Ανάρτηση 8/2014 [ΑΚΕΛική, (προ)συνεδριακή, επαναπροσεγγιστική, διαλογική] – Συζητώντας τις “Θέσεις της Κ.Ε. προς το Προγραμματικό Συνέδριο του ΑΚΕΛ” – Παρέμβαση 2η: Σκέψεις για το ζήτημα της επαναπροσέγγισης...

Εισαγωγικά

Σε σχόλιο ΜΑΣ [ΕΜΕΝΑ και της Αφεντομουτσουνάρας ΜΟΥ] στην προηγούμενη ΜΑΣ ανάρτηση, είχα θέσει το ερώτημα για το «τι κάμνει [...], ή τι πρέπει να κάμει σήμερα η Αριστερά και δη το ΑΚΕΛ προς την κατεύθυνση της επαναπροσέγγισης με τους τουρκοκύπριους και της ανάπτυξης ενός ευρύτερου αντιεθνικιστικού, επανενωτικού και αντιδιχοτομικού μετώπου». Κι είχα μάλιστα δηλώσει ότι «το θέμα θα το επεξεργαστώ σε προσεχή ανάρτηση μου και στη βάση των “Θέσεων” του ΑΚΕΛ προς το επικείμενο Προγραμματικό Συνέδριο του»...

Και να ‘μαστε εδώ, λοιπόν, για να τηρήσουμε αυτό που ΣΑΣ είχαμε υποσχεθεί. «Εν αρχή» θα παραθέσουμε ένα εκτενές σχετικό απόσπασμα από τις “Θέσεις της Κ.Ε. προς το Προγραμματικό Συνέδριο του ΑΚΕΛ”  [Κεφάλαιο 3, “Οι προϋποθέσεις για λύση του κυπριακού,  ρόλος της επαναπροσέγγισης και οι προοπτικές που ανοίγονται” και υποκεφάλαιο “Η επαναπροσέγγιση στις σύγχρονες συνθήκες”, σελ. 11-12] κι ακολούθως θα καταθέσουμε μερικές δικές μας σκέψεις κι απόψεις... Είναι κι αυτή μια μορφή ανεπίσημο και προφανώς και παράτυπου δημόσιου προσυνεδριακού διάλογου. Ήδη ανακοινώθηκε μέσα από τις σελίδες της χτεσινής και σημερινής “Χαραυγής” η έναρξη του επίσημου Δημόσιου Προσυνεδριακού Διάλογου. Για να δούμε πόσοι σύντροφοι θα λάβουν μέρος και τι θα πουν. ΕΜΕΙΣ εδώ στο Blog [δηλ. το Πολιτμπιουρό του Blog], όπως ήδη δηλώσαμε στην προ-προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ, ότι προτιθέμεθα να αναδημοσιεύσουμε όσες παρεμβάσεις γίνουν στη συζήτηση και κρίνουμε ότι έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον˙ και ίσως τις σχολιάσουμε κιόλας, αν έχουμε τον χρόνο.  

*********************************

«Η επαναπροσέγγιση στις σύγχρονες συνθήκες»

[“Θέσεις” σελ. 11-12]

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές ΜΟΥ, όπως και οι αριθμήσεις εντός του κειμένου, οι οποίες παραπέμπουν στις σημειώσεις ΜΟΥ στο τέλος του κειμένου}...

«Η επαναπροσέγγιση αποτελεί βασική πολιτική επιλογή του ΑΚΕΛ από το 1974 μέχρι σήμερα. Δεν θα ήταν υπερβολή να σημειωθεί ότι η πολιτική της επαναπροσέγγισης βοήθησε τα μέγιστα να διατηρηθεί η προοπτική επίλυσης του Κυπριακού ζωντανή όλα αυτά τα χρόνια, διαπαιδαγωγώντας συνειδήσεις και στις δύο κοινότητες για αποδοχή της διαφορετικότητας και για ειρηνική συμβίωση σε μια κοινή πατρίδα.

