Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009

Ανάρτηση 5/2009 (life style-στικη) – “Ψουμιά εν έχουμεν τζιαι ρεπάνια για την όρεξη γυρέφκουμεν”!!!

Στα σχόλια του προηγούμενου post ένας Ανώνυμος επισκέπτης (ή μπορεί και επισκέπτρια), αδυνατώντας προφανώς να κατανοήσει και να εκτιμήσει την ομορφιά της αναγεννόμενης (μετά τις πρόσφατες βροχές) κυπριακής Φύσης (να νοιώσει τον ερωτισμό που εκπέμπουν τα ανοιξιάτικά χρώματα τη Φύσης αλλά και ν’ αντιληφτεί την πολιτική διάσταση του θέματος φυσικό περιβάλλον και τι χάνουμε με την καταστροφή ή τις συνεχείς ανομβρίες) και θεωρώντας ότι το blog (και κατ’ επέκταση και η αφεντομουτσουνάρα μου ως blogόδεσπότης) ασχολούνται με επουσιώδη, ανούσια και αστεία ζητήματα (δηλαδίς, “αφήσαμεν τα θέρη μας τζιαι ξικανναουρίζουμεν”), μας πέταξε (σε άπταιστα greeklish) το σοφό και περιλάλητο απόφθεγμα ... “O kosmos kegetai k to mounni ksirizetai”!!! (Εγώ μέχρι τώρα ήξερα ότι ... το περί ου ο λόγος ζωάκι ... μόνο χτενίζεται! Ίσως λόγω του ότι έχουν διαφοροποιηθεί κάποιες κομμωτικές συνήθειες, να έχει αλλάξει και το ρητό και να μην το πήρα πρέφα!).

Τώρα πως μου ‘ρθε και σας τα λεω όλ’ αυτά (τα ολίγο τι ανατομικά), θα εξανίστασθε, ίσως και να δυσφορείτε και μάλλον θα διερωτάστε που θέλω να καταλήξω.


Λοιπόν, χτες Κυριακή μετροφυλλώντας και ρίχνοντας ποικίλες ματιές στο πλουσιότατο και άκρως επιμορφωτικό υλικό διαφόρων περιοδικών που δίνονται ως ένθετα σωρηδόν με τις κυπριακές εφημερίδες κατά τα σαββατοκύριακα, συν σ’ ένα άλλο περιοδικό που βγαίνει τις Παρασκευές, θυμήθηκα και το εν λόγω απόφθεγμα του Ανώνυμου επισκέπτη μας και είπα ότι πάει γάντι με ότι γράφεται και πλασάρεται μέσα από τις σελίδες αυτών των περιοδικών. (Ονόματα περιοδικών δεν λεω γιατί απλήρωτες διαφημίσεις το blog δεν κάνει).

Τα περιοδικά αυτά ονομάζονται και περιοδικά “life style” που σημαίνει (απ’ ότι καταλαβαίνω) ότι μέσα από αυτά τα περιοδικά παρουσιάζεται και υποβάλλεται (για να μη πω ότι ψυχολογικά και συναισθηματικά επιβάλλεται κιόλας) ένας τρόπος ζωής με ήθη, συνήθειες και γούστα που κάνουν τον άμεσα εμπλεκόμενο να (νομίζει ότι) είναι ΙΝ (κι όχι OUT) δηλ. στο κέντρο της προσοχής. (Υποβάλλεται πως και που θα ντυθείς, πως θα μακιγιαριστείς, που θα πάεις, τι θα φάεις και τι θα πιεις, που θα διασκεδάσεις, που θα κάνεις spa και πολλά άλλα τέτοια – γίνεται έτσι και κίνηση στο παζάρι και κυλάει και το παραδάκι).
Ίσως κι αυτά να έχουν τη σημασία και την αξία τους κάποιες στιγμές και ίσως ορθώς καταλαμβάνουν ένα μέρος από τις σελίδες αυτών των περιοδικών, όμως όταν όλο σχεδόν το περιοδικό ασχολείται με τέτοια θέματα, ε τι να πω ... Όταν μάλιστα τα περιοδικά αυτά είναι και μαζικής κυκλοφορίας και κατανάλωσης και απευθύνονται κυρίως στο μέσο ή στο χαμηλά αμειβόμενο κύπριο πολίτη, πόσο νομίζετε ότι πρακτικά (οικονομικά) εφαρμόσιμο είναι ένα τέτοιο life style με ψώνια (για ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα) από ακριβά μαγαζιά, ταξίδια σε εξωτικά μέρη και διαμονές σε πανάκριβα ξενοδοχεία ή συμμετοχές σε γκλαμουράτες δεξιώσεις και gala parties (τι πάει αν ειπεί gala;); Με την οικονομική κρίση που ήδη άρχισε να μας επηρεάζει, επάθαμε της ιστορίας (παροιμίας) που λαλεί “ψουμιά εν είχαμεν τζιαι ρεπάνια (για την όρεξη) εγυρέφκαμεν”!!! Άτε, για να μη πω τζιαι καμιά πιο βαρετή κουβέντα (ας πούμε ότι ο νους κάποιων – ανεξαρτήτως φύλου -εν κάπου αλλού ...).

