Ανάρτηση 73/2009 [διεθνοπολιτική, φρικτή κι απάνθρωπη, αλλά και ιστορική] – Εκλογές, δημοψηφίσματα, λιθοβολισμοί και ψηφίδες αιματηρές από την Ιστορία

{Σήμερα αποφασίσαμε να ξεφύγουμε έστω και για λίγο από τα του σπιτιού μας [δηλ. τα της Κύπρου] το χαβά, για ν’ ασχοληθούμε ακροθιγώς μεν αλλά επί της ουσίας δε] αλλά και ενημερωτικά με μερικά γεγονότα και συμβάντα από αλλά μέρη και γειτονιές του κόσμου ετούτου – πολιτικά κυρίως, αλλά και ιστορικά [δύο αιματηρές επετείους] όπως και μ’ ένα γεγονός που μου ανάγειρε τα στομάχια και μ’ έκανε άνω κάτω: τον λιθοβολισμό μέχρι θανάτου μιας νέας γυναίκας στην Σομαλία...
Δυστυχώς συμβαίνουν και τέτοια στον πλανήτη Γη – σ’ αυτόν τον ντουνιά τον αγγελικά και θεϊκά πλασμένο. Μόνο αν ξεφύγουμε από τον μικρόκοσμο μας [και ξεπεράσουμε το σύνδρομο μας ότι η Κύπρος είναι ο ομφαλός της Γης] θα μπορέσουμε να τα αξιολογήσουμε και να δούμε στις πραγματικές του διαστάσεις το μέγεθος της οπισθοδρόμησης [οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, πνευματικής] που υπάρχει στον κόσμο και μάλιστα λίγο πιο κάτω ...}

***************
Πάμε λοιπόν:

1. Το Δημοψήφισμα για τους μιναρέδες στην Ελβετία:

Την περασμένη Κυριακή 29 του Νοέμβρη έγινε στην Ελβετία [χώρα υποτίθεται ουδέτερη και ανεκτική στην διαφορετικότητα] δημοψήφισμα για να αποφανθεί ο κόσμος, [δηλ. οι Ελβετοί] και να εγκρίνει ή όχι την ανέγερση ιερών χώρων για τους μουσουλμάνους, κυρίως τούρκους [δηλ. τζαμιών και μιναρέδων] ... Τελικά όμως [κι ως ανακοινώθηκε] το 57% των Ευρωπαίων Ελβετών ψηφίσαν ΚΑΤΑ της ανέγερσης τέτοιων χώρων ...
Ως φαίνεται δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση η ανάπτυξη και διαμόρφωση κουλτούρας αποδοχής ή έστω ανοχής της διαφορετικότητας [ότι και να ‘ναι αυτή], σ’ ένα περιβάλλον [τόπο] που το(ν) θεωρούμε ΔΙΚΟ ΜΑΣ και που λίγο - πολύ αφομοιώσαμε [ή εγκληματιστήκαμε με) τον λειτουργεί [τον θεωρουμε πλεον ΔΙΚΟ ΜΑΣ και δνε ΤΟΝ αμφισβητουμε] ...

Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον θα ακούγαμε σίγουρα τις απόψεις του “Ελβετού” φίλου και συν-blogger Aceras για το θέμα [αν περάσει απ’ εδώ και έχει χρόνο να μας διαβάσει και να μας σχολιάσει] ...
Να σημειώσω ότι στις δύο τελευταίες αναρτήσεις του στο Blog του [links: http://acerasanthropophorum.blogspot.com/2009/12/blog-post.html και http://acerasanthropophorum.blogspot.com/2009/12/blog-post_04.html] ασχολήθηκε μ’ ένα άλλο (παρα)θρησκευτικό θέμα – τους σταυρούς και την ποικιλία τους [μεταφορικά ίσως και με το φορτίο που σηκώνει ο καθένας μας κουβαλώντας το δικό του σταυρό]. Λέτε αλλού να το παει ή κάτι άλλο να θέλει να πει ο ...ποιητής;

Ενδιαφέρουσες πάντως απόψεις για το θέμα [και κατα της ανέγερσης μιναρέδων] εκφράζει και καταθέτει κι ο Σενέρ Λεβέντ στο χτεσινό του άρθρο στον “Πολίτη” [link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=913319&-V=columns]
Στο άρθρο του, ο τουρκοκύπριος δημοσιογράφος βασικά επικρίνει τις αρνητικές αντιδράσεις τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων [του Νταβούτογλου, του Μπαγίς, του Ερντογάν] για το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ...

