Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2009

Ανάρτηση 2/2009 (δικαστική κι απρόσωπη) – Η Δικαιοσύνη δεν είναι απλώς τυφλή, είναι Θεόστραβη!!!


[Σήμερα, (Γιορτή Μεγάλη, των Τριών Ιεραρχών, - “μεγάλ’ η χάρη τους” - και των Γραμμάτων, όπως λαλούν, γι’ αυτό αν θέλετε να διαβάσετε κάτι σχετικό, προσέξτε όμως γιατί θα είναι αιρετικό και βέβηλο μπορείτε να ανατρέξετε στο link: http://roides.wordpress.com/2009/01/30/30jan09/), είπα να ξεφύγω κάπως από τις συνήθεις πολιτικολογίες και ιστοριογραφικές θεματολογίες και φιλολογίες με τις οποίες καταπιάνομαι και ν’ ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό. Θα αναρτήσω ένα κείμενο που έχει σχέση με μια δικαστική υπόθεση για τροχαίες παραβάσεις (όχι δικές μου) και το οποίο έγραψα πριν κάποιους μήνες (όταν ήταν φρέσκια και η ιστορία), αλλά παρέμεινε κλεισμένο στα συρτάρια του Word! Μάλλον γιατί έγραφα και αναρτούσα ή αναδημοσίευα κείμενα για άλλα ζητήματα (κυρίως πολιτικά και ιστορικά κι από την τρέχουσα επικαιρότητα), αλλά ίσως και γιατί κατά βάθος προτιμούσα να δημιουργηθεί κάποια χρονική απόσταση από τη δικαστική ιστορία που θα περιγράψω – ναι μεν η δικαιοσύνη είναι τυφλή, όπως λαλούν, αλλά παράλληλα είναι και γεγονός ότι έχει σχέση με την απονομή της δικαιοσύνης και το δικαστικό σύστημα είναι και θέμα ταμπού και δεν πρέπει να συζητείται δημοσίως].

******
Που λέτε, αγαπητοί blogαναγνώστες,

Πρόσφατα, πριν μερικές μέρες (σημ.: με βάση τα σημερινά χρονικά δεδομένα το σωστό θα ήταν να ‘λεγα “πριν μερικούς μήνες”) εchάττισεν (έτυχε) να έχω την τύχη (ή την ατυχία) να συνοδεύσω νεαρό συγγενικό μου πρόσωπο (ένα 18χρονο στρατιώτη σήμερα) στο Δικαστήριο (όχι ως δικηγόρος αφού δεν είμαι), αλλά για να παρουσιαστεί και να παραστεί σε δίκη (θα δικαζόταν ο ίδιος) για κάποια “κακουργήματα” (για παραβάσεις και παραβιάσεις του Οδικού – κι όχι του Ωδικού – Κώδικα). (Ο πατέρας του δεν μπορούσε να παει μαζί του, γιατί τον αγαπούσε πολύ – τον πατέρα του – ο καλός Θεούλης και τον πήρε κοντά του πριν μερικά χρόνια, ενώ ούτε η μητέρα του μπορούσε να παρευρεθεί γιατί δεν της έδωσαν άδεια από τη δουλειά της – εργάζεται σε ξενοδοχείο).

Οι κατηγορίες που αντιμετώπιζε ο νεαρός ήταν πέντε – έξι. Οι συνηθισμένες κατηγορίες για νεαρά παιδιά που βιάζονται να πάρουν τιμόνι στα χέρια τους και να οδηγήσουν (συνήθως για τη μαγκιά τους ή/και για επίδειξη), χωρίς όμως να σκέφτονται κίνδυνους και κανονισμούς – δύσκολο να κατανοήσουν τέτοια ζητήματα με την παρορμητικότητα που χαρακτηρίζει τη νιότη τους.

