Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2013

Ανάρτηση 20/2013 [επίκαιρη, εργατική, οικοδομική, απεργιακή, αλληλέγγυα και εξ αναδημοσιεύσεως] – Αφιέρωμα στην Απεργία των Οικοδόμων…


{* - Διευκρινιστική σημείωση – 1/2/2013:
Αυτή η ανάρτηση γράφτηκε χτες το βραδάκι, ενώ μικρο-συμπληρώσεις έκαμα και σήμερα}…

***********************

Δίκην Εισαγωγής:
«είμαστε εμείς που χτίζουμε τις πολιτείες και δεν έχουμε σπίτι»
[Τάσος Λειβαδίτης]

**************************

Προλογικά:
Σε απεργία διαρκείας κατέρχονται από την Πέμπτη 24 του Γενάρη οι Οικοδόμοι. [Είχε προηγηθεί στις 21 και 22 του Γενάρη 48ωρη προειδοποιητική απεργία]... 


Τώρα κάποιος “νούσιμος” μπορεί να ‘ρθει και να [ΜΑΣ] πει «μα ινταμ που ζητούν τζιαι τούτοι σιορ έτσι εποχές με τόσο κρίση που εν έχει με δουλειές»; Και είναι γεγονός ότι ο τομέας των Κατασκευών έχει πληγεί σε τεράστιο βαθμό λόγω της κρίσης. Οι δουλειές έχουν μειωθεί στο ελάχιστο, τα εργοτάξια που δουλεύουν είναι πολύ λίγα, ενώ χιλιάδες [χτίστες, καλουψιήδες, σιδεράδες, υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, πογιατζιήες, αλουμινιτζιήες, πελεκάνοι, μηχανοδηγοί, ακόμα και αρχιτέκτονες και μηχανικοί] είναι άνεργοι. 

Σύμφωνα με ανακοίνωση των Συντεχνιών ΠΕΟ, ΣΕΚ και ΔΕΟΚ: 
«…οι απεργιακές κινητοποιήσεις δεν πραγματοποιούνται για οικονομικό όφελος των εργαζομένων αφού δεν υπάρχει καμιά απαίτηση σε αυξήσεις ή βελτίωση οποιονδήποτε ωφελημάτων που απορρέουν από τη συλλογική σύμβαση…»  […] «… οι κινητοποιήσεις και η απεργία γίνονται γιατί οι εργαζόμενοι, εδώ και τρία χρόνια, απολύονται και σέρνονται στις ουρές των ανεργιακών ταμείων, και στο ταμείο πλεονασμού όσοι δικαιούνται φυσικά και αντικαθιστούνται με φτηνό εργατικό δυναμικό που σήμερα στον τομέα της οικοδομικής βιομηχανίας ξεπερνά τις 10.000. […] Αυτές οι συμπεριφορές εξαθλιώνουν τους εργαζόμενους, δημιουργείται κλίμα ανασφάλειας και έλλειψη προγραμματισμού στις οικογένειες, η αβεβαιότητα τους σκοτώνει καθημερινά …»

Εκφράζοντας, λοιπόν, κι ΕΜΕΙΣ [εδώ ως Blog] την αλληλεγγύη ΜΑΣ προς τον αγώνα των Οικοδόμων [τους οποίους θεωρούμε μαζί με τους Ξενοδοχοϋπάλληλους ως τους πιο ταξικά συνειδητοποιημένους εργαζόμενους στην Κύπρο] θα παραθέσουμε πιο κάτω,  
-  πρώτον, μιαν ανακοίνωση του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΠΕΟ για “Στήριξη του αγώνα των Οικοδόμων και του Απεργιακού Ταμείου”, και
-  δεύτερον, ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο [και με κριτικές μάλιστα τοποθετήσεις για τους οικοδόμους, αλλά και κάποιες απόψεις που πλήττουν τον διεθνισμό και την αλληλεγγύη μεταξύ ντόπιων και ξένων εργαζομένων] από την τελευταία έκδοση της “Δέφτερης Ανάγνωσης” [29 Ιανουαρίου – 5Φεβρουαριου] με τίτλο “Το διακύβευμα της απεργίας: μια εσωτερική αποτίμηση”. [Συγγραφέας του, κάποιος Μάριος Τρότσκι - δεν τον γνωρίζω γι’ αυτό και λέω «κάποιος»]…