Λέει όμως και τα εξής πολύ ενδιαφέροντα [που εγείρουν και συζητήσεις]:
“Αν ήμουν στην Ελβετία θα αντιτασσόμουν και εγώ στην ανέγερση μιναρέδων. Αλλά αν μου έλεγαν να γκρεμίσουμε τους μιναρέδες στην Κωνσταντινούπολη ή το Κάιρο, θα αντιτασσόμουν και σε αυτό. Κάθε πόλη έχει το δικό της πνεύμα. Όπως το πνεύμα του ανθρώπου [...] Δεν μπορείτε να φτιάξετε μιναρέδες στην Αγία Πετρούπολη που δεν δέχτηκε ποτέ να εισχωρήσει μέσα στην πόλη της το σύγχρονο στοιχείο και δεν πείραξε καθόλου τον ιστορικό της διάκοσμο. Ούτε και στη Μόσχα μπορείτε να φτιάξετε μιναρέδες. Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε, αλλά στη Μόσχα γκρέμισαν όλα εκείνα τα κτήρια από γυαλί και μπετόν, που είχαν μετατρέψει σε παλιάτσο το πνεύμα της αρχαίας δομής της πόλης. Τα γκρέμισαν παρά το γεγονός ότι στέκονταν ακόμη γερά στο κέντρο της πόλης. Τα ισοπέδωσαν όλα. Για να καθαρίσουν το πνεύμα της πόλης από τους λεκέδες. Μήπως μπορείτε να κτίσετε μιναρέδες στη Βενετία; Δεν μπορείτε. Δεν είναι θέμα μουσουλμανισμού και χριστιανισμού αυτό. Πώς μπορεί να εγκρίνει ένας νοήμων άνθρωπος την προσβολή και το βιασμό τού πνεύματος μιας πόλης έχοντας τη θρησκεία ως ασπίδα;”

Αλλά, αγαπητέ Σύντροφε Σενέρ Λεβέντ, το ζήτημα ΔΕΝ είναι [κατα την ταπεινή μου γνώμη] ΜΟΝΟ, αρχιτεκτονικό, χωροταξικό, πολιτιστικό ή περιβαλλοντολογικό [ή να έχει να κάνει με κάποιο «πνεύμα»]. Και σίγουρα οι τούρκοι ηγέτες [με τις επικρίσεις του για το αρνητικό αποτέλεσμα και τις κατηγορίες τους για τους Ελβετούς] μιλούν και λειτουργούν και υποκριτικά και μονόπλευρα και διπλοπρόσωπα ... Όμως υποθέτω, ότι ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ είπε ότι θα πανε [οι μουσουλμάνοι] να κτίσουν ένα μιναρέ σ’ ένα ιστορικό κέντρο μιας πόλης, ή σε μια ιστορική και παραδοσιακή [διατηρητέα] πόλη, γειτονιά ή περιοχή, που θα της αλλοιώσει το δομημένο ή/και το φυσικό περιβάλλον ... Αναλόγως κάποιοι (ελληνο)κύπριοι ΔΕΝ αντιδρούμε [αρνητικά] στην περίπτωση ανέγερσης ελληνορθόδοξων ναών [εκκλησιών] στην παλιά Λευκωσία ή στον Δημόσιο Κήπο Πάφου;

***************
2. Εκλογές στην Λατινική* Αμερική:
[*σημ.: Πολύς κόσμος - κάτοικοι της “Λατινικής” Αμερικής - ΔΕΝ αποδέχεται αυτόν τον όρο γιατί τον θεωρεί αποικιοκρατικό ... Γι’ αυτό και προτιμά τον όρο Νότια Αμερική].

