Ανάρτηση 63/2010* [καλοκαιρινή, χαλαρή, ανάλαφρη, ψυχαγωγική, διασκεδαστική και οικογενειακή] – Για τες καλοκαιρινές διακοπές ...

[* Σημείωση:
Το κείμενο της ανάρτησης αυτής γράφτηκε κατά το τριήμερο του Δεκαπενταύγουστου. Εντάσσεται κι αυτό στην προσπάθεια ΜΑΣ να τη βγάλουμε χαλαρά και ανάλαφρα - κι ΕΣΕΙΣ πιο ανώδυνα, χωρίς να είσαστε αναγκασμένοι να διαβάζετε τα “βαρετά” πολιτικολογικά ΜΑΣ συγγράμματα].

Ο Αύγουστος εξακολουθεί να είναι για τους κύπριους [και όχι μόνο – το ίδιο φαίνεται να συμβαίνει και με τους έλληνες, τους βούλγαρους κι άλλους ευρωπαϊκούς λαούς], ο κατ’ εξοχή μήνας των διακοπών [αν και τα τελευταία χρόνια έχει διαφοροποιηθεί κάπως η κατάσταση κυρίως με τους δημόσιους, ημικρατικούς και τραπεζιτικούς υπαλλήλους που παίρνουν άδειες και τον Ιούλη].
Ο Αύγουστος είναι λοιπόν, ο μήνας που οι πιο πολλοί εργαζόμενοι [και δη αυτοί του ιδιωτικού τομέα - πληβείοι και μη, αυτοεργαζόμενοι, αλλά και υπαλλήλοι] παίρνουν μαζικά τες άδειες τους για να κάμουν διακοπές [από την εργασία τους]. Βασικά για να ξεκουραστούν ή όπως πολλοί συνηθίζουν να λένε για να «γεμίσουν τες μπαταρίες τους» για την νέα σεζόν [σχολική, εργασιακή και λοιπά – την ποδοσφαιρική άστε την στην μπάντα για την ώρα]. Πολλές δουλειές μάλιστα, [όπως ας πούμεν τα εργοτάξια ή διάφορα γραφεία] κλείνουν για 2, 3 ή και 4 βδομάδες - μόνο οι τουριστικές επιχειρήσεις δεν πανε διακοπές [αυτή την εποχή].

Ο καθ’ ένας ΜΑΣ, θα κινηθεί [είτε από μόνος του, είτε οικογενειακώς, είτε με παρέα], με βάση [πρώτα και κύρια] το βαλάντιο του [με την οικονομική κρίση στο προσκήνιο τα πράματα είναι πολύ πιο δύσκολα για το κεφάλαιο “διακοπές”], αλλά και σύμφωνα με τα ενδιαφέροντα και τις προτεραιότητες ΜΑΣ.
Κάποιοι καταλήγουν [τελικά] να κάτσουν σπίτι, είτε γιατί έτσι προτιμάνε [και το επιλέγουν], είτε γιατί οι συνθήκες και οι καταστάσεις τους αναγκάζουν να πράξουν τοιουτοτρόπως. Κι αυτό όχι μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά ίσως και γιατί έχουν μικρά παιδιά και δυσκολεύονται να εκδραμουν, είτε γιατί διάφορες υποχρεώσεις και προτεραιότητες δεν τους το “επιτρέπουν”.
Μπορεί, ας πούμεν,
- να ‘χουν προγραμματίσει να κάμουν κάποια “κουτσοδούλεια” (μικροδουλειές) στο σπίτι [όπως, φέρ’ ειπείν να πούμεν, πογιατίσματα ή καθάρισμα της αυλής, ή τακτοποίηση του γραφείου και της βιβλιοθήκης του σπιτιού], ή
- μπορεί βαρκούνται να φύγουν γι’ άλλα μέρη [να βαλιτσιάρουν και φορτώνουν και να ξεφορτώνουν ένα σωρό πράματα τζιαι καλαπαλίκκια], ή
- μπορεί να τους αρέσει η αυγουστιάτικη ησυχία της Λευκωσίας [και την προτιμάνε – όι λαομόν μ’ έτσι πυράν], ή
- πάλι μπορεί να πανε μέχρι πιο κάτω ή λίγο παρά πέρα ...
Όπως, ας πούμεν, να πάνε,
- σε κάποια κοντινή κοσμοπολίτική παραλία, όπως ο “Μακρόνησος”, ή το “Nissi Beach”, ή οι Φοινικού(δ)ες, ή ο Κόννος, ή η Μμαα [δηλ. ο Κόλπος των Κοραλλίων], ή ο Πρωταράς, ή
- σε πιο λαϊκές πλαζ όπου τα βράδια κάποιοι μπορούν να κάμουν και beach parties και τη σούβλα τους [όπως, ας πούμεν, στην παραλία της Ορόκλινης, ή παρά τους ευκαλύπτους της Δεκέλειας, ή κοντά στον Ναυτικό όμιλο έξω από τη Λάρνακα, ή
- σε πιο απομονωμένες παραλίες όπου μπορεί να ‘χουν στημένη τζιαι καμιά καλύφη ή παράγκα ή τροχόσπιτο [ας πούμεν, στην περιοχή Κάππαρη στο Παραλίμνι – Δερύνεια, ή στο παραλιακό μέτωπο Ορμήδειας – Ξυλοφάγου, ή στο Governors Beach, ή στην παραλία Αγίου Θεοδώρου], ή
- θα την βγάλουν στο σπιτάκι – καλύβα που έχουν κάμει στο περβόλι [και το λένε και εξοχικό]. Ίσως μάλιστα να ‘χουν να κάμουν τζιαι κάποιες δουλειές εκεί [ας πούμεν να φτιάξουν κλουβί για τες όρνιχες]...

