Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

Ανάρτηση 46/2015* [προγραμματισμένη, μακροσκελής, οκτωβριανή, εγκυκλοπαιδική, παραδοσιακή, πολιτιστική, της κυπριακή υπαίθρου και γαστρονομίας, φρουτική, μεζετζιήτικη, αλλά κι ολίγο τί πολιτική και φωτογραφική] – Φρούτα και μεζέδες εποχής...


[* - Επεξηγηματική σημείωση (Τετάρτη 21/10/2015):
Η ετοιμασία αυτής της ανάρτησης ολοκληρώθηκε την Πέμπτη 15 του μηνός, αλλά έκτοτε έγιναν προσθήκες συμπλήρωσε και βελτιώσεις]... 

*******************************
Εισαγωγή δίκη τηλεγραφήματος
Πάμε σε κάτι διαφορετικό σήμερα. Για ν’ αλλάξει και η θεματολογία των αναρτήσεων ΜΑΣ, θα ασχοληθούμε σήμερα με φρούτα και μεζέδες εποχής... Καλή ΣΑΣ όρεξη!

*************************************
Φρούτα και μεζέδες εποχής

Έχουμε πλέον φάει και τον μισό Οκτώβρη [τον δεύτερο μήνα του Φθινοπώρου] 


Κάποτε σήμα κατατεθέν του Οκτώβρη ήταν κάποτε τα χρυσάνθεμα του, ή άλλως οκτωβρούες

και βαίνουμε ολοταχώς προς το τέλος του, αλλά δεν έχει ακόμα ουσιωδώς βρέξει˙ κάπου έπεσαν και κάποιες βροχές και ενέσκηψαν και καταιγίδες αλλά μεμονωμένα. Δυσοίωνα λοιπόν τα σημάδια για τα υδρολογικά της νήσου μας και τα για παρεμφερή και παράπλευρα τους (για τη Φύση και τη γεωργοκτηνοτροφία), για φέτος...
Φθινόπωρο όμως, [αν αναλύσουμε και ετυμολογικά τη λέξη], είναι η εποχή (του χρόνου) κατά την οποία φθίνουν (μειώνονται/ελαττώνονται σταδιακά) οι οπώρες, δηλ. τα φρούτα.
Ενίοτε όμως, όταν μιλάμε ή αναφερόμαστε σε «φρούτα», μπορεί να μην εννοούμε μόνο τους εδώδιμους ή βρώσιμους (φαγώσιμους) καρπούς των δέντρων ή άλλων φυτών (που έχουν συνήθως γλυκιά, ή γλυκόξινη πλην όμως ευχάριστη γεύση), αλλά (και κατά τον Μπαμπινιώτη) και «τα ανόητα, εκκεντρικά και παράξενα πρόσωπα», που συνήθως ζουν στην κοσμάρα τους... [Κι εσύ να διερωτάσαι από ποια φρουταρία τους ψωνίσανε!]... 

Αν και επέρα(σ)εν η εποχή των φρούτων των καθαρά καλοκαιρινών [πι χι, η παττίχα, η ταμπούρα, τα σύκα, οι φορμόζες, τα νεκταρίνια, τα παποουτσόσυκα), εντούτοις υπάρχουν ακόμα μπόλικα φρούτα, καθώς και πολλά άλλα καλούδια (από φρούτα), όπως,

τα σύκα [υπάρχουν ακόμα κυρίως μαύρα ή βαζανάτα, από τα οποία φτιάχνεται και το εξαιρετικό γλυκό σύκου και βάρτικα, ενώ μπορείτε να βρείτε και παστόσυκα],


Σύκα μαύρα (χειμωνιάτικα)

- τα ροβκια (ρόδια) [υπάρχουν άσπρα, αλλά και κόκκινα όπως τα μαϊφόshικα που έχουν γλυκόξινη γεύση],



Ρόδια μαϊφόshικα

τα ευωδιαστά και ροδοκόκκινα κυπριακά (ή άγρια) ροδάκινα [που όμως έχουν σχεδόν τελειώσει], 


