{Επεξηγηματική σημείωση:
* - Μεγάλος και στη φωνή και στη ψυχή, αλλά και για τις αξίες στις οποίες πίστευε}…
***********************
Προλογικά:
Έφυγε σήμερα το πρωί από τη ζωή [έτσι ξαφνικά και απάντεχα, παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας] ένεκα καρδιακού επεισοδίου και σε ηλικία [μόλις] 64 χρονών ο μεγάλος [σε όλα] έλληνας τραγουδιστής Δημήτρης Μητροπάνος. Ο Δημ. Μητροπάνος ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς και πιο αγαπητούς έλληνες τραγουδιστές της σύγχρονης εποχής και μια από τις πιο λαϊκές φωνές της ελληνικής [και πιο πολύ της ρεμπέτικης] μουσικής.
Με τις ξεχωριστές ερμηνείες του πλούτυνε το λαϊκό τραγούδι και δεν είναι υπερβολή ούτε και καπηλεία αν πούμε ότι όντας κι ο ίδιος Άνθρωπος με αριστερές καταβολές [ήταν παιδί αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ που διώχθηκαν σκληρά από το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του] και συνταγμένος κι ο ίδιος με την Αριστερά, τραγούδησε με πάθος τις αγωνίες, τους αγώνες και τα βάσανα του ελληνικού λαού.
“Στα νταμάρια”
Παραθέτω πιο κάτω και τη δήλωση του για στήριξη τού ΚΚΕ στις [βουλευτικές] εκλογές του Οκτώβρη του 2009:
«Η κατάσταση είναι μία από τα ίδια, δε νομίζω ότι αλλάζει τίποτα. Άλλοτε θα είναι αντιπολίτευση ο Καραμανλής και πρωθυπουργός ο Παπανδρέου, σε δυο - τρία χρόνια θα έχουμε πιθανόν το αντίθετο και πάει λέγοντας. Αυτά που ακούγαμε στις προηγούμενες εκλογές, αυτά ακούμε και τώρα. Δε βλέπω να άλλαξε τίποτα. Όμως, δε φταίει και ο κόσμος γι' αυτό το πράγμα; Είναι αμέτοχος; Δηλαδή, υπάρχουν μόνο αυτά τα δύο κόμματα και τελειώσαμε; Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από εκεί; Δεν πρέπει ο κόσμος να ψάξει να βρει κάτι άλλο; Αυτή η αυτοδυναμία μάς έχει τσακίσει τόσα χρόνια. Μας έχει φέρει εδώ που μας έφερε και θα μας πάει ακόμα χειρότερα. Κάποτε θα πρέπει να βρεθούν άλλοι τρόποι. Θα πρέπει ο κόσμος να ψάξει κάπου αλλού, να δει και κάτι άλλο.
Δυνατό ΚΚΕ - το λέμε χρόνια, το ζητάμε χρόνια, όχι μόνο στη συγκεκριμένη συγκυρία. Από χρόνια το ΚΚΕ θα έπρεπε να έχει ενισχυθεί περισσότερο. Θεωρώ ότι είναι μια δύναμη και μια εγγύηση γι' αυτά που πρεσβεύει. Το έχει αποδείξει. Το ΚΚΕ δεν τάζει θέσεις, όμως χρόνια βρίσκεται στο πλάι των εργαζόμενων και στηρίζει τους αγώνες τους. Αυτό το κάνει χρόνια. Είναι όμως άλλο να έχεις 10% και άλλο να έχεις 15% για να μπορείς να προστατεύσεις και να διεκδικήσεις πράγματα. Αυτή είναι η ιστορία. Είναι φανερό ότι η ενίσχυση του ΚΚΕ θα του δώσει μεγαλύτερη δύναμη να παλέψει για τα προβλήματα. Το ΚΚΕ δεν είναι το κόμμα του ενός ή του άλλου. Είναι συγκεκριμένες οι θέσεις του και δεν είναι χτεσινές. Χρόνια έχει αυτές τις πάγιες θέσεις σ' αυτά που λέει, σ’ αυτά που πιστεύει, σ’ αυτά που κάνει.»
***************************
Σύντομο βιογραφικό [διανθισμένο με εκλεκτά τραγούδια του]:
Ο Δημήτρης Μητροπάνος γεννήθηκε στην Αγία Mονή Τρικάλων στις 2 Απριλίου του 1948.
