Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010

Ανάρτηση 79/2010* [ΑΚΕΛική, συνεδριακή, κριτική] – Μερικές πρώτες σκέψεις** για τες Θέσεις για το 21ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ...



Επεξηγήσεις (30/10/2010):

1. * - Το κείμενο αυτό ξεκίνησα να το γράφω το Σάββατο 23 του Οκτώβρη και τ’ ολοκλήρωσα την Παρασκευή 29 του μηνός... 
2. ** - Πολύ πιθανόν να ακολουθήσει κι άλλη ανάρτηση με δεύτερες σκέψεις... 

***************************** 
Επιτέλους κι ένα κείμενο για το Συνέδριο του ΑΚΕΛ...

Το κάθε συνέδριο ενός Αριστερού κόμματος συνηθίζεται να ονομάζεται "ιστορικό", όπως καλή ώρα τώρα με το 21ο Συνέδριο του ΑΚΕΛ... [Ποτέ δεν κατάλαβα αυτό τον ορισμό - περί "ιστορικού" Συνεδρίου - αλλά τέλος πάντων ας μην το κάμουμε θέμα τώρα ...]. Με αφορμή το Συνέδριο αναπτύσσεται ένας διάλογος [με πολλές συζητήσεις, άρθρα, αναλύσεις, εικασίες και υποθέσεις] εντός, εκτός και επί τα αυτά του Κόμματος [για τη δράση, τις θέσεις και την πολιτική του] ...
Γίνονται προσυνεδριακές συζητήσεις [για τες Θέσεις του Κόμματος προς το Συνέδριο] στες κομματικές ομάδες [ασχέτως του πόσοι παρευρίσκονται σ’ αυτές], όπου γίνεται και οι εκλογή των αντιπροσώπων για το Συνέδριο, καθώς και από τις σελίδες του κομματικού τύπου [τουτέστιν της “Χαραυγής” μόνο, καθώς ο “Νέος Δημοκράτης” – το θεωρητικό όργανο του Κόμματος – ΜΑΣ έχεις αφήσει χρόνους] ...

Με τα του ΑΚΕΛ όμως [και εξ αφορμής του Συνεδρίου του] δεν ασχολούνται μόνο τα μέλη, οι οπαδοί, οι φίλοι του, ή οι συμπαθούντες το Κόμμα, ή οι παρεπιδημούντες στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς [είτε επαινετικά, αλλά και κριτικά, επικριτικά, μηδενιστικά, ή αποδομητικά - αναλόγως της περίπτωσης], αλλά και οι “άσπονδοι φίλοι” του, πολιτικοί αντίπαλοι τζι’ οχτροί! Πολλοί εκ των τελευταίων στέκονται έντονα επικριτικά απέναντι στο ΑΚΕΛ και στες αποφάσεις και πολιτικές του [το θεωρούν δογματικό και σταλινικό”], δίνουν συμβουλές πως θα γίνει ένα “ευρωπαϊκό” καθεστωτικό κόμμα, κάμνουν εισηγήσεις για το τι πρέπει ν’ αλλάξει στην πολιτική του και στον τρόπο που λειτουργεί [ούτως ώστε να πάψει αν είναι Αριστερό], ή εικοτολογούν ποιος θα είναι ο νέος Γενικός Γραμματέας του [αν, ας πούμεν, θα ξαναϋποβάλει υποψηφιότητα για τη θέση του Γ.Γ. ο Νίκος Κατσουρίδης κατεβαίνοντας ως αντίπαλος του Άντρου Κυπριανού] και ποιοι είναι οι συσχετισμοί “αντιπάλων” δυνάμεων εντός του κόμματος, ή [και στη βάση των διαμορφωμένων δυνάμεων] πως θα διαμορφωθεί η νέα Κεντρική Επιτροπή που θα εκλέξει και τον νέο Γενικό Γραμματέα. [Προσωπικά πιστεύω πως ασυζητητί επανεκλέγεται ο Άντρος Κυπριανού] ... ΕΓΩ όμως, ΔΕΝ θ’ ασχοληθώ μ’ όλα αυτά! Κι αυτό βασικά γιατί αρνούμαι να μπω σε διαδικασίες πολιτικού κουτσομπολιού και κατινισμού, κάτι που συνήθως χαρακτηρίζει τα αστικά [δεξιά] κόμματα [όχι πως δεν υπάρχουν ομαδοποιήσεις και ίντριγκες μέσα στα Αριστερά κόμμα και κατ’ επέκταση στο ΑΚΕΛ] ... Προσωπικά πιστεύω ότι τούτο ΔΕΝ πρέπει να είναι το κύριο με το οποίο θα ασχοληθεί το Συνέδριο!

Σήμερα υπάρχει ένα έγγραφο με τες Θέσεις της Κ.Ε. του ΑΚΕΛ προς το Συνέδριο [θα το βρείτε στο link:
http://www.akel.org.cy/media/sunedria/theseiskeakel21syn.pdf] πάνω σ’ όλα τα θέματα που απασχολούν τους κατοίκους του τόπου. Πάνω σ’ αυτές τες Θέσεις πρέπει να εκφραστούν απόψεις [θετικές κι αρνητικές, συμφωνίες, διαφωνίες, ενστάσεις, προβληματισμοί, εισηγήσεις] έτσι που να συμβάλουν και στην διαμόρφωση της τελικής Συνεδριακής Απόφασης. Κι αυτή η Απόφαση όπως και οι Θέσεις ορίζουν και καθορίζουν και την πολιτική αλλά και την αριστερότητα του Κόμματος [ας πούμεν, πόσο Αριστερό εξακολουθεί να είναι το ΑΚΕΛ ή πως σε ποιες κατευθύνσεις μπορεί “εκσυγχρονιστεί”]...

Προσωπικά έχω διέλθει ΟΛΟ το έγγραφο με τες Θέσεις, τζιαι έχω διαλογιστεί [τζιαι δκιαολιστεί] πάνω σε μια σειρά από ζητήματα, με τα οποία καταπιάνονται, ή τα αγγίζουν ακροθιγώς ή τα παρακάμπτουν, οι Θέσεις ...
Παρακάτω τζιαι για χάριν της διευκόλυνσης της εδώ συζήτησης θα θέσω μερικά σχετικά ερωτήματα κι όσοι πιστοί [αλλά κι άπιστοι] αριστερίζοντες, σοσιαλίζοντες, κομμουνιστίζοντες και μη, κοπιάστε να τα κουβεντιάσουμε!


*********************************** 
Μερικές σκέψεις, προβληματισμοί και ερωτήματα πάνω στες Συνεδριακές Θέσεις του ΑΚΕΛ:

1. Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός: 
Στις βασικές αρχές που διέπουν τη λειτουργία του ΑΚΕΛ [ως Κομμουνιστικού(;) Κόμματος], εξακολουθεί να παραμένει κι ο λεγόμενος “δημοκρατικός συγκεντρωτισμός”. Τούτη η πρόνοια περιλαμβάνεται στο Καταστατικό του Κόμματος και καθώς δεν γίνεται εισήγηση για καταστατική αλλαγή ή τροποποίηση, υποθέτω πως θα παραμείνει ως έχει. Θεωρείται όμως [και κρίνεται] ότι είναι πρακτικό και εφικτό, στην εποχή [ΜΑΣ], της ελεύθερης πρόσβασης στην πληροφόρηση και τη γνώση, της αμφισβήτησης των σοφών και των ηγεσιών, να εφαρμοστεί απρόσκοπτα τούτη η αρχή;

2. Κόμμα και Κυβέρνηση
Παρατηρώ μια αυξανόμενη [δίκην άμυνας από τες επιθέσεις των αντιπολιτευόμενων] τακτική του ΑΚΕΛ να υπερασπίζεται κάθε ενέργεια, πράξη και κίνηση της Κυβέρνησης και δη των Υπουργών που προέρχονται από το ΑΚΕΛ. Δηλ. υπάρχει μια ταύτιση Κόμματος και Κυβέρνησης [η οποία μάλιστα δεν είναι και καθαρά ΑΚΕΛική και ούτε και το Πρόγραμμα της είναι, ας πούμεν, Σοσιαλιστικό]. Τούτο κάμνει το Κόμμα να μετατρέπεται σε απολογητή της Κυβέρνησης, η οποία με τη σειρά της είναι υπόχρεα να γίνεται διεκπεραιωτής οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και διαχειριστής μέτρων [και μάλιστα σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα] που συχνά δεν συνάδουν με την ιδεολογία της Αριστεράς. Το Κόμμα θα μπορούσε να κάμνει τες δικές του μελέτες πάνω σε διάφορα ζητήματα και να κατάθετε υπαλλακτικές προτάσεις στην Κυβέρνηση.
[Κάμνω πιο αναλυτικές αναφορές πιο κάτω στο σημείο 6] ...


3. Οικονομική κρίση
Παρ’ όλο που σωστά αναφέρεται στες Θέσεις ότι «οι οικονομικές κρίσεις είναι ακριβώς η εκδήλωση των εσωτερικών αντιθέσεων του καπιταλισμού», εν τούτοις στον καθημερινό λόγο των στελεχών του Κόμματος [και δη όταν συζητούν ή απαντούν στες επικρίσεις της αντιπολίτευσης], προσπαθούν να πείσουν ότι με τα μέτρα που λαμβάνονται επιτελείται σωστό έργο για την ανόρθωση της κυπριακής οικονομίας [της καπιταλιστικής στην ουσία].
Μήπως εν τέλει [και εκ των υστέρων αποδυκνείεται ότι] το ΑΚΕΛ έχει καβαλικέψει λάθος άλογο; 

4. Κριτική σε ΔΗΚΟ ΕΔΕΚ για τον εθνικισμό – Ενότητα 
Η ενότητα [των πολιτικών/κομματικών δυνάμεων] εκατάντησε [νομίζω] αυτοσκοπός για το ΑΚΕΛ. Τούτο όμως δεν είναι πρακτικά εφικτό. Τι ενότητα μπορεί να υπάρξει με δυνάμεις που πολεμούν την Ομοσπονδία; Άστε που η ήπια στάση των στελεχών του Κόμματος σε συζητήσεις [τηλεοπτικές] δημιουργεί την εντύπωση μιας υποχωρητικότητας από πλευράς του ΑΚΕΛ. [Πιο πολλά για τες απόψεις ΜΟΥ στο θέμα της ενότητας στην ανάρτηση ΜΟΥ με αρ. 60/2010 – link: http://aneforiwn.blogspot.com/2010/08/602010.html].
Προσωπικά θεωρώ ότι η κριτική προς τα δύο κόμματα και δη για την εθνικιστική τους πολιτική είναι ήπια. Δεν αγγίζει καν τους λόγους που τα δυο συγκεκριμένα κόμματα είναι τόσο αντιδραστικά κι αντιομοσπονδιακά. Το ΔΗΚΟ, γιατί εκφράζει τα οικονομικά συμφέροντα όσων θα χάσουν από μια λύση και η ΕΔΕΚ [όπως και οι Οικολόγοι] έκαμαν στροφή προς τον εθνικισμό [εγώ θα τους ονόμαζα πλέον και εθνικοσοσιαλιστές] ...
Οι ΕΥΡΩΚΟ-κοι ανήκουν σ’ αυτή την ομάδα από της συστάσεως τους! 

