Ανάρτηση 154/2012!!!! [blogger-ική, διαλογική, Αριστερή, ΑΚΕΛική] – Ολίγα τινά για το ΑΚΕΛ σε εποχές μνημονίων (Απορρέοντα από μια συζήτηση κι ένα κριτικό εγκώμιο για το Κόμμα – «Ένα είν’ το Κόμμα»)… - Προσθήκη Υστερόγραφου

Εισαγωγικά – Ιστορική αναδρομή σε μια κυριακάτικη διαδικτυακή συζήτηση

Το Σαββατοκύριακο που μόλις μας πέρασε [και δη την Κυριακή που ήμουν τζιαι πιο αδκειασάρης] μπήκα σε μια μακρά κι ατέρμονη [όπως τελικά εξελίχτηκε] διαλογική συζήτηση με τη φίλτατη Συντρόφισσα Disdaimona…

Η συζήτηση έλαβε χώρα κυρίως στο Blog τής Συντρόφισσα και πρώτα και κύρια στην ανάρτηση της με τίτλο “Προλεγόμενα για την τοπική πολιτική χρεωκοπία, ενάντια στον καιροσκοπικό θεωρητικό εγκλωβισμό και τη λογοκρισία”, αλλά και μερικώς και στην ανάρτηση της με τίτλο “σύντομη διευκρινιστική δήλωση” …

Επίσης κάποια πράγματα θίξαμε και συζητήσαμε και στο δικό μου Blog, στην προηγούμενη μου ανάρτηση με αρ. 153/2012 και τίτλο “«Τι [πρέπει] να κάνουμε;» (Μέρος 1ον)…” ...

Η όλη συζήτηση [όπως διαφάνηκε] προκάλεσε και γενικότερο ενδιαφέρον [από τρίτους]. Υπήρξαν παρεμβάσεις στο Blog της DIS από τον Αντώνη του “Lenin Reloaded”, ενώ ο αγαπητός φίλος Νέος έκαμε και ειδική ανάρτηση εξ αφορμής του post της Dis και της συζήτησης μας. Τίτλος της  ανάρτησης του “Και θα πούμε τα πράματα ωμά και με το όνομά τους: Το ΑΚΕΛ δεν είναι πλέον κόμμα τηςεργατικής τάξης”, εκεί δε, λέει αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα και υποβάλλει και πολλά ερωτήματα, που για να ‘μαι ειλικρινής δεν είδα να απαντιούνται, ενώ νέες αντιπαραθέσεις έχουν προκληθεί... 

Προσωπικά θα αποφύγω [τουλάχιστον σ’ αυτήν την περίοδο] να κάμω εδώ περαιτέρω σχόλια πάνω στις τοποθετήσεις ένθεν και ένθεν. Θεωρώ ότι κάποιες απ’ αυτές έγιναν κάτω από συναισθηματική ή/και θυμική φόρτιση και με παρορμητισμό [ανθρώπινα όλ’ αυτά], ή ακόμη και χωρίς να υπάρχει πλήρης εικόνα [ή αντίληψη] των δεδομένων και τεκταινομένων. Θα προσπαθήσω λοιπόν, να λειτουργήσω πιο πολύ πολιτικά και ορθολογιστικά, αλλά και να είμαι και σύντομος [πέρκι τα καταφέρω!]...  

***********************

Προλογικά – Μια γενική τοποθέτηση

Το πρώτο που θέλω και να σημειώσω και αν τονίσω είναι μια διαχρονική μου θέση, την οποία εξέφρασα ουκ ολίγες φορές. Όταν λοιπόν, γραφούμε και μιλούμε δημόσια [στον Τύπο, στα blogs, στα ράδια] και μας διαβάζουν και μας ακούν και τρίτοι. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και κρίσεις και επικρίσεις και μομφές και ειρωνείες [και όντως κάποτε παίρνω κι ένα ειρωνικό υφάκι]… Γιατί σίγουρα τούτα ή τζιείνα που λαλούμεν τζιαι γραφούμε εν τζι’ είναι αξιώματα… Τζιαι ούτε κατέχουμε την απόλυτη αλήθεια… Ή επειδή υπερασπιζόμαστε το ΑΚΕΛ, την Αριστερά, ή το Κομμουνιστικό κίνημα τα λόγια μας εν θέσφατα!

Τα πιο πάνω ήταν σαν μια γενικότερη τοποθέτηση μου για το πώς πρέπει να συνδιαλεγόσαστε.

