Ανάρτηση 67/2010 [σύντομη, επετειακή, ποιητική, χιλιανή κι αμερικάνικη] – Για το πραξικόπημα στη Χιλή κι ένα ποίημα του Πάμπλο Νερούντα.

Παρακάμπτοντας για λίγο την κυπριακή επικαιρότητα [ας πούμεν τες συζητήσεις και προτάσεις για το περιουσιακό], προχωρώ στα γρήγορα [χωρίς πολλές λαφαζανιές και λόγια περιττά] σε μια σύντομη επετειακή ανάρτηση. Στόχος και σκοπός ΜΟΥ είναι να θυμίσω ότι σήμερα, 11 του Σεπτέμβρη, εκτός από επέτειος των τρομοκρατικών κτυπημάτων [το 2001] στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης [αλλά κι αλλού στις Ηνωμένες Πολιτείες] από αμερικανο- εκπαιδευμένους Αλ-Καϊντανούς τρομοκράτες, υπάρχει ακόμα μια [πιο] θλιβερή επέτειος.

Σήμερα είναι και η επέτειος του αμερικανοκίνητου στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Χιλή που έγινε στες 11 του Σεμπτέβρη του 1973. Το χουντικό εκείνο πραξικόπημα ανέτρεψε την νόμιμη αριστερή κυβέρνηση της “Unidad Popular” και τον (αστικο)δημοκρατικά εκλεγμένο Πρόεδρο της χώρας μαρξιστή και σοσιαλιστή Σαλβαντόρ Αλιέντε. Ο Αλιέντε μάλιστα σκοτώθηκε, υπερασπιζόμενος τη νομιμότητα, κατα την επίθεση των πραξικοπηματιών στο Προεδρικό Μέγαρο. Με το πραξικόπημα εγκαθιδρύθηκε στη χώρα μια στυγνή και αιμοσταγής φασιστική δικτατορία που έβαλε τη χώρα στον γύψο για πολλά χρόνια. Χιλιάδες οι δολοφονημένοι, οι συλληφθέντες, οι βασανισθέντες. Πολύ παραστατικά δίνει το κλίμα εκείνων των ημερών [περιγράφοντας τες επεμβάσεις και την οργάνωση του πραξικοπήματος από τους αμερικάνους, την τρομοκρατία, τες συλλήψεις, τα βασανιστήρια, τες δολοφονίες] ο Κώστα Γαβράς στην ταινία του “Ο Αγνοούμενος”. Προσωπικά την έχω δει 2-3 φορές! [Την έπαιξε μερικές φορές το ΡΙΚ κατα σε επετείους της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο]! Αν δεν την έχετε δει, κάντε το έστω και τώρα. Η ταινία παρουσιάζει τα γεγονότα εκείνης της εποχής στην Χιλή μέσα από τες προσπάθειες ενός συντηρητικού και θρησκευόμενου αμερικανού να βρει τον αριστερό δημοσιογράφο γιο του [αμερικανός κι αυτός φυσικά] που εργαζόταν στην Χιλή για μια τοπική αριστερή εφημερίδα και εξαφανίστηκε τες μέρες τους πραξικοπήματος. Τελικά τον εντόπισε αλλά νεκρό – δολοφονημένο από τα όργανα του φιλοαμερικάνικου νέου [χουντικού] καθεστώτος του δικτάτορα στρατηγού Πινοσέτ!

[Τότε, το 1973, ήμουν έφηβος και θυμάμαι πως εναγωνιωδώς καρτερούσαμε να μάθουμε δκυό πράματα για τες εξελίξεις γύρω από το πραξικόπημα, παίρνοντας πρωί - πρωί την “Χαραυγή”].

Σήμερα το πρωί άκουα τον Ρικάρντο Λόπεζ [χιλιανός που ζει στην Κύπρο] να μιλά στον “ΑΣΤΡΑ” [για την επέτειο του πραξικοπήματος αλλά και για την παγίδευση 33 χιλιανών μεταλλωρύχων στα έγκατα της γης - σε βάθος 700 μέτρων - και των προσπαθειών που καταβάλλονται για τον απεγκλωβισμό τους] να λέει ότι η σημερινή δεξιά κυβέρνηση της Χιλής, προσπαθεί να βγάλει από τες φυλακές τους καταδικασθέντες για συμμετοχή στο πραξικόπημα ή/και για βασανιστήρια και δολοφονίες. [Κάτι παρόμοιο μ’ αυτό που ‘καμε κι ο Κληρίδης μόλις εκλέγηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας με τους 62 απολυθέντες για αντικυβερνητική δράση δημόσιους υπαλλήλους, τους όποίους επανέφερε στες δουλειές τους!]

Κλείνοντας το σύντομο αυτό [επετειακό] κείμενο μου θα παραθέσω [αμέσως πιο κάτω] και τιμής ένεκεν, ένα ποίημα του χιλιανού κομμουνιστή ποιητή Πάμπλο Νερούντα [1904-1973 – Πέθανε στες 23 του Σεπτέμβρη του 1973, δηλ. μόνο μερικές μέρες μετά το πραξικόπημα]. Στο ποίημα ο ποιητής εξυμνεί τη ζωή και τον άνθρωπο – αυτόν που παραμένει ανήσυχος και δεν βολεύεται:

“Ωδή στη ζωή”
(του Πάμπλο Νερούντα)

“...Αργά πεθαίνει εκείνος που γίνεται σκλάβος της συνήθειας.

Εκείνος που επαναλαμβάνει το ίδιο ταξίδι κάθε μέρα.

Εκείνος που δεν αλλάζει το βήμα του,
που δεν ρισκάρει
και δεν αλλάζει τα χρώματα των ρούχων του,
εκείνος που δεν μιλάει σε όσους δεν ξέρει.

Αργά πεθαίνει εκείνος που την τηλεόραση κάνει γκουρού του.

Αργά εκείνος που αποφεύγει το πάθος,
πεθαίνει αυτός που προτιμά το μαύρο από το λευκό,
που δεν αντέχει τα συναισθήματα
τα ίδια που κάνουν τα μάτια να λάμπουν,
εκείνα που κάνουν την καρδιά να χτυπούν.

Αργά πεθαίνει αυτός που δεν ρισκάρει τη βεβαιότητα
για την αβεβαιότητα,
που κρύβει το κυνήγι των ονείρων του.

Εκείνος που δεν επιτρέπει στον εαυτό του, μια φορά έστω στη ζωή του
να πετάξει από πάνω του “φιλικές συμβουλές”

Αργά πεθαίνει εκείνος που καταστρέφει την ίδια του την αγάπη,

Πεθαίνει εκείνος που δεν επιτρέπει στον εαυτό του να βοηθηθεί....

Αργά πεθαίνει όποιος εγκαταλείπει κάτι, πριν καν το αρχίσει.

Εκείνος που δεν κάνει ερωτήσεις για όσα δεν ξέρει,
εκείνος που δεν απαντάει για όσα ξέρει

Ας αποφύγουμε αυτές τις μικρές δόσεις θανάτου
με το να θυμόμαστε πως το να ζεις απαιτεί πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από την απλή διαδικασία της αναπνοής...”

Anef_Oriwn
Σάββατο 11/9/2010