Κυριακή 18 Ιανουαρίου 2015

Ανάρτηση 3/2015 [προγραμματισμένη, μερικώς σε συνέχεια από την προηγούμενη, πολιτική, γαλλική, Charlie-Hebdo-ική, αντι-ιμπεριαλιστική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Τρία κείμενα που αφορούν τη δολοφονική επίθεση κατά του γαλλικού σατιρικού περιοδικού “Charlie Hebdo” και διάφορα παράπλευρα, πλην όμως αποσιωπημένα από τους υποκριτές αστούς, ζητήματα…


Προλογικά
Κυριακή σήμερα, αργία, γιορτή και σχόλη. Κι εμείς εδώ είμαστε, έστω και την υστάτη [βραδιάτικα και δη λίγο πριν από τα μεσάνυχτα] για να κάμουμε την κυριακάτικη εβδομαδιαία ανάρτηση μας... Κι αύριο Δευτέρα να ‘μαστε και πάλι στο πόδι από τα χαράματα για την εκτός έδρας αποστολή μας... [Φέτος όλως τυχαίως οι μέχρι τώρα αναρτήσεις μας γίνονται μια φορά τη βδομάδα κι τυχαίως και πάλι Κυριακές. Λαλείτε να το συνεχίσουμε έτσι για φέτος;]...

Κι επειδή ο απόηχος από τη τρομοκρατική δολοφονική επίθεση από δύο φανατικούς ισλαμιστές στο γαλλικό σατιρικό περιοδικό [κατά την οποία δολοφονήθηκαν 7, αν δεν κάνω λάθος, συνεργάτες, σκιτσογράφοι και δημοσιογράφοι, του περιοδικού] δεν έχει ακόμα καταλαγιάσει [οι συζητήσεις συνεχίζονται, ενώ ο Τύπος, έντυπος και διαδικτυακός βρίθει σχετικής αρθρογραφίας] αποφασίσαμε να συνεχίσουμε κι εμείς και σ’ αυτή την ανάρτηση ΜΑΣ μ’ αυτό το θέμα...
Είχαμε πει, έστω και υστερογραφικώς, κάποια πράγματα στην προηγούμενη ΜΑΣ ανάρτηση. Πολλές και διάφορες υπερβολές όμως, από μέρους των αστικών ΜΜΕ και των αστών πολιτικών, αλλά και διαφόρων αριστεριζόντων αρθρογράφων συμπεριλαμβανομένων και bloggers, ΜΑΣ αναγκάζουν να παραθέσουμε τρία κείμενα που νομίζουμε ότι βάζουν τα πράματα στις σωστές τους διαστάσεις.
Με την ευκαιρία να σημειώσουμε την επιλεκτική η υπερ-προβολή του συγκεκριμένου περιστατικού αστικά ΜΜΕ και υποκριτική η ευαισθησία των αστών πολιτικών, ενώ σε ανάλογες περιπτώσεις και σε παρόμοια συμβάντα που συνέβησαν σε μη ευρωπαϊκές, ή βορειοαμερικανικές χώρες προκλητική ήταν η υποβάθμιση τους ή ακόμα και η αποσιώπηση τους. Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις η εξάσκηση τρομοκρατίας αποτελεί και την επίσημη πολιτική των ιδίων των καπιταλιστικών ιμπεριαλιστικών κρατών, όπως ας πούμεν, η επεμβατική πολιτική των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε διάφορες χώρες [Ιράκ, Γιουγκοσλαβία, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Μάλι], ή πολιτική γενοκτονίας από μέρους του το Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων. Τι άραγε γύρευε ο Νετανιάχου στο Παρίσι σ’ εκείνη την πορεία παρωδία των ηγετών διαφόρων καπιταλιστικών χωρών; Αλήθεια, (προς τα) πού πορεύτηκε η συνοπαρτζιά των γερακιών του κόσμου που μαζεύτηκε στο Παρίσι [Μέρκελ, Καμερον, Νετανιάχου, Ποροσιένκο, Γιούνκερ και λοιπά μαύρα κοράκια],  πόσο διάρκεσε το περπάτημα τους, πόσοι αστυνομικοί τους πρόσεχαν και πόσο στοίχισε η προστασία τους για το show υποκρισίας που έκαναν και εν τέλει σε πόση απόσταση βρισκόταν οι μάζες του κόσμου που συμμετείχαν στην πορεία;

