σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, επέδειξε σε τρίτους τα
τηλεγραφήματα που πήρε από την Ουάσιγκτον με την υπόδειξη να συναντήσει τον
Ιωαννίδη. Σύμφωνα με την κατάθεση του γενικού γραμματέα του υπουργείου Εξωτερικών
Αγγέλου Βλάχου στην Ερευνητική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων για τον Φάκελο
της Κύπρου, περί τα τέλη Ιουνίου ο Τάσκα του έδειξε «δύο τηλεγραφήματα του Χένρι
Κίσινγκερ προς αυτόν (τον Τάσκα), με τα οποία του έδινε εντολή να βρει τον
Ιωαννίδη και να τον αποτρέψει από του να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια κατά του
Μακαρίου». Ανάλογου περιεχομένου τηλεγράφημα έδειξε ο Τάσκα και στον
Ευάγγελο Αβέρωφ, μερικές μέρες πριν από το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου. Η
συμπεριφορά αυτή του Τάσκα μπορεί να ερμηνευτεί και ως σκόπιμη διαρροή,
προκειμένου να πεισθεί ο Μακάριος ότι υπήρξε παρέμβαση της Ουάσιγκτον προς την
Αθήνα και ότι επαναλαμβανόταν το προηγούμενο του ματαιωθέντος πραξικοπήματος
του Φεβρουαρίου του 1972.
«Θα σκοτώσουν τον Μακάριο»
ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ που ο Τάσκα άφηνε
να διαρρεύσει η πληροφορία της αμερικανικής παρέμβασης προς τον Ιωαννίδη, στη
Λευκωσία, η αμερικανική πρεσβεία ήταν περισσότερο από βέβαιη ότι θα γινόταν πραξικόπημα.
Ο υπαρχηγός της διπλωματικής αποστολής των ΗΠΑ Λίντσει Γκραντ απέστειλε τις
μέρες εκείνες ένα τηλεγράφημα για την κατάσταση στην Κύπρο στο οποίο έγραφε: «Πιστεύουμε
ότι θα προσπαθήσουν να σκοτώσουν τον Μακάριο». Ο Γκραντ, ο οποίος είχε
μετατεθεί σε άλλο πόστο και ετοιμαζόταν να φύγει από την Κύπρο, επιτάχυνε την
αναχώρηση της συζύγου του. «Ήξερα τι θα γινόταν. Ήμουν βέβαιος γι’ αυτό», αναφέρει. Μάλιστα, ο Γκραντ φρόντισε, στις 15 Ιουλίου, να βγάλει
από την Κύπρο ακόμη και το γατί του. «Ο γάτος μου πήρε την τελευταία πτήση που
έγινε από το αεροδρόμιο Λευκωσίας», αναφέρει.
Παρόλα αυτά, στις 12 Ιουλίου
έφτασε στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ένα καθησυχαστικό τηλεγράφημα από τον σταθμό της CIA στην Αθήνα, το οποίο, σύμφωνα με τον Μπόγιατ, ανέφερε
τα εξής: «Ήρθαμε σε επαφή με τον ταξίαρχο Ιωαννίδη, ο οποίος μας έχει
διαβεβαιώσει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι αναμειγμένη και δεν θα
αναμειχθεί σε καμιά μυστική δραστηριότητα που σκοπό θα έχει την ανατροπή του
αρχιεπισκόπου Μακαρίου και επιδείνωση της κατάστασης στην ανατολική Μεσόγειο».
Στις 14 Ιουλίου, η CIA κυκλοφόρησε έκθεση ότι δεν υπήρχε κίνδυνος
πραξικοπήματος. Σύμφωνα με το πόρισμα της Επιτροπής Πάικ, «σχεδόν την ίδια στιγμή που ο
Ιωαννίδης εξαπέλυε τις δυνάμεις του, ένα Δελτίο της Υ.Π. [CIA] καθησυχάζει τους αναγνώστες του με τον τίτλο: ‘Ο
Ιωαννίδης αρχίζει ν’ ακολουθεί μια συντηρητική γραμμή, θέλοντας να κερδίσει
χρόνο στη διαμάχη του με τον αρχιεπίσκοπο Μακάριο’».
Στην Ουάσιγκτον, στις τρεις
τα χαράματα της 15ης Ιουλίου (στην Κύπρο ήταν 10 το πρωί) ένα τηλεφώνημα από το
κέντρο επιχειρήσεων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ξύπνησε τον Τομ Μπόγιατ και τον
καλούσε επειγόντως στο γραφείο του, διότι στη Λευκωσία γίνονταν μάχες. «Πήγα
στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ανέβηκα στο Κέντρο Επιχειρήσεων και μου είπαν: ‘Να τι έχουμε’.
Και τοποθέτησαν μπροστά μου δύο χαρτιά. Στα αριστερά ήταν το καθημερινό
ενημερωτικό δελτίο πληροφοριών το οποίο είχε ετοιμαστεί από το σύνολο των
υπηρεσιών πληροφοριών για τον πρόεδρο, τον αντιπρόεδρο, τον υπουργό Εξωτερικών
και τους ανώτατους αξιωματούχους. Στο πρώτο θέμα του το δελτίο έγραφε: ‘Έχουμε
διαβεβαιωθεί από τον ταξίαρχο Ιωαννίδη ότι η Ελλάδα δεν θα κινήσει τις δυνάμεις
της στην Κύπρο κατά του Μακαρίου’. Στα δεξιά ήταν ένα τηλεγράφημα από την
πρεσβεία της Λευκωσίας, το οποίο περιέγραφε τις μάχες μεταξύ των Κυπρίων που
ήταν πιστοί στον Μακάριο και των Κυπρίων και Ελλήνων που προσπαθούσαν αν τον ανατρέψουν».
“Τυφλώθηκε” η CIA
«ΟΙ ΑΝΑΦΟΡΕΣ της ΣΙΑ σ’ αυτό το στάδιο
ήταν τόσο κακές που είναι δύσκολο να το πιστέψει κάποιος», αναφέρει ο Λόρενς Στερν επικαλούμενος Αμερικανό διπλωμάτη
- προφανώς τον Μπόγιατ - που ήταν άμεσα αναμεμειγμένος στην εξέλιξη των
γεγονότων. «Η υπηρεσία πληροφοριών είχε πραγματικά τυφλωθεί». Είναι
αφελές, όμως, να πιστέψει κανείς ότι έτσι είχαν τα πράγματα. Όχι μόνο δεν είχε
τυφλωθεί, αλλά ήταν κυριολεκτικά σε θέση να βλέπει με τα δικά της
κατασκοπευτικά μάτια και την εξέλιξη του πραξικοπήματος, αλλά και την τουρκική
εισβολή που ακολούθησε: Την περίοδο
14-28 Ιουλίου 1974 οι Αμερικανοί άλλαξαν την πορεία κατασκοπευτικού τους
δορυφόρου, τύπου Keyhole-9 (ΚΗ-9)
και γνωστού ως Big
Bird, ώστε να
υπερίπταται της Κύπρου δύο φορές το εικοσιτετράωρο, μέρα και νύχτα. Είναι
αδιανόητο να δεχτεί κανείς ότι η CIA, με τις προσβάσεις που είχε στον ελληνικό
στρατό, παραπλανήθηκε από τη χούντα. Αντιθέτως, όπως αποκαλύπτεται σε
τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, ο Ιωαννίδης είχε ενημερώσει
στις 14 Ιουλίου την Ουάσιγκτον, ότι σε διάστημα 24 ωρών θα ανέτρεπε τον
Μακάριο.* Η
ενημέρωση αυτή έγινε μέσω της CIA, που ήταν το
μοναδικό κανάλι επικοινωνίας του Ιωαννίδη με την Ουάσιγκτον. Η CIA, λοιπόν,
από τη μια διαβεβαίωνε το αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρντμετ ότι δεν υπήρχε κίνδυνος
και από την άλλη ενεθάρρυνε τον Ιωαννίδη να προχωρήσει. Όπως αποκάλυψε ο Φαίδων Γκιζίκης στον Αβέρωφ, «ο
Ιωαννίόης, όστις είχε επαφάς με την CIA, του είχε πει, ότι η CIA του είχε επανειλημμένως πει
ότι αι ΗΠΑ δεν θα έβλεπαν δυσαρέατως την απομάκρυνσιν του Μακαρίου. Του είπεν
επίσης ότι από υποκλοπήν είχεν εις χείρας του σήμα συμφώνως προς το οποίον η
Τουρκία θα έβλεπε ευχαρίστως την αντικατάσταση/του Μακαρίου εις τον οποίον δεν
είχε καμμίαν εμπιοτοσύνην».
Ακόμη, όπως μαρτυρεί ο τότε
αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων Γρηγόριος Μπονανος, τις μέρες εκείνες ο αρχηγός
της ΚΥΠ, Σταθόπουλος, ο οποίος είχε κανάλι επικοινωνίας με τη CIAτου είχε δώσει τις εξής πληροφορίες:
«α. Ο εις Αθήνας αρχηγός του κλιμακίου
της CIA, που δεν γνωρίζω ποίος ήτο, είπε στον Σταθόπουλον όχι
τώρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία διά να επέμβωμεν στην Κύπρον, ότι οι Αμερικανοί
δεν θέλουν τον Μακάριον στην εξουσίαν και ‘είναι μαζί μας’.
β. Όχι τον επεσκέφθη - τον Σχαθόπουλον -
ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας Τομ Πάππας, ο οποίος του είπεν ότι η
κατάστασις με μον Μακάριον πρέπει να εκκαθαρισθή και ότι τώρα είναι η
κατάλληλος ευκαιρία. Επίσης του είπε ότι η ‘Αμερική είναι μαζί μας’».
* - Σημείωση του συγγραφέα: Στις 15 Ιουλίου 1974, ο επικεφαλής
της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άρθουρ Χάρντμαν, υπέβαλε στον
Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ ένα μνημόνιο για το τι προηγήθηκε
του πραξικοπήματος που είχε ήδη εκδηλωθεί στην Κύπρο. Στο μνημόνιο αυτό γινόταν
αναφορά σε συνομιλία που είχε ο σύνδεσμος του Ιωαννίδη με τη CIA την επομένη του πραξικοπήματος, κατά την οποία ο
τελευταίος παραδέχτηκε ότι οι ΗΠΑ είχαν ενημερωθεί για το πραξικόπημα 24 ώρες
πριν από την εκδήλωση του.
*****************************
Σχόλιο/ερώτημα ΕΜΟΥ του Ιστολόγου
Κύριε Δρουσιώτη, τα πιο πάνω, που γράφατε το 2002 [όπως, ας πούμεν, τα τότε συμπεράσματα ΣΑΣ] ισχύουν ή όχι; Να σημειώσω ότι στη συνέντευξη του στην Ελίτα είπε επί λέξει: «Δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο που να τεκμηριώνει ότι υπάρχει συνωμοσία από το ΝΑΤΟ για το πραξικόπημα»...
Anef_Oriwn
[για τις αντιφάσεις του
Δρουσιώτη]
Κυριακή 8/6/2014
Κυριακή 8/6/2014
53 σχόλια:
Αχ ρε Άνεφ αχ...
Κατ' αρχήν ΔΕΝ είμαι οπαδός του Δρουσιώτης, τζιαι θέλω να πιστεύκω κανενός άλλου. Το πολλύν να πεις είμαι φίλαθλος με "δυνατήν αγάπην" προς την Ανορθωσάκκαν.
Δυστυχώς θωρώ, για έναν θέμαν (Δρουσιώτης τζιαι βιβλίον/α του) για το οποίον τζιαι συ τζιαι άλλοι σχολιαστές μιλάτε με τόσον στόμφον τζιαι σιουρκάν περί του "ρόλου" του, του "χρηματιμσού" του, της "best journalist money can buy" ιδιότητας του, είσαστεν ανενημέρωτοι τζιαι αθκιάβαστοι. Ο άθρωπος που το μακρινόν 2002, έγραψεν τζι'αλλα βιβλία, τα οποία δεν έχω όρεξην να σου παραθέσω γιατί προφανώς εν σε κόφτει, εσέναν κόφτει σε τι ελάλεν το 2002 γιατί ήταν πιο ελκυστικά τότε. Εγώ πάλε άμα ένας άθρωπος αλλάξει απόψεις υπό το φως νέων στοιχείων, θεωρώ το υπέρ το τζιαι οϊ εναντίον του όπως εσύ.
Θα περιοριστώ να αναφερτώ στο βιβλίον του Δρουσιώτη με τίτλον "Η μεγάλη ιδέα της μικρής χούντας", το οποίον έγραψεν προς τοτέλος του 2010, τζιαι ανάμεσα σε άλλα εβασίστηκεν τζιαι σε θκιό μελέτες για την συγκεκριμένην περίοδον που το εξωτερικόν.
Άρα, ο άθρωπος έshιει 4 χρόνια που εδιατύπωσεν διαφοροποίησην των απόψεων του, υπό το φως νέων στοιχείων. Έννεν που τα πέρσι που επήεν στο προεδρικόν. Μάλιστα ο ίδιος τονίζει ότι δεν θα διστάσει να επαναδιαμορφώσει τες απόψεις του, αν προκύψουν νέα στοιχεία. Έτσι κάμνουν οι ερευνητές από ότι ξέρω.
Τέσπα, επειδή σε εκτιμώ, θα κάμω τον κόπον να σου παραθέσω απόσπασμαν που το τι έγραφεν ο Δρουσιώτης πριν 4 χρόνια, τα οποία προφανώς με το νέον του βιβλίον έρκεται να εξειδικεύσει τζιαι να πάρει πάρακάτω. Είναι που το τελευταίον κεφάλαιον, το οποίον έshιει τίτλον "Realpolitik". Ο ορισμός τούτου του πράματος είναι (που το βιβλίον): "Η πολιτική που προσαρμόζεται στις πραγματικότητες, στηρίζεται σε συγκεκριμένους στόχους και όχι σε ιδανικά. Η realpolitic προτείνει μια ρεαλιστική, ορθολογική θεώρηση των πραγμάτων και μια αδιάφορη ως προς τις αρχές εξέταση των ζητημάτων. Στη διπλωματία η realpolitic είναι συχνά συνδεδεμένη με την αμείλικτη, πλην όμως ρεαλιστική, επιδίωξη του εθνικού συμφέροντος" (...συνεχίζω)....
Αρχίζει το κεφάλαιον:
"Σύμφωνα με την "εθνικά ορθή" αντίληψη το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 έγινε για να δώσει την ευκαιρία στην Τουρκία να εισβάλει και όχι το αντίθετο. Το "δίδυμο έγκλημα" του πραξικοπήματος και της εισβολής θεωρείται μέρος μιας ευρύτερης συνομωσίας η οποία κυοφορήθηκε στις Η.Π.Α. με σκοπό τη διχοτόμηση της Κύπρου, εξυπηρετώντας έτσι τα γεωπολιτικά συμφέροντα του ΝΑΤΟ στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Αυτή η χονδρική προσέγγιση, με διάφορες παραλλαγές, είναι βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του μέσου Κύπριου. Είναι η "εθνική αλήθεια" για την τραγωδία του 1974.