5. “Χαραυγή” [κι άλλα έντυπα] 
Σε κάθε ΑΚΕΛικό Συνέδριο οι Θέσεις καταπιάνονται με τη “Χαραυγή”, αλλά και μέρος της συζήτησης έχει ως αντικείμενο την κυκλοφορία της κομματικής εφημερίδας την εμφάνιση και το περιεχόμενο της. Δύσκολες εποχές για κομματικά έντυπα και αυτά ακόμα της Αριστεράς. Πριν καιρό είχα γράψει [με αφορμή μια ανάρτηση με θέμα τη “Χαραυγή” στο Proletariakon Blog - link: http://proletariakon.blogspot.com/2009/06/blog-post_22.html] ένα κείμενο για την εφημερίδα, αλλά δεν θυμάμαι που το έχω βάλει [και δεν έχω και χρόνο να το ψάξω]. Τότε η βασική μου άποψη/σκέψη ήταν πως, είτε η “Χαραυγή” θα ‘πρεπε να μετατραπεί σε μια “ανεξάρτητη” εφημερίδα της Αριστεράς [που να καλύπτει τον ευρύτερο Αριστερό χώρο και μέσα από αυτή να προβάλλονται και οι θέσεις του ΑΚΕΛ – ένα τέτοιο ρόλο παίζει σε κάποιο βαθμό ο “ΑΣΤΡΑ”], ή να ιδρυθεί μια νέα εφημερίδα που να παίξει αυτό το ρόλο. Δεν μπορεί σήμερα, την εποχή της πρόσβασης ανά πάσα στιγμή σε τόσες πήγες πληροφόρησης [που σερβίρουν έστω και διαστρεβλωμένα και παραπλανητικά ειδήσεις], η πληροφόρηση του ΑΚΕΛικού μέλους ή οπαδού να γίνεται μέσω ενός κομματικού έντυπου.
Παράλληλα όμως πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία στες πρόσφορες της εφημερίδας προς τους αναγνώστες της.
Το ένθετο περιοδικό που προσφέρεται δωρεάν, πρέπει να τύχει βελτίωσης κι αναβάθμισης. Να μην είναι απλώς ένα τηλεοπτικό ή/και κουτσομπολίστικο life style περιοδικό αλλά και με περιοδικό για πολιτικά και κοινωνικά θέματα. Επίσης πρέπει να μελετηθεί και η περίπτωση έκδοσης ειδικού ενθέτου για ιστορικά θέματα, κάτι που λείπει από τον χώρο της Αριστεράς. Πέραν όμως του ζητήματος της “Χαραυγής” όμως [ή κάποιου άλλου αριστερού εντύπου] το Κόμμα πρέπει να προχωρήσει στην επανακυκλοφορία είτε του “Νέου Δημοκράτη”, είτε κάποιου άλλου θεωρητικού οργάνου όπου διάφοροι αρθρογράφοι από το ΑΚΕΛ, αλλά και από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, θα καταπιάνονται σε άρθρα τους με θεωρητικά [αλλά και ιδεολογικά, πολιτικά και ιστορικά] ζητήματα που απασχολούν την κυπριακή Αριστερά, αλλά και το διεθνές Αριστερό κίνημα, όπως και με προβλήματα που αφορούν την ην κυπριακή κοινωνία.

6. Πολιτική και ιδεολογική δουλειά – Επιστημονικοί συνεργάτες – Έκδοση βιβλίων 
Η κυκλοφορία καθημερινού κομματικού ή αριστερού εντύπου παίζει σημαντικό ρόλο στην ενημέρωση των μελών και οπαδών του Κόμματος πάνω στα τρέχοντα πολιτικά και ιδεολογικά ζητήματα. Όμως για βελτίωση της δουλειάς προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να δημιουργηθεί [ή/και να λειτουργήσει πιο σωστά] και ειδικό γραφείο με επιστημονικούς συνεργάτες [πανεπιστημιακούς και ειδικούς σε διάφορους τομείς] το οποίο να ερευνά, να μελετά και να αναλύει νέα και παλιά προβλήματα της κυπριακής κοινωνίας και να προτείνει λύσεις [μέσα από μια αριστερή θεώρηση των ζητημάτων]. Ας πούμεν,
- για το Περιβάλλον [πολλές τριβές και εντάσεις προκαλούνται λόγω του προγραμματισμού διαφόρων έργων που επηρεάζουν κοινότητες, όπως πρόσφατα με την περίπτωση διαμετακομιστικού σταθμού στην Ορμήδεια], ή
- για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση [η αναθεώρηση των βιβλίων της Ιστορίας μπήκε στην κατάψυξη, ενώ σήμερα καταντήσαμε οι διάφοροι κλάδοι κοιτάζουν πόσες ώρες έχουν κερδίσει ή χάσει με τα νέα αναλυτικά προγράμματα – με τους φιλόλογους να προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τη μερίδα του λέοντος [από τα παλιά κεκτημένα], ή
- για τους Μετανάστες και τους Πολιτικούς πρόσφυγες [λόγου χάριν τι πραγματικά γίνεται με τα επιδόματα τους ή πόσους τελικά έχουμε στην Κύπρο και πως μπορούν να ενταχθούν ομαλά στην κυπριακή κοινωνία], ή
- για τον Πολιτισμό [φέρ’ ειπείν να μελετηθεί πως μπορούν να αξιοποιηθούν διάφορα κονδύλια – κι από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την ανάπτυξη πολιτιστικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων κυρίως στην ύπαιθρο], ή
- για το Προσφυγικό [ας πούμεν πόσοι πρόσφυγες είναι δυνητικά θα επιστρέψουν στα σπίτια τους – με το θέμα αυτό θα ασχοληθώ εξειδικευμένα σε ειδική μου ανάρτηση] ...

Παράλληλα πρέπει πλέον και τα κομματικά στελέχη και οι (φιλο)ΑΚΕΛικοί διανοούμενοι [πολιτικοί, ιστορικοί, κοινωνιολόγοι, συγγραφείς] να προχωρήσουν να συγγράψουν βιβλία πάνω σε σημαντικές πτυχές της πρόσφατης ιστορίας της Κύπρου. Έχω παρατηρήσει ότι βιβλία [ας πούμεν για το κυπριακό] έχουν γράψει κυρίως άτομα που έχουν αποχωρήσει, αποστασιοποιηθεί ή διαγράφει από το ΑΚΕΛ [Φάντης, Δίγκλης, Κώστας Σοφοκλέους, Βανέζος, Τριμικλινιώτης – τες τελευταίες μέρες διαβάζω το προσφάτως εκδοθέν βιβλίο του Παύλου Δίγκλη].
Αυτό είναι ένα σημαντικό μείον για το ΑΚΕΛ...

7. Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση
Για την Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση τα είπα και εν μέρει πιο πάνω. Εδώ θα κάμω μια σύντομη αναφορά στο ζήτημα της αναθεώρησης των βιβλίων της Ιστορίας, ένα φιλόδοξο εγχείρημα που έμεινε μισόστρατα. Αν δεν κάμνω λάθος έχουν παραιτηθεί και μέλη της Επιτροπής που διορίστηκε για το θέμα της αναθεώρησης των βιβλίων της Ιστορίας. Φαίνεται δεν εκτιμήθηκαν σωστά οι αντιδράσεις των ελληνορθόδοξων [των εθνικιστικών και θρησκευτικών κατεστημένων] συμπεριλαμβανομένων και των εκπαιδευτικών οργανώσεων. Δυστυχώς αυτό είναι μια υπαναχώρηση που θα ΜΑΣ πάει πίσω...
Πέραν τούτου θέλω να παραθέσω και μια άποψη του έλληνα συγγραφέα Νίκου Θέμελη από συνέντευξη του στην εφημερίδα “Το Βήμα” της Κυριακής 24 του Οκτώβρη του 2010 [link:
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=362790&dt=24/10/2010]: «Όσες αλλαγές και να κάνεις στο εκπαιδευτικό σύστημα, αν υπάρχει το κοινωνικό και οικογενειακό αντιπαράδειγμα, τίποτε δεν θα αλλάζει».

8. Μικρομεσαίοι
Ένα σημαντικό ποσοστό των μελών του ΑΚΕΛ [της κοινωνικής του σύνθεσης] ανήκει στα μεσαία στρώματα. Είναι ελεύθεροι επαγγελματίες [γεωργοί, εργολάβοι, δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί, ηλεκτρολόγοι, βιοτέχνες]. Αυτοί φυσικά [και στη βάση της κοινωνικοοικονομικής τους θέσης και συνείδησης] παίζουν το δικό τους ρόλο στον καθορισμό της πολιτικής του ΑΚΕΛ σε μια σειρά από ζητήματα. Όμως παρατηρώ ότι υπάρχει μια επιφύλαξη ή διστακτικότητα από πλευράς του Κόμματος να υποστηρίξει αιτήματα των μικρομεσαίων [ίσως με εξαίρεση τους αγρότες] και δη αυτή την εποχή της οικονομικής κρίσης.
Έχω την εντύπωση ότι τα πολλά λεφτά [επιδοτήσεις] έχουν πάει προς τη μεριά του μεγάλου κεφαλαίου και πολύ λίγα προς τους μικροβιοτέχνες κι άλλους ελεύθερους επαγγελματίες ου αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης και βιωσιμότητας των δουλειών τους. 

9. Προσυνεδριακός Δημόσιος Διάλογος 
Άραγε γιατί δεν ξεκίνησε ακόμα από τες σελίδες της “Χαραυγής” ο προσυνεδριακός διάλογος; Δεν υπάρχει ενδιαφέρον ή μήπως δεν υπάρχουν αντίθετες απόψεις [από τις Θέσεις της Κ.Ε.] ανάμεσα στα μέλη του Κόμματος; Ή πάλι οι όποιες κριτικές απόψεις θα πλήξουν το έργο της Κυβέρνησης; 

10. Α, τζιαι μια κακία: 
Εν τζιαι ξέρετε πόσες φορές υπάρχει τ’ όνομα του Δημήτρη Χριστόφια στο έγγραφο [σε αναφορές όπως «ο Πρόεδρος Δημήτρης Χριστόφια», «η κυβέρνηση» ή «η διακυβέρνηση Χριστόφια»]; Είχα την υπομονή να κάτσω να τα μετρήσω [στο κείμενο που εντόπισα στο internet] και βρήκα [ΜΟΝΟ] καμιά 80ριά

Αυτά, λοιπόν,[τα καθόλου λίγα] σε τούτη την πρώτη παρέμβαση μου για τα προσυνεδριακά του ΑΚΕΛ.

