Ανάρτηση 99/2014 (εκατόν παρά μία) [προγραμματισμένη, περί του κυπριακού, κριτική, απομυθοποιητική και εξ αναδημοσιεύσεως] – Κριτική αποτίμηση ενός άρθρου του Θεοχάρη Μασούρα... Και δύο άσχετα υστερόγραφα...

Εισαγωγικά

Αναδημοσιεύουμε [ο γνωστός για την Αφεντομουτσουνάρα ΜΟΥ μεγαλοπρεπής πληθυντικός] σήμερα από τη “Χαραυγή” του περασμένου Σαββάτου, 11 του τρέχοντος μηνός [Οκτωβρίου], μέρος από το τελευταίο άρθρο του αγαπητού Λυκειάρχη και φιλόλογου Θεοχάρη Μασούρα με τίτλο “Το Κυπριακό: Γεωγραφία Vs Ιστορία ή Εφικτό Vs Ευκταίο”... [Έχουμε παραλείψει την εισαγωγή και το τέλος του άρθρου]... Παράλληλα θα επιχειρήσουμε ένα κριτικό [εξ αριστερών] σχολιασμό κάποιων από τις τοποθετήσεις του Θ. Μασούρα, μια και όταν τις διαβάζαμε ενστικτωδώς αντιδράσαμε˙ κάτι ΔΕΝ ΜΑΣ άρεσε και ίσως να ξινίσαμε και τα μούτρα ΜΑΣ! Φαίνεται μερικές απ’ αυτές δυσκολεύτηκαν να περάσουν από το αριστερό μας φίλτρο.  

***********************************

“Το Κυπριακό: Γεωγραφία Vs Ιστορία ή Εφικτό Vs Ευκταίο”

[του Θεοχάρη Μασούρα, Φιλόλογου-Εκπαιδευτικού, “Χαραυγή”, Σάββατο 11/10/2014, σελ. 25, Άρθρα & Απόψεις]...    

{Οι υπογραμμίσεις και επιχρωματώσεις είναι δικές ΜΟΥ]... 

*****

Όταν ο μεγαλοϊδεατισμός του Ελευθερίου Βενιζέλου συνετρίβη το 1922 στα νερά της Σμύρνης, ο μεγάλος πολιτικός είχε το θάρρος να συνάψει με την Τουρκία τη ρεαλιστική Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, με την οποία καταργούσε την ουτοπική Συνθήκη των Σεβρών του 1920, που σύμφωνα με τους όρους της η Ελλάδα μεταμορφωνόταν σε χώρα «Των Δύο Ηπείρων και Των Πέντε Θαλασσών» και το 1930 επισκέφθηκε την Άγκυρα και συνήψε με την Τουρκία το Σύμφωνο Ελληνοτουρκικής Φιλίας και Συνδιαλλαγής. Ο Βενιζέλος τότε κατηγορήθηκε γιατί οι δύο συμφωνίες θεωρήθηκαν ως ενδοτικές, επειδή ενταφίαζαν τη Μεγάλη Ιδέα, αλλά ο ιδεαλιστής και μεγαλοϊδεατιστής Βενιζέλος της δεκαετίας του ’20, απάντησε στους κατήγορούς του ότι, «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο»! Σήμερα όμως η Συνθήκη της Λωζάνης κρίνεται ως επωφελής για τον Ελληνισμό, γιατί διέσωσε αφενός τη Δυτική Θράκη από σίγουρη τουρκοποίηση και αφετέρου με την ανταλλαγή πληθυσμών απέκτησε η Ελλάδα εθνική ομοιογένεια που ώς τότε ούτε η Κρήτη είχε.

Ο Βενιζέλος, λοιπόν, αμέσως μετά την ήττα στη Μικρά Ασία, μετατράπηκε από μεγαλοϊδεατιστής σε ρεαλιστή, κατανοώντας πρωτίστως τη σημασία της γεωγραφίας και την αξία των μεγάλων συμφερόντων. Κατανόησε δηλαδή ό,τι δεν κατανόησαν οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί της δεκαετίας του ’50, οι οποίοι διενήργησαν το Ενωτικό Δημοψήφισμα (1950) και τον Ενωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959), χωρίς να λάβουν υπόψη τη γεωγραφική θέση της Κύπρου και κυρίως τα συμφέροντα της Τουρκίας. Ως τις μέρες μας οι πολιτικοί μας, εξαιρουμένων των Βασιλείου και Χριστόφια, εξακολουθούν να μην κατανοούν ότι πρέπει να αντικρίζουν το Κυπριακό ρεαλιστικά και να γαλουχούν τον κόσμο με ρεαλιστικές προσεγγίσεις. Οι ρεαλιστικές όμως προσεγγίσεις προϋποθέτουν τη συνειδητοποίηση της σημασίας του γεωγραφικού χάρτη της περιοχής, γιατί όσο δε γίνεται κατανοητή αυτή η διάσταση του Κυπριακού από τους πολιτικούς μας, μάταια θα αναζητούν λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Και τούτο, γιατί είναι η γνώση της γεωγραφίας και η άσκηση της πολιτικής, ως τέχνης του εφικτού, που καθορίζουν τη μορφή λύσης του Κυπριακού και όχι ο ιστορικός συναισθηματισμός και η πολιτική του ευκταίου!