Κάποιοι άλλοι παίρνουν τα όρη και τα παραρά σε αναζήτηση δροσιάς. Όχι πως εκεί δεν υπάρχει ζέστη αλλά τουλάχιστον δεν κολλατσσιάζουμεν [να κολλάνε τα ρούχα μας πάνω μας λόγω της ανυπόφορης υγρασίας]. Έτσι πράξαμε κι ΕΜΕΙΣ ...
Μέσω της δουλειάς της συζύγου [στην ουσία της συνδικαλιστικής της οργάνωσης – κι αυτό έγινε κατορθωτό μετά από μια έντονη διεκδικητική προσπάθεια] εξασφαλίσαμε διαμονή για μερικές μέρες στες εξοχικές κατοικίες που διαθέτει στα ορεινά η Οργάνωση. Στα βουνά έχουμε πάει πάρα πολλές φορές και καθ’ όλες τες εποχές του χρόνου. Κάποιες διαδρομές μάλιστα [όπως προς τον Καταρράκτη των Καληδονιών] τις περπατήσαμε [πάντοτε με ενδιαφέρον και μεράκι] ουκ ολίγες φορές, όμως όλο και κάτι το νέο θα βρεθεί για να το ανακαλύψουμε και να το δούμε [ή να ξαναεπισκεφτούμε μετά από καιρό κάτι που έχουμε ήδη δει].

Πέρσι τον Αύγουστο [είχαμε μείνει για 5 μέρες στον Πεδουλά – έναν όντως αγαπημένο προορισμό] επισκεφτήκαμε [για πρώτη φορά] τα “Ενετικά Γιοφύρκα” της Ελιάς και του Τζιελεφού, κάναμε τη διαδρομή [με αυτοκίνητο] από τον Κάμπο της Τσακκίστρας προς τον Πύρκον της Τυλληρκάς [εξαιρετική η διαδρομή σε κάποια σημεία της κυρίως εκεί που ο δρόμος πάει παράλληλα με την κοίτη του ποταμού – πανέμορφο θα ‘ναι το τοπίο άνοιξη καιρό] και το Μοναστήρι του Ιωάννη του Λαμπαδιστή στον Καλοπαναγιώτη. [Πολύ ωραία είναι και η διαδρομή – με αυτοκίνητο – από την Κακοπετριά προς τον δρόμο Προδρόμου – Πεδουλά, από το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου της Στέγης. Ο δρόμος περνά μέσα από πυκνό δάσος]...

Είχα πρόθεση [πιο κάτω] θα περιγράψω σε στυλ ημερολογίου [δηλ. ανά μέρα] τες φετινές ΜΑΣ διακοπές στα βουνά του Τροόδους. Δυστυχώς όμως και κυρίως λόγω έλλειψης χρόνου, ΔΕΝ θα καταφέρω να το κάμω, [τουλάχιστον για τώρα]. Πέραν τούτου μια λεπτομερής περιγραφή των διακοπών ΜΑΣ στα βουνά θα έκαμνε το κείμενο ΜΟΥ μακρινάρι και ίσως αυτό [το γεγονός] να ΣΑΣ αποθάρρυνε να το διαβάσετε. Γι’ αυτό κι ΕΓΩ πολύ συνοπτικά θα αναφέρω τους τόπους που (ξανα)επισκεφτήκαμε και επιφυλάσσομαι για περαιτέρω λεπτομέρειες λίαν συντόμως.
Να σημειώσω μόνο ότι στο συγκρότημα των εξοχικών κατοικιών όπου μείναμε όλως τυχαίως συναντηθήκαμε [μετά από χρόνια] με τον (παλιό)φιλο από τα μαθητικά χρόνια Αντρέα και την οικογένεια. Περάσαμε μάλιστα και αρκετό χρόνο μαζί [σε εκδρομικές εξορμήσεις, για φαγητό, σε συζητήσεις τόσο πολιτικές όσο και περί της ΟΜΟΝΟΙΑΣ – για την τελευταία τα είπα στην προηγούμενη ανάρτηση ΜΟΥ - για τάβλι]...