Anef_Oriwn
Παρασκευή 29/10/2010

34 σχόλια:

Κομσομόλος είπε...

Ωραία ανάρτηση Άνεφ, και ελπίζω να ακολουθήσει και άλλη για αυτό το θέμα.

Θα συμφωνήσω σε αρκετά από τα σημεία-παρατηρήσεις σου, και ειδικά στο 9 για τον προσυνεδριακό διάλογο, μάλλον φοβούνται μπας και πεταχτεί και γράψει κριτικά και όχι "χειροκροτικά" κανἐνας απηρχιωμένος εναπομείναν κομουνιστής παλαιοακελικός.

Anef_Oriwn είπε...

Κομσομόλε,

Μα ούτ' ΕΣΟΥ πάεις κυνήγι;

Κριτικά πιο πολύ γράφουν οι νεώτεροι πλέον ...

Ανώνυμος είπε...

σελίδα 53
"...Οι φραστικές και υβριστικές απειλές εναντίον του Προέδρου του Κράτους, του Γενικού
Γραμματέα και άλλων ηγετικών στελεχών του κόμματος επαναλαμβάνονται σχεδόν
καθημερινά από ακροδεξιά, νεοφασιστικά και αναρχικά στοιχεία και καταστάσεις. Γι
αυτό χρειάζεται να επαγρυπνούμε...."

σε μια πρόταση με σαφή διάθεση τάυτισης "ακροδεξιών" "νεοφασιστικών" με τα "αναρχικά" στοιχεία και καταστάσεις...
τζιαι εσού γυρεύκεις επιστημονικότητες τζιαι αριστερότητες....

Anef_Oriwn είπε...

[Πιο πάνω] Ανώνυμε,

Οι τυχόν παραλείψεις, αδυναμίες και ίσως και ατυχείς ή/και άκαιρες εκφράσεις δεν αναιρούν την προσπάθεια για «επιστημονικότητες τζιαι αριστερότητες ...»

Στο συγκεκριμένο απόσπασμα έχουν αναφερθεί [επικριτικά] κι άλλοι [αν δεν κάμνω λάθος και blogger-ικώς η Rose σε σχόλιο της στο Blog της] ...

Αν και σ’ αυτό [στο απόσπασμα από τες Θέσεις] η «ταύτιση “ακροδεξιών” “νεοφασιστικών” με τα “αναρχικά” στοιχεία και καταστάσεις...» αφορά τες «... φραστικές και υβριστικές απειλές εναντίον του Προέδρου του Κράτους, του Γενικού Γραμματέα και άλλων ηγετικών στελεχών του κόμματος ...», εντούτοις πιστεύω ότι αυτή η «ταύτιση», θα μπορούσε να αποφευχθεί. Όμως πέραν τούτου [κι αν δούμε και λίγο το ζήτημα από την ανάποδη], αυτά τα “αναρχικά” στοιχεία και καταστάσεις», τι κάμνουν οι ίδιοι για να μην προκαλούν αυτήν την «ταύτιση»; Ή μήπως δεν είναι τελικά πολιτικά αναρχικοί [όπως ήταν και είναι το αριστερό αναρχικό κίνημα];

Aceras Anthropophorum είπε...

Να φανταστείς ρε φίλε ότι ούτε καν είχα την περιέργια να πα να δώ τι γράφουν για το 21 πρώτο συνέδριον. Όι πους μου είπαν φίλοι που επήαν σε συγκεντρώσεις τον κοβ ότι εν η συζήτηση εν σαν τα κουτσιά χωρίς λάιν τζιαι ξίδιν, αλλά από την στιγμήν που εσκοτώσαν κάθε όνειρον για κάτι καλλύττερον, είτε για την κοινωνίαν της οποίας "διαχειρίζονται" το κράτος, είτε για το κυπριακόν, τι τα θέλεις τα συνέδρια. Για να πούμεν την αλήθκιειαν δεν εσκοτώσαν το όνειρον ακόμα τέλια, αλλά αφήκαν το να ψυχομασιεί. Θα φκεί η ψυσιή του πον να τελειώσει η θητεία του τζιείνου που δοξάζεται 80 φορές στες θέσεις για το συνέδριον τζιαι το κυπριακόν θα είναι άλυτον. Άστα. Ο καθένασ κάμνει ότι μπόρει. Τζιαι τα κόμματα το ίδιον.

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Aceras,

Ασχέτως του τι γίνεται στες ΚΟΒες [αν υπάρχει προβληματισμός ή/και αν γίνεται συζήτηση], εκείνο που θα δείξει πόσο ζωντανό κύτταρο είναι [ακόμα] το ΑΚΕΛ, είναι ο δημόσιος προσυνεδριακός διάλογος. Ότι έχει ειπωθεί στα κλειστά δώματα όπου έχουν γίνει οι μαζώξεις των ΚΟΒων δύσκολο να αποκαλυφτεί ... Κι αν γίνει κάτι τέτοιο δύσκολο να αποδοθεί στα πραγματικά του μεγέθη ... Ο δημόσιος διάλογος όμως αντικατοπτρίζει πόσο ελεύθερα κι ανόθευτα μπορούν να διαλογιστούν εν δήμω τα κομματικά μέλη και στελέχη και να καταθέσουν χωρίς φόβο και πάθος τες απόψεις και σκέψεις τους ... Και το ότι δεν έχει γίνει ακόμα [ένα μήνα πριν το συνέδριο] κάτι τέτοιο, θεωρώ ότι αποτελεί ένα μεγάλο πλην για το Κόμμα. Ούτε έχει ανακοινωθεί η έναρξη του προσυνεδριακού διαλόγου, αλλά ούτε και οι κανονισμοί που θα τον διέπουν [ας πούμε το μέγεθος των κειμένων] ... Και ούτε είδα έστω κι ένα επώνυμο στέλεχος ή μέλος να τολμά να γράψει κάτι, έστω και επαινετικό για το Κόμμα ... Κάτι δεν παει καλά ... Η στασιμότητα και η παθητική αποδοχή γεγονότων, εξελίξεων και καταστάσεων ΔΕΝ είναι καλός οιωνός!

Κομσομόλος είπε...

"Aπηρχιωμένος εναπομείναν κομουνιστής παλαιοακελικός" δεν σημαίνει κατ' ανάγκη και απηρχιωμένος σε ηλικία...

ο ύποπτος είπε...

Αγαπητέ Άνεφ γιατί έχεις κλειστά τα ώτα και τους οφθαλμούς σου; Ο δημόσιας διάλογος είναι σε εξέλιξη και ονομάζεται άκης παπασαββας. Ο λαλίστατος και πολυπράγμων Άκης μας. Αυτή είναι η κατάντια ΜΑΣ.
Κανένας διάλογος δεν διεξάγεται σε ΚΟΒ και είναι κοινό μυστικό. Οι ΚΟΒ ασχολούνται μόνο με τις κατινιές και προσωπικά συμφέροντα. Γιατί οι ΚΟΒ έχουν γεμίσει από μικρο-συμφεροντολόγους, ανίδεους και πικρόχολους. Σε όλη τη Κύπρο. Πού, κατά την δική μου άποψη, είναι ο καθρέπτης της σημερινής ηγεσίας. Που σκουπίζει τα άχρηστα κάτω από το χαλί και λέει ότι έχει «λειψανδρία».
Και αφού δεν υπάρχουν ΚΟΒ πως θα υπάρξει διάλογος ποιος θα τον κάμει; Η κεντρική επιτροπή μέσα στις κλειστές πόρτες;
Δεν θα μακρηγορήσω άλλωστε τα έχω ξαναπεί. Υπάρχει διέξοδος από τη «στασιμότητα και τη παθητική αποδοχή γεγονότων, εξελίξεων και καταστάσεων» που «ΔΕΝ είναι καλός οιωνός!». Φυσικά και υπάρχει. Ας αφήσουν τις λιμουζίνες τους, τα κοστούμια τους και τα γραφεία τους και ας κατεβούν κάτω στο κόσμο. Να προσελκύσουν ΙΔΕΕΣ. Αυτές που έχουν απωθήσει σιγά-σιγά δια μέσου των χρόνων επικαλούμενοι τα προβλήματα των καιρών.
Ας αρχίσουν από μια καταστατική συνεδρία όπου τον ΓΓ να ψηφίζει το ΚΟΜΜΑ και όχι η κεντρική επιτροπή η αποτελούμενη από 100 έμμισθους και 5 αντιπροσώπους.
Τέτοιες τομές είναι που χρειάζονται για την αναζωογόνηση. Οι εποχές έχουν παρέλθει όπου ένας σταλινίσκος μπορούσε να ψηφίζει από μόνος του. Αλλιώς μια από τα ίδια.

ο ύποπτος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ο ύποπτος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Κομσομόλος είπε...

Υποπτε, προσωπική μου άποψη είναι ότι οι ιδέες υπάρχουν, απλά έρχονται σε σύγκρουση με τους στόχους της ηγεσίας. Ναι, καλό είναι να κατέβουν στον κόσμο, να αφουγκραστούν τις ανησυχίες και τα προβλήματα του, αλλά κυρίως για να καταλάβουν ότι πλέον ο κόσμος δεν νιώθει ότι εκπροσωπείται από αυτούς.

Στο δίλημμα "ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες" η ηγεσία του κυπριακού Labour Party αποφάσισε εδώ και καιρό.

ο ύποπτος είπε...

Κομσομόλε, ακριβώς αυτό εννοούσα και ευχαριστώ που επιβεβαιώνεις. Με τις ΙΔΕΕΣ δεν εννοούσα απλά ιδέες και ιδεολογίες. Εννοούσα, βασικά, τους ανθρώπους που έχουν τις ιδέες. Αυτούς που έχουν αποστασιοποιηθεί, γιατί η κατάσταση πια δεν τους εκφράζει, με αποτέλεσμα οι «άλλοι» να γεμίσουν το κενό και να εκμεταλλεύονται την ιδεολογία, το όνομα και την ιστορία.
Μεγάλο το δίλημμα να είσαι μέσα ή έξω, να το παλέψεις ή όχι, αλλά όταν δεν εκφράζεσαι το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο.

Ανώνυμος είπε...

Ανεφ, πες μας καθαρα ρε κουμπαρε. Με επιχειρηματα βεβαιως αν επιθυμεις, και οχι απλα ενα ονομα. Εσυ ποιον επιλεγεις σημερα για Γ.Γ του Ακελ, ασχετο αν εισαι η οχι Ακελικος ,αν ψηφιζεις η οχι, η προσωπικη σου επιλογη ποια ειναι Αντρος Κυπριανου η Νικος Κατσουριδης και γιατι?

