Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

Ανάρτηση 42/2015 [μακροσκελής, επίκαιρη, διεθνο-πολιτική, συριακή, αντιιμπεριαλιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Ένα άρθρο από τον “Ριζοσπάστη” με θέμα την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης στη Συρία... (Και δυο λόγια για τον αφορισμό του Πιτσιλλίδη)...


Εισαγωγικά

Οφείλω να πω ότι στις  αρχικές ΜΟΥ σκέψεις ήταν να γράψω ένα κείμενο για τον θρυλικό και έμπλεο μεσαιωνικού θρησκευτικού κάλλους, αφορισμό του (αιρετικού) θεολόγου Αντρέα Πιτσιλλίδη από τους Ιεράρχες - Συνοδικούς  της Ελληνοκυπριακής [και υπό ηγεσία του Ττόμη Β΄ του Αθυρόστομου] Ορθόδοξης Εκκλησίας.
[Ο Πιτσιλλίδης, ως γνήσιο τέκνο της Εκκλησίας και της Δεξιάς, πολιτεύτηκε την τελευταία δεκαετία με τον ΔΗΣΥ και υπήρξε μάλιστα και βουλευτής και ευρωβουλευτής του κόμματος, αλλά εδώ και καιρό φαίνεται να έχει πέσει σε δυσμένεια, προφανώς για τις αιρετικές θρησκευτικές και θεολογικές του απόψεις. Θα τολμήσουν άραγε οι τού Κόμματος ΤΟΥ (φίλοι και μέχρι πρότινος συνεργάτες ΤΟΥ)  να αρθρώσουν λόγο για να υπερασπιστούν και τον ίδιο, αλλά και την (αστική) ελευθερία του λόγου, ή θα χάσουν τη λαλιά του και θα σιωπήσουν κρυβόμενοι κάτω από την τσσιούππαν του παπά-Ττόμη;]...

Τελικά όμως, σήμερα, μετά που περιδιάβασα ολίγο τι και στον “Ριζοσπάστη” (διαδικτυακώς), έκανα δεύτερες σκέψεις κι  αποφάσισα να ασχοληθώ με κάτι πιο σοβαρό: το τί τεκταίνεται στον πέραν της θάλασσας μαχαλά μας, και δη στα ανατολικά μας, στη γείτονα Συρία, και μάλιστα τώρα που μπήκαν στον πόλεμο [κατά του ISIS] και οι ρώσσοι, με σκοπό βασικά τη στήριξη του Άσαντ. [Η εμπλοκή της Ρωσίας στον πόλεμο στη Συρία είναι και το θέμα συζήτησης των τελευταίων μερικών ημερών, σε παρέες που αρέσκονται μεταξύ καφέ και παστόπιττας να συζητούν και τα της επικαιρότητας, κάτι που πράξαμε κι ΕΜΕΙΣ χτες και σήμερα παραθαλασσίως, μετά το πρωινό μπάνιο]... 
Αλίευσα, λοιπόν, γι’ αυτό τον σκοπό, ένα πολύ σπουδαίο άρθρο από τον σημερινό “Ριζοσπάστη”, όπου ο καλά ενημερωμένος αρθρογράφος του [που υπογράφει με τα αρχικά Ε.Β.] αναλύει και επεξηγεί με πραγματικά διαλεκτικό τρόπο, πώς έχουν τα πράματα στη γειτονική μας χώρα και ποιες εξελίξεις ή σενάρια μπορεί να αναμένονται εκεί τώρα μετά και την στρατιωτική/πολεμική επέμβαση/εμπλοκή των ρώσων˙ αναλύεται διεξοδικά το ιστορικό των επεμβάσεων των δυτικών δυνάμεων στη Συρία, ο συσχετισμός δυνάμεων στον εδώ και 4 χρόνια εμφύλιο που μαίνεται στη χώρα, το τεράστιο προσφυγικό πρόβλημα που έχει προκαλέσει ο πόλεμος και άλλα τινά ιδιαίτερα ενδιαφέροντα και κατατοπιστικά...     

Αναφορικά με τον αφορισμό και το “καύσιμο στην πυρά” του Πιτσιλλίδη, ίσως επανέλθω... Όχι γιατί ΜΟΥ είναι συμπαθές το κοπέλλιν [λέει μεν ΚΑΙ σωστά πράματα για τη θρησκεία και την Εκκλησία, αλλά χαρακτηρίζεται από περισσή έπαρση και πολιτική ανωριμότητα που είναι κάτι που με ενοχλεί έντονα – παλαιοτέρα του τα ‘ψαλλα κι ΕΓΩ σε αναρτήσεις ΜΟΥ, όπως ας πούμεν, στην ανάρτηση ΜΟΥ με αρ. 29/2009]. Η όλη όμως ιστορία του αφορισμού, αποτελεί μια αυταρχική, αναχρονιστική κι ανελεύθερη παρέμβαση της Εκκλησίας στη δημόσια ζωή και απαράδεχτη απόπειρα λογοκρισίας όσων επιχειρούν να αρθρώσουν ένα διαφορετικό και δη φιλελεύθερο και κριτικό λόγο...      

Αλήθεια, ο έτερος λαλίστατος θεολόγος, Θεόδωρος Κυριακού, που υπήρξε και καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση και συχνά τα ψέλνει δημοσίως στους Ιεράρχες της Εκκλησίας και καταφέρεται κατά των αναχρονιστικών πρακτικών της [τούς τα ‘πε και χτες το πρωί στον “ΑΣΤΡΑ” με αφορμή τον αφορισμό του Πιτισλλίδη], δεν κινδυνεύει (κι αυτός) με αφορισμό; Κύριοι, κύριοι, Άγιοι της Εκκλησίας της Κύπρου, εν 21ο αιώνα που έχουμε πλέον, γι’ αυτό ξαπολάτε τους αφορισμούς. Κι ΕΣΥ όμως, Κύριε, Κύριε Ησαΐα, που το παίζεις και προοδευτικός και διαλλαχτικός και ανεχτικός, πως και συγκατένευσες στον αφορισμό και στο ρίξιμο την πυρά του Πιτσιλλίδη, ακολουθώντας έτσι κατά πόδας τον σατράπη τον Πάφου Γεώργιο;

ΕΓΩ, πάντως για την ώρα θα ΣΑΣ παραπέμψω και σε μιαν άλλη ανάρτηση ΜΟΥ, [την 41η του 2008], αφιερωμένη στον Κομμουνιστή κύπριο ποιητή Τεύκρο Ανθία, οποίος είχε κι αυτός αφοριστεί από την Εκκλησία της Κύπρου (το 1931), με αφορμή το αντιθρησκευτικό αντιθεϊκό ποίημα του “Δευτέρα Παρουσία”... [Εκεί, στην ανάρτηση ΜΟΥ, θα βρείτε και εκτενή αποσπάσματα από το ποίημα του Ανθία]...    
Και παρεμπιπτόντως, αν θέλουμε οικειοθελώς να ΜΑΣ αφορίσουν, τί πρέπει να κάνουμε; Να υποβάλουμε αίτηση στην (Α)Ιερά Συνοδό;

Τέλος πάντων όμως...
Ας πάμε τώρα στο άρθρο από τον “Ριζοσπάστη”… 

***************************************
Η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης περνά σε νέα φάση
Η Ρωσία δεν έμεινε στην άκρη
[του Ε.Β., από τον “Ριζοσπάστη” της Κυριακής 4 του Οκτώβρη 2015, σελ. 28, link: http://www.rizospastis.gr/story.do?id=8612356]

{Οι επιχρωματώσεις και οι υπογραμμίσεις είναι δικές ΜΟΥ}...

Στις 30 Σεπτέμβρη, με απόφαση της ρωσικής ηγεσίας ξεκίνησαν αεροπορικές επιδρομές στη Συρία, εναντίον του λεγόμενου “Ισλαμικού Κράτους”. Νωρίτερα, την ίδια μέρα, η Άνω Ρωσική Βουλή ενέκρινε αίτημα του Ρώσου Προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, για την ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα για τη στήριξη του Μπασάρ Άσαντ στη Συρία.
Η εξέλιξη αυτή ήρθε λίγες ώρες μετά την ομιλία του Ρώσου Προέδρου στον ΟΗΕ, όπου υπεραμύνθηκε των ρωσικών θέσεων για τη Συρία και την Ουκρανία, καθώς και μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό ομόλογό του. Ωστόσο, δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία», αφού όλες οι πληροφορίες ανέφεραν τις τελευταίες βδομάδες την αύξηση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στη Συρία και τη μεταφορά εκεί σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού.

Εκατομμύρια είναι οι πρόσφυγες που αναγκάστηκαν από την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Συρία από το 2011 να εγκαταλείψουν τη χώρα τους

Κλιμάκωση της επέμβασης
Η εξέλιξη σαφώς και σηματοδοτεί την παραπέρα όξυνσης των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Να θυμίσουμε πως η ρωσική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, έρχεται μετά την επέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Τουρκίας, των μοναρχιών του Κόλπου κ.ά. δυνάμεων στην περιοχή, που εκτυλίσσεται από το 2011.

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή καταδίκασε αυτήν την επέμβαση [σημ. δική μου: εδώ δεν είναι ξεκάθαρο για ποιών την επέμβαση μιλά ο αρθρογράφος, αλλά υποθέτω πώς θα αναφέρεται μάλλον στην επέμβαση των δυτικών κι όχι των ρώσων] που έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για το λαό της Συρίας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Όταν αστικά κι οπορτουνιστικά κόμματα “πανηγύριζαν” για τη λεγόμενη “Αραβική Άνοιξη”, το Κόμμα μας αποκάλυψε την οργανωμένη επιχείρηση χρηματοδότησης κι εξοπλισμού από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της λεγόμενης αντιπολίτευσης στη Συρία, που είχαν ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, και τη συγκρότηση κι εξάπλωση του τέρατος του “Ισλαμικού Κράτους”, αλλά και τη δημιουργία ενός τεράστιου κύματος προσφύγων, τόσο στο εσωτερικό της χώρας (περίπου 10 εκατομμύρια άνθρωποι), όσο και προς το εξωτερικό (κυρίως σε Τουρκία, Λίβανο και Ιορδανία, όπου βρίσκονται γύρω στα 2 εκατομμύρια ξεριζωμένοι, όσοι εκ των οποίων έχουν τη δυνατότητα, προσπαθούν να φτάσουν σε χώρες της Ευρώπης).

Το στρατιωτικό “τοπίο” της συριακής σύγκρουσης
Είναι γνωστές οι στενές οικονομικές και πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις, που έχει η Ρωσία με το αστικό καθεστώς Άσαντ, που αποτελεί τα τελευταία 20 χρόνια σταθερό σύμμαχο της καπιταλιστικής Ρωσίας στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου. Σε μια περιοχή, δηλαδή, που παίζεται ένα μεγάλο γεωπολιτικό «παιχνίδι», με ισχυρούς “παίχτες”, όπως είναι οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το Ισραήλ, η Τουρκία, η Αίγυπτος, οι μοναρχίες του Κόλπου.
Η επέμβαση αυτών των δυνάμεων στη Συρία, που αξιοποίησε υπαρκτά κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα του καθεστώτος του Άσαντ, οδήγησε τη Συρία σε ένα σύνθετο πολιτικό - στρατιωτικό “παζλ”. Έτσι, μετά την τριχοτόμηση, στην οποία οδήγησε η αμερικανική εισβολή το Ιράκ (περιοχές που ελέγχει η κεντρική κυβέρνηση, οι Κούρδοι και το λεγόμενο ΙΚ), ένας ανάλογος διαμελισμός παρατηρείται και στη Συρία.
Οι πολιτικο-στρατιωτικές δυνάμεις, που παραμένουν πιστές στον Άσαντ, διατηρούν τον έλεγχο σε σημαντικό τμήμα της χώρας, γύρω στο 40% των εδαφών, που όμως είναι κατοικημένες και καλλιεργούμενες περιοχές.
Οι ένοπλες δυνάμεις του, υπολογίζεται ότι στα 5 χρόνια πολέμου, αντιμετωπίζουν μια κατάσταση φθοράς, που τις έχει αναγκάσει να συρρικνωθούν από τις 325 χιλιάδες, σε 150 χιλιάδες. Άλλες 60 χιλιάδες είναι στις δυνάμεις της καλά εξοπλισμένης Φρουράς, όπως και μερικές δεκάδες χιλιάδες είναι οι δυνάμεις της ένοπλης πολιτοφυλακής, καθώς και των δυνάμεων της λιβανικής “Χεζμπολάχ”, που αποτελεί σταθερό σύμμαχο του καθεστώτος. Με στρατιωτικούς συμβούλους, όπλα και πυρομαχικά όλο αυτό το διάστημα στηρίζουν το καθεστώς η Ρωσία και το Ιράν.
Ένα κομμάτι στα βόρεια της χώρας ελέγχουν οι πολιτοφυλακές των Κούρδων, που υπολογίζονται γύρω στις 30 χιλιάδες, από ελαφρά οπλισμένους άνδρες.

{Εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να παραθέσω για τους Κούρδους της Συρίας, ένα πολύ σύντομο απόσπασμα από περσινό άρθρο του (κύπριου τουρκολόγου) Νίκου Μούδουρου: «Ο εμφύλιος στη Συρία και οι αλλαγές στις κοινωνικο-πολιτικές ισορροπίες, έφεραν τους Κούρδους σε θέση ισχύος με αποτέλεσμα την αυτονόμηση της Ροζιάβα και της ανάδειξης μιας νέας κουρδικής εξουσίας στα τουρκο-συριακά σύνορα. Το Κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης (PYD) και η στρατιωτική του πτέρυγα, σε συνεργασία με το ΡΚΚ, κατάφεραν τα τελευταία τρία χρόνια, όχι μόνο να εμπεδώσουν μια συγκεκριμένη δομή εξουσίας με τοπικά κοινοβούλια, αλλά και να αποδειχτούν τελικά ως η συνεπέστερη δύναμη καταπολέμησης της ISIS στη Συρία...»

