Ανάρτηση 6/2009 (κυπρο-ιστοριογραφική ) – Τα “λατζιηνάρκα”* του εθνικισμού και μερικά αιρετικά και αντεθνικά ερωτήματα για την Κυπριακή Ιστορία.

Οι συζητήσεις, οι αντιπαραθέσεις και οι καυγάδες για την Ιστορία (και την αναθεώρηση, επανεξέταση, αποκατάσταση, αποσαφήνιση, αλλαγή, διαστρέβλωση, παραχάραξη της – διαλέγετε και παίρνεται) καλά κρατούν!

Τα γνωστά πλέον “λατζιηνάρκα”* του εθνικισμού (ενός υπέρμετρου κι ακραίου “ελληναραδικου” εθνικισμού που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το σοβινισμό και το ρατσισμό), μόνο για λίγες ώρες ξαποσταίνουν και ξανά προς τις φωνασκίες και τους αφορισμούς τραβούν!

Η δυσανάλογη σε σχέση με το εκτόπισμα τους προβολή τους από τα ΜουΜουΕ, αποτελεί πράξη εξάσκηση πνευματικής τρομοκρατίας σε όποιον εκφραστεί ή κινηθεί εκτός των δικών τους κατεστημένων πλαισίων. Παράλληλα, μ’ αυτό τον τρόπο προσπαθούν να εφαρμόσουν και πολιτική προληπτικών κτυπημάτων ενάντια στις ανύπαρκτες ακόμα αλλαγές στην Ιστορία σε μια προσπάθεια τους για διατήρηση της κατεστημένης και επιβεβλημένης συντηρητικής ιστορικής γνώσης που τους βοηθά να επιτυγχάνουν τους πολιτικούς κι άλλους στόχους τους.

Οι αντιδράσεις (με τον άλφα ή ωμέγα τρόπο) των διαφόρων αυτόκλητων υπερασπιστών της “δοκιμαζόμενης” ελληνικότητας μας δεν θα εκλείψουν ποτέ αλλά ούτε και θα κοπάσουν έτσι εύκολα ή σύντομα. Αντίθετα προβλέπω ότι θα ενταθούν όταν πλέον η (διορισθείσα) Επιτροπή για τα αναλυτικά προγράμματα για το μάθημα της Ιστορίας θα κάμει τις εισηγήσεις της. [Ε, ρε τι έχει να γίνει τότε ... Αν μάλιστα λάβουμε υπ’ όψη τη σύνθεση της Επιτροπής αυτής, διερωτούμαι πως και δεν άρχισαν ακόμα τα όργανα. Κι εξηγούμαι: Ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Κύπρου Μιχάλης Μιχαήλ είχε υποστηρίξει (επώνυμα) τον Πρόεδρο Χριστόφια στις προεδρικές εκλογές, ο ελλαδίτης Καθηγητής Γιώργος Μαργαρίτης πρόσκειται στην Αριστερά και στις τελευταίες εκλογές στην Ελλάδα υποστήριξε το ΚΚΕ, ενώ ο έτερος Έλληνας Καθηγητής Ευάνθης Χατζηβασιλείου στο βιβλίο “Στρατηγικές του Κυπριακού: Η δεκαετία του 1950” (εκδόσεις Πατάκη 2005) λαλεί μας ότι “... στη λειτουργία του ένοπλου αγώνα ως μοχλού πίεσης μπορούν ταυτόχρονα να εντοπιστούν μια αδυναμία του και το όριο της χρησιμότητας του ...” - τα οποία φυσικά και αναλύει με κριτικό πνεύμα για την ΕΟΚΑ! Αδυναμία εννοεί την παραγνώριση ή/και υποτίμηση των αντιδράσεων του τουρκοκυπριακού παράγοντα].