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε [1/11/10 4:16 μ.μ.]:

Όπως έχω αναφέρει και στο κυρίως κείμενο της ανάρτησης ΜΟΥ, ΔΕΝ θα μπω σ’ αυτό το παιχνίδι [των Μέσων Ενημέρωσης κυρίως] … Για ΜΕΝΑ δεν είναι αυτό το ουσιαστικό, αλλά ούτε και το κύριο που πρέπει να απασχολήσει ένα Συνέδριο ενός Αριστερού Κόμματος. Απ’ εκεί και πέρα, αν ΕΣΥ θέλεις να επιχειρηματολογήσεις υπέρ του ενός ή του άλλου [γιατί πιστεύεις ότι είναι καλύτερος ή πιο όμορφος], τούτο είναι θέμα δικό ΣΟΥ!

Για διάφορα άλλα που έχουν καταθέσει οι αγαπητοί Ύποπτος και Κομσομόλος, θα επανέλθω ...

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ Ύποπτε,

Κατ’ αρχάς θα σταθώ για λίγο στο θέμα “Άκης Παπασάββας”, καταθέτοντας [κι] εδώ τες απόψεις ΜΟΥ, όπως περίπου τις κατάθεσα στο Blog του Νέου Ελληνοκύπριου [link: http://newgreekcypriot.blogspot.com/2010/10/blog-post_31.html].

1. Ο Άκης Παπασάββας είναι ακόμα ένας γόνος της καθεστηκυίας κυπριακής κυρίαρχης [μακαριακής] τάξης [νομίζω ότι κάποτε ήταν και κοντά, αν δεν ήταν κιόλας και μέλος της ΕΔΕΚ], ο οποίος ανέπτυξε μια αμφίδρομη [πολιτική] σχέση με το ΑΚΕΛ. Παρά τες διαχρονικές δημοκρατικές του ευαισθησίες, [κάτι για το οποίο πρέπει να τον πιστώσουμε, αλλά τούτες περιορίζονται μόνο σε πολιτικό επίπεδο], εν τούτοις συμπεριφέρεται σαν ένα συνηθισμένο δημοσιοϋπαλληλικό “παχύδερμο” ... Αποτελεί κι αυτός ένα από τα αποτυχημένα παραδείγματα των “Νέων Δυνάμεων”. Η αριστερή συνείδηση δεν αποκτάται ακαδημαϊκά και ούτε ένας τυπολάτρης μπορεί όσο κι αν προσπαθήσει μπορεί να αποκτήσει αριστερή συνείδηση...

2. Παράλληλα όμως έχω και την άποψη ότι [ΚΑΙ] πάνω σ’ αυτό το θέμα υπάρχει και μια άκρατη υποκρισία [όχι μόνο από τον Παπασάββα] αλλά κι από τους επικριτές του. Γιατί ας πούμεν, δεν τίθεται επί τάπητος και θέμα για επανεξέταση της οξύμωρης [και καταφανώς άδικης] ] κατάστασης/πρακτικής, ένας δημόσιος υπάλληλος των κλιμάκων Α15 ή Α16, ο οποίος αμείβεται με πέραν των 100 χιλιάδων ευρω τον χρόνο, να δικαιούται δωρεάν ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ ένας ιδιώτης [είτε υπάλληλος, είτε αυτοεργαζόμενος] με μόνο 30 χιλιάδες εισοδήματα να μην δικαιούται; Φοβούνται οι εκάστοτε κρατούντες τες αντιδράσεις της ΠΑΣΥΔΥ [από μια τυχόν τέτοια κίνηση]; Και παρεμπιπτόντως μια και μιλάμε για υποκρισία και την Συντεχνία των Δημοσίων, που ήταν η ΠΑΣΥΔΥ, για να υποστηρίξει τον Παπασάββα [όπως υποστήριζε τις προάλλες κάποια κεκτημένα των υψηλά αμειβομένων δημοσίων υπαλλήλων];

Anef_Oriwn είπε...

Ύποπτε και Κομσομόλε,

[Πριν πάω παρακάτω, θα ήθελα να σημειώσω με ευχαρίστηση, πρώτον τις σποραδικές παρεμβάσεις του ΥποπτουΚοσμομόλου] ...

Πέραν λοιπόν, μιας γενικότερης μουρμούρας [ή αν θέλετε μιας κριτικής γεμάτης απογοήτευση και απαισιοδοξία], τι εισηγήσεις προτείνονται για ξεπέρασμα των προβλημάτων αδυναμιών και λαθών ή και για βελτίωση της κατάστασης; Εκτός κι αν θεωρούμε πως όλα είναι μαύρα κι άραχλα αλλά κι άραχνα [αραχνιασμένα δηλ. πεπαλαιωμένα που δεν σηκώνουν καθόλου αναπαλαίωση] ...

Προσωπική ΜΟΥ άποψη είναι ότι η σχέση [εξάρτησης ή/και επίδρασης] μεταξύ ηγεσίας και βάσης [μελών και οπαδών] ενός Αριστερού κόμματος [και στην συγκεκριμένη περίπτωση του ΑΚΕΛ] δεν είναι μονόδρομη αλλά αμφίδρομη. Κοντολογίς το ΑΚΕΛ είναι σήμερα ο πολιτικός φορέας που εκφράζει την κοινωνική συνείδηση της βάσης του [των μελών και οπαδών του] ... Και άτομα με χαρακτηριστικά/γνωρίσματα αυτής της κοινωνικής συνείδηση [της βάσης] είναι φυσικό να τα συναντούμαι και ανάμεσα στα στελέχη και την ηγεσία του Κόμματος. Γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα υπήρχε διάσταση ή αναντιστοιχία μεταξύ ηγεσίας και βάσης, κάτι που θα προκαλούσε σοβαρή εσωκομματική κρίση, ή/και μείωση των εκλογικών ποσοστών του ΑΚΕΛ [ίσως και αποχή από τις εκλογικές διαδικασίες] ... Άρα το ΑΚΕΛ εικόνα είναι της βάσης του και της μοιάζει [για να παραφράσουμε και λίγο τα λόγια του ποιητή] ...
Ένα Αριστερό Κόμμα [όπως ας πούμεν το ΑΚΕΛ], που ψηφίζεται από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος και το οποίο σήμερα είναι στην εξουσία είναι λογικό να έχει πλέον στες τάξεις του [και στους ψηφοφόρους του] κι ένα μεγάλο ποσοστό ανθρώπων που έχουν μικροαστική κοινωνική συνείδηση κάτι που μεταφέρεται και στα υψηλόβαθμα στελέχη που σήμερα κατέχουν μάλιστα και πόστα στην κυβερνητική μηχανή. Πόσο εύκολο είναι οκτώ απ’ αυτές τες αντικειμενικές συνθήκες και καταστάσεις να μιλάμε για διατήρηση μιας καθαρά προλεταριακής κοινωνικής συνείδησης, σ’ ένα κόμμα που έχει μαζικοποιηθεί και που με την έλευση των “Νέων Δυνάμεων” μετατρέπεται σε πολυσυλλεκτικό; [Εξ ου και οι σοσιαλδημοκρατικές πρακτικές του ΑΚΕΛ που ουκ ολίγες φορές έρχονται σε αντίθεση με τες θεωρητικές τους επεξεργασίες που γίνονται στη βάση του μαρξισμού – λενινισμού] ...
Απ’ εκεί και πέρα λοιπόν ο καθείς εξ Ημών και Υμών κρίνει και πράττει αναλόγως! Αν ελπίζει ότι τα πράματα μπορούν να βελτιωθούν [και με τη δική του συμβολή], παραμένει εντός [με κίνδυνο ή την πιθανότητα να τρώει κίτρινες ή ακόμα και κόκκινες κάρτες], αν όχι την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια ή/και στέκεται στο πλάι πυροβολεί εκ του ασφαλούς ...

Τέλος και κάτι πιο συγκεκριμένο πέραν της θεωρητικολογίας ...
Δεν ξέρω από που βρήκες ή τι έχεις υπ’ όψη ΣΟΥ και λες ότι «... Οι ΚΟΒ ασχολούνται μόνο με τις κατινιές και προσωπικά συμφέροντα. Γιατί οι ΚΟΒ έχουν γεμίσει από μικρο-συμφεροντολόγους, ανίδεους και πικρόχολους ...», αλλά μήπως αυτό δεν αποτελεί μια αντανάκλαση της υλικής [κοινωνικής] πραγματικότητας [που λαλεί τζι’ ο Λινός]; Προσωπικά δεν συμμερίζομαι απόλυτα την άποψη ΣΟΥ όμως αν το δούμε διαλεκτικά μήπως η ηγεσία είναι ο «καθρέπτης» αυτής της μικροαστικής πραγματικότητας; Υπό αυτά λοιπόν τα δεδομένα θέτω κι ένα δικό μου προβληματισμό: Μήπως η αλλαγή τρόπου εκλογής του Γενικού Γραμματέα δεν θα προσδώσει μια νέα δυναμική «στις κατινιές και τα προσωπικά συμφέροντα» και να δημιουργήσει μια εσωστρέφεια μέσα σ’ ολόκληρο το Κόμμα; Μήπως τούτο [καθώς θα καταστεί το κύριο θέμα διαπάλης και συζήτησης σ’ ένα Συνέδριο] δεν θα εκτρέψει τη σκέψη και τους προβληματισμούς ακόμα περισσότερο κι από πολλά άλλα που ίσως είναι και πιο σημαντικά και ουσιαστικά; [Προσωπικά προβληματίζομαι!] ...

Κομσομόλος είπε...

Ανεφ, τέθηκαν αρκετά ζητήματα και δεν θα επιδιώξω να απαντήσω σε όλα. Τα βασικά μόνο:

(υποθέτω ότι η απουσία κάθετης γραμμής / μεταξύ των ονομάτων Υποπτος "και" Κομσομόλος, καθώς και η αναφορά σου σε κάτι που είπε ο Ύποπτος χωρίς να απευθυνθείς συγκεκριμένα σε αυτόν αλλά και στους δυο μας, είναι τυχαία)

Συμφωνώ ότι σήμερα το ΑΚΕΛ αντικατοπτρίζει εν πολλοίς τη βάση του. Αυτή όμως η διαπίστωση μας οδηγεί σε κάποια άλλα ερωτήματα: Εργατική τάξη ΔΕΝ υπάρχει στην Κύπρο; Ο ρόλος του ΑΚΕΛ ΔΕΝ είναι να εκφράζει αυτή την τάξη; Και στο τέλος τέλος, αυτό που λες και συμφωνώ και γω, ότι "...οι σοσιαλδημοκρατικές πρακτικές του ΑΚΕΛ {...} ουκ ολίγες φορές έρχονται σε αντίθεση με τες θεωρητικές τους επεξεργασίες που γίνονται στη βάση του μαρξισμού – λενινισμού" ΔΕΝ συγχύζει τη βάση; Δεν θα έπρεπε δηλαδή να γίνουν εκείνες οι διαδικασίες που θα ξεκαθαρίσουν τελικά το χαρακτήρα του ΑΚΕΛ; Τι πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του, τις καταστατικές αναφορές σε μαρξισμό-λενινισμό, τις συνεδριακές αποφάσεις ή την καθημερινή πρακτική, η οποία σοσιαλδημοκρατίζει αρκετά -όπως λες και συ-;

Βασική προϋπόθεση για τη συμβολή του καθενός είναι το να είναι τουλάχιστον μέλος, και αυτή την ιδιότητα δεν την έχουμε όλοι όσοι νοιαζόμαστε για την Αριστερά.

