Ανάρτηση 5/2014 [έκτακτη, αντι-απάνθρωπη αντι-αποκρουστική, αντι-απαράδεκτη, θυμοδκιάρικη και των φυλακισμένων] – Δεν πάει άλλο με το ΑΙΣΧΟΣ των φυλάκων: Ιωνά Νικολάου πότε θα παραιτηθείς;

Αντί εισαγωγής

 

«Εσύ και μες απ’ το τετραγωνικό μέτρο του κελλιού σου

θα συνεχίσεις τον δρόμο σου πάνω στη γη»...

[Τάσος Λειβαδίτης – από το ποίημα του “Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος”]...

 

*****************************

Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου για την κατάσταση στις Κεντρικές Φυλακές

 

Ακούγοντας την είδηση για τον ομαδικό και πολλαπλό βιασμό κρατούμενου [όποιος κι αν είναι αυτός] και με διάχυτη μάλιστα την υποψία ότι αυτό έγινε οργανωμένα και σχεδιασμένα και με την ανοχή [προφανώς] δεσμοφυλάκων, το κορμί μου “εποτιτσινώθηκε” –μόρφασε από φρίκη, αηδία, ανατριχίλα! Τα βλέπαμε σε ταινίες από τηλεοράσεως ή στο σινεμά τζι’ ενεκάτσσια η ψυshή μας, όι να συμβαίνει δίπλα μας, λίγο πιο κάτω. Φυσικά οι φυλακές [γενικώς] δεν είναι κανένας παράδεισος ή κανένα ησυχαστήριο μοναχών [οι οποίοι αν κάμνουν και αλλαξοκωλιές εκεί, εν προσωπικό τους θέμα], αλλά όλ’ αυτά που αποκαλύπτεται μιαν την άλλη, τους τελευταίους μήνες, ότι συμβαίνουν στις [κυπριακές] Κεντρικές Φύλακες [βιασμοί, απόπειρες αυτοκτονίας, αυτοτραυματισμοί, αυτοκτονίες] προκαλούν στον καθ’ ένα από ΕΜΑΣ που «θέλει να λέγετ’ άνθρωπος», αποτροπιασμό, απέχθεια, αλλά και οδύνη και ντροπή! 

Γενικά στο χώρο των Κεντρικών Φυλακών παρατηρείται μια πλήρης αδιαφορία για τη ζωή των φυλακισμένων εκ μέρους των υπευθύνων. O θλιβερός αριθμός των τριών αυτοκτονιών μέσα σε ένα χρόνο στις Κεντρικές Φυλακές είναι η επιβεβαίωση ότι ο θεσμός πάσχει πολύ σοβαρά. Οι συνθήκες στις Κεντρικές Φυλακές αποτελούν ντροπή για τον πολιτισμό, πλήττουν τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταστρέφουν ζωές

Έγραφαν πρόσφατα οι φίλοι της “Αριστερής Παρέμβασης” σε κείμενο του υπό τον ιδιαίτερα πετυχημένο τίτλο “Χωματερή ανθρώπων οι Κεντρικές Φυλακές”:    

 «Αν ο εγκλεισμός στη φυλακή, πέραν της τιμωρίας, έχει υποτίθεται στόχο τη δημιουργία προϋποθέσεων για την ομαλή ένταξη τού κάθε καταδίκου στην κοινωνία όταν αποφυλακιστεί, οι υπάρχουσες πραγματικότητες στις Κεντρικές Φυλακές δείχνουν ότι επιτυγχάνεται ακριβώς ο αντίθετος στόχος. Οι κατάδικοι μέσα στις συγκεκριμένες συνθήκες οδηγούνται στον ψυχολογικό παροπλισμό, στην ηθική, αλλά και στη σωματική εξόντωση».

