Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Ανάρτηση 30/2010 [ελλαδική, οικονομική, αντι-καπιταλιστική, αγωνιστική, καβαφική και παραβολική] – “Περιμένοντας τους βαρβάρους” …
Τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε με δέος τις εξελίξεις γύρω από την οικονομική [καπιταλιστική] κρίση στην Ελλάδα. Διερωτούμαστε αν θα τα καταφέρει η [φίλη] χώρα να βγει από την κρίση και πότε, αν θα τη βοηθήσουν/στηρίξουν οικονομικά οι ευρωπαϊκοί της εταίροι, αν θα πάρει τελικά βοήθεια από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο [ΔΝΤ] και με ποιο [οδυνηρότατο] αντίτιμο κι αν τελικά “γιορτή τους έλληνες, παραμονή δική μας” ... Τελικά η ίδια η χώρα [η ΠΑΣΟΚική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπαντρέου – εγγονού] αποτάθηκε στο ΔΝΤ για οικονομική βοήθεια – δεν θυμάμαι πόσα δισεκατομμύρια δοθούν [ως δάνειο] αλλά οι όροι είναι αυστηρότατοι. Ήδη η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ [ακολουθώντας τες οδηγίες του ΔΝΤ] προχώρησε στην εξαγγελία νέων μέτρων λιτότητας, περικοπών στους μισθούς και αύξηση φορολογιών. Όλ’ αυτά ως είναι φυσικό κι αυτονόητο πλήττουν περαιτέρω [και σε πιο μεγάλο βαθμό] το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και δη των χαμηλά αμειβομένων. Οι εργαζόμενοι αισθάνονται ότι αδικούνται κατάφορα καθώς καλούνται να πληρώνουν τις αμαρτίες άλλων [τις διαχρονικές ατασθαλίες και τη διαφθορά] των όποιων κυβερνώντων ...
Όμως είναι λάθος να νομίζουμε και να πιστεύουμε ότι η σημερινή οικονομική κρίση και τα τόσα [κι αυξημένα μάλιστα] προβλήματα που έχει φέρει η κρίση αυτή [τα συνεχή κτυπήματα στο βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων, η ανεργία, η φτώχεια, η εξαθλίωση] έχουν προκύψει μόνο από τη κακοδιαχείριση των ταμείων του κράτους ή/και της οικονομίας του τόπου. Όλ’ αυτά αποτελούν εγγενή προβλήματα του καπιταλιστικού συστήματος, των ενδοκαπιταλιστικών αντιφάσεων κι αντιπαραθέσεων, της εκμεταλλευτικής φύσης του καπιταλισμού και των νεοφιλελεύθερων πρακτικών π[ου υιοθετήθηκαν ανά το παγκόσμιο. Αυτά τα γνωρίζουν πολύ καλά οι έλληνες εργαζόμενοι γι’ αυτό κι έχουν αντιδράσει τόσο έντονα μετά την απόφαση για εμπλοκή του ΔΝΤ στα οικονομικά δρώμενα της χώρας και την πρόθεση των κυβερνώντων για περαιτέρω αντιλαϊκά μέτρα. Λέγεται ότι στις σημερινές εκδηλώσεις στην Αθήνα [απεργίες, πορείες, διαδηλώσεις] κατήλθαν γύρω στις 150 χιλιάδες άτομα - μια από τις μεγαλύτερες και πιο ογκώδεις κινητοποιήσεις εργαζόμενων που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στη χώρα.
[Χτες μέλη του ΚΚΕ είχαν καταλάβει για μερικές ώρες και την Ακρόπολη. Και βγήκαν κάποιοι να διαμαρτυρηθούν γιατί πλήττεται το δικαίωμα των τουριστών να επισκεφτούν τον ιστορικό αυτό χώρο. Όμως για τα δικαιώματα αυτών που ζουν στη χώρα ΔΕΝ μίλησαν] ...