Μεγάλωσε με την μητέρα του και την αδελφή του, ενώ έως τα 16 του στα χαρτιά γραφόταν ως «ορφανός» από πατέρα, καθώς η οικογένεια νόμιζε ότι ο πατέρας του είχε σκοτωθεί στο αντάρτικο. Τότε έφτασε στην οικογένεια ένα γράμμα που έλεγε ότι ο πατέρας ζει και είναι στη Ρουμανία [πολιτικός πρόσφυγας], όμως ο Δημήτρης Μητροπάνος τον γνώρισε πιο μετά, στα 29 του.
Να αναφέρω ότι και τα δύο αδέλφια της μητέρας του ήταν φυλακή και εξορία, όντας κομμουνιστές.
Τα καλοκαίρια δούλευε για να βοηθήσει τα οικονομικά της οικογένειάς του, πρώτα ως σερβιτόρος στην ταβέρνα ενός θείου του και μετά στο κόψιμο ξύλων.
Φτιάχτηκε και μια χορωδία για τις πρώτες καντάδες στα κορίτσια, με τον Μητροπάνο να αναλαμβάνει τα σόλα καθώς «με θεωρούσαν καλό για να τραγουδάω μόνος μου».
Προτού τελειώσει το γυμνάσιο άρχισε να δουλεύει σαν τραγουδιστής.
“Μάνα που ζω”
Στην ίδια ηλικία, έπειτα από παρότρυνση του Γρηγόρη Μπιθικώτση, επισκέφθηκε την εταιρεία Κολούμπια. Εκεί γνώρισε τον Γιώργο Ζαμπέτα, δίπλα στον οποίο δούλεψε στα “Ξημερώματα”. Όταν αναφερόταν στον Ζαμπέτα έλεγε πως ήταν «ο μόνος άνθρωπος στο τραγούδι ο οποίος με βοήθησε χωρίς να περιμένει κάτι. Με όλους τους υπόλοιπους συνεργάτες μου κάτι πήρα και κάτι έδωσα».
Το 1966 συνεργάστηκε με τον Μίκη Θεοδωράκη, ερμηνεύοντας μέρη από τη “Ρωμιοσύνη” και το “Άξιον Εστί” σε μια σειρά συναυλιών στην Ελλάδα και την Κύπρο. Το 1967 ηχογράφησε τον πρώτο του 45άρη δίσκο, με το τραγούδι “Θεσσαλονίκη”.
“Βρέχει στη φτωχογειτονειά”
Το 1972, χρονιά-σταθμός στην καλλιτεχνική του πορεία, συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση και τον Μάνο Ελευθερίου στον “Άγιο Φεβρουάριο”.
{Κάπου τότε, αρχές του Σεπτέμβρη του 1972 ή του 1973 – (πρέπει να το ψάξω λίγο τούτο), όντας στα εφηβικά μου χρόνια και στα πρώτα ξεπετάγματα μου, πήγαμε με μια παρέα από το χωριό (και μικροί και μεγάλοι και ‘ρσενικοί και θηλυκοί) από το χωριό διήμερη εκδρομή – προσκύνημα με λεωφορείο (εκείνα τα παλιά τα αγροτικά λεωφορεία) στην Παναγία του Κύκκου. (Στις 8 του Σεπτέμβρη γιορτάζεται η Γέννηση της Παναγίας. Θυμάμαι ότι το βράδυ κοιμηθήκαμε πάνω στην καμπίνα του λεωφορείου. Κάπου έχω και μια φωτογραφία όπου τρώω σούπα τραχανά την επομένη το πρωί!)… Από το ραδιοκασετόφωνο του λεωφορείου ο οδηγός έπαιζε και το τραγούδι “Ο χάρος βγήκε παγανιά” με τον Μητροπάνο, το οποίο ήταν πολύ δημοφιλές. Εκείνη την εποχή στον δρόμο μεταξύ Πεδουλά και Παναγίας του Κύκκου υπήρχε κάπου κι ένα ξύλινο γεφύρι. Περνώντας λοιπόν με το λεωφορείο πάνω από το γεφύρι κι ακούγοντας το να τρίζει λίγο ξεκινήσαμε να τραγουδάμε «Ο χάρος βγήκε παγανιά, πάνω στου Τζιύκκου τα βουνά», ενώ κάποιοι είπαν στον οδηγό πως στην επιστροφή θα κατέβαιναν από το λεωφορείο και θα ξανανέβαιναν μετά που θα περνούσε αισίως το γιοφύρι}...