Πάμε λοιπόν…

********************************
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΕΟ
Στήριξη του αγώνα των οικοδόμων και του Απεργιακού Ταμείου

“Το Εκτελεστικό Συμβούλιο της ΠΕΟ σε σημερινή του συνεδρία επαναβεβαίωσε την πλήρη και αμέριστη συμπαράσταση όλων των Κλάδων της Ομοσπονδίας στον αγώνα των Οικοδόμων.
Τα ζητήματα που είναι στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης στην απεργία των Οικοδόμων είναι ζητήματα που αφορούν όλους τους εργαζόμενους σε όλους τους κλάδους του ιδιωτικού τομέα.
Το Ε.Σ. αποφάσισε να ξεκινήσει άμεσα εκστρατεία ενίσχυσης του Απεργιακού Ταμείου και διαβεβαίωσε τη Συντεχνία Οικοδόμων ότι θα υπάρξει όχι μόνο ηθική, αλλά και οικονομική στήριξη της απεργίας.
Η ΠΕΟ καλεί τους εργαζόμενους και την κυπριακή κοινωνία να συμπαρασταθούν στους απεργούς Οικοδόμους και να στηρίξουν οικονομικά το δίκαιο αγώνα που διεξάγουν.
Η χθεσινή ανακοίνωση της ΟΕΒ και η πρόθεση της να προχωρήσει μονομερώς και αυθαίρετα σε παραβίαση και παράκαμψη των συλλογικών συμβάσεων, βάζει λάδι στη φωτιά και οδηγεί τις εργασιακές σχέσεις σε ολομέτωπη όξυνση.
Το Συνδικαλιστικό Κίνημα από την εκδήλωση της οικονομικής κρίσης, συμπεριφέρεται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Είναι όμως ολοφάνερο ότι οι εργοδότες θέλουν να χρησιμοποιήσουν την αγωνία και ανασφάλεια των εργαζομένων για να δημιουργήσουν τετελεσμένα οδηγώντας τις εργασιακές σχέσεις και τους θεσμούς πολλά χρόνια πίσω.
Η ΠΕΟ προκρίνει και επιλέγει τον δρόμο του διαλόγου, της διαπραγμάτευσης, στη βάση της προστασίας και του σεβασμού του Κώδικα Βιομηχανικών Σχέσεων και έχει πλήρη επίγνωση της ανάγκης για κοινωνική συναίνεση και υπευθυνότητα.
Όμως, μια τέτοια προσέγγιση χρειάζεται αμοιβαιότητα και κοινά αποδεκτές ενέργειες.
Το Ε.Σ. εξουσιοδότησε το Εκτελεστικό Γραφείο της ΠΕΟ να διαβουλευτεί και με τις άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις για τη λήψη μέτρων αποφασιστικής αντίδρασης
Η αυθαιρεσία και οι μονομερείς αποφάσεις καθώς και η λογική του αποφασίζουμε και διατάσσουμε δεν μας βρίσκει σύμφωνους αντίθετα θα μας βρει αντιμέτωπους.
30 Ιανουαρίου 2013

*****************************
“Το διακύβευμα της απεργίας: μια εσωτερική αποτίμηση”
[τού Μάριου Τρότσκι, “Δεφτερη Ανάγνωση” 29 Ιαν. – 5 Φεβρ. – link: http://www.defterianaynosi.com/article.php?id=531]...

{Οι υπογραμμίσεις και επιχωματώσεις είναι δικές μου}…

“Είκοσι χρόνια άργησε η απεργία διαρκείας και οι γενικότερες κινητοποιήσεις, που γίνονται ή θα έπρεπε να γίνουν, των οικοδόμων. Κινητοποιήσεις, για να μην μείνουμε μόνο στη συγκεκριμένη απεργία, που θα έπρεπε να είχαν γίνει όταν ξεκίνησε η ιστορία με την εισαγωγή ξένων εργατών, όταν οι οικοδομές -και όχι μόνο- σε όλη την Κύπρο ήταν γεμάτες με παράνομους από τη Συρία, την Αίγυπτο και άλλες χώρες. Οι συντεχνίες όμως από τη στιγμή που συνέχιζαν κανονικά λόγω της μεγάλης ανάπτυξης να εισπράττουν τις συνδρομές τους κατ’ ευθείαν από τους εργοδότες, δεν έδειχναν και πολύ ενδιαφέρον ούτε και ιδιαίτερη διάθεση για εργατικούς αγώνες που θα διατάρασσαν την πολυδιαφημισμένη «εργατική ειρήνη».