τα μήλα τα καθιστά (πολύ μυρωδάτα κι αυτά),

- τα μόσφιλα [κι αυτά με τη χαρακτηριστική γλυκόξινη τους γεύση, από τα οποία γίνεται και μια εξαιρετική μαρμελάδα˙ γλυκόξινοι είναι και οι μαύροι αβάτσινοι αλλά αυτούς τους συναντάμε στις αρχές του καλοκαιριού],


Μοσφιλιά με ώριμα μόσφιλα

τα κυδώνια (για γλυκό) [και με τη γνωστή μασσάδα τους αν δοκιμάσετε να τα φάτε ωμά˙ το γλυκό κυδώνι είναι στα αγαπημένα ΜΟΥ μαζί με το γλυκό μήλο και το γλυκό σύκο],


το σταφύλι [κυρίως, τώρα που ‘ναι και η εποχή του τρύγου, το αμπελίσιμο, και μαύρο και άσπρο και με τις κοκκόνες του, αλλά και το βέρυκο, το αετονύχη και το superior – το τελευταίο είναι χωρίς κουκούτσια για όσους δεν μπορούν να φαμε σταφύλι με κοκκόνες και να τις φτύνουν],


τα μαντορίνια τύπου “κλεμεντίνες” και τα șeker-ικα τα πορτοκαλιά (εκάμαν την εμφάνιση μόλις πρόσφατα, στις αρχές τ’ Οκτώβρη),


- τα πομιλίδκια (ή πολεμίδκια) – έχουν το μέγεθος μεγάλου μόσσιλου και η γεύση τους έχει μια μασσάδα˙ [δεν ξέρω πώς αλλιώς να (ΣΑΣ) τα περιγράψω],



Πομιλίδκια

-  τα κόνναρα - που για τους πιο ψαγμένους είναι ο καρπός του ακανθώδους αγριόθαμνου παλλούρα˙ (τα ώριμα κόνναρα είναι στεγνά και μάλλον άγευστα˙ δεν είναι ζουμάτος καρπός, όπως λόγου χάριν τα μόσσιλα και τα πομιλίθκια), 



Παλλούρα με κόνναρα

[Στην κυπριακή διάλεκτο υπάρχει και η παροιμιώδης έκφραση «εν τζιαι τρώω κόνναρα» (δηλ. δεν χάφτω όσα μού λένε, ας πούμεν, τα διάφορα “φρούτα”˙ δεν είμαι άσχετος), δηλ. «εν πιάννουμαι, ή δεν με παίρνουν στον μεζέ»,  τουτέστιν δεν με κοροϊδεύουν. Όπως επεξηγεί ο γλωσσολόγος Γιώργος Β. Γεωργίου στο βιβλίο του “1099 κυπριακές παροιμίες και φράσεις”, «τα κόνναρα είναι είδος άγριου καρπού και η κατανάλωση του  υπονοεί στη παρόμοια κάποιο ανέμελο άνθρωπο που δεν σκοτίζεται και επομένως μπορείς να ον ξεγελάσεις»... Στην άλλη έκφραση, «παίρνω κάποιον στον μεζέ», θα αναφερθούμε συμπληρωματικά και πιο κάτω˙],


οι καβάφες – εισαγόμενο μεν φρούτο (όπως, ας πούμεν, οι αδερφοί καλαμαράες ηθοποιοί και ηθοποιές, που έχουν κατακλύσει τα κυπριακά σήριαλ), αλλά εύγεστο και ζουμάτο˙ κάποιοι λένε ότι είναι και αφροδισιακό˙ [εμείς προτιμάμε τις καβάφες με την κόκκινη σάρκα˙ οι άλλες οι άσπρες ΜΆΣ προκαλούν πονοκέφαλο λόγω της έντονης μυρωδιάς τους],



