Ανάρτηση 9/2014* [επετειακή, κομμουνιστική, διαχρονική] - Πινελιές από τη ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος: Λίγα λόγια για την επέτειο της δολοφονίας της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ…

{* - Σημείωση 22/1/2014: Το κείμενο αυτής της ανάρτησης ετοιμάστηκε στις 14 του Γενάρη με σκοπό να αναρτηθεί την επομένηˑ όμως άλλες καταστάσεις τ’ άφησαν στο συρτάρι για μερικές μέρες}...

 

************************************

Σήμερα, αν και κάπως τι ετεροχρονισμένα, θα σταθούμε για λίγο σε μια επέτειο της 15^ης του Γενάρη. Όχι εκείνη του κυπριακού ελληνορθόδοξου Ενωτικού Δημοψηφίσματος του 1950 [αυτό είναι ένα άλλο ανέκδοτο με το οποίο οφείλουμε να ασχοληθούμε κάποια στιγμή], αλλά με την επέτειο της δολοφονίας [στις 15 του Γενάρη του 1919] της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Καρλ Λίμπκνεχτ, ηγετών της γερμανικής κομμουνιστικής οργάνωσης “Σπάρτακος”. 

 

Δέκα μέρες προηγουμένως είχε ξεκινήσει στη Γερμανία η εξέγερση της “Ένωσης των Σπαρτακιστών”, με σκοπό την εγκαθίδρυση σοβιετικής προλεταριακής δημοκρατίας, τελικά όμως, η εξέγερση πνίγηκε στο αίμα.

 

Η ήττα της Γερμανίας το 1918 στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα έντονες εσωτερικές ανατροπές και διαμαρτυρίες, που κορυφώθηκαν με στάση στο γερμανικό πολεμικό ναυτικό και οδήγησαν στην παραίτηση του τότε Αυτοκράτορα της χώρας Γουλιέλμου Β΄. Με την εκθρόνιση του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ και την εγκαθίδρυση της λεγόμενης “Δημοκρατίας της Βαϊμάρης” ξεκίνησε μια προσπάθεια οικοδόμησης φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας, για να   καταλήξει όμως, το 1933 στην επιβολή της ναζιστικής θηριωδίας. Η περίοδος ζωής “Δημοκρατίας της Βαϊμάρης” ήταν και περίοδος έντονων ταξικών και πολιτικών αντιπαραθέσεων και αντιπαλοτήτων και ανάπτυξης του εργατικού κινήματος της χώρας. Το εργατικό κίνημα εκφραζόταν τότε πολιτικά από το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμματος (SPD). Η αντεπαναστατική όμως και συμβιβαστική πολιτική του, οδήγησαν στα τέλη του 1914 στη δημιουργία, στ’ αριστερά του Κόμματος, της επαναστατικής οργάνωσης “Σπάρτακος”, από την πολωνοεβραία Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον δικηγόρο Καρλ Λίμπκνεχτ, γιο του ιδρυτή του SPD. Πήραν το όνομά τους από τον διάσημο σκλάβο της αρχαιότητας Σπάρτακο, ο οποίος ηγήθηκε της μεγάλης επανάστασης των δούλων κατά των Ρωμαίων την περίοδο 73 π.Χ. – 71 π.Χ..

Οι “Σπαρτακιστές” ήταν εξ αρχής αντίθετοι στον ιμπεριαλιστικό Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, καταδίκαζαν την ιμπεριαλιστική πολιτική της Γερμανίας και υποστήριζαν την ταξική πάλη και την επαναστατική δράση των μαζών. Συνάμα ασκούσαν μεγάλη επιρροή στην εργατική τάξη των γερμανικών μεγαλουπόλεων (Βερολίνο, Στουτγκάρδη, Αμβούργο κ.ά.).

Στις 18 Ιανουαρίου 1917 οι Λούξεμπουργκ και Λίμπκνεχτ τέθηκαν εκτός SPD και τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου μαζί με άλλους διαγραμμένους σοσιαλιστές ίδρυσαν το Ανεξάρτητο Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (USPD). Όταν το SPD και το USPD συνεργάστηκαν για τον σχηματισμό κυβέρνησης μετά την εκθρόνιση του Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄ (9 Νοεμβρίου 1918), οι “Σπαρτακιστές” αποχώρησαν και την 1η Ιανουαρίου 1919 ίδρυσαν μαζί με άλλους ανεξάρτητους κομμουνιστές το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας (KPD).

Πέντε μέρες αργότερα εξεγείρονται, παρά τις επιφυλάξεις της Λούξεμπουργκ, που πιστεύει ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες για προλεταριακή επανάσταση. Η εξέγερση συντρίβεται μέσα σε δέκα μέρες από τους σοσιαλδημοκράτες(!) του Καγκελαρίου Φρίντριχ Έμπερτ, που είχαν τη συνδρομή υπολειμμάτων του αυτοκρατορικού στρατού και ακροδεξιών παραστρατιωτικών ομάδων.

Εκατοντάδες “Σπαρτακιστές” εκτελούνται. Η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Καρλ Λίμπκνεχτ συλλαμβάνονται και δολοφονούνται κατά τη διάρκεια της ανάκρισης (15 Ιανουαρίου 1919). Οι επιχειρήσεις καταστολής συνεχίστηκαν έως τον Μάρτιο, με τη δολοφονία και άλλων ηγετικών στελεχών των “Σπαρτακιστών”. Τα πτώματα των Καρλ Λίμπκνεχτ και Ρόζας Λούξεμπουργκ ρίχνονται στα κανάλια του Βερολίνου, για να εντοπιστούν την επόμενη σε μια αποβάθρα.