Τα τρία κείμενα που θα αναδημοσιεύσω είναι:
-  Το πρώτο είναι ένα σύντομο κείμενο του φίλου ΜΟΥ του σκιτσογράφου ΧριΣ που δημοσιεύτηκε πρώτα στη “Χαραυγή”, [την Παρασκευή 9 Ιανουαρίου] καθώς και την προχτεσινή Παρασκευή στη “Γνώμη”... [Σκίτσα του ΧριΣ δημοσιεύονται και στις δύο εφημερίδες]... Τίτλος του κειμένου του φίλου σκιτσογράφου είναι το Υπερασπίζομαι την ελευθερία του λόγου” [ταξική όμως η ουσία της ελευθέριας του λόγου και της έκφρασης φίλε ΧριΣ], θα μπορούσε όμως να ήταν και το Μην πυροβολείτε τον πιανίστα σκιτσογράφο”

-  Το δεύτερο κείμενο ανήκει στον αγαπητό και εκλεκτό  χρονικογράφο Χρήστο Χαλικιόπουλο που αρθρογραφεί κάθε Δευτέρα στον Πολίτη, απ’ όπου είναι και παρμένο. Και

-  Το τρίτο είναι του τουρκοκύπριου Σενέρ Λεβέντ, παρμένο κι αυτό από τον “Πολίτη”, όπου ο Λεβέντ αρθρογραφεί καθημερινώς σε μόνιμη στήλη.

Τα δυο τελευταία κείμενα δημοσιεύτηκαν την περασμένη Δευτέρα [και τα δύο] και οι συγγραφείς τους αναδεικνύουν την υποκρισία των απανταχού ιμπεριαλιστών και των αυλικών τους... 
Δεν θα ΜΑΣ κάνουν και λοβοτομή για να συνταχτούμε μαζί ΤΟΥΣ επειδή κάποιοι φανατικοί ΚΑΙ τρομοκράτες δολοφόνησαν 10 γάλλους!     
  
{Σ’ όλα τα κείμενα οι υπογραμμίσεις και οι επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ}... 

************************************
“Υπερασπίζομαι την ελευθερία του λόγου”
[του ΧριΣ, από τη “Χαραυγή”, της Παρασκευής 9 Ιανουαρίου 2015, σελ. 5 “Μικροπολιτικά”]

Οι σκιτσογράφοι σατιρίζουν και διακωμωδούν τα κακώς κείμενα, τα κακά των καιρών. Το σκίτσο είναι η μορφή της
κριτικής και της έκφρασής τους. Οι Γάλλοι σκιτσογράφοι δολοφονήθηκαν γιατί εξέφρασαν τις ιδέες τους, γιατί έκαναν
τη δουλειά τους και γιατί ερμήνευαν όπως αντιλαμβάνονταν τα κακώς κείμενα των καιρών. Τα κάκιστα. Τις φρικαλεότητες της κόλασης. Οι γελοιογραφίες σε μια κοινωνία ή ομάδα ανθρώπων δείχνουν και το βαθμό ελευθερίας της έκφρασης και άρα δημοκρατίας που υπάρχει σε αυτή την κοινωνία ή την ομάδα.
Κανένας δεν μπορεί με απειλές και βία να αναγκάσει κάποιον να κάνει χιούμορ ή να σκιτσάρει. Ο σκιτσογράφος συνήθως μιλά τη γλώσσα του λαού και εκφράζει τουλάχιστον μια μερίδα του λαού.
Σκοτώνοντας τον σκιτσογράφο πέρα από τη δολοφονία ενός ανθρώπου, είναι σαν να σκοτώνεις την έκφραση ενός μέρους της κοινωνίας, συνήθως του πιο αδύνατου. Η γελοιογραφία, όπως και η δημοσιογραφία είναι, είτε το λέμε είτε όχι, στρατευμένη. Ανάλογα με την εποχή και τις συνθήκες στρατεύεται υπέρ ή εναντίον. Υπέρ των αδυνάτων, υπέρ της αλήθειας, υπέρ της δημοκρατίας, εναντίον των απατεώνων, εναντίον της βίας, εναντίον της επιστροφής στο μεσαίωνα,
εναντίον του θρησκευτικού φανατισμού.
Ενώνω τη φωνή μου στην κραυγή εναντίον του σκοταδισμού, υπέρ του ανθρώπου. Ενάντια στη συντριβή της λογικής.