Καβάφες κόκκινες


- κάνα τραγανό φθινοπωριάτικο καναρίνι [τα κίτρινα σφικτά πεπόνια που βγαίνουν προς το τέλος του καλοκαιριού με αρχές του φθινοπώρου – υπάρχει και μια ποικιλία τέτοιων πιπονιών που είναι πρασινοκίτρινα, όπως και τα χρώματα του Οκτώβρη],


Καναρίνια

- τα τεράτσσια (χαρούπια) [τα ‘χουν μαζέψει πια κι έχουν βγάλει και το παστελάκι˙ έγινε και το Πανηγύρι του Παστελιού στην Ανώγυρα],


- τα μύγδαλα - αν έχετε χρόνο κι όρεξη να βακλί(σ)ετε* καμιάν αχαshάν, σε κάμπους, όρη και παραρά και μετά να σπάσετε τ’ αχάshα (προτιμείστε καμιά πέτρα ή μεγαλη βυζάκα ή κάνα χτόshερον κι οπωσδήποτε όχι τα γόγκια σας), για να πάρετε τες αθασόκουννες˙ (* βακλίζω = κτυπώ με βέρκαν τα αθάσσια, ή/και τα τεράτσσια, ή και τις ελιές για να πέσουν από τα δέντρα)˙

{Δεν μιλάμε πάντως για τα μύγδαλα του βοσκαρεθκιού, που  υποδυόταν ο νεότατος τότε Γιάννης Βόγλης, στην ταινία (τού 1968) “Κορίτσια στον ήλιο”, του πάλαι ποτέ μαυρόασπρου ελληνικού κινηματογράφου κι έτρεχε να φιλέψει ένα ξανθό μανούλι (τουρίστρια εξ Αγγλίας), την οποία υποδυόταν η αμερικανο-σουηδέζα Anne Lonnberg˙


Η Anne Lonnberg, σε σκηνή από την ταινία


Ακόμα μια σκηνή από την ταινία
με τους δύο κύριους πρωταγωνιστές, 
την Anne Lonnberg και τον Γιάννη Βόγλη,
σε μια τρυφερή στιγμή

Τούτη (η νεαρή τουρίστρια) είχε πάρει στραβά τις προθέσεις του νησιώτη βοσκού (να της δώσει λίγα μύγδαλα) κι έτρεχε να σωθεί από τις “πονηρές” κι “ανώμαλες” (όπως νόμισε) διαθέσεις κι ορέξεις του˙ εξαιρετικό το τραγούδι της ταινίας “Ένα πρωινό - Αναμπέλ”, του Σταύρου Ξαρχάκου, που τραγούδησε η νεότατη τότε Μαρία Δημητριάδη – ήταν, δεν ήταν, 18 χρονών]˙


Μια όμως και μιλήσαμε για ξηρούς καρπούς (τ’ αχάσσια) να αναφερθούμε και σε μερικούς άλλους που μαζεύονται τέτοια εποχή, ή έχουν ήδη μαζευτεί:

- τα καρύδκια – εμείς προτιμάμε τ’ αφρούγια (αυτά που σπάζουν εύκολα), μην και σπάσουμε σε τέτοια ηλικία και κάνα δόντι  
- τα κάστανα και τα φυντούκια, που μπορεί να μαζεύονται ακόμα και τέτοιες μέρες στα χωριά Σαράντι, Λαγουδερά, Πολύστυπος, Άλωνα.    

Να σημειώσουμε ότι πολύς κόσμος μαζεύει τέτοια προ-χειμωνιάτικη εποχή και φυλάει στην κατάψυξη [στους θαλάμους των ψυγείων τους και στες φρίζες που έχει παραδίπλα] ξεκούνια φασόλια και λουβκιά, για να ‘χει να μαειρέφκει τον shειμώναν…
  
Για όποιον ενδιαφέρεται ν’ αγοράσει «λουβοί»