“Ο χάρος βγήκε παγανιά”
Στη μακρόχρονη πορεία του στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους δημιουργούς του λαϊκού αλλά και του έντεχνου τραγουδιού. Γιώργος Ζαμπέτας, Μίκης Θεοδωράκης, Δήμος Μούτσης, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μουσαφίρης, Χρήστος Νικολόπουλος, Γιάννης Σπανός, Μάριος Τόκας ήταν οι συνθέτες με τους οποίους συνδέθηκε επαγγελματικά, χτίζοντας μια καριέρα συνυφασμένη με την ελληνική λαϊκή μουσική παράδοση, μέχρι και το τέλος της δεκαετίας του ‘80.
“Τα λαδάδικα”
Η συμμετοχή του σε δίσκους των Λάκη Παπαδόπουλου και Νίκου Πορτοκάλογλου ανέδειξαν εκείνη την εποχή την ευρεία γκάμα της ερμηνείας του και προανήγγειλαν μια στροφή στον τρόπο ερμηνείας του, που οδήγησε σε μια σειρά από δίσκους που άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την έννοια του καλού σύγχρονου λαϊκού τραγουδιού.
Η πολύ σημαντική συνεργασία με τον Θάνο Μικρούτσικο με τον δίσκο “Στου Αιώνα την Παράγκα”, σε στίχους Άλκη Αλκαίου, Κώστα Λαχά, Λίνας Νικολακοπούλου και Γιώργου Κακουλίδη, ήταν η στροφή του ερμηνευτή σε ακόμα πιο “έντεχνες” διαδρομές, διατηρώντας και πάλι την ταυτότητα του λαϊκού.
Για 40 και παραπάνω χρόνια στο ελληνικό τραγούδι, ο Δημήτρης Μητροπάνος ερμήνευσε τραγούδια-σταθμούς της δισκογραφίας.
“Πες μου που πουλάν καρδιές”
Κατάφερε να μετουσιώσει με την εξαιρετική φωνή του σε υπέροχα τραγούδια το πείσμα για αληθινή ζωή που μετέτρεπε την κάθε στιγμή ακόμα και τον θάνατο σε γιορτή [δεν είναι λίγα τα τραγούδια του που μιλάνε για θάνατο]:
«Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι»
“Πάντα γελαστοί”
Σε κατευοδώνουμε Σύντροφε στο μεγάλο κι ατέρμονο ταξίδι σου στην αιωνιότητα, με την εξαιρετική “Ρόζα” [του Θάνου Μικρούτσικου]. Είναι το τραγούδι με το οποίο έκλεισε κι ο Γιώργος Σιεχερλής το σημερινό τρίωρο [απογευματινό] αφιέρωμα του στον Δημήτρη Μητροπάνο στον “ΑΣΤΡΑ”.
{Πριν μερικά χρόνια είχα την τύχη να δω και να ακούσω τον ίδιο τον Μητροπάνο να τραγουδά live και να χορεύει το τραγούδι της “Ρόζας” (και να σύρνει τις ζεϊμπεκιές του) σε συναυλία στο Παττίχειο στη Λάρνακα και κυριολεκτικά με είχε συνεπάρει. Νομίζω ήταν μετά που πέρασε και μια κρίση με την υγεία του και «χόρευε “το ροκ το ελληνικό” «σαν σταυρωμένος στο κενό»}…
Σε κατευοδώνουμε Σύντροφε στο μεγάλο κι ατέρμονο ταξίδι σου στην αιωνιότητα, με την εξαιρετική “Ρόζα” [του Θάνου Μικρούτσικου]. Είναι το τραγούδι με το οποίο έκλεισε κι ο Γιώργος Σιεχερλής το σημερινό τρίωρο [απογευματινό] αφιέρωμα του στον Δημήτρη Μητροπάνο στον “ΑΣΤΡΑ”.
“Ρόζα”
{Πριν μερικά χρόνια είχα την τύχη να δω και να ακούσω τον ίδιο τον Μητροπάνο να τραγουδά live και να χορεύει το τραγούδι της “Ρόζας” (και να σύρνει τις ζεϊμπεκιές του) σε συναυλία στο Παττίχειο στη Λάρνακα και κυριολεκτικά με είχε συνεπάρει. Νομίζω ήταν μετά που πέρασε και μια κρίση με την υγεία του και «χόρευε “το ροκ το ελληνικό” «σαν σταυρωμένος στο κενό»}…
“το ροκ το ελληνικό”
Ελαφρύ να ‘ναι το χώμα που θα ΣΕ σκεπάσει!!!
Anef_Oriwn
Τρίτη [του Πάσχα] 17/4/2012
1 σχόλιο:
Καλόν ταξίδι Δημήτρη.
Δημοσίευση σχολίου