Με την οικογένεια λοιπόν του φίλου Αντρέα περπατήσαμε στα Καληδόνια [από τα πάνω μέχρι τον Καταρράκτη κι απ’ εκεί προς τα κάτω μέχρι το τέρμα] και πήγαμε και στον Καταρράκτη του Μυλλομέρη. Από την άλλη[δηλ. από μόνοι ΜΑΣ] (ξανα)πήγαμε στο Γιοφύρι του Τζιελεφού κι απ’ εκεί διαβήκαμε για πρώτη φορά [με αυτοκίνητο] την Κοιλάδα του Ποταμού Πλατύ [για να καταλήξουμε στο Μυλικούρι - για να πιούμε καφέ σ' ένα καφενεδακι εκεί στην πλατεία με τα πλατάνια που ΜΑΣ έφτιαξε μια μοναχική Σριλανκέζα!]. Τούτη η διαδρομή ήταν πρωτόγνωρη για ‘ΜΑΣ - όπως ξανάπα [και πιο πάνω] όλο και κάτι νέο για να ανακαλύψουμε στον τόπο μας, έστω κι αν παινευόμαστε ότι τον ξέρουμε απ’ όξω τζι’ ανακατωτά. [Πέραν από την Κοιλάδα του Πλατύ, ανακαλύψαμε ότι ο συνηθισμένος καφές σε καφενείο στες Πλάτρες κόστιζε ενάμιση ευρώ, ενώ στο χωριό μόλις 60 ευρωσέντ!] Η διαδρομή, λοιπόν και η θέα στην Κοιλάδα του Πλατύ είναι εξαιρετικές. Ταξιδεύεις [ή αν θες περιπατείς] σε χωματόδρομο που παει παράλληλα με την κοίτη του ποταμού. Το τοπίο είναι θαυμάσιο. Το ποταμάκι έτρεχε και η βλάστηση ήταν πυκνή – με πλατάνια, λεύκες [καβάτζια] και πολλά φτερίτζια!
Να αναφέρω επίσης ότι πέραν από το ματς της ΟΜΟΝΟΙΑΣ με την Σάλτζμπουργκ [όπου ΜΑΣ εκάμαν ποξυλλίκκιν], ΕΜΕΙΣ παρακολουθήσαμε και μιαν ωραία κωμική θεατρική παράσταση στο Βουνί – το έργο του Αντρέα Κουκκίδη “Οι όρνιθες τ’ Αριστοφάνη” από το Θέατρο “Διόνυσος” ...

Οφείλω να ότι οι μέρες εκεί στο Τρόοδος πέρασαν όμορφα και ευχάριστα [παρ’ ότι τες πρώτες δύο η ζεστή ήταν κι αφόρητη κι ανυπόφορη κι εκεί!] ... ΕΜΕΙΣ έχουμε ήδη [εδώ και μέρες] επιστρέψει στη βάση ΜΑΣ. Οι διακοπές όμως συνεχίζονται με εξόδους παραλιακώς [κυρίως στην αγαπημένη μακρονήσια παραλία], είτε νωρίς τα πρωινά, είτε αργά τ’ απογεύματα, έτσι για πιο πολλή άνεση [κι όταν η ζέστη είναι πλέον υποφερτή, αλλά και πιο λίγος ο κόσμος στην παραλία – και εντός και εκτός νερού]. Πολυσύχναστη, κοσμοπολίτικη και βασικά οικογενειακή η παραλία του Μακρονήσου, μαζεύει πολύ κόσμο από την περιοχή αλλά και ξένους [και Λευκωσιάτες αλλά και τουρίστες]. Όμως τα τελευταία χρόνια παρατήρησα πως έχουν σχεδόν εκλείψει [απ’ εκεί] οι άξιες θέασης φάσεις και καταστάσεις [όπως ας πούμεν οι “τιτσιροβύζες” – πλην καμιάς ψηλομύτας ρωσσίδας, που μπορεί να κείται ή να περιπατεί τζιει δα], αλλά δεν μπορεί να τα ‘χουμε όλα!

[Το πρώτο δεκαήμερο τ’ Αυγούστου καταφέραμε και διοργανώσαμε και μια οικογενειακή σύναξη εκεί στο χωριό. Ά(να)ψαμε τζιαι τον φούρνο στην αυλή και κατα το βραδάκι βρεθήκαμε τελικά, κάτω που την συκαμιά καμιά 30ρια νοματαίοι [η μάνα, αδέλφια, γαμπροί, νύφες, παιδιά, εγγόνια και δισέγγονα] ...

Στις σκέψεις ΜΑΣ [ως οικογένεια] ήταν κι ένα ταξίδι [εξόρμηση] σε συγκεκριμένο ελληνικό νησί, κάτι όμως που είναι υπό την αίρεση του οικονομικού. [Έχει περάσει πλέον η εποχή των “παχέων αγελάδων” κι όλα πρέπει μνα μελετώνται, να υπολογίζονται και να προγραμματίζονται με φειδώ]. Όμως μια αναπάντεχη εισροή πόρων [χρημάτων] στο οικογενειακό βαλάντιο βοήθησε να πάρουμε ανάσα και να βάλουμε στο δρόμο της υλοποίησης και το συγκεκριμένο ταξίδι. Πιο πολλά σε επόμενη ανάρτηση μου, όταν θα ‘χουμε επιστρέψει στην έδρα ΜΑΣ πλήρεις από νέες εμπειρίες, γνωριμίες και γνώσεις. Καλά να περνάτε!

Anef_Oriwn
12-15 Αυγούστου 2010