Πού καιρός που ‘χαμε [με τα κοπέλια – τον “Αρχηγό” και τον “Συναρχηγό”] το “εξοχικό” εκεί στο χωριό [σε μέρη μακρινά και μοναχικά] και ‘βγαινα τ’ απογεύματα να περπατήσω, είτε στην ακρογιαλιά (πιο αραιά), είτε στα περβόλια (πολύ πιο συχνά) και ‘κοβα (τέτοια εποχή) και σύκα και ρόδια και μανταρίνια και πορτοκάλια και μόσφιλα και καρύδια, αλλά και μέσπιλα, χρυσόμηλα, αβάτσινους και κάνα πεπόνι [«κοτσσιήνιν», ελάλεν το ο “Αρχηγός”], σ’ άλλες όμως (ανοιξιάτικες και πρωτο-καλοκαιρινές) εποχές... Άστε που παίρναμεν από τους τόπακες και κανίshα! Πέρσι μέσα στον Δεκέμβρη ΜΑΣ έφεραν τζιαι μιαν κάσσια με αγριομανίταρα, κόκκινα του δάσους... 

***************************
Τ’ άλλα φρούτα

Κοντά όμως, σ’ αυτά όλα τα φρούτα με τις τόσες και ποικίλες γεύσεις, υπάρχουν και φρούτα απ’ τ’ άλλο είδος που περιγράψαμε, όπως, οι Νίκαροι, οι Χάσικοι, οι Χαρούλληες, οι Καδήες, οι Ιωνάες, οι Ρίκκοι, οι Χρυστάλλες, οι Ζέτες, οι Θεοχάρενες, οι Φούλληες, οι Τορναρήτηες, οι Προδρόμου, οι Αντρέηδες οι Κυπριανού οι εκ Λεμεσού ορμώμενοι, οι Θεμιστοκλέους, οι Δίπλαροι, οι Χαμπουλλάες, οι Χριστοφόρου άλλως Κασεττοφόρου, οι «κύριοι» Πόλυες, οι Σάντηες, οι Πικήες, οι Πιτσιλλίδηες, οι επιχειρηματίες Αρχιεπισκόποι τζιαι Πισκόποι, οι Συλλούρηες, οι Ομήρου, οι Σιζόπουλοι, οι Βαρνάβες, οι Νικολάτζιηες, οι Καρογιαννάες, οι Κουλίες, οι Περτίτζιηες, οι Λιλληκκάες, [που δεν είναι και λίγοι!] που ΜΑΣ έχουν φλομώσει στα ψέματα και στα λόγια τα μεγάλα και τ’ ανέξοδα... 


Απ’ όλους έχει το πανέρι 
[“Χαραυγή” - Κυριακή 18/10/2015]

Είναι όμως η συμπεριφορά των συγκεκριμένων “φρούτων”, sorry προσώπων, απλώς «ανόητη, εκκεντρική και παράξενη», ή έχει και τις πολιτικές της διαστάσεις; Κατ’ ΕΜΑΣ είναι πολιτική κι έτσι πρέπει να την κρίνουμε, δηλ. πολιτικά. Είναι πολύ επιφανειακό και επιδερμικό να κρίνουμε απλώς ως «παράξενη» ή «ανόητη» τη στάση και συμπεριφορά του όποιου επώνυμου πολιτικού ή κοινωνικού παράγοντα, όταν η κύρια παράμετρος στη λήψη διαφόρων αποφάσεων από μέρους τους είναι τα οικονομικά και οικονομικά συμφέροντα των ιδίων και της τάξης και παράταξης τους. Πολύ απολίτικο να τους θεωρούμε όλους αυτούς απλώς ως φρούτα!    

Για ένα άλλο είδος φρούτων και δη πολύ ζουμάτων [«μπουκιά και συγχώριο», που λένε και στα ελλαδικά χωριά, ενώ στη θέα τους ο συν-κολυμβητής ο Αντρίκκος ο “Μουχτάρης” θα διακόψει την κουβέντα του, για να πετάξει κάνα «μάshαλλα τους»] και που ευδοκιμούν στις παραλίες [και τα συναντάμε και τέτοια εποχή ακόμα], δεν θα κάνουμε αναφορά, για να μην βγούμε εκτός θέματος, αλλά και για να μην ΜΑΣ μπαγλαρώσει η Αγορανομία˙ βλέπετε η αναφορά ΜΑΣ θα συνοδευόταν και με το απαραίτητο φωτογραφικό υλικό και τότε θα γινόταν -και πάλι- το σώσε! ΜΑΣ φτάνει (για την ώρα) η Anne Lonnberg! 