Οι Κύπριοι οικοδόμοι από την άλλη βολεύτηκαν μια χαρά με την όλη κατάσταση, αφού η μεγάλη πλειοψηφία έγιναν εργολάβοι-καπαλιτζίες ζώντας την φαντασίωση του επιχειρηματία ενώ οι υπόλοιποι βολεύτηκαν με τα διάφορα έξτρα κουτσοδούλεια που τους εξασφάλιζαν επιπλέον μαύρα λεφτά. Μέσα σε αυτή την κατάσταση, ούτε και αυτοί είχαν διάθεση για αγώνες. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν γύρω στο 1990-1992 υπήρξε και πάλι μια δυστοκία στην ανανέωση της συλλογικής σύμβασης, η συμμετοχή των εργαζόμενων στις συνελεύσεις ήταν αποκαρδιωτική και μπορούσες να μετρήσεις τους παρόντες στα δάκτυλα των δυο χεριών. Σήμερα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά και είναι λίγο-πολύ γνωστά. Η οικονομία βρίσκεται σε κρίση, οι δουλειές είναι πεσμένες, λιγοστές θα έλεγα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι εργοδότες βρήκαν τη μεγάλη ευκαιρία, χρησιμοποιώντας τους εργολάβους οικοδομών σαν εμπροσθοφυλακή, για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και εισαγωγή-θεσμοθέτηση στην αγορά εργασίας των προσωπικών συμβολαίων ή και ακόμα χειρότερα την πλήρη απαλλαγή από οποιαδήποτε δέσμευση έναντι των υπαλλήλων τους. Γιατί αυτό είναι το διακύβευμα. Δεν είναι τα κάποια σεντς παραπάνω που θα δώσουν ή θα γλιτώσουν από μια τυχόν ανανέωση της σύμβασης. Αυτό που θέλουν είναι η παντελής κατάργηση οποιασδήποτε σύμβασης.

Από την άλλη, πολύ δύσκολη εποχή επιλέγουν οι συντεχνίες να δείξουν τα δόντια τους. Με δεδομένα τα πιο πάνω που είπαμε, ότι δηλαδή οι δουλειές είναι πεσμένες, δεν βγαίνουν στο παζάρι καινούργιες δουλειές και ως εκ τούτου οι εργολάβοι δεν καίγονται και πολύ από το κλείσιμο των εργοταξίων. Οπότε το ερώτημα είναι, θα αντέξουν οι εργαζόμενοι σε μια μακροχρόνια απεργία; Ειδικά μέσα σε συνθήκες οικονομικής ύφεσης και ανεργίας, όπου σε πολλά νοικοκυριά, ήδη ο ένας είναι άνεργος; Γιατί όταν ξεκινάς μιαν απεργία, πρέπει να την κερδίσεις. Επειδή αν χάσεις, οι συνέπειες θα είναι τραγικές. Βεβαίως, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η όλη στάση των εργοδοτών δεν αφήνει και πολλά περιθώρια για άλλη αντίδραση. Τί θα γίνει; Ίδωμεν.

Κλείνοντας να πούμε ότι υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Αυτή που θέλει τους εργολάβους να χρησιμοποιούν ως φτηνό εργατικό δυναμικό εργαζόμενους κατά κύριο λόγο από Ρουμανία, Πολωνία και Βουλγαρία με μισθούς πολύ πιο χαμηλούς και χωρίς καθόλου ωφελήματα, στέλνοντας συνεχώς τους Κύπριους στην ανεργία πράγμα που, κακώς, σπρώχνει τους τελευταίους ενάντια στους πρώτους, δημιουργώντας ένα κλίμα ξενοφοβίας που αγγίζει τα όρια του ρατσισμού και βοηθάει όπως οι σοβινιστικοί αλαλαγμοί του Ε.ΛΑ.Μ και της Δεξιάς να φαίνονται λογικοφανείς και δυστυχώς πολλές φορές και επιθυμητοί.

