Ανάρτηση 72*/2010 [διακοπευτική**, ελλαδίτικη, αφιερωματική, μουσική και πολιτική] – Για το άσμα του Τόκα “Η δική μου πατρίδα ... ”***

Σημειώσεις και επεξηγήσεις:

1. * - Το κείμενο της σημερινής ανάρτησης γράφτηκε το Σαββατοκύριακο 25-26 του Σεπτέμβρη του 2010 ... Το αναρτώ σήμερα 1η τ’ Οκτώβρη, τιμώντας έτσι και τα 50χρονα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ευχόμενος [εκ βάθους καρδίας] την Επανένωση του νησιού ΜΑΣ [χωρίς να ξέρω – που να ΜΕ πάρει να ΜΕ σηκώσει - που το βασίζω και κάμνω τούτην την ευχή]...
Ένα άλλο κείμενο που μισόγραψα για τες "πολύκροτες" δηλώσεις του Προέδρου Χριστόφια στο Brookings Institute περί των εισβολών από τες "Μητέρες – Πατρίδες", θα τ’ αφήσω για τες αρχές της βδομάδας.

2. ** - Θα διερωτάστε όμως τι σχέση μπορεί να έχει το τραγούδι του Τόκα [σε στίχους της Neşe Yaşın] με τις διακοπές ... Τούτο θα το ανακαλύψετε διαβάζοντας παρακάτω στο κείμενο ΜΟΥ. Για την ώρα να ΣΑΣ πω ότι η [πολιτική] ιστορία που θα ΣΑΣ αφηγηθώ επεσυνέβη κατά τες φετινές αυγουστιάτικες ΜΑΣ διακοπές στην Μητέρα Πατρίδα. [ΕΜΕΙΣ, αν και ανθέλληνες κι απάτριδες κάναμε διακοπές εν Ελλάδι, για να στηρίξουμε και τους αδερφούς έλληνες].

3. *** - Το άσμα "Η δική μου πατρίδα ..." αφιερώνεται σ’ ΟΛΟΥΣ όσους αισθάνονται κύπριοι [ανεξαρτήτως εθνικών καταβολών ή της σύνδεσης τους με την όποια άλλη κοινότητα - θρησκευτική, γλωσσική ή πολιτιστική] και οι οποίοι μάχονται για την Επανένωση των δύο κομματιών τής «δικής μας πατρίδας» και του κόσμου της [link για το τραγούδι: http://www.youtube.com/watch?v=0AOLcN7a6P8].

************************************
Εισαγωγικό σημείωμα:

Ένα από τα ωραιότερα πράγματα που κάναμε φέτος το καλοκαίρι [η αχτύπητη τριμελής κι αχώριστη παρέα των τελευταίων χρόνων] και σε πείσμα μάλιστα των όποιων οικονομικών δυσκολιών, ήταν ένα ταξίδι στην αγαπημένη Ελλάδα! Ήταν ένα συναρπαστικό οδοιπορικό [με αυτοκίνητο] στη Νότια Πελοπόννησο [κυρίως στη Λακωνία] και στα Κύθηρα. Το ταξίδι περιελάμβανε επισκέψεις σε μέρη απίθανα, πανέμορφα κι υπέροχα - εξαιρετικής φυσικής ομορφιάς αλλά και ιστορικού ενδιαφέροντος, όλα πρωτόγνωρα για ‘ΜΑΣ! [Ήταν το πρώτο ΜΑΣ ταξίδι στην Πελοπόννησο].
Επειδή όμως αυτή η ανάρτηση ΔΕΝ είναι ταξιδιωτική [άλλα ζητήματα και διερωτήματα θέλω να πραγματευτώ και να θίξω], δεν θα καταπιαστώ τώρα με ταξιδιωτικές περιγραφές και λεπτομέρειες, επιφυλάσσομαι όμως να το πράξω σε ευθετότερο χρόνο. Για την ώρα απλώς θα καταγράψω [με πολύ συνοπτικές αναφορές] τα πιο σημαντικά και αξιόλογα μέρη που επισκεφτήκαμε στην ταξιδιωτική ΜΑΣ εκείνη περιπλάνηση:1. Τρίπολη [μικρή βόλτα στο κέντρο και μόνο για μεσημεριανό],

2. Μυστράς [μεγάλος και εντυπωσιακός ο χώρος. Σε τραβά για να τον εξερευνήσεις, αλλά πολύ κουραστική η αυτο-ξενάγηση που κάναμε σε απότομες ανωφέρειες και κατωφέρειες για να φτάσουμε στα διάφορα αξιοθέατα κτίσματα και μάλιστα ντάλα μετα-μεσημεριάτικα],