***********************************
Και πάμε στους μεζέδες εποχής

Κι ολίγα τινά για κάποιους (άλλους) μεζέδες της εποχής, πέραν των φρούτων που αναφέραμε πιο πάνω, που μπορεί αν συνοδεύσουν το ποτό σας, όπως ας πούμεν τη ζιβανία σας:
- πρώτα και κύρια τα παράγωγα του σταφυλιού, όπως ο σουτζιούκκος και τα κκιοφτέρκα,
- επίσης τα παστόσυκα, οι συκόπιττες και οι διάφοροι ξηροί καρποί που αναφέραμε και πιο πάνω, κυρίως τα καρύδια και οι αθασόκουννες˙ [με τες κούννες των καρυδκιών φτιάχνονται και ωραία πόπαστα, όπως μείγματα από μέλι και καρύδια όπου μπορεί αν προστεθεί και μέλι ή και ρόδι˙ λένε μάλιστα ότι τούτα έχουν και αφροδισιακές παρενέργειες!], 
- τα αποδημητικά πουλιά που κυνηγιούνται από τα τέλη τ’ Αυγούστου μέχρι και σήμερα, όπως τα επιτρεπόμενα λακτοκουντούρκα (ορτύκια) και τα τρυγόνια, αλλά και διάφορα μη επιτρεπόμενα όπως τα αμπελοπουλια, οι δακκανούρες, οι βλωρκοί, οι πουπούξιοι, ή


Πουπούξιος (άλλως έποψ εκ του οποίου και το πουπούξιος, ή τσαλαπετεινός) 

οι μελισσοφάοι˙


Μελισσοφάος (κι αγγλιστί Bee-eater)

[πολλοί τα προτιμάνε, (τα αμπελοπούλια), βραστά και στο ζουμί τους ψήνουν πουρκούριν ή τραχανάν]˙ πάντως ΕΓΩ ποτέ  δεν κατάλαβα γιατί να απαγορεύεται το κυνήγι του αμπελοπουλιού (γιατί είναι μικροπούλι λένε πολλοί!) με αποτέλεσμα αυτό να έχει γίνει ένας μεζές πολυτελείας για τους λίγους και τους εκλεκτούς, όταν επιτρέπεται γενικώς το κυνήγι και κυνηγιούνται και σκοτώνονται πανέμορφα πούλια  (όπως οι πλουμιστές πέρδικες και φραγκολίνες),


Μια πέρδικα πλουμιστή 


Και μια πανέμορφη (αρσενικιά) φραγκολίνα

ή άλλα μελωδικότατα (όπως οι  μαυρότζιηκλες που, αν δεν κάνω λάθος, είναι οι γνωστοί κότσυφες)...  [Αναφορά στο κυνήγι των αποδημητικών πουλιών έκανα και σε μιαν παλιά σεπτεμβριανή ανάρτηση ΜΟΥ (εκείνη με αρ. 106/2012)],