Ιωνά Νικολάου, 

[που έshιζες τον λαιμό ΣΟΥ, για να παραιτηθούν ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης Κύπρος Χρυσοστομίδης και ο Αρχηγός της Αστυνομίας ,τότε που απόδρασε ο Κίτας που τες Φυλακές και που τελικά επαραιτηθήκαν], ΕΣΟΥ πότε εν να παραιτηθείς; Μόνο λόγια είσαι! Θα γίνουν έρευνες [λαλείς], θα ληφθούν μέτρα [εφκήκες τζιαι είπες], θα αποδοθούν ευθύνες [εξαναείπες ΜΑΣ]! Λόγια, λόγια τζιαι τίποτε άλλο! Κανένας εν φακκά πενιά για το τί γίνεται στις φυλακές. Φυλακισμένοι αυτοκτονούν και ζωές χάνονται. Τρεις, οι αυτοκτονίες στις Φυλακές που καταγράφηκαν στα δεφτέρια μέσα σ’ ένα χρόνο. Μα εν νεν δικοί μας θα πουν, Εν ξένοι. Τζιαι καθαρίζει τζιαι η κοινωνία που τες ζούρες! Ο φυλακισμένος που βιαζόταν συστηματικά εδώ και ενάμισι μήνα περίπου εν ρουμάνος [τι ΜΑΣ νοιάζει!], ενώ ο δεκαεννιάχρονος που αποπειράθηκε [όχι για πρώτη φορά] να αυτοκτονήσει, εν πόντιος [σαν μεν κλέφκει]... Ο ρουμάνος  παράτυπα μεταφέρθηκε στην πτέρυγα των βαρυποινιτών, όπου και βιάστηκε. Το ίδιο έγινε και πριν κάποιους μήνες μ’ άλλο νεαρό [εγγλεζοκυπραίο, αν δεν κάμνω λάθος] που μεταφέρθηκε αδικαιολόγητα στην συγκεκριμένη πτέρυγα. Ως φαίνεται κάποιοι που δουλεύουν εκεί ικανοποιούν [με το αζημίωτο φυσικά] και τις ανώμαλες επιθυμίες εκλεκτών φυλακισμένων και δη βαρυποινιτών! Ο όποιος κατάδικος που με απόφαση δικαστηρίου εγκλείεται στις φύλακες, πληρώνει έτσι το χρέος του απέναντι στην κοινωνία για τις όποιες παρανομίες και εγκλήματα έκανε. ΚΑΝΕΝΑΣ όμως ΔΕΝ νομιμοποιείται και ΔΕΝ έχει τον δικαίωμα να τον βασανίζει ή να τον χρησιμοποιεί για να ικανοποιήσει τις όποιες σκοπιμότητες.

Δεν πάει άλλο πιον! Υπουργέ της Δικαιοσύνης Ιωνά Νικολάου και Γεώργιε Τρυφωνίδη, Αναπληρωτή Διευθυντά των Φυλακών, παραιτάτε σιόρ τζιαι πηαίννετε σπίτι ΣΑΣ, τζι’ αφήστε κάποιους άλλους να αναλάβουν που μπορεί να εν καλλύττεροι! Φυσικά το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας μας είναι απότοκο ενός γενικότερου αυταρχικού και καταπιεστικού συστήματος εξουσίας που στρέφεται ενάντια στους οικονομικά και κοινωνικά αδύνατους. Αυτό το πραγματεύεται μερικώς ένα κείμενο της ΕΡΑΣ που θα παραθέσω πιο κάτω...

********************************

Κι ένα σχετικό κείμενο της ΕΡΑΣ

Κλείνουμε, λοιπόν, την ανάρτηση μας με ένα πρόσφατο κείμενο της ΕΡΑΣ σε σχέση με την απάνθρωπη κι αποτροπιαστική κατάσταση που επικρατεί στις φυλακές. Έχει τίτλο “Με σεβασμό στους ανθρώπους που πεθαίνουν μόνοι τους στις φυλακές και στο στρατό” και υπότιτλο “Και μικρή αναφορά σ’ ένα πόλεμο που καμωνόμαστε πως είναι μακριά μας” [link: http://erascy.blogspot.com/2014/01/blog-post.html]

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές μου}...

Οι τρεις αυτοκτονίες που σημειώθηκαν κατά τη διάρκεια του τελευταίου χρόνου στις φυλακές και τα κρατητήρια της Δημοκρατίας έφεραν κατά τρόπο εξόφθαλμο στη δημοσιότητα το ζήτημα των συνθηκών κράτησης στο λεγόμενο σωφρονιστικό σύστημα, αλλά και την απόγνωση στην οποία οδηγούνται οι πολιτικοί ή οικονομικοί πρόσφυγες που έχουν την ατυχία να βρεθούν ή να “κολλήσουν” στη δουλοπρεπώς φιλόξενη χώρα μας σε όσους έχουν λεφτά και σκληρά αφιλόξενη σε όσους χρειάζονται καταφύγιο και βοήθεια. Οι αυτοκτονίες αποτελούν όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό την κορφή του παγόβουνου. Πολύ περισσότερα άτομα επιβιώνουν μεν αλλά με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχική και σωματική τους υγεία.