3. Γύθειο [μικρή πόλη αμφιθεατρικά κτισμένη πουπαναθκιόν της θάλασσας. Εχει σοβαρό πρόβλημα με την αποκομιδή των οικιακών σκουπιδιών – πετιούνται σε συγκεκριμένους ανοικτούς χώρους μέσα στην πόλη(!) κι απ’ εκεί φορτώνονται με μπουλντόζες σε φορτηγά για να μεταφερθούν αλλού. Κάτι σαν μικροί ανοιχτοί διαμετακομιστικοί σταθμοί. Να πω όμως ότι φάγαμε καταπληκτική ψαρόσουπα σε ψαροταβέρνα μετά από μια περιπετειώδη παραγγελιά, αν και η θάλασσα στις παραλιακές ταβέρνες μυρίζει άσχημα],

4. Αρεόπολη [δεν ξεκολλούσαμε για να φύγουμε και να πάμε παρακάτω – θα αναφερθώ αναλυτικά πιο κάτω],

5. Σπήλαιο του Δυρού [ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ! – σηκώνει ξεχωριστή ανάρτηση κυρίως με φωτογραφικό υλικό!],

6. Μάνη [άγρια ομορφιά και διάσπαρτη με πυργόσπιτα, άλλα ερειπωμένα κι άλλα αναπαλαιωμένα, τα πιο γνωστά εκείνα της Βάθειας],

7. Ελαφόνησος [απίθανα εξαιρετική παραλία που θυμίζει νησιά τροπικά – πολύ λίγο κάτσαμε, βιαζόμαστε να προλάβουμε το καράβι απ’ την Νεάπολη για τα Κύθηρα],

8. Κύθηρα [με όμορφες παραλίες, χαμηλή βλάστηση, υπέροχο φαγητό κυρίως τα θαλασσινά, σπηλιές, μικρούς καταρράκτες, νερόμυλους, μοναστήρια και εξωκλήσια, τοπία καμένα απο τις προσφάτες αυγουστιάτικες πυρκαγιές, το ηλιοβασίλεμα και τη πανσέληνο που χαρήκαμε από το Κάστρο στη Χώρα, τη συναυλία με τον Μιλτιάδη Πασχαλίδη στον Αβλέμονα, τη γεωργοκτηνοτροφική έκθεση και τους παραδοσιακούς κυθηριώτικους/τσιριγιώτικους χορούς στα Φράτσια - από τα Κύθηρα ψωνίσαμε μέλι θυμαριώτικο, λαδοτύρι, φατουράδα (λικέρ όπως το ρακόμελο), ελίτσες πράσινες σε βαζάκι και κάποια γλυκά που μοιάζουν με τα αμυγδαλωτά],

9. Μονεμβασιά [εντυπωσιακή(!) η Καστροπολιτεία ιδίως το βράδυ, υπέροχο φαγητό με εξαιρετικές παραδοσιακές τοπικές γεύσεις – σαΐτι, λουκάνικο με γεύση πορτοκαλιού, τηγανιά],

10. Ναύπλιο [δεν μ’ άκουσαν gamoto και δεν πήγαμε βαρκάδα μέχρι το Μπούρτζι, για να το δούμε κι από κοντά, όπως ήθελα]...