Φυσικά δεν είναι και εύκολο όταν κάποιοι για χρόνια (από καταβολής αυτού του κράτους αλλά και προγενέστερα ακόμα) έκοβαν κι έραβαν για το τι εστί Ιστορία και τι πρέπει να διδάσκεται στα σκολειά, να αποποιηθούν αυτών των “κεκτημένων” ρόλων που τους έδιναν ΚΑΙ τη ευκαιρία για να αποκομίσουν ποικίλα οφέλη (αυτοπροβολή, οικονομικά, πολιτικά). Γι’ αυτό και η σύγκρουση (για να επιτευχθεί ουσιαστική αλλαγή) είναι αναπόφευκτη! Πάντοτε, για να νικήσει το ΝΕΟ πρέπει να ύπαρξει σύγκρουση του με το ΠΑΛΙΟ γιατί δυστυχώς τα ΠΑΛΙΟ ΔΕΝ παραδίνεται αμαχητί! Και οι φωνασκούντες κι αντιδρούντες βλέποντας ότι έχουν χάσει τα ερείσματα τους στην εκτελεστική εξουσία (λόγου χάριν στο Υπουργείο Παιδείας) έχουν αναδιπλωθεί ανωμάλως και επιτίθενται κατά παντός υπόπτως κινουμένου στα ιστορικά τους τταράφια!

Πέραν των πιο πάνω γενικών διαπιστώσεων (και χωρίς να επιδιώκω να διεκδικήσω δάφνες και φωτοστέφανα ειδήμονα – δεν είμαι ιστορικός, ούτε και προσπαθώ να τον παίξω, κανεί μας ο Κουλίας, ο Αρχιεπίσκοπος του 8% τζι’ ο Λάζαρος ο Μαύρος), θα ήθελα να επισημάνω και να σταθώ για λίγο στα βασικά ζητήματα της Κυπριακής Ιστορίας που προκαλούν τριβές και εντάσεις και που χρήζουν τουλάχιστον επανεξέτασης ή/και αποσαφήνισης (κατά την γνώμη όλων εμάς που σκεφτόμαστε και διαλογιζόμαστε – όπως μας κατηγορούν – αντεθνικά και αντιπατριωτικά, παραβιάζοντας έτσι τα ιερά και τα όσια της φυλής και του έθνους - όπως κάποιοι λαλούν). Τα ερωτήματα πολλά, θα περιοριστώ όμως σε ΜΟΝΟ 12, ίσως τα πιο δύσκολα και αιρετικά. Πάντως αποκλειστικά και μόνο η υποβολή τους θεωρείται πράξη βέβηλη και ιερόσυλη που προκαλεί άμεσα αναταράξεις:

1. Ποιος ήταν ο ρόλος και η συμβολή των άλλων αρχαίων πολιτισμών (πέραν του ελληνικού - όπως ο φοινικικός, ο περσικός, ο αιγυπτιακός, ο ρωμαϊκός) στη διαμόρφωση του κυπριακού πολιτισμού και της Ιστορίας της Κύπρου και του κόσμου που κατοικεί στον τόπο τούτο;

2. Η ενσωμάτωση της Κύπρου στο Βυζάντιο (τη μετεξελιχθείσα Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία) μπορεί να θεωρηθεί ως κάτι το φυσιολογικό για τον ντόπιο πληθυσμό με βάση τις πολιτισμικές και φυλετικές του καταβολές ή αποτελούσε πράξη κατάκτησης και κατοχής του τόπου από μια άλλη (ξένη) αυτοκρατορία;

3. Ποιος ήταν ο ρόλος της Εκκλησίας της Κύπρου κατά την τουρκοκρατία; Πέραν από τη διαφύλαξη της ορθόδοξης πίστης των υποδούλων χριστιανών, έχαιρε πράγματι και ποικίλων προνομίων παραχωρημένων με φιρμάνια από τον Σουλτάνο; Εκτελούσε (ναι ή ου) και χρέη φοροεισπράκτορα για λογαριασμό της οθωμανικής εξουσίας;

4. Η ντόπια αστική τάξη είχε εμπορικές δοσοληψίες και συναλλαγές με τους εγγλέζους αποικιοκράτες, είχε αναπτύξει φιλοαγγλικά αισθήματα και οι πολιτικοί φορείς της (οι παρατάξεις της Δεξιάς) δεν ευνοούσαν την ανάπτυξη αντιαποικιακού κινήματος;

5. Ο αγώνας του 1955-59 έπρεπε να γίνει ή όχι; Ανεξάρτητα από τον ευγενή του σκοπό και τις ηρωικές θυσίες πολλών αγωνιστών, πόσο δίχασε τον κυπριακό λαό ακόμα και μετά τη λήξη του (π.χ. με τις πολιτικές δολοφονίες αριστερών);