Σήμερα, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες μετά τα γεγονότα, η "αλήθεια" αυτή αμφισβητείται....(δαμέ κάμνει αναφοράν στες θκιό μελέτες του Jan Asmussen τζιαι του Konstantinos Andreas).......
Ο Ιωαννίδης, με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο και τις εξελίξεις στο Κυπριακό υποκίνησε την ίδρυση της ΕΟΚΑ Β'.....Η δράση της ΕΟΚΑ Β' ήταν στην πραγματικότητα υπονομευτική για τα αμερικανικά συμφέροντα. Από το 1970 και μετά οι Η.Π.Α. διέσωσαν το Μακάριο αρκετές φορές, διότι τυχόν ανατροπή ή δολοφονία του θα αποσταθεροποιούσε την περιοχή (αναφέρει τρεις περιπτώσεις, το 1970, το 1972 τζιαι το 1973)......
Στις 7 Μαϊου 1974, ενώ ο Ιωαννίδης σχεδίαζε το πραξικόπημα στην Κύπρο, ο Μακάριος φιλοξένησε στη Λευκωσία τη συνάντηση Κίσινγκερ-Γκρομίκο κατά την οποία συζήτησαν το ζήτημα της απαγκίστρωσης Ισραήλ-Συρίας. Η Κύπρος, γράφει ο Κίσινγκερ στ απομνημονεύματα του, "είχε επιλεγεί ως "ουδέτερη τοποθεσία" όπου δεν αναμενόταν να παρουσιαστεί κανένα πρόβλημα για τις υπερδυνάμεις στο άμεσο μέλλον".........
....(πάμεν πάρακάτω)
"Στο μεταξύ, η κυβέρνηση Νίξον κλυδωνιζόταν από τις αποκαλύψεις για το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ,που οδήγησαν τελικά το Νίξον σε παραίτηση στις 8 Αυγούστου 1974.............Σε αυτό το διεθνές πλαίσιο τα προβλήματα στις σχέσεις Αθήνας-Λευκωσίας, τα οποία ήταν διαρκή και επαναλαμβανόμενα για μια δεκαετία, ήταν μια παρωνυχίδα σε σύγκριση με τα άλλα σοβαρά διεθνή προβλήματα στην περιοχή της Μεσογείου......
Είναι βέβαια γεγονός ότι ο Κίσινγκερ αντιπαθούσε το Μακάριο, τον οποίο θεωρούσε "περισσότερο μπελά παρά απειλή". Γι'αυτό και αντιμετώπισε τη πτώση του με την προσέγγιση "ένας μπελάς λιγότερος"....."Ποτέ, ούτε για μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε ότι ήταν ο "Κάστρο της Μεσογείου".......Δεν ετίθετο ζήτημα συνύπαρξης, δεν τον θεωρούσαμες ιδιαίτερα αντιαμερικανό......
..(κόμα πάμεν, κανονικά θα έπρεπεν να σε βάλω να το εύρεις τζιαι να το θκιαβάσεις)....
"Ο εφιάλτης των Η.Π.Α. ήταν τότε η αύξηση της σοβιετικής επιρροής στη Μεσόγειο λόγω της αποσταθεροποίησης της κατάστασης στη Μέση Ανατολή. Αυτό ήταν το κίνητρο της εντατικής διπλωματικής προσπάθειας που είχε αναλάβει ο Κίσιγκερ για να αποκαταστήσει την ισορροπία που υπήρχε πριν από τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ. Η Μόσχα διέθετε από το 1971 ναυτική βάση στο λιμάνι Ταρτούς της Συρίας, η οποία φιλοξενούσε το σοβιετικό στόλο της Μεσογείου. Η Ελλάδα φιλοξενούσε από το 1972 τον Αμερικανικό 6ο στόλο. Και η Τουρκία ήταν η σύμμαχος χώρα, ανάχωμα στην πρόσβαση της Σοβιετικής Ένωσης προς τη Μέση Ανατολή.
Με βάση αυτά τα δεδομένα στον κόσμο και τις Η.Π.Α. δεν δικαιολογείτο η πρόκληση αστάθειας στις σχέσεις μεταξύ δύο σημαντικών συμμάχων. της Ελλάδας και της Τουρκίας, που ήταν το φράγμα στο σοβιετικό κίνδυνο, σε μια τόσο ρευστή περίοδο, χωρίς να υπάρχει καν κυβέρνηση στην Ουάσιγκτον να τη διαχειριστεί.
Η θεωρία λοιπόν ότι το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν προσχεδιασμένα από το ΝΑΤΟ για να διχοτομηθεί η Κύπρος, πάσχει διότι της λείπουν δύο βασικά συστατικά: το κίνητρο και τα τεκμήρια......
...."Το γεγονός που ενοχοποιεί τις Η.Π.Α. σε σχέση με την κυπριακή τραγωδία του 1974 δεν είναι το πραξικόπημα, αλλά η ανοχή στην τουρκική εισβολή και στη συνέχεια η βοήθεια στην Τουρκία να εδραιώσει την κατοχή τμήματος της Κύπρου. Σε αντίθεση με το πραξικόπημα για το οποίο δεν υπάρχει ούτε ένα έγγραφο που να ενοχοποιεί τις Η.Π.Α., υπάρχει πλειάδα αρχειακού υλικού που τεκμηριώννει την αμερικανική ανοχή στην εισβολή... (τούτον ειδικά αφιερωμένον στο Νέον)...
..."Στη διάρκεια του αραβοισραηλινού πολέμου του 1973, η Τουρκία άνοιξε τον εναέριο της χώρο στη Σοβιετική Ένωση για τη μεταφορά στρατιωτικού εξοπλισμού στη Συρία και την Αίγυπτο. Το γεγονός αυτό προκάλεσε την αντίδραση των Η.Π.Α. που προέβησαν σε διαβήματα προς την τουρκική κυβέρνηση.
Η Σοβιετική Ένωση εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο την κρίση δυσπιστίας στις σχέσεις Τουρκίας - Η.Π.Α. για το κυπριακό...........Η Τουρκία διεμήνυσε στις Η.Π.Α. πως δύο φορές ήταν αρκετές, τρίτη απόπειρα συγκράτησης της Τουρκίας θα είχε καταλυτικές επιπτώσεις για το μέλλον των σχέσεων των δύο χωρών. Το σοκ της τουρκικής στάσης στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, όταν άνοιξε τους αεροδιαδρόμους της στη οβιετική Ένωση, ήταν ακόμα πολύ νωπό για να μην ληφθεί υπόψη η τουρκική προειδοποίηση"....
..(άτε τελευταίον κομμάτιν)...
"Ευθύνη έχει και η Σοβιετική Ένωση που φαίνεται να έδωσε τη συγκατάθεση της στην εισβολή αδιαφορώντας για την τραγωδία που θα προκαλούσε(όταν ξέσπασε η εισβολή, η Ρωσσία πήρε τη θέση της Τουρκίας. Το ρωσικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων ΤΑΣΣ μετέδιδε ότι "τα στρατεύματα της Τουρκίας αντιμετωπίζουν τη λυσσώδη αντίδραση των πραξικοπηματιών"....). Αυτό που μετρούσε για τη Σοβιετική Ένωση ήταν η ευκαιρία για αποσταθεροποίηση του ΝΑΤΟ, και όχι το ότι μια μικρή χώρα, όσα λάθη τακτικής και χειρισμών και να είχε κάνει, δεν θα έπρεπε να βιώσει αυτού του μεγέθους την τραγωδία".
Οπότε φίλε Άνεφ τζιάμπα τζιαι βερεσέ ρωτάς "αν ισχύουν τζιείνα του 2002". Έχασες επεισόδια κοινώς αγαπητέ.
Έshιει 4 χρόνια που υπό το φως νέων στοιχείων ο άθρωπος "αναθεώρησεν". Τούτον δεν καθιστά άκυρην ούλλην τη δουλειάν που έκαμεν. Ούτε ο Γρίβας αθωωώνεται, ούτε οι πραξικοπηματίες, ούτε η χούντα, ούτε καν οι Η.Π.Α., οι οποίες βάσει των θεωριών συνομωσίας σας "αργυραμοίβουν" το τσιράκκιν τους το Μακάριον.
Πραγματικά, αν ήταν να "αποδομήσετε" το Δρουσιώτην, αρκήσετε 4 χρόνια. Εν πειράζει βρε, ποττέ έννεν αργά.
Αλλά ετσι πράμαν που έκαμα πόψεν μεν ξανακαρτεράς. Ή εννά αγοράσεις το τζιαινούρκον βιβλίον (συν τα θκιό τρία που εν εθκιάβασες) ή θα εύρεις άλλον να σου θκιαβάζει αποσπάσματα....
Woofis: "Πραγματικά, αν ήταν να "αποδομήσετε" το Δρουσιώτην, αρκήσετε 4 χρόνια."
Το να προσπαθήσουμε να "αποδομήσουμε" το έργο του Δρουσιώτη αρχίζοντας όπως λες πριν μια τετραετία είναι σαν να προσπαθούμε να "αποδομήσουμε" κατά κάποιον τρόπο την κυρίαρχη αστική διανόηση. Δεν είναι ούτε εύκολο ούτε Realpolitik. Η μάχη που δίνει η κομμουνιστική, διαλεκτική και ταξική ανάλυση της ιστορίας και όχι μόνο είναι παρούσα και ο κάθε Δρουσιώτης θα το δεί μπροστά του. Τελικά ήρθε η μέρα που θα συζητάμε τα πιο απλά και αυτονόητα γιατί απλά υπάρχουν οι αστοί διανοούμενοι που συμπορεύονται ενσυνείδητα (Ο Δρουσιώτης ας πούμε) με την κυρίαρχη αστική τάξη και καλλιεργούν το έδαφος προς τους στόχους που πάντα έχουν.
""Η πολιτική που προσαρμόζεται στις πραγματικότητες,"
ποιές πραγματικότητες; ποιά πολιτική;
"στηρίζεται σε συγκεκριμένους στόχους και όχι σε ιδανικά. Η realpolitic προτείνει μια ρεαλιστική, ορθολογική θεώρηση των πραγμάτων και μια αδιάφορη ως προς τις αρχές εξέταση των ζητημάτων."
"σε συγκεκριμένους στόχους"
ποιοί είναι αυτοί;
"ρεαλιστική, ορθολογική θεώρηση των πραγμάτων"
δηλαδή;
"αδιάφορη ως προς τις αρχές εξέταση των ζητημάτων."
για ποιές αρχές αδιαφορούμε; και για ποιά εξέταση των ζητημάτων;
Fristuti
Δκιαβάζω τζιαι ξαναδκιαβάζω τες τελευταίες 2 αναρτήσεις τζιαι τα σχόλια. Νομίζω ειπώθηκε ξανά - να μεν πάω να το έβρω - ο Δρουσιώτης γιατί δεν αποδόμησε τη συμβολή/ υποστήριξη/ συναίνεση όπως θέλετε πέτε το της ΕΣΣΔ μέσα που μελέτην των δικών της αρχείων; Ή θεωρείται ότι το κάμνει τούτον με μιαν αναφορά στο ΤΑΣΣ; Αν η αναφορά τούτη του ΤΑΣΣ εν σε μετάφραση/ απόδοση εν έσιει σημασία πόθθεν εγίνηκεν; Τζιαι στη ρεάλπολιτικ πως ορίζεται ο ρεαλισμός τζιαι ορθολογισμός, ταπαγούφη μου, τζιαι που στηρίζεται; Γιατί ότι γράφει ο Δρουσιώτης τζιαι ο εκάστοτε Δρουσιώτης να θεωρείται πανάκεια τη στιγμή που η έρευνα του παρουσιάζει κενά χωρίς τη χρήση των αρχείων της χώρας που επιχειρεί να αποδομήσει;
Μάγισσα coming from the dead
Αγαπητέ Woofis,
Σε χαιρετώ!
Μόλις επέτρεψα από τη θάλασσα όπου επήα πωρνόν – πωρνόν τζιαι εκολύμπηα. Γι’ αυτό και να ΜΟΥ επιτρέψεις να πάρω μερικές ανάσες [έχω και κάποιες δουλειές] και μετά να καπαλιαστώ με τα 8(!) σχόλια ΣΟΥ με τα οποία με τίμησες ψες τα χαράματα...
Θα επανέλθω! Promise(!) [που λαλούν τζιαι στα αγγλοσαξονικά χωρκά]...
Fristuti,
Ο ορισμός της «Realpolitik» [μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο του Δρουσιώτη στο οποίο ΜΑΣ παραπέμπει ο Woofis, ως τη «πολιτική που προσαρμόζεται στις πραγματικότητες, στηρίζεται σε συγκεκριμένους στόχους και όχι σε ιδανικά. Η realpolitic προτείνει μια ρεαλιστική, ορθολογική θεώρηση των πραγμάτων και μια αδιάφορη ως προς τις αρχές εξέταση των ζητημάτων. Στη διπλωματία η realpolitic είναι συχνά συνδεδεμένη με την αμείλικτη, πλην όμως ρεαλιστική, επιδίωξη του εθνικού συμφέροντος», απεικονίζει την κυνικότητα με την οποία το αστικό εποικοδόμημα καλλιεργεί τον ατομικισμό και τα συμφέροντα των κυρίαρχων [στον καπιταλισμό] οικονομικών επιχειρηματικών ελίτ ως «εθνικό συμφέρον»... Η αμείλικτη πολιτική των επεμβάσεων και το βούτηγμα στο αίμα ολόκληρων λαών που θέλουν να ξεφύγουν από νεοαποικιοκρατικές πολιτικές και να γίνουν αφέντες στο δικό τους τόπο ονομάζεται «ρεαλισμός» και «ρεαλιστική, ορθολογική θεώρηση των πραγμάτων». Εξ ου και «η αδιαφορία ως προς τις αρχές εξέταση των ζητημάτων»… Ειλικρινά διερωτούμαι για ποιες «ευρωπαϊκές αρχές και αξίες» συχνάκις μιλούν και κομπάζουν ΟΛΟΙ αυτοί!
Ακόμα δεν εκαταλαβα γιατί δίδεται η εντύπωση οτι ο χαρακτηρισμός της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ ως ρεαλπολιτικ , κάποιοι τον αντιλαμβάνονται ως θετικό !
Με θετικός ενι με τίποτε.
Οπως ακριβώς περιγράφεται είναι!
Μια πολιτική χωρίς αρχές που καθοδηγείται από συμφέροντα .
