Ανάρτηση 4/2015 [έκτακτη, επετειακή, τιμητική, Λενιν-ική, φυσιολατρική και ελληνο-εκλογική] - Στίχοι για τον Βλαντιμίρ Ιλίτς Λένιν από τον άλλο Βλαντιμίρ... (Και δυο υστερόγραφα - ένα για την αναγεννώμενη Φύση κι ένα για τις νέες βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα)...

Πρελούδιο

«Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο

και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει»...

[στίχοι του Άλκη Αλκαίου από το τραγούδι “Πόρτο Ρίκο” με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου]...

***************************************

Προλογικά και επεξηγηματικά

Σερφάροντας χτες στο internet έπεσα και πάνω σε κάποιες αναρτήσεις σε ελληνικά blogs [όπως στου “Οικοδόμου” και στου “Σφυροδρέπανου”] που ΜΟΎ θύμισαν την επέτειο θανάτου του Λένιν. Κι είχα αποφασίσει να γράψω λίγα δικά μου λόγια και να παραθέσω και κάποιους στίχους του Βλαδίμηρου Μαγιακόφσκι για να τιμήσω τη μνήμη του˙ [δεν θυμάμαι να έχω αφιερώσει άλλη ανάρτηση μου στον Λένιν με αφορμή τον θάνατο του]... Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερα ψες. Βλέπετε, η νυχτερινή έξοδος με τον Αρχηγό και τον Συν-Αρχηγό για φαγητό και η ζιβανοποσία που το συνόδευσε, δεν ΜΟΎ το επέτρεψαν τελικά... Να ‘μαι όμως εδώ σημερα για να υλοποιήσω τη «δέσμευση» ΜΟΥ! [Δεν είναι σαν τον άλλο, το Νικούιν, που γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του, τις δεσμεύσεις του]...

Επίσης σ’ αυτήν μου την ανάρτηση μου και μέσα από δύο υστερόγραφα θα ασχοληθώ για λίγο και με δύο αλλά θεματάκια: κάτι θα γράψω και για την Φύση που άρχισε να αναγεννιέται μετά τις πρόσφατες βροχές και θα πω και δυο κουβέντες για τις επικείμενες [της ερχόμενης Κυριακής] εκλογές στην Μητέρα – Πατρίδα]... 

***********************************

Στίχοι για τον Λένιν από τον Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι...

Ήταν, λοιπόν, 21 του Γενάρη του 1924 όταν το Κόμμα των Μπολσεβίκων, ο σοβιετικός λαός και οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου έχαναν τον μεγαλύτερο Επαναστάτη όλων των εποχών, τον Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ – Λένιν. 

Ο θάνατος του ηγέτη της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, δεν μπορούσε παρά να συγκλονίσει και τον μεγάλο σοβιετικό ποιητή Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκι, που έγραψε προς τιμή του ένα συγκλονιστικό ποίημα. Πρωτοδημοσιεύτηκε  στην πρώτη επέτειο του θανάτου του, στις 21 Ιανουαρίου 1925. Εμείς [το Πολίτμπιουρο του Blog] τιμώντας την μνήμη του μεγάλου Επαναστάτη που θέλησε, ηγούμενος της Ρωσικής Επανάστασης των εργατών, αγροτών και στρατιωτών, να κάνει πράξει το όραμα των καταπιεσμένων όλου του κόσμου για μια αταξική κομμουνιστική κοινωνία, έχουμε επιλέξει να παραθέσουμε μερικούς απ’ αυτούς τους στίχους...  

 [...]

«Ξέρω έναν εργάτη

που γράμματα δε νογάει.

Δεν γεύτηκε

μήτε τ’ αλφάβητου τ’ αλάτι.

όμως άκουσε κάποτε,

τον Λένιν να μιλάει,

κι όλα τα κατάλαβε

το μυαλό του εργάτη.

Άκουσα

κάποιου χωριάτη απ’ τη Σιβηρία

την ιστορία.

Σηκώθηκαν, με τα ντουφέκια

πήραν τη γη,

την κάρπισαν.

Για τον Λένιν

δεν είχαν ούτε διαβάσει, ούτε ακούσει,

μα λενινιστές

κιόλας όλοι τους ήσαν.

Είδα βουνά,

που βλαστάρι δε βγαίνει.

Μονάχα το σύννεφο

στα βράχια σκοντάφτει.

Κι εκατό βέρστια πιο πέρα

κάποιος ερημίτης να μένει,

που στα κουρέλια του,

το σήμα του Λένιν

αστράφτει.