Στην Αρεόπολη και στη Μάνη.
Στην Αρεόπολη [που ανήκει στο Δήμο Οιτύλου και βρίσκεται στην “είσοδο” της Μάνης και τ’ όνομα της το πήρε από τον Θεό Άρη] πήγαμε δυο φορές μέσα στη ίδια μέρα. Η πρώτη ήταν προ-μεσημεριάτικα, προερχόμενοι από τη βάση ΜΑΣ [το Γύθειο] και καθ’ οδό για τον Πύργο Διρού για να επισκεφτούμε και να ξεναγηθούμε στο Σπηλαίο της Βλυχάδας [ή Γλυφάδας]. Το Σπήλαιο αυτό θεωρείται [από κάποιους] το ωραιότερο λιμναίο σπήλαιο στον κόσμο. Κάναμε τη βόλτα ΜΑΣ στην πλατεία της πόλης και στο παραδοσιακό κέντρο [λέγεται ότι εκεί πρωτο-υψώθηκε η σημαία της Ελληνικής Επανάστασης τον Μάρτη του 1821 από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη – υπάρχει και άγαλμα του στην πλατεία], φάγαμε και πίττα μανιάτικη και ήπιαμε και τα ποτά ΜΑΣ [καφέδες και χυμό] σερβιρισμένα από μια βουλγαρούδα(!), για την οποία ξεροστάλιαζαν τα γερόντια του καταστήματος. Ψωνίσαμε και μέλι, σύγκλινο και τσίπουρο από ένα παρακείμενο μαγαζί... [Το σύγκλινο είναι παστό χοιρινό κρέας που διατηρείται σε λίπος – τον μεζέ αυτό τον φτιάχνουν και στην Κρήτη, κατά Σφακιά μεριά, απ’ όπου πήρανε το 2004 όταν την επισκεφτήκαμε].
Εκεί στην πλατεία της Αρεόπολης προσέξαμε να υπάρχουν στοιβαγμένες πολλές καρέκλες και αφίσες με ανακοινώσεις που προανάγγελλαν για το βράδυ συναυλία αφιερωμένη στον συμπατριώτη ΜΑΣ Μάριο Τόκα, όπου θα τραγουδούσε κι ο Δημήτρης Μπάσης - ακόμα ένα κίνητρο για να παρακολουθήσουμε τη συναυλία].
Σ’ αυτό το σημείο όμως θα ‘θελα να σημειώσω και κάτι που ΜΟΥ ‘κανε εξ αρχής εντύπωση. Εκεί στον Δήμο Οιτύλου [και κυρίως στην Αρεόπολη] υπήρχαν για ολόκληρο τον Αύγουστο [και σύμφωνα με το πρόγραμμα που αναγραφόταν στην αφίσα βρείτε στο link: http://www.yougles.com/m/events/view/POLITISTIKO-KALOKAIRI-DHMOY-OITYLOY-2010], κι άλλες προγραμματισμένες πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις που έδιναν ψυχαγωγία σε ντόπιους και ξένους [επισκέπτες].
[Εμείς μόλις προλάβαμε τη συναυλία που ήταν αφιερωμένη στον Μάριο Τόκα, ενώ μετά 1-2 μέρες θα είχε και αναπαράσταση του μανιάτικου γάμου].
Φύγαμε από την Αρεόπολη κατά το μεσημέρι για να πάμε να επισκεφτούμε τα Σπήλαια στον Πύργο Διρού. Μεγάλο μέρος της μαγευτικής περιήγησης σ’ αυτό το «κέντρο της γης» [που διαρκεί κάπου 30 με 40 λεπτά] γίνεται με βάρκα [που την κατευθύνουν specialίστες βαρκάρηδες. Ακολούθως συνεχίσαμε για να κάνουμε το γύρο της Μάνης, μιας κακοτράχαλης κι άγονης γενικότερα περιοχής με χαμηλή βλάστηση και με χαμηλά λιοστάσια κει δα. Κάναμε στάση στον Γερολιμένα για φαγητό [σουβλάκι, γύρο, σύγκλινο και αρνίσια παϊδάκια] και κολυμπήσαμε στον Κυπάρισσο παρά τον αρχαιολογικό χώρο της Καινόπολης [αφήσαμε το αυτοκίνητο στο δρόμο και περπατήσαμε κάπου 8-10 λεπτά]. Η παραλία είναι με μεγάλα άσπρα βότσαλα, αλλά με καθάρια και κρύα νερά και με “θαμώνες” κυρίως νεαρόκοσμο. [Με κάποιους/ες πιάσαμε και την κουβέντα] ...
Ακολούθως συνεχίσαμε για να κάνουμε τον γύρο του “ποδιού” της Μάνης. Παρκάραμε στην ξακουστή Βάθεια κι είδαμε τους αναπαλαιωμένους πύργους, χαζέψαμε εκ του μακρόθεν τον κολπίσκο όπου βρίσκεται το Πόρτο Κάγιο, φωτογραφήσαμε τες γελάδες που έβοσκαν λίγο έξω από το δρόμο και αργά το απόγευμα καταλήξαμε στη βάση ΜΑΣ.

Πίσω στην Αρεόπολη για την συναυλία - αφιέρωμα στον Μάριο Τόκα [και μια μεγάλη “πατάτα”].

Στο Γύθειο κάναμε το μπάνιο ΜΑΣ, αλλάξαμε ρούχα, ήπιαμε και κάνα ποτάκι και πριν σκοτεινιάσει τελείως πήραμε [ξανά] το δρόμο για την Αρεόπολη. Δύσκολη η οδήγηση τη νύχτα και δη σε μέρη άγνωστα και μάλιστα με δρόμους στενούς και ελικοειδείς, όπου δεν μπορείς να τρέξεις [και την μέρα ακόμα] πάνω από 40 έως 50 χιλιόμετρα. Είπαμε όμως να μην χάσουμε ευκαιρίας δοθείσης την συναυλία για τον Τόκα.