Επίσης θα ‘θελα, από δικής ΜΟΥ πλευράς, να συμπληρώσω και τα εξής για τους Κούρδους και τα κουρδικά ένοπλα κινήματα: 
1. Τόσο το PKK (Κουρδικό Εργατικό Κόμμα) στην Τουρκία (με ηγέτη τον έγκλειστο στις φυλακές Abdullah Öcalan) όσο και το PYD (Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης) στη Σύρια είναι κουρδικά κινήματα με αριστερούς προσανατολισμούς
2. Από την άλλη υπάρχουν οι Peshmerga που είναι οι ένοπλη πτέρυγα των φιλελεύθερων (με δεξιούς ή σοσιαλδημοκρατικούς προσανατολισμούς) κουρδικών κινημάτων του Ιράκ [και εν μέρει του Ιράν], δηλ. του δεξιού Δημοκρατικού Κόμματος του Κουρδιστάν που ιδρύθηκε  το 1946 από τον Mustafa Barzani (και είχε τότε και τη στήριξη της Σοβιετικής Ένωσης) και της σοσιαλδημοκρατικής Πατριωτικής Ένωσης του Κουρδιστάν που ιδρύθηκε το 1975 από τον Jalal Talabani... - Εδώ κλείνει και η παρένθεση}...  

Το λεγόμενο “Ισλαμικό Κράτος”, που φέρεται να ελέγχει μεγάλο μέρος των εδαφών, που στην πραγματικότητα είναι ακατοίκητη έρημος, έχει στον έλεγχό του τις συνοριακές περιοχές με το Ιράκ κι ελέγχει πετρελαιοπηγές, που του δίνουν κέρδη από το λαθρεμπόριο καυσίμων προς Τουρκία και Ιράκ. Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για τον αριθμό των δυνάμεών του, από 20 έως 100 χιλιάδες άντρες. Οι ρωσικές υπηρεσίες τούς υπολογίζουν από 30 έως 50 χιλιάδες. Μεταξύ τους και πολλοί που προέρχονται από το εξωτερικό (Ευρώπη, Ρωσία κ.λπ.), ενώ είναι γνωστές οι σχέσεις τους με την Τουρκία, τις μοναρχίες του Κόλπου, αλλά και τις ΗΠΑ, που αρκετούς απ’ αυτούς τους χρηματοδότησαν, τους εκπαίδευσαν, τους εξόπλισαν και τώρα τους αξιοποιούν για την προώθηση των σχεδίων τους.
Οι δυνάμεις της ένοπλης “αντιπολίτευσης”, του λεγόμενου “Ελεύθερου Συριακού Στρατού”, που ανοιχτά πατρονάρεται από ΗΠΑ - ΕΕ, υπολογίζονται από τις ίδιες από 45 έως 60 χιλιάδες, νούμερα που αμφισβητεί η ρωσική ηγεσία.
Άλλες στρατιωτικές δυνάμεις, που έχουν αναπτύξει δράση είναι το ισλαμιστικό κίνημα “Ζαμπχάτ Αλνούσρα” (“Μέτωπο Στήριξης”), που έχει έως 10 χιλιάδες ενόπλους και τη στήριξη των μοναρχικών καθεστώτων της περιοχής.
Βεβαίως, στην πράξη παρατηρείται πως όλες αυτές οι δυνάμεις που μάχονται κατά του καθεστώτος Άσαντ, παρά τις τριβές μεταξύ τους, είναι και “συγκοινωνούντα δοχεία”, δηλαδή αλληλοτροφοδοτούνται.
Τέλος, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι από τα 1967 το Ισραήλ κατέχει συριακά εδάφη (τα Υψίπεδα του Γκολάν), έχει δηλαδή αναπτύξει μόνιμες στρατιωτικές δυνάμεις κατοχής μέσα στη Συρία και παρέχει ιατροφαρμακευτική (και άλλη;) υποστήριξη στις δυνάμεις που μάχονται τον Άσαντ.

Η ρωσική εμπλοκή
Σ’ αυτές τις σύνθετες στρατιωτικές συνθήκες, η ρωσική ηγεσία αποφάσισε την ενίσχυση των δυνάμεων του Άσαντ, βασικά με δύο τρόπους:
α) με την παροχή σύγχρονου στρατιωτικού εξοπλισμού, με όπλα μεγαλύτερης ακρίβειας (νέα τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού, σύγχρονα συστήματα τηλεπικοινωνιών, κατασκοπευτικά μη επανδρωμένα αεροπλάνα, πυροβόλα κ.ά.),
β) με αεροπορικούς βομβαρδισμούς των δυνάμεων των “τρομοκρατών”. Η συριακή αεροπορία έχει πιο παλαιωμένα αεροπλάνα, με λιγότερες δυνατότητες στο να καταφέρουν στον αντίπαλο χτυπήματα ακριβείας.
Με τις ενέργειες αυτές, εκτιμάται πως μπορούν να “ισοφαριστούν” οι έμψυχες απώλειες των συριακών Ενόπλων Δυνάμεων και να αποκτήσουν αυτές και πάλι υπεροχή και δυναμική στην αντιμετώπιση των εχθρών τους.
Επιπλέον, με πρωτοβουλία της Ρωσίας συγκροτήθηκε στη Βαγδάτη κοινό πληροφοριακό κέντρο, μαζί με τη Συρία, το Ιράν και το Ιράκ, με στόχο το συντονισμό των επιχειρήσεων κατά του λεγόμενου “Ισλαμικού Κράτους”.
Ήδη η Ρωσία εξαπέλυσε μέσα στις πρώτες μέρες δεκάδες αεροπορικές επιδρομές, από βάσεις που έχει δημιουργήσει στο συριακό έδαφος, ενώ έχει αναπτύξει και μικρές χερσαίες δυνάμεις πεζοναυτών στις ρωσικές βάσεις απ’ όπου εφορμούν τα πολεμικά αεροπλάνα κι ελικόπτερά της, όπως και πλοία του πολεμικού της στόλου στα χωρικά ύδατα της Συρίας.
Αυτά στο στρατιωτικό πεδίο, γιατί και στο πολιτικό υπάρχουν σημαντικοί στόχοι. Άλλωστε, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η σύνδεση του στρατιωτικού με το πολιτικό, αφού ο πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα (βίαια) μέσα.

Πίσω από το... περιτύλιγμα
Μέσα από αυτές τις εξελίξεις πρέπει να βλέπουμε τα πραγματικά κίνητρα, τον ταξικό χαρακτήρα και τις προθέσεις των δυνάμεων, που βρίσκονται σε πολεμική σύγκρουση, ξεπερνώντας τα όποια προσχήματα, όπως π.χ. ότι γίνεται «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», ή για «ανθρωπιστικούς λόγους», ή αν για τους βομβαρδισμούς υπάρχει η έγκριση της ντόπιας κυβέρνησης ή του ΟΗΕ, κι άρα αυτοί είναι συμβατοί με το διεθνές δίκαιο. Να θυμίσουμε πως κι οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ στη Λιβύη έγιναν με την έγκριση του ΟΗΕ. Συμπερασματικά, λοιπόν, πρέπει να δούμε πέρα από το... “περιτύλιγμα”, από το πώς μας σερβίρετε η κάθε σχετική ενέργεια.
Οι επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών στη μια ή στην άλλη περιοχή και χώρα, που μπορεί να γίνονται στο όνομα διάφορων “αγνών” κι “αγαθών” προθέσεων και συνθημάτων, έχουν μια σφραγίδα, αυτή του καπιταλιστικού κέρδους, του κέρδους των μονοπωλίων και του αδυσώπητου ανταγωνισμού, που εξελίσσεται ανάμεσά τους για το μοίρασμα των πρώτων υλών, των δρόμων μεταφορών, των αγωγών, των μεριδίων των αγορών. Άλλωστε, αυτό το μαρτυρά μια μακρά “αλυσίδα” ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων των τελευταίων χρόνων.
Η Συρία δεν αποτελεί εξαίρεση.

Στοχεύσεις, πίσω από τα προσχήματα
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, εξαιτίας της ανισόμετρης ανάπτυξης του καπιταλισμού, του γεγονότος, δηλαδή, πως εμφανίστηκαν δυναμικά ανερχόμενες καπιταλιστικές δυνάμεις (Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία, Ινδία, Νότια Αφρική), που κερδίζουν “έδαφος” σε βάρος των παλαιότερων, όπως είναι οι ΗΠΑ και οι χώρες της ΕΕ, δυνάμωσαν οι ανταγωνισμοί. Για τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εδρεύουν σ’ αυτές τις χώρες έχει μεγάλη σημασία η κατάκτηση νέων πηγών Ενέργειας, ο καθορισμός και ο έλεγχος δικών τους δρόμων μεταφοράς των προϊόντων, η κατάσταση μεριδίων στις οικονομίες άλλων χωρών. Η καπιταλιστική κρίση ανακάτεψε τα χαρτιά ακόμη περισσότερο.
Αποδείχτηκε πως ο περίφημος “πολυπολικός κόσμος”, δεν είναι άλλος από τον κόσμο των σκληρών ενδοϊμπεριαλιστικών αναμετρήσεων, που διεξάγονται με οικονομικά, διπλωματικά, πολιτικά και στρατιωτικά μέσα σε διάφορες περιοχές του πλανήτη. Μια από αυτές είναι και η πλούσια σε υδρογονάνθρακες περιοχή της Μέσης Ανατολής, της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτή η περιοχή, που, επιπλέον, αποτελεί και “πέρασμα” από την Ευρώπη προς την Ασία και την Αφρική, έχει πολλά “ανοιχτά ζητήματα” από τις προηγούμενες δεκαετίες.
Σ’ αυτήν τη φάση γίνεται φανερή, από τη μια, η επιδίωξη των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να “γκρεμίσουν” το συριακό καθεστώς, που αποτελεί στρατηγικό σύμμαχο της Ρωσίας και του Ιράν, σύμμαχο της Κίνας. Μια τέτοια εξέλιξη, οπωσδήποτε, θα αποτελούσε πλήγμα, για όλες τις παραπάνω δυνάμεις. Ως πρόσχημα, οι ΗΠΑ κι οι σύμμαχοί τους χρησιμοποιούν τα ζητήματα «της καταπολέμησης της τρομοκρατίας», «της αποκατάστασης της δημοκρατίας» και της επίλυσης “ανθρωπιστικών ζητημάτων”, όπως η προστασία των χριστιανικών πληθυσμών κ.ά.
Από την άλλη, είναι σαφής η επιδίωξη της Ρωσίας να στηρίξει με κάθε μέσο το καθεστώς της Συρίας, ώστε να έχουν τα δικά της μονοπώλια κι όχι τα ευρωατλαντικά τον πρώτο λόγο, σε συνεργασία με το τμήμα της αστικής τάξης, που εκφράζει το καθεστώς Άσαντ, στην εκμετάλλευση των πόρων και του λαού. Κι εδώ ως πρόσχημα χρησιμοποιείται η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας» και της επίλυσης «ανθρωπιστικών ζητημάτων». Ταυτόχρονα, για τη ρωσική ηγεσία το «στοίχημα» της διατήρησης των θέσεών της στη Συρία αποτελεί κι ένα είδος “εγγύησης” στην προσπάθειά της να δυναμώσει τη διείσδυσή της και σε άλλες χώρες της περιοχής.

Διάφορα σενάρια ιμπεριαλιστικής αντιπαράθεσης
Το υπόβαθρο πάνω στο οποίο γίνεται η αντιπαράθεση είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, το πώς θα γίνει η μοιρασιά του φυσικού πλούτου και του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι. Έτσι, στο συριακό ζήτημα επικεντρώνεται μια γιγαντιαία αναμέτρηση δυνάμεων. Αυτό δε σημαίνει ότι αυτές αυτόματα θα τεθούν σε αντιπαράθεση. Υπάρχουν πολλά σενάρια.
Δεν μπορεί, π.χ., να αποκλειστεί το σενάριο οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους να επιλέξουν την τακτική της μακρόχρονης οικονομικής “αιμορραγίας”, αλλά και πολιτικο-στρατιωτικής φθοράς της Ρωσίας, τόσο στη Συρία, όσο και στην Ανατολική Ουκρανία, ανοίγοντας επιπλέον κι άλλες “πληγές” στην Κεντρική Ασία, στον Καύκασο, κ.α.
Ούτε, επίσης, θα πρέπει να αποκλειστεί και το ενδεχόμενο ανοιχτής στρατιωτικής εμπλοκής όλων των ξένων δυνάμεων στη Συρία, με τη μετατροπή και τη μοιρασιά της σε προτεκτοράτα.
Ακόμη και το σενάριο ενός προσωρινού συμβιβασμού των εμπλεκόμενων δυνάμεων, με την αντικατάσταση του Άσαντ, την αξιοποίηση “μετριοπαθών” δυνάμεων της αντιπολίτευσης, που σήμερα φαντάζει πιο δύσκολο, δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Για το copy paste, τα “εισαγωγικά” και τις σημειώσεις,
Anef_Oriwn
[εκατομμύρια Σύριων έχουν προσφυγοποιηθεί˙ και δεν είναι ξεροί αριθμοί, αλλά άνθρωποι που αναζητούν, σε μια πορεία φυγής από τον πόλεμο, την ελπίδα για κάτι καλύτερο]...
Κυριακή 4/10/2015
[έχουμε μπει πλέον και στον 2ο μήνα του Φθινοπώρου, αλλά ο καιρός μας εξακολουθεί να ‘ναι καλοκαιρινός]... 