Θα μου πούνε ―

πως μιλώ για κονκάρδες

που τα κορίτσια τις καρφώνουν

στο ρούχο τους κοκέτικα

παραξενιές της ζωής.

Μα όχι ―

δεν είναι κονκάρδες

είναι η καρδιά η ίδια

που ανάβει το ρούχο,

και λάμπει γεμάτη

αγάπη για τον Ιλίτς.

Αυτό δεν εξηγείται

με της εκκλησιάς τα τεφτέρια,

κι ούτε κάνας θεός τον πρόσταξε:

Γίνου ο εκλεκτός!

Με ανθρώπινο βήμα,

με εργάτη χέρια,

με το δικό του μυαλό

πήρε το δρόμο αυτός.

[...]

Ο Λένιν και τώρα

είναι απ’ τους ζωντανούς

πιο ζωντανός, ποιός δεν το ξέρει;

Είναι η γνώση η δύναμη,

και τ’ όπλο το μεγάλο»...

******************************

Και δύο άσχετα [με τον Λένιν] υστερόγραφα

1. Για το ξύπνημα της Φύσης

Εμείς οι κομμουνιστίζοντες, οι εκ της υπαίθρου (εκ)πορευόμενοι που αναγιωθηκάμε μέσα στα χωράφια, τις μάντρες, αλλά και πάνω στα όρη και τα παραρά, έχουμε έναν ερωτά μεγάλο κι αθεράπευτο για τη Φύση, κυρίως την ανοιξιάτικη, που ξεκινά να αναγεννιέται δειλά δειλά μέσα στο χειμώνα. Οι μπόλικες φετινές βροχές του Γενάρη [που έπεσαν πριν καμιά 10ρια μέρες] και η ηλιοφάνεια των τελευταίων ημερών, έχουν πρασινίσει τη Φύση, κυρίως στις πεδινές περιοχές, στους κάμπους με τα σπαρτά. 

Σήμερα το απόγευμα βγήκα και μια βόλτα στη Φύση και περπάτησα έξω ανάμεσα σε χωράφια και περβόλια για κάνα 50λεπτο... [Είχε πολύ καιρό να το κάνω]...

Εκείνο που μού ‘κανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν τα όμορφα κελαηδήματα πολλών και διαφόρων πουλιών. Και μικροπουλιών αλλά και λίγο πιο μεγάλων όπως είναι οι τζιήκλες, που εποφυσούσαν που μέσα στα περβόλια, καθώς είχε παρά πολλές... [Χτες Τετάρτη το απόγευμα άκουα συνεχώς ντουφεκιες˙ φαίνεται επιτρεπόταν το κυνήγι και βγήκαν οι κυνηγοί για τζιήκλες]... Πολύ όμορφο ήταν το κελάηδημα ενός μαυροπουλιού, που όπως το είδα να κάθεται σ’ ένα δέντρο υπολόγισα ότι μάλλον θα ήταν μαυρότζιηκλα (κότσυφας). Που και που ακούγονταν και κακκαρίσματα περτιτζιών, αλλά δεν πήρε και κανένα το μάτι ΜΟΥ [παλαιότερα έτυχε να συναντήσω και φραγκολίνα να τρέχει μέσα στες ποκαλάμες], ενώ δεν εξέλειπαν και τα γουργουρητά των φιλικουκουνιών, γνώριμοι φτερωτοί θαμώνες της περιοχής, που τα βλέπεις ανά ζεύγη πάνω στα σύρματα της Ηλεκτρικής, ή στις φωλιές τους πάνω σε ψηλά δέντρα. Κτυπητή παραφωνία [ας πούμεν, στο εξαιρετικό κελαήδημα της μαυρότζιηκλας, ήταν το κράξιμο ενός μαύρου κορακιού. Επίσης τις τελευταίες μέρες άρχισα να ξανακούω και το κράξιμο ενός γερακιού που υπερίπταται της περιοχής με τα φτερά ξάνοιχτα... 

[Πολύ όμορφο είναι και το κελάηδημα των μαυρόπουλλων˙ τελευταία υπήρχαν παρά πολλοί σε κοπάδι κοντά στο σπίτι μου. Τους φωτογράφισα ενώ κάθονταν στα γυμνά κλαδιά μιας συκιάς και μια συκαμιάς εκεί στη γειτονιά]...        