*********************************

Σχόλια και παρατηρήσεις ΕΜΟΥ του Ιστολόγου

1. Στο άρθρο του ο Θεοχάρης Μασούρας πλέκει το εγκώμιο του έλληνα αστού πολιτικού Ελευθέριου Βενιζέλου και εξαίρει κάποιες από τις πρωτοβουλίες και τις πολιτικές του πράξεις, όπως, ας πούμεν, το Σύμφωνο Ελληνοτουρκικής Φιλίας και Συνδιαλλαγής που υπόγραψε με τον Κεμάλ Ατατούρκ το 1930... Ο Βενιζέλος, αφού θήτευσε στον εθνικιστικό ελληνοκεντρισμό κι οδήγησε και την Ελλάδα σε διάφορες κατραπατσιές [όπως η αποτυχημένη ελληνική στρατιωτική εκστρατεία στη Μικρά Ασία] έκαμε στροφή προς τον φιλελευθερισμό και τον κοσμοπολιτισμό κι έγινε όψιμος ρεαλιστής πολιτικός, προφανώς εκφράζοντας πολιτικά τα συμφέροντα της ελληνικής κοσμοπολίτικης αστικής τάξης...

2. Εδώ, για χάριν της ιστορίας [και προς ενημέρωση των πάσης φύσεως και κοπής ελληνοφρόνων] να σημειώσουμε ότι το 1920  ο Βενιζέλος υπόγραψε και με τον Ιταλό φασίστα Μουσολίνι  Σύμφωνο Φιλίας. Μάλιστα όταν ρωτήθηκε τότε αν έθεσε το θέμα των Δωδεκανήσων [που κατέχονταν από την Ιταλία] στον Μουσολίνι, ο Βενιζέλος απάντησε πως τέτοιο θέμα μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας δεν υφίσταται, παρά μόνο μεταξύ Ιταλών και Δωδεκανησίων. Υπογράμμισε δε ότι η Ελληνική γραμμή στο θέμα είναι η ίδια με αυτή που ακολουθείται και στο Κυπριακό, θέμα που ποτέ δεν επηρέασε (όπως είπε) αρνητικά τις διαχρονικά άριστες ελληνοβρετανικές σχέσεις.

3. Κάποιος μπορεί να πει ότι στον αντίποδα των φιλελεύθερων και διορατικών(;) κινήσεων του Βενιζέλου με τις οποίες διατηρήθηκε η ειρήνη στην περιοχή [ή και  όπως λέει και ο Θεοχ. Μασούρας, «διέσωσε αφενός τη Δυτική Θράκη από σίγουρη τουρκοποίηση και αφετέρου με την ανταλλαγή πληθυσμών απέκτησε η Ελλάδα εθνική ομοιογένεια που ώς τότε ούτε η Κρήτη είχε»] θα μπορούσε να συνέχιζε ο μεγαλοϊδεατισμός κάποιων άλλων ελλήνων πολιτικών που θα οδηγούσαν την Ελλάδα σε περαιτέρω συρρίκνωση. Αυτή όμως είναι η καθαρά αστικο-φιλελεύθερη ανάγνωση της Ιστορίας, η οποία έχει αναγάγει το εθνικό αστικό κράτος σε πεμπτουσία της δημοκρατίας και ότι πέρανα απ’ αυτό ότι άλλο υπάρξει είναι αντιδημοκρατικό κι ανελεύθερο...

4. Τι θέλει να πει όμως, ο ποιητής [ο κύριος Μασούρας] όταν εξαίροντας τα θετικά του πολιτικού βίου και της πολιτείας του Βενιζέλου, υποβάλλει ότι «με την ανταλλαγή πληθυσμών [σημ. δική ΜΟΥ: που έγινε επί Βενιζέλου] απέκτησε η Ελλάδα εθνική ομοιογένεια που ώς τότε ούτε η Κρήτη είχε»; Δεν μπορούμε σήμερα να πούμε ότι, αν αναγνωριζόταν το δικαίωμα αυτοδιάθεσης των λαών, (όπως το όρισε ο Λένιν στα συγγράμματα του), ή/και μια σοσιαλιστική ομοσπονδοποίηση των Βαλκανίων [με την παράλληλη αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων σε κάθε εθνοτική, θρησκευτική και πολιτισμική μειονότητα], θα βοηθούσε τα μέγιστα στην αποφυγή πολυαίμακτων και πολύνεκρων διεθνικών συγκρούσεων ή και γενοκτονιών; Δεν είναι η προσπάθεια κάθε “εθνικής” βαλκανικής κυρίαρχης τάξης να επεκτείνει με όλα τα μέσα [καταναγκαστικά, πολεμικά, αιματηρά] τον ζωτικό οικονομικό/επιχειρηματικό της χώρο και να επιτύχει «εθνική ομοιογένεια» που οδήγησαν σ’ όλ’ αυτά, δηλ. σε πολέμους, ξεριζωμούς, γενοκτονίες, αφομοιώσεις διαφορετικών μειονοτήτων από την κυρίαρχη “εθνική” ομάδα; Τι απέγιναν οι αρβανίτες στην Ελλάδα ή οι σλαβομακεδόνες; Στόχος και σκοπός του [φιλελευθέρου] Βενιζέλου δεν ήταν η εδραίωση του ελληνικού εθνικού αστικού κράτους μέσα στα γεωγραφικά πλαίσια που ο πολιτικός ρεαλισμός του δεχόταν; Και στο τέλος της ημέρας ο Βενιζέλος ποιους υπηρέτησε; Δεν είναι την τάξη του που βασικά εξυπηρέτησε, όπως σαφώς έκαμε και ο Κληρίδης στην Κύπρο; Προς όφελος ποιων πρώτα και κύρια υπέγραφαν το Σύμφωνο Ελληνοτουρκικής Φιλίας οι Βενιζέλος κι Ατατούρκ;