6. Ο Μακάριος, πόσο μεγάλη προσωπικότητα ήταν τελικά και πόσο μπορεί να παραμένει στο απυρόβλητο; Ποιες οι ευθύνες του για τα γεγονότα του 1963-64 καθώς και για την αδυναμία του κράτους να αντιμετωπίσει την παρανομία και το πραξικόπημα;

7. Ο Γρίβας τελικά ήταν ένας ήρωας ή ένας αχάπαρος από πολιτική, ξεροκέφαλος στρατιωτικός και εμπαθής αντικομουνιστής; Μπορούμε να διαχωρίσουμε τον Γρίβα της ΕΟΚΑ Α' από το Γρίβα της ΕΟΚΑ Β΄; Αξίζει τελικά να τον τιμούν κάποιοι σήμερα;

8. Τα κόμματα της Δεξιάς τότε (Γιωρκάτζης-Παπαδόπουλος και άλλοι) είχαν σχέσεις και ποιες ήταν αυτές με ξένες δυνάμεις; Έπαιρναν χρήματα στο πλαίσιο των χρηματοδοτήσεων της Δύσης για αντικομουνιστικό αγώνα; Χρηματοδοτούσαν παρακρατικές οργανώσεις εν γνώσει του Μακαρίου, οι οποίες διέπρατταν δολοφονίες και Ε/Κ διαφωνούντων;

9. Ποιος ο ρόλος των παρακρατικών ελληνοκυπριακών οργανώσεων (που δημιουργήθηκαν αμέσως μετά την ανεξαρτησία) στα γεγονότα του 1963-64 και στις δολοφονίες αμάχων τουρκοκυπρίων;

10. Πώς δικαιολογείται η στήριξη της πολιτικής της Ένωσης από το ΑΚΕΛ, σε μια εποχή μάλιστα που η Ελλάδα κυβερνούταν από αντικομμουνιστικές κυβερνήσεις και με τους αριστερούς στις φυλακές και τις εξορίες; Γιατί συνέχισε να υποστηρίζει την Ένωση και μετά την ανεξαρτησία όταν μάλιστα φάνηκε καθαρά ότι δεν ήταν εφικτή λόγω της εμπλοκής της Τουρκίας;

11. Οι αντιμακαριακοί μετά τη Ζυρίχη πόσο ιδεολόγοι ήταν ή πόσο συμφεροντολόγοι; Μήπως η στάση τους εναντίον του Μακαρίου καθορίστηκε εν πολλοίς γιατί έμειναν εκτός ή μακράν της εξουσίας;

12. Πόση και ποια σχέση είχαν οι επιζώντες αγωνιστές της ΕΟΚΑ με τις παράνομες οργανώσεις “Εθνικό Μέτωπο” και ΕΟΚΑ Β΄ και ποια η συμμετοχή τους στο χουντοφασιστικό και τουρκοφόρο πραξικόπημα του 1974;

Αντέχουμε άραγε να τα αναψηλαφήσουμε, να τα συζητήσουμε όλ' αυτά και να βάλουμε το δάκτυλο επί τον τύπο των ήλων της Ιστορίας; Να επεξεργαστούμε όλα αυτά τα ζητήματα και να αποδεχτούμε ότι κάποια πράματα δεν είναι καθόλου έτσι όπως για χρόνια η κατεστημένη και επιβεβλημένη εκδοχή των εθνοπατέρων; Σίγουρα κάποιοι ΔΕΝ αντέχουν ούτε τη ιδέα της επανεξέτασης!

* Λατζιηνάρι - Νεαρό αρσενικό ζώο (συνήθως λέγεται για άλογα ή γαϊδούρια) που αρχίζει να ερωτοτροπεί και να το δείχνει με τη συμπεριφορά του. Λέγεται και για νεαρά άτομα που έχουν έντονη δραστηριότητα στο κυνήγι των κοριτσιών,τους αρέσει να δείχνονται και που κάνουν φασαρία και καυγάδες με το παραμικρό.

Anef_Oriwn
Σάββατο 21/2/2009