*******************************
“Ας αντιληφθούμε επιτέλους τις αιτίες”
[του Χρήστου Χαλικιόπουλου, “Πολίτης”, Δευτέρα 12/1/2014, στήλη “Τομές”, σελ. 11]

Αυτοί που βομβάρδιζαν δίχως έλεος πριν μερικά χρόνια τη Βαγδάτη είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στο Charlie Hebdo. Αυτοί που διέλυαν με τους πυραύλους τους χαμόσπιτα στα περίχωρα της Καμπούλ, σκοτώνοντας εξαθλιωμένα γυναικόπαιδα, είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στο Charlie Hebdo. Αυτοί που ισοπεδώνουν κάθε μερικά χρόνια τη Γάζα είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στο Charlie Hebdo. Αυτοί που βοήθησαν κάποτε να γεννηθεί ο σκοταδισμός των Ταλιμπάν, αυτοί που υποδαύλισαν τον εμφύλιο πόλεμο και το μακελειό με τους σχεδόν 200 χιλιάδες νεκρούς στη Συρία, είναι οι ηθικοί αυτουργοί του εγκλήματος στο Charlie Hebdo. Σύμφωνα με έγγραφα που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο Ασφαλείας, η Γαλλία τροφοδοτούσε με όπλα τον Ελεύθερο Συριακό Στρατό, με εντολή τα 2/3 να πηγαίνουν στους διάφορους “μαχητές” που είχαν μαζευτεί στο συριακό έδαφος και που στη συνέχεια προσχώρησαν στο λεγόμενο Ισλαμικό Χαλιφάτο.
Εκατόν πενήντα χιλιάδες νεκρούς άφησε πίσω της η εισβολή στο Ιράκ. Αν συνυπολογίσουμε και τα θύματα του πρώτου πολέμου στον Κόλπο, τις παράπλευρες απώλειες  και τις καρκινογενέσεις από βλήματα απεμπλουτισμένου ουρανίου, τα θύματα φτάνουν το μισό εκατομμύριο ψυχές. Ιράκ, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Σομαλία, Σουδάν, Παλαιστίνη, Λίβανος, Συρία, Λιβύη, ένα αιματηρό γαϊτανάκι δίχως τέλος. Ένας άγριος ιμπεριαλισμός, ο πιο βάρβαρος από κτίσεως κόσμου, που το μόνο που κατάφερε είναι να ρημάξει ολόκληρους λαούς, να αποδομήσει κοινωνίες, να εκθρέψει την τρομοκρατία και τον θρησκευτικό φανατισμό. Δεκαετίες τώρα η επικυριαρχία της Δύσης στη Μέση Ανατολή, το μόνο που κατάφερε να δημιουργήσει είναι μια κόλαση, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα και εκατομμύρια μετανάστες. Δεκαετίες τώρα, ούτε μια άσπρη μέρα. Όσο κι αν ψάχνουν οι υποστηρικτές αυτού του δήθεν εκδημοκρατισμού και των ειρηνιστικών τάχα επεμβάσεων της Δύσης δεν θα βρουν ούτε μια άσπρη μέρα σε αυτήν την κόλαση. Ούτε ένα γλυκό καρπό σε αυτήν την σπορά των Τόμοχοκ και των βομβών διασποράς. Θλιβερή η αποτυχία. Θλιβερά και τα αποτελέσματα της. Εκτρέφουν ό,τι πιο φονταμενταλιατικό, πιο σκοταδιστικό υπάρχει σε αυτές τις κοινωνίες. Εκτρέφουν το παράλογο, το μίσος, τη φυλετική και θρησκευτική βαρβαρότητα, τους Ταλιμπάν, τους Τζιχαντιστές, την Αλ Κάιντα, τη νέμεση.  