36 σχόλια:

Eriugena είπε...

Είναι ο Ελισαίος Βαγενάς, γνωστός για τις ρηχές του αναλύσεις επί παντός "διεθνούς" επιστητού και γνωστός επίσης για την έκφραση της ανόητης και ύποπτης τήρησης ίσων αποστάσεων στο ζήτημα της ανατολικής Ουκρανίας από την σκοπιά του νεο-κκε. Η ανάλυσή του όχι μὀνον δεν είναι "διαλεκτική" αλλά κινείται στα γνωστά πεπατημένα του κκε που τηρεί γενικά αποστάσεις από όλα καθεύδοντας σιγά σιγά εκεί που είναι να καταλήξει: στο ιστορικό τίποτα και τον σεχταρισμό, μαζί με όλα τα απομεινάρια του αριστερισμού κ.λπ. Οι δε πληροφοριακές του και γνωσιακές "δομήσεις" κάνουν μπαμ ότι είναι του επιπέδου δημοσιογραφάκου που μεταφράζει τσάτρα πάτρα κάποια άρθρα σε διεθνή πρακτορεία ειδήσεων και βάζει και καμμία "θεωρητική" σάλτσα. Κρίμα το λεφτά που δίνει το κκε σε τέτοια "επαγγελματικά" στελέχη. Μάλλον βαριούνται που ζούνε, ή είναι τόσο μυωπικές προσωπικότητες που αδυναττούν να παρακολουθήσουν στοιχειωδώς τον πακτωλό πληροφοριών και στοιχείων που κυκλοφορούν πλέον (και)στο νετ.

Ανώνυμος είπε...

Επιχειρήματα έχεις; Διότι, και με συγχωρείς δηλαδή, να αφοδεύσουν ξέρουν όλοι.

S35

Eriugena είπε...

Ο άνθρωπος είναι άσχετος, τι επιχειρήματα θέλεις; Ο βόθρος είναι στον μηχανισμό των άσχετων του νεο-κκε, εκεί αφοδεύσανε και την γραμμή ίσων αποστάσεων μεταξύ Ναζι και Νοβορώσσων, και καλά όλοι είναι όργανα του ιμπεριαλισμού και καθαρίσαμε. Γνήσια τροτσκιστική γραμμή. Αν θέλεις συγκεκριμένα επιχειρήματα δές το μπλόγκ
waltendegewalt (με τον οποίο δεν μας συνδέει τίποτα, παρά τις κοινές απόψεις που μπορεί να έχουμε) και παρακολούθησε μέσα από την κριτική του διαχειριστή του πως το νεο-κκε έχει οικειοποιηθεί, και σε ευρύτερα ζητήματα που αφορούν τον Β παγκόσμιο, τις χειρότερες μεθόδους του τροτσκισμού και νεο-τροτσκισμού. Τα ίδια επαναλαμβάνονται και στο Συριακό, καρμπόν κανονικό. Πρόκειται για κατάντημα..

Anef_Oriwn είπε...

Επειδή έγινε μνεία από τον φίλο σχολιογράφο Eriugena (Ι. Τζανάκο) στο ελλαδικό blog waltendegewalt, να παραθέσω δύο links που παραπέμπουν σε θέματα [από το συγκεκριμένο blog] για τα οποία έχει κάνει νύξη ο αγαπητός Ι. Τζανάκος:
1. https://waltendegewalt.wordpress.com/2015/07/01/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7/

2. https://waltendegewalt.wordpress.com/2015/07/01/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%AF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-%CE%B9%CE%B9/,

καθώς κι ένα link που παραπέμπει σε χτεσινή δική ΤΟΥ ανάρτηση [στο δικό ΤΟΥ blog] με την οποία καταπιάνεται [όχι με τις θέσεις και τοποθετήσεις που εκφράζονται μέσα από το κείμενο [που ΕΜΕΙΣ παραθέσαμε/αναδημοσιεύσαμε από τον “Ριζοσπάστη”, αλλά] με τον πιθανό αρθρογράφο του κειμένου, βρίζοντας ΤΟΝ και απαξιώνοντας ΤΟΝ... Πολύ θα ‘θέλαμε να δούμε και να διαβάσουμε τις ενστάσεις και τις διαφωνίες του Ι. Τζανάκου πάνω στο άρθρο...

Επίσης, επειδή ο σχολιογράφος Τζανάκος (στο πρώτο του σχόλιο), δηλώνει [απαντώντας προφανώς σε δικές ΜΟΥ τοποθετήσεις στα “Εισαγωγικά” της ανάρτησης ΜΟΥ] ότι,
- «Η ανάλυσή του [σημ.: τού Βαγενά] όχι μὀνον δεν είναι "διαλεκτική"...»,
- «Οι δε πληροφοριακές του και γνωσιακές "δομήσεις"…» [σημ.: τού άρθρου],
επιφυλάσσομαι για κάποια σχόλια ΜΟΥ [πάνω στις πιο πάνω τοποθετήσεις] σε νέα ΜΟΥ παρέμβαση, μια και τώρα ΔΕΝ έχω τον χρόνο...

stelios papalangi είπε...

Η αλήθεια είναι ότι δεν το βλέπεις συχνά στις αριστερές αναλύσεις να παρουσιάζονται και η ρωσία, κίνα, κλπ ως ιμπεριαλιστικές καπιταλιστικές δυνάμεις... και κατα συνέπεια ο πόλεμος στη συρία ως ενδοιμπεριαλιστική αναμέτρηση...

Τες παραπάνω φορές, ιμπεριαλιστής είναι μόνο η δυση, ενώ τες όποιες παρεμβάσεις ρωσίας , κίνας ή γενικά των BRICS, τες βλέπουν μάλλον ως ελπιδοφόρες.

Τώρα δεν ξέρω κατά πόσο τούτο είναι η επίσημη γραμμή ή όχι, δεν παύει όμως να είναι ενδιαφέρον.

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi (& Eriugena),

Τα μέλη της ομάδας χωρών που συναποτελούν τους BRICS [Brazil, Russia, India, China, South Africa], επιχειρούν είτε ως ομάδα, είτε ξεχωριστά από μόνοι τους [πιο πολύ ισχύει το δεύτερο, νομίζω] και μέσα από ποικίλες κινήσεις (πολιτικές, οικονομικές, στρατιωτικές) να κατοχυρωθούν ως ένας ακόμα σημαντικός και υπολογίσιμος πόλος στον παγκόσμιο καπιταλιστικό χάρτη [πέραν των ΗΠΑ, της Ευρωπαικής Ένωσης και της Ιαπωνίας]... Γι’ αυτό λοιπόν και διεκδικούν ένα αυξημένο μερίδιο στην παγκόσμια καπιταλιστική αγορά, προσπαθώντας από τη μια να διατηρήσουν τις παλιές ζώνες επιρροής τους κι από την άλλη να αποικήσουν νέες. Αυτό όμως είναι αναμενόμενο (αφού είναι μέσα σε καπιταλιστικά πλαίσια που παίζεται το παιχνίδι) να δημιουργούνται ανταγωνισμοί, εντάσεις, τριβές, αντιπαραθέσεις, ακόμα και συγκρούσεις πολεμικές. Ο κάθε (καπιταλιστικός) λύκος αποσκοπεί στο να πετύχει όσο το δυνατό μεγαλύτερο για την πάρτη του μερίδιο από τη λεία που υπάρχει ανά τον κόσμο (ενέργεια, πρώτες ύλες, φτηνό εργατικό δυναμικό, αγορές για την πώληση προϊόντων και όπλων) και επιδιώκει την αναδιανομή της υπέρ του... Τούτες οι επεκτατικές (στρατιωτικά, πολιτικά και οικονομικά) στάσεις και συμπεριφορές των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων είναι ακριβώς αυτό που χαρακτήρισε/ονόμασε ως ιμπεριαλισμό πριν 100(!) τόσα χρόνια ο Λένιν... [Πόσο διαχρονικά επίκαιρος είναι, ε!]... Τώρα αν οι BRICS είναι παράλληλα κι ένας ακόμα ιμπεριαλιστικός πόλος είναι κάτι που σηκώνει πολλή συζήτηση κι ανάλυση, όμως δεν παύει να είναι απόλυτα σωστή [κατ’ ΕΜΕΝΑ και παρά τις κάθετα έντονες διαφωνίες του σχολιογράφου ΜΑΣ Eriugena] η τοποθέτηση του αρθρογράφου του “Ριζοσπάστη” ότι, «είναι σαφής η επιδίωξη της Ρωσίας να στηρίξει με κάθε μέσο το καθεστώς της Συρίας, ώστε να έχουν τα δικά της μονοπώλια κι όχι τα ευρωατλαντικά τον πρώτο λόγο, σε συνεργασία με το τμήμα της αστικής τάξης, που εκφράζει το καθεστώς Άσαντ, στην εκμετάλλευση των πόρων και του λαού»...
Οι πιο σημαντικοί παίχτες από τους BRICS [αυτή τη στιγμή] είναι η Ρωσσία [κυρίως στρατιωτικο-πολιτικά] και η Κίνα [κυρίως οικονομικά, παρά το πολύ πρόσφατο κραχ στην οικονομία της]. Είναι σαφές [μέσα από την πιο πάνω αρθρογραφία] ότι το ΚΚΕ κρατεί ίσες αποστάσεις από τους δύο καπιταλιστικούς, ή/και ιμπεριαλιστικούς πόλους, τον ευρωατλαντικό και τον ρωσικό. Πώς όμως ανατρέπεται ή έστω περιορίζεται η επικυριαρχία του αμερικανο-ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και των ντόπιων σύμμαχων τους στην περιοχή και η διασφάλιση της ειρήνης; Σίγουρα η σημερινή Ρωσία δεν αποτελεί ένα πραγματικό αντίπαλο δέος όπως ήταν κάποτε η Σοβιετική Ένωση και αν υπάρχει έτσι η δυνατότητα να προσφερθούν διαφορετικές υπαλλακτικές πέραν του καπιταλισμού. Την ίδια ώρα όμως η τοποθέτηση του αρθρογράφου στην κατακλείδα του κειμένου του ότι «η πάλη του συριακού λαού μπορεί να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα στο βαθμό που συνδέεται με την πάλη για μια πατρίδα απαλλαγμένη από τους κεφαλαιοκράτες, έξω από όλους τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, μια πατρίδα όπου η εργατική τάξη θα είναι στην εξουσία, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει», δεν ακούγεται παρά σαν μια ευχή...

Eriugena είπε...

Θα έπρεπε να κάνουμε μια τεράστια συζήτηση για τι είναι "ιμπεριαλισμός" και τι σημαίνει να ονομάζουμε τις αναδυόμενες αστικές δυνάμεις που αναφέρονται ως "ιμπεριαλιστικές" στις σημερινές συνθήκες του αποθρασυμένου δυτικού ιμπεριαλισμού εν γένει. Δεν θα με ενοχλούσε να ονομάσουμε υπό το φως της μαρξιστικής(λενινιστικής) επιστημολογίας και του γενικού Λόγου για την αστική κοινωνία αυτές τις χώρες ως "ιμπεριαλιστικές", αλλά αυτό θα είχε σημασία αν υπήρχε ένα είδος "αξιολογικής" ουδετερότητας ως προς τον όρο (χρησιμοποιώ έναν βεμπεριανό όρο, που χρησιμοποίησε και ο Κονδύλης, αλλά δεν θέλω να το παρανοήσετε αυτό, το κάνω πρακτικά). Τι θέλω να πω;
Θέλω να πω πως όταν ο αριστερός ακούει ιμπεριαλισμό (και δικαίως) σκέφτεται πράγματα φριχτά, εχθρικά, κ.λπ και ξεχνάει πως μερικές φορές το όποιο κίνημα είναι υποχρεωμένο να "παίξει" παιχνίδι με τον έναν ή τον άλλο πόλο, και εδώ η "αξιολογική ουδετερότητα" μετατρέπεται σε αξιολογική κρίση. Δηλαδή, επιλέγεονται, πέραν των "ρεαλιστικών" υπολογισμών (όπως οι Κούρδοι επέλεξαν να κάνουν παιχνίδι με τους αμερικάνους στο Κομπάνι, και καλά έκαναν αν και ήξεραν βέβαια πως τα ζόμπι του ISIS κατασκευάστηκαν (και) στα εργαστήρια της CIA), επιλέγονται λοιπόν ακόμα ευκολότερα οι "αλλοι" του άλλου πόλου προς τον δυτικό γιατί υπάρχουν και αξιακές κοινότητες. Οι Ρώσσοι, οι Κινέζοι, οι Βραζιλιάνοι νεοαστοί (και "ιμπεριαλιστές" υπό την στεγνή έννοια της μαρξιστικής επιστήμης), είναι αν θέλετε να το πω λίγο αφελώς και ρομαντικώς ακόμα ΑΝΘΡΩΠΟΙ, και ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ (παρά τον επικίνδυνο και μερικές φορές κωμικό νεοαστικό εθνικισμό τους (τά έχουν λίγο μπλεγμένα ειδικα οι Ρώσσοι, και αυτό έχει και τη φάση του αλλά μερικές φορές με νευριάζει και εμένα), ενώ οι δυτικοί, ακόμα και "αριστεροί", θεωρώ πως είναι ΦΑΣΙΣΤΕΣ, και αυτό θα το δούμε στο μέλλον, ίσως συντομότερα από ό,τι νομίζουμε, Π.Χ με την ΣΤΑΣΗ των δυτικών αστικών κοινωνιών απέναντι στους λαούς της ανατολής όταν αυτοί αρχίσουν να γίνονται..."ανησυχητικά" πολλοί μέσα στις δυτικές αστικές κοινωνίες, οπότε θα πάψουν τα κυριλλίκια και θα αρχίσει να βγαίνει μέσα από τον δυτικό λεγεωνάριο, πλεμπάγια ή (μεγαλοαστο) "ιππότη", ο φασισταράς που μισεί τους "μαύρους". Τότε θα φύγουν όλα τα εξωτερικά στοιχεία και θα με θυμηθείτε, ειδικά αν περάσουμε τα 100 (το ελπίζω και το εύχομαι και σε σάς). Και άλλα πολλά θα ήθελα να πω, αλλά επιφυλάσσομαι, είναι τόσο πολλά που θα έπρεπε να φάω μερικές ώρες να γράφω. Πάντως είμαι και γω μαζί σας ως προς την επιφύλαξη απέναντι στον νεοαστισμό των "αναδυόμενων", αλλά κάτι μου βρωμάει με τις ίσες αποστάσεις. Ποτέ, αν θέλετε να μιλήσω προσωπικά, δεν κράτησα ίσες αποστάσεις. Ίσες αποστάσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών (αν και τελευταία επίσης ο αραβικός κόσμος, και η τροπή του Παλαιστινιακού κινήματος δεν με ενθουσιάζει) Ίσες αποστάσεις μεταξύ Κεμαλιστών και Κούρδων (αριστερών)εθνικιστών, Ισες αποστάσεις μεταξύ ναζιφιλελεύθερων και Νοβορώσσων, όλες αυτές οι Ισες αποστάσεις με εξοργίζουν, με κάνουν έναν παλαβό καβγατζή του νετ, με βγάζουν από τα ρούχα μου.