Οι κατηγορίες αφορούσαν οδήγηση οχήματος χωρίς άδεια οδηγού, ασφάλεια, τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη του οχήματος, άδεια κυκλοφορίας, πιστοποιητικό καταλληλότητας και τα τοιαύτα (κατηγορίες που συνήθως σχετίζονται μεταξύ τους ή που μπορεί η μια να αποτελεί απόρροια κάποιας άλλης – θα το εξηγήσω μετά αυτό). Ο Νομοθέτης έχει κατατάξει αυτές τις παραβάσεις στα “κακουργήματα” (όχι απλώς στα τροχαία αδικήματα), όμως διερωτούμαι αν αυτό νομιμοποιεί τους κυρίους δικαστές κλαι τις κυρίες δικαστίνες να τραβούν την “ππάλα” (το χασαπομάχαιρο) τζιαι να “κόφκουν κκελλάες” (να κόβουν κεφάλια), να επιβάλλουν δηλαδή, “αυστηρές” ποινές (πρόστιμα) απρόσωπα και δήθεν προς συμμόρφωση (ή/και γιατί πρέπει να επιδεικνύουν αυστηρότητα για παραδειγματισμό, όπως λαλούν);

Τελικά η κυρία Δικαστίνα (ήταν και γυναίκα η θεραπαινίδα της Θέμιδας, αγαπητή Rose – αν με διαβάζεις) αφού τα έκρινε τα αδικήματα ως πολύ σοβαρά, δηλ. ως “κακουργήματα” (πιθανό να ‘χε και δίκιο αφού έτσι λειτουργεί “ο νόμος ο παλληκαράς”) κι αφού έλαβε υπ’ όψη και διάφορα άλλα δεδομένα (όπως, ας πούμεν, η άμεση παραδοχή του κατηγορουμένου, η μεταμέλεια του κ.λπ.), επέβαλε στο νεαρό κατηγορούμενο ένα συνολικό πρόστιμο της τάξεως περίπου των ... 1500 ευρώ (!!!), (το οποίο ανάλυσε κατά κατηγορία – 500 ευρά για τη μια κατηγορία, 300 για την άλλη, με δκυο λόγια επέτασεν τα προστίματα σάμπου τζιαι ήταν κοκκόνες της παττίχας) και τρίμηνη στέρηση της άδειας οδήγησης. (Έτσι για να μάθει το κοπελλούιν να παρανομεί – ή μήπως για να μισήσει κάθε μορφή εξουσίας και να αντιδρά σ’ αυτή;)

Άστε που κάποιες κατηγορίες διπλο-τιμωρούνται και τα πρόστιμα διπλο-επιβάλλονται (και είναι και ηλίθιο αυτό), με την έννοια ότι μερικές από τις κατηγορίες είναι απότοκο κάποιων άλλων. Δηλ. όταν ένα αυτοκίνητο δεν διαθέτει Πιστοποιητικό Καταλληλότητας είναι αυτονόητο ότι δεν θα έχει ούτε Άδεια Κυκλοφορίας και ούτε σε καλύπτει η ασφαλεια, ενώ όταν κάποιος οδηγεί anef_ Αδείας Οδηγού είναι ηλίου φαεινότερο ότι οδηγεί (συγχρόνως) και anef_ ασφάλειας (ή ασφάλισης). Επιπρόσθετα η κατηγορία για οδήγηση χωρίς τη συγκατάθεση του Ιδιοκτήτη του μηχανοκινήτου μπαίνει για να προστατεύσει το Ιδιοκτήτη (είτε αυτός είναι γονιός είτε κάποιος άλλος).

Το πρόστιμο σίγουρα θα πληρωθεί από την οικογένεια του νεαρού δηλ. από τη μητέρα του της οποίας ο μηνιαίος μισθός (ως ξενοδοχοϋπάλληλος) είναι κατά πολύ κατώτερος του προστίμου (ακόμα και κατά τους μήνες με αυξημένη τουριστική κίνηση οπόταν ανεβαίνει και ο μισθός). (Σημείωση: Η εν λόγω οικογένεια είναι τετραμελής – μητέρα και τρία παιδιά – τα άλλα δυο κάτω των 18).

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο (δηλ. της Θεόστραβης Δικαιοσύνης) η φιλεύσπλαχνος κυρία Δικαστίνα έδειξε στο τέλος την μεγαλοψυχία και μεγαλοκαρδία της δίνοντας οδηγίες όπως το πρόστιμο πληρώνεται σε μηνιαίες δόσεις! (“Να σε κάψω Γιάννη μου και να σου βάλω μύξα”, που λεει και ο θυμόσοφος λαός μας).