Το πρώτο παράδειγμα ρεαλπολιτικ που βρίσκει κάποιος σε οποιοδήποτε βιβλίο διεθνών σχέσεων, είναι η σφαγή της μήλου από τους Αθηναίους. Που συμπυκνώνεται στο εξής "η είσαστε μαζί μας η σφαγγουμεν σας"
Επειδή ειπώθηκαν δυο τρεις φορές, "δε τον τίτλο του βιβλίου τζαι κατάλαβε."... Εγώ ακόμα δεν εκαταλαβα πως αντιλαμβάνονται το χαρακτηρισμό ρεαλπολιτικ; Ως κάτι θετικό;
Μάγισσα coming from the dead,
Shαιρετούμεν(τε)!
[Και πάντοτε οι μάγισσες είχαν ένα πάρε δώσε με νεκρούς τζιαι πεθαμένους]...
Εύλογα τα ερωτήματα ΣΟΥ, αλλά έλα ΜΟΥ που ο Δρουσιώτης είχε συγκεκριμένη αποστολή να εκτελέσει τζι’ είπεν να βάλει κάτω τα πορίσματα του τζι’ οποίος πιστέψει επίστεψεν...
[Πάντως η γραφή ΣΟΥ Μα(γ)ισσα και ιδιαίτερα εκείνο το «ταπαγούφης» κάτι ΜΟΥ θυμίζει αλλά ΔΕΝ μπορώ να προσδιορίσω τί. Λέτε να φταίει το γήρας ΜΟΥ που με κάνει να ξεχνάω κυρίως πρόσωπα κι ονόματα; Μπορεί όμως να ισχύει και κάτι άλλο το οποίο εκφράζεται μέσα από την κουβέντα «μετά από την απομάκρυνσιν σας εκ του ταμείου, ουδεμίαν ευθύνην φέρομεν»]...
Steliε Papalangi,
Αυτά που λες [για το όποιο θετικό νόημα της «Realpolitik»] να τα πεις τού Δρουσιώτη και τού Woofis και στον κάθε (νεο)φιλελεύθερο θιασώτη των ατομικών καπιταλιστικών [κι όχι των συλλογικών] συμφερόντων...
Κι επειδή την κουβέντα «δε τον τίτλο του βιβλίου τζαι κατάλαβε», λίγο πολύ την είπα κι ΕΓΩ [στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ κάπου έγραψα «Ο τίτλος τα λέει όλα!»] να αποσαφηνίσω ότι στον υπότιτλο “Η realpolitik των ΗΠΑ και το διπλό παιγνίδι της ΕΣΣΔ” εμπεριέχεται σαφώς μία σύγκριση. Κι αυτή είναι μεταξύ τού κακού «διπλού παιχνιδιού της ΕΣΣΔ» και της δικαιολογημένης [κι αποδεκτής] για το «εθνικό συμφέρον», «realpolitik των ΗΠΑ»...
Σολιάτης
Φίλε, τώρα διάβασα όλα τα σχόλια στην προηγούμενη ανάρτηση σου και επειδή κάποιοι βολεύονται να βλέπουν τα πράγματα ξεκομμένα και αποσπασματικά, θέλω να θέσω κάποια σημεία ίσως ασήμαντα όμως έχουν την δική τους σημασία για την στάση του Δρουσιώτη και άλλων που θέλουν να εξαγνίσουν την πολιτική του ΝΑΤΟ, να δικαιώσουν την πολιτική της δεξιάς και ακροδεξιάς, και να ενοχοποιήσουν την ΕΣΣΔ και κατ’ επέκταση την αριστερά και τις επιλογές της.
1 Το ΝΑΤΟ επέβαλε (έτσι λέει και ο Δρουσιώτης στα προηγούμενα βιβλία του) λύση στο κυπριακό με τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, γιατί; Για να βοηθήσουν δύο χώρες του ΝΑΤΟ να λύσουν τις διαφορές τους; Ή επειδή τους ενδιέφερε η περιοχή; Ό τότε υπ. Εξωτερικών της Ελλάδας Αβέρωφ είπε πως οι συμφωνίες έγιναν στα πλαίσια των συμφερόντων του ΝΑΤΟ.
Αν δεν τους ενδιέφερε η περιοχή γιατί κράτησαν ως κυρίαρχες τις βάσεις οι άγγλοι και στις οποίες εξυπηρετούνται τα συμφέροντα και του ΝΑΤΟ;
2 Σχέδιο Ατσεσον. Δεν νομίζω πως αμφισβητείται από κανένα η ύπαρξη του. Ό ίδιος ο Δρουσιώτης λέει πως η τούρκικη εισβολή ακολούθησε την εφαρμογή αυτού του σχεδίου. Αυτό το σχέδιο το έκανε κάποιος επειδή δεν είχε κάτι καλύτερο να κάνει; Ή μετά από αυτό το Αμερικάνικο και Νατοϊκό ενδιαφέρον έπαψε;
3 Ο Δρουσιώτης στη συνέντευξη του στην Ελίτα αναφερόμενος στο 1964 είπε πως με τη παρέμβαση τους οι ΗΠΑ μας έσωσαν από τουρκική εισβολή. Καμιά αναφορά στη παρέμβαση της ΕΣΣΔ, γιατί;
4 Η Ελληνική χούντα συμφώνα και με τον Δρουσιώτη ήταν ή δεν ήταν αμερικανοκίνητη; Και αν ήταν αμερικανοκίνητη ποιοι ήταν οι σκοποί και στόχοι της; Η λύση του κυπριακού ήταν σ’ αυτούς τους στόχους;
5 Οι συμφωνίες του Εύρου για το κυπριακό έγιναν ή να τις διαγράψουμε;
6 Το 1974 το αμερικάνικο και Νατοϊκό ενδιαφέρον για την περιοχή έπαψε να υπάρχει; Τώρα ο Δρουσιώτης μας λέει ότι τους ενδιέφερε πιο πολύ η Τουρκία και τα διαφορα σχέδια λύσης του κυπριακού γιατί γίνονταν; Ή να τα διαγράψουμε, δεν έγιναν;
7 Ο Δρουσιώτης στα προηγούμενα βιβλία του κάνει αναφορά σε γραφεία αντικομουνισμού (Γιωρκάτζης-Χριστοδούλου) τα οποία χρηματοδοτούσαν οι ΗΠΑ, γιατί τα χρηματοδοτούσαν; Έπαψε ο λόγος χρηματοδότησης τους; Ή ήταν λάθος στοιχεία και να τα διαγράψουμε, δεν υπήρξαν;
8 Αν ο Δρουσιώτης ή άλλος ερευνητής πάει να βρει στοιχεία για την εμπλοκή των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ για τα πραξικοπήματα στην Λατινική Αμερική ή αλλού και τις στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ στις διάφορες χώρες θα βρει κάτι ενοχοποιητικό; Άρα δεν είχαν καμιά σχέση;
9 Ποια χώρα και κύρια από τις μεγάλες δυνάμεις έθεσε θέμα καταδίκης ξεκάθαρα της τουρκικής εισβολής; Γιατί απαιτείται 40 χρόνια μετά να το είχε κάνει η ΕΣΣΔ; Επειδή αυτό ήταν προς το συμφέρον μας (ναι ήταν προς το συμφέρον μας και έπρεπε να γίνει), όμως η κάθε χώρα εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα και με βάση αυτά ασκεί την δική της πολιτική, έτσι και η ΕΣΣΔ έθετε θέμα επέμβασης του ΝΑΤΟ στην Κύπρο. Και δεν νομίζω πως είναι καμιά σπουδαία ανακάλυψη αφού είναι γνωστό πως κανένα ψήφισμα του ΟΗΕ δεν κάνει σαφή καταδίκη της τούρκικης εισβολής. Πόσες φορές όμως οι ΗΠΑ έβαλαν βέτο σε ψηφίσματα που αφορούσαν καταδίκη της Τουρκίας και του Ισραήλ;
10 Δεν ξέρω τι στοιχεία παραθέτει στο βιβλίο του ο Δρουσιώτης αλλά στη συνέντευξή του το μόνο που είπε ως ενοχοποιητικό για την ΕΣΣΔ ήταν η μη παρέμβαση της και με βάση αυτό συμπέρανε πως συνεργάστηκε με την Τουρκία και καθοδήγησε τον Μακάριο στον δρόμο που ακολούθησε και ο λόγος που το έκανε ήταν για να έχει πρόσβαση στην Μεσόγειο, την απόκτησε; Δηλαδή η ΕΣΣΔ δεν ήξερε ότι η Τουρκία ήταν μέλος του ΝΑΤΟ; Στην Τουρκία έχει βάσεις του ΝΑΤΟ, η Τουρκία είναι σημαντικός παράγοντας του ΝΑΤΟ και αφού με τη λογική του Δρουσιώτη οι ΗΠΑ ενδιαφέρονταν πιο πολύ για την Τουρκία θα άφηναν πρόσβαση στην ΕΣΣΔ;
Και κάτι άλλο: Είπε ο Δρουσιώτης στη συνέντευξη του στην Ελίτα, ότι ο Μακάριος παρασυρόμενος από την ΕΣΣΔ δεν προέβλεψε τον κίνδυνο τουρκικής εισβολής. Μα ο Μακάριος επανειλημμένα προειδοποιούσε και ας ακούσει ξανά τα διαγγέλματα του, π.χ. 1973 (στο συλλαλητήριο για την επανεκλογή του χωρίς ανθυποψήφιο για την προεδρία) και το διάγγελμα από το ράδιο της Πάφου μετά το πραξικόπημα.
Φίλε Σολιάτη,
Λογικά και εύλογα τα ερωτήματα ΣΟΥ! Θα μπει όμως κάποιος στον κόπο να τα σχολιάσει;
Woofis,
Σε ξαναχαιρετώ! Κι επανέρχομαι [όπως ΣΟΥ είχα υποσχεθεί] για να σχολιάσω μερικά από τα ζητήματα που έθεσες στα πιο πάνω σχόλια ΣΟΥ...
Κατ’ αρχάς θέλω να σ’ ευχαριστήσω τα μέγιστα [και το εννοώ εκ βάθους καρδίας] για την μακράν [μέσα από 8(!) σχόλια] και εποικοδομητική μεταμεσονύχτια παρέμβαση ΣΟΥ.
Πρέπει να ‘χες αϋπνίες ψες και σε συνδυασμό με το ότι προφανώς τα πήρες με τις κατά τη γνώμη ΣΟΥ ετεροχρονισμένες επικρίσεις ΜΟΥ για παλαιότερες τοποθετήσεις του Δρουσιώτη, είπες να με βάλεις στη θέση ΜΟΥ! Μάταιος κόπος όμως, καθότι όντας κολοκασόφυλλον τζιαι μουσσιαμμάς η Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ, εν τζιαι κολλά τίποτες πάνω ΜΟΥ...
Πάντως οφείλω να παραδεχτώ ότι πρέπει να γράφεις γρήγορα καθώς μέσα σε μιαν ώρα περίπου έγραψες και έστειλες οκτώ(!) συνεχόμενα σχόλια που περιελάμβαναν μάλιστα και αντιγραφές από το βιβλίο του Δρουσιώτη “Η μεγάλη ιδέα της μικρής χούντας”. Εγώ θα έτρωγα πολύ περισσότερο χρόνο...
Και παμε στα γραπτά ΣΟΥ. Κι εν πρώτοις μερικά διαδικαστικά:
1. Εγώ ΔΕΝ μίλησα [αναφερόμενος στον Δρουσιώτη] περί του «... του “χρηματισμού” του, της “best journalist money can buy” ιδιότητας του», κι άλλα παρόμοια τινά... Προσωπικά πιστεύω ότι τον έκρινα πολιτικά και στη βάση των όσων [διαφορετικών κι αντιφατικών με προηγουμένως απόψεων] εκφράζει σήμερα ένεκα της μετακίνησης και ένταξης [κάπου από το 2003-2004] σε συγκεκριμένο πολιτικό και κομματικό χώρο, καθώς και του ρόλου που του ανατέθηκε ή έστω ο ίδιος επέλεξε να υπηρετήσει. Ο καθείς εφ ως ετάχθηαγαπητέ Woofis! Για ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ανεξάρτητοι μελετητές! Κι ο Δρουσιώτης συνειδητά υπηρετεί συγκεκριμένο πολιτικό χώρο και ΔΕΝ μπορεί οι εκτιμήσεις του να είναι ανεξάρτητες από τις πολιτικές αυτού του χώρου. Αν ήταν διαφορετικές απλώς ΔΕΝ θα ήταν εκεί! Αυτά για τι θέση [ΣΟΥ] «διαβάστε πρώτα το βιβλίο και μετά ελάτε να το κρίνετε»... Κριτήριο και κριτικό φίλτρο ήδη έχουμε αγαπητέ φίλε...
2. Παρεμπιπτόντως κι ΕΓΩ εδώ και χρόνια θέλω να κάμω μιαν έρευνα [έκαμα ήδη εδώ και καιρό και τα πρώτα βήματα] και ψάχνω χορηγούς, καθότι πρέπει να ανατρέξω σε αρχεία στην Αγγλία. Κανείς να βοηθήσει; [Το θέμα αφορά μια δολοφονία που παρουσιάστηκε ως αυτοκτονία κατά τα χρόνια της ΕΟΚΑ, το 1956]...
3. Πουθενά δεν είπα ότι ο Δρουσιώτης εν «που τα πέρσι που επήεν στο προεδρικόν […] που εδιατύπωσεν διαφοροποίησην των απόψεων του»… Αντίθετα σε σχόλιο ΜΟΥ με ημερ. 8/6/14 - 3:19 μ.μ. στην προηγούμενη ανάρτηση ΜΟΥ [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/552014-persona.html?showComment=1402229980919#c6069152871919122064] είχα επί λέξει πει και τα εξής: «Ο Δρουσιώτης ΔΕΝ έπεσε από τον ουρανό! Γνωστός για τις θέσεις του και για τη η δεξιά στροφή που έκανε κατά τα χρόνια 2003-04 αφού φλέρταρε για κάποια χρόνια με την Αριστερά»... Το αυτό περίπου επανέλαβα και πιο πάνω στη σημείο 1. αυτού του σχολίου...
4. Εξ όσων θυμάμαι, τα δύο τελευταία βιβλία του Δρουσιώτη που αγόρασα [και πρέπει να βρίσκονται κάπου στη βιβλιοθήκη ΜΟΥ] πρέπει να είναι το “Η πρώτη διχοτόμηση” [έκδοση 2010] και το “Δύο απόπειρες και μία δολοφονία” [έκδοση 2009]... Το άλλο, “Η μεγάλη ιδέα της μικρής χούντας” [από το οποίο και οι αναφορές ΣΟΥ] ΔΕΝ θυμάμαι να το ‘χω πάρει, παρ’ όλο που το ξώφυλλο του κάτι ΜΟΥ λέει.. Γι’ αυτό και προφανώς να ‘χεις δίκιο όταν λες ότι «έχασα επεισόδια», αλλά χαρά στα επεισόδια!