Μα περιπαίζουν μας σιόρ; Ποιος μπορεί να κάνει πράξη (ή να εφαρμόσει έστω μερικώς για τον εαυτό του) αυτά που περιλαμβάνονται στις σελίδες των life style περιοδικών και που εισηγούνται οι ποικιλώνυμοι ειδικοί (ενδυματολόγοι, αισθητικοί, μακιγιέζ, ταξιδιωτικοί πράκτορες, μάγειροι, ζαχαροπλάστες καθώς και λουσάτες και χλιδάτες μοντέλλες και ηθοποιές); Θυμάμαι σ’ ένα περιοδικό είχε κάθε βδομάδα και μια συνέντευξη (με το ίδιο ερωτηματολόγιο) με κάποιο επώνυμο (συνήθως ηθοποιό). Μια από τις standard ερωτήσεις ήταν “ποιος είναι ο αγαπημένος σας (ταξιδιωτικός) προορισμός”. Κάποιοι/κάποιες που απάντησαν, είπαν πως αγαπημένος τους προορισμός είναι, λόγου χάριν να πούμεντε, η Νέα Υόρκη, η Θαϋλάνδη ή το Πουκέτ, λες και πανε εκεί κάθε μήνα!

Σ’ ένα απ’ αυτά τα περιοδικά υπήρχε και παρουσίαση (με φωτογραφίες) της δεξίωσης που παράθεσε ένα (νέο) ζευγάρι (από οικογένεια μεγαλο-επιχειρηματιών) με την ευκαιρία της ολοκλήρωσης της νέας (!) τους κατοικίας (δεν τους έκανε η παλιά φαινεται!). Σ’ αυτήν τη δεξίωση έδωσαν μαζικά το παρόν τους πολλοί και διάφοροι μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (κοτζάμ σπίτι εγκαινιαζόταν) καθώς και οι αρχηγοί των κομμάτων.


Σε κάποιο άλλο περιοδικό υπήρχε και διαγωνισμός για την επιλογή της πιο καλοντυμένης (best dressed) κυπρίας. Υπήρχαν προτεινόμενες καμιά 50ρια υποψήφιες (με τα ωραιότατα φορέματα τους) και με φωτογραφίες τους από κοσμικές (όπως τις λαλούν) εκδηλώσεις. (Εκεί όπου στέκεσαι -ενίοτε περιφέρεσαι κιόλας - τζιαι συντυχάνεις κρατώντας ένα ποτήρι με ποτό στο χέρι κι άμα τύχει - αν είσαι σε γάμο - μπορεί και κανένα σουβλάκι στ’ άλλο χέρι). Διερωτούμαι αν ανάμεσα σ’ αυτές τις κυρίες υπάρχει και καμιά που δεν είναι επώνυμη ή είναι απλή υπάλληλος (ας πούμεν σε καμιά συνεργατική), πωλήτρια, νοικοκυρά ή ξενοδοχοϋπάλληλος (χωρίς να υπονοώ ότι οι κοπέλες αυτές δεν είναι ωραίες ή δεν ντύνονται κομψά).