Τελικά (διερωτούμαι και πάλι) αυτές οι ποινές είναι αποτρεπτικές (περιορίζουν τις πιθανότητες επανάληψης των αδικημάτων/κακουργημάτων ) ή μήπως είναι εξοντωτικές για το ταλαίπωρο και καταδυναστευμένο βαλάντιο των χαμηλόμισθων οικογενειών; Μήπως η Δικαιοσύνη πέραν από Θεόστραβη είναι και ταξικά (ή αν προτιμάτε κοινωνικά – για να μη θεωρηθεί ότι χρησιμοποιώ και ξύλινη γλώσσα) ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ; (Και μην δώσετε, μετά συγχωρήσεως, την ηλίθια απάντηση “Ας πρόσεχε ο νεαρός πριν κάμει τες πελλάρες του”!!! Τζιαι ποιος νεαρός εν τες κάμνει!)

Τέλος αν θεωρηθεί ότι αναρμόδια κι αυθαίρετα κρίνω δικαστικές (θέσφατες) αποφάσεις και έτσι παρανομώ, κλείστε ΜΕ τζιαι ΜΕΝΑ ΜΕΣΑ!!!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 30/1/2009

12 σχόλια:

Bananistanos είπε...

Ας πρόσεχε ο νεαρός πριν κάμει τες πελλάρες του”!!!

stalamatia είπε...

Για μια γυναίκα χήρα με κατώτατο μισθό και μικρά παιδιά ,σίγουρα είναι πολλά τα λεφτά.Θα μπορούσαν να του βάλουν άλλη τιμωρία(αφήνουν άλλους τζιαι άλλους άσχετο) όπως όταν θα παίρνει άδεια από το στρατό να κάνει κάποιες δουλειές χωρίς να πληρώνετε που να ωφελείτε (το κράτος).Άντε και η μάμα του βρεί τα λεφτά και τα δώσει ,που θα τα δώσει ,τι να κάνει η έρημη η μάνα?, στην ουσία αυτήν τιμωρούν και όχι τον άμυαλο νεαρό.

rose είπε...

σε διαβαζω Ανευ μου..

δεν καταλαβα όμως από όσα έγραψες αν αποδίδεις τις ποινες στο φυλο της δικαστίνας [μαλλον όχι]...

τωρα τι να πω??

εχω άλλη άποψη

αν ο μιτσης δεν φιλοτιμηθει να κανει λατζα για να βρει τα λεφτα να τα δώσει στη μάνα του, δεν προκειται να αναλαβει την ευθυνη των πραξεων του...

απο την άλλη εσυ ήσουν ο "πατέρας" εκει χωρίς να είσαι ο πατέρας του πραγματικά και γνωρίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η οικογένεια. Οπότε είχες ήδη υπονομέυσει το ρόλο σου εκ των προτέρων. Γιατι πιστέυω ότι αν ζούσε ο πατέρας του και ήταν εκει θα του έλεγε κατι σαν κι αυτο "αλλη φορά αν θελεις να κανεις τον άντρα να φροντίσεις να έχεις τα αρχιδια"

και θα το θυμόταν μια ζωή...

εσυ δεν μπορουσες να το κανεις Ανευ εκ των πραγματων

αλλά ελπίζω να μην τον "μαμαδιαζετε" τον μιτσή γιατι
θα περάσει η ζωή σαν τον οδοστρωτήρα απο πάνω του και τότε δεν θα βρει τίποτα για να επιβαλει πρόστιμο....

Lexi_penitas είπε...

Να βάλει το κόλο του κάτω να δουλέψει και να πληρώσει τη ποινή του και να χρωστά χάρη στη δικαστίνα για την επιείκια να του επιτρέψει να πληρώσει με δόσεις.

Αν σκότωνόταν ό ίδιος ή χειρότερα κάποιος αθώος θα έγραφες αυτά που έγραψες; Άντε πια με τα παραχαϊδεμένα καλόπαιδα μας.....

Ανευ μου με όλο το σέβασμό η ιδιαίτερη σχέση με το νεαρό επηρέασε τη κρίση σου (νομίζω).