Θα επανέλθω [πιο αργά όμως] για ν’ ασχοληθώ με την ουσία των όσων γράφεις...
Άνεφ, Στέλιο τζιαι λοιποί (ιδιαίτερη μνεία στην αγαπημένην μάγισσαν που μαε λείπει σφοδρά που την μπογκόσφαιραν - 'αφηκες την Dis μόνην της τζιαι εν κρατίζεται τωρά τελευταία...).
Μόλις εστράφηκα που τα Πλατάνια του Τροόδους,όπου εκτός που σουβλούθκια ευχαριστηθήκαμεν την ησυχίαν, τον καθαρόν αέραν τζιαι μιαν υπέροχην καλοκαιρινήν μπόραν που εκατέβασεν κυριολεκτικά ποταμούς, ενώ στη χώραν έκρουζεν πέτρες. Ευτυχώς στα Πλατάνια έshιει ωραία στέγαστρα για τες φουκούες τζιαι σε κάποια τραπέζια οπότε πραγματικά απολαύσαμεν τη νεροποντήν χωρίς να βρεχτούμεν.
Να πω ότι εκτίμησα πολλά το ύφος της απάντησης του Άνεφ, ο οποίος πραγματικά είναι μπλογκ-ο-δεσπότης πρώτης τάξης. Έτσι τζι'αλλιώς, αν εσυμφωνούσαμεν ούλλοι για ούλλα τι αξίαν θα είshιειν τύτη η ζωή;
Μιαν γλήορην παρατήρησην μόνον: που είδετε ότι ο Δρουσιώτης "εκθιάζει" το "realpolitik"; Διότι εγώ πουθενά εν είδα ή άκουσα έτσι πράμαν. Ο άθρωπος κατ' εμέναν απλά ερμηνεύκει τον τρόπον σκέψης των θκιό υπερδυνάμεων στες αποφάσεις που επήραν υπό το φως του πραξικοπήματος τζιαι της εισβολής (πάντα θεωρώντας ο ίδιος ότι δεν ήταν τελικά προσχεδιασμένα γεγονότα, τουλάχιστον οϊ όπως τα ορίζει η "εθνική αλήθεια"). Οι μεν Η.Π.Α. εδράσαν ακριβώς για να κρατήσουν όσον εμπορούσαν την Τουρκίαν, κάμνοντας στην πορείαν έλεγχον των "παράπλευρων απωλειών" (π.χ. η Ελλάδα που έφυεν που το ΝΑΤΟ κλπ.), διότι τελικά η Τουρκία ήταν πολλά πιο μεγάλον φασούλιν που την Κυπρούλλα μας τζιαι τον μεγάλον τηςε εθνάρχην. Οι δε ΕΣΣΔ (λέει ο Δρουσιώτης) ενώ στο προσκήνιον έπαιζεν το "υπερασπιστής των αρχών τζιαι του δικαίου", στο παρασκήνιον στα τέθκοια της για την Κυπρούλλαν, εμάshιετουν να τραβήσει την Τουρκίαν κοντά της. Εξ' ου τζιαι το "realpolitik" VS "διπλόν παιχνίδιν". Ούλλα τούτα που λαλείτε περί "αστών" τζιαι "ταξικής θεώρησης" πραγματικά εν βασανιστικά γενικόλογα τζιαι παν με ούλλα όπως την (αστικήν) κόκα κόλα....
Εμμένω επίσης αγαπητέ Άνεφ σε θκιό μομφές μου προς εσέναν (με πολλύν εκτίμησην):
- Δεν αρνείσαι ότι ο Δρουσιώτης οϊ απλά έννεν αντικειμενικός αλλά θεωρείς ότι έshιει "σκοτεινά κίνητρα" (είτε που αφέλειαν είτε άλλωσπως). Το πολλύν, ελλείψει αποδείξεων να πεις ότι μπορεί τζιαι να μεν είναι απλά έναν έμμισθον τσιράκκιν. Αλλά τούτη η στάση σου ελαύνεται καθαρά που το ότι δεν σου αρέσκουν πλέον τούτα που λελεί. Όχι επειδή έshιεις αδιάσειστα τεκμήρια.
- Η σημερινή σου ανάρτηση δείχνει ότι ασκείς κριτικήν σε κάποιον με ελλιπήν ενημέρωσην. Αναφέρεσαι σε υλικόν το οποίον ο ίδιος έshιει αναθεωρήσει (βιβλιογραφικώς) τζιαι ρωτάς "αν ισχύει". Η ανάρτηση σου καθίσταται έτσι σχεδόν εκτός τόπου τζιαι χρόνου.
Woofis:
"Ούλλα τούτα που λαλείτε περί "αστών" τζιαι "ταξικής θεώρησης" πραγματικά εν βασανιστικά γενικόλογα τζιαι παν με ούλλα όπως την (αστικήν) κόκα κόλα..."
πέρα που τα ωραία του είναι καλά να διαφωνούμε και τα υπόλοιπα, για να έχουμε να μιλούμε και για να σκοτώνουμε το χρόνο μας αλλά άλλο να λες πράγματα χυδαία χωρίς να σέβεσε τουλάχιστον ανθρώπους που έδωσαν τις ζωές τους για αυτή την ταξική θεώρηση εναντίων των κυρίαρχων αστών.
"βασανιστικά γενικόλογα" ;;; τι δηλαδή; είναι γενικόλογία η ταξική πάλη; η κυρίαρχη ιδεολογία που σε χαράκωσε με τη σκιά της και σε άφησε να νομίζεις ότι βλέπεις φώς; Στο σκοτάδι είσαι και ζείς ένα αστικό αστείρευτο βιός. Πρέπει να ντρέπεσε και να σκύβεις το κεφάλι όταν κάποιοι άνθρωποι δίνουν ακόμα και σήμερα την ζωή τους στην κοινωνική χειραφέτηση για μια εργατική λαϊκή εξουσία. Ναι, αυτή είναι η μόνη αρμόζουσα προς το ανθρώπινο πολύ ανθρώπινο... η εργατική λαϊκή εξουσία. Το αν θεωρείς εσύ γενικολογίες και "παν με ούλλα όπως την (αστικήν) κόκα κόλα...." δεν καταλαβαίνω που βρίσκεις το προνομιακό δικαίωμα να εκθέτεις αβασάνιστα την μεσοαστική σου άθλια ανιστόριτη ημιμάθεια.
Λυπάμαι πραγματικά που λαμβάνεις μέρος και όχι μόνο εσύ, σε μια αντικειμενική βλακεία που είναι δομικό χαρακτηριστικό και της τάξης σου αλλά και του καπιταλισμού που υπερετείς.
Fristuti
Fristuti,
Ήρεμα πληηήζ!
Αν κρίνουμε ότι μια συζήτηση είναι αδιέξοδη κι anef_ περιεχομένου και δεν θα καταλήξει πουθενά γιατί με τον συνομιλητή ΜΑΣ δεν έχουμε ΚΑΘΟΛΟΥ κοινούς στόχους, τότε ή ΔΕΝ την κάνουμε [τη συζήτηση] ή τη διακόπτουμε... Αν όμως θέλουμε έστω και μέσα από μια τέτοια συζήτηση να περάσουμε καπίκια μηνύματα [γιατί πολύ πιθανόν να ΜΑΣ ακούν ή να ΜΑΣ διαβάζουν και τρίτοι], τότε προσπαθούμε να γίνουμε διαλεκτικοί και επεξηγηματικοί. Και οι μονοκόμματες, αξιωματικές και συνθηματικές [ενίοτε και δυσνόητες] τοποθετήσεις του τύπου «Λυπάμαι πραγματικά που λαμβάνεις μέρος και όχι μόνο εσύ, σε μια αντικειμενική βλακεία που είναι δομικό χαρακτηριστικό και της τάξης σου αλλά και του καπιταλισμού που υπηρετείς» ΔΕΝ βοηθούν! ΜΑΣ κάνουν απόμακρους, όσο δίκιο κι αν έχουμε στις γενικότερες θέσεις ΜΑΣ για την υπόθεση του Σοσιαλισμού.
Προσωπικά ΔΕΝ πιστεύω ότι θα κάμω τον Woofis Κομμουνιστή συζητώντας μαζί ΤΟΥ, όμως θέλω μα τον προβληματίσω για τον τρόπο που λειτουργεί αυτό που εμείς οι Αριστεροί ονομάζουμε Ιμπεριαλισμός, κι ότι κάποιοι άνθρωποι είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα τον υπηρετούν. Και ίσως να πιστεύω κιόλας [αν και με απογοητεύει η εμπιστοσύνη του στην γραφίδα του Δρουσιώτη] ότι θα είναι μαζί ΜΑΣ στους δρόμους για κάποια ζητήματα όπως η επαναπροσέγγιση, ή στην πάλη ενάντια στον εθνικισμό και τον φασισμό...
Woofis.
Τι να κάνουμε ρε φίλε που, ως Αριστεροί και δη ως μαρξιστές, [όσοι δηλαδή σκαμπάζουμε τζιαι θκυο πράματα που τον μαρξισμό] βλέπουμε την ιστορία, τα γεγονότα που την συναποτελούν και τις εξελίξεις, μέσα από τα «ταξικά γυαλιά μας», όπως άδει και σ’ ένα τραγούδι με την εξαιρετική φωνή της η αξέχαστη Μαρία Δημητριάδη [link: http://www.youtube.com/watch?v=ETXIbk8RStY]…
Έτσι ερμηνεύουμε εμείς την ιστορία και το κοινωνικό γίγνεσθαι, με το μαρξιστικό μας φίλτρο... Η Ιστορία αποτελείται από μια αλληλουχία ταξικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων [ενδο-ταξικών και δια-ταξικών] τόσο σε τοπικό όσο και σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο...
Κι ο Δρουσιώτης έχει επιλέξει στρατόπεδο και τοπικά [εντός της Κύπρου] και διεθνώς... Και παρ’ όλο που «εσύ πουθενά εν είδες» [όπως λες], ΝΑΙ ο Δρουσιώτης στην συνέντευξη του στην Ελίτα «εκθείαζε [χωρίς εισαγωγικά] το “realpolitik”», ή τουλάχιστον αυτή την εικόνα εξέπεμπε, όπως επισήμανε και ο δημοσιογράφος Κώστας Γεννάρης σε τηλεφωνική παρέμβαση του...
Προσωπικά έχασα την εμπιστοσύνη ΜΟΥ στη γραφίδα, τον λόγο και την ιστορική κρίση του Δρουσιώτη εδώ και χρόνια. Το πρώτο πλήγμα ήταν η καταδίκη του από δικαστήριο για κάτι που έγραψε σε βιβλίο του, αν δεν κάμνω λάθος, για τον Σωκράτη Λοϊζίδη και για το οποίο απολογήθηκε δημόσια με γραπτή δήλωση του μετά την απόφαση του δικαστηρίου... Συνάμα, κι από μια εποχή και μετά τα κυριακάτικα άρθρα του στον “Πολίτη” χαρακτηρίζονταν από εμπάθεια [κυρίως σε βάρος του ΑΚΕΛ] και ελλιπούς τεκμηρίωσης ενώ η κυριακάτικη στήλη του ΜΟΥ, ο περιβόητος “Κοριός” ήταν εμετική! Γι’ αυτό και ΟΥΔΟΛΩΣ τον θεωρώ αντικειμενικό! Κι εν τέλει «ο ίδιος έshιει αναθεωρήσει [...] το υλικό» που έχω παραθέσει σ’ αυτήν την ανάρτηση ΜΟΥ από το βιβλίο του “ΕΟΚΑ Β΄ ΚΑΙ CIA”, ας ΜΑΣ πει αναλυτικά και στη βάση ποιων στοιχείων [δηλ. πώς και γιατί] δεν ισχύουν αυτά που παραθέτω με κόκκινο χρώμα και με υπογραμμίσεις στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ...
Θα επανέλθω για κάποια άλλα ζητήματα που εκκρεμούν από ατ μεταμεσονύχτια σχόλια ΣΟΥ...
Ειδικά αφιερωμένον στον/ στην Fristuti (ας μου καθορίσει αν θέλει τζιαι το φύλον να μεν εικάζω,)κάτι που εθκιάβασα πρόσφατα (το βιβλίον εν το ετέλειωσα ακόμα):
"...Οι μάρτυρες δεν κάνουν τις Εκκλησίες: είναι το τσιμέντο τους ή το άλλοθι τους. Στη συνέχεια έρχονται οι ιερείς και οι θρησκομανείς...."
Αλμπέρ Καμύ, "Ο επαναστατημένος άνθρωπος".
Επίσης, κανένας εν σου απαγορεύκει να shύψεις εσύ τη κκελλέ σου όπου γουστάρεις, είτε τούτον λέγεται "εργατική λαϊκή εξουσία" είτε το ιπτάμενον μακαρονοτέρας. Εγώ αν θα "ασπαστώ" μιαν επανάστασην, εννά πρέπει να οδηγεί κατευθείαν στην αριστερήν ελευθεριακήν αναρχίαν. Καπίshιην; Άτε πιάσ'το υπονοούμενον τζιαι παρέτα να ασχολείσαι με "μεσοαστούς" σαν εμέναν, μπορεί να "μολυνθείς" τζιαι να πάθεις κανέναν καϊshin.
Άνεφ, θενκς για την παρέμβασην. Δεν "εμπιστεύομαι" τη γραφίδαν του Δρουσιώτη. Τουλάχιστον οϊ χωρίς τεκμηρίωσην. Έννεν το θέμαν μου εμέναν προσωπικά μόνον ο Δρουσιώτης, ούτε εν για λλόου του που μπαίννω στη διαδικασίαν του συγκεκριμένου διαλόγου. Αν έτσι εφάνηκεν, είτε εγώ εν "μεταδίδω" σωστά είτε εσείς εν με "λαμβάνετε".
Έχουμεν που τον τζιαιρόν που γεννήθηκα σαν λαός τζιαι σαν κοινωνία έναν καρκίνον που ονομάζεται "κυπριακόν". Τούτη η παράνοια διχάζει μας καθέτως (ελληνόφωνοι/ τουρκόφωνοι) τζιαι οριζοντίως ("δεξιοί"/ "αριστεροί").
Έχουμεν την έκδοσην ενός βιβλίου που έναν συγγραφέαν ο οποίος ήταν αρκετά "αιρετικός" σε ότι σχεδόν εκπόνησεν συγγραφικά, τα οποία ήταν ούλλα σχετικά με τον "καρκίνον" που λέγεται κυπριακόν. Όταν είσαι "αιρετικός", εν φυσικόν να προκαλείς τους αφορισμούς του ιερατείου. Τζιαι καλά κάμνεις να είσαι τεκμηριωμένος. Το δεξιόν "ιερατείον" επιτέθηκεν πρώτον όταν ο "αιρετικός" επιτέθηκεν στα δικά του "είδωλα".Σόρρυ αν απορώ τζιαι εξανίσταμει όταν θωρώ ότι τζιαι εξ αριστερών έχουμεν ακριβώς την ίδιαν αντίδρασην, για έναν βιβλίον που ακόμα εν εθκιαβάστηκεν.
