Ανάρτηση 20/2014 [έκτακτη, τζιυπριώτικη, πολιτική, τραγουδιστική, αγαπησιάρικη] - “Tζιύπρος μου, ανεράδα μου!” [Και με σύντομα εισαγωγικά σχόλια πάνω στην τρέχουσα επικαιρότητα]...

Εισαγωγικά

Οι συζητήσεις [και με ενδιαφέρουν κύρια αυτές μεταξύ των Αριστερών] για το τί ακριβώς σκοπείται [sic λεξιλόγιο!] με τις υπό επανεκκίνηση [νέες] συνομιλίες για το κυπριακό πάνε κι έρχονται. Εύλογο είναι να υπάρχουν ερωτήματα και προβληματισμοί μια κι αυτές εκπορεύονται εκ πνεύματος κακού, τουτέστιν τα γνωστά ιμπεριαλιστικά κέντρα. Και δεν το λέω ειρωνικά αυτό. Ακριβώς έτσι έχουν τα πράματα! Και απτή επιβεβαίωση ων λεγόμενων μου είναι να δούμε αυτό που πραγματικά συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Ουκρανία. Ας μην καμωνόμαστε πως δεν καταλαβαίνουμε. Γάλλοι, Γερμανοί και Πολωνοί από τη μια [άραγε από πού κι ως πού;] και Ρώσοι από την άλλη, μάχουνται νυχθημερόν λυσσωδώς και δια της βίας να επιβάλλουν τις δικές τους πολιτικές θέσεις με στόχο και σκοπό τον οικονομικό έλεγχο της χώρας. Μέσω των ελεγχόμενων από μέρους τους αντιμαχόμενων οικονομικών ελίτ και με τη συνδρομή ακόμα και φασιστικών κομμάτων και οργανώσεων [κυρίως από πλευράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης] λειτουργούν ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικά.

Πριν 2-3 μήνες οι λεγόμενοι φιλο-ευρωπαϊστές αποκαθήλωσαν κι ένα άγαλμα του Λένιν από πλατεία του Κιέβου. Τώρα τι τους έφταιξε ο Λένιν, ποτέ ΔΕΝ κατάλαβα. Άραγε η ασάλευτη εκεί παρουσία του να τους θύμιζε τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού; Πάντως σήμερα διάβασα ένα περισπούδαστο κείμενο του Τζίβα στο “Πολίτη”, όπου ο διανοητής γραφέας του τα ρίχνει στους κομμουνιστές που δεν κατάφεραν να απαλλάξουν τους ουκρανούς και τις λοιπές [πάλαι ποτέ] σοβιετικές εθνότητες από τον εθνικισμό και το εθνικιστικό μίσος. Τους στηρίξατε ρε αλητήριοι ή έστω τους αφήσατε ήσυχους για να το κάμουν;

Τα ίδια λίγο πολύ λένε κι εδώ στην Τζιύπρο [οι αιωνίως μεμψιμοιρούντες] για την Αριστερά. Ενώ ποτέ δεν την έχουν στηρίξει, αλλά αντιθέτως ψάχνουν συνεχώς με τα μικροαστικά ψευτο-επαναστατικά πλην μυωπικά τους γυαλιά να τής βρουν ψεγάδια, έχουν κι απαιτήσεις από μέρους της. Απαιτήσεις όμως πρέπει να έχουν ΜΟΝΟ αυτοί που πορεύονται μαζί με την Αριστερά με στόχο  τη δημιουργία μιας επανενωμένης πατρίδας, κοινής και για τους ελληνοκύπριους και για τους τουρκοκύπριους. Και σίγουρα όχι αυτοί που πολιτικά είναι μεν ενάντια στην ιμπεριαλιστική Δύση/Ευρώπη [για το κυπριακό], αλλά οικονομικά είναι μαζί με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της˙ και μιλάμε φυσικά για το ΔΗΚΟ, που ψάχνει αφορμές να φύγει από τη συγκυβέρνηση, ενώ στον νεοφιλελευθερισμό είναι “κώλος τζιαι βρατζιήν” με τον Νίκαρο, τον Φούλλη, τον Χάρη και την υπόλοιπη νεοφιλελεύθερη οπισθοδρομική κομπανία ...

Για ΜΑΣ [όπως λέει κι έναν έντεχνο κυπριακό τραγούδι], ο «ατόφκιος τζιυπριώτης» εν «πάντα εραστής σου [...]  Tζιύπρος μου, ανεράδα μου»! [Το τραγούδι τ’ άκουσα πριν μερικές μέρες σε μια μαθητική θεατρική παράσταση και μού ‘ρθαν στο μυαλό τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα στα οποία βρισκόμαστε και πάλι. Κι εμείς εδώ να ψαχνόμαστε και πάλι –ως Αριστεροί- για το τι εστί ιμπεριαλισμός]...  

Άντε να πάμε και στο τραγούδι...

**************************

“Tζιύπρος μου, ανεράδα μου!”

Σύνθεση: Δημήτρης Κωνσταντίνου

Στίχοι: Ανδρέας Γερολέμου (Αψερός)

Ερμηνεία: Πανίκος Χαραλάμπους

Τζιύπρος μου, ανεράδα μου,

Τζιύπρος μου, ροδαφνού μου,

έρωτα της καρτούλλας μου,

βασίλισσα του νου μου.

Μούσα μου είσαι ατέλειωτη,

που τον τζιαιρόν της νιότης,

το πρώτον μου φτεράτζιησμαν,

ρίμες αγάπης πρώτης.

Μαέψαν με απού μιτσήν

ο ουρανός, η γη σου,

τα κάλλη, η ιστορία σου,

η γλώσσα σου, το δεί σου,

Αξίζεις, Τζιύπρος μου, για μεν,

πόρταν του Παραδείσου,

πας στο θρανίον έγραφα

για πάντα εραστής σου.

Τζιύπρος μου, είσ’ αγάπη μου,

λατρεία μου διότις

είσαι η μάνα μου εσού

ούλλη η αδρωπότης.

Πού θέλεις να σου ορκιστώ

ποττέ μου έθθα σ’ αρνηστώ,

ποττέ μου έθθα σ’ αρνηστώ,

δεύτερη μου θεότης.

Όπως τον στρούφον έμεινα

ατόφκιος τζιυπριώτης,

να ζήσω μες στα αγκάλια σου

παντοτεινός δεσμώτης.

Anef_Oriwn

[ένας Αριστερός τζιυπριώτης]

Σάββατο 22/2/2014