Η πλατεία της πόλης [όπου και το άγαλμα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη] ήταν γεμάτη τραπέζια και κόσμος πολύς καθόταν. Το ίδιο πράξαμε κι ΕΜΕΙΣ. Κι αφού πήρα κάποιες πληροφορίες από ένα παπά που καθόταν με την παρέα του κάπου εκεί τακτοποιηθήκαμε κι ΕΜΕΙΣ σε κοντινό τους τραπέζι. Πήραμε και τα σχετικά για να τσιμπήσουμε κάτι τις [σουβλάκια, γουρουνόπουλο, πατάτες τηγανιτές, σαλάτες, μπύρες κι αναψυκτικά].
Μετ’ από λίγη ώρα ξεκίνησε και το πρόγραμμα. Στην αρχή το επίσημο με τες σχετικές εισαγωγές, προσφωνήσεις και χαιρετισμούς [ας πούμεν από τη σύζυγο του Τόκα]. Τότε ακούσαμε και την μεγάλη “πατάτα”, που αποτέλεσε και την αφορμή για τούτο το post. Ο παρουσιαστής του προγράμματος [προφανώς κάποιος από την πολιτιστική/καλλιτεχνική επιτροπή του Δήμου] στην εισαγωγική του ομιλία που περιλάμβανε κι ένα βιογραφικό για τον Μάριο Τόκα είπε περίπου τα εξής: «Ο Μάριος Τόκας ήταν και πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης. Γι’ αυτό και δεν τον άφησε ασυγκίνητο το δράμα της ιδιαίτερης του πατρίδας της Κύπρου. Μέσα από τα τραγούδια του “Βουνό μου Πενταδάχτυλε” και “Η δική μου πατρίδα ...", εκφράζει τον πόθο και τον αγώνα του κυπριακού ελληνισμού για απελευθέρωση». [σημ.: Οι υπογραμμίσεις είναι δικές ΜΟΥ] ...
Πιο μετά πέτυχα τον παρουσιαστή σ’ ένα τραπέζι κάπου κοντά στο δικό ΜΑΣ [πηγαινοερχόταν σε κοντινό τραπέζι όπου – εκ των υστέρων αντιλήφτηκα ότι – καθόταν ο Δήμαρχος] και του επισήμανα ότι ΔΕΝ γίνεται να μιλάμε για «αγώνα του κυπριακού ελληνισμού», κάνοντας αναφορά σ’ ένα τραγούδι τους στίχους του όποιου έγραψε μια τουρκοκύπρια. ΜΟΥ απάντησε ότι δεν γνώριζε αυτή τη λεπτομέρεια και ότι το βιογραφικό τους δόθηκε από τη σύζυγο του Τόκα [η οποία παρευρισκόταν και στην εκδήλωση] ... ΕΓΩ τι να πω άλλο; Απλώς κούνησα το κεφάλι ΜΟΥ! [Τώρα θα ΜΕ παραλάβουν οι γνωστοί ελληναράδες κι αφού με πουν «προδότη», θα γκαρίσουν και θα πουν ότι προσβάλλω τη μνήμη του Μάριου Τόκα]...
[Το επόμενο που ίσως ακούσουμε είναι ότι τους στίχους του συγκεκριμένου τραγουδιού τους έγραψε ελληνοκύπριος ή ότι η Neşe Yaşın έχει ελληνικές καταβολές!]Κατά τ’ αλλά η συναυλία κύλησε όμορφα [ωραιότατη η μουσική του Τόκα – κρίμα που έφυγε νωρίς]. Πιάσαμε και την κουβέντα μ’ ένα νεαρό από την παρέα του τραπεζιού απέναντι οι οποίοι προφανώς ήταν ντόπιοι - δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι ξεκίνησε να ΜΑΣ λέει για την «Αριστερά στην Αρεόπολη». Πάντως μέσω του νεαρού ο Δήμαρχος ΜΑΣ δώρισε κι ένα βιβλίο [λεύκωμα με φωτογραφίες] για τη Μάνη, με τίτλο “Μάνα Μάνη” ...

******************************
Την επόμενη έπρεπε να φύγουμε νωρίς – είχαμε να περάσουμε για μπανάκι από την Ελαφόνησο κι ακολούθως να προλάβουμε το καράβι για τα Κύθηρα ...

Anef_Oriwn
Πέμπτη 30/9/2010

Υστερόγραφον: Η προηγούμενη ανάρτηση ΜΑΣ ήταν η 200η! Για να δούμε μέχρι που θα αντέξουμε και φτάσουμε!