Επίσης να αναφέρω ότι τις τελευταίες μια-δυο μέρες η παραλία κάτω από το “εξοχικό” μαζεύει μικρούς και μεγάλους ψαρευτές [σκόπιμα δεν λέω ψαράδες] τσιπούρας [απ’ αυτές που το ‘σκασαν από τα ιχθυοτροφεία ένεκα σπασίματος των κλωβών] που προσπαθούν με καλάμια να πιάσουν μερικές... Κάποιοι τα καταφέρνουν και κάποιοι όχι... Εμείς πάντως ΔΕΝ δοκιμάσαμε!

*******************************

2. Για τις εκλογές στην Ελλάδα

Και να που πάλι έχουν γενικές βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Κι αυτή τη φορά [όπως και την προηγούμενη] οι εκλογές είναι πρόωρες. Κατέστησαν αναγκαίες μετά που το ελληνικό Κοινοβούλιο απέτυχε να εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

Οι προηγούμενες εκλογές στη Μητέρα – Πατρίδα [κι εκείνες ήταν πρόωρες] έγιναν σε δύο δόσεις το 2012: οι πρώτες τον Μάη κι επειδή δεν έγινε κατορθωτό να σχηματιστεί κυβέρνηση ακολούθησαν νέες τον Ιούνη. Πιο πολλά μπορείτε να διαβάσετε στις αναρτήσεις μου με αρ. 54/2012, 56/2012 και 71/2012...

Οι νέες εκλογές θα λάβουν χώρα την ερχόμενη Κυριακή 25 του μηνός και σ’ αυτές θα συμμετάσχουν, αν δεν κάνω λάθος, καμιά 25ρια συνδυασμοί. Σύμφωνα με τις προεκλογικές δημοσκοπήσεις, τις εκλογές αναμένεται να τις κερδίσει με ποσοστό από 35% μέχρι 38% το κόμμα της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα, χωρίς όμως να σημαίνει ότι θα εξασφαλίσει και την αυτοδυναμία των 151 εδρών. Της Νέας Δημοκρατίας τής δίνουν περίπου 27-30%...  Τώρα πιο θα είναι το τρίτο κόμμα, το “Ποτάμι” του Σταυρού Θεοδωράκη, τα “Χρυσά Αυγά”, ή το συγκυβερνών με τη “Νέα Δημοκρατία”, ΠΑΣΟΚ [ή ό,τι έμεινε απ’ αυτό] κανένας δεν ξέρει... [Πάντως ο τέως ηγέτης του ΠΑΣΟΚ Γιωργάκης Παπαντρέου προχώρησε στην ίδρυση νέου κόμματος, ενώ για τα “μάτια” της ομορφονιάς Άντζιελας Γκερέκου – Βοσκόπουλου σφάχτηκαν “Πασοκοί” και “Νεοδημοκράτες” όταν αυτή αποφάσισε για να είναι σίγουρη για την καρέκλα αν μεταγραφεί από τους πρώτους στους δεύτερους. Εγώ πάντως ΔΕΝ ξεχνάω πόσο αισθησιακή και ερωτική ήταν η Γκερέκου [νέα ηθοποιά τότες] στο ρόλο της Όλγας στην “Πρόβα Νυφικού” πριν περίπου μια 20ετία!]...

Άλλα κόμματα που θα διεκδικήσουν με αξιώσεις ή μειωμένες πιθανότητες την είσοδο τους στην ελληνική  Βουλή είναι οι “Ανεξάρτητοι Έλληνες”, η [συγκυβερνώσα μέχρι πρότινος] ΔΗΜΑΡ, οι “Δημοκράτες Σοσιαλιστές” [ή πώς τους λένε] του Παπαντρέου... Για το ΚΚΕ το οποίο πιστεύω ότι θα είναι σίγουρα στη Βουλή, θα πω δυο λόγια πιο κάτω...  

Παρά τις σοβαρές επιφυλάξεις και έντονες αμφιβολίες ΜΟΥ κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορέσει, ή θα θελήσει ή θα τον αφήσουν να εφαρμόσει ένα πραγματικά αριστερό ριζοσπαστικό πρόγραμμα, κάτι που θα τον φέρει ως κυβερνών κόμμα σε αντιπαράθεση με την (ιμπεριαλιστική) Ευρωπαϊκή Ένωση των μονοπωλίων και της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης, εντούτοις βλέπω με θετικό πνεύμα την πιθανότητα να αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου, είτε αυτοδύναμα είτε σε συνεργασία με άλλες πολιτικές δυνάμεις... [Προτιμότερο είναι το δεύτερο για να μην καβαλήσουν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ το καλάμι!]...

