Προλογικά και επεξηγηματικά
Στις προθέσεις μου ήταν να αναδημοσιεύσω
σήμερα ένα επικριτικό και με καυστικό χιουμοριστικό περιεχόμενο κείμενο από τη “Χαραυγή”
της περασμένης Πέμπτης που έχει ως θέμα τις έμπλεες πνευματικότητας
τραπεζο-επιχειρηματικές δραστηριότητες του λεγόμενου Αρχιεπισκόπου... Δύο-τρία
όμως σημερινά [κυριακάτικα] άρθρα στην εφημερίδα “Πολίτης” [με 2 μάλιστα εξ
αριστερών ορμώμενους αρθρογράφους] μ’ έκαναν ν’ αλλάξω γνώμη. Να αφήσω για αργότερα το άρθρο
από τη “Χαραυγή” και ν’ ασχοληθώ μ’ εκείνα του “Πολίτη”... [Σχετική αναφορά
έκανα και σε σχόλιο μου στην προηγούμενη ανάρτηση μου, το οποίο θα βρείτε
πατώντας εδώ]...
Τα περί των οποίων ο λόγος
άρθρα είναι,
- έναν [στη σελ.
13] με τίτλο “Δημιουργία διεξόδου ο
στόχος για όσους διαφωνούν” που ανήκει στον μυστηριώδη κυριακάτικο
αρθρογράφο ονόματι “Κάρολος” [όπως λέμε Κάρ(ο)λ(ος) Μαρξ(ης)]. «Τούτος» γράφει την αριστερόστροφη
[δήθεν] στήλη “τρία κλικ αριστερά”... Και λέω δήθεν γιατί θεωρώ ότι η
αριστερότητα και η “ΑΚΕΛότητα” που ο συγκεκριμένος αρθρογράφος θέλει να
προσδώσει στα σύντομα σχόλια του πάνω στην επικαιρότητα είναι προσποιητή και
ΔΕΝ πείθει!!! Και παρ’ όλο που στο σημερινό κείμενο του θέτει κάποιους
εύλογους προβληματισμούς και ερωτήματα σε σχέση με τη στάση του ΑΚΕΛ στη Βουλή
την περασμένη Πέμπτη το βράδυ, αλλά και γενικότερα για την [ΜΗ] ύπαρξη
ουσιαστικής εναλλακτικής διεξόδου εκτός των τροϊκανών πλαισίων, εν τούτοις δεν
ξέρω [δεν κατάλαβα] αν τις συγκεκριμένες σκέψεις του τις εκφράζει ως ΑΚΕΛικός ή
έστω ως Αριστερός. Μού κάνει εντύπωση που δεν βρήκε λέξη να πει για τον
αυταρχισμό και τον ετσιθελισμό των κυβερνώντων. Κι όταν μάλιστα αυτός ο ετσιθελισμός
όπως και η αλαζονική τους συμπεριφορά, αναδείχθηκε σαφέστατα μέσα από την
απαίτηση τους να περάσουν [να γίνουν αποδεχτά] τα νομοσχέδια για τον
Συνεργατισμό όπως οι ίδιοι τα είχαν σκεφτεί και ετοιμάσει ως καλοί υπηρέτες της
Τρόικας. Κι όλ’ αυτά χωρίς ΚΑΜΙΑ διαβούλευση με τα κόμματα που διαφωνούσαν.
Ούτε καν είχαν έστω και την παραμικρή ευαισθησία να λάβουν υπ’ όψη τη θέση του
ΑΚΕΛ που είχε εκφράσει δια του Γενικού του Γραμματέα μερικές μέρες πριν ότι το
Κόμμα ΔΕΝ θα τα ψήφιζε εφόσον δεν γίνονταν κάποιες τροπολογίες.
- Το δεύτερο άρθρο
[στην αμέσως επόμενη σελίδα της εφημερίδας -στη 14η] είναι του
Σωτήρη Κάττου και δημοσιεύεται στη δική του κυριακάτικη στήλη. Έχει τίτλο «Το ΑΚΕΛ στην “κυβέρνηση”» και
αποτελεί ένα καθαρά ειρωνικό και εν μέρει απαξιωτικό [για το ΑΚΕΛ] κείμενο.
Είχα σκεφτεί να το αναδημοσιεύσω κι αυτό αλλά τελικά έκρινα ότι δεν μπορεί να
προσφέρει και κάτι σημαντικό και ουσιώδες σε μια πολιτική συζήτηση για το θέμα
της εναλλακτικής διεξόδου. Άστε που μας βάζει και στην φασαρία να ψάχνουμε σε
λεξικά για το τι σημαίνουν κάποιοι λατινικοί όροι που χρησιμοποιεί όπως «ipso facto» και
«sui generis».
Κάποιος που κατέχει λατινικά να ΜΑΣ (δια)φωτίσει, πληηηζ…
- Το τρίτο άρθρο
[στη σελ. 18] είναι της γνωστής “συναγερμικιάς” και πάλαι ποτέ επαναπροσεγγίστριας
[ήταν τότε που ανακάλυψε την ταshινόπιτταν]
Ξένιας Κωνσταντίνου. Έχει τίτλο “Η
φλόγα του λαϊκισμού ήταν κόκκινη” κι η συγγραφέας αναφέρεται
επικριτικά στην αντιμνημονιακή εκδήλωση
που έγινε την Πέμπτη έξω από τη Βουλή… Ειλικρινά δεν έχω πρόθεση να ασχοληθώ με
τί γράφει μια νεοφιλελεύθερη πολιτικός ενταγμένη σε συγκεκριμένο δεξιό κόμμα
και η οποία ονομάζει «λαϊκισμό» την όποια αντίσταση κι αντίδραση στις τροϊκανές
ντιρεκτίβες...
*****************************
*****************************
“Δημιουργία διεξόδου ο στόχος για όσους διαφωνούν”
[του “Κάρολου”, “Πολίτης” της
Κυριακής 8/9/2013, στήλη “Τρία κλικ αριστερά”, σελ. 13]
{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές
μου}...
■ «Τα τραγελαφικά που έγιναν
την Πέμπτη ίο βράδυ στη Βουλή είναι πιθανό να τα ξαναζήσουμε γιατί οι δεσμεύσεις
που ανέλαβε η Κύπρος μέσα από το μνημόνιο συναντίληψης με την τρόικα και οι
ανάγκες της χώρας σε ρευστό υποχρεώνουν σε πολιτικές (επικυρωτικές κατά κύριο
λόγο) αποφάσεις που
όχι απλά δεν είναι αρεστές σε
κάποια κόμματα και τους υποστηρικτές τους, αλλά αποδεικνύονται επώδυνες για μεγάλο
μέρος της κοινωνίας. Είναι δε ο ισχυρισμός πολλών (και της στήλης) πως οι
αποφάσεις που καλούνται, και λαμβάνουν η κυβέρνηση και το κοινοβούλιο δεν
οδηγούν στην ανάπτυξη, αλλά στην ύφεση και στην αύξηση της ανεργίας. Και η
ανεργία είναι ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και όχι
το ύψος των ελλειμμάτων ή το ύψος του δημόσιου χρέους επί του ΑΕΠ.
■ Εμφανίζεται λοιπόν ως
παράλογη η στάση κάποιων κομμάτων, τα οποία είτε συμφώνησαν είτε συναίνεσαν με
τη μνημονιακή πολιτική είτε
απλώς την ανέχθηκαν, αλλά ταυτόχρονα υιοθετούν μια ρητορική απόρριψης αυτών των
πολιτικών. Το κάζο που υπέστησαν όλοι το βράδυ της περασμένης Πέμπτης στην αίθουσα
της Ολομέλειας της Βουλής μπορεί να τους κάνει
σοφότερους ως προς τη... μαθηματική διαχείριση των κινδύνων επανάληψης τέτοιων
καταστάσεων. Όμως, η ουσία είναι άλλη: Θα κληθούν ξανά και ξανά να υπερψηφίσουν
νόμους και κανονισμούς που επιβάλλονται μεν από την προσαρμογή στο μνημόνιο
αλλά δεν είναι αποδεκτοί από συγκεκριμένες κομματικές ηγεσίες, συλλογικά όργανα
και κομματικές βάσεις. Πιθανότατα, όμως, να αποδειχθούν και
μη ορθοί όλοι αυτοί οι νόμοι
που ψηφίζονται τη μια και την άλλη. Αυτό δείχνει και η εμπειρία άλλων χωρών που
υπέγραψαν μνημόνια ή που υποχρεώνονται σε πολιτικές δημοσιονομικής λιτότητας για
να αποφύγουν ένα μνημόνιο, ελλείψει άλλων πηγών χρηματοδότησης εντός της
ευρωζώνης.
