Ανάρτηση 3/2009 (ανοιξιάτικη, φυσιολατρική και περιβαλλοντική) – Εικόνες καταπράσινες και λουλουδάτες! (Και με πολιτικό υστερόγραφο).

[Συνεχίζοντας την (προσωρινή) αποχή μου από αναρτήσεις με καθαρά πολιτικό ή/και ιστορικό περιεχόμενο, θα ασχοληθώ σήμερα μ’ ένα θέμα που περιλαμβάνει εικόνες από την κυπριακή ανοιξιάτικη φύση (αφού ανοίγει κι ο καιρός). Εξ άλλου για τα πολιτικά ασχολούνται ουκ ολίγοι!]

Εκεί που τα πράματα αναφορικά με τις βροχοπτώσεις, τα σπαρτά και την αναγέννηση (την άνοιξη) της Φύσης φαίνονταν μαύρα κι άραχνα (μάλλον κατάξερα και στεγνά – λόγω της συνεχιζόμενης ανομβρίας) τα δεδομένα άλλαξαν άρδην. Εκεί που τα ποτάμια και τα φράγματα είχαν στερέψει και ήδη από τα τέλη του Δεκέμβρη τα σπαρτά που μόλις ήταν ξεμυτίσει είχαν κιόλας ξεροφυλλιάσει προδιαγράφοντας ακόμα μια άσχημη (και άνυδρη) χρονιά για την γεωργία και τη φύση γενικότερα, οι (μπόλικες) βροχές του Γενάρη (σε 2-3 δόσεις) για την ώρα σώζουν την κατάσταση.

Ένα μόνο βλέμμα στα πέριξ (γύρω μας) στην πεδινή περιοχή όπου ζω και κυκλοφορώ (χωρίς να οπλοφορώ) αποκαλύπτεται μπροστά στα μάτια μας (τα οποία αχόρταγα ρουφούν) ένα τοπίο καταπράσινο (τα σπαρμένα χωράφια όπου ένα πράσινο χαλί έχει καλύψει για καλά το κόκκινο χρώμα της γης) και ενίοτε και κιτρινοπράσινο από τις ανθισμένες “λαψάνες”.

Τραχώνια, υψώματα και βουναλάκια έχουν κι αυτά ελαφρώς καλυφτεί μ’ ένα πράσινο ή κιτρινοπράσινο χρώμα από τα βλαστημένα και ανθισμένα άγρια φυτά και χόρτα. Εδώ απαντούμε και τις κίτρινες “λαμπάδες” ή αλλιώς “οξυνούδκια” (που θυμούμαι όντας μικρά παιδιά τρώγαμε τον ξινό κορμό τους) καθώς και τις ανθισμένες (που και που) “βίτσες” των “σπορτούλλων" (αγριοκρεμμυδιών) - όταν είναι πολλές μαζί είναι πολύ χαρακτηριστική η “καυτή”/αψή μυρωδιά που αναδίδουν τα φυτά, (όχι τα λουλούδια).

Πάντως αρκέψαν τζιαι βκαίνουν τζιαι τ’ αγρέλια (άγρια σπαράγγια – για τους καλαμαρίζοντες), "καφκαρούες" (αγριοαγκινάρες) εν είδα ακόμα, μόνο "πάγκαλους".

Εκεί στον “Ποταμό” οι “αναδρήκες” ακόμα ν’ ανθίσουν, τα “δρουμπιά” όμως αρκέψαν τζιαι πρασινίζουν, ενώ τα “πεζουνούδκια” (τα κυκλάμινα) έχουν ήδη ανθίσει ανάμεσον των “μαζιών” και στων βράχων τις σχισμάδες! (Τζιαι μέσ’ τα χόρτα αν ακούσετε ή δείτε τζιαι ταράσσει κάτι μεν φοηθείτε – εν ναν’ καμιά shελεντρουνούα – όι όμως πο’ τζιείνες της “Αίγιας [της] Fuxias” ή καμιά αλιζάυρα, όπως τζιείνη που ήβρα εχτές μέσ’ τον ανθώνα σπίτι μου! Α, λαλούν πως ήρταν τζιαι τα χελιδόνια, μα εγιώ εν είδα τίποτε ακόμα!).