νεος είπε...

Σας χαιρετώ,

Φίλε Anef, σαν ευχές ακούγονται όλες οι καταλήξεις των τοποθετήσεων του ΚΚΕ και των μέσων του ("ο λαός να..."). Αν είναι δυνατόν να περνιούνται για διαλεκτικές τέτοιες προτροπές. "Ο λαός θα" ανάλογα με την κατάσταση που βρίσκεται και τις πραγματικές επιλογές που έχει μπροστά του. Αυτό λέει η διαλεκτική, τα υπόλοιπα μόνο ως μεταφυσικά ακούγονται. Κι εδώ που τα λέμε, το ΚΚΕ μετεξελίσσεται ραγδαίως σε μεσσιανική σέχτα... Μας φτάνουν κι αυτές που έχουμε...

Θα πρόσθετα στην επισήμανση του Eriugena για τον νεοτροτσκισμό του ΚΚΕ (που είναι ολοφάνερος αν με ρωτάτε, όχι μόνο από τις ίσες αποστάσεις στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό...) πως την τελευταία περίοδο παρατηρούμε στην Ελλάδα το εξής ενδιαφέρον: Το "ορθόδοξο - σταλινικό" κόμμα να ακολουθεί τον τροσκιστικό και αριστερίστικο σεχταρισμό του μεσοπολέμου, και οι σημερινοί τροτσκιστές να επενδύουν το πολιτικό τους μέλλον στα λαϊκά μέτωπα (και καλά κάνουν) τα οποία οι πολιτικοί τους πρόγονοι θεωρούσαν τροχοπέδη κι εκφυλισμό!

Οι ίσες αποστάσεις για τις περιπτώσεις των λαών της περιοχής μας, μόνο τον δυτικό ιμπεριαλισμό μπρορούν εκ των πραγμάτων να εξυπηρετήσουν. Πρόκειται για ψευδοεπαναστατικότητα. Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την σύμπραξη και συμπόρευση του ΚΚΕ με το καθεστώς για τις καταστροφικές δήθεν επιπτώσεις της εξόδου από την ευρωζώνη.

Η στάση του ΚΚΕ όχι μόνο το μετατρέπει σε ουρά του συστήματος, αλλά, το χειρότερο, παροπλίζει και εξουδετερώνει το λαϊκό κίνημα της χώρας.

Δεν είναι τυχαίο που άτομα τα οποία κράτησαν ίσες αποστάσεις (στην καλύτερη περίπτωση) κατά τη διάρκεια του συνεχόμενου θεσμικού πραξικοπήματος στην Κύπρο την περίοδο 2011-13, βρίσκουν "ενδιαφέρουσες" τις τοποθετήσεις του σημερινού ΚΚΕ.

Anef_Oriwn είπε...

Οφείλω να αναφέρω πως όταν ετοίμαζα το κείμενο γι’ αυτήν ΜΟΥ την ανάρτηση και προχώρησα τελικά στην ανάρτηση του, δεν υπολόγιζα [δεν πέρασε από το μυαλό ΜΟΥ] ότι θα προκαλούνταν (επι)κριτικές τοποθετήσεις [μερικές μάλιστα και πολύ έντονες και επιθετικές] και προβληματισμοί για την πολιτική του ΚΚΕ πάνω σε διεθνή ζητήματα, αλλά και γενικότερα...
Αν και το πώς λειτουργεί, ή τί λέει ένα Κομμουνιστικό, ή γενικότερα Αριστερό Κόμμα αφορά όλους μας, οφείλω να πω ότι δεν είναι στις προθέσεις ΜΟΥ η συνέχιση μιας συζήτησης που θα έχει στο επίκεντρο της το πώς ειδικά το ΚΚΕ αναλύει τα διεθνή γεγονότα και τις παγκόσμιες εξελίξεις και πώς καθορίζει τις πολιτικές του γι’ αυτά τα ζητήματα. Εν τούτοις το ζήτημα του πώς ως Αριστεροί [και σίγουρα κάποιοι ως Κομμουνιστές] αντιμετωπίζουμε [και σαν ξεχωριστά άτομα, αλλά κυρίως μέσα από τους πολιτικούς φορείς της Αριστεράς στους οποίους συμμετέχουμε ή είμαστε κοντά] τους δύο καπιταλιστικούς/ιμπεριαλιστικούς πόλους [τον ευρω-αμερικάνικο από τη μια και τον ρωσικό από την άλλη], είναι ένα αρκετά περίπλοκο και πολύπλοκο ζήτημα [αν και για κάποιους πάπες του Μαρξισμού είναι λυμένο], γι’ αυτό και χρήζει περαιτέρω προβληματισμού, ανάλυσης και συζήτησης. Ένα πολύ ενδιαφέρον επί του θέματος κείμενο, είναι κι ένα πρόσφατο σύγγραμμα με τίτλο “Ποιος και γιατί «βροντάει» ανοιχτές πόρτες;”, που έχω εντοπίσει και διαβάσει/μελετήσει [μαζί με όλα τα παρεμφερή και παράπλευρα του - σχόλια και παραπομπές] στο πολύ καλό ελλαδικό [και φιλο-ΚΚΕ] blog “Σφυροδρέπανο” - link: http://sfyrodrepano.blogspot.com.cy/2015/09/blog-post_76.html...
Εκεί [στου “Σφυροδρέπανου”] θα βρείτε ένα κείμενο (και πάλι) του Ε. Βαγενά με θέσεις και τοποθετήσεις του πάνω σε ζητήματα για τα οποία υπάρχει διάσταση απόψεων και σίγουρα και διαφωνίες ουσίας και μέσα στο ίδιο το διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα... Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να ανατρέξει κάποιος, μέσα από τα links που παρατίθενται, σε κείμενα του περιοδικού “Διεθνής Κομμουνιστική Επιθεώρηση” για να δει και να μελετήσει αυτές τις διαφορές, αλλά και να δει πώς το ΚΚΕ προσπαθεί πατερναλιστικά να παίξει [με το συμπάθκειο] τον “δάσκαλο” [πάνω σε διάφορα ζητήματα, κυρίως διεθνή] προς ΟΛΟΥΣ και δη στα άλλα κομμουνιστικά κόμματα... Φυσικά ο διάλογος δεν βλάφτει όταν θέλουμε να αναλύσουμε διεξοδικά και να επεξεργαστούμε ένα ζήτημα πριν καταλήξουμε στις τελικές μας θέσεις και τοποθετήσεις, όμως δεν πάει να ‘μαστε πάντα ΕΜΕΙΣ ή σχεδόν μονό ΕΜΕΙΣ οι σωστοί, ακόμα και πάνω σε ζητήματα που αφορούν μια άλλη χώρα ή περιοχή του κόσμου...

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Νέε,

Δύο επιμέρους ζητήματα [ή μάλλον ερωτήματα] που προκύπτουν από το πιο πάνω σχόλιο ΣΟΥ:
1. Μέσα από την τοποθέτηση ΣΟΥ «αυτό λέει η διαλεκτική, τα υπόλοιπα μόνο ως μεταφυσικά ακούγονται», υπόβαλες [ασχέτως του θέματος κι όπως καταλαβα] ότι η μεταφυσική δεν αφορά μόνο τον Θεό και τα συναφή, αλλά και οτιδήποτε άλλο [όπως στην πολιτική, ας πούμεν] που δεν βασίζεται σε στο ορθολογισμό, ή στην επιστήμη... Πρόσφατα σε έτερο ελλαδικό [φιλο-ΚΚΕ] blog, το “Redfly Planet”, υπήρχαν δύο συνεχόμενα posts με θέμα τη Μεταφυσική˙ θα τα βρεις στα links http://redflyplanet.blogspot.com/2015/09/blog-post_11.html και http://redflyplanet.blogspot.com/2015/09/blog-post_30.html… Να σημειώσω ότι έγινε κι αρκετή συζήτηση κάτω από τις δύο συγκεκριμένες αναρτήσεις, αλλά ΚΑΘΟΛΟΥ δεν τέθηκε [και φυσικά δεν συζητήθηκε] το θέμα της μεταφυσικής στην Πολιτική, παρ’ όλο που προσωπικά το έθεσα εκεί με σχετική παρέμβαση ΜΟΥ – link: http://redflyplanet.blogspot.com/2015/09/blog-post_11.html?showComment=1443637612902#c5163363796835580055 ... Έχω την άποψη ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε, να αναλύσουμε και να επεξηγήσουμε τι εστί μεταφυσικό φαινόμενο στην πολιτική πρακτική...

2. Όταν λες «δεν είναι τυχαίο που άτομα τα οποία κράτησαν ίσες αποστάσεις (στην καλύτερη περίπτωση) κατά τη διάρκεια του συνεχόμενου θεσμικού πραξικοπήματος στην Κύπρο την περίοδο 2011-13, βρίσκουν "ενδιαφέρουσες" τις τοποθετήσεις του σημερινού ΚΚΕ», ποια άτομα έχεις υπ’ όψιν ΣΟΥ;

Εξόριστος είπε...

Αντιλαμβάνομαι πως όταν γίνετε μια συζήτηση για το ζήτημα πολυπολικού κόσμου ή μιας υπερδύναμης ή μιας εναλλακτικής που φαντάζει τωρά άπιαστη, σίγουρα εννά υπάρχουν εντάσεις. Όμως θεωρώ πως το πατερναλιστικό ύφος που κατηγορούν κάποιοι το ΚΚΕ πως υιοθετεί (δεν είμαι ΚΚΕ για να το υπερασπιστώ εάν δεν το υιοθετεί ή όχι), για μένα συγκρίνετε με τον μικροαστικό κυνισμό, το ύφος ξερόλα και την εμπάθεια που χαρακτηρίζει τους πολεμίους του ΚΚΕ για την στάση τους. Με λίγα λόγια αν θέλουμε στη τελική να γίνεται διάλογος ας είμαστεν και λίγο μετριοπαθείς εμείς πριν να ασχοληθούμε με την έπαρση του «αντιπάλου». Φυσικά τούτο εν η άποψη μου και ο καθένας εκφράζετε ελεύθερα.

Επί της ουσίας όμως θεωρώ πως οι αναλύσεις πρέπει να εν καθαρές χωρίς σκοπιμότητες. Επομένως αν θα ασχοληθούμε με την Ρωσική επέμβαση πρέπει να ξέρουμε ποιοι είναι και γιατί κάμνουν τι κάμνουν και να καταδικάζουμε τις σκοπιμότητες τους. Εν μπορούμε απλά να πανηγυρίζουμε να θεωρούμε πως οι Ρώσοι εν λιγότερο ιμπεριαλιστές επειδή χαλούν τα σχέδια των άλλων ιμπεριαλιστών. Ειδικά αν την ίδια στιγμή παραδεχούμαστε την λενινιστική προσέγγιση του τι εστί ιμπεριαλισμός! Δεν μπορώ να πω πως τα Βραζιλιάνικα και τα Ρώσικα μονοπώλια επειδή κοντράρονται με τα δυτικά, εγίναν και ανθρώπινα και αντιφασιστικά. Εν σας θυμίζει καθόλου τις συζητήσεις της Β Διεθνούς παραμονές του ΑΠΠ το ζήτημα; Όπως και επίσης που εκινήθηκε το SDP με τον Γερμανικό Ιμπεριαλισμό επειδή και καλά οι Εγγλέζοι ήταν η μεγάλη ιμπεριαλιστική δύναμη ενώ το καημένο το Γερμανικό κεφάλαιο αποικιακά κατείχε μόνο ένα εργοστάσιο λουκανίκων στην Ταγκανίκα; Πόσων ανθρώπινη εν η κυβέρνηση του PT στην Βραζιλία που εκατέσφαξε κόσμο στις φαβέλλες πέρσι το καλοκαίρι και έχει στρατεύματα στην Αιτή εγώ εν ξέρω!

