Αγαπημένες αναγνώστριες,
Φίλτατοι αναγνώστες,
Είχα υποσχεθεί στον Εαυτό ΜΟΥ
[όπως γράφει και ο φίλος ο Νέος στην εισαγωγή της τελευταίας του ανάρτησης]
πως θα κατάφερνα πριν το τέλος του χρόνου, να ολοκληρώσω ακόμα μια ανάρτηση
[για να τις κάνω και 120(!) για φέτος], δίκην απολογισμού για το 2014, αλλά
τελικά δεν τήρησα την υπόσχεση ΜΟΥ. [Ο απολογισμός αυτός στην ουσία θα
περιλάμβανε μια συνοπτική καταγραφή διαφόρων γεγονότων με τις διαπιστώσεις και
τα σχόλια ΜΟΥ για τη χρονιά που πέρασε, καθώς και τις σκέψεις και τις “ευχές”
για τη νέα χρονιά]...
Λίγο όμως, η χαλαρότητα και
το εορταστικό κλίμα των ημερών, αλλά και η τεμπελιά που συνήθως τις συνοδεύει,
λίγο κάποιες άλλες υποχρεώσεις και τρεχάματα, λίγο και το ό,τι αφιερώσαμε και
λίγο χρόνο στους εαυτούς μας [την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς και την Πρωτοχρονιά
την περάσαμε με παρέα στα ψηλά βουνά], δεν ΜΟΥ επέτρεψαν να υλοποιήσω τη
δέσμευση ΜΟΥ προς τον Εαυτό ΜΟΥ... [Ο Πρόεδρος ΔΕΝ θα ‘ναι ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ στη ΜΗ
τήρηση των δεσμεύσεων ΤΟΥ!]... «Τί να ευχηθείς» όμως, όπως
διερωτάται κι ο αγαπητός Aceras; Υγεία, Χαρά κι Αγάπη; Πολύ μεταφυσικά, όμως όλ’ αυτά, σ’ ένα κόσμο γεμάτο Πόνο,
Φτώχεια, Πείνα, Δυστυχία! Και οι ευχές δεν “πουλάνε”, (δεν μεταφέρουν) ΤΙΠΟΤΕ
άλλο παρά ψεύτικες ελπίδες για μια καλύτερη χρόνια και για βελτίωση των
συνθηκών ζωής μας, κάτι όμως δεν θα ‘ρθει από μόνο του και ουρανοκατέβατα...
Αυτό μόνο στα παραμύθια γίνεται, όπως παραμύθι ήταν και η Γέννηση του Χριστού
και το «επί γης ειρήνη», που διακηρύττουν οι παπάδες... [Τότε οι λεγόμενοι Μάγοι πήραν στον μικρό
Χριστό, χρυσό, σμύρνα και λιβάνι. Σήμερα τι θα του ‘παιρναν, πετρέλαιο και
γκάζι;]...
Να αναφέρω επίσης [μια και
αγγίξαμε και τη θρησκευτική διάσταση αυτών των γιορτών] ότι στις αρχές του Δεκέμβρη
με πήρε στο τηλέφωνο ένας φίλος [ο Μαρκής] για να μού υπενθυμίσει ότι θα ‘πρεπε,
πριν τα Χριστούγεννα, να διευθετήσω μιαν ετήσια οικονομική μου υποχρέωση. Στο
τέλος της κουβέντας μας και πριν κλείσει ΜΟΎ είπε: «Αν δεν βρεθούμε ή δεν ξαναμιλήσουμε,
Καλές Γιορτές», κι ΕΓΩ τού ανταπόδωσα τις ευχές... Και οι δύο είχαμε
κατά νουν τις επικείμενες, περί τα τέλη του Δεκεμβρίου [μια και οι δύο είμαστε
με το Νέο Ημερολόγιο κι όχι με το παλιό] γιορτές των Χριστουγέννων και της
Πρωτοχρονιάς,... [Οι Παλιοημερολογίτες γιορτάζουν Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά
13 μέρες μετά]... Τώρα τί μπορεί, από πρακτικής άποψης, να σημαίνουν αυτές οι ευχές
για έναν άνθρωπο που Δεν το διακρίνει ΚΑΜΙΑ θρησκευτικότητα και ΔΕΝ πιστεύει σε
Θεούς, Χριστούς, Παναγίες, Αγίους, Οσίες και λοιπά μεταφυσικά όντα, ή σε τί
μπορεί αυτές να μετουσιώνονται, παραμένει εδώ και πολλά χρόνια, ΚΑΤΙ χωρίς
ιδιαίτερη σημασία και ουσιαστικό περιεχόμενο... Τι μπορούν να μεταφέρουν οι
ευχές για “Καλή Χρονιά”, ή/και για “Χρόνια Πολλά”, ή για “Υγεία
[πάνω απ’ όλα] και Χαρά”; Είναι όλ’ αυτά εφικτά
και υλοποιήσιμα για ΟΛΟ τον κόσμο; ΕΓΩ πάντως συνηθίζω όταν ανταποδίδω ευχές, να λέω «Χρόνια Πολλά τζιαι Καλά»
[κι αυτό ουτοπικό, όντως αν τα χρόνια μας είναι και λίγα και κακά τι να τα
κάνουμε;] να στέλλω ευχές για «Ό,ΤΙ καλύτερο» - αυτό ίσως να είναι
πιο ρεαλιστικό... Πάντως ο παρέας ΜΟΥ ο Γκάνταλφ χαριτολογώντας ΜΟΎ ευχήθηκε
[στο τηλέφωνο]: «Καλά να είμαστε τζιαι τούτη την γρονιά για να συνεχίσουμε να βάλλουμε
πουκάτω τη ράσσιην μας πέρκι τζιαι καταφέρουμε τζιαι σώσουμε τες Τράπεζες ΜΑΣ»!!!