i. Ουρουγουάη:

Ένας πρώην αντάρτης του ενόπλου κινήματος των “Τουπαμάρος”, ο * Χοσέ «Πέπε» Μουχίκα κατόρθωσε να κερδίσει τον αντίπαλό του Λουίς Αλμπέρτο Λακάγιε, υποψήφιο του κόμματος των Μπλάνκος και να εκλεγεί [την περασμένη Κυριακή] πρόεδρος της Ουρουγουάης με ποσοστό 53% των ψήφων. Ο Χοσέ Μουχίκα, υποψήφιος του κυβερνώντος συνασπισμού της Αριστεράς “Frente Αmplio” (“Ευρύ Μέτωπο”), ο οποίος είχε κερδίσει και στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών τον προηγούμενο μήνα, θα διαδεχθεί τον Ταμπαρέ Βάσκες, τον πρώτο αριστερό και εξαιρετικά δημοφιλή πρόεδρο της χώρας, ο οποίος δεν είχε το δικαίωμα να είναι ξανά υποψήφιος. Παρ΄ όλο που ο 74χρονος νέος πρόεδρος υπήρξε ιδρυτικό μέλος των ανταρτών πόλης “Τουπαμάρος” που έδρασαν κατά τις δεκαετίες 1960 και 1970 και φυλακίστηκε σχεδόν επί 15 χρόνια για την επαναστατική του δράση, δηλώνει ότι θα συνεχίσει τη μεταρρυθμιστική πολιτική τού απερχόμενου προέδρου …
Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ουρουγουάη, το 1973, ο Μουχίκα, ο οποίος βρισκόταν ήδη έναν χρόνο στη φυλακή κατηγορούμενος για τη δολοφονία ενός αστυνομικού, βασανίστηκε και εκτός από την απομόνωση πέρασε δύο χρόνια στον πάτο ενός πηγαδιού. Όπως έχει αποκαλύψει, ενόσω ήταν στη φυλακή συνειδητοποίησε ότι η ένοπλη επανάσταση δεν μπορεί να επιφέρει κοινωνικές αλλαγές διαρκείας. Αποφυλακίστηκε μόλις το 1985, όταν αποκαταστάθηκε η δημοκρατία και δόθηκε αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους. Έκτοτε εργάστηκε συστηματικά για να μετατρέψει τους “Τουπαμάρος” στο νόμιμο πολιτικό κίνημα που δίνει ώθηση στο Ευρύ Μέτωπο. Υπήρξε επί χρόνια γερουσιαστής και το 2005 διορίστηκε υπουργός Γεωργίας.
[*σημ.: Το επαναστατικό απελευθερωτικό κίνημα των “Τουπαμάρος”, [που πήρε το όνομα του από τον Τουπάκ Αμάρου, που ήταν Περουβιανός εθνικός επαναστάτης, ηγέτης του μεγάλου ξεσηκωμού των αυτοχθόνων Ίνκας κατα το έτος 1780 ενάντια στις Ισπανούς κατακτητές], δημιουργήθηκε και ανδρώθηκε το 1962 μέσα στους κόλπους του Ουρουγουανού συνδικαλιστικού κινήματος και των κομμάτων της αριστεράς. Αργότερα αποσχίστηκε από αυτή γιατί πίστευε πως η κατάκτηση της εξουσίας με ειρηνικά μέσα είναι αδύνατη και πως ο ένοπλος και μαζικός αγώνας είναι ο μόνος τρόπος ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης. Οι “Τουπαμάρος” θεωρούσαν πως το αντάρτικο ως στρατηγικό πολιτικό εργαλείο μέσω της ένοπλης πάλης θα κέρδιζε τις μάζες , θα τις πολιτικοποιούσε και θα τις κινητοποιούσε ανατρέποντας το άνισο ισοζύγιο δυνάμεων ανάμεσα στις επαναστατικές δυνάμεις και τις δυνάμεις που εκπροσωπούσε η πολιτικοοικονομική ολιγαρχία].