Ανώνυμος είπε...

Άνεφ, σε χαιρετώ μετά από πολλούς μήνες που έχουμε να τα πούμε. Σε διαβάζω βέβαια ανελλιπως αλλά δεν σχολιάζω, ούτε εδώ ούτε αλλού. Έπεσε φίμωση βλέπεις.

Απλά το θέμα σου είναι "ακίνδυνο" και είπα να πω την άποψη μου, η οποία συμπίπτει με αυτή του Λεξιπένητα. Συμφωνώ ότι σε κάποιες περιπτώσεις τέτοιου είδους απονομή της δικαιοσύνης οδηγεί σε χειρότερες καταστάσεις, αλλά αν σκότωνε λόγω της απειρίας και της "πελλάρας" κανένα μιτσή, αυτά που έγραψες δύσκολα θα τα έγραφες.

Βέβαια το θέμα του οδηγἠματος στην Κύπρο είναι πολύ πονεμένη ιστορία, και όπως έγραψαν και τα παιδιά του πρώην στεκιού μου, εν μέρη φταίει το κουμπαριλλίκιν, για το γεγονός ότι στη Ζιμπάπουε(να με συγχωρούν οι συμπαθείς Ζιμπαπουίνοι)οδηγούν τα λάμα κατά πολύ καλύτερα.

Άστα, δεν είναι κουρπάτζιην ή πρόστιμα που θέλουμεν, είναι να ξαναπεράσουμεν ΟΛΟΙ ΜΑΣ από, αυστηρότερες αυτή τη φορά, εξετάσεις για άδεια οδηγού, από πραγματικούς επαγγελματίες και όχι από τον γείτονα της θείας Τούλλας, ή τον τατά του ανιψιού μου του Γιαννή του γιου της θειάς της Ξοΐτενας.

Anef_Oriwn είπε...

Χαιρετώ απαξάπαντες,
Και ιδιαιτέρως αυτούς που μας τίμησαν με τα σχόλια τους, έστω και (επι)κριτικά – καλά είναι κι αυτά (Bananistanos, Stala[g]matia, Rose, Lexi_penitas, Πρώην Προλετάριος).

Κατ’ αρχάς ΔΕΝ διαφωνώ καθόλου,

1. Πρώτον, ότι ο καθένας ΜΑΣ πρέπει να αναλαμβάνει τες ευθύνες τους και το ανάλογο κόστος (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) για τες όποιες παραβατικές πράξεις και κινήσεις του ή όπως λαλεί τζιαι η Rose άμα “… θελεις να κανεις τον άντρα να φροντίσεις να έχεις τα αρχιδια …”, ή όπως υποβάλλει ο Lexi_Penitas “.. να βάλει το κόλο του κάτω να δουλέψει και να πληρώσει … [ο κάθε νεαρός το κόστος των πράξεων του] ...”! Φυσικά πρέπει (πάντα) να λαμβάνουμε υπ’ όψη και το ότι η κάθε πράξη μας ή γεγονός έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες, ή/και ότι τουτες ποι πράξεις είναι απόρροια κάποιων άλλων καταστάσεων (για να μη ξεχνάμε και τη διαλεκτική), γι’ αυτό και δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι. Ένα είδος (πιο παραδειγματικής και αποδοτικότερης) τιμωρίας ίσως είναι και η κοινωνική εργασία, που αναφέρει η Stala(g)matia. [Να σημειώσω ότι ο εν λόγω νεαρός ΠΑΝΤΑ εργαζόταν κατά την περίοδο των καλοκαιρινών διακοπών – σε ξενοδοχείο].