Δυστυχώς όμως σήμερα πέραν από τες πορείες [που διακρίνονταν μεν από θυμό και παλμό αλλά ήταν ειρηνικές γενικά] κάποιοι [οι γνωστοί “άγνωστοι”] παρείσφρυσαν σ’ αυτές με αποτέλεσμα να προκληθούν επεισόδια, εμπρησμοί και φασαρίες. Από βόμβες μολότοφ μάλιστα που ρίχτηκαν στο κτίριο όπου στεγάζεται η Τράπεζα MARFIN, σκοτώθηκαν [ή πέθαναν από ασφυξία] τρεις νέοι ανθρώπειοι – δυο γυναίκες κι ένας άντρας] υπάλληλοι της Τράπεζας. [Κι αυτός είναι ένας τρόπος για να αποδομήσουν και να διαβάλουν οι απολογητές του συστήματος, τους αγώνες των εργαζομένων … Ή όπως γράφει τζι’ ο “Νέος Ελληνοκύπριος” στο Blog του – link: http://newgreekcypriot.blogspot.com/2010/05/blog-post.html - “Ποιους λοιπόν συμφέρουν τα επεισόδια, ποιοι τα οργανώνουν και ποιοι τα εκτελούν; Ποιοι λύκοι χαίρονται κι απ' αυτή την αναμπουμπούλα;”] ...
Πάντως τις τελευταίες μέρες [και μετά που πάρθηκε η απόφαση να ζητηθεί βοήθεια από το ΔΝΤ] συνεχώς τριγυρνούσε/τριγυρνά στο μυαλό MOY εκείνο το [ωραιότατο] ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη [1863-1933] “Περιμένοντας τους βαρβάρους” [του ΔΝΤ; - ΔΝΤ = Διεθνής Νομισματική Τρομοκρατία] που έγραψε πριν μια 100-στη χρόνια [και παραμένει διαχρονικά επίκαιρο. Προσέξτε πόσο προφητικά είναι αυτά που έχω σημειώσει με κόκκινο χρώμα!]...
“Περιμένοντας τους Βαρβάρους”
“-Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
-Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ’ οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
-Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
-Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
-Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγες·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδια·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.
-Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα·
κι αυτοί βαριούντ’ ευφράδειες και δημηγορίες.
-Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ’ η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.”
***********************
Ποιοι λαλείτε [ΕΣΕΙΣ] να ‘ναι οι Συγκλητικοί και ποιοι οι Βάρβαροι;
Anef_Oriwn
Τετάρτη 5/5/2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
14 σχόλια:
Θέλω να σταθώ στο σχόλιο σου για τους θανάτους, ότι 'αυτός είναι ένας τρόπος για να αποδομήσουν και να διαβάλουν οι απολογητές του συστήματος, τους αγώνες των εργαζομένων'. Πρώτα συμφωνώ τζιαι υπερτονίζω. Εν το πρώτο πράμα που μου είπε τζιαι ένας φίλος το απόγευμα που εμιλούσαμεν για τες κινητοποιήσεις. Ως αποτέλεσμα προκύπτει ένα θέμα στρατηγικής, με δκυο διαστάσεις (που εν τζιαι συγκεκριμένες - δηλαδή αφορούν την Ελλάδα του σημέρα - τζιαι γενικότερα ζητήματα θεωρητικού προβληματισμού στο χώρο των δυνάμεων που αντιτάσσονται στη λογική του συστήματος). Πρώτον πως αντικρούεται η επιζήμια προπαγάντα που εν απότοκη μιας επιπόλαιης πράξης ή ενός ατυχήματος (εννά δείξουν οι 'έρευνες'), αλλά κατευθύνεται ενάντια σε ούλλους τους διαδηλωτές, ενάντια στα λαϊκά αιτήματα σε όλοκληρο τους το φάσμα; Δεύτερον, για δεύτερη φορά μέσα σε 2 χρόνια, η αριστερά βρίσκεται αντιμετώπη με το ζήτημα της ιδεολογικής της ανομοιογένειας τζιαι κυρίως της πολιτικής τζιαι κοινωνικής της διάσπασης/διαίρεσης, τζιαι πιο συγκεκριμένα με το ερώτημα κατά πόσο θα ωφελέσει να ενωθεί για να εκμεταλλευτεί την δυναμική που δημιουργείται που τες πετιστάσεις τζια τες ως τωρά πολιτικά ασύνδετες αντιδράσεις. Εν έχω έυκολες απαντήσεις, αλλά καταλαβαίνω ένα πράμα που για μέναν εν οφθαλμοφανές. Αν οι αντιδράσεις αναλόγως διασπαμένων δυνάμεων εν τόσον έντονες τωρά, με μιαν άλφα οργανωτική δουλειά τζιαι συντονισμό, μπορεί να δημιουργηθεί βαθύ αλλά τζιαι εκλογικό πλήγμα στην αξιοπιστία τζιαι σοβαροφάνεια του Ελληνικού αστικού κράτους.