"Το Βαθύ Κράτος. Τουρκία - Ελλάδα - Κύπρος", 2006.
Συμμετοχή του Δρουσιώτη με ένα κεφάλαιο σε βιβλίο το οποίο πραγματεύεται(αντιγράφω από το εκδοτικό σημείωμα):
-"Το τουρκικό βαθύ κράτος (που) βρισκόταν πίσω από όλα τα στρατιωτικά πραξικοπήματα που έγιναν στην Τουρκία από το 1961 και μετά. Ήταν αυτό που κινούσε τους μηχανισμούς καταστολής εις βάρος των αριστερών κινημάτων και για την εξόντωση των Κούρδων".
*"Έργο του ήταν και η ίδρυση της οργάνωσης ΤΜΤ στην Κύπρο, η οποία ποδηγέτησε τους Τουρκοκύπριους από το 1958 μέχρι το 2002".
*"...τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος είχαν το δικό τους βαθύ κράτος. Στην Ελλάδα εδραιώθηκε στα τέλη του Β Παγκοσμίου Πολέμου και κατάφερε να ελέγξει την εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας, μέχρι την πτώση της δικτατορίας, το 1974."
*"Με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το βαθύ κράτος μεταγγίστηκε στην Κύπρο από τις δύο μητέρες πατρίδες. Το τουρκικό βαθύ κράτος είχε ως παράρτημα του στην Κύπρο την ΤΜΤ, η οποία είχε για πολιτικό καθοδηγητή τον Ραούφ Ντενκτάς. Το ελληνικό βαθύ κράτος ίδρυσε ένα δικό του παρακλάδι, μέσω του πανίσχυρου υπουργού Εσωτερικών, Πολύκαρπου Γιωρκάτζη. Το κυπριακό βαθύ κράτος, που είχε δύο αυτόνομα σκέλη, το ελληνοκυπριακό και το τουρκοκυπριακό, επιβλήθηκε πλήρως στο εσωτερικό της Κύπρου, προτού καν ανακηρυχθεί η ανεξαρτησία".
Το σημαντικό:
*"Ο κοινός παρονομαστής που είχαν μεταξύ τους το τουρκικό, το ελληνικό και το κυπριακό βαθύ κράτος ήταν η σχέση και η εξάρτηση τους από τους μηχανισμούς ψυχολογικού πολέμου που είχαν ιδρύσει οι ΗΠΑ, στο πλαίσιο του Ψυχρού Πολέμου. Οι ΗΠΑ, για να αντιμετωπίσουν τον κομμουνιστικό εχθρό στα κράτη που τελούσαν υπό την επιρροή τους, δημιούργησαν ένα δίκτυο οργανώσεων που ονομαζόταν “Stay Behind”, με σκοπό να πολεμήσουν από τα μετόπισθεν τους κομουνιστές, σε περίπτωση που ανέρχονταν στην εξουσία είτε με εκλογές είτε ύστερα από ένοπλα κινήματα. Οι οργανώσεις αυτές, που επικράτησαν να λέγονται Gladio (από το όνομα της Ιταλικής οργάνωσης η οποία ήταν και η ισχυρότερη) επιβάλλονταν σε όλα τα αριστερά κινήματα με τρομοκρατικές μεθόδους".
*"Ο συνδυασμός της εθνικιστικής ιδεολογίας, των προσωπικών φιλοδοξιών, των οικονομικών συμφερόντων, της αστείρευτης δίψας για την εξουσία, με την προστασία και τη στήριξη που τους παρείχαν οι υπηρεσίες ψυχολογικού πολέμου των ΗΠΑ, δημιούργησαν ένα αυταρχικό σύστημα εξουσίας, το οποίο παρεμπόδισε την ομαλή εξέλιξη της δημοκρατίας τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα και την Κύπρο."
***
Αυτά δεν είναι ούτε στερεότυπα, ούτε σκιαμαχίες. Έτσι λειτουργούσε στην πράξη η "realpolitik".
Τι να κάνουμε τώρα, να αναγκάσουμε τους αντιστασιακούς να απολογηθούν για τη δράση τους; Ή να τους κατατάξουμε στους "κοπρίτες" όπως προτίνει ο Διονυσίου του Πολίτη;
Το ζήτημα με τον Δρουσιώτη και το νέο του βιβλίο με το οποίο απλά κάμνει τη δουλειά του, είναι άκρως πολιτικό. Και είναι πολιτικό γιατί ακριβώς αυτή είναι η δουλειά του εκεί στο Προεδρικό (και πριν από τον Πολίτη)! Να ετοιμάζει το ιδεολογικό-ιστορικό υπόβαθρο.
Τισημαίνει Real politik, η αλλιώς, γιατί επιμένουμεν να εντάσσουμεν και τον Δρουσιώτη στα δεκανικια του φασισμού:
http://agkarra.com/35-%CF%87%CF%8E%CF%81%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%BF%CE%B9-%CE%B7%CF%80%CE%B1-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BE%CE%B1%CE%BD/
''Στις 15 Ιουλίου 1974, ο επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Διεύθυνσης του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Άρθουρ Χάρντμαν, υπέβαλε στον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ ένα μνημόνιο για το τι προηγήθηκε του πραξικοπήματος που είχε ήδη εκδηλωθεί στην Κύπρο. Στο μνημόνιο αυτό γινόταν αναφορά σε συνομιλία που είχε ο σύνδεσμος του Ιωαννίδη με τη CIA την επομένη του πραξικοπήματος, κατά την οποία ο τελευταίος παραδέχτηκε ότι οι ΗΠΑ είχαν ενημερωθεί για το πραξικόπημα 24 ώρες πριν από την εκδήλωση του.''
Προφανώς η λογική είναι σαν της μάππας: αφού τώρα έχει ''νέα στοιχεία'' τούτα θεωρούνται ως μη γενόμενα. Τούτο το μνημόνιο εν γράφτηκε ποττέ, να σβηστεί από τα πρακτικά παρακαλώ.
Ο Fristuti δεν καταφέρνει να συνομιλήσει και να αντιπαραβάλει τις σκέψεις του χωρίς να ξιτιμάσει (να βρίσει ή να χαρακτηρίσει)... αλλά θεωρεί τον εαυτό του ιδεολόγο, οπαδό της διαλεκτικής και κομμουνιστή!
Αντί να βλέπει, να σιωπά και να μαθαίνει μήπως κολλήσει κάτι στην κεφάλα του.
Όσο αφορά την υπόθεση που κάνει ο Άνευ πως ο φίλος ο Γούφις θα μας ακολουθήσει ποτέ σε κοινά ζητούμενα (παρομοίως ο σύντροφος ο π. δήλωσε χθες πως του έχει εμπιστοσύνη), να πω πως δεν συμμερίζομαι την αισιοδοξία τους...
Woofis,
Θα μπορούσα να [ΣΟΥ] πω ότι «τεκμηρίωση» για το ότι ΔΕΝ εμπιστεύομαι πλέον «τη γραφίδα, τον λόγο και την ιστορική κρίση του Δρουσιώτη» αποτελεί ο ίδιος ο βίος και η πολιτεία ΤΟΥ... Επειδή όμως αυτό είναι γενικό κι αόριστο, αλλά και ξεκάθαρη άποψη επ’ αυτού έχουν ΜΟΝΟ όσοι παρακολουθούν τις μεταλλάξεις του εδώ και χρόνια [όταν από τη εθνικιστική Δεξιά κατέληξε, αφού φλέρταρε και με την Αριστερά, στη φιλελεύθερη Δεξιά], θα μπορούσα να αναφέρω αυτό που παραθέτει ο σχολιογράφος Profuso στο σχόλιο του με ημερ. 9/6/14 - 7:17 μ.μ.. Το ‘χει αντιγράψει μεν από την ανάρτηση ΜΟΥ, αλλά προσυπογράφω τα σχόλια ΤΟΥ...
Πέραν τούτου να επαναλάβω την “πρόκληση” προς τον Δρουσιώτη που κατάθεσα στο προηγούμενο σχόλιο ΜΟΥ προς ΕΣΕΝΑ: Αν εν τέλει «ο ίδιος έshιει αναθεωρήσει [...] το υλικό» που έχω παραθέσει σ’ αυτήν την ανάρτηση ΜΟΥ από το βιβλίο του “ΕΟΚΑ Β΄ ΚΑΙ CIA”, ας ΜΑΣ πει αναλυτικά και στη βάση ποιων στοιχείων [δηλ. πώς και γιατί] δεν ισχύουν αυτά που παραθέτω με κόκκινο χρώμα και με υπογραμμίσεις στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ...
Υπάρχει όμως ακόμα ένα ζήτημα που προκύπτει μέσα από τα λεγόμενα του Δρουσιώτη κατά τη συνέντευξη του στην κα Ελίτα... [Αποφεύγω να αναφερθώ στο βιβλίο του μια και δεν το διάβασα]: Μάς καλεί, ναι ή ου, να συνταχθούμε με την “realpolitik” των αμερικανών; Αποτελεί αυτό γνώρισμα αιρετικού συγγραφέα;
Φίλε Profuso,
Έχω την άποψη ότι οι «χώρες στις οποίες οι ΗΠΑ υποστήριξαν φασίστες, εμπόρους ναρκωτικών & τρομοκράτες», ΔΕΝ ήταν μόνο 35, αλλά πολύ περισσότερες... Πριν λίγο καιρό είδα στη “Γνώμη” ένα παρόμοιο άρθρο...
*****
Φίλε Νέε,
Μια εκτίμηση κάναμε. Ο χρόνος και οι εξελίξεις θα δείξουν της εκτίμησης ΜΑΣ το αληθές...
Πάντως εκείνο που παρατηρούμε εδώ στην Κύπρο τουλάχιστον, είναι πως ΟΛΟΙ οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι [ή αυτοί που ΕΜΕΙΣ αποκαλούμε φιλελεύθερους] έχουν λίγο πολύ υιοθετήσει αυτή την περιβόητη “realpolitik”… Της πολιτικής που καλεί τους μικρούς λαούς να αποδεχτούν τα κελεύσματα των μεγάλων αφεντάδων [ας πούμεν των αμερικάνων] και να συμβιβαστούν με τα δικά τους συμφέροντα, με την ελπίδα ότι θα αφήσουν και στους ίδιους κανένα κόκκαλο να γλείψουν. Μια καθαρά μοιρολατρική και δουλική θέση και καθόλου αιρετική...
Αυτή η δουλικότητα εκφράστηκε [κατά τη συνέντευξη του Δρουσιώτη] και από κάποιους τηλεθεατές μέσα από τις τηλεφωνικές τους παρεμβάσεις. Ένας απ’ αυτούς είπε χαρακτηριστικά και τα εξής: «Πήγαμε με ποιους; Με τους αδέσμευτους! Με το τίποτα δηλαδή!»
Νομίζω για άλλη μια φοράν πρέπει κάπως να κλείσω τη συμμετοχήν μου στη συζήτηση, τουλάχιστον ώσπου να έχουμεν μπροστά μας πιο χειροπιαστά πράματα τζιαι δη είτε την παρουσίασην της Τετάρτης ή/ τζιαι το ίδιον το βιβλίον.
Στο σχόλιον πρώτα του Profuso. Στο βιβλίον "Η μεγάλη ιδέα της μικρής χούντας", πριν το τελευταίον κεφάλαιον, αποσπάσματα του οποίου ήδη έβαλα στην αρχήν, υπάρχει το κεφάλαιο 10 με τίτλον "Τι γνώριζαν οι Η.Π.Α.". Δεν είναι εύκολον αλλά θα προσπαθήσω να βάλω θκιό-τρία σημεία που βάλλει ο Δρουσιώτης για να καταλήξει στα συμπεράσματα του. Εννοείται ότι το ιδανικόν θα ήταν να εθκιαβάζετε εσείς οι ίδιοι το συγκεκριμένο κεφάλαιον τζιαι να εκάμνετε τες παρατηρήσεις/ κριτική κλπ. Αλλά ας κάμω μιαν προσπάθεια, αφού τονίζω ότι ΔΕΝ κάμνω το συνήγορον του Δρουσιώτη ούτε υιοθετώ αβασάνιστα ότι γράφει:
""Ο Τομ Πάπας ήταν ένας από τους μεγιστάνες που ευνοήθηκαν από τον Παπαδόπουλο...........Ο Πάπας προσαρμόστηκε στην πολιτική Ιωαννίδη και προφανώς προσάρμοσε και τον Τάσκα, τον επίσημο εκπρόσωπο της αμερικανικής κυβέρνησης στην Ελλάδα, στον οποίο είχε απόλυτη επιρροή. Ο Τάσκα αρνείτο να αμφισβητήσει, εκ μέρους των Η.Π.Α., τα σχέδια του Ιωαννίδη, ο οποίος εξέλαβε τη σιωπή ως ανοχή.
Προφανώς, το ίδιο ίσχυε και με το σταθμό της CIA στην Αθήνα και ειδικά με τον Γκαστ Αβρακότος, ο οποίος είχε τα ίδια μυαλά με τον Ιωαννίδη. Όλες οι μαρτυρίες που υπάρχουν αναφέρουν πως ο Ιωαννίδης πίστευε ότι είχε το ΟΚ των Αμερικανών. Μέχρι σήμερα δεν βρέθηκε κανένα έγγραφο που να επιβεβαιώνει ότι υπήρχε τέτοια καθοδήγηση από την Ουάσιγκτον. Ο Αντρέας Κωνσταντίνος δημοσιεύει έγγραφα από το εθνικό αρχείο των Η.Π.Α., σύμφωνα με τα οποία η αμερικανική αποστολή υπό τον Τζόζεφ Σίσκο που πήγε στην Αθήνα μετά το πραξικόπημα για να διαχειριστεί την κρίση εντόπισε κάποιες "αδυναμίες" στην εκεί πρεσβεία που "τους έκαναν να πιστεύουν ότι η χούντα μπορεί να νόμιζε ότι είχε την αμερικανική συναίνεση" για το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.........
"...Όπως σχολιάζει ο Αντρέας Κωνστανίνος......., μελλοντικός αποχαρακτηρισμός κυβερνητικών εγγράφων μπορεί να δείξει ότι πράκτορες της CIA ως άτομα, όπως ο Αβρακότος ή μια ομάδα πρακτόρων που υπηρετούσαν στον σταθμό της Αθήνας, υποστήριξαν και ενθάρρυναν το πραξικόπημα. Με βάση όμως όσα έχουν μέχρι στιγμής αποχαρακτηριστεί, φαίνεται εξαιρετικά απίθανο να αποκαλυφθεί συνομωσία εξουσιοδοτημένη από τη CIA ή την Ουάσιγκτον......