Η πολιτική της επαναπροσέγγισης είναι απόρροια της ταξικής μας προσέγγισης για κοινό αγώνα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για επανένωση της πατρίδας και του λαού μας, για δημιουργία προοπτικών κοινής πολιτικής και πάλης⁽¹⁾. Η επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων αντιμάχεται τον εθνικισμό-σοβινισμό που τόσα δεινά επισώρευσε στον τόπο μας. Αντιμάχεται τις ιδεολογικές βάσεις της ακροδεξιάς και τις δυνάμεις που έμμεσα ή άμεσα υποστηρίζουν τη διχοτόμηση ως τη λύση του Κυπριακού.

Για το ΑΚΕΛ η επαναπροσέγγιση είναι πρώτιστα πολιτική διαδικασία. Με κανένα τρόπο δεν εξαντλείται σε επαφές μόνο στο ανθρώπινο επίπεδο σχέσεων - χωρίς να παραγνωρίζουμε τη σημασία και αυτών των επαφών.

Το ΑΚΕΛ ποτέ δεν υποστήριξε ότι μόνο με την επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων μπορεί να επιλυθεί το Κυπριακό. Το πρόβλημα παραμένει άλυτο κύρια λόγω της συνεχιζόμενης παρουσίας της κατοχικής Τουρκίας στο νησί. Χωρίς την επαναπροσέγγιση όμως, δύσκολα θα επιτευχθεί και θα επιβιώσει μια λύση ομοσπονδίας. Η επαναπροσέγγιση δεν μπορεί από μόνη της να λύσει το Κυπριακό, αλλά χωρίς την επαναπροσέγγιση δεν μπορεί να υπάρξει βιώσιμη λύση του Κυπριακού.

Σε μια χρονική περίοδο που η κυπριακή κοινωνία συντηρητικοποιείται, που η ακροδεξιά σηκώνει κεφάλι, που ο εθνικισμός-σοβινισμός ενδυναμώνονται, η ενίσχυση της πολιτικής της επαναπροσέγγισης είναι η μόνη που μπορεί να κρατήσει την ελπίδα για επανένωση ζωντανή.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες επιβάλλεται:

• Να καταπολεμήσουμε πολιτικά και ιδεολογικά τον εθνικισμό-σοβινισμό και τον κοσμοπολίτικο φιλελευθερισμό⁽²⁾ και να ενισχύσουμε την προσήλωση στην επαναπροσέγγιση, ιδιαίτερα στις γραμμές του Κόμματός μας.

• Να ενισχυθεί και να μαζικοποιηθεί το Κίνημα της Επαναπροσέγγισης με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και δράσεις⁽³⁾.

• Να οικοδομήσουμε συμμαχίες και συνεργασίες ανάμεσα σε δυνάμεις στην κυπριακή κοινωνία που αγωνίζονται για την επανένωση του τόπου και δραστηριοποιούνται στον τομέα της επαναπροσέγγισης, αναγνωρίζοντας ότι αρκετές φορές διαφέρουν οι αφετηρίες και οι προσεγγίσεις μας⁽⁴⁾.

• Να μελετούμε και να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην τουρκοκυπριακή κοινότητα που είναι μεταβαλλόμενες και κάποτε πολύπλοκες.»

********************************

Επεξηγήσεις, σχόλια, σκέψεις, απόψεις και παρατηρήσεις ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

(1) - «Η πολιτική της επαναπροσέγγισης είναι απόρροια της ταξικής μας προσέγγισης για κοινό αγώνα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων για επανένωση της πατρίδας και του λαού μας, για δημιουργία προοπτικών κοινής πολιτικής και πάλης.» --- Λίγο ασαφής αυτή η Θέση˙ νομίζω χρειάζεται περισσότερη επεξεργασία κι ανάλυση. Η τουρκοκύπριοι [όπως και οι ελληνοκύπριοι] ΔΕΝ αποτελούν μια ομογενής ομάδα με κοινά ταξικά χαρακτηριστικά. Μέσα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα [όπως και μέσα στην ελληνοκυπριακή] υπάρχουν ΚΑΙ δυνάμεις που αντιμάχονται την επαναπροσέγγιση. 