Πλανώνται πλάνην οικτράν εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν οι τρελοί του θεού με αντιτρομοκρατικές νομοθεσίες, με κάμερες στους δρόμους, με μηχανήματα παρακολούθησης, με κεριά, συνθηματάκια του στυλ «Είμαστε όλοι Charlie Hebdo» και εκδηλώσεις καταδίκης. Το παράλογο και η βαρβαρότητα γεννιούνται εκεί που το επιτρέπουν το παράλογο και η βαρβαρότητα. Δεν είναι τυχαίο που ο ισλαμικός εξτρεμισμός βρικολάκιασε παράλληλα με τον αδίστακτο και κυνικό ιμπεριαλισμό της Δύσης στη Μέση Ανατολή, μετατρέποντας μια θρησκευτική πίστη σε μανιασμένο αντίπαλο. Πλανώνται πλάνην οικτράν εκείνοι που πιστεύουν ότι μπορούν να χτίσουν τεράστια τείχη προστασίας γύρω από την Ευρώπη. Το ίδιο πλανώνται πλάνην οικτράν κι εκείνοι που πιστεύουν ότι με τα πολυπολιτισμικά πανηγυράκια τους θα λύσουν το πρόβλημα. Δεν γίνεται από τη μια να τσακίζεις λαούς δημιουργώντας αμέτρητα καραβάνια προσφύγων, δεν γίνεται να τους εκμεταλλεύεσαι ανελέητα, στηρίζοντας πουλημένα και αντιδραστικά καθεστώτα, δικτατορίσκους και μονάρχες και συντηρώντας μια τρομαχτική ανισότητα μεταξύ πλούσιου βορρά και εξαθλιωμένου νότου και από την άλλη να πιστεύεις ότι μπορείς να διαφυλάξεις την ευδαιμονία σου πίσω από συρματοπλέγματα. Πού και πότε βοήθησαν τη δημοκρατία να ευδοκιμήσει;
Πλανώνται πλάνην οικτράν αυτοί που επικαλούμενοι τη μισαλλόδοξη θεωρία του Χάντιγκτον μιλούν για “πόλεμο των πολιτισμών”. Η διαφορετικότητα των πολιτισμών είναι το αλάτι της ανθρώπινης ιστορίας και κάθε πολιτισμός βρίσκει την πορεία του μέσα από τις δικές του ανάγκες. Όταν προσπαθεί να επιβληθεί διά της βίας στους άλλους τότε γίνεται βαρβαρότητα. Ο λεγόμενος “πόλεμος των πολιτισμών” είναι απλά ο φερετζές του ιμπεριαλισμού, για να μην καταλαβαίνουν οι Λαοί τι τους συμβαίνει.
Οι φανατικοί εξτρεμιστές που εκτέλεσαν τους δημοσιογράφους και τους σκιτσογράφους του Charlie Hebdo είναι απλά οι χρήσιμοι ηλίθιοι που με την πράξη τους εξυπηρετούν δίνοντας άλλοθι στη μισαλλοδοξία, στον φασισμό και στην υποταγή των λαών σε εκείνους που θέλουν τους λαούς φοβισμένους. Άλλοθι σε κάποιο αυριανό αιματοκύλισμα αμάχων στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στην Παλαιστίνη. Για ευρω, δολάρια, ρούβλια, ή γιεν. Αν δεν αντιληφτούμε τις αιτίες, πάλι για πικρούς καρπούς θα μιλάμε.