τα παστά – κρέας και λουκάνικά (από στεγνωμένο στον ήλιο χοιρινό κρέας που έμεινε προηγούμενες μερικές μέρες σε μαρινάδα από στο κρασί και στο ξύδι) και φυλάγονται, αφού τηγανιστούν, σε μύλλαν (πηκτό λίπος από χοιρινό)˙ πάντως στο μυαλό ΜΟΥ υπάρχουν εικόνες από τα παιδικά ΜΟΥ χρόνια, όταν γινόταν το σφάξιμο του shοίρου  στο σπίτι,
- διάφορα αλλαντικά (κρασάτα και καπνιστά), όπως η λούντζα (ή ποσυρτή), το χοιρομέρι, τα λουκάνικα, οι παστουρμάες, η τσαμαρέλλα, καθώς και η ζαλατίνα,   
- οι καραόλοι, όμως καθώς δεν έχει βρέξει ακόμα δεν υπάρχουν,
- οι ελιές (πράσινες) τσακκιστές, με σκόρδο, σπασμένο ξερό κόλιαντρο, ελαιόλαδο και κομματάκια πράσινο λεμόνι (κι αν είναι και λίγο πικρές οι ελιές ακόμα καλύτερα),

***********************************
«Παίρνω κάποιον στον μεζέ»!

Όπως όμως, είπα και πιο πάνω υπάρχει και η απαξιωτική έκφραση «παίρνω κάποιον στον μεζέ», δηλ. τον κοροϊδεύω και γελάω σε βάρος του, ή/και αντιμετωπίζω με ελαφρότητα. Όπως ο μεζές είναι για τσίμπημα, ορεκτικό δηλαδή, και δεν είναι για χόρταση, έτσι και αυτός τον οποίον παίρνουμε στον μεζέ δεν είναι, κατά τη γνώμη μας, τίποτα το πολλά βαρύ, εκείνη τη στιγμή τουλάχιστον... Και πολλά είναι τα φρούτα που προσπαθούν να μας πιάσουν/πάρουν στον μεζέ. Και θ’ αυξάνονται οι περιπτώσεις και τα επεισόδια «να μας πάρουν στον μεζέ» καθώς πλησιάζουμε προς τον Μάη, που θα ‘χουμε και τις βουλευτικές. Όμως ΕΜΕΙΣ, «εν τζιαι τρώμεν κόνναρα»!

************************************
Επίλογος

Όλ’ αυτά τα φρούτα και τ’ άλλα προϊόντα και καλούδια τα βρίσκουμε (εκτός από τις υπεραγορές και τα μπακάλικα) και σε (θρησκευτικά) παναῢρκα αυτής της εποχής [όπως της “Αγιάς” Θέκλης, τ’ “Αγίου” Κυπριανού τζιαι τ’ “Άη” Τζιενγκιά], ή σε παραδοσιακά φεστιβάλ (αφιερωμένα σε κάποιο προϊόν) σε διάφορα, συνήθως μικρά και ξεκομμένα, χώρια˙ έχουν όμως αυξηθεί κατακόρυφα κι αυτά τα φεστιβάλ και γιορτές με παραδοσιακό περιεχόμενο πλέον. Πού να προλάβεις να πας έστω και σε μερικά απ’ αυτά, όταν τα πιο πολλά λαμβάνουν χώρα (πάντοτε τα σαββατοκυρίακα) μέσα στους μήνες Σεπτέμβρη και Οκτώβρη! [ΕΜΕΙΣ νομίζω σ’ ένα – δυο πήγαμε!]... Έγιναν, ας πούμεν, (φέτος) τα Φεστιβάλ, 
- του Κολοκασιού (στη Σωτήρα) – δεν ΜΑΣ άφησε ΠΟΣΩΣ ευχαριστημένους, παρά τη διαφήμιση που τού έγινε, κυρίως από το συγκρότημα “Δίας” (δεν γίνεται να προσπαθείς να φας και να ‘ναι θεοσκότεινα˙ και τραγούδησε και η Ελένη Τσαλογοπούλου τα δικά της έντεχνα,
- του Παστελιού (στην Ανώγυρα - ΕΜΕΙΣ όμως πήραμε από κάποιον θρησκευτικό παναῢριν!),
- της Ντομάτας (στον Φαρμακά), [πάντως οι καλύτερες ντομάτες εν οι “μαρμάντες”, αλλά εν δυσεύρευτες, gamoto! ΕΓΩ τις πέτυχαν φέτος από μια πλανοδιοπώλησσα κάπου στο Λατσσιή στην Πόλη Χρυσοχούς˙ εκεί στον Φαρμακά θα γίνει την επόμενη Κυριακή 25 του μηνός και το 3ο Ετήσιο Φεστιβάλ τοπικών παραδοσιακών εδεσμάτων˙ την ίδια μέρα διοργανώνεται τις οργανώσεις νεολαίας των δύο κοινοτήτων, ΕΔΟΝ, Νεολαία Κόμματος Κοινοτικής Δημοκρατίας (TDP), Νεολαία Κόμματος Ενωμένη Κύπρος (BKP), Πολιτιστικός Σύλλογος “Μπαράκα” και “Ανεξάρτητος Δρόμος” και Δικοινοτικό Συναπάντημα Ειρήνης στη νεκρή ζώνη ανάμεσα στα χωριά Λουρουτζίηνα και Αθηένου],