[βγαίνω απογοητευμένος από το ...ύποπτο καβούκι... μου]
Αγαπητέ Αρκούδα,
προ μερικών μηνών "κάποιοι" μου είπαν ότι ΔΕΝ υπάρχουν πια προλετάριοι ... άρα η μόνη μας επιλογή είναι η σοσιαλδημοκρατία των κοινωνικών παροχών και η ... διαχείριση του καπιταλισμού. Αλήθεια πως αλλάζουν οι καιροί σε μόνο λίγο χρόνο.
Οι ερωτήσεις που θέτεις απαντήθηκαν πριν εκατό χρόνια κατά τη διάρκεια ξακουστών επαναστάσεων. Είμαι της πεποίθησης ότι η Αριστερά (Ελληνική, Κυπριακή προπάντων η Κυπριακή) έχει χάσει εντελώς τον προσανατολισμό της απολαμβάνοντας τα "αγαθά" του καπιταλισμού. Μια νέα αρχή είναι η μόνη σωτηρία.
Viva La Revolución
(και σε διαβεβαιώ δεν διαθέτω καμιά νεανική ανοιξιάτικη ορμή)
[ξαναμπαίνω πιο απογοητευμένος στο καβούκι μου ... μη με πάρουν τα σκάγια που ρίχνουν οι ... βάρβαροι]
1.ο όρος "γνωστοί-άγνωστοι" εν αστικός (τζιαι κατεστημένος δημοσιογραφικός) σύντροφε άνευ
τζιαι η ιστορία της "ειρηνικής πορείας" τζιαι της "παρείσφρυσης" (των κακών) εν μια παραπλανητική απλοποίηση. υπήρχαν πολλές σιηλλιάες διαδηλωτών που εσυγκρούουνταν με τες δυνάμεις καταστολής τζιαι εν επιφανειακό να λαλούμεν για μερικούς "ταραξίες". βέβαια υπάρχει τζιαι η τυφλή βία μιας μιτσιάς μερίδας μηδενιστών που θεωρούν την καταστροφή αυτοσκοπό, αλλά να μεν προβαίνουμε σε αυθαίρετες εξισώσεις τζιαι γενικεύσεις όπως κάμνει το αστικό κράτος.ο φετιχισμός (όπως τζιαι ο εξορκισμός) της βίας εν προβληματικός για το κίνημα. οι θανάτοι τραγικοί τζιαι αδικαιολόγητοι, είτε οι φυσικοί αυτουργοί ήταν ανεύθυνοι διαδηλωτές, είτε προβοκάτορες. αλλά οι ηθικοί αυτουργοί εν η εργοδοσία τζιαι η διεύθυνση της Μαρφιν (βλέπε μαρτυρία εργαζομένου).
2. ο Παπαντρέου ήταν αισχρός καθώς επάτησεν πάνω στα πτώματα για να επιβάλει πολιτικές τζιαι να κάμψει την λαική αντίσταση.
3. το ζήτημα της ενότητας της αριστεράς που ξεκινά που τους πασόκους συνδικαλιστές τζιαι φτάνει ως τους αντιεξουσιαστές εν μεγάλο, ιστορικό τζιαι επίκαιρο αρκούδα τζιαι όπως επισημαίνεις καθόλου εύκολο. αλλά το πλήγμα στο αστικό κράτος εν μπορεί να εν εκλογικό. οι αποφάσεις της κοινωνικο-οικονομικής μεταμόρφωσης εν μπορούν να ληφθούν σε αστικά κοινοβούλια.
Arkouda, Ύποπτε και Gregori,
Shερετώ ΣΑΣ!
Οι παρεμβάσεις και τα σχόλια ΣΑΣ ανοίγουν πολλά μέτωπα για συζήτηση [πάνω σε θέματα ιδεολογικοπολιτικά] ...