■ Υπάρχει όμως πραγματικά περιθώριο
υπαναχώρησης έναντι της τροϊκανής κοινωνικής πραγματικότητας; Μπορούν αυτοί που
διαφωνούν με την ουσία και τις επιμέρους διαταγές που συνθέτουν το μνημόνιο να
επιλέξουν κάτι άλλο; Θεωρητικά ναι. Πάντα υπάρχουν επιλογές με μεγάλο κοινωνικό
κόστος, ενίοτε δυσανάλογο του οφέλους, όταν το τίμημα που καλείσαι να υποστείς
είναι ο χρηματοπιστωτικός στραγγαλισμός. Τα όσα ζήσαμε την περασμένη Πέμπτη στη
Βουλή δείχνουν
πως οι πραγματικές επιλογές
είναι ανύπαρκτες για την ώρα. Και μόνο επικοινωνιακά είναι δυνατές αυτές οι
επιλογές, π.χ. ένα... όχι, από το ΑΚΕΛ όταν οι υπόλοιπες δυνάμεις διασφαλιστεί
-και από το ΑΚΕΛ- ότι θα πουν ναι! Είναι ξεκάθαρο ότι αυτές οι επικοινωνιακές
αποστάσεις από το μνημόνιο είναι δυνατές μόνο αν το επιτρέπουν τα μαθηματικά
της Βουλής! Στο διαμορφωμένο
οικονομικοπολιτικό πλαίσιο κατάλαβαν πολύ καλά και το ΑΚΕΛ και η ΕΔΕΚ τι θα
συνέβαινε το πρωινό της Παρασκευής αν
αιωρείτο στην ατμόσφαιρα ο κίνδυνος μιας νέας σκληρής τιμωρίας από την
τρόικα και τους δανειστές, απόρροια ενός
όχι στα μνημονιακά νομοσχέδια.
■ Επιστρέφουμε λοιπόν σε αυτό που θα
αντιμετωπίσουμε πολλές φορές στο προσεχές μέλλον: Στην υποχρέωση να ψηφίζονται
μνημονιακές πολιτικές, λανθασμένες, ή απλά μη αρεστές σε κάποια κόμματα,
προκειμένου να παίρνουμε τα χρήματα και να μην καταρρεύσει η κοινωνία. Εν
γνώσει μας ότι τα χρήματα που παίρνουμε για την ώρα ενισχύουν την ύφεση και τη
φτώχεια και όχι την ανάπτυξη. Έχουμε εγκλωβιστεί σε μια παγίδα επώδυνης οικονομικής συρρίκνωσης, η έξοδος
από την οποία δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα είναι το αποτέλεσμα της πιστής
εφαρμογής του μνημονίου. Αυτοί που πραγματικά απορρίπτουν αυτές τις επιλογές διαπιστώνοντας παράλληλα
την απουσία εναλλακτικών επιλογών, ας αποφύγουν να εκτίθενται με κωμωδίες όπως
αυτές που εκτυλίχθηκαν στη Βουλή κι ας αναλωθούν σε πιο δημιουργικές
ειλικρινείς και τίμιες απόπειρες να καταδείξουν πόσο ατέρμονη είναι η
μνημονιακή επιλογή που μας επιβλήθηκε. Με παράλληλη αναζήτηση, δυναμική
διεκδίκηση και δημιουργία διεξόδου, για την ευρωπαϊκή κοινωνία και όχι μόνο την
κυπριακή.»
****************************
Και [ο] έτερος εξ
αριστερών(;) κυριακάτικος αρθρογράφος του “Πολίτη” [ο Σωτήρης Κάττος κάτοχος
και PHD στην
Πολιτική Κοινωνιολογία] γίνεται πιο ξεκάθαρος [στη σελίδα 14] για το τί πρέπει
να κάνει το ΑΚΕΛ… Γράφει, λοιπόν, ο σύντροφος(;) στο άρθρο με τίτλο «Το ΑΚΕΛ στην “κυβέρνηση”»:
«...
κατ’ ανάλογο τρόπο όπως σε ένα δημοτικό συμβούλιο συνεργάζονται τις
περισσότερες φορές αγαστά δημοτικές ομάδες διαφόρων αποχρώσεων, έτσι θα
μπορούσε και το ΑΚΕΛ να αξιοποιήσει τη νέα κατάσταση πραγμάτων και να ζητήσει
συμμετοχή στο “κυβερνητικό” σχήμα. Μέσα από τη συμμετοχή του θα μπορούσε σε
κάποιο βαθμό να ενισχύσει και τις προσπάθειες του “Προέδρου της Δημοκρατίας”
(αφού η αρχή της λαϊκής κυριαρχίας έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων ελέω
ευρωζώνης και μνημονίων) για αναζήτηση μιας γρήγορης και βιώσιμης λύσης του
κυπριακού προβλήματος. Το ΑΚΕΛ θα πρέπει να επανεξετάσει δημόσιες τοποθετήσεις
του αναφορικά με τη λύση του κυπριακού προβλήματος και να αντιληφθεί ότι μόνο
μέσα από μια σύντομη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού το κόμμα αυτό θα έχει
ιστορική συνέχεια. Διαφορετικά, όπως παρουσιάζονται σήμερα οι πολιτικές
εξελίξεις, εκτιμώ ότι ο ιστορικός του κύκλος θα ολοκληρωθεί πολύ σύντομα. Μόνο
μέσα από μια σύντομη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού θα βγει το νησί από την
κοινωνική και οικονομική περιδίνηση και ανεξέλεγκτη κατακρήμνιση. Θα γλυτώσουμε
και από τους από καθέδρας αφελείς κι επιφανειακούς παράγοντες με τους οποίους
έχουμε κατακλυστεί. Όλα τα άλλα περί δημοσιονομικής και τραπεζικής εξυγίανσης
συνιστούν μια πολιτικά ανόητη και συνάμα επικίνδυνη φαυλότητα που εγκλωβίζει την
προοπτική της πληθυσμιακά πλειοψηφούσας μεσαίας τάξης και την οδηγεί
νομοτελειακά στον κοινωνικοοικονομικό και πολιτισμικό της αφανισμό.»
*****************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου
1. Κατ’ αρχάς μια
κουβέντα [μάλλον ερώτημα] προς τον σύντροφο
Κάττο, ο οποίος επανέρχεται εξ αριστερών για να προβάλει βασικά τη θέση
για συνεργασία ΑΚΕΛ – ΔΗΣΥ στο κυπριακό... Αλήθεια όμως, αγαπητέ Σύντροφε, σε μιαν εποχή που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει
επιβάλει μέσω Τρόικας και Eurogroup ένα τόσο επαχθές και καταστροφικό
για την Κύπρο μνημόνιο, τι καλό/θετικό μπορούμε να αναμένουμε για το κυπριακό;
Δεν είναι αφελής αυτή η προσέγγιση; Ή μήπως το ΑΚΕΛ καλείται να δώσει το
ζητούμενο αριστερό άλλοθι στη δεξιά διακυβέρνηση του τόπου [ΔΗΣΥ-ΔΗΚΟ-ΕΥΡΩΚΟ]
για να επισημοποιήσει τούτη, τη διχοτόμηση της χώρας μας; Δεν γίνεται αντιληπτό ότι
εκεί οδηγούμαστε; [Στο ίδιο περίπου
μήκος κύματος κινείται και ο “Κάρολος”,
όταν μιλά για «αναζήτηση, δυναμική διεκδίκηση και δημιουργία διεξόδου, για την
ευρωπαϊκή κοινωνία και όχι μόνο την κυπριακή»... Μα καλά το ΑΚΕΛ εν να
γίνει τελικά η αριστερή συνείδηση της Ευρώπης, όπως κάποτε σωστά διερωτήθηκε
και μια Συντρόφισσα; Και για ποια Ευρώπη, τέλος πάντων, μιλάτε;]...
2. Και πάμε τώρα στο
κείμενο του “Κάρολου”: «Τούτος»
θα κλίκκαρε πραγματικά [θα έκαμνε κλικ] προς τα αριστερά αν πρόβαλλε
και μερικές πραγματικά αριστερές ριζοσπαστικές, αντι-μνημονιακές θέσεις. Αντίθετα
εκείνο που βασικά βγαίνει στο τέλος μέσα από το κείμενο του [παρά τους εύλογους
προβληματισμούς του στις δύο πρώτες παραγράφους] είναι πως ένεκα της «απουσίας»
[κατά τη γνώμη του] εφικτών «εναλλακτικών επιλογών», δεν μας
μένει παρά η υποταγή στις νεοφιλελεύθερες μνημονιακές ντιρεκτίβες των ευρωπαίων
εταίρων μας. Γιατί δεν διευκρινίζει σε τί μπορεί να συνίστανται «οι
δημιουργικές, ειλικρινείς και τίμιες απόπειρες...» οι οποίες θα δείξουν
«πόσο
ατέρμονη είναι η μνημονιακή επιλογή που μας επιβλήθηκε»; Μπορεί να
πεισθεί ο κόσμος για οτιδήποτε αν δεν του προτείνεις και διεξόδους, ή θα μείνει
ικανοποιημένος επειδή κατάλαβε «πόσο ατέρμονη είναι η μνημονιακή επιλογή
που μας επιβλήθηκε»;
3. Αχ, ρε “Κάρολε”! γιατί παρ’ όλο που από
τη μια βλέπω να προσπαθείς να αναδείξεις μιαν καλοπροαίρετη(;) κριτική για τη
στάση του ΑΚΕΛ [και γενικότερα απέναντι στην κρίση και ειδικότερα για το πως
λειτούργησε στη Βουλή για τον Συνεργατισμό], εν τούτοις νοιώθω ότι ΜΑΣ περιπαίζεις! Ναι μεν εύλογα τα
ερωτήματα «Υπάρχει όμως πραγματικά περιθώριο υπαναχώρησης έναντι της τροϊκανής
κοινωνικής πραγματικότητας; Μπορούν αυτοί που διαφωνούν με την ουσία και τις
επιμέρους διαταγές που συνθέτουν το μνημόνιο να επιλέξουν κάτι άλλο;»
[οφείλω να παραδεχτώ ότι με απασχολούν κι ΕΜΕΝΑ τέτοια ερωτήματα αγαπητέ “Κάρολε”], αλλά οι κατευθύνσεις
που τελικά δίνεις είναι και αόριστες αλλά και τείνουν προς τη δεξιά
σοσιαλδημοκρατια! Γιατί δεν το λες καθαρά και μασάς τα λόγια σου; Στο τέλος
εκείνο που κάνεις είναι να λειτουργείς με τον τρόπου που επικρίνει το ΑΚΕΛ ότι
κάνει... Λόγου χάριν σήμερα ο Μάκης Παπαδόπουλος [μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ και υπεύθυνος
του Τμήματος Οικονομίας] με άρθρο του στον “Ριζοσπάστη” λέει και τα εξής:
- «Όσο
συνεχίζουμε να βαδίζουμε στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, φιλολαϊκή διέξοδος
απ' την κρίση, πολύ απλά δεν μπορεί να υπάρξει. Είτε επιταχύνουμε, είτε
επιβραδύνουμε, είτε αλλάξουμε λωρίδα κυκλοφορίας θα καταλήξουμε στο ίδιο
αποτέλεσμα: Νέες θυσίες για το λαό, χωρίς ημερομηνία λήξης, στο βωμό της
ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.»