Εδώ και χρόνια έχω παρατηρήσει στο πλάι του (παλιού) δρόμου Λάρνακας – Αμμοχώστου (η λιγοστή κίνηση που είχε, έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια μετά το άνοιγμα των οδοφραγμάτων), απέναντι από την κατεχόμενη, εγκαταλειμμένη κ’ ερειπωμένη Άχνα, σ’ ένα - δυο σημεία (“πλατσιές”), το μέρος να είναι κατάφυτο από ένα είδος ανθισμένων (αυτή την εποχή) ποικιλόχρωμων αγριολούλουδων, που στην περιοχή των Κοτσιηνοχωρκών λαλούμεν τα, “μαυρομμάτες”, σχηματίζοντας ένα λουλουδάτο χαλί. Πάντα έλεγα να τα φωτογραφίσω, όμως μόλις φέτος και ακριβώς πριν λίγες μέρες κατάφερα να το κάνω (ίσως και υπό το βλέμμα των μεχμετζιήκ).


*******
Υ.Γ. (πολιτικό):

Ρομαντικό, ποιητικό αλλά και ερωτικό είναι να μιλάς για την οργιάζουσα ανοιξιάτικη Φύση και να χαίρεσαι τις ομορφιές της! Τα γεγονότα όμως της καθημερινότητας και της τρέχουσας επικαιρότητας μας προσγειώνουν ανώμαλα στην πεζότητα της πραγματικότητας. Προσωπικά ΔΕΝ βλέπω τον εαυτό μου να καταφέρνει (καλώς ή κακώς για την υστεροφημία μου, δεν ξέρω) ν’ αγιάζει, όταν ο καθ’ ύλην αρμόδιος για τους καθαγιασμούς, ο Αρχιεπίσκοπος ντε, του 8% (άλλοι λενε και του 5%, - δεν ξέρω ποιο είναι το σωστό αλλά δεν έχει και τόση σημασία, τι 5, τι 8!), βγάζει τη γλώσσα του περίπατο. Μετά τα τόσα μαργαριτάρια του για παραχάραξη (δήθεν) της Κυπριακής Ιστορίας, τις επιθέσεις του κατά του εκλεγμένου με 53% παρακαλώ (κι όχι μόνο 8%) Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και κατά του Υπουργού Παιδείας (χωρίς καν να μπαίνει στον κόπο να διαβάζει τι λαλεί ο Υπουργός), τις απειλές του ότι θα καλέσει τους μαθητές να κάψουν ή να πετάξουν τα νέα βιβλία της Ιστορίας (αν σώσουν κ’ εκδοθούν) [μίλησε κανείς για φασίζουσες συμπεριφορές;], κι αλλά τινά φαιδρά, γελοία αλλά και ανησυχητικά απαιτεί τώρα [με απόφαση της ελεγχόμενη από τον ίδιο Ιεράς(;) Συνόδου], τη συμμετοχή δύο Αρχι-ερέων, στην Επιτροπή για την Ιστορία! Όπου τζιαι να’ σαι εν να στήσει τζιαι ιεροεξεταστικά δικαστήρια με πρόεδρο τον Πάπα Κουλία!!!
Ως που σιωπούμε (τζιαι μιλούμε μόνο για λουλουδάκια και πρασινάδες – τζι’ αλλά πράσινα άλογα) τούτα εν να ‘χουμεν!

Anef_Oriwn
Κυριακή 8/2/2009

Υ.Γ.2: Αν τα καταφέρω θα μεταφέρω (στο post) και κάποιες ανοιξιάτικες εικόνες από φωτογραφίες που έβγαλα τις τελευταίες μέρες (αλλά επειδή για πρώτη φορά θα χρησιμοποιήσω αυτή την τεχνολογία κάτι δεν μου βγαίνει).