*************************************
Ξεσηκώθηκε ο κόσμος, λένε
[του Σενέρ Λεβέντ, “Πολίτης”, Δευτέρα 12/1/2014, στήλη “Ημερολόγιο”, σελ.11]

Ξεσηκώθηκε ο κόσμος, λένε. Αυτό λένε οι πρωτοσέλιδοι τίτλοι. Κοιτάξτε κουβέντα. Ντροπή μωρέ. Μόνο μόλις σκοτωθούν πέντε δέκα άτομα στο Παρίσι, στο Λονδίνο και στη Νέα Υόρκη ξεσηκώνεται ο κόσμος; Δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος όταν δολοφονούνται χιλιάδες παιδιά μέσα σε μια μέρα στη Συρία με χημικά όπλα, έτσι; Και δεν ξεσηκώθηκε. Καθόλου δεν χάλασε τη ζαχαρένια του και δεν κουνήθηκε απ’ τη θέση του. Δεν μπορώ να ξεχάσω την τρομερή απελπισία που βίωσα ενώπιον της έλλειψης αντίδρασης εκ μέρους του κόσμου μετά από τις φωτογραφίες εκείνου του εγκλήματος. Πάλι στη Συρία. Στην πόλη Ροζάβα που βρίσκεται στα χέρια των Κούρδων. Δια-πράχθηκε ένα από τα πιο τρομερά εγκλήματα της ιστορίας. Μια απίστευτη θηριωδία. Υπήρξε μια τέτοια λίμνη αίματος, τα παιδικά κορμιά κατακερματίστηκαν με τέτοιο τρόπο που δεν τολμήσαμε καν να δημοσιεύσουμε φωτογραφίες στην εφημερίδα.
Ξεσηκώθηκε ο κόσμος; Δεν ξεσηκώθηκε. Τι μαζικές εκτελέσεις και μαζικές δολοφονίες είδαμε τα τελευταία χρόνια. Τους ανάγκαζαν να γονατίζουν, να ξαπλώνουν και τους κάρφωναν μια σφαίρα στο κεφάλι. Όλα αυτά τα παρακολουθούσε αδιάφορα ο κόσμος. Δεν ξεσηκώθηκε πάλι.
Στο Ρομπόσκι δολοφονήθηκαν από βομβαρδισμούς τουρκικών πολεμικών αεροπλάνων 34 άτομα, τα περισσότερα των οποίων ήταν νεαρά. 34 ψυχές. Και υπάρχει και το έγκλημα που διαπράχθηκε τις προάλλες στη Νιγηρία. Δύο χιλιάδες άτομα. Σωστά διαβάσατε. Δύο χιλιάδες. Δολοφονήθηκαν. Γιατί δεν ξεσηκώθηκε ο κόσμος;
Χθες έγινε μια “Πορεία για τη δημοκρατία” στο Παρίσι. Γιατί πορεία για τη δημοκρατία; Μήπως βρίσκεται υπό απειλή η Γαλλική Δημοκρατία; Μήπως τους έζωσε και αυτούς ο φόβος του ισλαμικού Κράτους, όπως και στην Τουρκία; Αν έλεγαν ότι ήταν κατά της τρομοκρατίας θα το καταλάβαινα. Κατά της Αλ Κάιντα. Κατά του ISIS. Δεν τη λένε αυτό όμως. O Πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ και ο πρωθυπουργός της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου είναι σε αυτή την πομπή. Εκπλήττομαι με τους Γάλλους. Πώς πορεύτηκαν πίσω απ’ αυτούς; Τους μάστορες της κολάσεως της Μέσης Ανατολής. Αυτούς που τρέφουν την ισλαμική τρομοκρατία. Αυτούς που δεν διστάζουν να ρίξουν τους λαούς τους στη φωτιά για χάρη των βρόμικων συμφερόντων τους. Τώρα που δολοφονήθηκαν οι πολύ αξιόλογοι σκιτσογράφοι του περιοδικού Charlie, οι Γάλλοι ας ζητήσουν και από τη δική τους κυβέρνηση να λογοδοτήσει λίγο. Να την ρωτήσουν «γιατί αγκαλιάσατε το τέρας που αποκαλείται ISIS»; Πριν λίγους μόλις μήνες ο κ. Ολάντ δήλωνε ότι «πρέπει νa στηρίξουμε περισσότερο τους αντιπάλους του Άσαντ». Ποιοι είναι οι αντίπαλοι του Άσαντ; Η Αλ Κάιντα και το ISIS.
Εκπλήττομαι και με όσους προσεγγίζουν την τρομοκρατία στο Παρίσι από τη σκοπιά του ισλάμ, της ελευθερίας του Τύπου κλπ. Και πιστεύω ότι αυτά τα κείμενα γράφονται είτε ασυναίσθητα είτε καθ’ υπόδειξη. Πρόκειται για θέμα χρημάτων. Θέμα πετρελαίου.
Θέμα κυριαρχίας πάνω στο έδαφος από το οποίο αναβλύζει ο μαύρος χρυσός. Και διασφάλισης της ασφάλειας του Ισραήλ. Κοιτάξτε τους καραγκιόζηδες που θα πορευτούν στο Παρίσι. Γιατί δεν έκαναν πορεία όταν το Ισραήλ έριχνε βροχή, τις βόμβες πάνω στην περικυκλωμένη Γάζα;
Γιατί δεν ξεσηκώθηκε ο κόσμος όταν ξεψυχούσαν ακόμα και παιδιά που έπαιζαν στην παραλία κατά τη διάρκεια αυτής της επίθεσης; Να σας πω εγώ γιατί; Επειδή αυτά σίγουρα δεν είναι άνθρωποι, γι’ αυτό!
Θα πνίξουν την Ευρώπη στο αίμα, λένε. Η Μέση Ανατολή είναι ούτως ή άλλως μια λίμνη αίματος. Κάθε ζωντανός οργανισμός θα γευτεί τον θάνατο και μόνο εκείνοι εξαιρούνται από τη λίμνη αίματος την οποία οι ίδιοι δημιούργησαν;