Συμφωνώ επίσης με την απάντηση που έδωσες στον Ανώνυμο για το θέμα του Γ.Γ. αλλά διαφωνώ με την εισήγηση του Ύποπτου να εκλέγεται αυτός με παρόμοιο ουσιαστικά τρόπο που εκλέγηκε και ο Γιωργάκης Παπαντρέου Junior. Εκεί να δεις λαϊκισμό και ψηφολαγνεία…

Anef_Oriwn είπε...

Κομσομόλε,

Κατ’ αρχάς να απολογηθώ για τη παρεξήγηση και να διευκρινίσω ότι στην εισαγωγική ΜΟΥ πρόταση του προηγούμενου σχόλιου ΜΟΥ, υπάρχει λάθος – κάπου τα μάσησε ο δαίμων του πληκτρολογίου! Στην ουσία η πρόταση αυτή αντί «[Πριν πάω παρακάτω, θα ήθελα να σημειώσω με ευχαρίστηση, πρώτον τις σποραδικές παρεμβάσεις του ΥποπτουΚοσμομόλου] ...», έπρεπε να ήταν «[Πριν πάω παρακάτω, θα ήθελα να σημειώσω με ευχαρίστηση, πρώτον τις σποραδικές παρεμβάσεις του Υποπτου πάνω σε επίμαχα - σχετιζόμενα με το ΑΚΕΛ – ζητήματα, και δεύτερον να καλωσορίσω στην παρέα τον Κοσμομόλο] ...» ΔΕΝ ξέρω όμως, τι έγινε και χάθηκε ένα μέρος του σχολίου ΜΟΥ ... Πριν λίγο το ‘δα κι ΕΓΩ ...
Πέραν τούτου όμως, είχα απευθυνθεί και στους δύο σας μαζί [αν και είναι πασιφανές ότι είσαστε ξεχωριστά άτομα], όχι γιατί γράψατε κάτι το πανομοιότυπο αλλά, αλλά γιατί στην [προηγούμενη] απάντηση ΜΟΥ υπήρχαν σημεία όπου απαντούσα στα σχόλια και των δυο ΣΑΣ [αν και πιο πολύ καταπιάστηκα με ότι είπε ο Ύποπτος ... Κι εδώ να προσθέσω ακόμα ένα (δι)ερώτημα ΜΟΥ [προς τον Ύποπτο], με αφορμή ένα σχόλιο του προς ΕΣΕΝΑ [ημερ. 1/11/10 3:47 μ.μ.] … Όταν μιλά για «... ανθρώπους που έχουν τις ιδέες ... [αλλά] ... έχουν αποστασιοποιηθεί, γιατί η κατάσταση πια δεν τους εκφράζει, με αποτέλεσμα οι «άλλοι» να γεμίσουν το κενό και να εκμεταλλεύονται την ιδεολογία, το όνομα και την ιστορία ...», ποιους συγκεκριμένα εννοεί; [Με τες αοριστολογίες δεν βάζουμε τον δάκτυλο επί του τύπου των “ούλων”!]

Παράλληλα στη δική ΣΟΥ τοποθέτηση ότι «… Βασική προϋπόθεση για τη συμβολή του καθενός είναι το να είναι τουλάχιστον μέλος, και αυτή την ιδιότητα δεν την έχουμε όλοι όσοι νοιαζόμαστε για την Αριστερά», θα πω ότι η παρουσία στον χώρο της Αριστεράς μιας ξέχωρης πολιτικής πλατφόρμας προσώπων ή οργανώσεων ή ενός εντύπου που ΔΕΝ θα λειτουργούν όμως, ανταγωνιστικά, αποδομητικά και μηδενιστικά προς το ΑΚΕΛ ίσως θα βοηθούσε στην καλύτερη και πιο σφαιρική συζήτηση διαφόρων ζητημάτων και προβλημάτων και να πρότεινε λύσεις για αλλαγές ή έστω βελτιώσεις ... Η εποχή του “Ένα είν’ το Κόμμα” [στο χώρο της Αριστεράς], καλώς ή κακώς έχει περάσει!

Anef_Oriwn είπε...

Κομσομόλε,

Πιο πάνω ξέχασα να αναφέρω πως η “τέχνη” της ΑΚΕΛικής ηγεσίας να συνδυάζει στην θεωρία τον Μαρξισμό – Λενινισμό και στην πράξη τη σοσιαλδημοκρατία κράτησε σε μεγάλο βαθμό τη συνοχή και τη μαζικότητα του Κόμματος παρά τες σημαντικές κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που επήλθαν στην κυπριακή κοινωνία και οι οποίες θα μπορούσα να λειτουργήσουν αρνητικά για το ΑΚΕΛ [κάτι που δεν έγινε ακόμα] …

Κομσομόλος είπε...

Ανεφ, ευχαριστώ για τη διευκρίνηση με τα ονόματα εμού και του υπόπτου.

Για το τελευταίο σου σχόλιο, περί της "τέγνης" του ΑΚΕΛ "να συνδυάζει στην θεωρία τον Μαρξισμό – Λενινισμό και στην πράξη τη σοσιαλδημοκρατία [η οποία] κράτησε σε μεγάλο βαθμό τη συνοχή και τη μαζικότητα του Κόμματος παρά τες σημαντικές κοινωνικοοικονομικές αλλαγές που επήλθαν στην κυπριακή κοινωνία και οι οποίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αρνητικά για το ΑΚΕΛ [κάτι που δεν έγινε ακόμα]", θα πρέπει να ρωτήσω 2 πράματα:

1. Δεν νομίζεις ότι αυτός ο συνδυασμός είναι λίγο τραβεστί; Δικαίωμα του ΑΚΕΛ ασφαλώς να το κάνει, και συμφωνώ ότι όντως το κάνει αν και παίζει λίγο (μάλλον αρκετά) με τις δοσολογίες στο μίγμα. Όμως δεν είναι λίγο περιπαίξιμο; Και Μ-Λ και ΣΔ;

2. Λες ότι κράτησε αυτή η πρακτική το ΑΚΕΛ ενώ θα μπορούσε σε διαφορετική περίπτωση να "λειτουργήσουν αρνητικά", να έχει δηλαδή αρνητικές επιπτώσεις, κάτι που όπως σημειώνεις δεν έγινε ακόμα. Ποιες θα ήταν κατά τη γνώμη σου οι αρνητικές επιπτώσεις για το ΑΚΕΛ αν επέλεγε μια συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα αντί της -κατά τη γνώμη μου- σαλάτας; Μείωση των ποσοστών του; Αποξένωση της βάσης του; Απόσταση από τη διεκδίκηση της εξουσίας; Ή θα έπαυε να είναι αρεστό στους ξένους, όπως έλεγαν ως επιχήρημα οι επιθεωρητές στις ΚΟΒ για να πείσουν τα μέλη για το ορθό της αυτόνομης καθόδου στις προεδρικές;

Anef_Oriwn είπε...

Κομσομόλε,

Στα δύο ερωτήματα ΣΟΥ απαντώ ως ακολούθως [μια απάντηση και στα δυο – 1σε 2 που λαλούμεν!]:

Δεν ξερω αν ο συνδυασμός [σε θεωρητικό επίπεδο] του Μαρξισμού – Λενινισμού και [στην πράξη] της Σοσιαλδημοκρατίας είναι «λίγο τραβεστί» ή «σαλάτα» [όπως τον ονομάζεις], αλλά καλώς [και μπορεί κακώς για κάποιος] ένα Κόμμα [ακόμα κι Αριστερό] δεν θα επιλέξει [απλώς καιρού] ν’ αλλάξει τες πολιτικές του πρακτικές όταν είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει τα εκλογικά του ποσοστά σε σημαντική συρρίκνωση... Δηλαδή, να (ξανα)γίνει, ας πούμεν, ένα καθαρά προλεταριακό/εργατικό Κόμμα! Αυτό σίγουρα θα δημιουργούσε «... απόσταση από τη διεκδίκηση της εξουσίας»! Εξ άλλου, όπως είπα κάπου και πιο πάνω και συμφώνησες κι ΕΣΥ «... σήμερα το ΑΚΕΛ αντικατοπτρίζει εν πολλοίς τη βάση του...» [λόγια δικά ΣΟΥ αυτά]...
Παράλληλα ΟΥΔΕΠΟΤΕ το ΑΚΕΛ αποκήρυξε τον Σοσιαλισμό ή είπε ότι δεν έχει ως στόχο ΤΟΥ τον Σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας [στη βάση της θεωρίας του Μαρξισμού – Λενινισμού]. Απλώς μετέθεσε αυτό τον στόχο για το απώτερο μέλλον [γι’ αυτό και ενέκρινε σε κάποιο συνέδριο και διακήρυξη για τον «Εκσυγχρονισμό της κυπριακής κοινωνίας»], ασχέτως του αν ΕΓΩ [λόγου χάριν], είμαι πλέον πεπεισμένος ότι τα ΔΥΟ αυτά ζητήματα πρέπει πλέον να πάνε πακέττο [το 2 σε 1 που ΣΟΥ ‘λεγα και πιο πριν, επαναλαμβάνεται]! Ανεξαρτήτως του αν η πολιτική αυτή του ΑΚΕΛ είναι «τραβεστί» ή όχι, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι λύση θα υπάρξει [υπό τις παρούσες συνθήκες] ΜΟΝΟ αν υποταχτούμε στους ευρύτερους προγραμματισμούς της Δύσης [δες κι αυτό το κείμενο – link: http://phivosnicolaides.blogspot.com/2010/11/blog-post.html], κάτι που το ΑΚΕΛ [λόγω “ιδεοληψιών”(!), ΔΕΝ μπορεί να πράξει] ...

Τέλος ΜΟΥ επεξηγείς για λίγο τι εννοείς όταν λες [σε ρητορικό ερώτημα ΣΟΥ] ότι το ΑΚΕΛ «...θα έπαυε να είναι αρεστό στους ξένους, όπως έλεγαν ως επιχήρημα οι επιθεωρητές στις ΚΟΒ για να πείσουν τα μέλη για το ορθό της αυτόνομης καθόδου στις προεδρικές»;

Κομσομόλος είπε...

Άνεφ, να τα πάρουμε ένα-ένα και απολογούμαι για το μακρυνάρι που πιθανόν να ακολουθήσει.