Πάμε τώρα στα πιο ειδικότερα, τα τού ΑΚΕΛ…

***************************************

Ειδικότερα για το ΑΚΕΛ, το ρόλο του στην κυπριακή κοινωνία και την ενότητα της Αριστεράς

Το ΑΚΕΛ λοιπόν, και οι οργανώσεις του Λαϊκού Κινήματος [που κινούνται στον ευρύτερο ΑΚΕΛικό χώρο] αποτελούν τη πιο οργανωμένη, τη πιο συγκροτημένη και τη πιο μαζική [για να μη πω και τη μοναδική] συνιστώσα της Αριστεράς στην Κύπρο.

Οτιδήποτε άλλο παρουσιάστηκε στον χώρο αυτό παρέμεινε περιθωριακό [παρά τις φιλότιμες προσπάθειες καταξιωμένων ακτιβιστών της κινηματικής και εξωκοινοβουλευτικής/αντι-θεσμικής Αριστεράς]… Κι αυτό δεν το λέω ούτε με κακεντρέχεια, ούτε και με απαξίωση. Έχω κι άλλες φορές πει ότι η παρουσία και λειτουργία ενός οργανωμένου και κοινωνικά αποδεκτού πολιτικού φορέα αριστερότερα του ΑΚΕΛ, πολύ πιθανόν να οδηγούσε και το ίδιο πιο αριστερά.

Επίσης έχω πει ότι η ενότητα της Αριστεράς [κυρίως σε περιόδους εκλογικών αναμετρήσεων – τοπικών και “εθνικών”] δεν πρέπει μονοκόμματα και δογματικά να επιδιώκεται κάτω από το σύνθημα “Έναν είν’ το Κόμμα” και την ταμπέλλα “ΑΚΕΛ – Αριστερά – Νέες Δυνάμεις”. Αυτή η ενότητα μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την αναγνώριση και τον σεβασμό της πολυμορφίας και της πολυσυλλεκτικότητας που αντικειμενικά [νομοτελειακά] διαμορφώνονται πλέον και στον χώρο της Αριστεράς. Τούτα τα φαινόμενα είναι αναπόφευκτα ένεκα των διαφοροποιήσεων και της πολυπλοκότητας της κοινωνικοοικονομικής και ταξικής σύνθεσης και διαστρωμάτωσης της σημερινής κυπριακής κοινωνίας.

{Κι εδώ θα κάνω μια παρένθεση για να πω θκυο κουβέντες αναφορικά με την στάση του ΚΚΕ κατά τις τελευταίες – του Μάη και του Ιούνη – εκλογές στην Ελλάδα… Παρά τα φιλο-ΚΚΕ αισθήματα και τοποθετήσεις μου, εντούτοις θεωρώ ότι χάθηκε από πλευράς ΚΚΕ, τότε που ήταν εκλογικά και η μεγαλύτερη συνιστώσα της ελληνικής Αριστεράς, μια μοναδική ευκαιρία για συμπτύξει ενός Μετωπίου, Συμμαχίας, ή Συνασπισμού των Αριστερών Δυνάμεων υπό την καθοδήγηση του, κάτι που θα διαφοροποιούσε αισθητά το πολιτικό  σκηνικό στην Ελλάδα και θα ριζοσπαστικοποιούσε μεγάλα τμήματα του κόσμου}…   

********************

Το ΑΚΕΛ, η Αριστερά της Κύπρου

Το ΑΚΕΛ ήταν και είναι η Αριστερά της Κύπρου! Παρά τα λάθη, τις αδυναμίες και τις παραλείψεις του, ενίοτε και την ατολμία, τη διστακτικότητα και τις επιφυλάξεις και ενδοιασμούς για ρηξικέλευθες κινήσεις και πρωτοβουλίες, ήταν και παραμένει η πιο μαζική και συγκροτημένη αντι-εθνικιστική, αντι-ιμπεριαλιστική, αντι-ΝΑΤΟϊκή, αντι-καπιταλιστική, επαναπροσεγγιστική, ευρωσκεπτικιστική και σίγουρα κι αντι-μνημονιακή [παρ’ όλο που αναγκάστηκε τελικά να δεχτεί ένα “ήπιο” μνημόνιο και το «αντι-μνημονιακή» μπορεί ν ακούγεται και οξύμωρο] πολιτική δύναμη του τόπου. Ο μηδενισμός και η ισοπέδωση βλάπτουν γενικώς την Αριστερά, αλλά και τον εκσυγχρονισμό και την ανάπτυξη των δημοκρατικών θεσμών.