Πολύ συνοπτικά θα πω τα εξής [και θα προσπαθήσω να επανέλθω αργότερα για κάποια περαιτέρω σχόλια – ειδικά πάνω σ’ αυτά που γράφει ο Arkoudas]:
1. Ύποπτε,
Καλωσόρισες πίσω στες διαδικτυακές συζητήσεις μετά το προσωρινό ξεκαβούκιασμα σου ... Όμως δεν κατάλαβα γιατί είσαι «απογοητευμένος» ... Τώρα σου συνέβη και γιατί έτσι αιφνιδίως; Άραγε γιατί ο κόσμος ΔΕΝ επαναστατεί στην Ελλάδα και περιορίζεται σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας; Πως τα ερωτήματα αυτά “… απαντήθηκαν πριν εκατό χρόνια κατά τη διάρκεια ξακουστών επαναστάσεων ...”
2. Gregori,
Δεν αντιλαμβάνομαι τι ακριβώς εννοείς με τον ορισμό «φετιχισμός της βίας», όμως μια ειρηνική διαδήλωση μπορεί ναι μεν να κουβαλάει τον θυμό και την οργή των συμμετεχόντων οι οποίοι μπορεί να έρθουν τζιαι σε σύγκρουση «τες δυνάμεις καταστολής». Η περιφρούρηση όμως, αγαπητέ Γρηγόρη, είναι απαραίτητη για να περιορίσει ανεπιθύμητες παρεισφρήσεις που μπορεί να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα [όπως χτες] ... Γιατί στο τέλος της ημέρας εκείνο που μένει [στον κόσμο] είναι οι τραγικοί θάνατοι τριών αθώων ανθρώπων και ότι “πάλαι εκάμαν τα πίλιες οι καλαμαράες”. Δυστυχώς η εξίσωση και η γενίκευση [με τη συνδρομή και των ΜουΜουΕ] είναι αναπόφευκτη, αλλά εν τέλει λειτουργεί σε βάρος του εργατικού κινήματος και των στόχων του!
δυστυχώς θα διαφωνήσω με το φίλο Γρηγόρη, όσον αφορά την ιεράρχιση των "ηθικών αυτουργών" για τους 3 νεκρούς.
Αν οι εργαζόμενοι ήταν--που ήταν--τα θύματα της εργοδοσίας και των απειλών του Βγενόπουλου, πως όποιος δε πάει στη δουλειά θα απολυθεί, οι μαινόμενοι δράστες θα έπρεπε να μπουν στο κτήριο και να βγάλουν τους εργαζόμενους έξω για να διαδηλώσουν ή θα έπρεπε να διαμαρτυρηθούν για τη τακτική του κάθε εργοδότη Βγενόπουλου προστατεύοντας και όχι σκοτώνοντας αυτούς τους ανθρώπους. Δε μάθαμε ακόμα αν μεταξύ αυτών ήταν και κανένας σύντροφος...γιατί αν ήταν, πρέπει να τους πάρει και να τους σηκωσει και επισήμως εκ μέρους της αριστεράς. Ούτε κι εμείς δεν μπορούμε να επιλέγουμε ποιους θανάτους θα πολιτικοποιούμε και ποιούς όχι!
άνευ ο φετιχισμός της βίας εν όταν η βία γίνεται αυτοσκοπός τζιαι το μέσο (η καταστροφή της περιουσίας) αντικαθιστά τον στόχο (την πολιτική διεκδίκηση). βασικά εν η υπαγωγή της πολιτικής στο θέαμα που την ανάποδη (που την πλευρά του κινήματος).
η περιφρούρηση έννεν εφικτή σε συνθήκες γενικευμένης αναταραχής τζιαι μαζικότητας των κινητοποιήσεων.
αλλά η προσπάθεια ποινικοποίησης του αντι-εξουσιαστικού χώρου (ταύτιση με φασισμό ή τρομοκρατία) εν πρέπει να αφεθεί να περάσει. (βλέπε ξυλοδαρμούς τζιαι τυφλή καταστολή που ακολούθησε) η οποία ενομιμοποιήθηκεν που τα ΜΜΕ. τζιαι ο Αντρος Κυπριανού να μας λαλεί "τα επισόδεια δεν τα κάμνουν οι εργαζόμενοι, αλλά τα ακραία στοιχεία (αντιεξουσιαστές)". λες τζιαι οι αντιεξουσιαστές έννεν εργαζόμενοι...
δυσδαιμόνα εν καταλαβαίνω την τοποθέτηση σου. ποιους θεωρείς εσύ ηθικούς αυτουργούς?