- «Όποιος αποδέχεται και θέτει ως στόχους τη
θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και την επίτευξη ψηλού ρυθμού ανάπτυξης της
καπιταλιστικής οικονομίας, δεν μπορεί να αντιταχθεί ουσιαστικά στις απαιτήσεις
του κεφαλαίου για φθηνότερη εργατική δύναμη, αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης.»
- «Καμιά
επαναδιαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης στο πλαίσιο του καπιταλιστικού
δρόμου ανάπτυξης και της ΕΕ δεν μπορεί να καταργήσει την αιτία της περιοδικής
εκδήλωσης της κρίσης υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου. Ούτε θα ακυρώσει τις κοινοτικές
ποσοστώσεις και την ανταγωνιστική πίεση στην εγχώρια παραγωγή, με τα γνωστά
αποτελέσματα στη μεταποίηση και στον αγροτικό τομέα.»
Λοιπόν,
“Κάρολε”, πεδίον δόξης λαμπρό
ανοίγεται μπροστά σου για επεξεργασία μιας αριστερής εναλλακτικής επιλογής. Μπορείς,
ή νομίζεις/πιστεύεις ότι δεν υπάρχει τέτοια επιλογή;
Anef_Oriwn
[σε αναζήτηση αριστερών εναλλακτικών επιλογών]
Κυριακή 8/9/2013
Anef_Oriwn
[σε αναζήτηση αριστερών εναλλακτικών επιλογών]
Κυριακή 8/9/2013
31 σχόλια:
Εννά σταθώ μόνo στο θέμα του κυπριακού, αφού στα άλλα εν θα φκούμεν που μέσα.
Ο Κάττος λαλεί το εξής απλόν: στο θέμαν Κυπριακόν, προ πολλού ο χρόνος έshιει καταστεί πολλά πιο σημαντικός που το οποιονδήποτε περιεχόμενον. Εγώ συμπληρώνω ότι το "περιεχόμενον" της οποιασδήποτε "συμφωνίας" στο κυπριακόν θα έshιει μεν έναν σημαντικόν αλλά οϊ καθοριστικόν αντίκτυπον στην πραγματικήν λύσην του κυπριακού, η οποία φυσικά θα έρτει μέσα που την εις βάθος χρόνου καθημερινότητα τζιαι συμβίωσην των αθρώπων που θα επέλθει.
Το ΑΚΕΛ, τζιαι η αριστερά μπορεί βασικά, κατ' εμέναν, να επιλέξει ανάμεσα στην σίουρην διχοτόμησην (τωρά ντε φάκτο τζιαι σε βάθος παραπάνω χρόνου ντε γιούρε) ή σε μιαν επισφαλήν συμφωνίαν σύντομα η οποία θα εμπεριέχει μιαν κάποιαν ελπίδαν ανατροπής τόσον των εθνικιστικών στερεοτύπων εκατέροθεν όσων τζιαι των καπιταλιστικών δρόμων που ακολουθούνται ως σήμερα, χάριν τζιαι στην εισβολήν τζιαι κατοχήν.
Πραγματικά ριζοσπάστική στάση λοιπόν (άρα αριστερή) κατ΄εμέναν είναι η μίνιμουμ συνερaγσία των μόνων πολιτικών χώρων που έχουν "επανενωτικές τάσεις", έστω ο καθένας που τη δικήν του "ταξικήν", "ιδεολογικήν" ή άλλην σκοπιάν. Δηλαδή του συναγερμού τζιαι του ΑΚΕΛ. Ούτως ή άλλως ΔΗΚΟ, ΕΥΡΩΚΟ (που επικαλείσαι), εθνικοσοσιαλιστές τζιαι λιλληκκικοί καθίστανται κομπάρσοι σε έτσι ενδεχόμενον, άρα εν κενόν γράμμαν να χώννεστε που πίσω τους.
Woofis,
Το κυπριακό θα λυθεί ή θα διευθετηθεί όταν θα εξευρεθούν και δοθούν λύσεις/διευθέτησες σε δυο κυρίως ζητήματα:
1. Πρώτον, στο περιουσιακό, δηλ. τι θα γίνει με τις περιουσίες των ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα, ένα ζήτημα που έχει να κάμει με την “ευλοημένη” την ατομική ιδιοκτησία. Και
2. Δεύτερον, στο θέμα διαμοιρασμού και άσκησης της εξουσίας από τις δύο εθνοτικές επιχειρηματικές ελίτ [για να μην πω αστικές τάξεις] της Κύπρου... Αυτήν την αντιπαλότητα αποδείχτηκε πως δεν μπορεί να την επιλύσει η Αριστερά, γιατί είναι εγγενής του καπιταλιστικού συστήματος. Μόνο με την κατάργηση του καπιταλισμού μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η αντιπαλότητα. Όλες οι άλλες λύσεις θα είναι συμβατικές για να εξυπηρετήσουν έστω και προσωρινά τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ελίτ. Ξέρεις εκείνη την ιστορία με τους δκυο γάαρους που συμμαχούν συνεννοούνται για να φανε μαζί δυο ξεχωριστά δεμάτια σανό; Γι’ αυτό κι ΕΓΩ δεν βλέπω ΚΑΝΕΝΑ ριζοσπαστισμό.
Πέραν τούτου τι στήριξη μπορεί να δώσει η Αριστερά στο κυπριακό όταν ο Πρόεδρος [για να ικανοποιήσει τους εταίρους του, το ΔΗΚΟ και το ΕΥΡΩΚΟ] έχει πει το «απεταξάμην» σ’ ό,τι έχει συμφωνηθεί μέχρι τώρα;
Εγώ θα σου πω μιαν άλλην παροιμίαν με το συμπαθές τετράποδον:
"Κάτσε γάρε ψόφα!" (ώσπου να ανατραπεί ο καπιταλισμός...).
Προτιμάς τη μάχη με το σύστημα υπό κατοχήν τζιαι με τες εθνικιστικές παρακαταθήκες ανάγγιχτες (όπως εν σήμερα) οξά υπό μιαν αβέβαιην μεν, αλλά σαφώς νέαν κατάστασην υπό διαμόρφωσην, χωρίς κατοχήν τζιαι με τες κοινότητες σε κατάστασην συμβιβασμού υπό το (έστω καπιταλιστικόν) κοινό συμφέρον;
Εγω θα σχολιάσω την αναφορά του Woofis περί "επανενωτικής τάσης" που υποτίθεται ότι διακατέχει το Συναγερμό. Εκτός απο τον Αναστασιάδη και ένα δύο άλλα στελέχη της ηγεσίας του, δεν έχω αντιληφθεί άλλους να διακατέχονται απο τέτοιες προσεγγίσεις. Ο Αβέρωφ δε, πονηρά και ύπουλα ενεργώντας όπως πάντα βάσει της προσωπικής του ατζέντας, ποτέ δεν τοποθετήθηκε ξεκάθαρα σ΄αυτό το θέμα. Σε επίπεδο βάσης δε, οι συντριπτική πλειοψηφία των συναγερμικών με τους οποίους μιλώ, έχουν διαμετρικά αντίθετη άποψη απο αυτήν.
Εγώ θεωρώ ότι όλοι αυτοί βρίσκονται σε κατάσταση αναμονής επειδή κατά βάθος πιστεύουν (ή ελπίζουν) ότι δεν πρόκειται να γίνει τίποτε. Σε περίπτωση όμως που διαγραφεί μια προοπτική έντιμου συμβιβασμού, να είσαστε σίγουροι ότι θε ξεσπάσει ένας εθνικιστικός ενδοσυναγερμικός κυκεώνας.
Άρα όταν κάνουμε αναλύσεις, είναι μέγα λάθος να κατατάσσουμε το συναγερμό σύσσωμο στις δυνάμεις που είναι δυνατόν να αποδεκτούν ένα συμβιβασμό.
