Ανάρτηση 2/2009 (δικαστική κι απρόσωπη) – Η Δικαιοσύνη δεν είναι απλώς τυφλή, είναι Θεόστραβη!!!

[Σήμερα, (Γιορτή Μεγάλη, των Τριών Ιεραρχών, - “μεγάλ’ η χάρη τους” - και των Γραμμάτων, όπως λαλούν, γι’ αυτό αν θέλετε να διαβάσετε κάτι σχετικό, προσέξτε όμως γιατί θα είναι αιρετικό και βέβηλο μπορείτε να ανατρέξετε στο link: http://roides.wordpress.com/2009/01/30/30jan09/), είπα να ξεφύγω κάπως από τις συνήθεις πολιτικολογίες και ιστοριογραφικές θεματολογίες και φιλολογίες με τις οποίες καταπιάνομαι και ν’ ασχοληθώ με κάτι διαφορετικό. Θα αναρτήσω ένα κείμενο που έχει σχέση με μια δικαστική υπόθεση για τροχαίες παραβάσεις (όχι δικές μου) και το οποίο έγραψα πριν κάποιους μήνες (όταν ήταν φρέσκια και η ιστορία), αλλά παρέμεινε κλεισμένο στα συρτάρια του Word! Μάλλον γιατί έγραφα και αναρτούσα ή αναδημοσίευα κείμενα για άλλα ζητήματα (κυρίως πολιτικά και ιστορικά κι από την τρέχουσα επικαιρότητα), αλλά ίσως και γιατί κατά βάθος προτιμούσα να δημιουργηθεί κάποια χρονική απόσταση από τη δικαστική ιστορία που θα περιγράψω – ναι μεν η δικαιοσύνη είναι τυφλή, όπως λαλούν, αλλά παράλληλα είναι και γεγονός ότι έχει σχέση με την απονομή της δικαιοσύνης και το δικαστικό σύστημα είναι και θέμα ταμπού και δεν πρέπει να συζητείται δημοσίως].

******
Που λέτε, αγαπητοί blogαναγνώστες,

Πρόσφατα, πριν μερικές μέρες (σημ.: με βάση τα σημερινά χρονικά δεδομένα το σωστό θα ήταν να ‘λεγα “πριν μερικούς μήνες”) εchάττισεν (έτυχε) να έχω την τύχη (ή την ατυχία) να συνοδεύσω νεαρό συγγενικό μου πρόσωπο (ένα 18χρονο στρατιώτη σήμερα) στο Δικαστήριο (όχι ως δικηγόρος αφού δεν είμαι), αλλά για να παρουσιαστεί και να παραστεί σε δίκη (θα δικαζόταν ο ίδιος) για κάποια “κακουργήματα” (για παραβάσεις και παραβιάσεις του Οδικού – κι όχι του Ωδικού – Κώδικα). (Ο πατέρας του δεν μπορούσε να παει μαζί του, γιατί τον αγαπούσε πολύ – τον πατέρα του – ο καλός Θεούλης και τον πήρε κοντά του πριν μερικά χρόνια, ενώ ούτε η μητέρα του μπορούσε να παρευρεθεί γιατί δεν της έδωσαν άδεια από τη δουλειά της – εργάζεται σε ξενοδοχείο).

Οι κατηγορίες που αντιμετώπιζε ο νεαρός ήταν πέντε – έξι. Οι συνηθισμένες κατηγορίες για νεαρά παιδιά που βιάζονται να πάρουν τιμόνι στα χέρια τους και να οδηγήσουν (συνήθως για τη μαγκιά τους ή/και για επίδειξη), χωρίς όμως να σκέφτονται κίνδυνους και κανονισμούς – δύσκολο να κατανοήσουν τέτοια ζητήματα με την παρορμητικότητα που χαρακτηρίζει τη νιότη τους.

Οι κατηγορίες αφορούσαν οδήγηση οχήματος χωρίς άδεια οδηγού, ασφάλεια, τη συγκατάθεση του ιδιοκτήτη του οχήματος, άδεια κυκλοφορίας, πιστοποιητικό καταλληλότητας και τα τοιαύτα (κατηγορίες που συνήθως σχετίζονται μεταξύ τους ή που μπορεί η μια να αποτελεί απόρροια κάποιας άλλης – θα το εξηγήσω μετά αυτό). Ο Νομοθέτης έχει κατατάξει αυτές τις παραβάσεις στα “κακουργήματα” (όχι απλώς στα τροχαία αδικήματα), όμως διερωτούμαι αν αυτό νομιμοποιεί τους κυρίους δικαστές κλαι τις κυρίες δικαστίνες να τραβούν την “ππάλα” (το χασαπομάχαιρο) τζιαι να “κόφκουν κκελλάες” (να κόβουν κεφάλια), να επιβάλλουν δηλαδή, “αυστηρές” ποινές (πρόστιμα) απρόσωπα και δήθεν προς συμμόρφωση (ή/και γιατί πρέπει να επιδεικνύουν αυστηρότητα για παραδειγματισμό, όπως λαλούν);