Ίσες αποστάσεις μεταξύ ιμπεριαλιστών ή όχι; Τούτο μάλιστα! Εν ζήτημα που μπαίνει σε πιο λογικά πλαίσια (παρά το πόσο ανθρώπινοι εν οι μεν ιμπεριαλιστές σε σύγκριση με τους άλλους). Βεβαίως και ίσες αποστάσεις θεωρώ! Είτε εννα καταδυκνείουμεν στο λαό τα πραγματικά αίτια της στάσης τους είτε εννά του καλιεργούμε την αυταπάτη πως ο ένας λύκος ακκάνει και ο άλλος γλύφει (μέχρι θανάτου). Διαφορετικά εννά αφήσουμε τον λαό να πείθετε πως ο μόνος τρόπος να επιβιώσει είναι να είναι ακόλουθος των συμφερόντων του ενός ή άλλου μονοπωλιακού ομίλου.

Το ζήτημα ίσως που πραγματικά θα μπορούσαμε στην τελική να διαπραγματευτούμε, να συζητήσουμε, είναι: θα μπορούσε ο λαός να αξιοποιήσει τις ενδοιμπεριαλιστκές αντιθέσεις πρόσκαιρα προς όφελος του. Εάν η απάντηση είναι ναι, τούτο σημαίνει πως δεν πρέπει να γνωρίζει ο λαός πως πρόκειται για ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις; Πρέπει οι κομμουνιστές εάν ακολουθήσουν τον δρόμο της αξιοποίησης των αντιθέσεων να σταματήσουν να αναλύουν σωστά και ξεκάθαρα το τι είναι ιμπεριαλισμός και ποιος ιμπεριαλιστής;

Άρα εάν το ευχολόγιο μπορεί να μας διδάξει κάτι (έστω και εάν θεωρούμε κάποιοι πως η ευχή δεν θα πραγματοποιηθεί ποτέ) είναι πως ο λαός πρέπει να οργανώνετε στην βάση των δικών του συμφερόντων, στρατηγικής και τακτικής! Ακόμα και αν συνεργαστεί με κάποιον ιμπεριαλιστή (λέω εγώ τωρά) τουλάχιστον θα γνωρίζουν πως είναι πρόσκαιρο, επικίνδυνο και με στόχο εξυπηρέτηση συγκεκριμένων στόχων. Χωρίς όμως ανάλυση και ίσες αποστάσεις απλά θα γίνονται ακόλουθοι της πολιτικής του ενός και του άλλου, και στο τέλος της ημέρας θύματα τους.

Άποψη μου φυσικά, διατηρώ την επιφύλαξη ότι μπορεί να κάμω λάθος γι’ αυτό και οι απόψεις μου δεν περιέχουν επίθετα για την αντίθετη άποψη.

νεος είπε...

Φίλε Anef, αναφέρομαι στον Παπαλάνγκι πιο πάνω.

Αν θέλει ο φίλος ο εξόριστος να μας πει και ποιές (ίσες;) αποστάσεις κράτησε τελικά η ΕΣΣΔ απέναντι στον αγγλοαμερικάνικο και τον γερμανικό ιμπεριαλισμό στον Β' παγκόσμιο.
Ή και ποιές (ίσες πάλι;) αποστάσεις κρατούν Κούβα και Βενεζουέλα απέναντι σε ΗΠΑ και Ρωσία σήμερα...

Εξόριστος είπε...

Μα γι' αυτό και η σύγκριση μου έγινε με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Και όταν λέω ίσες αποστάσεις εννοώ και εναπαναλαμβάνω στο πως αναλύουμεν το πως συμπεριφέρονται οι ιμπεριαλιστές και πως τους χαρακτηρίζουμε. Όμως ακόμα και στον Β' Παγκόσμιο να μεν ξεχνούμε πως αρχικά η Διεθνής είχε αποφασίσει πως ο πόλεμος δεν αφορούσε τα ΚΚ καθώς ήταν ενδο-ιμπεριαλιστική διαμάχη (καλώς ή κακώς τούτο έλεεν οι εμπειρία τους παρά τα Λαϊκά Μέτωπα). Προσωπικά αν με ρωτήσεις θεωρώ πως η αξιοποίηση των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων είναι σωστή τακτική, το να αναλύεις όμωςτην στάση των ιμπεριαλιστών ναι σηκώνει ίσες αποστάσεις. Οι πράξεις τους κατευθύνονται απο τα ίδια κίνητρα και ως τέτοιους ωφείλουν τα ΚΚ να τους αποκαλύπτουν στον λαό παρά τις περιστασιακές "συμμαχίες" των οποίων επίσης τη χρησιμότητα πρέπει να εξηγούν. Διαφορετικά ο κίνδυνος δοξολογίας του Πούτιν, για παράδειγμα, είναι υπαρκτός. Και τούτο συνεπάγεται να επισκιαστούν οι στόχοι και τα συμφέροντα του λαού απο αυτά του "καλού" ιμπεριαλιστή. Για την ανάλυση του ΚΚ Κούβας δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα, αλλά όσον αφορά το ΚΚ Βενεζουέλας γνωρίζω πως δεν διαπραγμετεύευται την ανάλυση του. Δαμέ εν την εδιαπραγμετεύτουν με τον Τσάβεζ, εν θα εκολλούσε με τους Ρώσσους. Στην τελική για μένα ο μεγαλύτερος κίνδυνος δεν είναι η αξιοιποίηση των αντιθέσεων αλλά η τάυτιση των συμφερόντων μας με τους ιμπεριαλιστές γιατί είναι επικύνδινο να κολλήσουμε και εμείς σαν τους Γερμανούς και Γάλλους σοσιαλδημοκράτες στις λάσπες των χαρακώματων του Δυτικού Μετώπου του 1916.

Σολιάτης είπε...

1 Η ΕΣΣΔ κρίνοντας πως κινδύνευε η Τσεχοσλοβακία από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, έκανε επέμβαση. Το ΑΚΕΛ υποστήριξε αυτή την απόφαση (και αργότερα έκανε κριτική και θεώρησε ότι έκανε λάθος), ποιά απόφαση ήταν σωστή;
2 Όταν η ΕΣΣΔ έκανε επέμβαση στο Αφγανιστάν για τους ίδιους λόγους (όπως αιτιολόγησε την επέμβαση) το ΑΚΕΛ και η πλειοψηφία της κυπριακής βουλής υποστήριξαν αυτή την επέμβαση. Ήταν σωστή η απόφαση τους;
Το ξέρω πως είναι διαφορετικά πράγματα, όμως το ΑΚΕΛ κατηγορήθηκε πως υποστηρίζει επεμβάσης μιας χώρας σε άλλες. Τώρα ζητούμε από το ΚΚΕ να υποστηρίξει την επέμβαση της Ρωσσίας στη Συρία. Συμφωνώ πως πρέπει να αξιοποιούνται οι ενδοΪμπεριαλιστικές αντιθέσεις όμως υπάρχει λόγος να τασσόμαστε στο πλευρό μιας πλευράς, δίνοντας λανθασμένες εντυπωσεις;Και γιατί η οργάνωση και πάλη ένός λαού για απαλλαγή από τους ιμπεριαλιστές αξιοποιόντας βέβαια τα διάφορα συμφέροντα να θεωρείταιμεταφυσική προσέγγιση;

Unknown είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Εξόριστε,
Κατ’ αρχάς σε καλωσορίζω στο Blog ΜΟΥ!

Κι επειδή αυτά που γράφεις στην πιο πάνω παρέμβαση ΣΟΥ αποτελούν σχόλια, κυρίως πάνω στα δικά ΜΟΥ γραφόμενα, [αν και δεν απευθύνεσαι συγκεκριμένα στο άτομο ΜΟΥ, εντούτοις τούτο φαίνεται ξεκάθαρα σε κάποια σημεία της παρέμβασης ΣΟΥ, ενώ κάπου αλλού ανιχνεύεται μέσα από νύξεις και αιχμές – να υπενθυμίσω τις αναφορές ΣΟΥ σε «πατερναλιστικό ύφος που κατηγορούν κάποιοι το ΚΚΕ πως υιοθετεί» και σε «ευχολόγια» και «ευχές»], γι’ αυτό κι ΕΓΩ θα σχολιάσω κάποιες από τις τοποθετήσεις ΣΟΥ...

1. Και ξεκινώ με την κατακλείδα του κειμένου ΣΟΥ και την τοποθέτηση ΣΟΥ ότι «...διατηρώ την επιφύλαξη ότι μπορεί να κάμω λάθος γι’ αυτό και οι απόψεις μου δεν περιέχουν επίθετα για την αντίθετη άποψη»... Άλλοι όμως φιλο-ΚΚΕ bloggers και σχολιογράφοι ΔΕΝ έχουν τη δική ΣΟΥ διαλλακτικότητα, ταπεινότητα και μετριοφροσύνη φίλε Εξόριστε... Γι’ αυτό και πολλοί εξ αυτών δεν φείδονται κόπου, χρόνου και χώρου για να επιτεθούν με γλώσσα απαξιωτική και έμπλεα χαρακτηρισμών προς όποιο τολμήσει να μη συμφωνήσει μαζί τους, ή/και δεν λιβανίζει το ΚΚΕ, ή νομίζουν ότι οι “αντίπαλοι” είναι αντι-ΚΚΕ...

2. Προσωπικά ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΙ [και κυριολεκτώ όταν το λεω αυτό] στην ιστορία του ΚΚΕ, στους ήρωες του, στην οργανωτικότητα, την πειθαρχεία και τη μαχητικότητα των μελών του, αλλά με θλίβει τα μέγιστα ο απόλυτος και μονοκόμματος τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και λειτουργούν και αντιμετωπίζουν έστω και μερικώς διαφορετικές απόψεις που μπορεί να εκφράζουν άνθρωποι με τους οποίους θα μπορούσαν να πορευτούν μαζί...

3. Κανένας ΔΕΝ είπε εδώ [ούτε κι ο Stelios papalangi] ότι,
- «οι Ρώσοι εν λιγότερο ιμπεριαλιστές επειδή χαλούν τα σχέδια των άλλων ιμπεριαλιστών», ή ότι
- «τα Βραζιλιάνικα και τα Ρώσικα μονοπώλια επειδή κοντράρονται με τα δυτικά, εγίναν και ανθρώπινα και αντιφασιστικά», ή ότι
- «οι κομμουνιστές [...] να σταματήσουν να αναλύουν σωστά και ξεκάθαρα το τι είναι ιμπεριαλισμός και ποιος ιμπεριαλιστής»...

4. Όμως θα συμφωνήσω μαζί ΣΟΥ πως,
- τέτοιες συζητήσεις θυμίζουν «τις συζητήσεις της Β΄ Διεθνούς παραμονές του ΑΠΠ», και ότι
- όταν επιλέγουμε στρατόπεδο σε μια ενδο-ιμπεριαλιστική σύγκρουση «είναι επικίνδυνο να κολλήσουμε και εμείς σαν τους Γερμανούς και Γάλλους σοσιαλδημοκράτες στις λάσπες των χαρακωμάτων του Δυτικού Μετώπου του 1916»...

5. Και δεν υπάρχει και συνταγή για το πώς «θα μπορούσε ο λαός να αξιοποιήσει τις ενδοϊμπεριαλιστκές αντιθέσεις πρόσκαιρα προς όφελος του»… Κι ούτε έχουμε και κανένα ΛΕΝΙΝ μαζί ΜΑΣ για να ΜΆΣ εξηγήσει πώς εκείνος το πετύχαινε, όπως ας πούμεν, όταν η τότε νεαρή Σοβιετική Ένωση υπόγραφε με τους γερμανούς το 1918 (προς τα τέλη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου) τη Συνθήκη Ειρήνης του Μπρεστ –Λιτόφσκ...

6. Απ’ εκεί και πέρα και για κάθε περίπτωση ξεχωριστά πρέπει να αξιολογούμε ποιο είναι το πρωτεύον και τί είναι αυτό που θα βοηθήσει στην εδραίωση της Ειρήνης και την υπόθεση του Σοσιαλισμού. Και σίγουρα ΔΕΝ μπορούμε να ‘χουμε εμπιστοσύνη σε ΚΑΝΕΝΑ ιμπεριαλιστή!

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Σολιάτη,

Δύο ερωτήματα:
1. Πρώτον, ποιος «ζήτησε από το ΚΚΕ να υποστηρίξει την επέμβαση της Ρωσσίας στη Συρία»;

2. Και δεύτερον, ποιος είπε ότι «η οργάνωση και πάλη ενός λαού για απαλλαγή από τους ιμπεριαλιστές αξιοποιόντας βέβαια τα διάφορα συμφέροντα να θεωρείται μεταφυσική προσέγγιση»;

Εξόριστος είπε...