ο "καρολος" φαινεται [ετσι οπως τον βαλεις γιατι εγω εσιει τζαιρο να πιασω στην εφημεριδα τους - εκοψα τους]
να εν η προσπαθεια του πολιτη της κυριακης να κρατησει καποιο αριστερο ακροατηριο υστερα που την αποκαλυψη του πολιτη σαν κομματικης εφημεριδας του δησυ - μετα το 2011..
εχουν ενα βιτσιο τουτοι αν το προσεξεις...θελουν να φκαλουν φιρμανια για το πως πρεπει να εν η αριστερα..οποτε εσιεις δεξιους που εν κολλουν με την παραταξη τους [ανακαλυψαν οτι εν φιλελευθεροι, αλλα η τασιηνοπιτα την οποια σιερουνται εν τους βοηθα στην κερκιδα τους]
τζαι προσπαθουν να πεισουν αριστερους, να τους ακουουν για να εχουν ακροατηριο..
ε αμα θελουν να διουν τζαι συμβουλες φτανουν στα ορια του ανεκδοτου οντως..:)
οποτε θα συμφωνησω μαζι σου οτι εν δημοσιογραφικο κολπο..
ενας δεξιος που γραφει ατσαλα σαν αριστερος..
γενικως .."ιντα να καμωμεν..θεωρητικα υπαρχουν εναλλακτικες λυσεις [αφου το παιζει αριστερος] αλλα πρακτικα [αφου εν δεξιος τζαι η δουλεια του σε ετσι εφημεριδα ενι να στηριζει την κυβενρηση του εκδοτη του] ..εν υπαρχει.."
που σου νεφκω που παεις αν το δεις με υποτυπωδη αριστερη λογικη..
ε τωρα εσουστηκαν την πεμπτη τζαι βουρουν να βαλουν ορια πειθαρχιας....
στην ουσια μια εστω τζαι υποτυπωδης αριστερη θεση, θα ελαλεν οτι ευτυχως που εγινε οτι εγινε στην βουλη για να καταλαβουν οι της κυβερνησης τζαι του κεφαλαιου οτι τα ορια τους εν περιορισμενα..
ο δεξιος που το παιζει αριστερος για καταναλωση , απλα λαλει ..
"μεν καμνετε αμφισβητηση.."
καρφωνεται μονος του..
τωρα ο καττος εισιεν τζαι καλες θεσεις παλια αλλα τουτα που λαλει τωρα [ το κομματι που εβαλες] εν αναμασημα..
μαλλον θλιβερο..
κατ'αρχην αμα ακουω τουτο μ ετους ιστορικους κυκλους αθθυμιζει μου κακη αντιγραφη που τα καλαμαριστικα, τζαι σεναριο που εν εδιαψευστηκεν ηδη..
θα τον επεριμενα πολλα καλιτερο τον καττο, αλλα αμα αναπαραγει ετσι μαλλον εν καμνει αναλυση αλλα θελει να πει κατι που εν ευχολογιο [για τον ιδιο] αντι αναλυση..
διοτι να σου αθθυμισω οτι ηταν τοσο αντι-μνημονιακος πριν λλιους μηνες που εθελεν πε τζαι καλα να παραιτηθει ο τοτε προεδρος για να μεν υπογραψει..
τζηνη την λογικη εν την επαρακολουθησαν ποτε μου [θελω να πω τι θα εφκαινε που μια τετοια ανοητη σταση] αλλα ατε..
τωρα αναδοξεν του τζαι θελει το αντιθετο - να "σωσει" το ακελ με το να το ξαναβαλει στην κυβερνηση;
Λλιον κουφο στην αντθιφατικοτητα του νομιζω..
Κατι εν κολλα..:)
λογικα με οσα ελαλεν πριν επρεπε να γυρευκει αντι-μνημονιακα μετωπα τωρα [ τζαι με λιλληκα ας πουμε] οϊ κυβερνητικες συνεργασιες με καργα μνημονιακους που βαλλουν τζαι που την πουγκα τους..
χμ..
αλλα ατε δεξιοι θκιεβαζουν, ετσι θελουν να ακουουν/θωρουν φανταζομαι..
[συνεχεια πουκατω]
π.
το οτι οι φιλελευθεροι του δησυ χρειαζονται το ακελ, τζαι την αριστερα γενικα, για να γινει κατι στο κυπριακο εν γεγονος..
σιγα που εν βαλλουν τζηνοι την ρασιη τους πουκατω για να γινει κατι..
αλλωστε ειδαμεν τους..
σημερα υπαρχει ενα προβλημα τζαι δυστυχως οι τεως φιλελευθεροι κανουν το βαθυτερο..
διοτι υποτιθεται η αληθεια εκφραζε τους φιλελευθερους απεναντι στην σημερινη, τζαι ο πολιτης ηταν ας πουμε πιο φιλελευθερος..
υπορκτιες του κερατα επιπεδου χασικου..
τι αλλο να πεις..
ποιος εμπιστευκεται τουτην την διεφθαρμενη κατασταση που θωρουμεν οτι θα σταθει τζαι θα στηριξει λυση αμα ερτουν τα δυσκολα;
τζαι ποια λυση λαλεις τζαι εσυ..
ενταξει εν ειμαι απαισιοδοξος οπως εσενα...αλλα να πιστεψω οτι νουμερα οπως τον χασικο η την αλλην που αναφερες πριν, ξενια something με καρεκλες, εν να σταθουν σε λυση, οξα εν απλα εκδοχες του δρουσιωτη - "φωναζω εναντιον του γιωρκατζισμου ωσπου να εβρω ρουσφετι για εμενα;"
το προβλημα της λυσης εν το διευρυνομενο χασμα φιλελευθερων με την αριστερα..που το προκαλουν οι πρωτοι που το 2011..
δηλαδη πως λαλεις σημερα εντιμα σε ενα τυπο που εν καχυποπτος οτι την λυση θελουν να μας την επιβαλουν,
να εμπιστευθει τις θεσεις χασικου-πολιτη-ξενια something κλπ;
διοτι τζαι το ζητημα της τροικας [εσωτερικης τζαι εξωτερικης] εν σημαντικο σαν η αλλη παραμετρος..
το οτι ο καττος επηεν που τον ενα ακρο στο αλλο ισως να εν τζαι ενδεικτικο οτι μερικοι εν καταλαβουν οτι το παιχνιδι εν τωρα που παιζεται..
κριμα, αλλα...
εννα δουμεν..
π.
Διεξάγουμε έναν τιτάνιο αγώνα για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης . . . . . . . . .
Την είδε Τιτάνας τώρα ο Νίκος Χρυσάνθου. Νεοφανής Τιτάνας.
Woofis,
Αν και λίγο - πολύ απαντήσεις εδώσαν [ΣΟΥ] και ο Απόλλωνας και ο Π. (Περαστικός) [κυρίως αναφορικά με την ετοιμότητα των στελεχών, μελών και οπαδών του ΔΗΣΥ να δεχτούν μια συμβιβαστική λύση με τους τουρκοκύπριους] να συμπληρώσω κι ΕΓΩ ακόμα δκυο λόγια...
Η κατάσταση σήμερα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου [και στην Νότια Ευρώπη και στη Βόρεια Αφρική και φυσικά και στην Κύπρο -δεν μπορούσαμε να είμαστε εκτός] είναι τέτοια που ένεκα και της οικονομικής κρίσης και της διατάραξης των ισορροπιών, έχει επέλθει μια υποβάθμιση των αστικοδημοκρατικών ελευθερίων και δικαιωμάτων... Παράλληλα παρατηρείται μια άνοδος του ισλαμικού φονταμενταλισμου σε βάρος του κοσμικού Ισλάμ που σε συνδυασμό με την αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή, οδηγούν στην απώλεια παραδοσιακών “φίλων” της Κύπρου ανάμεσα στις αραβικές χώρες... Όλ’ αυτά δε αφήνουν περιθώρια για «μια προοπτική έντιμου συμβιβασμού» που λέει και ο Απόλλωνας, έστω και μέσα σε καπιταλιστικά πλαίσια...
Σε προσωπικό επίπεδο, αγαπητέ Woofis, να δηλώσω ότι αν σε μια πιθανή λύση υπάρχουν εκείνοι οι μηχανισμοί που θα διασφαλίζουν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων, όπως οι εγγυήσεις που θα αποκλείουν ξανά τις όποιες επεμβάσεις και εισβολές, είμαι έτοιμος να τη δεχτώ, έστω κι αν αυτή η λύση προνοεί δύο ξεχωριστά κρατίδια για την ώρα! Η γεωγραφία μας είναι τέτοια [λέει τζι’ ο παρέας ο Λινός] που το νησί δεν θα παραμείνει για πολύ μοιρασμένο... Φτάνει να μην υπάρχουν παρεμβάσεις και επεμβάσεις [στρατιωτικές και πολιτικές] καθώς και οικονομικές εξαρτήσεις από τις Μητέρες - Πατρίδες... Όμως η γεωστρατηγική της περιοχής δύσκολα θα ΜΑΣ αφήσει ελεύθερους να καθορίσουμε οι ίδιο το μέλλον μας είτε τώρα είτε μελλοντικά...