Άτε, είπα Σας τα – έστω τζιαι τούτα τα λίγα που είχα που τα χτες πουμέσα μου. Εν πολλά όμως, εν τζιαι τελειώνουν έτσι εύκολα τούτα τα lifestylίστικα, αλλά είπα να μεν συνεχίσω τζι’ άλλο, για να μεν με πείτε τζιαι κατζιάρη, κομπλεξικό τζιαι κολλημένο! Οξά (ή) είπετε με;

πλάκα είναι ότι κάποιοι απ’ όλους αυτούς τους γκλαμουράτους έχουν κι άποψη, και μάλιστα έντονη περί των “εθνικών” θαμάτων, για την απειλούμενη “παραχάραξη” της Ιστορίας και για το πως θα σωθεί οι πατρίδα από τους φτείριδες και τους μετανάστες!]

Anef_Oriwn
Δευτέρα 16/2/2009

12 σχόλια:

rose είπε...

διορθωση:
δεν είναι ζωάκι!!

χα χα χα χα

ούτε δόντια έχει

:-))

Anef_Oriwn είπε...

Rose,

Sorry, αλλά επειδή στο φυσικό του έχει ... τρίχωμα το πήρα για ... ζωάκι. (Ή μπορεί λέγοντας ζωάκι να εννοούσα κανένα ... αχινό). :)

Anef_Oriwn
Τρίτη 17/2/2009 – 2:49 μ.μ.

stalamatia είπε...

Ψουμιά μπορεί να μεν έσιει σούβλαν όμως?

Aceras Anthropophorum είπε...

Στην Γαλλία το κοινόν του όνομα είναι καττού, οπότε η φαντασία του Άνεφ δεν είναι τζιαι τόσον άσχετη με την φαντασίαν του κοινού ανθρώπου.

Περί δοντιών να σας πώ μιαν πραγματικήν ιστορίαν που έγινεν στην Λευκωσίαν. Δύο γιατροί ένας γυναικολόγος τζιαι ένας οδοντίατρος έχουν το ίδιον επίθετον.

Μιαν ημέραν κατά τες 11 ο οδοντίατρος πιάννει έναν τηλέφωνον από μιαν πανηκοβλημένην γυναίκαν.

- Γιατρέ, είμαι η κυρία που επέρασεν που το ιατρείον σας το πρώϊν. Γιατρέ ανυσηχώ, έχω αιμορραγίαν τζιαι δεν σταματά.

- Να μεν ανυσηχήτε τίποτε. Να πάρετε έναν παμπακούιν τζιαι να το βάλετε πας την πληγήν τζιαι να το δακκάσετε σφικτά ώσπου να σταματήσει το αίμαν.

- Εεεε... Να βάλω παμπακούιν καταλάβω. Ίνταλοις όμως πρέπει να κάμω για να το δακκάσω;

Στην πολλήν την ώραν ο οδοντίατρος εκατάλαβεν ότι ήταν η πελάτισσα του συνάδελφου του του γυναικολόγου.

Για το περιεχόμενον της ανάρτησης φίλε επέτυχες την απάντησην στον αναγνώστην σου. Εμπνεόμενοι με αυτά που δείχνουν τα περιοδικά σου θα μπορούσαμεν να παραφράσουμε τον απόφθεγμαν σε κάτι πιο μοντέρνον. "εδώ ο κόσμος καίγεται τζιαι ο λεβέντης φκάλλει τα βρύθκια του" (ή ακόμα "εδώ ο πόλεμος χαλά κόσμον τζιαι ο στρατιώτης κάμνει χαλάουαν τες ζάμπες του"). Έτσι για να μεν είμαστιν τζιαι σεξιστές :+)

rose είπε...

ακολουθώντας το παράδειγμα του Acera να προσθέσω στον πλουραλισμο και να σου πω οτι κυκλοφορεί και χωρίς ..τριχωμα

:-)

Anef_Oriwn είπε...