- το Αγροτικό φεστιβάλ στο χωριό Στατός-Άγιος Φώτιος,
- του Ππαλουζε (στην Βάσα Κοιλανίου, στο Άρσος και στην Λόφου σε διαφορετικές ημερομηνίες  - πήγαμε και σ αυτά κατά καιρούς),
- της Τσακκιστής Ελιάς (στο Τσέρι – το καλούμενο μιαν εποχή, από μιαν ψυχή, και χαλιφάτο), 
- του Σταφυλιού και των παράγωγων του (στο Κοιλάνι)˙ διήμερο φεστιβάλ Σταφυλιού (υπό την επωνυμία “Διονύσια”) πραγματοποιείται και στο Στρουμπί, τέλος τ’ Αυγούστου - ήμασταν εκεί φέτος, 
- το Φεστιβάλ Παραδοσιακής Κουλτούρας στον Κόρνο,
- τα Φεστιβάλ Ζιβανίας σε Άλωνα και Πελέντρι˙ αυτά έπονται και θα γίνουν στις 8 και15 Νοεμβρίου αντίστοιχα˙ [καλή ζιβανία έφτιαξε φέτος από το μικρό αμπέλι που ήβρεν αγγονίν εκεί στο εξοχικό του και ο κουμπάρος ο Μάshιος ο Καλουψιής˙ τη δοκιμασαμε τις προάλλες με μεζέ  πουλλούθκια!],  
κι άλλα πολλά φεστιβάλ, γιορτές και χορούς.
Κάποτε, περί τα τέλη του Σεττέβρη με αρκές τ Οκτώβρη διοργανώνονταν από την Πολεοδομία και οι Μέρες Πολιτιστικής/Αρχιτεκτονικής/ Κληρονομιάς με ξεναγήσεις σε παραδοσιακά χωριά και κτίσματα. Τι απέγιναν, έφαεν τες τζιαι τούτες η κρίση τζι’ η λιτότητα; 

Δεν έχω ακούσει όμως, για φεστιβάλ Τραχανά, Τσαμαρέλλας, Χαλλουμιού, Αγγουρκού, Κολοτζιού, ya Λουβκιού. Πάντως Φεστιβάλ Παττίχας γίνεται στο Βρένναρος (αρχές Ιουλίου) και Πατάτας στο Αυκόρου, ενώ παλαιότερα, τότε που τα Φεστιβάλ ονομάζονταν Χοροί, γινόταν και “Χορός του Αμπελοπουλιού”(!), [άραγε αναδεικνυόταν και Miss Ampelopouli;] στον Άγιο Θεόδωρο Λάρνακας. Και να δείτε πώς μαζεύονταν εκεί διάφοροι μεγαλόσχημοι για να καταβροχθίσουν αμπελοπούλια... Ε, ρε ίντα τζιαιροί ήταν τζιαι τζιείνοι!  


Anef_Oriwn
[τζιαι πέρκι βρέξει, να φκουν τζι’ οι καραόλοι, αλλά τζιαι τα ματσικόρυα!]
Πέμπτη 15/10/2015

6 σχόλια:

Woofis είπε...