Φίλε Π. (Περαστικέ),
Τολμώ να πω ότι ο ρόλος του αυτο-καλούμενου “Κάρολου” είναι ύποπτος! Θέλω να τονίσω ιδιαίτερα το γεγονός ότι δεν κατάφερε ούτε μια επικριτική πρόταση να γράψει για την αλαζονική και αυταρχική στάση των κυβερνώντων απέναντι στις τροπολογίες του ΑΚΕΛ...
Όμως το αριστερό άλλοθι του Πολίτη [κυρίως του κυριακάτικου] εδράζεται και πάνω σ’ άλλες παραμέτρους και πρόσωπα... Και στην αρθρογραφία της Sevgül και στα κείμενα του Παναγιώτη Μαυρου, του Κατσώνη κι ακόμα και του Κάττου... Ο Θεοχάρης Μασούρας τους παραίτησε εδώ και κάνα μήνα. Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται συγκριτικά ένας τεράστιος αριθμός αρθρογράφων και συνεργατών [κάποιοι όπως ένας Λούης Κουτρουκίδης, είναι και πολύ γραφικοί], που κάνει τις αριστερές απόψεις που τυχόν εκφράζονται μέσα από την εφημερίδα σταγόνα στον ωκεανό...
Τζινο που πρεπει να καταλαβουμε εν οτι οσο η ανθρωποτητα επιμενει καπιταλιστικα τοτε θα συνεχιστει και θα χειροτερευει η σημερινη κατασταση με την ψηλη ανεργια και την δυστυχια. Ηρτε ο τζιαιρος του σοσιαλισμου. Ηρτε ο τζιαιρος να αλλαξουμε εμεις τζιαι να το καμουμε οσο πιο συντομα μπορουμε. Το αν θα εκατερρεε ο συνεργατισμος και η ελληνικη και ξερω γιω και να μπεις στη λογικη να σωσεις οτι σωζεται θα αποδειχτει οτι ηταν ολα ματαια. Οπως ματαιο αποδεικτηκε για την Ελλαδα να παραμενει στο ευρω και στα μνημονια.
Ηρτε ο τζιαιρος το κομμα να επιστρεψει στις ριζες του και να σταματησει να τοποθετει τον μετασχηματισμο της κοινωνιας σε κατι που θα γινει με καποιο τροπο σε καποιο αοριστο χρονο. Ηρτε η ωρα για ριζοσπαστικες λυσεις και προτασεις.
ZEP,
Αυτά που θέτεις μόνο σε [έκτακτο] Προγραμματικό Συνέδριο του Κόμματος μπορεί αν τεθούν και να συζητηθούν... Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοια βούληση από τη σημερινή ηγεσία...
Να πω κι εγώ το κατιτίς μου.
Διαφωνώ με την σύνδεση του μνημονίου με το Κυπριακό. Εν προβληματική αυτή η σύνδεση - τζαι δημιουργει πολλά πολιτικά τζαι ιδεολογικά αδιέξοδα.
Πίσω από την εισήγηση του Κάττου υπάρχει αυτή η σύνδεση.
Ο Αναστασιάδης εχτες στο Πελέντρι είπε το ίδιο. Πως η λύση του κυπριακού θα μας βγάλει και απο την οικονομική κρίση. Ως προχτες ελαλεν μας πως η τηρηση του μνημονίου θα μας φκαλει απο την κριση, τωρά σιγά σιγά ετοιμάζει το έδαφος για το κυρίαρχο σύνθημα που θα ρίξει στον κόσμο η δεξιά για αποδοχή της όποιας λύσης.
Το ίδιο δόγμα έσιει τζαι η ΕΔΕΚ-ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ-ΤΟΜΜΥΣ.
Η Αριστερά δεν μπορεί να την πατά που τα τωρά με αυτες τις λογικές. Αλλά πολλά φοούμαι...διότι τζαι προεκλογικά επροσπαθησεν να περάσει τη λογική μνημονιακοι-αντιμνημονιακοί, που εν το ίδιο αδιέξοδη...άκουσα ήδη τζαι καποιους συντρόφους που θεωρούν πως το άνοιγμα του Βαρωσιού θα δώσει ωθηση στην οικονομία. Έτο πως θα πάμεν στην υπογραφή της όποιας λύσης αθκιαβαστοι...
Μνημόνιο, ξιμνημόνιο, εν πολλά πιο σύνθετοι οι παραγοντες που καθορίζουν αυτή τη στιγμή το Κυπριακό. Η συμμετοχή μας στην Ε.Ε εν πολλά πιο καθοριστικός παράγοντας από το αν έχουμε ή δεν έχουμε ένα μνημόνιο.
Διαφωνώ με τον Κάττο στο συγκεκριμένο άρθρο.
Η Αριστερά, πρέπει να δει μακροπρόθεσμα αν θέλει να επιβιώσει ως πολιτική δύναμη. Δηλαδη να δει τους διεθνείς της συμμάχους τόσο στην περιοχή όσο τζαι πιο μακρυά που την μεσόγειο.
Η πολιτική "έξω απο το μνημόνιο" είναι σωστή αλλά δεν θα δώσει πολιτικές λύσεις όσο είμαστε στην Ευρώπη.
Γενικώς τα θκυο μας πόθκια είναι σε ένα παπούτσι...
Να θυμίσω πως ο σ.Κάττος ήταν της γραμμής "μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί" εντός της Ε.Ε...ε το ένα φέρνει το άλλο, εν λογική διαδοχή, εννε τίποτε το παράξενο...
Να δω, η βάση της αριστεράς, πως τζαι πόσο θα αντισταθεί τωρά στο πλαίσιο λύσης του Αναστασιάδη ή αν θα βουρούμεν τζαι εν θα φτάνουμεν πάλε, οπως επάθαμεν με τες ψήφους στον Λιλληκα...
DIS,
«Η σύνδεση του μνημονίου με το Κυπριακό», από μέρους των ευρωπαίων εταίρων μας και των εδώ υπηρετών, υποταχτικών και κολαούζων τους είναι αναπόφευκτη... Υπάρχουν και τα εμπλεκόμενα και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα των διαφόρων παιχτών [και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Τουρκίας και του Ισραήλ] στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και στην ίδια την Ευρώπη που επιβάλλουν λύση πακέτο για την Κυπρο [και για την οικονομία και το κυπριακό και το φυσικό αέριο]. Επιβάλλεται [για το διεθνές κεφαλαίο] η διατήρηση της συνοχής της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της απρόσκοπτης λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος [η εξόρυξη του φυσικού αερίου από την περιοχή σημαίνει νέα τεράστια κέρδη για το μεγάλο κεφαλαίο], όπως και η διατήρηση των ηγετικών ρόλων του Ισραήλ και της Τουρκίας στην περιοχή...
Τόσο για αντικειμενικούς όσο και για υποκειμενικούς λόγους η κυπριακή Αριστερά [και φυσικά το ΑΚΕΛ] δεν μπορούν να πείσουν σήμερα τον κόσμο για την υιοθέτηση μιας πιο ριζοσπαστικής [έστω και με πιο μακροπρόθεσμους στόχους] πολιτικής. Η διακυβέρνηση Χριστόφια, σωστά ή λάθος [λάθος κατ’ εμένα] βαραίνει αρνητικά το ΑΚΕΛ και δυστυχώς ο κόσμος δεν μπορεί να εμπιστευτεί τις όποιες προτάσεις και εισηγήσεις του για τυχόν εναλλακτικές πολιτικές... Χρειάζονται νέες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που να μην έχουν σαφή ΑΚΕΛική χροιά... Όμως ούτε και η βάση του Κόμματος έχει αντικειμενικά εκείνη την προλεταριακή αριστερή συνείδηση που θα οδηγούσε και το Κόμμα πιο Αριστερά...
Η προλεταριακή συνείδηση δεν μπορεί να αναπτυχθεί, σε ευρεία κλίμακα, έξω από το προλεταριάτο και τη βιομηχανική παραγωγή [ή μια και μιλούμε για την Κύπρο] έξω από την ξενοδοχειακή βιομηχανία]. Κι αυτό δεν είναι απλά ζήτημα υποκειμενικών χειρισμών [δηλ. επιμόρφωσης των ΑΚΕΛικών και χάραξης μιας πιο ριζοσπαστικής πολιτικής από μέρους του ΑΚΕΛ] αλλά και αντικειμενικό – μεγάλο ποσοστό της βάσης του ΑΚΕΛ ανήκει στη μικρομεσαία τάξη και αναπόφευκτα κουβαλάει και τα κοινωνικο-ταξικά γνωρίσματα της τάξης αυτης τα οποία με τη σειρά τους αντανακλούν και στις πολιτικές του Κόμματος...
αλλο ένα σχόλιο...
ο Κασουλίδης είπε σήμερα πως οι βασεις των Εγγλέζων είναι η ασφάλεια μας στον πόλεμο...
αύριο αν πέσει ο Ασαντ τζαι γίνει το έλα να δεις ολοκληρη η μέση ανατολή - με Αίγυπτος θα μείνει, με Λίβανος θα μεινει με τίποτε - να δω τί όρους ασφάλειας θα εσιει η λυση του Κυπριακού...
η λύση του Κυπριακού πρεπει να αναλύεται πκιον με τα δεδομένα του γ΄παγκοσμίου - διότι αν πέσει ο Ασαντ εν διεθνή πολεμο που θα έχουμε.