Γρηγόρη,
Το ζητούμενο είναι πως αποτρέπεται αυτή η «φετιχιστική βία», που όπως την περιγράφεις βλάφτει τελικά τους στόχους των εργατικών κινητοποιήσεων. Πέραν τούτου δεν νομίζεις ότι οι αντιεξουσιαστές θα έπρεπε να ήταν οι πρώτοι που θα έπρεπε να νοιάζονται για ζητήματα περιφρούρησης και αυτοελέγχου για να περιορίζονται οι προσπάθειες “… ποινικοποίησης του αντι-εξουσιαστικού χώρου (ταύτιση με φασισμό ή τρομοκρατία) …”
Κι ένα πιο αναλυτικό σχόλιο για τα όσα έγραψε ο Arkoudas [αλλά και για κάποιες άλλες αναφορές] ...
Φίλε Arkouda,
Εύλογοι και κατανοητοί οι προβληματισμοί ΣΟΥ [σχετικά με το ρόλο της Αριστεράς πάνω στα εν Ελλάδι διαδραματιζόμενα] – κάποιοι απ’ αυτούς μάλιστα [τους προβληματισμούς] είναι και δικοί ΜΟΥ. Δυστυχώς ούτε κι ΕΓΩ βλέπω [παρά τες μαζικές κινητοποιήσεις των ελλαδιτών εργαζομένων] να υπάρχει [πρακτικά εφαρμόσιμη] υπαλλακτική [αριστερή] πρόταση για διέξοδο από την κρίση. Οι κινητοποιήσεις [νομίζω] έχουν πάρει τέτοια μορφή που αντανακλούν πιο πού την οργή του κόσμου για τα μέτρα λιτότητα και την ανάγκη του να τα καταγγείλει και παράλληλα να διαμαρτυρηθεί και να αντισταθεί [στην πολιτική του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι των Ελλήνων εργαζόμενων, καθώς είναι αυτοί που θα πληρώσουν τη νύφη] ... Δεν βλέπω να βγαίνουν απ’ αυτές τες κινητοποιήσεις απαιτήσεις για ουσιαστικές και ριζοσπαστικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές .... Ίσως τούτο να οφείλεται,
1. Πρώτον, στην αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς να οργανώσουν τζιαι να συντονίσουν αυτό το κίνημα διαμαρτυρίας [λόγω - όπως επισημαίνεις κι εσύ – “… της πολιτικής τζιαι κοινωνικής της διάσπασης/διαίρεσης …” [της Αριστεράς] – πρώτιστα της κοινωνικής λέω εγώ], τζιαι
2. Δεύτερον, στην απροθυμία της Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να έρθει σε σύγκρουση με ντόπιο αλλά και το ευρωπαϊκό κεφάλαιο [και τους ευρωπαϊκούς εταίρους της Ελλάδας].
Χτες το πρωί άκουα το στέλεχος του ΚΚΕ Μάκη Μαΐλη να μιλά στον “ΑΣΤΡΑ” και αν προτείνει ως διέξοδο τη σύσταση ενός ευρύτερου αντιμονοπωλιακού μετώπου και τη λαϊκή εξουσία. Πολύ γενικές όμως οι τοποθετήσεις του ... ΔΕΝ διασαφηνίζουν ούτε το περιεχόμενο αυτή της πρότασης, ούτε και πως τροχιοδρομείται αυτή αλλά ούτε και ποιες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις θα την υλοποιήσουν ...
“… πλήγμα … [και ρήγμα] … στην αξιοπιστία τζιαι σοβαροφάνεια του Ελληνικού αστικού κράτους…” θα δημιουργείτο αν ένα σημαντικό μέρος του εκλογικού σώματος του ΠΑΣΟΚ μετακινούνταν αριστερότερα. Και τούτο θα εκφραζόταν [εν πρώτοις] μέσα από κινήσεις απειθαρχίας των ΠΑΣΟΚικών συνδικαλιστικών στελεχών αλλά και με ανεξαρτητοποίησης ή απειθαρχίας βουλευτών του ΠΑΣΟΚ. [Ήδη έχουν εκδηλωθεί τα πρώτα κρούσματα με την απειθαρχία τριών βουλευτών] ... Όμως ΔΕΝ βλέπω και συνταρακτικές εξελίξεις!