Περισσότερα [για τους “Τουπαμάρος”] μπορείτε να διαβάσετε και να μάθετε πατώντας εδώ στο link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=257&-V=fakeloiarticles και ακόμα πιο πολλά από το βιβλίο “Τουπαμάρος - Ημερολόγιο φυλακής”, των Νιάτο Ουιδόμπρο και Μαουρίσιο Ροσενκέφ, εκδόσεις “Κουκίδα” [και μετάφραση Δημήτρη Κουφοντίνα – μην τρομάζετε, βιβλίο είναι] ...

ii. Ονδούρα:
Εκλογές όμως έγιναν την περασμένη Κυριακή και σε μια άλλη “λατινοαμερικάνική” χώρα, την Ονδούρα [που βρίσκεται στην Κεντρική Αμερική] ... Οι εκλογές όμως αυτές χαρακτηρίστηκαν [από το “Μέτωπο ενάντια στο πραξικόπημα” που κάλεσε τον κόσμο σε αποχή] ως “εκλογές βίας και νοθείας”, το ποσοστό αποχής λέγεται ότι κυμάνθηκε γύρω στο 65% με 70% ...

Το Μέτωπο ενάντια στο Πραξικόπημα [που συστάθηκε μετά την ανατροπή του Προεδρου Μανουέλ Σαλάγια τον περασμένο Ιούνιο] όσο και ο ανατραπεις πρόεδρος, τονίζουν ότι οι εκλογές είναι άκυρες και ότι δεν ισχύει η παράνομη εκλογή του υποψηφίου της δεξιάς αντιπολίτευσης, Πορφίριο Λόμπο. [Να σημειωσω ότι από τον περασμένο Ιούνιο συνεχίζονται μαζικές διαδηλώσεις στην Ονδούρα υπέρ του Σελάγια, ενώ ο ίδιος προσπάθησε να επιστρέψει στην χώρα και να αναλάβει τα καθήκοντα του αλλά χωρίς επιτυχία] ...

Οι ΗΠΑ [και κάποιες φιλο-αμερικανικές κυβερνήσεις [ όπως το Ισραήλ, η Κολομβία, η Κόστα Ρίκα, η Πολωνία, η Τσεχία] ]αναγνώρισαν τη διαδικασία, αψηφώντας τις καταγγελίες οργανώσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και τις κυβερνήσεις των περισσότερων χωρών της Λατινικής Αμερικής [κυρίως οι αριστερές κι αριστερίζουσες κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής – Βενεζουέλα, Βολιβία, Βραζιλία, Κούβα, Εκουατόρ, Ελ Σαλβαντόρ] που τις θεωρούν ως μη γενόμενες. Οι εν λόγω χώρες υπογραμμίζουν ότι πίσω από το πραξικόπημα βρίσκονται οι ΗΠΑ που στηρίζουν έμμεσα τη ντόπια ολιγαρχία ενάντια στις προοδευτικές αλλαγές που συντελούνται στην περιοχή. Η Ουάσινγκτον υιοθετώντας μια προσεκτική στάση ανέφερε παράλληλα ότι οι εκλογές-παρωδία ήταν «μόνο ένα βήμα» στις προσπάθειες για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» στη χώρα! Το ερώτημα για τους περισσότερους αναλυτές είναι τι θα συμβεί μετά τον Ιανουάριο, όταν θα αναλάβει παράνομα καθήκοντα ο Λόμπο - εάν δηλαδή θα συνεχιστεί ή θα αρθεί ο οικονομικός αποκλεισμός που επιβλήθηκε μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα.

Τελικά η χώρα κατέληξε σήμερα να έχει τρεις Προέδρους – τον ανατραπέντα Σελάγια, τον υπηρεσιακό των πραξικοπηματιών, Πρόεδρο του Κογκρέσου Ρομπέρτο Μισελέτι και τον νεοεκλεγέντα στις εκλογές παρωδία Λόμπο ...