Παρά την εγκαθίδρυση μιας βραχύβιας Δημοκρατίας των Σοβιέτ στη Βαυαρία (6 Απριλίου - 1 Μαΐου 1918), με την αποτυχία της εξέγερσης των “Σπαρτακιστών” το γερμανικό εργατικό επαναστατικό κίνημα υπέστη τότε ανεπανόρθωτο πλήγμα.

 

Πιο κάτω θα παραθέσουμε, ως ελάχιστο φόρο τιμής προς το έργο και την προσφορά τής Ρόζας Λούξεμπουργκ ένα σύντομο απόσπασμα από το άρθρο της “Βία και Νομιμότητα” που πρωτοδημοσιεύτηκε τον Μάη του 1902. Μέσα απ’ αυτό αναδεικνύονται διαχρονικές αλήθειες για την βία που εξασκούν οι μηχανισμοί και του πιο δημοκρατικού αστικού κράτους.

[Ολόκληρο το άρθρο θα προσπαθήσουμε να το παραθέσουμε σε ξεχωριστή ανάρτηση μας, μάλλον μέσα στα πλαίσια των παρεμβάσεων μας για το επικείμενο Προγραμματικό Συνέδριο του ΑΚΕΛ. Ίσως οι σύντροφοι εκεί στην Κ.Ε. του Κόμματος να χρειάζεται να διαβάσουν και λίγο την Ρόζα, για να θυμηθούν πώς λειτουργεί το αστικό κράτος και οι θεσμοί του, σε τι συνίσταται η λεγόμενη «έννομη τάξη», ή η «αστική νομιμότητα» και ο αστικός κοινοβουλευτισμός. Αναφορές στην πολιτική του ΑΚΕΛ για τους αστικοδημοκρατικούς θεσμούς έκαμα και στην ανάρτηση μου με αρ. 6/2014, η οποία αποτέλεσε και την πρώτη παρέμβαση μου με σχόλια πάνω στις “Θέσεις της Κ.Ε. προς τον Προγραμματικό Συνέδριο του ΑΚΕΛ”]:

“Όταν έναν «ελεύθερο πολίτη», παρά τη θέληση του, με τον εξαναγκασμό, τον κλείνει ένας άλλος πολίτης σ’ ένα μέρος στενό και ακατοίκητο, κι όταν τον κρατάν εκεί πέρα κάμποσο καιρό - όλοι καταλαβαίνουν ότι αυτό είναι μια πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που η ενέργεια αυτή θα γίνει δυνάμει ενός ενιαίου βιβλίου, που λέγεται Ποινικός Νόμος, και το μέρος αυτό ονομαστεί “Πρωσσική Βασιλική Φυλα­κή”, μετατρέπεται αμέσως σε πράξη ειρηνικής νομιμότητας. Αν ένας άνθρωπος εξαναγκαστεί από ένα άλλο, παρά τη θέληση του, να σκοτώνει συστηματικά τους συνανθρώπους του, αυτό είναι πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτό θα ονομαστεί «στρατιωτική υπηρεσία», ο καλός πολίτης φαντάζεται ότι αναπνέει τον αέρα της ειρήνης και της νομιμότητας. Αν ένα πρόσωπο παρά τη θέληση του το στερήσουν άλλοι από ένα μέρος της ιδιοκτησίας του και του εισοδήματος του, κανένας δε θα διστάσει να πει ότι αυτό είναι μια πράξη βίας. Μα από τη στιγμή που αυτή η ληστεία θα ονομαστεί «είσπραξη άμεσων φόρων», πρόκειται μονάχα για εφαρμογή του νόμου. [Σημείωση ΕΜΟΥ του Ιστολόγου: Και για να ‘ρθουμε και στο σήμερα, η επικείμενη ληστεία που θα συντελεστεί με την εκποίηση ων περιουσίων του κόσμου από τις Τράπεζες ονομάζεται «εφαρμογή του νόμου». Διαχρονικός όντως, ο λόγος της Ρόζας!]...

Κοντολογίς, ό,τι παρουσιάζεται στα μάτια μας για αστική νομιμότητα δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η βία της κυρίαρχης τάξης ανυψωμένη εκ των προτέρων σ’ επιτακτικό κανόνα”…

Anef_Oriwn

[Άι, Ρόζα Λούξεμπουργκ, τι σου’χω φυλαγμένα, πάνω στο κάρρο σ’ είδα στα εννιακόσια εφτά/ Εγώ τότε κοιμόμουνα στο φως του εικοσιένα κι εξήντα χρόνια αργότερα σε βρήκα στα χαρτιά]

Τρίτη 14/1/2014

 

********************************

Υστερόγραφον 23/1/2014 – 12:30 π.μ.:

Προχτές, 21 του Γενάρη ήταν και η 90^η επέτειος από τον θάνατο του Βλαδίμηρου του Λένιν. Πολλά τα κείμενα που εντοπίσαμε στο διαδίκτυο σε  ιστοχώρους αριστερούς για τον Μέγα Επαναστάτη. Εμείς επιλέγουμε να ΣΑΣ παραπέμψουμε στην σχετική με τον Λένιν ανάρτηση του εξαιρετικού ελλαδικού blog “Σφυροδρέπανο” [τα κείμενα του πάντοτε με λογοτεχνίζουσες τάσεις] με τίτλο “Πιο ζωντανός κι από εμάς τους ζωντανούς”…

Anef_Oriwn

[υποκλινόμενος μπροστά στη μεγαλοφυΐα του Λένιν]