Στον Αβρακότο, ως τον άνθρωπο που ενεθάρρυνε τον Ιωαννίδη να κινηθεί κατά του Μακαρίου παραπέμπει και ο Αλέξης Παπαχελάς.........Ο Παπαχελάς γράφει ότι ρώτησε συναδέλφους του Αβρακότου, που υπηρέτησαν μαζί του στην Αθήνα, αν το απέκλειαν να έπαιξε το δικό του παιχνίδι σε σχέση με τον Ιωαννίδη και το Μακάριο. "Χαμογέλασαν με νόημα και σχολίασαν πως δεν πρέπει να αποκλείες τίποτα με τον Γκαστ και την τρέλα του.....
Κοντολογίς όλη η θεωρία περί σχεδιασμού και εκτέλεσης του πραξικοπήματος από τη CIA, ενδεχομένως να ήταν απότοκο της δράσης δύο ελληνοαμερικανών, του Τομ Πάπας και του Γκαστ Αβρακότος, οι οποίοι εκπροσωπούσαν τις Η.Π.Α. στην Ελλάδα, αλλά τον Ιούλιο του 1974, λόγω των ειδικών συνθηκών που επικρατούσαν, ίσως να εκπροσώπησαν περισσότερο τους εαυτούς τους και να έλεγαν στον Ιωαννίδη αυτά που ήθελε να ακούσει.
Αυτή βέβαια είναι μόνο μια εκτίμηση με βάση τις ανοιχτές πηγές, καθώς και το αρχειακό υλικό που έχει αποχαρακτηριστεί στις Η.Π.Α."
Άνεφ, "αιρετικός" στην προκειμένην περίπτωσην ο Δρουσιώτης μπορεί να χαρακτηριστεί υπό την έννοιαν ότι υιοθετεί τζιαι υποστηρίζει την εκδοχήν ότι οι Η.Π.Α. ΔΕΝ εσχεδίασαν το πραξικόπημαν τζιαι την εισβολήν, όπως όντως είναι η παγιωμένη για δεκαετίες "εθνική αλήθεια". Μεν μπερδέυουμεν τα πράματα παραπάνω από ότι είναι. Αν με το πόνημαν του θέλει εμμέσως πλην σαφώς (διότι άμεσα εν το είπεν) να μας "σπρώξει" στην αμερικάνσκι (που λαλεί τζιαι η Dis) κοσμοθεωρίαν του realpolitic, καλλίττερα να τον ρωτήσεις δια ζώσης την Τετάρτην.
Τζιαι κάτι για τον φίλον Νέον.
Ξανά: η αναδρομή που κάμνεις στο παρελθόν των αμερικανικών αμαρτιών στο κυπριακόν είναι όντως προβολέας πάνω στην ηθικήν αυτουργίαν τους για τα δεινά της περιόδου ειδικά μετά το '60. Αλλά, ξανά ΔΕΝ συνιστούν που μόνα τους τζιαι τεκμήριον για την "εθνικήν αλήθειαν" της διοργάνωσης του πραξικοπήματος τζιαι της εισβολής, για την οποίαν ΔΕΝ υπάρχουν (ακόμα) σκληρά στοιχεία τζιαι ακόμα παραπάνω, κίνητρον.
Τέλος φίλε, στην πλέον πρόσφατην μου δυνατότηταν έκφρασης πολιτικής θέσης τζιαι στίγματος, έκαμα ξεκάθαρην τη θέσην μου:
http://woofisarfkai.blogspot.com/2014/05/blog-post_19.html
Μπορώ να σε διαβεβαιώσω, ότι που δαμέ τζιαι τζιει δεν υπάρχει επιστροφή "δεξιόττερα" για λλόου μου. Αν θέλεις πιστεύκεις το φυσικά. Τωρά αν θα "πορευτούμεν" μαζίν τζιαι αν θα "αγωνιστούμεν από κοινού", για μέναν έννεν προϋπόθεση να "ενταχθώ" στην εκάστοτε κολλεκτίβαν που ανήκετε εσείς. Εμέναν αρκεί με ο σκοπός να εκφράζει τα καλώς νοούμενα συμφέροντα μου σε ούλλα τα επίπεδα. Ασαφές, αλλά τζιαι περιεκτικόττερον του απλά να "γίνω κομμουνιστής" που λαλεί τζιαι ο Άνεφ. Stay cool.
Woofis,
Τρίχες κατσαρές, με το συμπάθκειο και μαλλί περμανά! Στο ένα βιβλίο έτσι και στ’ άλλο γιουβέτσι. Και στα δύο εικασίες και προσωπικές εκτιμήσεις κάμνει! Και το 2002 στο βιβλίο απ’ όπου ΕΓΩ έχω παραθέσει εδώ αποσπάσματα και το 2009 στο βιβλίο απ’ όπου παραθέτεις ΕΣΥ αποσπάσματα. Γιατί να τον εμπιστευτώ;
Μπορεί να ειπωθεί ότι τότε [το 2009] ο Δρουσιώτης ΔΕΝ ήταν «ειδικός Σύμβουλος του Προέδρου» και ήταν ανεξάρτητος κι αντικειμενικός [λέμε τώρα]... Τον διάβαζες εκείνη την εποχή στον “Πολίτη”; Υπήρξαν κι εκεί περιπτώσεις που αναγκάστηκε να ανασκευάσει, όπως για ένα ταξίδι του τέως Προέδρου στην Κέρκυρα [αν δεν κάμνω λάθος] που έλεγε ότι το ‘κανε με ιδιωτικό jet και στοίχισε στο κράτος ένα σωρό λεφτά... Ελάλεν μαλακίες όμως...
Τέλος, όπως λέει και ο φίλος ο π. σε σχόλια/ερωτήματα του στην προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ σε σχέση με τα αρχεία και τα έγγραφα:
- «Μια κατανοηση της πραγματικης ρεαλ πολιτικ λαλει οτι τα κρατη εχουν βαθυ κρατος που φυσικα εν δια τα αρχεια του σε υπο παραγγελια τυπους σαν τον Δρουσιωτη η οποιον Δρουσιωτη» [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/552014-persona.html?showComment=1402169643986#c8777857881060372552]...
- «οσοι ρωτουν μα πως γινεται να τα ελαλεν τζηνα τζαι τωρα να αλλαξεν , ρωτουν λαθος ερωτηση. Το πραγματικο ερωτημα ενι ποιους εξυπηρεταν η ηθελε να εξυπηρετησει καποτε, τζαι ποιους προσπαθει να εξυπρηετησει τωρα». [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/552014-persona.html?showComment=1402169699859#c6975728411677617505]…
- «οι αμερικανοι, ο κισσιγκερ κλπ θα αφηναν τεκμηρια οτι εξεραν;» [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/552014-persona.html?showComment=1402248215814#c7825750755584852875]
Αγαπητέ Woofis,
Όσες ευθύνες και αν υποβάλλει ο Δρουσιώτης ότι έχουν οι σοβιετικοί αυτό δεν αθωώνει τους αμερικανούς. Η Τουρκία ήταν σύμμαχος των αμερικανών στο ΝΑΤΟ, κι όχι των σοβιετικών στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Κι όσο κι αν προσπαθεί ο Δρουσιώτης να πείσει ότι ΜΟΝΟ ο εγγλέζος Κάλαχαν [τί ήταν αυτός τότε, Υπουργός Εξωτερικών της Αγγλίας;] προσπάθησε να αποτρέψει την τουρκική εισβολή, αλήθεια γιατί δεν εισακούστηκε; Πώς το είπε ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Παπάγος όταν δολοφονούσαν τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του; «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο!» Και το ΝΑΤΟ ποιος το κυβερνούσε/διοικούσε;
Και παρεμπιπτόντως στην τηλεφωνική παρέμβαση του εκείνο το βράδυ έκαμε αναφορά και σε μιαν επιστολή του Τζιόνσον και για το ρόλο κάποιου Μπωλ. Τους αναφέρει αυτούς στο βιβλίο του ο Δρουσιώτης στο κεφάλαιο 10 όπου μιλά για το “Τι γνώριζαν οι Η.Π.Α.”;
Την Τετάρτη ΔΕΝ θα μπορέσω να παρευρεθώ στην παρουσίαση του βιβλίου του Δρουσιώτη γι’ αυτό ΔΕΝ θα καταφέρω να του υποβάλω κατ’ ευθείαν το ερώτημα «αν με το πόνημαν του θέλει εμμέσως πλην σαφώς (διότι άμεσα εν το είπεν) να μας “σπρώξει” στην αμερικάνσκι (που λαλεί τζιαι η Dis) κοσμοθεωρίαν του realpolitic»…
Κι από αύριο δουλειά, τέλος το τριήμερο!
Γούφι! Μα παίζεις πελλόν ρε αδελφέ... Αυτά που ο ίδιος ο Δρουσιώτης επερίγραφε το 2006 ως τη ουσία όχι μόνο του Κυπριακού προβλήματος αλλά και των αντιδραστικών διακυβερνήσεων σε Ελλάδα και Τουρκία από το τέλος του Β'ΠΠ, δεν έχουν να κάνουν μόνο με την ηθική του ζητήματος.
Η Κύπρος δεν μπορεί να ειδωθεί ξεκομμένα, δεν υπάρχει άλλη αλήθεια για την Κύπρο και άλλη για τις άλλες χώρες, τη λατινική κλπ ειδικά στην περίοδο του ψυχρού πολέμου.
Αυτός ο πόλεμος αναβιώνει στις μέρες μας, και είναι αυτός ο λόγος που οι διάφοροι εντεταλμένοι πασκίζουν να ξαναγράψουν την ιστορία για να καλύψουν τη ΝΑΤΟϊκή προέλαση προς την ανατολή.
Έχω την εντύπωση, κλείνοντας, πως δεν υπάρχει δεξιότερα από την παραχάραξη της ιστορίας και ειδικότερα την ενοχοποίηση των θυμάτων του ιμπεριαλισμού, την παρουσίαση δηλαδή των παθημάτων τους ως αποτέλεσμα των επιλογών τους να μην συγκατανεύσουν στην ποδηγετηση.
Αυτό που συμβαίνει είναι στην ουσία να επαναφέρεται και να μετατρέπεται σε επίσημη κυβερνητική θέση, η παρακαταθήκη του εθνικού μετώπου και της εόκα β'.
Ενδεικτικά παραπέμπω σε αυτή την (δική μου) ανάρτηση από τον Δεκέμβρη του 12 με τίτλο Qvo Vadis Μακάριε Δρουσιώτη; (http://newgreekcypriot.blogspot.com/2012/12/qvo-vadis.html)
Ο Δρουσιώτης, όχι μόνο γλύφει εκεί που έφτυνε, όχι μόνο εντάχθηκε στο κύκλωμα που μόλις πριν 15 χρόνια θεωρούσε το υπ αριθμόν 1 πρόβλημα του τόπου (το βαθύ κράτος της δεξιάς και της εόκα), αλλά προσφέρεται να διαγράψει την ίδια του τη ζωή για να το φκάλει κούππαν άπαννη.
Είδα κάπου στο φέις να τον παρομοιάζουν με το φάουστ, και δεν έχουν άδικο...
Νέε: αν έχεις διαβάσει τα σχόλιά μου στην προηγούμενη ανάρτηση του Άνεφ αλλά και τα πιο πρόσφατα στην παρούσα, που δύο είναι νομίζω, δεν θα το λεγες αυτό:
"Ο Fristuti δεν καταφέρνει να συνομιλήσει και να αντιπαραβάλει τις σκέψεις του χωρίς να ξιτιμάσει (να βρίσει ή να χαρακτηρίσει)... αλλά θεωρεί τον εαυτό του ιδεολόγο, οπαδό της διαλεκτικής και κομμουνιστή!
Αντί να βλέπει, να σιωπά και να μαθαίνει μήπως κολλήσει κάτι στην κεφάλα του."
έχω δώσει και παραδείγματα και τεκμηρίωσα τα περί του ρόλου του αστικού διανοούμενου σε σχέση με την κυρίαρχη τάξη που υπηρετεί ο συγκεκριμένος.
Αν αναφέρεσαι για το σχόλιο προς τον Woofis της τελευταίας ανάρτησης απλά διευκρίνισα με το σχόλιο μου ότι εδώ υπάρχει ένα ταξικό μίσος από τον Woofis και μια υποτίμηση της μαρξιστικής θεωρίας και ανάλυσης. Αν εσύ αγαπητέ Νέε δεν έχεις το ταξικό ένστικτο να διακρίνεις το ταξικό μίσος που μας πουλά ο Woofis είναι καθαρά δικό σου πρόβλημα. Όταν κάποιος λέει αυτά (ξαναδιάβασέ τα): "Ούλλα τούτα που λαλείτε περί "αστών" τζιαι "ταξικής θεώρησης" πραγματικά εν βασανιστικά γενικόλογα τζιαι παν με ούλλα όπως την (αστικήν) κόκα κόλα...." ή "Επίσης, κανένας εν σου απαγορεύκει να shύψεις εσύ τη κκελλέ σου όπου γουστάρεις, είτε τούτον λέγεται "εργατική λαϊκή εξουσία" είτε το ιπτάμενον μακαρονοτέρας." Και σε ρωτώ αν δεν προϋποθέσουμε αυτά "τα περί "αστών" τζιαι "ταξικής θεώρησης" πραγματικά εν βασανιστικά γενικόλογα" νομίζεις τα αποτελέσματά της όποιας έρευνάς σου θα βγάλει άκρη Νέε;
Με αυτά δηλαδή που μόλις διάβασες από τον Woofis τα βρίσκεις και πολύ τεκμηριωμένα όταν στο πρώτο σχόλιό μου θέτω ερωτήματα και ο Woofis απαντάει με αυτό τον τρόπο; Ποιός τελικά αποφεύγει τα ερωτήματα και αρνούμενος να κοιτάξει ταξικά το πρόβλημα; Αν δεν θέλεις να το δείς ταξικά πρέπει να τεκμηριώσεις γιατί δεν επιθυμείς κάτι τέτοιο στην ανάλυσή σου, ο Woofis το κάνει;
Όσο για το δικό σου σχόλιο (διαβασέ το ξανά για να δείς τι γράφεις):
"Ο Fristuti δεν καταφέρνει να συνομιλήσει και να αντιπαραβάλει τις σκέψεις του χωρίς να ξιτιμάσει (να βρίσει ή να χαρακτηρίσει)... αλλά θεωρεί τον εαυτό του ιδεολόγο, οπαδό της διαλεκτικής και κομμουνιστή!
Αντί να βλέπει, να σιωπά και να μαθαίνει μήπως κολλήσει κάτι στην κεφάλα του."
έχω την εντύπωση ότι κάποιος άλλος εδώ βρίζει και παραφέρεται αλλά ο Άνεφ δεν είναι εδώ για να του πεί "Ήρεμα πληηήζ!"