Aceras,

Η ιστορία που μας είπες μου θύμισε και το πιο κάτω ανέκδοτο (παλιό αλλά καλό νομίζω – για ν’ αλλάξει και λίγο παραστάσεις η Rose):

“Ένα βράδυ ένα ζευγάρι έχει πέσει για ύπνο. Ο άνδρας στα κέφια του, αρχίζει να αγγίζει και να χαϊδεύει τη γυναίκα του ερωτικά αλλά αυτή γυρίζει και του λεει: «Αχ, αγάπη μου δεν μπορώ. Αύριο έχω ραντεβού με τον γυναικολόγο και δεν πρέπει να κάνουμε σεξ.»
Απογοητευμένος ο άνδρας γυρίζει πλευρό και προσπαθεί μάταια να κοιμηθεί, οπότε μετά από λίγο τη σκουντάει και τη ρωτάει: «Για πες μου, αύριο εκτός από το γυναικολόγο μήπως θα πας και στον οδοντίατρο αύριο;;;»”.

*******
Rose,

Φυσικά και κυκλοφορεί χωρίς τρίχωμα (αλά Γιούλ Μπρύνερ , να πούμε) και για τα δύο “αντιμαχόμενα”... ζωάκια, αλλά το φυσικό είναι με τρίχωμα, ή κάνω λάθος;!!!

Anef_Oriwn
Τετάρτη 18/2/2009 – 10:16 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

εσιεναν πραμαν πανω της
που την μιση τζιαι κατω σηκοννει το κριας ωμον
τζια παλε κσαπολατο
που ουλλα ποσιι πανο της
εναν εν το καλον της
εν τζινον που κρατει σφικτα
μες το μεσασιελλοντης

Anef_Oriwn είπε...

Στόχος της ανάρτησης ήταν να κρίνει το λεγόμενο life style που πλασάρεται μέσα από διάφορα περιοδικά (κι αποτελεί τρόπο ζωής για όσους δεν έχουν ούτε life ούτε style), αλλά τελικά η αναφορά (μου) σ’ ένα ... ζωάκι έχει κάνει (το “ζωάκι”) κύριο θέμα των σχολίων. Όμως τελικά ουδέν κακό αμιγές καλού ... 
(Μου έχει μπει και η ιδέα – μετά τζιαι το μιλλωμένο τραούιν που παράθεσε ο πιο πάνω Ανώνυμος φίλος – να κάνω κι ένα post αφιερωμένο στα “μιλλωμενα” της κυπριακής λαϊκής ποίησης. Δεν είμαι ειδικός αλλά αν βρω (που έχω βάλει) ένα σχετικό μ’ αυτό το θέμα βιβλιαράκι του Λάμαχου – ψευδώνυμο του Γιαγκουλή – κάτι θα καταφέρω να γράψω).

Anef_Oriwn
Παρασκευή 20/2/2009 – 6:05 μ.μ.

Ανώνυμος είπε...

Anef_Oriwn....περασαμε και μια βολτα απο το δικο σου μπλοκ...και αφου δηλωνεις οτι δεν εισαι ιστορικος...τουλαχιστον
σεβασου τα 7.000 και πλεον θυματα της κυπριακης τραγωδιας...γιατι απο τι φαινετε ο συγχυσμενος εισαι εσυ...οσον αφορα την κυπριακη ιστορια...και γι αυτο
το λογο σου παραθετω αποσπασματα απο μαρτυρια κυπριου αιχμαλωτου....
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΣ...απο πολιτικο blog
Μια μέρα από την σύλληψη μου από τα στρατεύματα εισβολής. Έξω από το κτίριο είμαστε γύρω στα είκοσι άτομα δεμένα ,χέρια πόδια και πετάμενοι κάτω στο χώμα. Οι τούρκοι στρατιώτες της εισβολής περνούσαν από δίπλα μας λερωμένοι, καταϊδρωμένοι και αφού μας έφτυναν,μερικοί μας κατούρησαν, μας κλωτσοκοπούσαν μετά μανίας μέχρι που έφευγαν φέτες κρέα από επάνω μας.