Αλλά δεν θα σταθώ μόνο σε γενικόλογες ωραιοποιήσεις και εγκώμια για το ΑΚΕΛ. Θα πω τζιαι δκυο-τρία λόγια για κάποιο αρνητικά που με ενοχλούν έντονα τελευταία…

Εν πρώτοις, θα κάμω αναφορά στον περιβόητο και περιλάλητο κοινωνικό(!) ρόλο των Συνεργατικών. Αρκετά απ’ αυτά τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, στελεχώνονται [τεχνοκρατικά κι διοικητικά - σε επιτροπές] από στελέχη του ΑΚΕΛ [ακόμα και μέλη της Κ.Ε.]. Εξ όσων γνωρίζω τούτα τα Ιδρύματα δεν συμπεριφέρονται απέναντι σε πελάτες του [που έχουν δυσκολίες να πληρώσουν τις δόσεις τους, γιατί είναι άνεργοι ή έχουν μειωθεί τα εισοδήματα τους] και πολύ διαφορετικά από ό,τι οι Τράπεζες, για να πάρουν τη δόση τους.  

Επίσης τις προάλλες σε κάποια κοινότητα έγιναν τα εγκαίνια οικήματος της ΠΕΟ με παπάδες να κάμνουν αγιασμούς και να ραντίζουν τον κόσμο, ενώ σε  συλλόγους της Αριστεράς γαλανόλευκες σημαίες κυματίζουν [χωρίς τούτες να πτοούνται ή να ενοχλούνται από τον “ανθελληνισμό” των κυπρίων Αριστερών]! Κι όλ’ αυτά να θεωρούνται και φυσιολογικά και μέσα στα πλαίσια των “παραδόσεων”. Κι ΕΣΥ που τα επισημαίνεις και να τα καταγράφεις ως παρασπονδίες και ως παρεκκλίσεις να θεωρείσαι μουρμούρης και ότι “στραβά αρμενίζεις”! 

Κι ελπίζω στο αποψινό διάγγελμα του Προέδρου να μην τον δούμε να κλαμουρίζεται!

***********************

Επίλογος

Μπορεί το ΑΚΕΛ να μην λειτούργει ως ορθόδοξο κομμουνιστικό κόμμα ή ως ένα ΚΚΕ της Κύπρου [αν και κάποτε ο Σπύρος Παπαγεωργίου έγραψε και βιβλίο με τίτλο “ΑΚΕΛ το άλλο ΚΚΕ”] όμως πιστεύω ότι οι αριστερο-σοσιαλδημοκρατικές πρακτικές του έδωσαν πάρα πολλά στους κύπριους εργαζόμενους. Τώρα αν αυτός ο κύκλος αυτής της  πολιτικής έχει ολοκληρωθεί, τούτο είναι φλέμα διαλεκτικής συζήτησης κι όχι αφορισμών…

Anef_Oriwn

[ένας αριστερός σοσιαλδημοκράτης και φιλο-κομμουνιστής]

Τρίτη 4/12/2012

****************************
Προσθήκη Υστερόγραφου: 4/12/2012 - 9:45μ.μ.:

[Της “Αγίας” Βαρβάρας, Προστάτιδας του Πυροβολικού, σήμερα, μεγάλ’ η χάρη της!]…

To κείμενο της σημερινής ανάρτησης μου μπορεί να θεωρηθεί και ως απάντηση «στην άποψη της πλειοψηφίας» της Ε.Ρ.Α.Σ. που λέει πως «η υποψηφιότητα Μαλά δε συνιστά αριστερή πρόταση…» και ότι «…η κριτική στήριξη στο Μαλά δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν τακτική ενίσχυσης -γενικά και αόριστα- κάποιας αριστερής καταγραφής, μόνο και μόνο επειδή στηρίζεται από το ΑΚΕΛ».

Αντίθετα θεωρούμε πιο σωστή «την άποψη που μειοψήφησε [και] υποστηρίζει πως η εκλογική μετατόπιση στην Κύπρο γίνεται προς τα δεξιά και η εξασθένιση του ΑΚΕΛ δεν βελτιώνει τους όρους της ταξικής πάλης που εντείνεται και θα ενταθεί πολύ περισσότερο με την εφαρμογή του μνημονίου. Με αυτά τα δεδομένα, η καταψήφιση της δεξιάς και η κριτική στήριξη στον Μαλά είναι η σωστή επιλογή, παρά τις διαφωνίες με τις πολιτικές του κατευθύνσεις».

Anef_Oriwn

4/12/2012