Στη μίζερη χώρα της αποσιώπησης στην οποία ζούμε, πρέπει να σημειώσουμε ως θετικό – όσο οξύμωρο και αν είναι – το ότι τα ΜΜΕ δημοσιοποίησαν την υπόθεση και υποχρέωσαν και τον Υπουργό Δικαιοσύνης και τη Διεύθυνση των φυλακών να δεχτούν ότι υπάρχει πρόβλημα, χωρίς ωστόσο μέχρι στιγμής να μας πουν κάτι κατ’ ελάχιστο πειστικό για τα σχέδια αντιμετώπισης του ζητήματος. Να υπενθυμίσουμε ότι 200 κρατούμενοι κάνουν απεργία στις φυλακές και τέσσερα άτομα, αναγνωρισμένοι πρόσφυγες, είναι σε απεργία πείνας εδώ και σαράντα μέρες. Δύο απ’ αυτούς μετέτρεψαν από την Τρίτη την απεργία πείνας σε απεργία πείνας και δίψας μπροστά από το Υπουργείο Εσωτερικών, στο οποίο ο Σωκράτης Χάσικος συνεχίζει απτόητος να “υποστηρίζει” τα ανθρώπινα δικαιώματα που οι μη κυβερνητικές οργανώσεις … «παράγουν».

Επειδή ο νέος των 22 ετών που αυτοκτόνησε πρόσφατα κατάγεται από την εμπόλεμη γειτονική Συρία και, όπως φαίνεται από τις πληροφορίες που δημοσιοποιήθηκαν, η απόγνωσή του σχετίζεται με την τύχη των δικών του που παραμένουν στη χώρα τους, θα ήταν χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι οι παντός είδους υπεύθυνοι στις διάφορες υπηρεσίες είναι περίπου 60 χρονών. Το 1974 ήταν συνομήλικοι αυτού του παιδιού που επέλεξε να φύγει από τούτο τον κόσμο. Προφανώς δεν ανήκουν ούτε σε όσους αυτοκτόνησαν ούτε σε όσους σκοτώθηκαν. Οι μισοί όμως περίπου από αυτούς έζησαν στις τσαντιρουπόλεις και τράφηκαν για μερικά χρόνια με αλεύρι και κονσέρβες της διεθνούς βοήθειας. Κάποιοι έζησαν ως νόμιμοι ή παράνομοι μετανάστες σε άλλες χώρες και σπούδασαν εργαζόμενοι ή και με έκτακτα βοηθήματα. Πολλοί πληγωμένοι θεραπεύτηκαν σε νοσοκομεία του εξωτερικού. Δεν θα θέσουμε το ερώτημα πώς είναι δυνατόν να απωθήσει κανείς την ιστορική μνήμη σε τόσο βαθμό, γιατί η απάντηση είναι προφανής: είναι και παραείναι δυνατόν αφού το βλέπουμε να συμβαίνει. Δικαιούμαστε όμως και είμαστε υποχρεωμένοι παράλληλα ως λαός να διεκδικούμε πιο ανθρώπινες συμπεριφορές από τους κρατούντες.

Και αφού είμαστε στο κρίσιμο θέμα των αυτοκτονιών καλούμε ακόμα μια φορά τους αρμόδιους και την Επίτροπο Διοίκησης να ασχοληθεί με το ζήτημα αυτό στην Εθνική Φρουρά. Είναι κοινό μυστικό ότι η κατάσταση εκεί είναι πολύ πιο σοβαρή από ότι στις φυλακές. Τα μέτρα που υποθέτουμε ότι λαμβάνονται δεν φαίνεται δυστυχώς να δίνουν ικανοποιητικά αποτελέσματα.

******************************

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΆΛΛΟ!

Anef_Oriwn

[και ποτιτσινωμένος και θυμωμένος]

Σάββατο 10/1/2014