(2) – «κοσμοπολίτικος φιλελευθερισμός» --- κι αυτός όρος πιστεύουμε ότι χρειάζεται επεξήγηση, ούτως ώστε να διαφανεί η διαφορά του από τον [προλεταριακό] διεθνισμό και τη διεθνή αλληλεγγύη, που έχουν σαφώς ταξικό περιεχόμενο. Από την άλλη ο κοσμοπολιτισμός, ο οποίος βρίσκεται μεν στον αντίποδα του εθνικισμού-σοβινισμού καθώς υποστηρίζει την προώθηση της συνὐπαρξης και κατανόησης μεταξύ των κρατών και των “εθνών” ή/και λαών, αλλά με στόχο και σκοπό το παγκόσμιο ή  περιφερειακό [ή και δικοινοτικό για την Κύπρο] άνοιγμα των αγορών στο μεγάλο κεφαλαίο. Βασικά ο κοσμοπολιτισμός στηρίζει τη διεθνή δράση του κεφαλαίου και προσπαθεί να επιβάλει την άποψη ότι ο εργαζόμενος κάθε χώρας είναι «πολίτης του κόσμου». Υποστηρίζεται, ας πούμεν η κατάργηση των εθνικών συνόρων και η συνύπαρξη των λαών, αλλά με γνώμονα βασικά την περαιτέρω καπιταλιστική ανάπτυξη - ως γνωστό το κεφαλαίο δεν έχει πατρίδα. [Λόγου χάριν, το Σχέδιο Ανάν θα έδινε, όπως πίστευαν κάποιοι, μια λύση στο κυπριακό, αλλά αυτή λύση θα εξυπηρετούσε βασικά το ντόπιο και το διεθνές κεφαλαίο]... Επίσης τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν σημασία και αξία ενόσω δεν θίγονται οι «αγορές» και η ελεύθερη καπιταλιστική ανάπτυξη. Στην ουσία μέσα από το ιδεολόγημα του κοσμοπολιτισμού, από τη μια συγκαλύπτεται η διεθνής εκμεταλλευτική δράση του κεφαλαίου για την υποταγή των λαών κι από την άλλη αυτή η δράση παρουσιάζεται ως ωφέλιμη για τους λαούς...

 (3) – «Να ενισχυθεί και να μαζικοποιηθεί το Κίνημα της Επαναπροσέγγισης με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και δράσεις». --- Δυο λόγια για τις «πρωτοβουλίες και δράσεις»: Το ΑΚΕΛ, οι οργανώσεις του Λαϊκού Κινήματος και της ευρύτερης [εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς] υπήρξαν πρωτοπόροι στη διοργάνωση, ιδιαίτερα μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, κοινών εκδηλώσεων και συναντήσεων με κοινωνικοπολιτικό, ψυχαγωγικό και πολιτιστικό/καλλιτεχνικό περιεχόμενο μαζί με τουρκοκυπριακά αριστερά κόμματα και οργανώσεις. Αυτές οι εκδηλώσεις είχαν κύρια πολιτικό χαρακτήρα και ήταν ιδιαίτερα πυκνές μέχρι πριν μερικά χρόνια. Και θα ‘θελα να σημειώσω ότι στη διοργάνωση τους πρωτοστατούσαν οι Επαρχιακές Επιτροπές του ΑΚΕΛ και του ҪTP Αμμόχωστου, καθώς και κάποιες οργανώσεις όπως η ΠΟΓΟ Αμμοχώστου και η Πλατφόρμα Ε/κ και Τ/κ Εκπαιδευτικών “Ενωμένη Κύπρος”... Όλ’ αυτά έχουν πλέον ατονήσει, βασικά λόγω της απομάκρυνσης και του οράματος της Επανένωσης.