Όταν ξημέρωνε δοκίμαζα να κοιμηθώ σε κρεβάτι που άδειαζε αλλά έπρεπε να κοιμάμαι ανάσκελα γιατί εάν κοιμόμουνα μπρούμυτα κολλούσαν οι πληγές από τα γόνατά μου επάνω στο στρώμα.Ο θάλαμος είχε προθάλαμο όπου υπήρχε το «εστιατόριο».

Μας έβγαζαν έξω να περάσομε δίπλα στο «εστιατόριο» για να φάμε αλλά μέχρι να πάμε στο «εστιατόριο» ,μας έσπαζαν από το ξύλο.
Το τραπέζι ήταν τσιμεντένιο και οι πάγκοι επίσης τσιμεντένιοι. Τις πιο πολλές φορές οι στρατιώτες αφόδευαν πάνω στο τραπέζι ή έριχναν κανένα ποντικό ή σκουπίδια στο φαγητό....Δεν είχαμε χαρτί υγείας,ούτε σαπούνι,ούτε ρούχα,ούτε πετσέτα για όσο διάστημα είμαστε εκεί. ....Υπήρχε ένα μόνιμος στρατιωτικός γιατρός,υπολοχαγός,τουρκοκύπρίος από τις Αρόδες της Πάφου αλλά μόνο μας κλωτσούσε δεν μας προσέφερε τίποτα άλλο. Μόνο κλωτσιές και για αυτό τον φωνάζαμε ο «γιατρός της κλωτσιάς»....ολοκληρωμενη η μαρτυρια βρισκεται στο..HeLLeNiCReVeNgE....

Anef_Oriwn είπε...

ΑΝΕΝΤΑΧΤε,

Σε χαιρετώ (έστω και κάπως καθυστερημένα - δεν μπόρεσα να το κάνω παρέμβαση εδώ νωρίτερα) και σε καλωσορίζω από τα μέρη μας. Βλέπω ότι η διαφήμιση (όπως την είπες) της «πραμάτιας» μου (δηλ. του blog μου) στο politikoblog, έπιασε τόπο κι έκανες και τη βόλτα σου απ’ εδώ!

Όμως ειλικρινά δεν κατάλαβα τι θέλεις να μας πεις ή να δείξεις και ν’ αποδείξεις με τα όσα παραθέτεις (την μαρτυρία του ελληνοκύπριου αιχμαλώτου) – ότι κατά κάποιο τρόπο είμαι ανιστόρητος; Νομίζω επάθαμεν της άλλης παροιμίας που λαλεί “Έλα παππού μου να σου δείξω τ’ αμπέλια σου”! (Άσε που τα σχόλια σου τ’ ανάρτησες και σε λάθος post).

Τα περιστατικά που συνθέτουν τα τραγικά και θλιβερά γεγονότα εκείνης της εποχής (του καλοκαιριού του 1974) είναι χιλιάδες. Τι ήταν όμως εκείνο που έδωσε την αφορμή (ως δώρο από τον Αλλάχ) στην Τουρκία για να εισβάλει στην Κύπρο. Αν δεν το ξέρεις, μερικές μέρες πριν την εισβολή έγινε κι ένα χουντοφασιστικό πραξικόπημα στην νήσο, οργανωμένο από την ελληνική χούντα (που κυβερνούσε τότε) και εκτελεσμένο από την χουντο-διοικούμενη κυπριακή Εθνική Φρουρά και την παράνομη φασιστική οργάνωση ΕΟΚΑ Β΄ (που είχε ιδρύσει ο Γρίβας με τες ευλογίες της χούντας).
Πέραν τούτου γνωρίζεις ότι τα φυλάκια της Εθνικής Φρουράς στις ακτές της Κερύνειας τα είχαν αφήσει αδειανά – χωρίς καθόλου επάνδρωση με στρατιώτες; Κι επειδή σου αρέσει να διαβάζεις μαρτυρίες για εκείνες τις μέρες (τις δύσκολες και “της αναβροχιάς” – που λεει και ο ποιητής) από ανθρώπους που έχουν ζήσει τα γεγονότα να σε παραπέμψω σε δυο - τρις αναρτήσεις (posts) στο blog μου με τα προσωπικά μου βιώματα (ήμουν στα εφηβικά μου χρόνια τότε) από το πραξικόπημα (για να πάρεις και μια ιδέα για το τι κάνανε “έλληνες” σε έλληνες – κι όχι μόνο οι τούρκοι σε έλληνες ) και την τουρκική εισβολή.
1. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/12-15-1974_10.html - Πραξικόπημα 15ης του Ιούλη του 1974.
2. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/13.html - Πεσόντες κατά το πραξικόπημα.
3. http://aneforiwn.blogspot.com/2008/07/15.html - Τουρκική εισβολή.
Καλή ανάγνωση!

