Ανάρτηση 102/2014 (εκατόν συν δύο) [έκτακτη, σχετικά σύντομη, Αριστερή, ΑΚΕΛική, πλην όμως αιρετική και (επι)κριτική, πολιτικο-τραγουδιστική, αλληγορική] - «Σαν ναυαγός»! (Ή κατά πού πάμε;)...

Εισαγωγικά (σχολιογραφικά και κριτικά)

Πάντοτε προσπαθώ, ως πολιτικοποιημένο (κοινωνικό) ον και «ενεργός πολίτης» [κατά την αστικο-φιλελεύθερη πολιτική φιλολογία] να σκέφτομαι, να κρίνω και να σχολιάζω πολιτικά [με πολιτικά κριτήρια και αριστερό πολιτικό λόγο] τα όσα τεκταίνονται στα πέριξ [και στα κοντινά και στα πιο μακρινά]... Γι’ αυτό και καταστάσεις και φαινόμενα που δημιουργούν, αναπαράγουν ή/και συντηρούν την εσωστρέφεια και δη μέσα στον χώρο της Αριστεράς, ΜΟΎ προκαλούν θυμηδία και ενόχληση... 

Παράλληλα με ενοχλεί τα μάλα, το αυτολιβάνισμα που κάμνουν για τον Εαυτό ΤΟΥΣ κάποια στελέχη της Αριστεράς˙ δηλαδή προβάλλουν το ΕΓΩ τους σ’ ένα πολιτικό χώρο που πρέπει να κυριαρχεί το ΕΜΕΙΣ. Τι σημαίνει να λέει ο [τέως] Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, πως «τον Νίκο Κατσουρίδη εγώ [σημ: η υπογράμμιση δική ΜΟΥ] τον αξιοποίησα...» [δική ΣΟΥ επιχείρηση είχες, Σύντροφε και τον έβαλες δουλειά;], ή ότι «τον εμπιστεύτηκα» (για να γράψει το “Η δική μας αντίληψη για τον Σοσιαλισμό”); [Και παρεμπιπτόντως, παραμένει ακόμα επίκαιρη η συγκεκριμένη «αντίληψη», ή πρέπει να τύχει νέας επεξεργασίας;]... Δεν ήταν υπό την έγκριση του κομματικού Συνεδρίου το συγκεκριμένο έγγραφο; Ή τι υποβάλλει [προφανώς άθελα του] όταν λέει «με ζητούν πρέσβεις να με δουν, με ζητούν οργανώσεις να με δουν, με ζητά ο απλός άνθρωπος να με δει»; [Καμία σχέση ΔΕΝ έχει η Αριστερά με Μεσσίες]... 

Επίσης με ενοχλεί [και το αριστερό ΜΟΥ ένστικτο αντιδρά έντονα] όταν ακούω δηλώσεις [από ανώτατα, ας πούμεν, στελέχη τού ΑΚΕΛ] μέσα από τις οποίες προσωποποιούνται οι όποιες επιτυχίες του Κόμματος, ή χρεώνονται σε κάποιοςυ άλλους οι όποιες αποτυχίες, προβλήματα και αδυναμίες του... [Είναι το ΑΚΕΛ κόμμα που λειτουργεί συλλογικά, δηλαδή συζητά και παίρνει αποφάσεις συλλογικά, ναι ή ου;]...  

Ακόμα πιο πολύ αντιδρώ [και θυμώνω μάλιστα] με τις επιλεκτικές [που συνήθως είναι και εκτός τόπου και χρόνου] δημόσιες [δηλ. εκτός των θεσμοθετημένων σωμάτων του Κόμματος] (επι)κριτικές κι έντονα «σκληρές» τοποθετήσεις στελεχών του Κόμματος σε βάρος άλλων στελεχών του, κάτι το οποίο σίγουρα δημιουργεί αντιπαλότητες που κι αυτές με τη σειρά τους οδηγούν σε εσωστρέφεια, προσωπικές ατζιέντες, παραγοντισμό και πολιτικά [κι όχι μόνο] κουτσομπολιά...