επερασεν ο τζαιρός του αριστερού επαναπροσεγγιστή...είμαστε πολλά επεισόδια πίσω...πάλε...
Δεν μπορώ να μην σχολιάσω αυτό που είδα πριν λίγο στις ειδήσεις [στο ΡΙΚ1] και αποτελεί κι αυτό δείγμα της υποκρισίας της Δεξιάς. Ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ κος Αβέρωφ ενδεδυμένος το γνωστό τεθλιμμένο του ύφος όταν θέλει να μιλήσει για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στα λαϊκά στρώματα εδώ στον τόπο μας, δήλωσε στεναχωρημένος για την αφαιρέσει του χυμού από το συσσίτιο που παρέχεται στα σχολεία στους άπορους μαθητές! Κι είπε ότι θα το μεταφέρει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ούτως ώστε να εξευρεθούν εκείνες οι μερικές χιλιάδες ευρώ για να διευθετηθεί! Κι εγώ κατασυγκινήθηκα από τα φιλάνθρωπο τους αισθήματα! Ε, ρε «τρύπες στο νερό» [κατά τον Παύλο Λιασίδη] που συνεχίζουν να κάμνουν [από τη μια] και φούμαρα στον κόσμο που πουλούν [από την άλλη]!
αλλο ένα ως απαντηση στην τοποθετηση σου...
ο Κυπραίος δεν εσιει προλεταριακή συνείδηση ναι.
εσιει ομως αντι-πολεμική συνείδηση. Το ίδιο τζαι οι τουρκοκύπριοι - που με τες εξελίξεις αν επιβληθουν οι ΗΠΑ-Τουρκία-Ισραηλ - πλεον τζαι με το δίκαιο τους τα πλασματα, θα ενσωματωθουν με τα τουρκικα συμφεροντα αργα ή γρηγορα...νομίζω ειμαστε στη τελική ευθεία τζαι για τες σχεσεις ε/κ - τ/κ.
με το δικαιο τους αν απομακρυθουν εντελως απο την ιδεα της ομοσπονδίας, εγω εν θα τους αδικήσω.
αν η αριστερα, ε/κ και τ/κ δεχτουν λυση του κυπριακου εντός του συνεταιρισμου για την ειρηνη ιμισh - δηλαδη εντος του ΝΑΤΟ, να τα διπλώσουμεν τζαι κανει...εσιει τζαι αλλου χωρες να παμεν...
τζαι ο Αντρος, οταν λαλει πως η ενοτητα εσιει προϋποθεσεις, να τες πει ανοιχτα αυτες τες προϋποθεσεις. Αν ο ΔΗΣΥ θελει ΝΑΤΟ έσιει κουσπο στο Μιτσερο.
Εξ αφορμής της αναφοράς της Disdaimonaς σε «γ΄ παγκόσμιο» και της τοποθέτησης της ότι «αν πέσει ο Ασαντ εν διεθνή πολεμο που θα έχουμε», συμπληρώσω ότι αυτό δεν είναι καθόλου μακράν της αλήθειας. Και η εποχή μας και η περιοχή μας συγκεντρώνουν τα γνωρίσματα των προηγούμενων δύο παγκοσμίων πολέμων... Και βαθιά καπιταλιστική οικονομική κρίση έχουμε που οξύνει τες κοινωνικοοικονομικές ανισότητες και αντιπαλότητες και αντιπαραθέσεις μεταξύ των μεγάλων καπιταλιστικών/ιμπεριαλιστικών χωρών έχουμε. Οι τελευταίες είναι έτοιμες να φαγωθούν μεταξύ τους [είτε ξεχωριστά μια με μία είτε σε συμμαχίες] σε μια προσπάθεια τους να πάρουν ην μερίδα του λέοντος στην νέα αναδιανομή που επιχειρούν να κάμουν των πλουτοπαραγωγικών πόρων [κύρια των ενεργειακών] και του ελέγχου των αγορών [και για τις πρώτες ύλες και για τα προϊόντα που παράγουν]... Αυτή την αντιπαλότητα τη είδαμε και στη συνοδό των G20 στην Πετρούπολη, το βλέπουμε και τώρα με την προγραμματισμένη επίθεση άγγλων, γάλλων κι αμερικάνων εναντίον της Συρίας. Και η Ρωσία ιμπεριαλιστική δύναμη είναι και όσοι της προσδίδουν καλές προθέσεις είναι αφελείς!
**************************
Disdaimona,
1. Συμφωνώ ότι «ο Κυπραίος [...] εσιει [...] αντι-πολεμική συνείδηση», συμπεριλαμβανομένων και των τουρκοκυπρίων...
2. Λες: «εσιει τζαι αλλου χωρες να παμεν...» --- Ποιες είν’ αυτές; [Η πιο πάνω έκφραση μου προκαλεί ενστικτωδώς μια δυσφορία!]...
3. Νομίζω ότι ο Άντρος Κυπριανού έθεσε [στον Πρόεδρο και τον ΔΗΣΥ] τις «προϋποθεσεις» για την «ενοτητα»... Αυτές απέκλειαν και την είσοδο στο ΝΑΤΟ και στον λεγόμενο “Συνεταιρισμό για την Ειρήνη”...
2. Aν μας βαλουν μέσα στο ΝΑΤΟ για να λύσουμε το κυπριακό
α. έσιει κούσπο
β. πον να μας βομβαρδίζουν οι εκτός ΝΑΤΟ χώρες εγώ θα είμαι με αυτές τες χώρες και εν είμαι διαθετημένη να είμαι με την "πατρίδα". Η δική μου η πατρίδα θα εν αντι-κυβερνητική, αριστερη-δεξιά κυβέρνηση αδιάφορο...
Να πάμε στην αντι-πολεμική διεθνή "πατρίδα". Εκεί που ανήκαμεν εξαλλου πάντα ως αριστεροί.
Διότι από την εποχή του Λενιν ακόμα ως και την εποχή του Πουτιν - η ανατολή ήταν ο συγκαταβατικός παιχτης, ο μη επεκτατικός παίχτης.
Σε αντιθεση με τη δεξια και τους μαστόρους της - τις ΗΠΑ - που μονο απο τυχωδιοκτισμό καταλάβουν. Φουτουλληες, ασόβαροι τζαι βαρβαροι,μπαινουν μεσα διαλύουν τα πάντα τζαι όποιον πάρει ο χάρος...
σε αυτες τις χωρες αναφέρομαι, διότι το παιχνίδι τωρά αρκεφκει...
Ο/η Zep πιο πάνω μίλησε για αριστερό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Ο Άνευ μίλησε για μια πιο ριζοσπαστική αριστερή πολιτική. Η Δεισδαιμόνα υπονόησε κάτι ανάλογο.
Τι εννοούμε εμείς οι αριστεροί με αυτούς τους όρους; Μάλλον, εννοούμε όλοι το ίδιο πράγμα; Ακόμα και αυτή την εποχή που ο καπιταλισμός απέδειξε το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν μπορεί να αποτελεί το μέλλον αυτού του κόσμου, η μεγαλύτερη αδυναμία της αριστεράς είναι ότι δεν μπορεί να επικαλεστεί ένα συγκεκριμένο μοντέλο κοινωνίας που θα τον αντικαταστήσει. Εκτός από κάποιες βασικές αδιαπραγμάτευτες αρχές που όλοι οι αριστεροί αποδέχονται, αλλά που δεν είναι αρκετές ώστε να αποτελέσουν μια ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία, από κει και πέρα ο καθένας μας πιστεύει στο δικό του μανιφέστο. Εκείνο που για τον ένα είναι βασικό, για τον άλλο είναι δογματικό και ξεπερασμένο.
Ακόμα και την εποχή του υπαρκτού σοσιαλισμού, παρά τα σοβαρά προβλήματα του συγκεκριμένου μοντέλου, υπήρχε κάτι το οποίο μπορούσε να σου εμπνεύσει την ελπίδα, την προσδοκία για κάτι καλύτερο στο μέλλον. Παρεμπιπτόντως η Δεισδαιμόνα έγραψε στην ανάρτηση της «ο κυρίαρχος λαός» ένα εκπληκτικό σχόλιο για την εμπειρία της από την άλλη κοινωνία, που με κατασυγκίνησε. Παρόμοιες εμπειρίες είχα κι εγώ.
Εκείνο που απομένει λοιπόν, είναι η συνεχής πάλη για όλο πιο αριστερά και όπου μας βγάλει.
Anef ενειπε ο Αντρος κατι για προγραμματικο συνεδριο τον Νιβρη- Δεκεβρη?
συνεντευξη στη Χαραυγη εχτες.
τούτο το νεοεμφανισθή κάρολο δεν τον ξέρω.... Όμως ο κάττος έσσιει τζαιρό που αρθρογραφεί τζαι μάλιστα εν πολλές φορές που εστήριξεν την προηγούμενη κυβέρνηση.... αλλά μεν μας πουν....
όπως τζαι να σσιεί η ημι-παρουσιάση του άρθρου οδηγεί σε άλλα συμπεράσματα...