***********************************
Σχόλια ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

Θα παραθέσω κάποιες σκέψεις ΜΟΥ στα σχόλια πιο κάτω. Ήδη έχω πολυλογήσει με αποτέλεσμα η ανάρτηση έχει γίνει σεντόνι...

Anef_Oriwn
[ποτέ ΔΕΝ θα γίνω επιλεκτικά “Charlie”]
Κυριακή 18/1/2015 

9 σχόλια:

stelios papalangi είπε...

και αυτό

http://www.enikos.gr/stathis/290443,Tragoi_tagoi.html

Anef_Oriwn είπε...

Steliε Papalangi,

Έχω ανατρέξει στο κείμενο του γελοιογράφου Στάθη στο οποίο ΜΕ/ΜΑΣ παράπεμψες με το link που παράθεσες... Ομολογώ όμως ότι ο τρόπος που (περι)γράφει και προσεγγίζει το τί συμβαίνει στον κόσμο με αφορμή το τρομοκρατικό δολοφονικό συμβάν στο Παρίσι ΔΕΝ με αφήνει ικανοποιημένο... Ναι μεν λέει αλήθειες ο Στάθης, αλλά κυρίαρχο στοιχείο στον λόγο του είναι το συναίσθημα κι όχι η πολιτική διάσταση/πτυχή όλων εκείνων των τραγικών, λυπηρών, αποτρόπαιων, εγκληματικών περιστατικών, συμβάντων, γεγονότων και πράξεων που παραθέτει και που έχουν ως γενεσιουργό αιτία τον καπιταλισμό ιμπεριαλισμό... Πόσες αναφορές έχει κάμει στο κείμενο του στον καπιταλισμό ή τον ιμπεριαλισμό, τρεις τέσσερις; Και η επικρίσεις μας δεν μπορεί να περιορίζονται ΚΥΡΙΩΣ στους ηγέτες του καπιταλιστικού κόσμου, όπως «στον πρωθυπουργό-ανδρείκελο των νεοαποικιοκρατών Γάλλων στο Μαλί» [δεν κατάλαβα σε ποιο ακριβώς αναφέρεται] κι ελάχιστα στο σύστημα...

Όμορφο, ρομαντικό και συγκινητικό είναι να πεις, ας πούμεν, «je suis palestinien», αλλά ας δούμεν και τί έχει κάμει ο καθένας μας για τους παλαιστινίους πέραν από του να λέμε «δεν είμαι με την κυβέρνηση του Ισραήλ, είμαι με τους Εβραίους», ή «δεν μπορώ συνεπώς να είμαι [...] με τον Νετανιάχου και τον αποκλεισμό της Γάζας...»… Όλες εκείνες οι δεκάδες και ίσως και εκατοντάδες χιλιάδες των γάλλων που διαδήλωσαν στο Παρίσι υπέρ της ελευθέριας [μα ποια ελευθέρια επιτέλους;], γιατί δεν διαδήλωναν κι όταν ο Νετανιαχου και το στρατικοποιημένο κράτος του Ισραήλ δολοφονούσαν εν ψυχρώ και με βόμβες εκατοντάδες παλαιστινόπουλα στη Λωρίδα της Γάζας;
[Οκκέι στο Παρίσι έγινε μια τρομοκρατική ενέργεια και είναι φυσιολογικό ο κόσμος να φοβάται και για τα παιδιά του και τον εαυτό του... Όμως προσωπικά θα ήθελα αυτό τον κόσμο μπροστά σε μια αντιπολεμική διαδήλωση απέναντι στο ΝΑΤΟ και όσους το στηρίζουν]...