Τα γεγονότα
Οι εργαζόμενοι στην Οικοδομική Βιομηχανία, αποφάσισαν τη λήψη απεργιακών μέτρων αφού όπως επισημαίνουν «μεγάλη μερίδα εργολάβων έχει αποφασίσει να» τους « δώσει το τελειωτικό κτύπημα», όπως και στις κατακτήσεις και τις οικογένειές τους, μέσα από συστηματικές απολύσεις και αντικατάσταση των απολυμένων με φτηνό εργατικό δυναμικό. Μετά από την τρίτη συνεχόμενη απόρριψη των προτάσεων του Υπουργείου Εργασίας για γεφύρωση των διαφορών μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτικής πλευράς, τα διοικητικά συμβούλια των συντεχνιών οικοδόμων, αποφάσισαν να προβούν σε απεργία.

Τα απεργιακά μέτρα καταδίκασε η Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδομών Κύπρου, δηλώνοντας ότι το συνδικαλιστικό κίνημα προβάλλει ανυπόστατους ισχυρισμούς όσον αφορά σε συστηματικές απολύσεις και χαρακτηρίζει τις ενέργειες των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος «αδιάλλακτη, απαράδεκτη, προσχεδιασμένη και εκβιαστική στάση των Συντεχνιών κατά την τελική φάση της διαπραγμάτευσης και η εμμονή της ηγεσίας της για επιβολή πρωτοεμφανισθέντων όρων στη συλλογική σύμβαση και κειμένου με συγκεκριμένο λεκτικό, που παρουσίασαν αιφνίδια, οδήγησαν την όλη διαδικασία σε ναυάγιο και στην προεξαγγελθείσα προγραμματισμένη απεργία ενώ βρισκόμασταν ακόμη σε διάλογο». 

Η Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων διασαφήνισε ότι οι προτάσεις του Υπουργείου έγιναν αποδεκτές από τους εργαζόμενους και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, ενώ απορρίφθηκαν από την εργοδοτική πλευρά, χωρίς να αφήνουν περιθώρια.

Οι Τουρκοκυπριακές συντεχνίες DEV-IŞ, KTŐS, ΚΤŐΕΟS, BES με ανακοινώσεις τους εξέφρασαν την υποστήριξη και την αλληλεγγύη τους στους απεργούς, αναφέροντας την απόρριψη από την εργοδοτική πλευρά για υπογραφή των συλλογικών συμβάσεων, τις προσπάθειες για αποδυνάμωση του συνδικαλισμού και του συνδικαλιστικού δικαιώματος, όπως και άλλων δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Την αλληλεγγύη και υποστήριξη της στον αγώνα των οικοδόμων εξέφρασε με σχετική ανακοίνωσή της και η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία ΠΣΟ που ενώνει τη φωνή της μαζί με τα εκατομμύρια μέλη της σε 120 χώρες στον κόσμο, επισημαίνοντας ότι η εργοδοτική πλευρά χρησιμοποιεί την κρίση ως δικαιολογία και το ίδιο μοτίβο παρατηρήθηκε και σε άλλες χώρες τόσο της Ε.Ε. όσο και του κόσμου, ώστε «το κεφάλαιο ... να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων». Απαίτηση της ΠΣΟ «να σταματήσει η εργοδοτική αυθαιρεσία και να ικανοποιηθούν άμεσα τα αιτήματα των απεργών».
Την Τρίτη, 29 Ιανουαρίου, συγκεντρώθηκαν σε όλες της πόλεις για να δηλώσουν ότι «η απεργία διαρκείας ... θα τελειώσει μόνο με ΝΙΚΗ.» Ως ένδειξη αλληλεγγύης οι μεταλλεργάτες των εργοταξίων Βασιλικού, κατέρχονται σε 24ωρη απεργία συμπαράστασης.

Σύνθημα όλων «ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΟΙΚΟΔΟΜΟΙ»

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

Οι Απεργιακές Συνελεύσεις των εργαζομένων στην Οικοδομική Βιομηχανία, που πραγματοποιήθηκαν σήμερα 25 Ιανουαρίου 2013, αφού ενημερώθηκαν από τα Διοικητικά Συμβούλια των Συντεχνιών τους, για τα τεκταινόμενα στην Οικοδομική Βιομηχανία και για τις ενέργειες που έγιναν την τελευταία περίοδο, για την τροχοδρόμηση της επίλυσης των πολύ σοβαρών προβλημάτων που εμφανίζονται στην Οικοδομική Βιομηχανία και την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης, αποφάσισαν τα ακόλουθα :
Να καταγγείλουν την απαράδεκτη στάση που τήρησε η Εργοδοτική Πλευρά, απορρίπτοντας για τρίτη συνεχόμενη φορά την Μεσολαβητική πρόταση της Υπουργού Εργασίας. Η ενέργεια τους αυτή, δείχνει και την πραγματική τους πρόθεση, που δεν είναι άλλη, από την διαιώνιση της απαράδεκτης κατάστασης που επικρατεί στην Οικοδομική Βιομηχανία, που οδηγεί στην εξαθλίωση χιλιάδες συναδέλφους μας.