Βλέπετε η Επανάσταση αργεί! Προφανώς δεν έχει ποιοι να την κάνουν! Αν και όπως
γράφει η Ελένη Μαύρου στο δικό της “Imagine” στη “Χαραυγή” της Κυριακής 28
του Δεκέμβρη:
«Ας φανταστούμε λοιπόν έναν κόσμο όπου:
Η τροφή δεν θα θεωρείται πια αντικείμενο
φιλανθρωπίας στα κοινωνικά παντοπωλεία αλλά ανθρώπινο δικαίωμα. Η υγεία δεν θα
μετρά στους ισολογισμούς των ασφαλιστικών εταιρειών αλλά θα αποτελεί βασική
υποχρέωση ενός κράτους. Η εκπαίδευση δεν θα είναι προνόμιο όσων μπορούν να την
αγοράσουν. Η τέχνη δεν θα θεωρείται είδος πολυτελείας αλλά είδος πρώτης
ανάγκης...» Αμήν τζιαι πότε,
Συντρόφισσα!
Όμως, φίλοι αναγνώστες και
φίλτατες αναγνώστριες, κοιτάτε να δεις που ανήμερα των [φετινών] Χριστουγέννων,
η ίδια “Χαραυγή” ΜΑΣ προσγείωσε [τούτη τη φορά] στην ωμή και στυγνή πραγματικότητα με το κυρίως άρθρο της
που είχε ως τίτλοτο οξύμωρο και εξωπραγματικό στον καπιταλισμό “Και επί γης ειρήνη…”:
«Την ίδια ώρα στο παγκόσμιο πολιτικό
γίγνεσθαι βλέπουμε ότι το “επί γης ειρήνη” παραμένει άπιαστο όνειρο και ευχή.
Το ξαναμοίρασμα του κόσμου που επιδιώκουν τα νατοϊκά γεράκια για να ελέγξουν σε
παγκόσμιο επίπεδο τις ενεργειακές πηγές και τον πλούτο, δεν αφήνει ούτε την
Παλαιστίνη να απαλλαγεί από την ισραηλινή κατοχή, ούτε τους στρατιώτες που
αποστέλλονται σε πολεμικές επιχειρήσεις να βάλουν ένα λουλούδι στο τυφέκιό
τους…
Την ίδια ώρα οι ασθένειες και ο
υποσιτισμός εξακολουθούν να ταλανίζουν εκατομμύρια ανθρώπων, ενώ η σύγχρονη
Δύση γαλουχεί και εκτρέφει το ρατσισμό, την ξενοφοβία και το νεοναζισμό.
Μέσα από αυτή την καταχνιά που σκεπάζει
την υφήλιο και το μικρό μας τόπο επιμένουμε και ευχόμαστε επί γης ειρήνη… Γιατί
κατά βάθος ελπίζουμε στη δική μας δύναμη αντίστασης… Ελπίζουμε στα μεγάλα
αποθέματα αγωνιστικότητας που κρύβουμε σαν λαός, για να φέρουμε την αλλαγή που
θέλουμε για να κτίσουμε την κοινωνία που εμείς θέλουμε»...
Στο ίδιο πραγματιστικό μήκος
κύματος [αποκαλύπτοντας και την εμπορική καπιταλιστική διάσταση των
Χριστουγέννων] κινήθηκε και ο ελλαδίτης (φιλο)κομμουνιστής Blogger “Σφυροδρέπανος”
σε δική του “εορταστική” ανάρτηση υπό τον τίτλο “Αυτές τις άγιες μέρες”:
«Κάθε χρόνο στις γιορτές λοιπόν, το
σύστημα φοράει τα καλά του και πλασάρει το παραμύθι της πανανθρώπινης αγάπης,
σε μια κοινωνία βαθιά αλλοτριωμένη που μένει γυμνή από συναισθήματα μες στην
καπιταλιστική βαρυχειμωνιά και την χαρακτηρίζουν αγεφύρωτες ταξικές αντιθέσεις.