Anef_Oriwn
Σάββατο 28/2/2009 – 12:18 μ.μ.

Αλεξανδρος Σουτσος είπε...

@ANEF ORIWN...μην κουράζεσαι δεν θα σου απαντήσει... αυτοί οι "άνθρωποι" δεν απαντάνε! είναι ρομποτάκια που μόνο να σπαμμάρουνε τους μάθανε στις "χρυσές" παρέες τους!.
αυτός τώρα πήγε μαζί με τα άλλα "χρυσά αυγά" και συζητάνε για το πως σου την είπανε και ότι κάτι πρέπει να κάνουμε για τους προδότες που γράφουν ό,τι θέλουνε και άλλα τέτοια ωραία!

Αυτά τα ζώα τα ξέρουμε καλά και δεν χρειάζεται να του παραθέσεις λινκς και να δικαιολογείς τον εαυτό σου σε κανένα γελοίο...εσύ συνέχισε την πολλή καλή δουλειά σου. Να ξέρεις διαβάζω το μπλογκ σου αλλά πολλές φορές δεν έχω χρόνο να απαντήσω!

Anef_Oriwn είπε...

Αλεξανδρε Σουτσε,

Σε χαιρετώ και σε καλωσορίζω στο απάχικο μου!
Παράλληλα σ’ ευχαριστώ για τα θετικά σου σχόλια για το blog.
Συμφωνώ μαζί σου στο ότι πολλοί μπαίνουν σε “αντίπαλα” blogκια για να κάμουν καρκαshαλλίκκιν (σαματά), να κάνουν το κομμάτι τους ή/και να πουν το κοντό και το ψηλό τους, χωρίς στην ουσία καμιά διάθεση για διάλογο ή συζήτηση. (Φυσικά άμα ψάξεις το θέμα θα διαπιστώσεις ότι δεν είναι σε θέση – τόσο από άποψη νοοτροπίας αλλά και γνώσεων, να κάμουν διάλογο). Συνήθως οι πλείστοι εξ αυτών προέρχονται από τον εθνικιστικό χώρο.
Επειδή πιστεύω ότι απαντήσεις πρέπει να δίνονται (έστω και σ’ αυτούς) για να μην αφήνονται απορίες και ερωτηματικά να αιωρούνται αναπάντητα (γιατί μας διαβάζουν και τρίτοι), προσωπικά προσπαθώ να σχολιάζω τα όσα απευθύνονται σε μένα ή κρίνω ότι πρέπει να τύχουν σχολιασμού.
Παλαιοτέρα σύχναζα και σ’ ένα “αντιπολιτευτικό” blog όπου είχα μάλιστα δώσει “ομηρικές μάχες” με διάφορους. Το ξέρω ότι κανένας ΔΕΝ πείθεται ούτε κι αλλάζει απόψεις, όμως πιστεύω ότι μέσα από ένα σωστό τρόπο ανταλλαγείς σκέψεων και ιδεών μπορούμε να μάθουμε πράματα είτε από τους άλλους είτε ανατρέχοντας οι ίδιοι σε πήγες.

Anef_Oriwn
Παρασκευή 6/3/2009 – 11:02 μ.μ.