Ανάρτηση 10/2012 (δεκάτη τού 2012!) [ έκτακτη, τραγική, συγκλονιστική, ανθρώπινη] – Μια τραγική οικογενειακή ιστορία: Η δολοφονία αδελφής από τον αδελφό της...



Η θεματολογία [και η αρθρογραφία] του Blog έχει ως επί το πλείστον να κάμνει με τη πολιτική [καθώς ο Blogοδεσπότης τυγχάνει να ‘ναι ένα έντονα πολιτικοποιημένο ον!]... Δεν λείπουν όμως από τις αναρτήσεις μας και κείμενα για άλλα θέματα και ζητήματα, όπως ας πούμεν οικονομικά, κοινωνικά, ιστορικά, ταξιδιωτικά, περιβαλλοντικά, ακόμα και ποδοσφαιρικά... [Φυσικά και τούτα έχουν τις δικές τους πολιτικές διαστάσεις, αλλά τούτο είναι άλλο θέμα] ... Ενίοτε όμως [σε μεμονωμένες περιπτώσεις] ίσως καταπιαστούμε [σε συντομία όμως] και με ανθρώπινες ιστορίες. Ιστορίες τραγικές ανθρώπων της καθημερινότητας των οποίων τα γεγονότα και η εξέλιξη τους ΜΑΣ έχουν συγκλονίσει! Ιστορίες που δεν μπορούμε να προσπεράσουμε χωρίς να πούμε ή να γράψουμε δυο λόγια. Αυτό κάναμε και παλαιότερα με την ανάρτηση μας αρ. 40/2012, όπου αφιερώσαμε και χώρο και χρόνο για μια άλλη τραγική και λυπηρή ιστορία.

Κι αυτό θα πράξουμε και σήμερα [έστω και κάπως ετεροχρονισμένα] κάνοντας μια σύντομη αναφορά σ’ ένα τραγικό συμβάν που έγινε το προπερασμένο Σάββατο 21 του μηνός. Κάπου στη Λευκωσία κατά τις αυγινές ώρες του συγκεκριμένου Σαββάτου, νεαρός άντρας με ψυχολογικά προβλήματα κτύπησε [μετά από λογομαχία] επανειλημμένα στο κεφάλι με φορητό υπολογιστή [laptop] την ημι-παράλυτη αδελφή του και την σκότωσε. Ο λόγος και η αιτία; [Όπως ειπώθηκε στις ειδήσεις] λογομαχησαν για το ποιος από τους δύο θα ανελάμβανε να εξυπηρετήσει για κάτι την τετραπληγική μητέρα τους που ήταν στο κρεβάτι - link: http://www.ikypros.com/easyconsole.cfm/id/33677].

Η όλη ιστορία είναι συγκλονιστική! Και σίγουρα άκρως λυπηρή, τραγική και καταθλιπτική! Τόσο γιατί έτυχε μεταξύ δύο μελών της ιδίας οικογένειας [μιας οικογένειας με πολλαπλά προβλήματα υγείας αλλά και δύσκολες συνθήκες διαβίωσης], όσο και γιατί προκλήθηκε από ένα [ασήμαντο] περιστατικό προσωπικής αντιπαράθεσης και έντασης. Αλλά και γιατί ενώ τα προβλήματα στη συγκεκριμένη οικογένεια ήταν λίγο πολύ γνωστά, εντούτοις ούτε η κοινωνία [τα οργανωμένα σύνολα, ή/και ο οικογενειακός, φιλικός και κοινωνικός περίγυρος], αλλά ούτε και η συγκροτημένη πολιτεία με τις υπηρεσίες της [όπως το Γραφείο Ευημερίας], μπόρεσαν να βοηθήσουν έμπρακτα και ουσιαστικά τους συγκεκριμένους ανθρώπους [να βελτιωθεί η ζωή τους] και να προλάβουν τα τραγικά συμβάντα [και το κακό που επισυνέβη]:
- τον θάνατο/δολοφονία μιας νέας κοπέλας [που παρά τα δικά της προβλήματα υγείας, σίγουρα ήθελε να συνεχίσει να ζει],
- την αναμενόμενη φυλάκιση του θύτη αδελφού της [ο οποίος πέραν από τις ένοχες που προφανώς θα νοιώθει, έχει ανατραπεί κι ολόκληρη η ζωή του] και,
- την αποξένωση της μητέρας από τα παιδιά της καθώς το πιο πιθανόν είναι να καταλήξει πλέον σε κάποιο οίκο για φροντίδα.

Πολύ σκληρές κι απάνθρωπες πραγματικότητες που δυστυχώς τις συναντούμε στη ζωή! Όσο τέτοια περιστατικά δεν αγγίζουν κι ΕΜΑΣ, ευτυχώς ή δυστυχώς τα προσπερνάμε ή τα ξεχνάμε μετά 2-3 μέρες! Όμως δεν παύει να είναι γεγονός ότι η ζωή κάποιων συνανθρώπων μας να έχει γίνει άνω–κάτω. Εμείς ίσως συνειδητοποιήσουμε ότι η Δυστυχία είναι απλώς δίπλα μας

Υπάρχουν όμως διέξοδοι; Μπορεί αυτά τα συγκλονιστικά και τραγικά συμβάντα να αποφεύγονται; Υπάρχουν τρόποι ΕΜΕΙΣ να γίνουμε πιο ανθρώπινοι [είτε ως επαγγελματίες, είτε ως απλοί πολίτες] και να προλαβαίνουμε τέτοια δυσάρεστα περιστατικά;

*******************
Υστερόγραφον [άσχετο]:

Η συγκλονιστική και τραγική αυτή ιστορία έφερε ασυναίσθητα και παραδόξως στον νουν μου ένα βιβλίο που διάβασα όταν ήμουν φοιτητής [δηλ. προ αμνημονεύτων χρόνων]. Είναι το βιβλίο “Η Ζούγκλα” του Αριστερού αμερικανού συγγραφέα Upton Sinclair. Η ιστορία που περιγράφει ο Σινκλέρ στο βιβλίο του εξελίσσεται στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα κι έχει για ήρωες μετανάστες που εργάζονται στις βιομηχανίες κρέατος σε συνθήκες πρωτόγονου καπιταλισμού. Επίσης γίνεται αναφορά στα πρώτα βήματα του οργανωμένου εργατικού κινήματος στην Αμερική. Υπάρχουν σκηνές στο βιβλίο που απεικονίζουν με σοκαριστικά ρεαλιστικό τρόπο την ζωή των μεταναστών. Τούτες είναι πραγματικά πολύ σκληρές κι απάνθρωπες! Και ίσως, αν και το μυθιστόρημα γράφτηκε πριν από εκατό χρόνια [το 1906], πολλές περιγραφές σ’ αυτό [για τους μετανάστες] μοιάζουν δυστυχώς απίστευτα και λυπηρά επίκαιρες! Πάντως αν βρείτε κάπου το βιβλίο διαβάστε το! Ένας συμφοιτητής που μου το ζήτησε [τότε] και του το δάνεισα για να το διαβάσει, όταν μου το επέστρεφε το αποκάλεσε «μακάβριο», αλλά μην τρομάζετε! Μπορεί να πιαστεί κάποιες στιγμές η ψυχή σας, αλλά έχετε πολλά να μάθετε!

Anef_Oriwn
Κυριακή 29/1/2012