Γράφεις "Δεν ξερω αν ο συνδυασμός [σε θεωρητικό επίπεδο] του Μαρξισμού – Λενινισμού και [στην πράξη] της Σοσιαλδημοκρατίας είναι «λίγο τραβεστί» ή «σαλάτα» [όπως τον ονομάζεις], αλλά καλώς [και μπορεί κακώς για κάποιος] ένα Κόμμα [ακόμα κι Αριστερό] δεν θα επιλέξει [απλώς καιρού] ν’ αλλάξει τες πολιτικές του πρακτικές όταν είναι ηλίου φαεινότερο ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει τα εκλογικά του ποσοστά σε σημαντική συρρίκνωση

Τι να τα κάνεις τα ποσοστά όταν σου τα δίνουν ψηφοφόροι που σε ψηφίζουν επειδή είσαι σοσιαλδημοκράτης με ολίγον μαρξισμό-λενινισμό; Θα τα πάρεις τα ποσοστά, και προκειμένου να τα ΞΑΝΑπάρεις, θα ασκήσεις σοσιαλδημοκρατική πολιτική, αφού γι αυτό σε ψήφισαν. Εγώ λέω ότι ακόμα και αν συρρικνωθούν τα ποσοστά σου, αυτό θα είναι προσωρινό, αφού η εργατική τάξη την οποία ΘΑ εκπροσωπείς αποτελεί την πλειοψηφία του λαού και με σωστούς χειρισμούς θα νιώσει ότι πραγματικά την εκπροσωπείς.

Επίσης λες "... Δηλαδή, να (ξανα)γίνει, ας πούμεν, ένα καθαρά προλεταριακό/εργατικό Κόμμα! Αυτό σίγουρα θα δημιουργούσε «... απόσταση από τη διεκδίκηση της εξουσίας»

Ασφαλώς, απόσταση όμως από τη διεκδίκηση αυτού του είδους την εξουσία, την αστική.

Στη συνέχεια αναφέρεις "Εξ άλλου, όπως είπα κάπου και πιο πάνω και συμφώνησες κι ΕΣΥ «... σήμερα το ΑΚΕΛ αντικατοπτρίζει εν πολλοίς τη βάση του...» [λόγια δικά ΣΟΥ αυτά]...

Ναι. Είναι γεγονός. Θα ήταν ωραίο νομίζω να μελετήσουμε τη σχέση της μετατόπισης τόσο του ΑΚΕΛ όσο και της βάσης. Δηλαδή: Το ΑΚΕΛ πάντα αντικατόπτριζε τη βάση του. Όμως στο παρελθόν (ίσως στο μακρυνό) η βάση του ΑΚΕΛ ήταν η φτωχολογιά. Σήμερα έχεις δίκιο ότι αυτό δεν ισχύει. Τι συνέβηκε; Έφυγε η φτωχολογιά από το ΑΚΕΛ; Και αν ναι που πήγε; Δεν έφυγε, και απλά πλούτισε; Δεν νομίζω. Άλλαξε το ΑΚΕΛ; Και από εκεί που εκπροσωπούσε τη φτωχολογιά έπαψε να το κάνει; Το να λέμε ότι σήμερα το ΑΚΕΛ αντικατοπτρίζει τη βάση του (αυτά είναι δικά ΣΟΥ λόγια και εγώ απλά συμφώνησα) είναι απλά μια διαπίστωση. Το γιατί της υπόθεσης όμως…

Για τη μετατόπιση της επιδίωξης του Σοσιαλισμού για πιο μετά, δεν θα το σχολιάσω, διότι ναι, μπορεί οι συνθήκες να μην ευνοούν σήμερα κάτι τέτοιο, αλλά όχι και να πάμε στο άλλο άκρο.

Για αυτό που θέλεις επεξήγηση, νομίζω ότι είναι απλό, δεν εννοούσα κάτι άλλο, στις ΚΟΒ όταν μπήκε η συζήτηση για την αυτόνομη κάθοδο στις προεδρικές, ένα από τα επιχειρήματα υπέρ Χριστόφια ήταν ότι ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ είναι αρεστοί στους ξένους (αυτολεξεί) ενώ ο Τάσσος δεν ήταν. Και αυτό δυστυχώς, δεν το αμφισβητώ καθόλου.

Κομμουνιστής είπε...

Ενδιαφέρουσα άποψη(χωρίς να με βρίσκει σύμφωνο). Τζιαι ακόμα πιο ενδιαφέρουσα κουβέντα.

Αφού είμαι άστεγος, ζητώ τζιαι τη δική σου φιλοξενία να πω τζιαι γω το ποίημα μου.

Θκιαβάζοντας τες συνεδριακές θέσεις του ΑΚΕΛ, έφκαλα το εξής συμπέρασμαν. Που τη μιαν σε κάθε ενότητα υπάρχει μια εισαγωγή που πετάσσει κάποιες "μαρξιστικοειδέίς" τσίοφτες, τζιαι μετά ακολουθεί το ζουμίν. Το οποίον αν το άκουεν ο Μαρξ είσιεν να τραβά τα μαλλιά του τζιαι να πει πάλε: "Αν εν τούτοι μαρξιστές, εγω εν είμαι".

Το ΑΚΕΛ εν έναν κόμμα το οποίον στα λόγια(τζιαι συνέχεια πιο χωστά) κρατά μια μαρξιστική στάση. Αλλά στην πράξη(που την εσωοργανωτική λειτουργίαν του, ως την πολιτική που εφαρμόζει) κρατά μιαν ξεκάθαρα δεξιά στάση.

Τζιαι στο Κυπριακόν τζιαι στην εσωτερική πολιτικήν.

Άνευ άνοιξες έναν πολλά σημαντικόν θέμαν:

"Ανεξαρτήτως του αν η πολιτική αυτή του ΑΚΕΛ είναι «τραβεστί» ή όχι, είναι πλέον ξεκάθαρο ότι λύση θα υπάρξει [υπό τις παρούσες συνθήκες] ΜΟΝΟ αν υποταχτούμε στους ευρύτερους προγραμματισμούς της Δύσης"

Τούτον εν πολλά δύσκολο πράμαν να απαντηθεί. Αλλά μπορώ να πω μια σκέψη τζιαι να το συζητήσουμεν.

Αν μας δώκουν λύσην οι ιμπεριαλιστές, σίουρα εν θα εν λύση που να συμφέρει τον Κυπριακό λαό(ούλλους δηλαδή). Ενδεχομένως να συνεχίζει να τον διχάζει τζιόλας. Τζιαι ενδεχομένως να μας φέρει σε πολλά άσιημην φάσην.

Επίσης αν οι σχεδιασμοί τους εμπεριέχουν τη διχοτόμηση της Κύπρου τι κάμνουμεν; Ή εναν πόλεμον; Μπορούμε να στηριχτούμε έστω τζιαι στο ελάχιστον πάνω τους.

Κομμουνιστής

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητοί Κομσομόλε και Κομμουνιστά,
Shερετώ ΣΑΣ!
Και καλωσορίζω με ιδιαίτερη χαρά τον Κομμουνιστή στο απάχικο ΜΟΥ!

Λόγω του ότι θα κάμω εκτάκτως μια νέα ανάρτηση για ένα επίκαιρο [περιβαλλοντικό] θέμα [για το οποίο έχω επιδείξει μια ιδιαίτερη ευαισθησία], ΣΑΣ ενημερώνω ότι επιφυλάσσομαι να επανέλθω για να σχολιάσω τα όσα ενδιαφέροντα και “αιρετικά” λέτε κι γράφετε όσο το δυνατόν πιο σύντομα... [Για το Συνέδριο του ΑΚΕΛ έχω στα σκαριά ακόμα ένα κείμενο, όμως εκεί το θέμα είναι και πιο “πικάντικο” και πιο συναρπαστικό] ...

Για την ώρα και απαντώντας στον Κομμουνιστή και δη στο ερώτημα του «τι κάμνουμεν», να αναφέρω ότι έχω πει [ουκ ολίγες φορές], πως για να ξεφύγουμε από τον εναγκαλισμό των δυτικών [των Αμερικανών, των Εγγλέζων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των Νατοϊκών κι όλης αυτής της συνοπαρτζιάς], καθώς κι από τες επιδιαιτησίες και τα χρονοδιαγράμματα τους, πρέπει να συστήσουμε και να αναπτύξουμε [ελληνοκύπριοι και τουρκοκύπριοι] ένα μαζικό κοινό επανενωτικό κίνημα ... Έτσι θα αναπτυχθεί περαιτέρω και η κουλτούρα της ειρηνικής συμβίωσης και παράλληλα το κίνημα θα αποτελέσει και το ανάχωμα, ή να αν θέτε και το αντίπαλο δέος, στο φανερό ή/και λανθάνων εθνικισμό ...
Μετά την εκλογή Έρογλου στην ηγεσία της κοινότητας στα κατεχόμενα είχα γράψει ένα κείμενο, δίκην επιστολής προς τον Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ, όπου έκαμνα συγκεκριμένες εισηγήσεις προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά δυστυχώς έμεινε στα συρτάρια ΜΟΥ ... Πρέπει να το ψάξω και ίσως αποτελέσει ένα ακόμα κείμενο ΜΟΥ για στον προσυνεδριακό διάλογο ...

ο ύποπτος είπε...

Ανεφ,
δεν ήθελες προσυνεδριακή συζήτηση; Φαίνεται ότι την έχεις. Σε μια ελεύθερη virtual ΚΟΒ όπου μπορεί ο καθένας να πει το δικό του (με ένα αξιοζήλευτο κόσμιο τρόπο και ευχαριστώ γι αυτό!!) δίχως να τον κατσαδιάσει ο αρχικοΚΟΒατζής ότι προσβάλει το κόμμα και την ιστορία. Και βλέπεις τι απασχολεί τον κόσμο; Όχι τα νερόβραστα τηλεκατευθυνόμενα (όχι όλα δηλαδή για να είμαστε ΚΑΙ δίκαιοι) στο φιρμάνι. Με άλλα λόγια ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ τζιε από εκεί η αναζήτηση λύσεων στα προβλήματα, περιλαμβανομένου του κυπριακού με βάση την ταυτότητα και όχι τες αρλούμπες.

Πολύ θα ήθελα να αγγίξω μερικά πολύ ενδιαφέρουσα σημεία που λέχθηκαν από τους αξιότιμους συνδρομητές αλλά είναι τόσα πολλά και ενδιαφέροντα και τόσος λίγος ο χρόνος.

