Ανάρτηση 109/2014 [σύντομη, επετειακή, Πολυτεχνειακή, αφιερωματική, τραγουδιστική] – Δυο λόγια για την Επέτειο του Πολυτεχνείου... - Προσθήκες

{Προσθήκες 19/11/2014 – 10:50 μ.μ.

Έχουμε εμπλουτίσει έστω και ετεροχρονισμένα το κείμενο της ανάρτησης ΜΑΣ με μερικούς στίχους του Μεγάλου Γιάννη Ρίτσου για το Πολυτεχνείο, που τους παραθέτουμε πιο κάτω «Δίκην εισαγωγής», καθώς και με μια αφίσα έργο του Κομμουνιστή εικαστικού Γιώργου Φαρσακίδη}...  

****************************

Δίκην εισαγωγής

«... ο θόρυβος απ’ τις ερπύστριες το ανορθωμένο τρίχωμα της νύχτας

αδέρφια φώναζαν πρώτα, αδέρφια,, αδέρφια,

φονιάδες φώναζαν ύστερα, πληρωμένοι φονιάδες, φονιάδες,

τραυματιοφορείς, αργά πιο αργά,

αργά να βγεις, αργά να μείνεις, αργά να κάνεις πίσω

κρύψε στη μέσα τσέπη σου ένα κομμάτι φωτιά, κρύψε τη σημαία

θα ‘ρθει πάλι ο καιρός, θα ‘ρθουν δέντρα, απογεύματα στα κατώφλια»...

(Γ. Ρίτσος “Το σώμα και το αίμα”, 1973)

**************************************

Επέτειος του Πολυτεχνείου σήμερα και το μυαλό πάει πίσω στο 1973 [ήμουν έφηβος τότε] όταν τα τανκς της ελληνικής χούντας μπήκαν στο Πολυτεχνείο στην Αθήνα [αφού σύνθλιψαν την κύρια είσοδο του] για να καταστείλουν την αντιχουντική εξέγερση των ελλήνων φοιτητών [κι όχι μόνο – ήταν κι άλλες ομάδες κόσμου μαζί τους]...  

Εμείς εδώ σήμερα ως το Πολιτμπιουρό του στο Blog,  
-  ΔΕΝ θα κάμουμε ιστορική ανάδρομη στα γεγονότα εκείνων των ημερών τα οποία σχετίζονται με την αντιδικτατορική εξέγερση του Πολυτεχνείου, [το κάναμε παλαιότερα στην 43η ανάρτηση ΜΑΣ του 2008]

-  ούτε και θα (ξανα)μιλήσουμε [και σήμερα] για τη σημασία και τα μηνύματα της φοιτητικής εξέγερσης,

-  αλλά ούτε και θα μουρμουρίσουμε για τη (μικρο)αστικοποίηση και τον πολιτικό εκφυλισμό όσων εκ των ηγητόρων της εξέγερση εξαργύρωσαν σε κατοπινό στάδιο τη συμμετοχή σ’ αυτήν, με πολιτικά και κρατικά αξιώματα και κατ’ επέκταση καταξιώθηκαν(;) [ΕΓΩ θα πω εξαγοράστηκαν!] κοινωνικοοικονομικά από το καπιταλιστ(ρ)ικό/αστικό σύστημα...

Αυτά τα φαινόμενα είναι αναπόφευκτα όμως οι διάφοροι ανιστόρητοι και επιτήδειοι προσπαθούν να πλασάρουν μια μηδενιστική κι απαξιωτική εκτίμηση για το Πολυτεχνείο και τα αντιδικτατορικά δημοκρατικά μηνύματα του... Φυσικά ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου της Ελλάδας σιώπησε και συμβιβάστηκε με τη δικτατορία. Μεταξύ αυτών και πολλοί άνθρωποι των Τεχνών, των Γραμμάτων και των Επιστήμων, όπως καλλιτέχνες και ακαδημαϊκοί. Και φυσικά [ως είναι αναμενόμενο σε τέτοιες περιπτώσεις] με τη Χούντα πήγε και η Εκκλησία.  

Πάντως το τότε σύνθημα των φοιτητών “Ψωμί [για τους πεινασμένους], Παιδεία [για όλους], Ελευθέρια” [με ουσιαστικό περιεχόμενο], αλλά και Υγεία [για όλους και πάλι], είναι και σήμερα όπως και τότε επίκαιρο και ζωντανό τόσο Ελλάδα όσο και σε Κύπρο...

Αποτίουμε, λοιπόν, ελάχιστο φόρο τιμής στους εξεγερθέντες και δη τους νεκρούς του Πολυτεχνείου παραθέτοντας ένα τραγούδι από τη αντιχουντική παράσταση “Το μεγάλο μας τσίρκο”...

[Κι όντως υπήρξαν νεκροί κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου(!), παρ’ όλο που οι ίδιοι -με αυτούς που ανάφερα πιο πάνω- επιτήδειοι προσπαθούν εδώ και χρόνια και κυρίως για πολιτικές σκοπιμότητες να πουν το αντίθετο˙ να παραχαράξουν την ιστορία και να πλήξουν την ουσία της εξέγερσης. Πιο πολλά για τους νεκρούς της εξέγερσης δείτε εδώ]

*******************************

“Προσκύνημα”

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Καρέζη & Νίκος Δημητράτος

 

*******************************

{Παρενθετική σημείωση:

Πριν δύο μόλις μέρες ήτανε και ετέρα θλιβερή* επέτειος, αυτή της ανακήρυξης στις κατεχόμενες περιοχές (στις 15 του Νοέμβρη το 1983) της λεγόμενης “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου”, (ή του «ψευδοκράτους», όπως για πολιτικούς κι άλλους λόγους καθιερώσαμε ως ελληνοκύπριοι να το λέμε, παρ’ όλο που αυτό δεν παύει να λειτουργεί ως κράτος. 

* - Κι είπα «θλιβερή» πιο πάνω γιατί με την ανακήρυξη της “ΤΔΒΚ” γινόταν ακόμα ένα μεγάλο βήμα προς την οριστική διχοτόμηση του νησιού μας}…

Anef_Oriwn

[τιμώντας το Πολυτεχνείο]

Δευτέρα 17/11/2014