2. Δεύτερον, ότι ίσως οι τοποθετήσεις μου (στο κείμενο της ανάρτησης) να ήταν/είναι όντως συναισθηματικά φορτισμένες λόγω της ιδιαίτερης (συγγενικής) σχέσης μου με τον νεαρό και την οικογένεια του αλλά και της ιδίας αντίληψης και γνώσης που έχω για τα δεδομένα που αφορούν την οικογένεια του. Ίσως ο συναισθηματισμός μου να οφείλεται ακόμα και σε μια παρόμοια ιστορία που βίωσα κι εγώ νεαρός, πριν καμπόσα χρόνια, (κάπου ένα χρόνο μετά τον πόλεμο του 1974) όταν μαθητής ακόμα με σταμάτησε ένας αστυνομικός και με κατάγγειλε γιατί οδηγούσα Land-Rover χωρίς άδεια οδηγού (και διάφορες άλλες κατηγορίες) για να καταλήξω τελικά στο Δικαστήριο. [Με το Land-Rover καθώς και με το τράκτορ της οικογένειας πηγαινοερχόμασταν νεαροί τότε από το χωριό στα χωράφια και την μάντρα για δουλειές – και η Αστυνομία συνήθως έκλεινε τα μάτια σε τέτοιες περιπτώσεις - ή και στη θάλασσα τα καλοκαίρια. Εκείνη τη μέρα είπα να κάνω τον καλό Σαμαρείτη και να μεταφέρω ένα γνωστό μας ηλικιωμένο κοντοχωριανό στο γειτονικό χωριό όπου κατοικούσε, καθώς δεν είχε άλλο μεταφορικό μέσο για να παει ...Κάνε το καλό, που λενε και ρίξτο το γιαλό!].

Η κριτική στις τοποθετήσεις που έκανα στο κείμενο μου, επικεντρώθηκε στην αναίρεση της θέσης μου για κάποια διαλλακτικότητα και κατανόηση από μέρους της δικαστίνας. Τονίστηκε (απ’ όλους) ότι καλώς τιμωρήθηκε η “πελλάρα” του συγκεκριμένου νεαρού (ή και ότι έτσι πρέπει να τιμωρείται η παραπτωματική συμπεριφορά σε θέματα τροχαίας των νέων), γιατί πιστεύεται ότι με τον τιμωρητικό και κατασταλτικό αυτό τρόπο θα περιοριστούν τέτοια φαινόμενα! Πρόθεση μου ΔΕΝ ήταν να απαλλάξω το νεαρό από τις ευθύνες του (μεταφέροντας τις στην κενωνία την άτιμη) και δεν ήταν αυτή τη διάσταση που ήθελα να αναδείξω με την παρουσίαση αυτής της ιστορίας. Πιο πολύ ήθελα να τονίσω πόσο απρόσωπα (αλλά και ταξικά κατά τη γνώμη μου) λειτουργεί το δικαστικό σύστημα, καθώς επίσης και την αδυναμία της πολιτείας και της κοινωνίας (των κοινωνικών θεσμών, φορέων και συνόλων) να δώσουν λύσεις για περιορισμό της νεανικής τροχαίας παραβατικότητας καθώς και διεξόδους στην παρορμητικότητα και την εκρηκτικότητα των νέων. Έχω τις έντονες αμφιβολίες μου κατά πόσο οι “παραδειγματικές” (βαριές) τιμωρίες (για απλά τροχαία αδικήματα) και οι κατασταλτικές τακτικές λειτουργούν εν τέλει αποτρεπτικά. Πως διαχειριζόμαστε (κι ως γονείς αλλά και ως κοινωνία) την επιθυμία (και την ανάγκη) των νέων να πιάσουν τιμόνι και να οδηγήσουν πριν κλείσουν τα 18 και χωρίς να κατέχουν (ακόμα) άδεια οδηγού; Εμείς δεν οδηγήσαμε χωρίς άδεια; (Στον εαυτό μου αναφέρθηκα πιο πάνω). Μελετήθηκε η περίπτωση να μειωθεί το όριο ηλικίας για να εξασφαλίσει κάποιος άδεια οδηγού;

******
Rose,

Σωστά συμπέρανες ότι δεν αποδίδω “… τις ποινες στο φυλο της δικαστίνας …”. Η σχετική αναφορά μου [στο φύλο της δικαστίνας] έγινε, γιατί ενδόμυχα περίμενα μεγαλύτερη ευαισθησία από μέρους της κι όχι μια στυγνή και απρόσωπη εφαρμογή του νόμου αντιμετωπίζοντας τα νεανικά παραπτώματα ως “κακουργήματα”.