όσο είχα να πώ για Δρουσιώτη τα είπα στην πρώτη ανάρτηση αγαπητέ Νέε μια που η συζήτηση έχει επαναληπτικές αναφορές και σχόλια.
Fristuti
Νομίζω η συζήτηση διεξάγεται σε λάθος βάση. Το θέμα είναι να μην χρειαστεί να μπει κάποιος στη διαδικασία να συζητά αυτονόητα πράγματα. Από τη στιγμή που το κάνει αυτό, χάνεται η ουσία και δίνεται η ευκαιρία στον καθένα – ηθελημένα ή αθέλητα – να αμολά ότι του καπνίσει και να θέτει υπό αμφισβήτηση τα πάντα.
Έχουμε από τη μια την επιμονή του Woofis ότι πρέπει να τεκμηριώσουμε τα όσα προσάπτουμε στο Δρουσιώτη. Ωσάν να μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κοριούς και μικροκάμερες για να τσακώσουμε το Δρουσιώτη ότι γράφει επι παραγγελία και ότι από τη στιγμή που δεν παρουσιάζουμε τέτοια στοιχεία πάει να πει ότι έχουμε άδικο. Η κοινή λογική και ο ορθολογισμός καταργούνται.
Από την άλλη έχουμε τη θέση «πρώτα διαβάστε το βιβλίο του Δρουσιώτη και μετά να μιλάτε». Λες και αν βγει κάποιος και διακηρύξει ότι έγραψε βιβλίο με το οποίο αποδεικνύει ότι ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση ή ότι το τσουνάμι δεν είναι φυσικό φαινόμενο αλλά … αποτέλεσμα μαύρης μαγείας, εγώ θα πρέπει να διαβάσω πρώτα το βιβλίο και μετά να αποφανθώ ότι λέει ανοησίες.
Ύστερα έχουμε και τη θέση ότι υπάρχουν μαρτυρίες πως οι αμερικάνοι ενημερώθηκαν για το πραξικόπημα … 24 ώρες πριν την εκδήλωση του (Profuso 9/6/14 7.17μ.μ.). Ακόμα και έτσι να είναι, τι σημαίνει αυτό; Για παράδειγμα εκείνοι που αποφάσισαν και διέταξαν τη δολοφονία του Κένεντυ, απλά αποφάσισαν αυτή να γίνει το Φθινόπωρο στο Νότο (βλ. ταινία JFK του Oliver Stone και σχετική βιβλιογραφία). Το ότι έγινε στις 23 Νοεμβρίου στο Ντάλλας του Τέξας, αποφασίστηκε αργότερα σε χαμηλότερο επίπεδο από εκείνους που ανάλαβαν να το εκτελέσουν. Στην περίπτωση που συζητούμε, οι αποφάσεις λήφθηκαν ως γνωστό (εκτός αν το ανατρέπει και αυτό ο Δρουσιώτης) στη σύνοδο του ΝΑΤΟ το 1972 στη Λισσαβώνα. Το ότι το πραξικόπημα έγινε στις 15 του Ιούλη του 1974 αποφασίστηκε αργότερα σε εκτελεστικό επίπεδο από τη χούντα. Αυτό ανατρέπει την ουσία ως προς το ποιος το αποφάσισε και το διέταξε;
Είναι γι αυτό που λέω ότι είναι να μην χρειαστεί να μπαίνεις σε τέτοιου είδους συζητήσεις. Από τη στιγμή που το κάνεις, στο τέλος θα τρελαθείς.
Fristuti, την ίδια διαπίστωση κάνουμε για το ταξικό μίσος που εκφράζει ο Γούφις. Είναι διάχυτο τζιαι τόσο συμπαγές που κόβεται με το μαχαίρι. Το να κάμνουμε πως δεν το βλέπουμε ή και να το πιστώνουμε με καλές προθέσεις, δεν μπορεί να το εξαφανίσει ως διά μαγείας.
Από εκεί και πέρα, εάν ο συνομιλητής προσπαθεί να είναι ευγενικός, και ο Γούφις προσπαθεί, οφείλουμε να του το επιστρέφουμε.
***
Στο ντούκου πέρασε η αναφορά του Άνευ στον Βασίλη Πρωτόπαπα και τη συμμετοχή του στην παρουσιάση του βιβλίου του Δρουσιώτη.
Του προκάλεσε, λέει, έκπληξη, θεωρώντας (δική μου η υπόθεση) πως ο "συνοδοιπόρος" του ΑΚΕΛ από το 2010 που η ΕΔΕΚ πέρασε στην αντιπολίτευση (και ερευνητής ιστορικών-πολιτικών θεμάτων) Β.Π., θα έπρεπε να καταλάβει την παγίδα...
Έλα όμως που δεν...
Καμία αστική ευγένεια δεν μπορεί να εξασφαλίζει και να δικαιώνει να εκφράζεται ταξικό μίσος. Όταν Νεε το ταξικό μίσος εκφράζεται και το δέχεσαι απλά για να κάνεις κουβέντα έχασες το παιχνίδι ειδικά όταν "Είναι διάχυτο τζιαι τόσο συμπαγές που κόβεται με το μαχαίρι. "
απλά φίλε Νέε εσύ δεν κάνεις την προσπάθεια ούτε καν να πιάσεις το μαχαίρι αλλά απεναντίας προσβάλλεις ασύστολα κάποιον που είπε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη.
Fristuti
Χαιρετούμεν. Επειδή οι άλλοι συναθροιστές επαρατήσαν τα τζιαι επειδή τα κυπριακά μπλόγκς συνεχίζουν τζιαι υπάρχουν, έστησα το TheCyprusBlogs.blogspot.com το οποίον θα ενημερώννω με τα μπλόγκς που είναι σε λειτουργίαν. Επρόσθεσα τζιαι το μπλόγκ σου. Κάμετε το γνωστόν για να κάμνει το μπλόγκ σου γνωστόν. Ευχαριστώ.
Φίλε Απόλλωνα ,
Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές που αναγκαζόμαστε να μπούμε «στη διαδικασία να συζητούμε αυτονόητα πράγματα», μια και η διαστρέβλωση και η παραπλανητική παρουσίαση γεγονότων είναι τεράστια… Κι αυτό ΜΑΣ αναγκάζει να συζητούμε για επιμέρους ζητήματα ή λεπτομέρειες κι όχι τα κυρία και τα ουσιώδη. Και χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που ΕΣΥ λες:. «Το ότι το πραξικόπημα έγινε στις 15 του Ιούλη του 1974 αποφασίστηκε αργότερα σε εκτελεστικό επίπεδο από τη χούντα [αλλά] οι αποφάσεις λήφθηκαν […] στη σύνοδο του ΝΑΤΟ το 1972 στη Λισσαβώνα»... Όμως και πάλι και γι’ αυτήν την απόφαση της Λισσαβόνας πρέπει να παρουσιαστούν στοιχειά… Προσωπικά ΔΕΝ ξέρω τι λέει ο Δρουσιώτης…
Φίλε Νέε,
Ο Βασίλης Πρωτοπαπάς είναι κι αυτός ένας φιλελεύθερος, απ’ αυτούς που κατά καιρούς συνοδοιπορούν [ελλείψει άλλης πολιτικής στέγης] με το ΑΚΕΛ ή και που το ίδιο το ΑΚΕΛ τους προσεταιρίζεται/εγκολπώνεται για δικούς του λόγους. Οι ιστορικές ΕΔΕΚίτες καταβολές του, το κατατάσσουν στην σοσιαλδημοκρατία και προφανώς έχει ξεπεράσει [για να έχει πλησιάσει το ΑΚΕΛ] και τα όποια αντιΑΚΕΛικά σύνδρομα από πιθανόν να τον χαρακτήριζαν όταν θήτευε στην ΕΔΕΚ. Πριν καμιά 10ριά μέρες μάλιστα δημοσίευσε και τον “Πολίτη” ένα κείμενο [έχει και κυριακάτικη στήλη εκεί πλέον] όπου, ως άτομο που στήριξε το ΑΚΕΛ κατά τις τελευταίες (ευρω)εκλογές, εκφράζει κάποιες σκέψεις για το ΑΚΕΛ, που έχουν να κάμουν κυρίως με την [αριστερή(;)] φυσιογνωμία του… [Είχα σκεφτεί να σχολιάσω το άρθρο του, αλλά μετά έκανα δευτέρες σκέψεις, Δεν είχα ούτε και χρόνο]…
Πάντως κι αυτουνού φαίνεται να πάσχει ο αντιιμπεριαλισμός του [ο πολύς φιλελευθερισμός βλάφτει] μια και δεν «κατάλαβε την παγίδα» με το βιβλίο του Δρουσιώτη…
Εδώ πάει γάντι αυτό που έγραψες στο σχόλιο ΣΟΥ με ημερ. 9/6/14 - 10:48 μ.μ., όπου λες πως «Η Κύπρος δεν μπορεί να ειδωθεί ξεκομμένα, δεν υπάρχει άλλη αλήθεια για την Κύπρο και άλλη για τις άλλες χώρες, τη λατινική κλπ ειδικά στην περίοδο του ψυχρού πολέμου»… Αυτό αποτελεί τεράστια πρόοδο να καταφέρει κάποιος να το καταλάβει…
Αγαπητέ Fristuti,
Επειδή δεν απευθυνόμαστε σε ακροατήριο με καθαρά μαρξιστική παιδεία, πιστεύω ότι πρέπει να εκλαϊκεύουμε αυτά που λέμε,
- πρώτον, για να γινόμαστε κατανοητοί και προσιτοί, και
- δεύτερον, γιατί αναζητούμε συμμάχους και συνοδοιπόρους [πρώτα και κύρια σε κοινωνικό επίπεδο]. Και η αναζητηση συμμαχιών και συνεργασιών με ΚΚΕ-δικου τύπου μονοκόμματες επιθέσεις εναντίον όλων όσων δεν ασπάζονται τις απόψεις μας και δεν είναι ξεκάθαρα μαζί μας, μόνο ως συμμαχία με τον εαυτό μας μπορεί να θεωρηθεί…
Με την ευκαιρία [και για να προλάβω και τυχόν παρερμηνείες της πιο πάνω τοποθέτησης ΜΟΥ] να σημειώσω ότι ΠΟΣΩΣ συμφωνώ με την συνάντηση που ο Άντρος Κυπριανού είχε στα Γραφεία του ΑΚΕΛ με τον Αβέρωφ [τον Πρόεδρο του “Συναγερμού”], αλλά ούτε και με το κάλεσμα που ο Άντρος Κυπριανού έκαμε [μέσα από συνέντευξη το προχτές στον κυριακάτικο “Φιλελεύθερο”] για πολιτική συνεργασία με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ υπό τις σημερινές ηγεσίες και πολιτικές τους.
Ελπίζω να καταφέρω να γράψω δκυο κουβέντες παραπάνω γι’ αυτό το θέμα…
Δυο σημεία ψυχογραφικού τύπου:
1. Κατανοώ τες αντιστασεις του Γουφι. Λαμβανω υποψιν μου, πως ο Δρουσιωτης προφανως επροσφερεν καποια πραματα σε ανθρωπους που επρεπε να καταρρίψουν καποιους μυθους για την δεξια και την παραταξη τους. Όταν εμπιστευτείς ένα ερευνητη/συγγραφεα και αισθανθεις οτι σε εβοηθησεν να διευρυνεις την σκεψη σου, εν λογικο οτι θα φερεις αντιστασεις οταν καποιοι αλλοι τον αποκαθηλωνουν. Η ουσια, παρολα αυτα, για το που ήταν και που επηεν ο ιδιος ο Δρουσιωτης δεν αλλασσει.
2. Δεν μπορουμε να τους φερουμε ουλλους στα μετρα μας. Δεν μπορουμε να απαιτουμε απο ανθρωπους που εχουν ταχθει καπου να αντιληφθουν π.χ ότι για μας ειναι σημαντικες οι "κοινωνικες συμμαχιες". Ουτε μπορουμε, επειδη καποιος καμνει κριτική του κομματος μας και της δικης μας πολιτικής στασης να τον βαφτιζουμε "αναξιο εμπιστοσυνης". Αναφερομαι στον Fristuti. Την μερα που θα σταματησουν να υπαρχουν "ανυποχώρητοι" κανενας εν θα εσιει διακριτή θεση μεσα στο πολιτικό συμπαν. Απλα θα γινουμε ουλλοι ενα με παραλλαγες. Οι κοινωνικες συμμαχιες εν θα αλλαξουν τον κοσμο. Μπορουν να κρινουν μονο το "δευτερολεπτο" της αλλαγης προς κατι αλλο....οι κοινωνικες συμμαχιες εν οπως το ζαρι, αλλα για καποιους η αλλαγη εννεν θεμα παζαρκου διότι ο κοσμος δεν ειναι ενα καζινο. Και οπωσδηποτε ο κοσμος δεν θα κριθει που το αν εμεις γουσταρουμε να εμπιστευτουμε ή να μεν εμπιστευτουμε καποιον. Τουτα ειναι απλως προσωπικες αδυναμιες και τιποτε περισσοτερο.
Επειδη εμεις εν θελουμε να ακουουμεν καποιες αληθκειες εν σημαινει πως εν υπαρχουν.Υπαρχουν, τζαι απλα εμεις επιλεγουμε να ειμαστε τελικα "αποκλεισμενοι" , τζαί όι τζεινος που τες λεει.
Αγαπητή Disdaimona,
Για να είμαι ειλικρινής ΔΕΝ (πολυ)κατάλαβα τι θες να πεις στο σημείο 2. του μόλις πιο πάνω σχολίου ΣΟΥ...
Πάντως επειδή είμαι ‘γω που αναφέρθηκα κατά κάποιον τρόπο σε «κοινωνικές συμμαχίες» όταν είπα σε σχόλιο ΜΟΥ προς τον Fristuti ότι «αναζητούμε συμμάχους και συνοδοιπόρους [πρώτα και κύρια σε κοινωνικό επίπεδο]», θα ‘θελα να διευκρινίσω τί ακριβώς εννοώ με τον συγκεκριμένο όρο...
Κατ’ αρχάς θεωρώ ότι η τακτική του ΑΚΕΛ για πολιτικές συμμαχίες [και συνεργασίες] με τα κόμματα τις Κεντροδεξιάς [όπως συνηθιζόταν μέχρι τώρα τουλάχιστον για τις Προεδρικές εκλογές] έχει ξεπεραστεί από την ιστορία. Οι συμπεριφορές και οι νοοτροπίες καθώς και οι πολιτικές [κυρίως στην οικονομία και το κυπριακό] τόσο των ιστορικών κομμάτων του λεγόμενου Κέντρου [δηλ. του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ] όσο και της νεοφανούς Συμμαχίας των Πολιτών με ηγέτη τον Γιώργο Λιλλήκκα [που είναι κι αυτός χρόνια στην πολιτική], ΔΕΝ αφήνουν περιθώρια για την όποια πολιτική συνεργασία... Γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνω τη πρόταση του Άντρου Κυπριανού για πολιτική συνεργασία με το ΔΗΚΟ και την ΕΔΕΚ, σε μια εποχή μάλιστα που στα κόμματα αυτά δημιουργούνται δυναμικές που μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγές πολιτικών ή ακόμα και σε διαφοροποιήσεις στον πολιτικό χάρτη της Κύπρου...