Α, ρε έρμη Αμερική του Νότου, τι έχεις να τραβήξεις ακόμα [από την Αμερική του Βορρά]!

Σημ.: Για το πραξικόπημα στην Ονδούρα αναφέρθηκα [ακροθιγώς, αλλά με την προοπτική να επανέλθω] και στην ανάρτηση μου με αρ. 34/2009 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/07/342009-howard-zinn-all-dogs-one.html], ενώ για τις εκλογές στο [γειτονικό με την Ονδούρα], Ελ Σαλβαντόρ και την εκεί νίκη του Αριστερού υποψήφιου [του Μέτωπου “Φαραμπούντο Μαρτί”], μίλησα στην ανάρτηση μου με αρ. 8/2009 [link: http://aneforiwn.blogspot.com/2009/03/82009.html].

***************
3. Λιθοβολισμός γυναίκας μέχρι θανάτου στην Σομαλία:

Διαβάζω από την τελευταία σελίδα της ελληνικής εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” [με ένα συνεχές σφίξιμο στο στομάχι και με μια τάση για αδιαθεσία]:

“Άγριος κόσμος...”
(του Χρήστου Μιχαηλίδη, από την στήλη “Το αναγνωστικό της τελευταίας σελίδας”, σελ.64 – link: http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=23/11/2009&s=to-anagnwstiko-ths-teleytaias-selidas]:
[Οι επιχρωματώσεις είναι δικές μου] ...

“ΣΤΗ ΣΟΜΑΛΙΑ, στη μικρή πόλη Ουατζίντ, περίπου 400 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας Μογκαντίσου, μία νεαρή γυναίκα, 20 μόλις ετών, λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου από ομάδα φανατικών ισλαμιστών, επειδή διατηρούσε εξωσυζυγικές σχέσεις με 29χρονο άνδρα.
Η 20χρονη κοπέλα ήταν χωρισμένη, αλλά το έγκλημά της, κατά τον ισλαμικό νόμο Σαρία, ήταν ότι, όπως είπε και ο δικαστής που την καταδίκασε σε θάνατο, «αμάρτησε με άνδρα χωρίς να είναι παντρεμένη μαζί του».
Η ΘΑΝΑΤΙΚΗ της ποινή εκτελέστηκε την περασμένη Τρίτη με τον πλέον φρικαλέο τρόπο και μάλιστα, ενώπιον πλήθους περίπου 200 ατόμων που, ακόμα και όταν ξεψυχούσε η κοπέλα, την αποδοκίμαζαν και την έβριζαν. Όπως δήλωσαν στο BBC World αυτόπτες μάρτυρες, τη μετέφεραν σε ανοιχτό χώρο, στο κέντρο της πόλης, όπου αφού άνοιξαν έναν λάκκο και την έθαψαν εκεί ως τη μέση, άρχισαν να τη λιθοβολούν με μανία. Ο άνδρας με τον οποίο είχε σχέσεις τιμωρήθηκε με 100 ραβδισμούς.
Η ΙΣΛΑΜΙΚΗ ομάδα που ανέλαβε την εκτέλεσή της ακούει στο όνομα Αλ-Σαχάμπ. Ελέγχει πολλές περιοχές στη νότια Σομαλία, όπου έχει επιβάλει αυστηρή εφαρμογή του ισλαμικού νόμου. Πριν από 1 μήνα περίπου, ένας άνδρας λιθοβολήθηκε μέχρι θανάτου (και αυτός γιατί ήταν παντρεμένος και είχε εξωσυζυγική σχέση), δημόσια, στο λιμάνι του Μογκαντίσου. Στην έγκυο φιλενάδα του δόθηκε χάρη μέχρις ότου γεννήσει το παιδί της. Θα θανατωθεί και αυτή με λιθοβολισμό, περίπου μία εβδομάδα μετά τη γέννα. Πρόεδρος της χώρας από τον περασμένο Ιανουάριο είναι ο σεΐχης Σαρίφ Σεΐχ Αχμέτ. Θεωρείται συντηρητικός ισλαμιστής. Λέει ότι επιθυμεί και αυτός την εφαρμογή του νόμου Σαρία, «αλλά όχι με τόση αυστηρότητα». Η χώρα δεν έχει κανονική, εκλεγμένη και λειτουργική κυβέρνηση εδώ και 18 χρόνια!”