Πέραν τούτων, η τοποθέτηση του Στάθη ότι «Είμαι με την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών κι όχι με τη Γαλλία που διώκει τους αρνητές του Ολοκαυτώματος - όχι επειδή αυτοί οι φασίστες έχουν ίχνος σχέσης με την αλήθεια, αλλά διότι, στις δημοκρατίες, υποτίθεται ότι η γνώμη και οι ιδέες δεν διώκονται…» [την οποία παράθεσες κι ΕΣΥ στο Blog ΣΟΥ ως κάτι το πολύ σπουδαίο, τόσο πολύ σε εντυπωσίασε - σπουδαίο τσιτάτο – link: http://spapalagi.blogspot.com/2015/01/blog-post.html?showComment=1421659451895#c7871923506106371469], ήτα ατυχέστατη για να μην πω και προκλητική υπό τας περιστάσεις... Αυτές τις αστικο-φιλελευθερες επιλεκτικές ευαισθησίες ΕΓΩ δεν τις καταλαβαίνω! Γι’ αυτό και δεν γουστάρω να γίνω [επιλεκτικά] Charlie…

Και ο “Κατά Βαρβάρων” αστο-φιλελεύθερος Κώστας Κωνσταντίνου του “Πολίτη” μπορεί ναι μεν να μιλά σε άρθρο του στην καθημερινή του στήλη στις 10 του μηνός [link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=282638&-V=stiles] «για την ιμπεριαλιστική τακτική και την αποικιοκρατία του παρελθόντος η οποία αφαίμαξε τις χώρες τους» [σημ. δική ΜΟΥ: των μουσουλμάνων] και ότι πολλοί κάτοικοι μουσουλμανικών χωρών «έφυγαν κυνηγημένοι ή απλώς καταπιεσμένοι από τις χώρες τους [...] συχνά και από καθεστώτα που στήριζε η Δύση για τα δικά της συμφέροντα», αλλά την ίδια ώρα χλευάζει, αποκαλώντας τους μάλιστα και «εξυπνακισμούς», συνθήματα όπως το «Je ne suis pas Charlie» και το «Je suis Ahmet», που ειπώθηκαν αυτές τις μέρες με σκοπό να αναδείξουν την υποκρισία της Δύσης. Άστε που διαμαρτύρεται γιατί «δεν υπήρξε ούτε μία οργανωμένη αντίδραση σε μία έστω μετριοπαθή μουσουλμανική χώρα ενάντια σε αυτά τα εγκλήματα» [άραγε θα μπορούσε να υπάρξει;], ενώ γινόμενος και ο ίδιος ισλαμοφοβικός αποφαίνεται πως «η πρώτη έγνοια διαφόρων στη Δύση να είναι η αναζήτηση ελαφρυντικών για το τι οδηγεί αυτούς τους ψυχοπαθείς με θρησκευτικά κίνητρα στην ακρότητα»... Δηλαδή Κωστάκη Κωνσταντίνου, τόσο απλά είναι τα πράματα: έχουμε να κάνουμε απλά με «ψυχοπαθείς»...

Anef_Oriwn είπε...

Αλλά για να επανέλθω και στο κείμενο του Στάθη να σημειώσω και μια θετική ψήφο ΜΟΥ για την πάρτη ΤΟΥ. Οφείλω να αναγνωρίσω ότι στο κείμενο του υπάρχει και μια πολύ σημαντική [κατ’ ΕΜΕΝΑ] τοποθέτηση, τη οποία και παραθέτω αμέσως πιο κάτω:
«Αυτοί που εξαπολύουν πολέμους και προκαλούν τη μετανάστευση, εκτός απ’ τον πλούτο που προσπορίζονται απ’ τις χώρες που καταστρέφουν, προσπορίζονται πλούτο κι απ’ το φθηνό εργατικό δυναμικό των μεταναστών που καταφεύγουν στις χώρες των καταστροφέων τους. Πρόκειται για μια ολέθρια πολιτική, τυφλή όπως κάθε καπιταλιστική πολιτική - η Ευρώπη κάποια μέρα θα εκραγεί. Αλλά και πάλι οι φτωχοδιάβολοι θα την πληρώσουν. Γιατί λοιπόν να μην είναι Charlie η Μέρκελ, ώσπου να τους οδηγήσει στο σφαγείο; Γιατί να μην είναι Charlie η Τρικολόρ στο Παρίσι αλλά και η σημαία της Λεγεώνας των Ξένων στη Βαγδάτη ή την Καμπούλ;»

Aceras Anthropophorum είπε...