5. Κι ας μην ξεχνάμε ότι ο Βενιζέλος κυνήγησε με ιδιαίτερη σφοδρότητα τους κομμουνιστές. Το περιβόητο “Ιδιώνυμο” [που ήταν νόμος που εισήχθηκε επί Βενιζέλου] αναφέρεται στο “ιδιώνυμο” (ειδικό) αδίκημα στόχος του οποίου ήταν η ποινικοποίηση των “ανατρεπτικών” ιδεών, ιδιαίτερα η δίωξη κομμουνιστών, αναρχικών και η καταστολή των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων.

******************************

Επίλογος

Προφανώς η Γεωγραφία της Κύπρου [δηλ. η γεωγραφική της θέση] για χρόνια ακόμα θα καθορίζει τις τύχες της θα τις ορίζουν οι αστοί και δη αυτοί που κοιτάζουν μόνο δυτικά. Όμως στο χέρι μας είναι να βελτιώνουμε ή και να αλλάξουμε τελικά τα πράματα... Κι αυτό ΔΕΝ θα το πετύχουμε από τον καναπέ του σπιτιού μας ή με το πληκτρολόγιο του computer μας, αλλά ούτε και θεοποιώντας το έργο του όποιου αστού πολιτικού... Τα όρια δράσης τους είναι περιορισμένα και αφορούν μόνο ορισμένους

Anef_Oriwn

[πάει κι ο “Εθνάρχης” Βενιζέλος]

Πέμπτη 16/10/2014

************************************

[Άσχετα] Υστερόγραφα [γραμμένα την ίδια μέρα και ώρα]:

1. Ο Σάββας Βέργας [ΔΗΚΟϊκός πολιτικός και μέλος της Κάππα Έψιλον του] είτε είναι εξ ολοκλήρου ένοχος για όσα τον κατηγορούν ή/και του προσάπτουν είτε μερικώς, πότε εν να υποβάλει παραίτηση για λόγους πολιτικής ευθιξίας, όπως λαλούν τούτην την ευλοημένην την ευαισθησία οι πολιτικοι; Οξά εν τζιαι «τούτος» κολοκασόφυλλον ya μουshαμμάς όπως τον Ιωνάν; Γίνεται ούλλα να έχουν γίνει ένα μπάχαλο στο Δήμο Πάφου, κι αυτός εκεί ατού; Εκτός τζι’ αν νομίζει ότι το δημαρχιλλίκιν εν κάτι σαν το φέουδο, τζι’ ίδιος εν φεουδάρχης... [ΕΜΕΙΣ το μόνο που του αναγνωρίζουμε είναι το καλό του γούστο στην επιλογή των συνεργάτιδων του!!!]... 

2. Κατά τ’ άλλα ΕΜΕΙΣ συνεχίζουμε απτόητοι τα απογευματινά ΜΑΣ μπάνια εκεί στη θάλασσα του “εξοχικού”, ενώ έχουμε (ξανα)ξεκινήσει και τους απογευματινούς περίπατους. Σήμερα πήγαμε κάπου κοντά για σύκα [από αυτά τα βαζανάτα, τα χειμωνιάτικα] και για κάνα μόσφιλο, ενώ “ψωνίσαμε” κι ένα ρόβι [απ’ εκείνα τα γλυκόξινα] και 2-3 κλεμεντίνες... Στάθηκα όμως και για λίγο να παρακολουθώ στο ουρανό δυο γεράκια να κόβουν βόλτες και να κοάζουν με το χαρακτηριστικό γνωστό τους [εδώ και καιρό] κλάμα...  Έπεται συνέχεια από βδομάδας. Πέρκι βρέξει κιόλας και μυρίσει και η Γης˙ μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα έβρεξε καταρρακτωδώς πριν μια δυο μέρες!

Anef_Oriwn

[πάει κι ο Βέργας˙ αργά ή γρήγορα θα παραιτηθεί ή θα τον παραιτήσουν˙ ΕΜΕΙΣ πάντως διατηρούμε τις ταπεινές κι ανέξοδες συνήθειες ΜΑΣ]...