******
Παλιο-Προλετάριε,

Με ιδιαίτερη χαρά σημειώνω την παρουσία σου στο blog και ελπίζω να σε βλέπουμε πιο συχνά!
Θα σε παρακαλέσω να μου στείλεις ένα email (είτε στο gmail είτε στο παλιό μου email – για να επιβεβαιώσω το δικό σου), καθώς θέλω κάτι να σε αρωτήσω!

Anef_Oriwn
Σάββατο 31/1/2009 – 9:35 μ.μ.

rose είπε...

Αγαπητέ Ανευ

πολλή καλή η ερωτηση για την επιθυμια των νεαρών ατόμων να πιανουν τιμόνι πριν τα 18.
Αλλά εδω εχουμε πρόβλημα γενικότερο. Ακόμα και πάνω των 18 όσοι λαμβανουν τελικά την άδεια οδηγησης δεν την αποκτούν επειδη σώνει και καλά διαθέτουν οδική συνείδηση ή παιδεία.

...

μια "ξεκαρφωτη" σκέψη που προκλήθηκε απο το τελευταίο σου σχόλιο για το φύλο της δικάστριας (!)

θα θέλαμε την Χρ. Γιωρκάτζη [ελεκτρια της δημοκρατιας] να ήταν συναισθηματική στις εκθεσεις της επειδη ειναι γυναίκα;

μακαρι να φτάσουμε στο σημειο σαν κοινωνια που ο ανθρωπισμός δεν θα αποδίδεται ως αδυναμία στις γυναίκες και η σκληρότητα δεν θα αποδίδεται ως προσόν στους άντρες. προσωπικά έχω διαπιστώσει και τα δυο σε άντρες και γυναίκες εξίσου.

σε χαιρετώ και κουράγιο

dokisisofi είπε...

Αν τον αγάπαν όμως κανένας υπουργός ή κανένας δικηγοράκος βουλευτής (τον ελεύθερο του χρόνο) τον παπάν του μιτσή όμως, ήταν να αμπλέψει η δικαιοσύνη,έννεν α;α;Α;
Βασικά ήταν να κομπλάρουν οι μπάτσοι τζιαι εν θα εκόφκαν καν το πρόστιμο.
Αλλά που την άλλη, αν το ανίψι σου είσιεν τα μέσα ( με εσένα θείο ), τζιαι παρόλα ταύτα εκάτσαν του την, μπράβο τους τζιαι καλά να πάθει.

Anef_Oriwn είπε...

Τζι’ ελάλουν τζι’ εγιώ που εχάθηκε τούτη η Dokisisofi τζιαι πόσο μας έχουν λείψει οι φοβερές και φοβικές ατάκες της!

Anef_Oriwn
Κυριακή 1/2/2009 – 7:08 μ.μ.

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητή Rose,

Επέτρεψε μου (μ’ όλο το σεβασμό – που ελάλεν τζι’ ο Πρόεδρος – και την εκτίμηση που σου έχω) ότι συγκρίνεις (σε σχέση με το ζήτημα της ευαισθησίας) δύο ανόμοια πράματα – θεσμούς … O τρόπος που λειτουργεί ένας δικαστής ή μια δικαστίνα, όταν μάλιστα έχει να κάνει με νέους ανθρώπους ΔΕΝ πρέπει να είναι στυγνός κι απρόσωπος χώρια που ο δικαστής πρέπει να είναι και καλός ψυχολόγος. Αντίθετα ο τρόπος που λειτουργεί ο θεσμός του Γενικού Ελεγκτή (στην παρούσα περίοδο Ελέγκτρια – και δεν έχει καθόλου να κάνει με το συγκεκριμένο πρόσωπο που προίσταται, την κ. Γιωρκάτζη), είναι εντελώς διαφορετικός καθώς τούτος είναι καθαρά τεχνοκρατικός (για να μη πω γραφειοκρατικός) και στοχεύει να επισημάνει τα κακώς έχοντα και τυχόν ατασθαλίες και παρεκκλίσεις από θεσμικές διαδικασίες (που έχουν κυρίως σχέση με τα οικονομικά) στην κρατική μηχανή, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κι αλλού.