Μια δήλωση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ σε τηλεοπτική συνέντευξη στον “Αντένα” πέρσι τον Μάη πριν τις ευρωεκλογές όπου επί λέξει είπε ότι «... ισχυρίζομαι και το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται», εντείνουν τις αμφιβολίες και τις επιφυλάξεις μου ότι η όποια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει τελικά αριστερούς αντι-ιμπεριαλιστικούς προσανατολισμούς. Έχω την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μπολιαστεί από μπόλικο Πασοκισμό: μια έντονη επιθυμία να κυβερνήσει έστω και ως διαχειριστής του συστήματος. Γι’ αυτό κι έχει κάνει και πολλές ιδεολογικές και πολιτικές εκπτώσεις για να γίνει το κόμμα αρεστό στους πρώην Πασοκικούς ψηφοφόρους, αλλά και τους ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας, οι οποίοι αρχικά φοβόντουσαν τη διακυβέρνηση της χώρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και δη με το Τσίπρα πρωθυπουργό. Σ’ αυτό σίγουρα έχει συμβάλει και το γεγονός της ένταξης στις γραμμές και στα ψηφοδέλτια του πολλών πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ που έχουν μεταφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ μια δεξιόστροφη σοσιαλδημοκρατική τάση. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του  νυν βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και εκ νέου υποψήφιου Δημήτρη Τσουκαλά [που κάποτε ήταν και στο ΠΑΣΟΚ] με την οποία καλούσε τον λαό να καταθέσει 1 ευρώ στις τράπεζες, σαν συμβολική πράξη στήριξης του τραπεζικού συστήματος!!!

Να σημειώσω ότι οι επιφυλάξεις μου ως προς το αν θα βγει τελικά κάτι καλό από τυχόν διακυβέρνηση της Ελλάδας από το ΣΥΡΙΖΑ έχουν να κάμουν και με την εν γένει αρνητική εμπειρία που αποκομίσαμε εδώ στην Κύπρο από τη διακυβέρνηση του ΑΚΕΛ με Πρόεδρο τον Δημήτρη Χριστόφια [δεν κατάφερε να αγγίξει τα κατεστημένα], αλλά κι από όσα έχω υπ’ όψη από την κατά διαστήματα διακυβέρνηση της Βουλγαρίας από το εκεί Σοσιαλιστικό Κόμμα. 

Απ’ εκεί και πέρα ας κυβερνήσει και η Αριστερά στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως τελικά με διαψεύσουν και καταφέρουν να δημιουργήσουν νέες δυναμικές και προοπτικές για ανάπτυξη και ενδυνάμωση των κινημάτων της Αριστεράς στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη. Αν πάλι αποτύχουν [γιατί προφανώς θα κινηθούν προς τα δεξιά και θα αφομοιωθούν ή έστω θα ενσωματωθούν στο σύστημα], ίσως τότε ξυπνήσει ο κόσμος και στραφεί προς το Κομμουνιστικό Κόμμα δίνοντας του έτσι τη δύναμη για μια  πραγματική ανατροπή και αλλαγή.

Γι’ αυτό και ευελπιστώ [και για λόγους πολιτικούς και ιδεολογικούς, αλλά και συναισθηματικούς – πάντοτε θα είμαι με το ΚΚΕ παρά τις επιμέρους διαφωνίες ΜΟΥ πάνω σε μια σειρά ζητημάτων] ότι ο αέρας της “αριστερής αλλαγής” ΔΕΝ θα συμπαρασύρει περαιτέρω τους ψηφοφόρους του ΚΚΕ προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Αντιθέτως θέλω να πιστεύω ότι το ΚΚΕ θα καταφέρει να βγει δυναμωμένο από τις εκλογές, μ’ ένα ψηλότερο μάλιστα ποσοστό, ας πούμεν της τάξεως του 6-7%. Μόνο έτσι θα μπορέσει να διατηρήσει δυνατή τη φωνή στη Βουλή το ΚΚΕ για να εξασκεί μια αξιόλογη και μαχητική εξ αριστερών αντιπολίτευση... 

[Να σημειώσω ότι το εκλογικό μέτρο στην Ελλάδα για να εισέλθει κάποιο κόμμα στη Βουλή είναι το 3%]...

Τα μακρά κοντά εγινήκαν... Ίδωμεν την Κυριακή...  

Anef_Oriwn

[τιμώντας τον Λένιν, θαυμάζοντας τη Φύση και στηρίζοντας το ΚΚΕ]

Πέμπτη 22/11/2015