Το ζήτημα της Επαναπροσέγγισης είναι πρώτα και κύρια πολιτικό κι όχι ψυχολογικό, όπως διάφοροι άφηναν τότε να περάσει μέσα από κάποια αμερικανόπνευστα σεμινάρια και άλλες χαζοχαρούμενες εκδηλώσεις, γι’ αυτό και το ΑΚΕΛ οφείλει να (επανα)δραστηριοποιηθεί ιδιαίτερα σ’ αυτό τον τομέα. Δε είναι αρκετές οι όποιες συναντήσεις μεταξύ Αριστερών κομμάτων και οργανώσεων [από τις δύο κοινότητες] σε επίπεδο ηγεσίας. Επιβάλλεται η διοργάνωση πλατιών μαζικών συναντήσεων και εκδηλώσεων ένθεν κι ένθεν. κάποτε πολλοί τουρκοκύπριοι έρχονταν και παρακολουθούσαν παιχνίδια της “Ομόνοιας”, αλλά τώρα το να ‘ρθουν να δουν κι αυτοί;  Σημαντική είναι και η συμμετοχή σε πορείες, κινητοποιήσεις και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που διοργανώνονται για κάποιο ζήτημα [ας πούμεν για το περιβαλλοντικό], είτε στη νότια, είτε στη βόρεια Κύπρος, όπως οι παρεμβάσεις που γίνονταν πέρσι την Άνοιξη στο φυσικό περιβάλλον της Καρπασίας. Επίσης ΔΕΝ πρέπει να παραγνωρίζονται [από το ΑΚΕΛ] επαναπροσεγγιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται από άλλες οργανώσεις και κινήσεις της ευρύτερης Αριστεράς. 

(4) – «Να οικοδομήσουμε συμμαχίες και συνεργασίες ανάμεσα σε δυνάμεις στην κυπριακή κοινωνία που αγωνίζονται για την επανένωση του τόπου και δραστηριοποιούνται στον τομέα της επαναπροσέγγισης, αναγνωρίζοντας ότι αρκετές φορές διαφέρουν οι αφετηρίες και οι προσεγγίσεις μας.» --- «Συμμαχίες [...] συνεργασίες» και κοινές δράσεις  με «... δυνάμεις στην κυπριακή κοινωνία που αγωνίζονται για την επανένωση του τόπου και δραστηριοποιούνται στον τομέα της επαναπροσέγγισης», [κυρίως με τους κοσμοπολίτες φιλελευθέρους] υπήρξαν και στο παρελθόν και ιδιαίτερα μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων.  Όμως όντως, τα πλαίσια αυτών των συνεργασιών και συμμαχιών είναι περιορισμένα, καθώς οι φιλελεύθεροι έχουν τις δικές τους αφετηρίες και προσεγγίσεις. Και το είδαμε αυτό και στην πράξη, όπως ας πούμεν τότε με τη γνωστή Ξένια [αυτήν του “Συναγερμού”] που σε ομιλία σε εκδήλωση της “Πλατφόρμας Εκπαιδευτικών” στη Λήδρας, εξίσωσε τις εκδηλώσεις που η ΕΔΟΝ διοργανώνει από κοινού με τουρκοκυπριακές οργανώσεις νεολαίας στο Τρόοδος, με τις πορείες του ΕΛΑΜ!!! [Πάσο, δεν θα πω κακίες]... 

Χωρίς, λοιπόν, την ουσιαστική εμπλοκή και παρέμβαση της Αριστεράς με τις διεθνιστικές της προσεγγίσεις στην υπόθεση της επαναπροσέγγισης, Επανένωση ΔΕΝ πρόκειται να γίνει όσες κοινές διακηρύξεις κι αν κάμουν επιχειρηματίες ένθεν κακείθεν...     

Anef_Oriwn

[υπέρ της επαναπροσέγγισης – τι να γίνονται άραγε οι παλιοί τουρκοκύπριοι συμμαθητές;]  

Δευτέρα 20/1/2014