Σχόλιο:
Εγώ τι άλλο να προσθέσω και να πω! Απλώς θα επαναλάβω ότι το στομάχι μου εξακολουθεί να είναι άνω κάτω και η ψυχή μου μαύρη!

***************
4. Δυο ματωμένες επέτειοι – σύντομη αναφορά προς τιμή των νεκρών:

Προχτές Πέμπτη 3 του Δεκέμβρη τα “Σαν Σήμερα”, εφημερίων και ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών θα ανάφεραν και τες πιο κάτω ματωμένες επετείους [δείγματα της βαρβαρότητας του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού]:
i. 3 του Δεκέμβρη του 1944, Αθήνα [Ελλάδα] - Ένοπλη αγγλική επέμβαση που σκόρπισε το αίμα εκατοντάδων Ελλήνων στους δρόμους της Αθήνας [τα γνωστά Δεκεμβριανά]...
ii. 3 του Δεκέμβρη του 1984, Μποπάλ [Ινδία] - Δηλητηριώδες αέριο από εργοστάσιο αμερικάνικης πολυεθνικής εταιρείας κατακαίει χιλιάδες Ινδούς στο βωμό του κέρδους ... [Πιο πολλά μπορείτε να διαβάσετε στο Blog του Lexi_Penitas – link: http://pousounefkopoupaeis.blogspot.com/2009/12/blog-post.html]

Αυτά [τα καθόλου ευχάριστα] και για σήμερα ...

Anef_Oriwn
4-5/12/2009

***************
5. Προσθήκη 8/12/2009 [κι άλλες εκλογές]:

Εκλογές έγιναν [την περασμένη Κυριακή, 6 του μηνός] και σε μια άλλη χώρα της Αμερικής του Νότου, την Βολιβία, όπου πανηγυρικά [με ποσοστό περάν του 60%] επανεκλέγηκε ο νυν [Αριστερός] Πρόεδρος Έβο Μοράλες ...
Γράφει [για το θέμα] ο σημερινός “Πολίτης”, σελ. 10 [link: http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=914102&-V=articles&-p].

Ανανέωση εντολής από το λαό
Επανεκλογή Μοράλες

“Το κόμμα του Βολιβιανού προέδρου Έβο Μοράλες, ο οποίος φέρεται να έχει επανεκλεγεί από τον πρώτο γύρο με συντριπτικό ποσοστό 61-63,2%, κατά πάσα πιθανότητα εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, γεγονός που θα του επιτρέψει να κυβερνήσει απερίσπαστα και να τροποποιήσει το Σύνταγμα, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις έξω από τις κάλπες. Σύμφωνα με τη δημοσκόπηση της εταιρείας Mori για λογαριασμό του δικτύου Unitel, το Κίνημα προς τον Σοσιαλισμό (MAS) του Μοράλες εξασφαλίζει τις 25 από τις 36 έδρες στη Γερουσία, πετυχαίνοντας την απόλυτη πλειοψηφία των δύο τρίτων. Για την εταιρεία Ipsos και το δίκτυο ΑΤΒ, το MAS εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία, αλλά με 24 έδρες, έναντι 11 του δεξιού Κόμματος Σχέδιο Προόδου για τη Βολιβία του Μάνφρεντ Ρέγιες Βίγια. Καθώς το MAS ήδη είχε την απόλυτη πλειοψηφία στην Κάτω Βουλή από το 2005, το διακύβευμα των εκλογών ήταν η Γερουσία, την οποία επί μία 4ετία ήλεγχε η δεξιά αντιπολίτευση και η οποία αποτελούσε το αντίπαλο δέος της εξουσίας.”

Και σίγουρα έπεται συνέχεια κι αλλού!

Anef_Oriwn
Τρίτη 8/12/2009