@Ανεφ:
1. Πάντα με κατηγορείς ότι «μουρμουρώ» δηλ. υπονοείς ότι δεν έχω εισηγήσεις απλά μου αρέσει η μουρμούρα. Ξέρεις πολύ καλά ότι η απάντηση σε πολύπλοκα ζητήματα δεν είναι ΝΑΙ/ΟΧΙ, πολλές φορές είναι και υποκειμενική. Και ο χώρος και χρόνος πολύ περιορισμένος. Τζιερνώ οτιδήποτε ρόφημα τραβά η ψυshή σου (εννά πιέννει τωρά που σhειμωνιάζει) όπου και όποτε θέλεις για να μπορώ να απαντώ ευθέως και με μακρόσυρτα επιχειρήματα. Αλλά και αναφορές στις Γραφές(;).
2. Πιστεύω πολύ στην ηγεσία. Και συνήθως είναι το ανάποδο που συμβαίνει (από ότι λες). Είναι η ηγεσία που «κωλοσύρνει» τους υπόλοιπους και όχι το ανάποδο. Αυτό μας διδάσκουν οι Γραφές. Χωρίς να μειώνω τον ρόλο του κόσμου. Για παράδειγμα θα έλεγες ότι ο Λένιν ήταν «καθρέπτης» των κουλάκων της Τσαρικής Ρωσίας; Δεν νομίζω. Εκφραστής, πρόμαχος των αναγκών μπορεί. Κατ επέκταση η αδράνεια στις ΚΟΒ είναι συνεπακόλουθο της σύγχυσης (αλλαγής επιδιώξεων θα έλεγα εγώ) στην ηγεσία.
3. Δεν εννοούσα την εκλογή ΓΓ απευθείας από τα μέλη. Αλλά η ΚΕ των 100+5 είναι πολύ σοβαρό ζήτημα. Από την άλλη όμως αν η ηγεσία είναι «καθρέπτης» (όπως λες) τότε τι πιο καλός καθρέπτης από την άμεση και απ ευθείας εκλογή; Η συγκεντρωτική δημοκρατία υπάρχει ΜΟΝΟ όταν υπάρχουν ΚΟΒ. Δίχως ΚΟΒ, είναι μόνο συγκεντρωτισμός/ολιγαρχία και τίποτε παραπάνω.

Επιφυλάσσομαι και για άλλα.

arxiepiskopos είπε...

Στη χθεσινή τηλεοπτική συζήτηση στο Plus μεταξύ Παπαπέτρου-Νι-κωλάκη,ο τελευταίος ομολόγησε ότι αν ήταν δυνατόν να επιστρέψουν 100000 πρόσφυγες στα σπίτια τους με μια λύση(τόσοι επέστρεφαν με το Ανάν 5),αυτός θα άνοιγε 100 σιαμπάνιες.Είναι ο ίδιος που παραμυθιάζει τους αφελείς ότι δε δέχεται λύση χωρίς την επιστροφή και του τελευταίου πρόσφυγα στο σπίτι του!

Anef_Oriwn είπε...

Μερικά παράπλευρα και παρεμφερή [πιο πολύ επί της διαδικασίας και ολίγο τι επί της ουσίας] σχόλια:

1. Μετά τις 10 [η ώρα] θα υπάρχει νέα ανάρτηση στο Blog με θέμα περιβαλλοντικό. Θα μπορούσα να καταπιαστώ και με τες πολιτικές του διαστάσεις ή να κάμω αναφορά και στο συγκεκριμένο κεφαλαίο [για την Οικολογία και το Περιβάλλον] από τες Θέσεις, αλλά δεν έχω χρόνο τώρα. Η προσυνεδριακή συζήτηση [που λαλεί τζι’ ο Ύποπτος] που ξεκίνησε εδώ, μπορεί να την συνεχίσουμε ...

2. Ύποπτε,
Για να είμαι ειλικρινής ενόμιζα πως ζεις το εξωτερικό.
Πάντως το πιο κατάλληλο «... ρόφημα [...] τωρά που σhειμωνιάζει ...», εν η ζιβανία, φυσικά τσιλλιμενη με καλούς μεζέδες της εποχής [ας πούμεν κανένα αμπελοπούλιν, καμιά τραshήλαν, για κανένα καραόλον]!
Δεκτή η προ(σ)κληση ΣΟΥ. Άσε όμως να shειμωνιάσει αλλό λλ’ιον να παέννει τζιαι παραπάνω η ζιβανία.
Για τα υπόλοιπα [τα πολιτικά] που θέτεις θα επανέλθω ...

3. Arxiepiskopε,
Μα που εχάθηκες; Δηλαδή μετά τον Αρχιεπίσκοπο Πάφου και πάσης Κύπρου [με 8%] που θα άννοιεν shαππάνιες αν δεν εγκρινόταν το Σχέδιο Ανάν στο Δημοψήφισμα, τώρα εν να το κάμει τζι’ Νικόλας ο Υιός Παπαδοπούλου;

4. Κομσομόλε,
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αν γράφεις «μακρινάρια», γι’ αυτό και δεν υπάρχει λόγος να απολογείσαι. Κάποτε είναι απαραίτητα τζι’ αναγκαία για να εκφραστούμε πιο ολοκληρωμένα ...
Πάντως τα ερωτήματα που θέτεις «Έφυγε η φτωχολογιά από το ΑΚΕΛ;» ή «Άλλαξε το ΑΚΕΛ;», μοιάζει με την κουβέντα «Τι έγινε πρώτα, η όρνιχα ή το αφκον;» Φυσικά αν το δούμε διαλεκτικά εν η όρνιχα που πρέπει να έγινεν... Το ίδιο ισχύει και για το ΑΚΕΛ και την κοινωνική του βάση. Αν το δούμε μαρξιστικά και διαλεκτικά τι λες να ‘γινεν;

5. Κομμουνιστά,
Κάποιος φίλος [που έχει ενδιατρίψει στα ελληνικά κομματικά και πολιτικά δρώμενα] λέει ότι «το ΑΚΕΛ είναι το ΠΑΣΟΚ της Κύπρου με μαρξιστικο-λενινιστικό περιτύλιγμα!» Για τα υπόλοιπα θα επανέλθω ...

Anef_Oriwn είπε...

Επανέρχομαι για κάποιες πιο συγκεκριμένες απαντήσεις και σχόλια πάνω σε ζητήματα που έθεσαν οι φίλοι σχολιογράφοι Κομσομόλος, Κομμουνιστής και ο Ύποπτος ...

Κατ’ αρχάς να πω ότι ο λόγος [η γραφίδα] και των τριών φίλων χαρακτηρίζεται [αλλά με επιμέρους διαφοροποιήσεις ο καθένας], από μια απογοήτευση για την “χαμένη” αριστερή/προλεταριακή «ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ» του ΑΚΕΛ!

Απ’ εκεί και πέρα ...
Το ΑΚΕΛ έχει καταξιωθεί στη συνείδηση γενικώς των κυπρίων [τζιαι των Γρισκιανών τζιαι των Τούρκων] εργαζόμενων [κι όχι μόνο αυτών που ονομάζουμε εργατική τάξη], ως η ταξική κι αντιεθνικιστική πολιτική δύναμη της Αριστεράς στην Κύπρο. Κι αυτό δεν έγινε τυχαία ή πρόσκαιρα, αλλά μέσα από την οργάνωση και στήριξη όντως σκληρών ταξικών αγώνων κυρίως κατά τη δεκαετία του 1940, άλλων γνωστών κι αναγνωρισμένων κι άλλων σχεδόν άγνωστων ακόμα. Και λέω κι άγνωστων γιατί υπάρχουν και πολλά γεγονότα που οι νεώτεροι είτε τα αγνοούμε είτε τα γνωρίζουμε ακροθιγώς – απλώς ακούσαμε μια ή δκυο κουβέντες γι’ αυτά. Λόγου χάριν, την ερχόμενη Κυριακή θα γίνουν στα Περβόλια της Επαρχίας Λάρνακας τα αποκαλυπτήρια Μνημείου για την Εξέγερση των Αγροτών κατα των Τσιφλικάδων το 1948. Πόσοι ξέρουν λεπτομέρειες γι’ αυτό το γεγονός;

[Συνεχίζεται] ...

Anef_Oriwn είπε...

Στην πορεία, λοιπόν, του χρόνου το ΑΚΕΛ απέκτησε μια μεγάλη εκτίμηση μέσα στον κόσμο γενικότερα σε πιο πλατιά στρώματα [κι όχι μόνο μέσα στην εργατική τάξη ή στους εργαζόμενους γενικότερα] ... Τούτο το γεγονός, μαζί με την αλλαγή των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών στην Κύπρο και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου των κυπρίων [βασικά μετά την Ανεξαρτησία και δη από τα τέλη της δεκαετίας του 1960], άλλαξε και το κοινωνικό status των μελών και οπαδών του ΑΚΕΛ και κατ’ επέκταση και της κοινωνικής τους συνείδησης. Κι αυτό είχε ως αποτέλεσμα επιδράσεις στην ιδεολογία και την πολιτική του Κόμματος. Πως αλλιώς θα ήταν το ΑΚΕΛ πολιτικός εκφραστής της κοινωνικής συνείδησης των μελών και οπαδών του; Το ΑΚΕΛ δεν είναι [πλέον] καθαρά Κόμμα της Εργατικής Τάξης. Σήμερα στις τάξεις του έχεις από επιχειρηματίες εκατομμυριούχους μέχρι απλούς εργάτες όπως οδοκαθαριστές σαν τον φίλο ΜΟΥ τον Αποστόλη στη Λάρνακα! [Συνειδητοποιημένοι Αριστεροί είναι σίγουρα οι δεύτεροι] ...
Αυτή όμως η υπαρκτή πραγματικότητα αποτελεί και σχήμα οξύμωρο κι αντιφατικό. Γι’ αυτό και για κάποια ζητήματα υπάρχουν και συγχύσεις κι ασάφειες. Σίγουρα δεν γίνεται να κρατάς δκυο shοινιά – να ‘σαι δηλαδή και με τους μεν και με τους δε!
Όμως αυτή η αντίφαση δεν ήταν μέχρι πρόσφατα [πριν την παγκόσμια και τοπική οικονομική κρίση] και τόσο ευδιάκριτη. Βλέπετε ο μέσος κύριος [συμπεριλαμβανομένων και των Αριστερών] έχαιρε ενός ψηλού βιοτικού επιπέδου, απολάμβανε μια σχετικά άνετη ζωή και γενικώς ευημερούσε. [Φυσικά τώρα με την κρίση υπάρχουν αρκετές δυσκολίες, αλλά λίγο πολύ και πάλι καλά περνάει ο κύπριος] ... Λόγω αυτής της ευμάρειας οι αντιφάσεις και οι κοινωνικοοικονομικές ανισότητες [και τα διαφορετικά συμφέροντα] που ενυπήρχαν [και εξακολουθούν να υπάρχουν] μέσα στην κυπριακή κοινωνία γενικότερα, αλλά και ανάμεσα σε μέλη και οπαδούς του ΑΚΕΛ, δεν εκδηλώνονταν και τόσο έντονα. Όμως αυτή η κοινωνική νηνεμία και η ειρηνική ταξική συνύπαρξη αντανακλούσε και στην ιδεολογία και την πολιτική του ΑΚΕΛ. Γι’ αυτό και σήμερα έχουμε ένα μαρξιστικογενές [αφού δεν αποποιήθηκε τες ιδεολογικές του καταβολές] σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Και επειδή ούτως ή άλλως δεν θα προχωρήσουμε [ούτε σήμερα αλλά ούτε κι αύριο] σε ταξικές αντιπαραθέσεις και ρήξεις με σκοπό να πορευτούμε προς τον σοσιαλισμό, αυτές οι συζητήσεις [περί μαρξισμού – λενινισμού και ταξικής πάλης] έχουν [και για την ηγεσία αλλά και γα πολλούς άλλους αριστερούς] μόνο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον και φιλολογική αξία.
Φυσικά για να διεκδικήσει το [ΑΚΕΛ] με αξιώσεις την εξουσία, γιατί έχει ως στόχο είτε την επίλυση του κυπριακού [όπως καλή ώρα γίνεται προσπάθεια τώρα], είτε τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, πρέπει το Κόμμα να έχει από μόνο του μια σημαντική [δική του] εκλογική δύναμη ... Αλλά και πάλι την άνοδο του στην εξουσία [για να υλοποιήσει των όποιο στόχο του] ΔΕΝ θα την πετύχει από μόνο του, αλλά σε συνεργασία και συμμαχία μ’ άλλες κοινωνικές και πολφικές δυνάμεις, ή/και με την ανοχή κάποιων άλλων. Κι ένα Αριστερό Κόμμα της τάξεως του 32-35% θα μπει πιο δυναμικά κι απαιτητικά σε τέτοιες διαδικασίες παρά ένα κόμμα του 10% [όπως είναι ας πούμεν είναι το ΚΚΕ στην Ελλάδα]. Γιατί με 10% μόνο, δεν μπορεί να είσαι κόμμα εξουσίας [έστω κι αστικής], αλλά απλώς κόμμα [ή πολιτική δύναμη] διαμαρτυρίας κι αντίστασης.
Αυτά είναι τα δεδομένα και οι επιλογές σύντροφοι! Απ’ εκεί και πέρα, διαλέγουμε και παίρνουμε ότι κρίνουμε πιο ορθό! Και πορευόμαστε το δρόμο το δύσκολο [πάντοτε με πνεύμα κριτικό], επωμιζόμενοι και φορτίο και κόστος, κι όχι απλώς να θεωρητικολογούμε ...