Δηλαδή άλλο να θκιεβάσεις ότι ο κάττος λέει "επομένως, εύλογα γεννάται το ερώτημα αφού όλο το πολιτικό σύστημα τελεί υπό καθεστώς πολιτικής και οικονομικής εξάρτησης , και αφού βασικές δημοκρατικές διαδικασίες έχουν περιθωριοποιηθεί , εκ των πραγμάτων δημιουργείται η ανάγκη εξέτασης του ακελ στη κυβέρνηση αναστασιάδη... Αφ η στιγμής η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΝΗΟΜΟΝΙΩΝ και η παρούσα "κυβέρνηση" είναι φανατικός υποστηρικτήτης τους δεν υπάρχει καμία πολιτική λογική το ακελ να παραμείνει θιασώτης των εξελίξεων , ΊΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ το εναλλακτικό σενάριο αποστροφής στο εθνικό νόμισμα όΧι μόνο έχει πολιτικά ενταφιαστεί αλλά και το ίδιο το ΑΚΕΛ φοβάται να αναδείξει τη πρόταση του"
Λογικότατο συμπέρασμα από τον κάττο νομίζω - μάλιστα όταν ο ίδιος αρθρογραφούσεν για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα πολυ πριν το ακελ ανακαλύψει τον λαπαβίτσα...
Εν ολίγοις ο κάττος δεν λέει, συνεργαστήτε με το συναγερμό...
ο κάττος λέει - αφού μόνο για αντιμνημονιακή ρητορική κάμνετε, αλλά πράξεις γιοκ, καλλύττερα να μπει στη κυβέρνηση τζαι να τα βελτιώνει.... Τζι αν έσσιει κανένα τσας, να λυθει το κυπριακό μόνο με το ακελ μπορεί να λυθεί....
Τέλος πάντων.... ο οποιοσδήποτε μπορεί να διαφωνήσει ή να συμφωνήσει με τον κάττο.... αλλά έσσιει σημασία το πως εκατέληξε στο συμπέρασμα του.... και δυστηχώς έχει παραληφθεί να παρουσιαστεί....
Κάπου γύρω στις πεντέμισι έφυγα για να πάω στην αντιπολεμική εκδήλωση στην Λευκωσία έξω από την αμερικάνικη πρέσβευα [και ενάντια στην προγραμματισμένη ιμπεριαλιστική επίθεση σε βάρος της Συρίας]... Έτσι δεν πρόλαβα το τελευταίο σχόλιο της Disdaimonaς όπου μιλάει για «αντι-πολεμική διεθνή “πατρίδα”»… Τα υπόλοιπα δεν τα κατάλαβα!
Γενικώς καλή ήταν η εκδήλωση και πολύχρωμη, αν και κυριαρχούσε το ΑΚΕΛικο χρώμα...
***************************
Απόλλωνα,
Όλοι τον Σοσιαλισμό έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού ΜΑΣ!
Πάντως ωραίες οι ιστορίες από τον πάλαι ποτέ υπαρκτό. Και πιο εύκολο να γίνουν συγκρίσεις εκείνης της εποχής με το σήμερα του κυπριακού, ας πούμεν, καπιταλισμού... [Κομμουνισμός θα έχουμε και θα ΜΑΣ πάρουν τα σπίτια μας;]...
**************************
ZEP,
Την είδα τη συνέντευξη, αλλά δεν τη διάβασα. Θα της ρίξω μια ματιά σε λίγο...
Πρώτη και κύρια είδηση στο μεσονύχτιο δελτίο του “Μέγα”:
Υπόθεση κατασκοπείας σε βάρος της πρώην Υπουργού Εσωτερικών Ελένης Μαύρου. Δυο συλλήψεις ρωσσοπόντιων...
--- Η επιχείρηση διαβολής και παραπλάνησης [σε βάρος του ΑΚΕΛ] συνεχίζεται χωρίς σταματημό και νεπαμόν... Αναφορά γίνεται για κάποια κυβερνητικά έγγραφα όπως και για έγγραφα του Εθνικού Συμβουλίου. Την κατασκοπία που την είδαν; Και γιατί αυτά να μην κλάπηκαν;
Κάποιοι από κεκτημένη ταχύτητα και αντιΑΚΕΛικλη εμπάθεια και προκατάληψη φτιάχνουν ιστορίες... Όπως προφανώς στα ίδια πλαίσια κινείται και η ιστορία με τον λοχία της ΚΥΠ από τη Λάρνακα που παρακολουθούσε πολιτικούς...
Steliε Papalangi,
Όπως είπα και στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης μου, θεωρώ το άρθρο του Κάττου «καθαρά ειρωνικό και εν μέρει απαξιωτικό [για το ΑΚΕΛ]», ασχέτως αν «πολλές φορές [...] εστήριξεν την προηγούμενη κυβέρνηση»…
Αν τελικά δεν είναι ειρωνικό και ο Κάττος μιλά σοβαρά [κάτι θα ξέρει παραπάνω ο Papalangi] όταν λέει «Αφ η στιγμής η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΝΗΟΜΟΝΙΩΝ και η παρούσα “κυβέρνηση” είναι φανατικός υποστηρικτήτης τους δεν υπάρχει καμία πολιτική λογική το ακελ να παραμείνει θιασώτης των εξελίξεων» και άρα είναι «καλλύττερα να μπει στη κυβέρνηση», [το ΑΚΕΛ], ε τότε το όλο κείμενο είναι για κλάματα!
Και μια και αγαπητέ Steliε Papalangi, ανέλαβες δικηγόρος του Κάττου, [αφού σίγουρα ο ίδιος δεν θα μπει στη διαδικασία να σχολιάσει οτιδήποτε έστω κι αν έχει έρθει σε γνώση του το παρόν κείμενο –τον ρώτησα μια φορά κάτι μέσω email, αλλά είπε πως δεν συζητά με ανώνυμους και ψευδώνυμους],
- κι ανεξαρτήτως του αν «η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΝΗΟΜΟΝΙΩΝ», ισχύει ο προβληματισμός μου [είναι δηλαδή εύλογο το ερώτημα μου;], αν «σε μιαν εποχή που η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει επιβάλει μέσω Τρόικας και Eurogroup ένα τόσο επαχθές και καταστροφικό για την Κύπρο μνημόνιο, τι καλό/θετικό μπορούμε να αναμένουμε για το κυπριακό»;
- Δεν είναι αφελές [για να μην πω και άτυχες] να συγκρίνονται οι συνεργασίες [μεταξύ κομματικών σχηματισμών] σ’ ένα Δημοτικό Συμβούλιο με την ευρύτερη πολιτική/κομματική ζωή στην επικράτεια της Κύπρου; Οι κλίμακες και τα δεδομένα είναι τα ίδια;
- Ο αρθρογράφος δεν αυτοαναιρείται για όσα λέει προηγουμένως για την οικονομία όταν στην κατακλειδα του γραφει πως «τα άλλα περί δημοσιονομικής και τραπεζικής εξυγίανσης συνιστούν μια πολιτικά ανόητη και συνάμα επικίνδυνη φαυλότητα που εγκλωβίζει την προοπτική της πληθυσμιακά πλειοψηφούσας μεσαίας τάξης και την οδηγεί νομοτελειακά στον κοινωνικοοικονομικό και πολιτισμικό της αφανισμό», με τα οποία παρεμπιπτόντως συμφωνώ; ...
Τέλος ΕΣΥ ξέρεις τι σημαίνουν οι λατινικές εκφράσεις «ipso facto» και «sui generis»;
ανευ,
ενταξει ρε κουμπαρε..ετην τζαι μιαν εκδοχη των λατινικων για να μεν σε δυσπιρκουν..:)
τουτα τα λατινικα εν τζαι νακκον του αερα - εννοω η χρηση τους..
τελος παντως..αθθυμασαι τζηνη την εκδοση του βηματος με διαφορες γλωσσικες αναφορες; ειχαν τζαι κατι για τα λατινικα "λατινικες και αλλες ξενογλωσσες εκφρασεις στη νεα ελληνικη" [γ. μαρκαντωνατου]
οποτε:
ipso facto σημαινει "εκ των πραγματων"..
αν θελεις ουλλην την ερμηνεια/εκδοχη ετην: "εκ του γεγονοτος αυτου καθαυτο΄- με αυτο ακριβως το γεγονος - με αυτο τουτο το συμβαν - εκ των πραγματων"
[σελ. 150]
sui generis: "ιδιορυθμος τυπος" [σελ. 238]..[προσθηκη δικη μου] στις κοινωνικες επιστημες χρησιμοποιηται τζαι σαν αναφορα σε ενα φαινομενο που μπορεις να πεις οτι αυτοκαθοριζεται - παλε με την εννοια εν "τυπος" [σαν αναλυτικη εννοια] που μονος του..
χμ..για την ειδηση στο μεγα που λαλεις..φυσικα εν το ειδα αλλα..
γιατι εν υποθετωμεν το αυτονοητο οτι καποιοι επαρακολουθουσαν την ελενη μαυρου;
επισης καποια αλλη φορα να μιλησουμε τζαι για το ταξικο αφου εξαναβαλες την θεση του καττου για "πλειοψηφουσα μεσαια ταξη"..
τζαι καπου σαν να κινεισαι παραλληλα σε καποια σχολια..
δηλαδη πως προσδιοριζομεν τις ταξεις;..
με βαση το εισοδημα η την σχεση με την μισθωτη εργασια;
σιουρα εν εχουμεν βιομηχανια αλλα ποια χωρα εσιει ετσι πλειοψηφιαν σημερα;..