Πφφφφφ.

Anef_Oriwn είπε...

Aceras,

Το «Πφφφφφ» αποτελεί έκφραση αποστροφής, ή/και αποδοκιμασίας ή έστω απαρέσκειας... Δεν κατάλαβα πώς το “ταιριάζεις” εδώ...

Ανώνυμος είπε...

Ο Αναστασιάδης ποιο κείμενο να διάβασεν άραγε και δεν πήγε με τους υπόλοιπους ηγέτες, στην πορεία;;;;

Anef_Oriwn είπε...

Ανώνυμε,

Και ο Ομπάμας ΔΕΝ πήγε στην πορεία show των ηγετών του καπιταλισμού στο Παρίσι, αλλά αυτός είναι μουσουλμάνος και ίσως να έκρινε ότι δεν γώνιαζε [να πάει]...
Ο Νίκαρος προφανώς βρίσκεται σε διαδικασία ανάρρωσης ακόμα και ίσως οι γιατροί του να τού σύστησαν να αποφεύγει τα ταξίδια... Και μάλλον κι εκείνος ο φίλος του που προσφέρθηκε να τον μεταφέρει πέρα δώθεν δωρεάν με το ιδιωτικό του jet, δεν θα ευκαιρούσε να τον ικανοποιήσει τούτη τη φορά...

Aceras Anthropophorum είπε...

Είναι αποδοκιμασία, αλλά τζιαι παράλληλα περίληψη της βαρεμάρας να ερκέψω να συζητώ πας την βάσην που εβάλετε το θέμαν.

Ο αντιιμπεριαλισμός θα έπρεπεν να εν έναν εργαλείον που βοηθά τον κομμουνιστήν να διά βάθος, απόχρωσην, λεπτότηταν, αθρωπισμόν, διαύγειαν τζιαι αποφασιστικότηταν στην ανάλυσην των δεδομένων. Όι να ισοπεδώννει τα πάντα.

Άτε έβαλες με στον πειρασμόν τζιαι έγραψα τελικά, αλλά πραγματικά δεν έχω κουράγιον να κάτσω ττίππι ττίππι, που την στιγμήν μάλιστα που δεν μιλούμεν καν για τα ίδια δεδομένα.

Anef_Oriwn είπε...

Αγαπητέ Aceras,
Ο έλληνας κομμουνιστής ηθοποιός Δημήτρης Τζουμάκης [γνωστός και για την έκφραση του «η της αναγεννήσεως» από την παλαιότερη τηλεοπτική σειρά “Πρόβα νυφικού”] είπε και τα εξής σε δήλωση στήριξης του προς το ΚΚΕ εν όψει των επικείμενων βουλευτικών εκλογών την Ελλάδα: «Συμμερίζομαι την αγωνία του πατέρα που είναι Έλληνας μετανάστης στη Γαλλία και ήταν οι κόρες του κοντά εκεί που έγινε η τρομοκρατική ενέργεια, αλλά θα τον ήθελα μπροστά σε μια αντιπολεμική διαδήλωση απέναντι στο ΝΑΤΟ και όσους το στηρίζουν»...
Κι εδώ βρίσκεται και ο αντιιμπεριαλισμός όχι μόνο των κομμουνιστών αλλά κι όλων των δημοκρατικών ανθρώπων με τα χαρακτηριστικά που ΕΣΥ αναφέρεις: «βάθος, απόχρωσην, λεπτότηταν, αθρωπισμόν, διαύγειαν τζιαι αποφασιστικότηταν στην ανάλυσην των δεδομένων...»
Και δεν το έχω δη σ’ εκείνες τις όντως μαζικές και μεγαλειώδεις αντιδράσεις με αφορμή τη τρομοκρατική και δολοφονική επίθεση κατά του γαλλικού σατιρικού περιοδικού “Charlie Hebdo”, ενώ θα ‘πρεπε να υπάρχει η ανάλογη ευαισθησία και για άλλα γεγονότα πολύ χειρότερα...