Για κάποια επιμέρους ζητήματα [που αφορούν τον κάθε σχολιογράφο ξεχωριστά] θα προσπαθήσω να επανέλθω ...

Anef_Oriwn είπε...

Κομσομόλε,

Σίγουρα ο όρος «φτωχολογιά» δεν έχει σήμερα την ίδια σημασία που είχε πριν 50, 60 ή 80 χρόνια [όταν ας πούμεν ιδρυόταν και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κύπρου]... Οι σημερινοί Αγιάννηδες [τουλάχιστον στην Κύπρο] είναι οι συντριπτική πλειοψηφία των μεταναστών, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και ο γεγονός ότι αρκετοί συμπατριώτες μας κύπριοι ζούνε συνθήκες φτώχειας ... Γι’ αυτό πιστεύω ότι ο “αριστερός” λόγος ΜΑΣ πρέπει αν διαφοροποιηθεί σ’ αυτόν τον τομέα ή/και να περιλάβει και τα νέα δεδομένα [της εποχής ΜΑΣ] ...

Κομσομόλος είπε...

Άνεφ, δεν διαφωνώ με όσα λες. Έχω όμως μια ένσταση εκεί που λες "Γι’ αυτό και σήμερα έχουμε ένα μαρξιστικογενές [αφού δεν αποποιήθηκε τες ιδεολογικές του καταβολές] σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα. Και επειδή ούτως ή άλλως δεν θα προχωρήσουμε [ούτε σήμερα αλλά ούτε κι αύριο] σε ταξικές αντιπαραθέσεις και ρήξεις με σκοπό να πορευτούμε προς τον σοσιαλισμό, αυτές οι συζητήσεις [περί μαρξισμού – λενινισμού και ταξικής πάλης] έχουν [και για την ηγεσία αλλά και γα πολλούς άλλους αριστερούς] μόνο ακαδημαϊκό ενδιαφέρον και φιλολογική αξία."

Δεν γίνεται να έχεις ως μακροπρόθεσμο στόχο σου το μετασχηματισμό της κοινωνίας, και να αντιμετωπίζεις μόνο με ακαδημαϊκό ενδιαφέρον τη συζήτηση για το σοσιαλισμό. Δεν έχει μόνο φιλολογική αξία αυτή η συζήτηση αν πραγματικά έχεις το σοσιαλισμό ώς στόχο του μέλλοντος.

Θεωρώ πως αυτός ο στόχος δεν υπάρχει πια στο ΑΚΕΛ, και συνειδητά αφαιρέθηκε ΕΝΤΕΛΩΣ από το λεξιλόγιο του κόμματος...Να αρχίσει ο κόσμος σιγά-σιγά να τα ξεχνάει αυτά, να τα θεωρεί παράλογα, ανέφικτα και στο τέλος επιζήμια.

Anef_Oriwn είπε...

Κομσομόλε,

Λες ότι «... δεν διαφωνώ με όσα λες ...», αλλά υπάρχει μια πολύ ουσιαστική διάφορα στον τρόπο που οι ΔΥΟ μας προσεγγίζουμε τα ζητήματα που αφορούν με την πολιτική και τες πρακτικές του ΑΚΕΛ! ΕΓΩ, λόγου χάριν, θεωρώ ότι η πολιτική στάση και συμπεριφορά [καθώς και η πολιτική] της σημερινής ηγεσίας του ΑΚΕΛ υπαγορεύονται από τον τρόπο που σκέφτονται και λειτουργούν τα μέλη και οι οπαδοί του Κόμματος σήμερα, δηλ. είναι αποτέλεσμα της κοινωνικής τους συνείδησης, ενώ ΕΣΥ κρίνει ότι τα πάντα ορίζονται υποκειμενικά [ή γιατί έτσι τους ανάδοξεν] από την ηγεσία ... Θεωρείς, ας πούμεν, ότι «... ο στόχος ... [για σοσιαλιστικό μετασχηματισμός της κυπριακής κοινωνίας] ... δεν υπάρχει πια στο ΑΚΕΛ ...» Μα αν όντως είν’ έτσι δεν θα υπηρχε αναντιστοιχία μεταξύ ηγεσίας και βάσης; Ή μήπως ο σοσιαλισμός έπαψε αντικειμενικά [λόγω αλλαγής των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών] να ενδιαφέρει τον ΑΚΕΛικό;

Anef_Oriwn είπε...

Και δυο λόγια για επιμέρους ζητήματα που έθιξε ο αγαπητός σχολιογραφος Κομμουνιστής:

Κομμουνιστά,

Σίγουρα και δεν μπορούμε να εμπιστευτούμε τους ιμπεριαλιστές και ούτε μπορούμε «... να στηριχτούμε έστω τζιαι στο ελάχιστον πάνω τους ...», καθότι ΔΕΝ μπορούν και ΔΕΝ θέλουν να δώσουν λύσεις που να πανε κόντρα στα δικά τους συμφέροντα – αυτά είναι που κοιτάζουν πως να βολέψουν πρώτα! Οι λύσεις που δίνουν [μέσα από συμφωνίες που υπογράφονται σε πανηγυρικές εκδηλώσεις] είτε δεν εφαρμόζονται [όπως Συμφωνία του Όσλο για το παλαιστινιακό], ή εφαρμόζονται με χίλια δυο προβλήματα και παλινδρομήσεις [Συμφωνία του Ντέιτον για το βοσνιακό] ...
Σήμερα όμως στο παγκόσμιο πολιτικο-στρατιωτικό παιχνίδι έμειναν μόνο τους, ανεξαρτήτως του πως λέγονται [αμερικάνοι, εγγλέζοι, ευρωπαίοι, νατοϊκοί, ρώσσοι] ζιαι κόφκουν τζιαι ράφκουν. Δεν υπάρχει αντίπαλο δέος [εκτός αν shυλλοφαϊθούν μόνοι τους]! Γι’ αυτό και ΔΕΝ μπορούμε να τους παραγνωρίσουμε και ούτε να τους υποτιμήσουμε!
Η δική ΜΑΣ απάντηση [κι αντίσταση] στους κάθε λογής και διαλογής ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, [όπως είπα και σ’ άλλες παρεμβάσεις ΜΟΥ], δεν μπορεί να είναι άλλη από τη σύσταση ενός μαζικού και δυναμικού δικοινοτικού επανενωτικού κινήματος. Κι εδώ πρέπει να επικεντρώσει πλέον την προσοχή του το ΑΚΕΛ [χωρίς αν σημαίνει ότι το ΑΚΕΛ πρέπει αν καππέλιασει ένα τέτοιο κίνημα] ... Δυστυχώς όμως, βλέπω ότι η πλειοψηφία ελληνοκυπρίων και των τουρκοκυπρίων να έχει συμβιβαστεί και βολευτεί πλέον με την ιδέα της διχοτόμησης

Anef_Oriwn είπε...

Και τέλος μερικά πιο εξειδικευμένα σχόλια πάνω στα όσα γράφει ο αγαπητός σχολιογράφος ο Ύποπτος:

Ύποπτε,

1. Σίγουρα η ηγεσία παίζει τον πιο σημαντικό ρόλο στα κομματικά δρώμενα και συνήθως «... είναι η ηγεσία που «κωλοσύρνει» τους υπόλοιπους και όχι το ανάποδο ...», Αλλά τούτο είναι [δηλ. αυτό το «κωλόσυρμα» είναι αποτέλεσμα των συγκεκριμένων συνθηκών της εποχής, οπόταν η ηγεσία του κόμματος γίνεται [όπως λες κι ΕΣΥ] «εκφραστής, πρόμαχος των αναγκών ν...». Κατ’ επέκταση και η «αδράνεια στις ΚΟΒ» που παρατηρούμε σήμερα είναι κι αυτή δημιούργημα κι απότοκο των σημερινών συνθηκών. Γιατί όπως λαλεί τζι’ ο ποιητής [ο Κώστας Βάρναλης] “Εγώ ‘μαι τέκνο της ανάγκης/ κι ώριμο τέκνο της οργής” - κι όταν δεν υπάρχει ανάγκη και οργή δεν βγάζεις κι οργισμένους ηγέτες!

2. Για το ζήτημα της εκλογής του Γενικού Γραμματέα του Κόμματος θα επαναλάβω την διαφωνία του όπως την εξέφρασε πιο πάνω ο Κομσομόλος: Ότι δηλ. δεν πρέπει «... να εκλεγεγεται … με παρόμοιο ουσιαστικά τρόπο που εκλέγηκε και ο Γιωργάκης Παπαντρέου Junior ... [γιατί θα εκπίπτουμε σε] ... λαϊκισμό και ψηφολαγνεία…»

3. Τέλος θα επαναλάβω την πρό(σ)κληση ΜΟΥ να ΜΑΣ πει ποιους συγκεκριμένα εννοεί όταν μιλά για «... ανθρώπους που έχουν τις ιδέες ... [αλλά] ... έχουν αποστασιοποιηθεί, γιατί η κατάσταση πια δεν τους εκφράζει, με αποτέλεσμα οι «άλλοι» να γεμίσουν το κενό και να εκμεταλλεύονται την ιδεολογία, το όνομα και την ιστορία...»