Είναι όλ’ αυτά γνωρίσματα κομμουνιστών, ή μήπως καιροσκόπων και καριεριστών (μικρο)αστών πολιτικών;

Άστε που θεωρώ ως μη μαρξιστικές τοποθετήσεις του τύπου,

- «... Άρα τα διάφορα συγκρουόμενα συμφέροντα [θα μπορούσαν] να συναντώνται στην Κύπρο ειρηνικά. Λοιπόν, έχουμε κοινά στρατηγικά συμφέροντα όχι μόνο με τους αμερικανούς, διότι το λέει κατά κόρον ο κύριος Πρόεδρος, αλλά και με τους ρώσσους...»...  [Μα αφού είναι συγκρουόμενα τα συμφέροντα πώς θα μπορούσαν να συναντηθούν ειρηνικά; Ή πώς θα μπορούσαμε να έχουμε, την ίδια ώρα, και ρώσους κι αμερικανούς ως «στρατηγικούς εταίρους»;], ή

- «έχεις την εντύπωση ότι οι πονηροί οι βρεττανοί δεν ξέρουν ποιο είναι το δίκιο και ποιο είναι το άδικο; Το ξέρουν...»  [Τι είναι οι βρεττανοί, απλώς «πονηροί» ή ιμπεριαλιστές που έχουν συγκεκριμένα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα;]...

Λυπάμαι, αλλά οι δικές ΜΟΥ μαρξιστικές γνώσεις [όσο λειψές κι αν τις θεωρείτε] ΜΟΎ υποδεικνύουν ότι μέσα από τα πιο πάνω σαφώς και παραγνωρίζεται ή/και υποβαθμίζεται η ταξική διάσταση των συγκεκριμένων ζητημάτων και ο ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας συγκεκριμένων καπιταλιστικών χωρών...  

Όλα τα πιο πάνω αποτελούν σχόλια, σκέψεις και συνειρμούς ΜΟΥ, που προκλήθηκαν ως απόρροια ενός διαδικτυακού δημοσιεύματος για μια συνέντευξη του Δημήτρη Χριστόφια στο “Mega” στον δημοσιογράφο Παύλο Μυλωνά, την οποία θα βρείτε εδώ... 

Πάμε όμως και σ’ ένα ασμάτιον [με τους Παπακωνσταντίνου και Μητροπάνο] με αλληγορικά/μεταφορικά μηνύματα που άκουα όλως τυχαίως σήμερα...

*************************************

“Σαν ναυαγός” 
(2010)  

        

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Μουσική: Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Τραγούδι: Βασίλης Παπακωνσταντίνου & Δημήτρης Μητροπάνος   

{Οι υπογραμμίσεις είναι δικές ΜΟΥ}... 

“Θα σου γλιστρήσει από τα χέρια άλλη μια μέρα

θα τις μετράς και θα ‘ναι οι μισές

θα βλέπεις θάλασσα και θα ‘σαι σε μια ξέρα

μόνο τα κύματα θ’ ακούς και τις φωνές.

Κάνει στην άκρη ο καιρός να σε χωρέσει

μια αυταπάτη οι επιλογές

Έχεις αφήσει το ταξίδι σου στη μέση

για το χατίρι σου αλλάζουν οι εποχές.

Κρύβεις ακόμα μια φορά το πρόσωπό σου

μακάρι να ‘τανε τα πάντα αλλιώς

Μακάρι να ‘ταν να περνούσε το δικό σου

νιώθεις χαμένος, αλλά είσαι ζωντανός.

Σαν ναυαγός που ονειρεύεται καράβια

κρατώντας τη φωτιά του ζωντανή

ψάχνεις ακόμα στον ορίζοντα σημάδια

που θα σε φέρουν πάλι πίσω στη ζωή.

Χάνεις αυτό που σου ‘χει τύχει για να ζήσεις

είναι το σήμερα αίμα ζεστό

ένα τσιγάρο σου ‘χει μείνει να καπνίσεις

δεν έχει αλλού, δεν έχει αλλιώς, μόνο εδώ”...

*******************************

Θα επανέλθουμε˙ έχουμε πολλά και διάφορα άλλα [κυρίως επί της κομμουνιστικής συμπεριφοράς] να πούμε, που δεν αφορούν μόνο τον Δημήτρη Χριστόφια...

Anef_Oriwn

[κι ΕΓΩ καπότες αισθάνομαι σαν ναυαγός, άρα το τραγούδι μπορεί να είναι ΚΑΙ για ΜΕΝΑ]

Πέμπτη 23/10/2014