Αλλά το κάνει με το αζημίωτο, μετατρέποντας τα χριστούγεννα στην πιο κερδοφόρα
μπίζνα του χρόνου, με την αντίστροφη μέτρηση (των τζάμπο) να ξεκινάει τέλη
οκτώβρη, που πολύς κόσμος πηγαίνει ακόμα για μπάνια στη θάλασσα. Γι’ αυτό
κηρύσσονται ιερά, σαν τον απόλυτο θεό του καπιταλιστικού κέρδους και μπαίνουν
υπό την υψηλή προστασία της πολιτείας και των κρατικών μηχανισμών, που δε θα
αφήσουν ποτέ κανένα δεκέμβρη να αναβάλει τις εκδηλώσεις τους»...
Πάντως, ΕΜΕΙΣ συντρόφια,
κλείνοντας, ευχόμαστε σε όλους, Ό,ΤΙ
ΚΑΛΥΤΕΡΟ, καθώς και ΔΥΝΑΜΗ, ΥΠΟΜΟΝΗ και ΠΕΙΣΜΑ, για να αντέχουμε και να (αντι)παλεύουμε
τα κακά, τα ψυχρά και τ’ ανάποδα της καπιταλιστικής/ιμπεριαλιστικής λαίλαπας.
[Και οι αδελφοί Έλληνες πάνε
για νέες βουλευτικές εκλογές στις 25 του Γενάρη! Λέτε η δημοκρατία με τις αστικοδημοκρατικές
της εκλογικές διαδικασίες, να δώσει λύσεις στα τεραστία πολιτικά προβλήματα που
έφερε στη χώρα η καπιταλιστική οικονομική κρίση; Το αμφισβητούμενο και εκ των έσω
αστικό πολιτικό σύστημα θα καταφέρει να επιπλεύσει, ή η χώρα θα μπει σε μια παρατεταμένη
πολιτική, πέραν της οικονομικής, αστάθεια; Ενός κακού μύρια έπονται! Κι αυτά τα
κακά αποτελούν εγγενή γνωρίσματα του καπιταλισμού. Όπως και οι “αριστερο”δεξιές
κυβερνήσεις σωτηρίας ή ευρύτερης αποδοχής, όπως ήταν η προηγούμενη υπό τον Σαμαρά
ελληνική κυβέρνηση, ή όπως είναι σήμερα η υπό τον Μπόικο Μπορίσοφ βουλγάρικη κυβέρνηση]...
Anef_Oriwn
[εμπρός με δύναμη και ζωντάνια
για νέους αγώνες, γιατί «το μέλλον δεν θα ‘ρθει από μονάχο του έτσι νέτο
σκέτο»]...
Κυριακή 4/1/2015
3 σχόλια:
να είσαι καλά φίλε τζιαι σύ τζιαι οι δικοί σου, ότι τζιαι να σημαίνει τούτον...
ήταν να σου ευχηθώ καλή χρονιά, αλλά έτσι όπως έγραψες πιο πάνω εφοήθηκα :-)
Υλιστές και άθεοι ναι,
να υπενθυμιζουμε τες πραγματικότητες ναι,
αλλά εν τζαι εν ανάγκη να το τραβούμε τόσο...
Αλλιώς αν χάσουμε την ελπίδα θα μας φάει η καταθλιψη.
Με τούντο σκεπτικό, θα κόψουμε και τη καλημέρα...
Οπόταν καλή χρονιά,
καλή συνέχεια στες αναρτήσεις...
τζαι ότι ποθείτε να το πάθετε (τζι ας μεν το πάθετε)
Aceras & Steliε Papalangi,
Σας ευχαριστώ πολύ γα τις ευχές ΣΑΣ και σ’ τις ανταποδίδω...
******
Aceras,
Αυτό το «ότι τζιαι να σημαίνει τούτον...», [στο σχόλιο ΣΟΥ], έχει σίγουρα την ξεχωριστή ερμηνεία του για το κάθε ένα από εμάς...
******
Steliε,
Εν τζιαι είπαμε να μεν ανταλλάσσουμε ευχές. Αλλιώς εν να γινούμεν και μουρτζούφληδες, κάτι που δεν συνάδει και με την Αριστερή πολιτική μας συνείδηση και τον ρομαντισμό και την αισιοδοξία που μας διέπει μια και πιστεύουμε μέσα σ’ όλη αυτή την καταχνιά σ’ ένα κόσμο σοσιαλιστικό... [Ενίοτε με τις ευχές μας δίνεται και ευκαιρία να εισπράξουμε και κάνα φιλί από καμιά κοπελιά που τυγχάνει να ‘ναι και στην παρέα]...
Το «ό,τι ποθείς να το πάθεις» είναι μια ευχή που πάντα την έλεγα [και τη λέγω ακόμα] σε πολύ στενούς όμως φίλους και των δύο φύλων...
Δημοσίευση σχολίου