Πολλά απ’ όσα περιέχονται στις ογκώδεις εκθέσεις της Γενικής Ελέγκτριας είναι “τυπικούρες” (κυρίως πάνω σε διαδικαστικά ζητήματα) και αφορούν την τήρηση θεσμικών (βλέπε γραφειοκρατικών) διαδικασιών στην προώθηση και διεκπεραίωση διαφόρων υποθέσεων που αφορούν τους οργανισμούς που ανάφερα πιο πάνω.

Λόγω της εμπλοκής μου στα κοινά και τα κοινοτικά μπορώ να πω ότι κάποτε για να προωθηθούν και να υλοποιηθούν κάποιες αποφάσεις και έργα ή να λειτουργήσουν κάποιοι μηχανισμοί (ειδικά στις τοπικές κοινωνίες) πρέπει να παρακάμπτονται κάποιες απ’ γραφειοκρατικές διαδικασίες (που συνήθως είναι και χρονοβόρες).
Π.χ. αν κάποιος πολίτης χρωστά στην Τοπική Αρχή (αγροτική κοινότητα) ένα ποσό της τάξεως των €1000 (ευρώ) συν προστίματα (που θα ανεβάζουν το ποσό ίσως και στα 1400 ευρώ) για τέλη υδατοπρομήθειας (νερού) και δεν μπορεί να τα πληρώσει (αν μπορούσε ίσως να το ‘κανε και εγκαίρως), η Τοπική Αρχή έχει δύο επιλογές για να κινηθεί για την είσπραξη των καθυστερημένων. Ή θα κινήσει αγωγή στον πολίτη και το Δικαστήριο θα διατάξει την πληρωμή του οφειλομένου ποσού με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο κι ο πολίτης θα πρέπει να κόψει το λαιμό του να βρει τα χρήματα (για να πληρώσει συμπεριλαμβανομένου τώρα και του ποσού για τα δικαστικά έξοδα) ή θα πάρει απόφαση (η Τοπική Αρχή) να του χαρίσει, ας πούμε τα πρόστιμα για τις καθυστερήσεις (για να τον διευκολύνει έτσι στην αποπληρωμή των υπολοίπων). Τούτο θα επισημανθεί ως παρατυπία στην Έκθεση της Γενικής Ελέγκτριας (βασικά γιατί χάνονται έσοδα για το ταμείο της Τοπικής Αρχής), όμως τούτη η πράξη δεν παύει να είναι κι ένας τρόπος γρηγορότερης και αποδοτικότερης είσπραξης των καθυστερημένων.

Anef_Oriwn
Κυριακή 1/2/2009 – 7:46 μ.μ.

rose είπε...

Ανευ καθόλου άσχετα μεταξύ τους..

μια δικαστρια και ένας δικαστής οφείλουν να εφαρμοζουν τον Νόμο αλλά να διακρίνουν και την ιδιαιτερότητα μιας κατάστασης.

Αυτο ακριβώς "καταλογίζεις" και στην Ελέκτρια, οτι δηλαδή οφείλει να ελεγχει αλλά να βλέπει και την ιδιαιτερότητα στην είσπραξη φόρων των τοπικών αρχών [για το συγκεκριμενο θεμα δεν εκφέρω αποψη]

Ειναι αλήθεια πως στην εφαρμογή της νομοθεσίας υπάρχουν πολλά ζητήματα:
1) Να εφαρμόζεται
2) Πως εφαρμόζεται
3) Διακριτικη ευχέρεια σε αυτο που την εφαρμόζει
4) το άτομο σε σχεση με την συγκεκριμενη παρατυπια τη δεδομενη στιγμή
κλπ
κλπ

Στα πιο πάνω μπορείς να διακρίνεις με γυμνο ματι ότι είτε άντρας είναι είτε γυναίκα καμια σημασια έχει...

αυτο έλεγα :-)

doctor είπε...

Η κατάσταση στα ελληνικά δικαστήρια αγαπητέ νο λίμιτ φίλε είναι τραγική, απαράδεκτη και ελεεινή...

Στην εταιρεία μου φτάνουν δικαστήρια για εκδίκαση τόσο αργά, που έχουμε ξεχάσει τι αφορούν.

Καλημέρα από Αθήνα

doc