Φίλε Anef

Για να είμαι ειλικρινής περισσότερο είχα στον νου μου τον πρώτο σχολιαστή τον Eriugena, που έκαμε τέτοιους συσχετισμούς (καλοί και κακοί ιμπεριαλιστές ή ακόμα περισσότερο, «ανθρώπινοι και αντιφασίστες» οι μεν). Δυστυχώς αν και έμπειρος και διαλεκτικός blogger ο Νέος, μου φάνηκε δεν εντόπισε τα εξόφθαλμα λάθη στη λογική του πρώτου blogger (που πιστεύω πως διαφωνεί) αλλά επικρότησε την αντι-ΚΚΕ ρητορική του (στην οποία συμφωνεί). Εν επρόσεξα πως η «πατερναλιστική στάση του ΚΚΕ» ήταν δική σου ατάκα, αλλά εν επιβεβαίωσα ούτε αρνήθηκα αν συμφωνώ πως έχει τέτοια στάση το ΚΚΕ. Εν θέλω να μπω στη διαδικασία τούτη γιατί για μένα προέχει η ουσία των λεγομένων τούτην την στιγμή.

Τα ευχολόγια και ευχές πάλε είμαι σίγουρος πως εν ήταν δική σου ατάκα! Αν και εσύ έτσι πιστεύεις πως απλά εύχονται πράγματα τότε διαφωνούμε γιατί όπως λες και εσύ οι αγώνες του ΚΚΕ ήταν λαμπροί και με αυτοθυσία συνεχίζουν μέχρι σήμερα. Σκέψου πόσες διώξεις έχουν στελέχη του ΠΑΜΕ από το κράτος αυτή τη στιγμή, πόσοι χάνουν τις δουλειές τους κτλ. Επομένως μπορεί κάποιος να διαφωνεί με την αμεσότητα του στόχου τους, αλλά δεν μπορεί να τον υποβιβάζει σε ευχολόγιο όταν οι ίδιοι κάμνουν θυσίες για τούτο το στόχο. Οδεύουν με τις πράξεις τους προς τα εκεί και δεν εύχονται απλά. Να μην λέμε λοιπόν για ευχές έστω και αν κάποιος θεωρεί τον στόχο τρομερά δύσκολο και τον πήχη πανύψηλο ή ακόμη και την τακτική λάθος. (Γιατί εάν πω πως τον θεωρεί κάποιος ανέφικτο τότε αυτός ο κάποιος δεν πιστεύει καθόλου στο ρόλο της εργατικής τάξης, άρα για ποιον σοσιαλισμό να μιλήσουμε;)

Βεβαίως και δεν πάω κάτι ψεύτο-φιλοΚΚΕδες που την είδαν πιο ΓΓ από τον Κουτσούμπα. Είδα κάτι ποτούτους Κυπραίους τουλάχιστον. Εν κανεί που μεταφέρουν πολλές φορές και λάθος την γραμμή του Κόμματος (και επομένως κάμνουν ζημιά στο Κόμμα που τάχα υποστηρίζουν) θεωρούν πως έχουν το αλάθητο, είναι υπερόπτες και χαρακτηρίζουν με επίθετα κάθε τι. Αν εξέραν τις έννοιες κριτική και αυτοκριτκή εν θα ήταν τόσο ξιππασμένοι. Ο κομμουνιστής (ο εργάτης) έχει μια σεμνότητα που του την επιβάλλει η σκληραγώγηση του αγώνα και η δοκιμασία της αυτοκριτικής. Έτσι μου εμάθαν εμένα οι βετεράνοι (ΚΚεδες και ΑΚΕΛικοί). Τα άλλα ούλλα εν μικροαστικά στοιχεία. Για αυτό και εν τα δέχομαι και που άλλους που διαφωνούν με το ΚΚΕ. Που την άλλην εν τζαι σημαίνει όπου φιλοΚΚΕς εν τζαι σκάρτος.

Όσον αφορά την συνταγή για μένα είναι το σημαντικό να κάμνεις εξηγημένες κουβέντες με το κόμμα και το Λαό. Αν θα πετύχει ο στόχος εν άλλη κουβέντα. Το ζήτημα είναι να μην αποθέσει τις ελπίδες του ο Λαός σε άλλες δυνάμεις πέρα που τις δικές του. Στην τελική συμφωνούμε και επαρεξήγησες με!

Ευχαριστώ κιόλας για τον χώρο, όντως πρώτη φορά σχολιάζω δαμέ.

Anef_Oriwn είπε...

Πιο πάνω στο πρώτο σχόλιο ΜΟΥ με ημερομηνία 5/10/15, 2:25 μ.μ. είχα πει πως θα παραθέσω κι ένα link που παραπέμπει σε σχετική με το θέμα ΜΑΣ ανάρτηση του σχολιογράφου Eriugena, αλλά κάπου αυτό χάθηκε. Το παραθέτω όμως εδώ τώρα: http://aftokathorismos.blogspot.com.cy/2015/10/blog-post_65.html

Anef_Oriwn είπε...

Πιο κάτω παραθέτω ακόμα ένα link που παραπέμπει σ’ ένα κείμενο [από το ελλαδικό blog “Avantgarde Κόκκινη Ορχήστρα Αθήνας”] που αφορά την Ουκρανία [και την εκεί αντιπαράθεση της Δύσης με τη Ρωσία] και που σχετίζεται άμεσα με το θέμα που συζητούμε:
https://avantgarde2009.wordpress.com/2015/10/06/%CE%BF-%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%BE%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B5%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%BC%CF%80%CE%AC%CF%82/

Για να δώσω τροφή για σκέψη και έναυσμα για περαιτέρω συζητήσεις παραθέτω ένα σύντομο απόσπασμα από το εν λόγω κείμενο:
“Όσοι παρουσιάζουν τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως μια μάχη μεταξύ της Ρωσίας και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού όπως το 1914 έχουν επίπεδο αναλυτικής ικανότητας αντίστοιχο με αυτό του προπαγανδιστή Ντμίτρι Κίσελιοφ, που απειλεί να μετατρέψει την Αμερική σε «πυρηνική τέφρα». Η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι συγκρίσιμες σε ό,τι αφορά την οικονομική τους ισχύ – αγωνίζονται σε διαφορετικές κατηγορίες. Επιπλέον, δεν υπάρχει κανένας «ρώσικος ιμπεριαλισμός», ακόμη και ο «αμερικάνικος ιμπεριαλισμός» όπως υπήρχε το 1914 δεν υπάρχει σήμερα. Αυτό που υπάρχει σήμερα είναι ένα ιεραρχικά οργανωμένο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει μια ρωσική αστική τάξη, η οποία στο οικοδόμημα αυτό δε διαμένει ούτε στον πρώτο ούτε καν στο δεύτερο «όροφο», η οποία προσπάθησε να αναβαθμίσει τη θέση της σε αυτή την ιεραρχία και τώρα τρέμει εξαιτίας της τόλμης του, επειδή συνάντησε αντίσταση από μια ενωμένη Δύση.

Φανταστείτε για μια στιγμή ότι η Ρωσία είναι πραγματικά μια ιμπεριαλιστική χώρα όπως το 1914, δηλαδή, σαν την Ιταλία με τον «ιμπεριαλισμό των ζητιάνων» της. Αυτή η Ρωσία είχε πραγματικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα στην Ουκρανία, που σχετίζονται κυρίως με τη μεταφορά των υδρογονανθράκων, και σε πολύ μικρότερο βαθμό στη βιομηχανία. Ωστόσο, αυτά δεν είναι συμφέροντα για τα οποία θα ρίσκαρε σκόπιμα την επιδείνωση των σχέσεών της με τη Δύση.

Στην ουκρανική κρίση, η ρωσική καπιταλιστική ελίτ δεν έχει εφαρμόσει καμιά ιμπεριαλιστική στρατηγική, έχει απαντήσει μόνο στις προκλήσεις μιας ραγδαία εξελισσόμενης κατάστασης. Αυτή η αντίδραση έχει υπάρξει απρόθυμη, αντιφατική, ασυνεπής – αποδεικνύοντας στον προσεκτικό παρατηρητή την απουσία στρατηγικής”
...

νεος είπε...

Φίλοι, μια γενική παρατήρηση. Όποιος κάνει κριτική, έστω και σκληρή, για ένα οποιοδήποτε κόμμα ή την ηγεσία του, δεν σημαίνει ότι είναι και "αντί". Ίσως ακριβώς να συμβαίνει το αντίθετο, και οι πραγματικοί "αντί" να είναι αυτοί που δηλώνουν φανατικά "υπέρ".

Anef, η ανάλυση περί "ιμπεριαλιστικής πυραμίδας" έχει πάρα πολλές αδυναμίες και δεν νομίζω να επιβεβαιώνεται από τις εξελίξεις σε Λιβύη-Συρία και αλλού. Επίσης, αν τη δεχτούμε, πρέπει και να αποφασίσουμε ότι θα μείνουμε (όλοι οι λαοί) εγκλωβισμένοι σ' αυτή (την πυραμίδα) μέχρι κάποιον κατακλυσμό ή μια δευτέρα παρουσία. Κι εδώ ακριβώς είναι που θεωρώ ότι μπαίνουν αριστερά μεταφυσικά πολιτικά θέματα...

Εξόριστος είπε...

Φίλε Νέε είναι άλλο η κριτική και άλλο οι εκφράσεις που χρησιμοποίησε ο σχολιογράφος Eriugena. Το link του Anef από το blog του Eriugena τα λέει όλα.

Εάν θεωρήσουμε την πυραμίδα ως αυστηρά ιεραρχικά δομημένο σχήμα και εγώ νομίζω είναι λίγο στρεβλό. Εάν αφαιρέσουμε όμως την ιεραρχία και προσθέσουμε τον ανταγωνισμό τότε ναι το σχήμα είναι πιο πειστικό. Υπέροχο το link που έδωσες Anef.

Δύο σημεία μόνο: Το γεγονός πως ένας ιμπεριαλιστής εβρέθηκε στην άμυνα δεν τον κάμνει λιγότερο ιμπεριαλιστή. Το ότι είναι υποδεέστερος του αντιπάλου του, επίσης.

Δεύτερο το να τον χαρακτηρίσω ως ιμπεριαλιστή (και να κρατήσω ίσες αποστάσεις όσον αφορά την ταξική μου οπτική απέναντι του) δεν μειώνει τους αγώνες των λαών που αποδέχονται την "βοήθεια" του! Είπαμεν τα και πριν για πιθανές συνεργασίες στη βάση αντιθέσεων, όχι όμως εγκλωβισμό στα συμφέροντα του "φίλιου" ιμπεριαλιστή και δοξολογία του. Στη βάση τούτη γιατί να είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια "αριστερή μεταφυσική";

Eriugena είπε...

Απολογούμαι για την σκληρότητα των χαρακτηρισμών μου, αλλά απορώ και με τα συγχωροχάρτια προς τον (κάθε) Βαγενά, αν θέλει κανένας να σκεφτεί σοβαρά τι λέει (καθ'υπαγόρευση της ηγεσίας) ο Βαγενάς για το Ουκρανικό, αναμασώντας ακόμα και επιχειρήματα (αυτούσια) των δυτικών ιμπεριαλιστών, των πιό σκοτεινών κύκλων σε αυτούς, ούτε καν των "μετριοπαθέστερων". Όποιος θέλει ας δει το ξεχέσιμο που κάνει το Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας στο κκε στο λινκ της Ισκρα http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22308:petropoulos-kekr-kke&catid=54:anpolitiki&Itemid=284...Ούτε με τον έλληνα αρθογράφο συμφωνώ (Πετρόπουλος) ούτε με το κεκρ, θεωρώ μάλιστα την φιλο-Πούτιν γραμμή (φιλοαστική) γραμμή του κάπως περίεργη, όχι όμως και ύποπτη. Αλλά την γραμμή του κκε την θεωρώ πλέον και πιθανά ύποπτη, πέρα από ανόητη. Τα έχει κάνει...σκατά, και το ζήτημα δεν είναι ο σύριζα και ο κάθε σύριζα, ούτε ο Λαφαζάνης και ο κάθε Λαφαζάνης, αλλά το παγκόσμιο κίνημα, τα απομεινάρια του ή οι προοπτικές του. Δεν αντιπαρατιθέμεθα πλέον όμως, όσοι αντιπαρατιθέμεθα, με κάποιες λάθος "γραμμές", ούτε με "συντροφικές" απόψεις, αλλά με τις ώριμες συνέπειες της τεράστιας κρίσης στην ευρύτερη "αριστερά", η οποία καταφεύγει ή στον πρωτογονισμό και την επιστροφή σε αριστερίστικες ανοησίες ή απλά προσχωρεί στον αντίπαλο, και ο κύριος αντίπαλος είναι ο δυτικός ιμπεριαλισμός και οι λακέδες του. Εγώ δεν θεωρώ ούτε την πρωην σοβ,ένωση ή τον σοβιετισμό την "αγιά" καταγωγική μου "πατρίδα", δεν θεωρώ καν ότι ήταν σοσιαλιστική, αλλά ουτε θεωρώ ότι αυτή και το απομεινάρι της στην ελλάδα το κκε ειναι ο βασικός εχθρος μας. Άλλος είναι ο βασικός εχθρός αλλά κανείς δεν θέλει να το καταλάβει. Όλοι έχουν σαν στάση τον γενικό αντικαπιταλισμό, αντι-ιμπεριαλισμό και δεν βλέπουν την νοσηρότητα της δύσης. Έχω ένα λινκ που θα δημοσιεύσω για την θέση του Μπρεζίνσκι ενάντια στην επέμβαση στην Συρία, και τα λέει ΟΛΑ. ΤΟ ΖΟΜΠΙ ζητάει από τον Ομπάμα να κάνει λίγο ως πολύ έμμεσο πόλεμο με την Ρωσία γιατί η Ρωσία χτυπάει τους συμμάχους των ΗΠΑ στην Συρία, που είναι ποιοί; ΚΑΤΙ ουρές της Αλ-Νούσρα δηλαδή της Αλ Κάιντα και άλλοι εγξκληματίες δολοφόνοι γενοκτόνοι "ισλαμο"φασίστες, φίλοι επίσης της Τουρκίας της Σαουδικής Αραβίας κ.ο.κ. ΤΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ!!!! ΓΙΑ ΕΛΙΣΣΑΙΟΥΣ ΘΑ ΜΙΛΑΜΕ ΒΑΓΕΝΑΔΕΣ?? και πως έκανε το πιπί του ο Μπογιόπουλος ή ο Λαφαζάνης, ή πως απέκλεισε το αντιρατσιστικό φεστιβάλ τους συριζαίους και πως μάλωσε η Λιάνα την Ζωη Κων/πουλου???? έχουμε καταλάβει (κυρίως ημείς οι ελλαδίται) ΠΟΣΟ ΧΩΡΙΟ ΈΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ??? αν αγαπητέ εξόριστε δεν βρίσω κι όλας (δεν γράφω ακόμα βιβλία, μπλογκ κρατώ σαν ημερολόγιο) τι πρέπει να κάνω; να πάρω στα σοβαρά όλους αυτούς??