Τώρα, με τον όρο «κοινωνικές συμμαχίες», προσωπικά εννοώ τη στήριξη ή ακόμα και την έμμεση καθοδήγηση εκείνων των κοινωνικών κινημάτων, κινήσεων και πρωτοβουλιών [που μπορεί να ξεκινούν κι από τα κάτω, από ομάδες του πληθυσμού και κυρίως των λαϊκών στρωμάτων, που επιδιώκουν την άμεση προώθηση και επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν] ούτως ώστε να επιτευχθεί η κινητοποίηση του κόσμου και η εμπλοκή του στα κοινά. Μ’ αυτό των τρόπο θα γίνει και κοινωνός της Αριστερής ιδεολογίας και θα πολιτικοποιηθεί κιόλας... Ήδη έχουν δημιουργηθεί κάποια τέτοια κινήματα, όπως το κίνημα κατά των ιδιωτικοποιήσεων, ή το άλλο κατά των εκποιήσεων, ή οι σύνδεσμοι δανειοληπτών και κατόχων αξιόγραφων... Μπορεί να ειπωθεί ότι αυτά τα κινήματα και οι σύνδεσμοι έχουν πιο πολύ ένα οικονομίστικο και εσωστρεφή χαρακτήρα, όμως δεν παύει τούτα να είναι απότοκο των νέων κοινωνικοοικονομικών συνθηκών που δημιούργησε η οικονομική κρίση... Κι εδώ υπάρχουν περιθώρια για πολλή πολιτική δουλειά για συμμαχίες σε επίπεδο κοινωνίας – αντιτροϊκανές, αντιμνημονιακές ακόμα κι αντικαπιταλιστικές... Ο άκαμπτος και μονοκόμματος λόγος ΜΑΣ όμως μπορεί να είναι αποτρεπτικός...
Τις κοινωνικες συμμαχιες δεν μπορεις να τις αποφυγεις, ειτε με την έννοια ότι κατα καιρους θα συμφωνεις εντος της Βουλης για να καταψηφίζεις προτάσεις και νόμους, είτε με την έννοια οτι θα κρατάς επαφή με προοδευτικά κινήματα από τα κάτω. Και τα κομματα με σκληρη γραμμη οπως το ΚΚΕ καμνουν το τουτον και μεσα στη βουλη, και στις λαικες επιτροπες στους δημους κ.λ.π. Πως εξελεξαν 4 δημαρχους φετος; Εννε στη βαση μιας κοινωνικης συμμαχιας; Μαλιστα τα ποσοστα ηταν εξωπραγματικα, με 70%, 60% και με χαμηλοτερο το 52%.
Το ζήτημα ειναι πως εμεις αντί να βαλουμε το δακτυλο μεσα στην φιζαν με το μελι μονο, εμπηκαμεν ολοκληροι μεσα στην φιζαν με το μελι.
Εννοω πως το ακελ, εχει υποκαταστησει την πολιτική του παρουσια με τις λεγομενες πολιτικες συμμαχιες. Εχει υποκαταστησει όλη την παλαι ποτε "μαρξιστικη-λενινιστικη" του θεωρια με την πολιτική για συνεργασιες.
Πλεον δεν γινεται "επι της ευκαιριας", εν γινεται για κατι μεμονωμενο αυτη η πολιτική των συμμαχιων. Ειναι η κατ΄ουσιαν πολιτική του ακελ και πλεον ακελ εκτος και περαν αυτης της λογικης δεν υφισταται.
Απλα καποιες ελαχιστες φορες επηρεν την πρωτοβουλια να ηγηθει αυτων των συνεργασιων, με την περιπτωση Βασιλείου, μετά του Χριστοφια και με την περιπτωση Μαλα.
Όλη ομως η υπαρξη σημερα της αριστερας, καθοριζεται απο την πολιτική των συνεργασιων. Στην ουσια ειναι εγκλωβισμενη σε αυτη την πολιτική.
Την πραγματικοτητα δεν την καθοριζει ο "λογος" Ανευ για να πουμε πως ο λογος μας γινεται αποτρεπτικος. Την πραγματικοτητα την εχουν ηδη καθορισει τα οικονομικα δεδομενα.
Αν δεν υπαρξει ρηξη στη ριζα που ειναι αυτα τα οικονομικα δεδομενα, απλα θα καμνουμε τρυπες μεσα στο νερο. Αυτη ειναι η δικη μου θεση. Θα καταψηζεις ενα νομοσχεδιο, θα σου φερνουν το μετρο με αλλο νομοσχεδιο παραδιπλα.
Απλα καθυστερουμε την απολυτη καταστροφη. Ομως ο τυφωνας εξεκινησε.
Το ζητημα λοιπον ειναι να περασεις στον κοσμο την αναγκαιοτητα της αλλαγης και οχι την αναγκαιοτητα της συνεργασιας και της συναινεσης και της καθυστερησης. Το ζητημα ειναι αν πιστευκουμεν εμεις στην αλλαγη και στο οτι αυτη η αλλαγη αργα ή γρηγορα θα ερτει.
Οι κοινωνικες συμμαχιες πολλες φορες δινουν απλα το αλλοθι στο συστημα να αναδιπλωνεται και τιποτε αλλο. Όπως λεμε "το μη χειρον δεν εν βελτιστον, εν απλα χειροτερο" στην τελικη.
Να καμνουμε ελιγμους αλλα να μεν ειμαστε απλα ενας ελιγμος και τελια.
Παραθέτω τα links για δύο ενδιαφέροντα σχόλια του φίλου Aceras από την προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ που ίσως να μην τα έχετε δει:
- http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/552014-persona.html?showComment=1402514999105#c8745244535051110256
- http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/552014-persona.html?showComment=1402516096128#c7873557810056503583
Εχάθηκα μες τα σεντόνια τζιαι ετσίλλισα λάθος κουμπούιν τζιαι έβαλα τα δικά μου σεντόνια σχόλια στην προηγούμενην ανάρτησην. Έφαεν μου πολλήν χρόνον τζιαι σκέψην τζιαι τελικά έβαλα τα σε λάθος τόπον. Εν ποτζιεί στο άλλον ποστ τζιαι έσιει 4 σεντονούθκια σύνολον :))
Αφήνω το σχόλιο εδώ μια που εδώ θα έπρεπε να τα είχε αφήσει και ο aceras.
"Ναι συντρόφκια, δυσπυρκώ με τούτον τον ΚΚΕ τύπου αντι-ιμπεριαλισμόν που εκαντάντησεν να στήννει μιαν νέαν μυθολογίαν που θεωρεί τον Πούτιν συνεχιστήν της ΕΣΣΔ (δες θέσεις του καθενός για την Ουκρανίαν)."
"που θεωρεί τον Πούτιν συνεχιστήν της ΕΣΣΔ";;; βρες μου κάτι έστω που να επιβεβαιώνει την πεποίθηση αυτή:
Νέα δεδομένα στην ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7860002&publDate=9/3/2014
Εκρηκτική η κατάσταση στην Ανατολική Ουκρανία http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7912165&textCriteriaClause=%2B%CE%9F%CE%A5%CE%9A%CE%A1%CE%91%CE%9D%CE%99%CE%91
Κινήσεις στη γεωστρατηγική «σκακιέρα» http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7860147&publDate=8/3/2014
Ανταλλαγή κυρώσεων ΕΕ, ΗΠΑ και Ρωσίας για την Κριμαία http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7878999&publDate=21/3/2014
Κλιμακώνεται επικίνδυνα η αντιπαράθεση http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7864094&publDate=12/3/2014
Προετοιμασίες στην Κριμαία για την ένωση με τη Ρωσία http://www.rizospastis.gr/story.do?id=7862115&publDate=11/3/2014
"…. τζιαι σε τούτον τον γεωπολιτικόν χώρον κάμνει χαΐριν αυτός που καταφέρνει να έχει πολλές τζιαι ποικίλες συμμαχίες." και το "Η δύναμη καθορίζεται που την δύναμην τζιαι την πολυποικιλότηταν των συμμάχων τζιαι όχι που την δύναμην των εχθρών." - η όποια συμμαχία "με την αστική ή αστικοποιημένη αριστερά" http://leninreloaded.blogspot.co.uk/2012/04/blog-post_2980.html καθορίζει θα έλεγα την τέτοια δύναμη που δεν θα ήταν άλλη παρά προσδιορισμένη με αστικές προκέιμενες. Η όπιοια συμμαχία πρέπει να έχει στην βάση της την εργατική επαναστατική θεωρία και πράξη. "Για να ηγείται η εργατική τάξη της συμμαχίας πρέπει να ηγείται και ιδεολογικά. " - http://leninreloaded.blogspot.co.uk/2013/03/blog-post_4307.html
"Ο ιμπεριαλισμός σήμερα παίζει με άλλους μηχανισμούς που το 1917, που το 1933, που το 1939, που το 1964. Τζιαι ο σοσιαλισμός αθθίζει τζιειαμαί που αθθίζει με άλλους τρόπους που την μακαρίτισσαν την διχτατορίαν του προλεταριάτου (στ΄ανάθθεμαν τζιαι ποτζιείττε)." - με τι άλλους μηχανισμούς πάιζει ακριβώς αν θεωρήσουμε ότι: "Στο ερώτημα λοιπόν "τι είναι ο Ιμπεριαλισμός" η απάντηση, απο την πλευρά της Μαρξιστικής και Λενινιστικής θεωρίας είναι μία: είναι ο Μονοπωλιακός Καπιταλισμός." http://wwwpraxisred.blogspot.co.uk/2012/12/blog-post_8326.html και "Το ότι σήμερα υπάρχουν απόψεις που στο όνομα του Λένιν ισχυρίζονται ότι οποιαδήποτε ανεπτυγμένη Καπιταλιστική χώρα δεν είναι Ιμπεριαλιστική αντανακλά την επιρροή της αστικής ιδεολογίας πάνω στον Μαρξισμό."
και για όσους τον προλεταριακό εργατικό ταξικό λόγο (εξ αφορμής αυτό: "Ο άκαμπτος και μονοκόμματος λόγος ΜΑΣ όμως μπορεί να είναι αποτρεπτικός…") νομίζουν αυτόν ξεπερασμένο και αποκομμένο από τον λαό είναι γιατί αυτός ο λόγος δεν σου λέει "αλήθειες" αλλά τις προϋποθέσεις έτσι ώστε να σου εξασφαλίζει ένα μέλλον όντας ένας χώρος και χρόνος που να αφήνονται να λέγονται αλήθειες.
Fristuti
Aceras,
Πρέπει να είχες απορροφηθεί πολύ από τη συγγραφή και μάλιστα να έδινες ψυχή σ’ αυτά που έγραφες «για να βάλεις τα [...] σεντόνια σχόλια [ΣΟΥ] στην προηγούμενην ανάρτησην»… Εν πειράζει όμως, είπες αυτά που ένοιωθες κι όποιος θέλει να δει τι έγραψες ας πατήσει εδώ [http://aneforiwn.blogspot.com/2014/06/552014-persona.html] και ας πάει προς το τέλος της συζήτησης... Αν τύχει και ξανασχοληθώ με το βιβλίο του Δρουσιώτη [ή γενικότερα με τους κύπριους φιλελευθέρους οπαδούς της realpolitik - κι ο Διονυσίου τέτοιος είναι], ίσως χρησιμοποιήσω μερικές από τις τοποθετήσεις ΣΟΥ...
Σχόλια ΔΕΝ θα κάμω πολλά πάνω στα όσα γράφεις, όμως υπάρχουν 2-3 σημεία που θα ‘θελα να θίξω:
1. Ατυχής η έκφραση και το ανάθεμα ΣΟΥ για «την μακαρίτισσαν την διχτατορίαν του προλεταριάτου (στ΄ανάθθεμαν τζιαι ποτζιείττε)»... Αν θα απορρίψουμε τη δικτατορία του προλεταριάτου, να το κάμουμε με διαλεκτικό και αναλυτικό τρόπο κι ΟΧΙ με αναθέματα ή με αστικοδημοκρατική επιχειρηματολογία...
2. Ο Fristuti έχει δίκιο: Πότε το ΚΚΕ [μέσα από ποια αρθρογραφία ή δηλώσεις στελεχών του] «θεώρησε τον Πούτιν συνεχιστήν της ΕΣΣΔ»;
3. Η τοποθέτηση ΣΟΥ «...τζιαι σε τούτον τον γεωπολιτικόν χώρον κάμνει χαΐριν αυτός που καταφέρνει να έχει πολλές τζιαι ποικίλες συμμαχίες», εν μοιάζει με realpolitik;
Fristuti
Η αναφορά ΜΟΥ σε «άκαμπτο και μονοκόμματο λόγο», είχε να κάμει όχι με το περιεχόμενο του λόγου μας [ο οποίος πρέπει να αναδεικνύει τον ταξικό διαχωρισμό της κοινωνίας], αλλά με τη χρήση συγκεκριμένου λεξιλογίου που μπορεί να τον κάμνουν δυσνόητο κι απρόσιτο.
εμπήκαμεν ήδη σε μια περίοδο όπου θα αναμετρηθούμε και για τα αυτονόητα. με τους φιλελεύθερους η μόνη λύση είναι η σύγκρουση (αντιπαράθεση όι να παρεξηγήσετε, τα όπλα συνήθως εν η μερκά τους που τα σηκώνει πρώτη) και προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να προετοιμάζεται το λαικό κίνημα, εαν δεν θέλει να πιαστεί απροετοίμαστο πάλε.
Ο κόσμος τζαι όι απλά η μπλογκόσφαιρα χρειάζεται γενικά παραπάνω Μαρξισμό-Λενινισμό τζαι την Κυπριακή πραγματικότητα μέσα που τούντο πλαίσιο. Κανεί γλυκανάλατες φιλελεύθερες αριστερομενιές. Η Δισδαιμόνη έσιει δίκαιο όταν λέει ότι η πολιτική των συνεργασιών είναι η ουσία πλέον του κόμματος της Αριστεράς. Εαν γίνει, θα φανεί το χάος διαφοράς που έχουμε.
Τους γούφηδες για να μεν χάνουμε χρόνο άσκοπα (όσοι δεν έχουμε πολλιν αδκιάσιν) πρέπει να έχουμε ένα μαγνητοφωνημένο μήνυμα να τους το παίζουμε playback αφού τζαι τούτοι έτσι κάμνουν. Υπάρχει τζαι άλλη λύση αλλά θα ήταν αγένεια να την προτείνω σε μπλογκ που φιλοξενά το σχόλιο μου.
Μ.
Δημοσίευση σχολίου