Απολαυστική ανάρτηση. Την άλλη φορά βάλε τζιαι τα "φρούτα" της παραλίας τζι'ας πει ο καθένας ότι θέλει!

Anef_Oriwn είπε...

Woofis,

Τέτοια συγγράμματα κι αναγνώσεις βοηθάνε να ξεφεύγουμε και λίγο από την ψυχρή πραγματικότητα την έμπλεα με οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα...

Για τα “φρούτα” της παραλίας δες εδώ σε μια ανάλογη φθινοπωρινή ΜΟΥ ανάρτηση: http://aneforiwn.blogspot.com.cy/2014/11/1072014.html

Anef_Oriwn είπε...

Έβρεξε χτες και ψες, αλλά πολύ λίγα τα νερά, πλην της περιοχής της Πάφου όπου έκαμε και πλημμύρες. Στην περιοχή ΜΑΣ είναι ζήτημα αν η γη μούσκεψε σε βάθος μεγαλύτερο των 5-6 πόντων...
Πάντως σήμερα το πρωί στην αυλή οι λύμπουρες (δηλ. τα μυρμήγκια) βγήκαν μαζικά στο σεργιάνι, μετά που προφανώς βράχηκαν οι φωλιές τους. Σχημάτισαν μάλιστα ολόκληρες στρατιές και στο χώμα και στο πλακόστρωτο, κυρίως κατά μήκος ενός λαστίχου του νερού που ήταν αφημένο πάνω στις πλάκες...
Ίδωμεν, αν θα ακολουθούν κι άλλες βροχές. Πάντως ο καιρός εξακολουθεί να είναι συννεφιασμένος και η ΕΔΟΝ μάλιστα ανακοίνωσε την ακύρωση (λόγω της αστάθειας του καιρού) του Συναπαντήματος Ειρήνης που θα γινόταν την Κυριακή κάπου μεταξύ Λουρουτζιήνας και Αθηαίνου, για το οποίο κάναμε αναφορά πιο πάνω...

Σολιάτης είπε...

Πάντως οι καραόλοι αρκέψαν να κυκλοφορούν μεσ' την αυλή μου. Σήμερα το πρωί επάτησα ένα, τον καημένο έγινε λουβίθκια.

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Σολιάτη,

Και στην δική ΜΟΥ αυλή είδα καραόλους μα κυκλοφορούν. Έχει άσπρους (βουρβουλλάες) τζιαι κάτι πράσινους μεγάλους...
Εν τρώω ούτε τους μεν κι ούτε τους δε... [Οι άσπροι εν καλοί γιαχνιν, ή και με το ρύζι]... Προσωπικά προτιμώ τους μικρούς καραόλους που βγαίνουν τέτοια εποχή με τα πρωτοβρόχια [στην περιοχή ΜΑΣ τους λενε και “τσσιακόλια”˙ είναι ωριαίοι βραστοί και μετά στο λαδόξιδο] και το καλοκαίρι τα μικρά άσπρα καραολιά, που πανε πολύ με το ούζο...

Σήμερα το πρωί πέρασε από σπίτι ο πεθερός ΜΟΥ και ΜΆΣ άφησε περίπου ένα κιλό “τσσιακόλια”˙ είχε βγει βόλτα πρωινιάτικα και τα μάζεψε... Πρέπει όμως πρώτα να τ’ αφήσουμε να “νηστέψουν” και μετά να τα μαγειρέψουμε...

Anef_Oriwn είπε...

«Συννεφιασμένη» και ελαφρώς βροχερή (από ψες) η σημερινή Κυριακή [25 του Οκτώβρη]... Σιγανή η βροχή αλλά μούshεψεν για καλά το χώμα, χωρίς όμως λάσπες... Και γέμωσε και ο τόπος καραόλους˙ “τσσιακόλια” βρήκαμε και στην αυλή, απογόνους προφανώς άλλων καραόλων που διέφυγαν την αιχμαλωσία [και την κασαρόλλα] τις προηγούμενες χρονιές...