Eriugena είπε...

Υστερόγραφο
Το ΕΞΟΦΘΑΛΜΟ είναι η τήρηση ΙΣΩΝ ΑΠΟΣΤΑΣΕΩΝ από κάποιους αριστερούς απέναντι στους φασίστες και κάποιες ("ιμπεριαλιστικές"?...η μαρξιστική επιστήμη ας το λύσει, δεν καίγομαι βέβαια να μάθω από τους σπουδαίους επιστημονικούς σοσιαλιστές να προβλέψουν και κάτι) αστικές τάξεις που έχουν το θράσος να μην υπακούνε τις διαταγές των δυτικοαφεντικών, ενώ αυτοί (οι δυτικοαφέντες) απλά θέλανε να διαλύσουν την χώρα τους, και αυτούς (σαν αστική τάξη) και τον λαό τους σαν να είναι κανἐνα πράμα. Θυμάται κανείς το Τσετσενικό; Εγώ τότε τύχαινε να είμαι στην Γερμανία και θυμάμαι ΟΛΗ τη μέρα ανταποκρίσεις υπέρ των Τσετσένων "αγωνιστών" της "ελευθερίας", και να φανταστείς ότι τότε την εξουσία την είχε ο Γέλτσιν. Μετά θυμάμαι, μιαν άλλη εποχή την υπόθεση Κοσυφοπέδιο. ΟΛΗ την μέρα ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ στα γερμανικά κανάλια, τύφλα να έχει το ΜΕΓΚΑ και ο ΑΝΤΕΝΑ. Και μιλάμε για επιχειρήσεις καταστροφής χωρών, για χυδαία προπαγάνδα, δυτικοφασισμό κανονικό.

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ Eriugena,

Κατ’ αρχάς για την «οξυτάτη ιδεολογική σύγκρουση του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ) με το ΚΚΕ» έκανα κι ΕΓΩ αναφορά κι έδωσα [στο εδώ σχόλιο ΜΟΥ με ημερ. 6/10/15, 12:07 μ.μ.] links που παρέπεμπαν για τα σχετικά, όχι στην “ΙΣΚΡΑ”, αλλά στο blog “Σφυροδρέπανο” [link: http://sfyrodrepano.blogspot.com.cy/2015/09/blog-post_76.html]...

Για τα υπόλοιπα που γράφεις απλώς θα υποβάλω μια απορία: Γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ να υπαγορεύει στον «(κάθε) Βαγενά», να γράφει αυτά που γράφει, ας πούμεν, «για το Ουκρανικό, αναμασώντας [μάλιστα] ακόμα και επιχειρήματα (αυτούσια) των δυτικών ιμπεριαλιστών, των πιό σκοτεινών κύκλων σε αυτούς...»; Σε τί στοχεύει, ή/και τί έχει να κερδίσει, υιοθετώντας μια [κατά τη γνώμη ΣΟΥ] λανθασμένη πολιτική;

Anef_Oriwn είπε...

Φίλε Νέε,

Έχω την άποψη ότι καλό θα ήταν να επεξηγούσες τί ακριβώς εννοείς με τον όρο «αριστερή μεταφυσική», ως απόρροια της έκφρασης ΣΟΥ «αριστερά μεταφυσικά πολιτικά θέματα», γιατί ως δείχνουν και τα ερωτήματα που θέτει ο φίλος Σολιάτης, [στο σχόλιο ΤΟΥ με ημερ. 6/10/15, 11:15 μ.μ.], κάπου δημιουργείται σύγχυση...

Και με την ευκαιρία να συμπληρώσω, διερωτούμενος πιο πολύ ρητορικά [ίσως όμως έτσι να βοηθήσω και στην απάντηση του ζητήματος τί εστί «αριστερή μεταφυσική» που έθεσα μόλις πιο πάνω] πώς μπορεί στο παρόν στάδιο «η πάλη του συριακού λαού [...] να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα...» και η Συρία να καταστεί «μια πατρίδα απαλλαγμένη από τους κεφαλαιοκράτες, έξω από όλους τους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς, μια πατρίδα όπου η εργατική τάξη θα είναι στην εξουσία, ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει» [όπως γράφει στην κατακλείδα του συγγράμματος του ο Ε.Β.], όταν ο (εμφύλιος) πόλεμος έχει διαλύσει τα πάντα στη χώρα και ο βαθμός συνειδητοποίησης και οργάνωσης της συριακής εργατικής τάξης είναι σχεδόν μηδέν;

Anef_Oriwn είπε...

Επειδή σ’ αυτή την ανάρτηση ΜΑΣ ασχοληθήκαμε έστω και μερικώς και με τον αφορισμό του θεολόγου Αντρέα Πιτσιλλίδη, να παραθέσουμε αμέσως πιο κάτω και κάποιες απόψεις και σκέψεις ΜΑΣ που καταθέσαμε στο blog του φίλου Εξόριστου, με αφορμή μια δική ΤΟΥ ανάρτηση επί του θέματος – link: http://agkiloseis.blogspot.com.cy/2015/10/blog-post.html

Το τί κάνει η Ιεραρχία της Εκκλησία και πώς υπερασπίζεται από τυχόν “αιρετικούς” τα δόγματα της, ή και πώς προστατεύεται από τον “προοδευτικό” λόγο του όποιου Πιτσιλλίδη, είναι σε κάποιο βαθμό θέμα δικό της και μπορεί να ειπωθεί ότι αφορά κατά βάση τα εσωτερικά της. Το πώς όμως, αντιμετώπισε τις προχωρημένες ή “προοδευτικές” και προφανώς και βλάσφημες και αιρετικές (για τα ιερά και όσια της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας της Κύπρου) απόψεις, (πάνω σε διάφορα σύγχρονα και ζωτικής σημασίας ζητήματα) ενός θεολόγου μέλους της (που παρουσιάζεται ενίοτε κι ως πολιτικός, ως κήρυκας του θείου λόγου, ως τηλεοπτικός σχολιαστής και ως celebrity), αφορά όλους μας. Κι αυτό όχι μόνο γιατί έχει σχέση με την ελευθερία της έκφρασης και διάδοσης εντός των εκκλησιαστικών τειχών και άλλων διαφορετικών απόψεων, αλλά και γιατί οι συγκεκριμένες αντιδράσεις και συμπεριφορές της Εκκλησίας αφορούν ζητήματα που έχουν σχέση με την κοινωνική πρόοδο και εξέλιξη και άπτονται της καθημερινότητας μας. Κι αυτή τη στιγμή η Εκκλησία λειτουργεί ως τροχοπέδη στις όποιες κοινωνικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, έστω κι αν αυτές στοχεύουν στον εκσυγχρονισμό του αστικού εποικοδομήματος... Γι’ αυτό και η συγκεκριμένη αντίδραση της Εκκλησίας, αλλά και γενικότερα οι συμπεριφορές και οι νοοτροπίες κυρίως της Ιεραρχίας της, αντικατοπτρίζουν τον αυταρχικό, τον οπισθοδρομικό και τον αναχρονιστικό ρόλο που εξακολουθεί να διεκδικεί (ως θεσμός, κατάλοιπο μιας άλλης συντηρητικής φεουδαρχικής εποχής) σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία, όπως πολλοί αρέσκονται να ονομάζουν την κυπριακή κοινωνία.
Το οξύμωρο με την όλη υπόθεση του αφορισμού, το οποίο αναδεικνύει και τον οπισθοδρομικό κι ασύμβατο με τα σύγχρονα δεδομένα ρόλο της Εκκλησίας, είναι ότι αυτή τιμωρεί ανθρώπους που εκφράζουν απόψεις και θέσεις υπέρ των πολιτικών τις οποίες καλείται η κοσμική (αστική) κυπριακή Πολιτεία, να υιοθετήσει ούτως ώστε να συμβαδίζει με το σημερινά ευρωπαϊκά δεδομένα.

Eriugena είπε...

Αγαπητέ Anef Oriwn δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς θέλει να κάνει το κκε με την γραμμή αυτή που τραβάει, ειδικά στα διεθνοπολιτικά. Και δεν είμαι και "αρμόδιος" να απαντήσω, εξαντλητικώς. Μπορώ όμως να υποθέσω πως το κκε, στα πλαίσια της "φονταμενταλιστικής" γραμμής του θέλει να πάει πίσω, στις καθαρές πηγές του "πραγματικού" κομμουνισμού. Επειδή δεν μπορεί να υπερβεί την "σταλινική" θεμελίωση της ίδιας της ιστορικής του ύπαρξης ψάχνει σε αυτἠ την θεμελίωση ό,τι ταιριάζει με τον "φονταμενταλισμό" του. Δεν κάνει όπως νομίζουν πολλοί "νεοσταλινισμό" αλλά αγρεύει από το "σταλινικό" θεμέλιο ό,τι σχετίζεται με την αναζήτηση της "καθαρής πηγής", γι'αυτό διαστρεβλώνει τελικά και τον "σταλινισμό" ως γενική θεώρηση-ερμηνεία-πρακτική (καλή κακή δεν μας ενδιαφέρει τώρα) της μ-λ θεώρησης-ερμηνείας-πρακτικής. Νομίζω πως αυτή είναι η πολιτική μεταφυσική με την οποία ασχολούμεθα, και η οποια μας ταλαιπωρεί, και όχι τόσο η μεταφυσική επιλογής του ενός ή άλλου πόλου, και αυτή η μεταφυσική πέρα από πηγή δογματικής ασυναρτησίας και νεοτροτσκιστικού φανατισμού προκαλεί και πολιτικά αποτελέσματα, μερικές φορές θετικά (στην περίπτωση της καχυποψίας προς τον συριζα λ.χ) αλλά τις περισσότερες φορές αρνητικά, ειδικά στα διεθνοπολιτικά ζητήματα. Οι καθαυτό "νεοσταλινικοί" έχουν λίγο ως πολύ μια συνοχή, και αναφέρομαι στα περισσότερα αδελφά κόμματα του κκε στην τσάτρα πάτρα διεθνή που έχουν φτιάξει, και έχουν μια κάπως "δεξιόστροφη" πολιτική που δεν είναι άσχετη με κάποιες από τις φάσεις του ίδιου του ιστορικού "σταλινισμού", και αυτό προκαλεί βἐβαια την ασυνεννοησία μεταξύ των, όπως τώρα με τους ρώσσους κομμουνιστές. Το μόνο κόμμα που το κκε ηγεμονεύει πολιτικά είναι το ΤΚΚ (τουρκικό) το οποίο όμως όπως έχω μάθει είναι σε αναστολή, περνάει μια κάπως κυριλλε διάσπαση, (δεν ξέρω οι σοφολογιώτατοι του κκε τι συνεισφορά έχουν στην διάλυση του ΤΚΚ, αλλά λίγο με κόφτει το θέμα μιας και το ΤΚΚ είναι ένα ιστορικά αποτυχημένο κόμμα με την εντελώς λάθος θέση στο Κουρδικό και στην αντιμετώπιση της Κεμαλιστικής ιδεολογίας και πρακτικής). Τα άλλα αδελφά του κκε κόμματα δεν έχουν καμμία σχέση με αυτές τις μεταφυσικές αναζητήσεις, είναι προσγειωμένα σε μια πιό τυπική γραμμή, και μάλλον εξοργίζονται με την πρόθεση του κκε να τους κάνει και τον διδάσκαλο. Τώρα μάλλον το πάνω χέρι θα το έχει πάλι το Πορτογαλικό Κομμ. κόμμα, που όχι μόνον διατήρησε τα ποσοστά του αλλά και ανέβηκε, και είναι εδώ που τα λέμε πιό νορμάλ από αυτό το πράγμα που έφτιαξε ο Μαϊλης, η Παπαρήγα, και οι άλλοι της ΚΟΑ (κομματική οργάνωση Αθήνας). Οι Ρώσσοι μάλλον τα έχουν πάρει στο κρανίο περισσότερο αλλά ίσως να εκφράζουν και τους άλλους (στην μαρμαγκιασμένη "νεοσταλινική" διεθνη) και κάνουν την βρώμικη δουλειά του ξεχασίματος, τώρα που και το κκε δεν έχει το τουπέ που είχε όταν είχε 7-8%..

Σολιάτης είπε...

Αν και η συζήτηση προχώρησε οφείλω μια απάντηση. Το προηγούμενο σχόλιο το έκανα από αφορμή τα σχόλια κύρια του eriugina και αν καλά αντιλήφθηκα τα σχόλια του φίλου Νέου. Επειδή όταν γίνεται κριτική για ίσες αποστάσεις, του ΚΚΕ, είναι σαν να θέλουμε να πάρει θέση υπερ. της μιας πλευράς.