Τελικά η κυρία Δικαστίνα (ήταν και γυναίκα η θεραπαινίδα της Θέμιδας, αγαπητή Rose – αν με διαβάζεις) αφού τα έκρινε τα αδικήματα ως πολύ σοβαρά, δηλ. ως “κακουργήματα” (πιθανό να ‘χε και δίκιο αφού έτσι λειτουργεί “ο νόμος ο παλληκαράς”) κι αφού έλαβε υπ’ όψη και διάφορα άλλα δεδομένα (όπως, ας πούμεν, η άμεση παραδοχή του κατηγορουμένου, η μεταμέλεια του κ.λπ.), επέβαλε στο νεαρό κατηγορούμενο ένα συνολικό πρόστιμο της τάξεως περίπου των ... 1500 ευρώ (!!!), (το οποίο ανάλυσε κατά κατηγορία – 500 ευρά για τη μια κατηγορία, 300 για την άλλη, με δκυο λόγια επέτασεν τα προστίματα σάμπου τζιαι ήταν κοκκόνες της παττίχας) και τρίμηνη στέρηση της άδειας οδήγησης. (Έτσι για να μάθει το κοπελλούιν να παρανομεί – ή μήπως για να μισήσει κάθε μορφή εξουσίας και να αντιδρά σ’ αυτή;)

Άστε που κάποιες κατηγορίες διπλο-τιμωρούνται και τα πρόστιμα διπλο-επιβάλλονται (και είναι και ηλίθιο αυτό), με την έννοια ότι μερικές από τις κατηγορίες είναι απότοκο κάποιων άλλων. Δηλ. όταν ένα αυτοκίνητο δεν διαθέτει Πιστοποιητικό Καταλληλότητας είναι αυτονόητο ότι δεν θα έχει ούτε Άδεια Κυκλοφορίας και ούτε σε καλύπτει η ασφαλεια, ενώ όταν κάποιος οδηγεί anef_ Αδείας Οδηγού είναι ηλίου φαεινότερο ότι οδηγεί (συγχρόνως) και anef_ ασφάλειας (ή ασφάλισης). Επιπρόσθετα η κατηγορία για οδήγηση χωρίς τη συγκατάθεση του Ιδιοκτήτη του μηχανοκινήτου μπαίνει για να προστατεύσει το Ιδιοκτήτη (είτε αυτός είναι γονιός είτε κάποιος άλλος).

Το πρόστιμο σίγουρα θα πληρωθεί από την οικογένεια του νεαρού δηλ. από τη μητέρα του της οποίας ο μηνιαίος μισθός (ως ξενοδοχοϋπάλληλος) είναι κατά πολύ κατώτερος του προστίμου (ακόμα και κατά τους μήνες με αυξημένη τουριστική κίνηση οπόταν ανεβαίνει και ο μισθός). (Σημείωση: Η εν λόγω οικογένεια είναι τετραμελής – μητέρα και τρία παιδιά – τα άλλα δυο κάτω των 18).

Για να πούμε και του στραβού το δίκιο (δηλ. της Θεόστραβης Δικαιοσύνης) η φιλεύσπλαχνος κυρία Δικαστίνα έδειξε στο τέλος την μεγαλοψυχία και μεγαλοκαρδία της δίνοντας οδηγίες όπως το πρόστιμο πληρώνεται σε μηνιαίες δόσεις! (“Να σε κάψω Γιάννη μου και να σου βάλω μύξα”, που λεει και ο θυμόσοφος λαός μας).

Τελικά (διερωτούμαι και πάλι) αυτές οι ποινές είναι αποτρεπτικές (περιορίζουν τις πιθανότητες επανάληψης των αδικημάτων/κακουργημάτων ) ή μήπως είναι εξοντωτικές για το ταλαίπωρο και καταδυναστευμένο βαλάντιο των χαμηλόμισθων οικογενειών; Μήπως η Δικαιοσύνη πέραν από Θεόστραβη είναι και ταξικά (ή αν προτιμάτε κοινωνικά – για να μη θεωρηθεί ότι χρησιμοποιώ και ξύλινη γλώσσα) ΑΝΑΙΣΘΗΤΗ; (Και μην δώσετε, μετά συγχωρήσεως, την ηλίθια απάντηση “Ας πρόσεχε ο νεαρός πριν κάμει τες πελλάρες του”!!! Τζιαι ποιος νεαρός εν τες κάμνει!)

Τέλος αν θεωρηθεί ότι αναρμόδια κι αυθαίρετα κρίνω δικαστικές (θέσφατες) αποφάσεις και έτσι παρανομώ, κλείστε ΜΕ τζιαι ΜΕΝΑ ΜΕΣΑ!!!

Anef_Oriwn
Παρασκευή 30/1/2009