Να καταδικάσουν την στάση μεγάλης μερίδας εργολάβων, οι οποίοι εκμεταλλεύονται την παρουσία χιλιάδων φτηνών εργατικών χεριών με στόχο να πάρουν τους εργαζόμενους δεκάδες χρόνια πίσω και να τσακίσουν το οργανωμένο Συνδικαλιστικό Κίνημα.

Να καλέσουν την Ομοσπονδία Συνδέσμων Εργολάβων Οικοδομών Κύπρου, να αλλάξει την αρνητική και απαράδεκτη στάση που τήρησε σε όλο αυτό το διάστημα των δύο χρόνων που κράτησαν οι διαπραγματεύσεις, γιατί τέτοιου είδους συμπεριφορές δεν ωφελούν και δεν πρόκειται να φέρουν αποτελέσματα για την επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που ταλανίζουν τον Κλάδο.

Να στείλουν μήνυμα ενότητας προς όλους τους Κύπριους Εργαζόμενους, να τους ευχαριστήσουν για την συμπαράσταση και να τους καλέσουν να συνεχίσουν να τηρούν αυτή την στάση, γιατί ο αγώνας που έχουμε αρχίσει εδώ και καιρό, είναι αγώνας επιβίωσης, που αφορά όλους τους εργαζομένους της Κύπρου.

Να επαναλάβουν για ακόμα μια φορά ότι, με τις κινητοποιήσεις τους οι εργαζόμενοι, θέλουν να ξεσκεπάσουν τους πραγματικούς ένοχους για τα προβλήματα που εμφανίζονται στον Κλάδο και ιδιαίτερα για το μεγάλο πρόβλημα της ανεργίας, που δεν είναι άλλοι από την μεγάλη εκείνη μερίδα των εργολάβων που απολύουν καθημερινά τους συναδέλφους μας και τους στέλνουν στα Ταμεία της Ανεργίας αντικαθιστώντας τους με φτηνή εργατική δύναμη.

Τη συνέχιση της Απεργίας Διαρκείας και παράλληλα την εξουσιοδότηση στα Διοικητικά Συμβούλια των Συντεχνιών τους, να ανταποκριθούν σε οποιονδήποτε κάλεσμα της Υπουργού Εργασίας, με στόχο την επίλυση των προβλημάτων που υφίστανται στην Οικοδομική Βιομηχανία και την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης.
Οι Γενικές Συνελεύσεις των Εργαζομένων
Παρασκευή, 25 Ιανουαρίου 2013

**********************
Επίλογος:
Εν τζιαι ακούσετε αν από ΔΗΣΥ και Αναστασιάδη μεριά είπαν τίποτε για την απεργία που πάει να εξελιχτεί σε παναπεργία; Απαντήσεις επ’ αυτού δίνει ο Νίκος Κατσουρίδης, ο επικεφαλής του Εκλογικού Επιτελείου του Σταύρου Μαλά εδώ… 

Και κλείνω με το τραγούδι “Οικοδόμοι Παλικάρια”, τού Στελλάρα του Καζαντζίδη, ενός από τούς πιο αυθεντικούς εκφραστές των λαϊκών στρωμάτων


Anef_Oriwn
[αλληλέγγυος και μαζί με τους απεργούς οικοδόμους]
31/1/2013

3 σχόλια:

Anef_Oriwn είπε...