Ομολογώ πως δυσκολεύομαι να καταλάβω τα γραφόμενα του Eriugina, αραδιάζει ένα κατεβατό γενικόλογες κατηγορίες χωρίς να κρίνει συγκεκριμένες θέσεις του ΚΚΕ. Ανακατεύει κάμποσες λέξεις που θέλεις 15 λεξικά για να τις ξεδιαλύνεις και τελικά με μισοτέλιωτες προτάσεις το γενικό συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως το ΚΚΕ είναι ο κακός δαίμονας του κόσμου.

Αντιλαμβάνομαι ότι συζητούμε τις πολιτικές και τακτικές του ΚΚΕ από το ενδιαφέρον μας για την πορεία του κομμουνιστικού κινήματος, το πώς η ιδεολογία μας μπορεί να βοηθήσει στις σημερινές συνθήκες και πως μπορεί ν’ ανοίξει κανένα μονοπάτι για τον σοσιαλισμό. Με αυτή τη βάση θα πρέπει να δούμε και τις τακτικές και πολιτικές άλλων αριστερών οργανώσεων για να έχουμε καλύτερη αντίληψη των πραγμάτων.

Eriugena είπε...

Αναλυτικότερα (και ξεχεστικότερα):
ΟΞΥΤΑΤΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣH ΤΟΥ ΚOMMOYNIΣΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΡΩΣΙΑΣ (ΚΕΚΡ) ΜΕ ΚΚΕ / και δύο σχόλια από τον "Αυτοκαθορισμὀ"..

Eriugena είπε...

Σολιάτης
Τα ίδια μου λένε και διάφοροι αντικομμουνιστές όταν στριμώχνονται. Έχω δεχτεί άπειρο διαδικτυακό πόλεμο με προσωπικές επιθέσεις με το δήθεν επιχείρημα ότι δεν καταλαβαίνουν και ότι τα λέω μπερδεμένα. Οπότε όλα αυτά τα ακούω βερεσέ αν και καταλαβαίνω πλέον τι κάνει όποιος δεν έχει ΟΥΤΕ ΕΝΑ επιχείρημα για ό,τι τέλος πάντων καταλαβαίνει από αυτά που λέω Τι δεν καταλαβαίνεις;
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΚΚΕ ΣΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΤΗΡΗΣΕ ΙΣΕΣ ΑΠΟΣΤΑΣΕΙΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΡΟΦΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ?
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΣΥΡΙΑΚΟ?
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΚΑΠΟΥ ΒΡΩΜΑΕΙ?
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΣΑΦΡΑΚΙΑΣΜΕΝΗ ΔΙΕΘΝΗ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΕΧΕΙ ΑΡΧΙΣΕΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ?
ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΣΗ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΕΝΟΣ Η ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΠΟΛΟΥ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ (ΟΠΩΣ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΥ)?
ΕΙΠΑ ΕΓΩ ΟΤΙ ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ ΔΑΙΜΟΝΑΣ? ΑΝΟΗΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟΝ ΒΑΓΕΝΑ. ΑΛΛΟ ΑΝΟΗΤΟΣ ΑΛΛΟ ΔΑΙΜΟΝΑΣ (ΑΝΤΙΘΕΤΑ)
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ:
1) Δεν υπάρχει κομμουνιστικό κίνημα, υπάρχουν κάπως ζωντανά (Κούβα, πορτογαλικό ΚΚ, και άλλα ΚΚ) και ερειπιώδη απομεινάρια (ΚΚΕ)
2) Δεν χρησιμοποιώ λεξικά
3) και κυριότερο, επι του προσωπικού:
Μίλησα κυρίως με εμπερικά στοιχεία. Μίλησα για κάποιους συμμάχους της δυσης στην Συρία= Αλ Νούσρα/Αλ Κάιντα και μικρότερες τζιχαντιστικές οργανώσεις, και είπα απλά και ΜΗ ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ότι η Ρωσία καλά κάνει, ακόμα κι αν υπάρχουν "ιμπεριαλιστικοί" λόγοι και τους ρίχνει μπόμπες. Πολὐ θεωρητικό έ; Μάλλον εσύ αγαπητέ έχεις κολλησει στον μαρξισμό του εγχειριδίου και δεν μπορείς να ξεχωρίσεις την θεωρία από την σκληρή πραγματικότητα, και η σκληρή πραγματικότητα επιτάσσει ΚΑΙ συμμαχίες με τον Ιμπεριαλισμό ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΟΛΟΥ αν χρειαστεί μεταξυ ανταγωνιζόμενων ιμπεριαλιστικών ΠΟΛΩΝ και ακόμα και με ΔΕΞΙΟΥΣ αστούς αν χρειαστεί, για τους ΟΡΟΥΣ το συζητάμε. Όλα τα άλλα είναι για να συζητάμε συζητάμε ΘΕΩΡΗΤΙΚΩΣ, και εκεί τα ΛΕΞΙΚΑ, αν μιλήσω ίσως θα σας χρειαστούν. Βαρέθηκα τις επιθέσεις, απο εύθικτους αριστερούς οι οποίοι μάλιστα διαμαρτύρονται αν τους θίξουν τα ιερά και τα όσια, ΑΥΤΑ ΒΛΈΠΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΆΛΛΑ ΑΠΌ ΤΩΝ ΠΑΠΠΑΔΩΝ, η δική μας η κλανιά είναι μυρωδάτη..

Anef_Oriwn είπε...

Το link για τη συγκεκριμένη ανάρτηση του φίλου Eriugena [για την οποία κάνει αναφορά στην προτελευταία παρέμβαση ΤΟΥ - σχόλιο ΤΟΥ με ημερ. 7/10/15, 11:18 μ.μ.], είναι: http://aftokathorismos.blogspot.com.cy/2015/10/h-ommoyni.html
Τον ευχαριστούμε για την προσοχή, τη σημασία και τις παρεμβάσεις ΤΟΥ, σημειώνοντας ότι σε μερικές απ’ αυτές ήταν εκρηκτικός...
Επίσης να αναφέρουμε ότι στη συζήτηση εκφράστηκαν και απόψεις [από άλλους σχολιογράφους] που λίγο πολύ συμφωνούσαν ή συνέπιπταν με τις δικές ΤΟΥ... Κι οφείλουμε να σημειώσουμε [μια και θίχτηκε το θέμα] ότι η κριτική ΜΑΣ προς το ΚΚΕ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να εκλαμβάνεται ως αντι-ΚΚΕ κι ως αντικομουνιστική [έχουμε απόψεις και τις εκφράζουμε μια και προκύπτουν ζητήματα], αλλά σίγουρα πρέπει να προσέχουμε το επίπεδο και το περιεχόμενο της γλώσσας και της γραφίδας ΜΑΣ, καθώς και τί χαρακτηρισμούς χρησιμοποιούμε. Η ισοπέδωση και ο μηδενισμός δεν φέρνουν θετικά αποτελέσματα κι ούτε βοηθούν στο διάλογο!

νεος είπε...

Ήταν πολύ καλή η συζήτηση (...κι αυτό αποδεικνύει γι ακόμα μια φορά πως το "τσαρδί" του Anef πρέπει να μείνει ανοικτό...)

Χρωστάω μια ακόμα εξήγηση για το τι ακριβώς εννοώ ως "αριστερή μεταφυσική πολιτική";

Εννοώ βασικά την πρόταξη του σοσιαλιστικού οράματος, χωρίς όμως να απαντιούνται πειστικά και ξεκάθαρα τα ζητήματα τακτικής και στρατηγικής. Κάποιες πιο συγκεκριμένες σκέψεις έχω παραθέσει στην ανάρτηση μου του Αυγούστου υπό τον τίτλο "Στη συνέλευση των ποντικών". (http://newgreekcypriot.blogspot.com.cy/2015_08_01_archive.html).

Είναι αριστερή μεταφυσική για παράδειγμα να θεωρείς πως θα ξημερώσει ένα σοσιαλιστικό αύριο χωρίς να προηγηθεί μια ευρύτατη συμμαχία δημοκρατικών δυνάμεων (διαστρωματώσεων της εργατικής και μικροαστικής τάξης) ή πως το σύστημα μέσα κι έξω από τη χώρα θα κάτσει στ αυγά του την ώρα που εσύ θα εγκαθιδρύεις λαϊκή εξουσία...

Βρίσκω πιο προσγειωμένες, σοβαρές και έγκυρες τις θέσεις του ΚΚΕ μέχρι το 15ο συνέδριο όπου και έθετε την μοναδική εναλλακτική, τα ΑΑΔΜ μέτωπα, κάτι που επιχείρησε στην ουσία και η ΛΑΕ πρόσφατα.

Με τα τελευταία του 2 συνέδρια το ΚΚΕ "με έχασε" γιατί ακριβώς δεν κατανοώ (αν και προσπαθώ) το πρόγραμμα πάλης που προτείνει. Διακρίνεται, κατά τη γνώμη μου, από αριστερισμό και σεχταρισμό και αναπόφευκτα θα οδηγήσει το κίνημα σε ανυπαρξία. Ήδη, με παγιωμένο το 5% του 50% (τουτέστιν 2,5%) των ελλήνων ψηφοφόρων, αυτό μάλλον επισυμβαίνει. Αυτά τα σκέφτομαι και τα γράφω με πόνο, για να μην παρεξηγηθούμε στο τέλος.

Έχω επίσης προβλέψει εδώ και 2 χρόνια τουλάχιστον, πως ο σεχταρισμός του ΚΚΕ εσωτερικά, θα εξωτερικευτεί αναπόφευκτα και θα μεταφερθεί και στην άτυπη κομμουνιστική διεθνή. Κι αυτό φαίνεται να βρίσκεται σε εξέλιξη.

Θα κλείσω τολμώντας να κάνω ένα ισχυρισμό, πως στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα, το (πολιτικό-επικοινωνιακό-μιντιακό) σύστημα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα με την άνοδο, ακόμα και τον διπλασιασμό των ποσοστών του ΚΚΕ ή και την κατάκτηση της τρίτης θέσης.

Θα είχε όμως με μια εκλογική επιτυχία της ΛΑΕ ή οποιουδήποτε κόμματος είχε ως προγραμματική διακήρυξη, στόχο και φιλοσοφία τα δημοκρατικά αντιιμπεριαλιστικά-αντιμονωπολιακά μέτωπα, δείχνοντας σοβαρό και αποφασισμένο να τα υλοποιήσει.

Anef_Oriwn είπε...

Παραθέτουμε πιο κάτω ακόμα μερικά links για αναρτήσεις από ελλαδικά blogs [αυτά τού Fadomduck2 και τού Σφυροδρέπανου] με θέμα τις επεμβάσεις δυτικο-ανατολικών καπιταλιστών/ιμπεριαλιστών στη Συρία – τρεις αναρτήσεις από το πρώτο blog και μία από δεύτερο. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι συζητήσεις κάτω από τις αναρτήσεις – η μια συζήτηση είχε 168(!) σχόλια:

1. http://fadomduck2.blogspot.gr/2015/10/blog-post_68.html – Τίτλος: “Οκτώ χώρες βομβαρδίζουν τη Συρία για το... καλό της!” – με 168(!) σχόλια!
2. http://fadomduck2.blogspot.com.cy/2015/10/blog-post_20.html – Τίτλος: “Ο ΛΕΝΙΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ (αποσπάσματα)” – με 49 σχόλια...
3. http://fadomduck2.blogspot.com.cy/2015/10/financial-times.html – Τίτλος: “Financial Times: Η Μόσχα πυρπόλησε τα δυτικά σχέδια για απαγόρευση πτήσεων πάνω από τη Συρία”...
4. http://sfyrodrepano.blogspot.com.cy/2015/10/syria-killers.html – Τίτλος: “Syria Killers”

Anef_Oriwn είπε...

Δηλαδή, φίλε Νέε, με την τοποθέτηση ΣΟΥ «θα κλείσω τολμώντας να κάνω ένα ισχυρισμό, πως στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα, το (πολιτικό-επικοινωνιακό-μιντιακό) σύστημα δεν θα είχε κανένα πρόβλημα με την άνοδο, ακόμα και τον διπλασιασμό των ποσοστών του ΚΚΕ ή και την κατάκτηση της τρίτης θέσης», υποβάλλεις ότι το ΚΚΕ έχει καταστεί ακίνδυνο; Μήπως υποβαθμίσεις/παραγνωρίζεις την οργανωτική δεινότητα Κι εργατικότητα των μελών του και κατ’ επέκταση την ικανότητα του Κόμματος να κινητοποιεί και να κατεβάζει στους δρόμους χιλιάδες κόσμου;

νεος είπε...

Ναι, πιστεύω πως είναι ακίνδυνο για το σύστημα από τη στιγμή που υιοθετεί τη μη έξοδο από την ευρωζώνη (και άρα τα μνημόνια) με ένα ατεκμηρίωτο αφορισμό του στυλ "θα είναι χειρότερα", δεν συζητά τη μετωπική αντιμετώπιση της ευρωχούντας και βάζει στο ίδιο τσουβάλλι ΗΠΑ-Γερμανία και Ρωσία σ' ότι αφορά τους ανταγωνισμούς.

Δεν νομίζω πως το καθεστώς θα ευχόταν ένα πιο αποτελεσματικό αφοπλισμό του λαϊκού κινήματος της χώρας.