Ανάρτηση 17/2012 (δεκάτη εβδόμη τού 2012!) [πολιτική, ελλαδική, προβληματιζόμενη, αντιμνημονιακή] – Αναδημοσίευση ενός άρθρου για την κατάσταση στην Ελλάδα]...



Προλογικά:

Σήμερα θα αναδημοσιεύσω από την εφημερίδα “Πολίτης” της περασμένης Δευτέρας 13 του μηνός ένα αρκετά καίριο, ενδιαφέρον και καυστικό άρθρο του Χρήστου Χαλικόπουλου για την σημερινή τραγική κατάσταση στην Ελλάδα κι όσα καπιταλιστικά, ζοφερά και θολά συμβαίνουν εκεί.

Ως γνωστό την Κυριακή το βράδυ εγκρίθηκε με τις θετικές ψήφους κυρίως του ΠΑΣΟΚ και της “Νέας Δημοκρατίας” και με την αρνητική ψήφο των κομμάτων της Αριστεράς [του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΔΗΜΑΡ και καμπόσων ανταρτών από τα δύο μεγάλα(;) κόμματα] το νέο Μνημόνιο [ή άλλως νέα δανειακή σύμβαση] που επέβαλε τελικά η Τρόικα στην Ελλάδα για να της παραχωρήσουν νέο δάνειο. Βασικά με το δάνειο θα πληρωθούν τόκοι παλαιότερων δανείων και θα ενισχυθούν οι τράπεζες και θα γίνει ακόμα μια τρύπα στον νερό. Σε μια χώρα με τόσα [οικονομικά και άλλα] προβλήματα και μ’ όλη την Ευρώπη σε οικονομική κρίση και ύφεση, ΕΓΩ δεν βλέπω πως θα υπάρξει [μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης] ανάπτυξη! Το θετικό [από πολιτικής άποψης] είναι πως έχουν ήδη προκηρυχτεί [όπως ανακοινώθηκε] βουλευτικές εκλογές για τον Απρίλη, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει ανακατατάξεις στον πολιτικό κομματικό χάρτη, νέες δυναμικές και ίσως μέσα από μιαν αριστερή συμμαχία να δοθεί μια διέξοδος και προοπτική στην χώρα.
Σε πρώτο στάδιο πιστεύω ότι πρέπει να τροποποιηθεί ο εκλογικός νόμος και να εφαρμοστεί η απλή αναλογική, ενώ πρέπει να ενισχυθούν οι πολιτικοκοινωνικές συμμαχίες εξ αριστερών.

Πιο πολλά θα γράψω σε νέα ανάρτηση μου εντός των προσεχών ημερών.

******************************
“Να αποφασίσει ο λαός”
[του Χρήστου Χαλικόπουλου – “Πολίτης” Δευτέρα 13/2/2012, σελ. 12, στήλη “Τομές”]...

{Οι επιχρωματώσεις και υπογραμμίσεις είναι δικές μου]...

“Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι οι Έλληνες είναι λαός ασύνταχτος και ρέμπελος, «ειδική περίπτωση» που έλεγε προχθές κι εκείνος ο μέγας μάγιστρος των ευρωπαϊκών τραπεζών, πλήρης ειρωνείας. Ας υποθέσουμε επίσης ότι είναι και τεμπέληδες, όπως ούλου είχε δηλώσει και η φράου Μέρκελ, και ότι δεν γίνεται να δουλεύουν οι Γερμανοί εργάτες για να την περνούν σαν πασάδες στα Γιάννενα οι Έλληνες. Ας υποθέσουμε, τέλος, ότι «μαζί τα φάγαμε» τα λεφτά και ότι, αν όχι όλοι, η πλειονότητα σίγουρα είναι λαμόγια. Πιθανόν κάποια στιγμή να ανακαλύψουμε ότι ακόμα και η Ζίμενς κρύβει πίσω από τα άνομα «λαδώματα» της κάποιους διευθυντές ελληνικής καταγωγής. Ναι, καθαρόαιμοι Αριοί αποκλείεται να έκαναν τέτοιες «λαδιές»... Πιθανόν λοιπόν να μας είχαν πείσει πως η Ελλάδα αποτελεί ένα κράτος της πλάκας, ένα αγκάθι στην αγία οικογένεια της ευρωζώνης ως και γενικότερα της ΕΕ, αν ήταν η μοναδική χώρα που χρωστάει, η μοναδική χώρα που βουλιάζει στην ύφεση, η μοναδική χώρα που έχει πρόβλημα. Αν δεν υπήρχε και η Πορτογαλία και η Ισπανία και η Ιταλία και η Ιρλανδία... Είναι να απορεί κανείς πώς μια κρίση θνησιγενών δομών μέσα στο ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, μέσα στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενδύεται μια ρατσιστική χροιά και μετατρέπεται σε κουβέντα του καφενέ, όπου οι θαμώνες, μετά και από κάποια ουζάκια, ανταγωνίζονται για το ποιος είναι ο πιο μάγκας. Κάποιοι ίσως να ξεχνούν πως, όταν ξεκινούσε αυτή η κρίση, όταν ο Γιωργάκης γύριζε στα ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων και χτυπούσε πόρτες σαν το ορφανό που λέει τα κάλαντα, Μέρκελ και Σαρκοζί κωλυσιεργούσαν βάζοντας όρους και πουλώντας υποβρύχια και αεροπλάνα σε μια Ελλάδα που ισορροπούσε σε τεντωμένο σχοινί και που οποιοδήποτε σκούντημα θα την έριχνε στα τάρταρα. Ήταν την ίδια περίοδο που ο ηγέτης των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ μιλούσε για ασύστολη τοκογλυφία απέναντι στην Ελλάδα εκ μέρους των ισχυρών τής Ευρώπης και για ότι τα μέτρα εξυγίανσης που ζητούσαν να ληφθούν απαιτούσαν βάθος χρόνου, διαφορετικά η λαϊκή αντίδραση θα διέλυε κυριολεκτικά τη χώρα. Αυτά τα γνώριζαν Σαρκοζί και Μέρκελ, όπως επίσης και οι τραπεζίτες - ή, έστω, όφειλαν να τα γνωρίζουν. Πιθανόν όμως να τους ήταν παγερά αδιάφορο και οι προτεραιότητες τους διαφορετικές. Τρία χρόνια τώρα, η Ελλάδα αντιμετωπίζεται σαν αποικία και σαν οικόπεδο προς διαμοιρασμό και πώληση. Τρία χρόνια τώρα, ξένα μέσα ενημέρωσης μας κάνουν και πλάκα για το αν θα πουληθεί η Ακρόπολη ή η Κέρκυρα για να ξεχρεωθούν τα δάνεια. Τρία χρόνια τώρα, προετοιμάζουν περιοχές ενός νέου εργασιακού μεσαίωνα για την επέκταση των γερμανικών κεφαλαίων. Τρία χρόνια τώρα, πρωταρχική τους έγνοια είναι να μην θιγούν (ή, έστω, να θιγούν όσο λιγότερο γίνεται) τα συμφέροντα των τραπεζών. Από την άλλη, ένα θλιβερό συνονθύλευμα Ελλήνων πολιτικών και μια υπό διάλυση Βουλή θυμίζουν πλέον πότε κατοχικές κυβερνήσεις και πότε πλοίο που βουλιάζει και ο καθένας προσπαθεί να σώσει το τομάρι του.

Σαφώς, υπό τις περιστάσεις, απαιτείται άμεση ανανέωση της λαϊκής εντολής, πριν απ’ οποιαδήποτε νέα συμφωνία. Δεν γίνεται η χώρα να αποφασίζει για το μέλλον της με υπηρεσιακό πρωθυπουργό και κομματικές συνεργασίες πανικού. Δεν γίνεται η ίδια Βουλή να ξεκινά από το «λεφτά υπάρχουν» και να φτάνει στο δίλημμα «υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης ή πτώχευση». Δεν γίνεται να υπάρχουν πολιτικοί που από τη μια καλούνται να ηγηθούν του λαού αυτήν την τρομακτική περίοδο της ιστορίας του και από την άλλη να δηλώνουν πως δεν βρήκαν χρόνο να διαβάσουν το μνημόνιο. Δεν γίνεται ο κ. Καρατζαφέρης τη μια να το παίζει το πιο καλό παιδί του συστήματος και την άλλη αντιστασιακός στις εντολές του ίδιου συστήματος. Μπορεί το πολιτικοοικονομικό κατεστημένο να φοβάται όπως ο διάολος το λιβάνι τη λαϊκή ετυμηγορία σε τέτοιες περιόδους κρίσης, όμως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, παρά εκλογές, με εντολή την έξοδο από την κρίση με συγκεκριμένα βήματα Δεν μιλάμε για κάποια τυχαία νομοσχέδια, μιλάμε για το αύριο της Ελλάδας, και κανένας υπηρεσιακός Παπαδήμος, κανένας χαμένος στον κόσμο τού Παπανδρέου, κανένας λαϊκιστής Σαμαράς, κανένας Καρατζαφέρης της μπαρούφας δεν νομιμοποιείται πλέον να αποφασίσει.

Αυτό που χρειάζεται σήμερα η Ελλάδα είναι εκλογές (ούτως ώστε να τεθεί ο καθείς προ των ευθυνών του) και, κυρίως, έναν νέο ορίζοντα ελπίδας. Δεν βλέπω καλύτερη λύση.”

Για το copy paste του άρθρου,
Anef_Oriwn
Τετάρτη 15/2/2012