μισθωτην πλειοψηφια ομως εσιει..
τωρα αν πουμε οτι καποια στρωματα των εργαζομενων μισθωτων, εχουν αλφα συνειδηση [μικροαστικη λ.χ.] κλπ, αλλον θεμα..
αλλα η "πλειοψηφουσα μεσαια ταξη" μηπως εν τζαι ενας μυθος ευχολογιου για να διαχωριζει στρωματα εργαζομενων;
τελος παντως..αφου λαλεις ο καττος εν απαντα, γιατι να απαντουμεν τζαι εμεις;...:)
π.
Κουμπάρε Π.,
Τη συγκεκριμένη σειρά του “Βήματος” για την ελληνική γλώσσα την έχω ολόκληρη [δες σχετικά εδώ: http://aneforiwn.blogspot.com/2013/04/742013.html], όμως το συγκεκριμένο βιβλιαράκι [όπως κι ένα-δυο άλλα] κάπου έχει παραπέσει και δεν το βρίσκω... Κάναμε μετακινήσεις τον Ιούλη στο σπίτι και κάπου θα μπήκε...
Όμως να πως και του στραβού το δίκιο δεν πέθαινα κιόλας για να μάθω τι σημαίνουν οι δύο λατινικοί όροι –θα μπορούσα να το ψάξω. Η σχετική αναφορά μου ήταν πιο πολύ αιχμή για τον τρόπο που γράφουν κάποιοι [συμπεριλαμβανομένου και του Κάττου] και την τάση τους να χρησιμοποιούν [στον λόγο τους] όρους και εκφράσεις λες κι όλοι μπορούμε να τους γνωρίζουμε και να ερμηνεύσουμε τι θέλουν να πουν... Αυτή η τακτική περιέχει κατά την [καθόλου ταπεινή] γνώμη μου ένα [ακαδημαϊκό] ελιισμό...
Πάντως του Κάττου εν τα του στείλω/κοινοποιήσω με email το link για την ανάρτηση [και την όλη συσζητηση] τζι’ όπως λαλεις τζι’ ΕΣΥ, ίδωμεν!
Αναφορικά με το «πως προσδιοριζομεν τις ταξεις» [«και με βαση το εισοδημα [αλλά και] την σχεση με την μισθωτη εργασια», λέω ΕΓΩ], έχει καιρό που θέλω μα γράψω ω ένα θεωρητικό κείμενο γι’ αυτό το θέμα αλλά δεν ευκαιρώ... Βασικά οι πλειοψηφία των (ελληνο)κυπρίων ανήκουμε/ανήκαμε στη μεγάλη μικρομεσαία τάξη [με κρυφούς και φανερούς πόθους να προαχθούμε στην αστική τάξη]. Είμαστε όμως χωρισμένοι σε μικρότερες επαγγελματικές κι άλλες ομάδες και αναπτύσσουμε η κάθε ομάδα μια εσωστρέφεια με αποτεελσμα να βλέπουμε μόνο τα δικά μας [λες κι όλο το σύμπαν κινείτο αποκλειστικά γύρω από εμάς]...Απτά παραδείγματα οι δασκάλοι, οι καθηγητές, οι αστυνομικοί, οι τραπεζικοί, οι ταξιτζιήες, οι φορτηγατζιήες, οι πατατάρηες, οι ψαράδες, οι πολύτεκνοι, οι προφέσορες του Πανεπιστημίου Κύπρου, οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, οι πιλόττοι, οι ομολογιούχοι... Όλους αυτούς και πολλούς άλλους εγώ τους ονομάζω μικρομεσαίους... Κι είναι ενδιαφέρον να δούμε πώς ενώ η μικροαστική τους πραγματικότητα καταρρέει, αυτοί παραμένουν εγκλωβισμένοι στο καβούκι τους [και στον κόσμο τους] διεκδικώντας όχι μαζικά και συλλογικά [και μαζί με την ευρύτερη κοινωνία] , αλλά απομονωμένα και ελιτίστικα τα δικά τους δίκαια... Και το τραγικό Ιανοί ότι οι πλείστοι εξ αυτών παραμένουν προσκολλημένοι στα αντι-αριστερά τους σύνδρομα ή και αναπτύσσουν νέα. Αυτό τους κάνει να τοποθετούνται απαξιωτικά, ελιτιστικά και ρατσιστικά [έναντι τρίτων] δηλ. με συμπεριφορές και νοοτροπίες που αποτελούν και το προοίμιο [ή μάλλον το πρόσαφκο!] του φασισμού...
stelios papalangi
καταρχή να πω, ότι το συγκεκριμένο σχόλιο του κάττου δεν το βρίσκω ειρωνικό - αλλά δεδομένο.
Όπως τζαι να σσιει, συμφωνείς/ διαφωνείς με τον κάττο, το σωστόν είναι να παρουσιάζεται η λογική του πως εκατάληξεν σε μιαν πρόταση.
Γιατί έσσιει σημασία.
Ο κάττος δεν λέει στο ακελ να γίνει το αριστερό δεκανίκι στη κυβέρνηση για να εφαρμώσει το μνημόνιο...
Ο κάττος λέει, αφού είσαι που είσαι δεκανίκι - γίνε ένα καλό δεκανίκι...
Ξαναλέω... Μπορείς να διαφωνήσεις, αλλά έσσιει σημασία η επιχειρηματολογία...
Γιατί ο κάττος (σε αντίθεση με τους παραπάνω που αυτοαποκαλούνται αριστεροί - εμού μη εξαιρουμένου) ο κάττος προτείνει εναλλακτική - επιστροφή στη λίρα.... Τζαι το λέει ξεκάθαρα - αν το ακελ ήταν διαθετιμένο να στηρίξει τούτη τη πρόταση θα το εστηρίζε (όπως έκαμεν εξ άλλου ουκ ολίγες φορές μέχρι σήμερα). Αλλά δεν...
Όσον αφορά το ερώτημα σου για το κυπριακό σε περιόδο μνημονίου...
έχω πάψει προ πολλού να πιστέφκω ότι η λύση θα εξαρτηθεί που τη μορφή του σχεδίου... εν οι άνθρωποι (ως κοινωνία, ως οικονομία κλπ) που καμνουν τα κράτη τζαι καταρρέουν τζαι όχι τα συντάγματα....
εν τζαι αμφισβητώ ότι είμαστεν κάτω που μνημονιακό ζυγό (η πέμπτη ήταν άλλωστε ακόμα μια απόδειξη) - που την άλλη, τι διαφορετικό θα ζητήσει η τροικα να μπει στο σχέδιο ;
Η βασική δομή του εν τζαι προκειταιι να αλλάξει...
Steliε Papalangi,
Δύο μόνο σημεία κι αυτά στα σύντομα:
1. Όταν κάποιος [είτε αυτός εν ο Κάττος είτε ο Papalangi] λεει, διατείνεται ή υποβάλλει ότι «το ακελ [εν] το αριστερό δεκανίκι [...] της κυβέρνησης», πρέπει να επιχειρηματολογεί κιόλας και να παραθέτει πειστικά στοιχεία. Και δεν αποτελεί κατ’ εμένα επιχείρημα για στηριξη τς θεσης για «δεκανίκι» το ότι «η ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΠΗΚΕ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΠΟΔΟΧΗΣ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ ΤΩΝ ΜΝΗΟΜΟΝΙΩΝ»...
2. Δεν έχει και τόση σημασία τί προτείνουν οι δυτικοευρωπαίοι για το κυπριακό. Αυτοί θέλουν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Το πιο σημαντικό είναι τί είμαστε εμείς έτοιμοι να δεχτούμε και πώς μπορούμε να διαφοροποιήσουμε κάποια πράματα...
Πάντα εξαρτάται τι εννούμεν με τα στοιχεία
όταν ο χριστόφιας έλεεν τον γενάρη εμείς επήραμεν σκληρά μέτρα τζαι ότι
" εάν είναι έτοιμη η Τρόικα «εμείς είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε το μνημόνιο στο οποίο έχουμε καταλήξει με την Τρόικα»."
http://www.onlycy.com/278874-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B5%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CF%86%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BA%CF%8D%CF%80%CF%81%CE%BF-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B3%CE%AF
δεν αποτελεί στοιχείο "ότι η προηγούμενη κυβέρνηση εμπήκε στη διαδικασία αποδοχής του μνημονίου" τότε τι είναι;
τζαι επειδή εκ των προτέρων γνωρίζω ότι δεν θα το δεκτείς - ας πάμε στα βασικά..... τι θα εθωρείτο στοιχείο δηλαδή ;
Steliε Papalangi,
Στα «βασικά» δεν είναι και το ότι το Μνημόνιο του Νοέμβρη το οποίο εκλώννετουν η Τρόικα να το υπογράψει έχει τεράστιες διάφορες απ’ εκείνο του Μάρτη, όπως ας πούμεν τα κουρέματα που μας ετινάξαν κυριολεκτικά τον αέρα;
[Κι αυτό το θέμα το θέτω πιο πολύ από πολιτικής κι όχι από αριστερής ιδεολογικής άποψης. Γιατί το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος δεν μπορούσαν να μην συζητήσουν μνημόνιο όντας μέλη της Ευρωζώνης]...
Δημοσίευση σχολίου