Το κείμενο αυτής της ανάρτησης το ‘γραψα χτες το βράδυ με σκοπό να το ανεβάσω στο διαδίκτυο απόψε. [Ήθελα να δω πρώτα τις εξελίξεις γύρω από την απεργία των οικοδόμων κι αν θα παίρνονταν αποφάσεις για γενικότερες εργατικές κινητοποιήσεις, κάτι που ήδη βρίσκεται στα σκαριά]… Στο μεταξύ σήμερα το πρωί πρόσεξα στο Blog του αγαπητού Stelioυ Papalangi σε post του για το το ίδιο θέμα [την απεργία των Οικοδόμων – link: http://spapalagi.blogspot.com/2013/01/blog-post_30.html], ένα σχόλιο του πάνω το ζήτημα του ελέγχου της νομιμότητας στους χώρους εργασίας καθώς και του ελεγχου της αδήλωτης εργασίας… Για όλ’ αυτά θα ‘θελα να πω θκυο κουβέντες…

Γράφει, λοιπόν, ο αγαπητός Papalangi [link: http://spapalagi.blogspot.com/2013/01/blog-post_30.html?showComment=1359635898032#c7533695111114020604]:
«…οι ελέγχοι […] ήβραν ένα σωρό αδήλωτους οι καταγγελείες είναι εμφανώς πιο λίγες...
Γιατί μετά ρωτούν....
Τι μπορούσε να κάμει η κυβέρνηση ;
Να κάτι απλό.
Που δεν θα εμπόρεν να τους εμπόδιζεν με η κυβερνώσα βουλή, με ο διοικητής με το “σύστημα”.
Δεν εχρειάζετουν καν ιδεολογικός αγώνας.... Μια απλή τήρηση της νομιμότητας. Μια πολιτική απόφαση....»


Οκκέι! Αναμενόμενο από τον νεοφιλελεύθερο MPersiani [link: http://fortheisland.wordpress.com/2013/01/31/%ce%ba%ce%b1%ce%bc%ce%af%ce%b1-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%af%ce%b4%cf%81%ce%b1%cf%83%ce%b7-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf-33/] να μην καταλάβει ή να καμώνεται/να κάμνει πως δεν καταλάβει πώς ή/και υπέρ ποιων δουλέφκουν, πρώτα και κύρια, οι μηχανισμοί και οι θεσμοί ενός αστικού κράτους [διοικητικοί, νομοθετικοί, κατασταλτικοί], ποιους (εξ)υπηρετούν και ποιους έχουν έννοια να βολέψουν [που είναι φυσικά οι οικονομικά δυνατοί!], ή/και υπέρ ποιων θα κάμουν τα στραβά μάτια ή θα βρουν παράθυρα, πόρτες, ή έστω και φεγγίτες στους νόμους και τους κανονισμούς για να τους καλύψουν, [κι όλ’ αυτά ανεξαρτήτως του ποιος/ποιοι βρίσκεται στη διακυβέρνηση μιας αστικής δημοκρατίας, όπως η κυπριακή], αλλά περίμενα ότι ο St. Papalangi θα είχε μια διαφορετική προσέγγιση. Θα ηξερε ότι για να υλοποιηθούν κάποια πράγματα [συμπεριλαμβανόμενης και της εφαρμογής νομοθεσιών] δεν είναι απλώς ή μόνο θέμα πολιτικών αποφάσεων… Σίγουρα υπάρχουν νομοθεσίες μέσα από τις οποίες κατοχυρώνονται και μπορούν να τύχουν υπεράσπισης [θεωρητικά τουλάχιστον] οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματα τους, αλλά αυτά τα ζήτημα ΔΕΝ είναι μόνο νομικό. Είναι πρώτα και κύρια ταξικό καθώς επηρεάζονται αλληλοσυγκρουόμενα ταξικά συμφέροντα. Και τα συμφέροντα των εργαζομένων θα τύχουν υπεράσπισης πρώτα από τους ίδιους τους εργαζομένους με μαζικούς ταξικούς και συνδικαλιστικούς αγώνες [με την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων] κι όχι σε δικαστήρια ή με διοικητικές και κανονιστικές αποφάσεις, οδηγίες και πράξεις!

ανταρτες είπε...

ντροπη στην φασιστικη-ρατσιστικη πεο.δουλεια στους μετανάστες.όχι στους φασίστες του ακελ-δησυ-εδεκ.δουλεια στους ξένους αδερφους μας!

Anef_Oriwn είπε...

(ψευτο)ανταρτες,
“ο αλουπός εχώννετουν, αλλά ο νουρος του εφαίνετουν”!
Για κοιτάξτε λίγο τον δικό σας «φασιστικο-ρατσιστικο» λόγο!