Πήραν άραγε τα παραμικρά μαθήματα ιδεολογικού πατριωτισμού από τους Ελλαδίτες «συντρόφους» τους,οι εδώ «αντικαπιταλιστές» των αναρτήσεων,των θωρακισμένων Μερτσέντες και των ιδιωτικών αραβικών και κυπριακών κεφαλαίων;
Kokouiν,
Όπως ενίοτε λαλεί τζι’ ο σχολιογραφος Arxiepiskopos [πο’ τζιει στους «έγκριτους»] «αμαυροΐρεφκε»!!!
Έχετε τώρα καταλάβει,ποιο είναι το ήθος και η επιχειρηματολογία της Κυπριακής ψευδοαριστεράς και των εκπροσώπων της και γιατί η Τουρκοκυπριακή,αριστερή επανάσταση της περιόδου 2003-2004 εμείνε αναξιοποίητη;
Kokouiν,
Αντί να προσπαθείς [ως μαθητευόμενος ψαράς] να ψαρέψεις σε θολά νερά, χρησιμοποιώντας ως δολώματα εξυπνακίστικες και αξιωματικές ατάκες [διφορούμενου μάλιστα ιδεολογικοπολιτικού περιεχομένου] καθώς και αφορισμούς, απαξιωτισμούς και γενικόλογες τοποθετήσεις, δεν θα ήταν προτιμότερο να εξέφραζες συγκεκριμένα και με επιχειρήματα τες απόψεις ΣΟΥ, για να μπορέσουμε να κάμουνε τζιαι κουβέντα;
Αυτή η συμπεριφορά και τακτική ΣΟΥ [που την είδαμε να εκδηλώνεται τζιαι ποτζιεί στους “έγκριτους”, όπου προσφώνησες, φιλοφρονητικά μάλιστα, τον “γνωστό” Ρήγα με την έκφραση “αγαπητέ σχολιογράφε Ρήγα”] ΔΕΝ μπορεί να αντιμετωπίζεται διαφορετικά από ένα «αμαυροΐρεφκε»!!!
Τελεία.
Από πότε η στηλίτευση της υποκρισίας και η αγανάκτηση ενός γνήσιου αριστερού συνιστά Αντιακελισμό;Και γιατί επιχειρείς να ξεγελάσεις το αναγννωστικό σου κοινό αγαπητέ Άνεφ(του δήθεν αιρετικού μπλογκ), ότι τάχα εγώ συναγελάζομαι με τους σχολιογράφους του W.C, την ίδια ώρα που γνωρίζεις πάρα πολύ καλά, ότι ένας «επίτροπος»,αναγκάστηκε να απευθυνθεί αποκλειστικά σε μένα,όταν τους κατηγόρησα ως διχοτόμους;Γιατί εφαρμόζεις και συ την μέθοδο της λάσπης, την ίδια ώρα που κατηγοράς κάποιους άλλους ως λασπολόγους;Μήπως γιατί σε ενοχλούν τα ερωτήματα μου,τα οποία αποτυπώνουν τη πραγματικότητα,για τη δήθεν κυπριακή αριστερά;
Kokouiν,
Κατ’ αρχάς διερωτούμαι γιατί απαντάς [κάμνεις σχόλια] εδώ [σ’ αυτό το post] για το ζήτημα των “συναγελασμάτων” σου στο W.C. Blog, ενώ εγώ έκαμα αναφορά [σε σχόλιο μου] στο αμέσως επόμενο post... Κι ΕΓΩ δεν είπα ότι ΕΣΥ “… συναγελάζεσαι ... [γενικώς] ... με τους σχολιογράφους του W.C ...”, αλλά μ’ έναν τον «Αρχι-Μεθανοποιό Ρήγα» ... Καμιά λάσπη ... Εσύ είσαι που πήρες την πάσα του [του «αγαπητού Ρήγα» - λόγια δικά σου] για να κάμεις παιχνίδι ...
Επί της ουσίας: Όταν καταθέσεις ολοκληρωμένη πρόταση [κι όχι απλώς ερωτήματα] με τες θέσεις ΣΟΥ για το τι πρέπει να κάμει η πραγματική κυπριακή Αριστερά [κι όχι η «ψευτοαριστερά» ή «δήθεν κυπριακή αριστερά»] τότε μπορούμε να κάμουμε και συζήτηση!
Για την ώρα ΔΕΝ βλέπω τον λόγο γιατί να απαντώ στα δίκην ανακρίσεως ερωτήματα ΣΟΥ ...
Δημοσίευση σχολίου