Ανάρτηση 7η (έκτακτη και συγκλονιστική): “Χτυπάτε τους αλύπητα, δώστε τους να κράξουν” - (Πόλεμος κατά των αλλοδαπών).

Φρίκη και αποτροπιασμό, οργή και αγανάκτηση ήταν τα συναισθήματα που κυριάρχησαν μέσα μου όταν διάβασα στις εφημερίδες την συνταρακτική (και παράλληλα τρομακτική) είδηση για τη ρατσιστική επίθεση ομάδας 25 περίπου 15χρόνων νεαρών εναντίον αλλοδαπών (Άγγλων, Ρουμάνων, Βουλγάρων) στον Ύψωνα της Λεμεσού. Η επίθεση οδήγησε σε έκτροπα σε βάρος των ξένων και στον τραυματισμό τους. (Ευτυχώς που μόνο διάβασα την είδηση και δεν είδα και σχετικά ρεπορτάζ από τηλεοράσεως, γιατί σίγουρα θα με έπιανε και σφίξιμο στο στομάχι).

Το περιστατικό αυτό μου θύμισε μια άλλη ιστορία που συνέβη πριν κάποια χρόνια στην Αγία Νάπα, όπου και πάλι κάποιοι νεαροί κύπριοι (μεγαλύτεροι όμως) απήγαγαν 2 ή 3 ξένους φοιτητές (από τη Σρι Λάνκα ήταν, νομίζω), που εργάζονταν εκεί σε ξενοδοχείο κατά την περίοδο των διακοπών τους, τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι απαγωγείς προφανώς (μιμούμενοι τις μεθόδους της Κου-Κλουξ-Κλαν) τους οδήγησαν σε μέρος απόμερο και με εικονικές εκτελέσεις προσπάθησαν να τους εκφοβίσουν (και το πέτυχαν) για να εγκαταλείψουν τις εποχιακές τους δουλειές, γιατί τις έπαιρναν (όπως έλεγαν οι απαγωγείς) από κάποιους δικούς μας (κυπραίους).

Ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, η περιθωριοποίηση και αδρανοποίηση των νέων οδηγούν σ΄ αυτές τις αποτρόπαιες πράξεις οι οποίες όμως θυμίζουν ναζισμό. Κυριολεκτικά σηκώνεται η τρίχα μου και ανακατώνεται το στομάχι μου.

Που πάμε, τελικά; (Θα διερωτάτο και το αχτύπητο δίδυμο της ομώνυμης πλην ηλιθίας εκπομπής του “Σίγμα”).

Εγώ προσωπικά διερωτούμαι για το τι θα γινόταν και τι θα λέγαμε αν, λόγου χάριν να πούμεν, συμμορία από 20-30 νεαρούς εγγλέζους έκαναν τα ίδια εναντίον δικών μας (όχι στο Λονδίνο) αλλά εδώ, στην Αγία Νάπα ή στην Λεμεσό. Ή ακόμα αν νεαροί στα κατεχόμενα επιτίθονταν εναντίον Βούλγαρων ή Ρουμάνων.

Αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι κεραυνός εν αιθρία, αλλά αποτέλεσμα ξενοφοβικών νοοτροπιών που καλλιεργήθηκαν για χρόνια ή που γινόντουσαν ανεχτές από συγκεκριμένες πολιτικές καταστάσεις και κοινωνικές ομάδες ή που συνεχίζουν να ανακυκλώνονται και αναπαράγονται μέχρι σήμερα (και από τα ΜουΜουΕ μη εξαιρουμένων)!

Από τη στιγμή που ένας 15χρονος δεν “κωλώνει” να σηκώσει το ρόπαλο και να χτυπήσει ένα συνάνθρωπο του (σήμερα αλλοδαπό, αύριο ημεδαπό), κάτι που σημαίνει ότι υπάρχει και η περίπτωση να τον σκοτώσει, τούτο παει να πει δεν έχει καθόλου αναστολές ... Είναι με δυο λόγια ένας εν δυνάμει δολοφόνος!

Τι ανθρώπους τελικά αναγιώννουμε σ’ αυτήν την κοινωνία της ευμάρειας, του χλιδάτου αρχοντοχωριατισμού και της καπήλευσης των ελληνικών ιδεωδων!

Ας ενεργοποιηθούμε πλέον σοβαρά, σαν οικογένειες, σαν σχολεία, σαν οργανωμένα κοινωνικά σύνολα και ας διδάξουμε τα παιδιά μας, προτού είναι αργά, το σεβασμό για την αξία και τη μοναδικότητα της ανθρώπινης ζωής και ύπαρξης.

Το ρατσιστικό, φασιστικό αυτό επεισόδιο μου φέρε στο μυαλό μου κι εκείνο το εξαίρετο και συγκλονιστικό ποίημα του Μπέρτολτ Μπρεχτ (αν δεν κάνω λάθος, που αποδίδεται όμως και σ’ ένα προτεστάντη Γερμανό πάστορα)... Το παραθέτω:

"Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να με συλλάβουν, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου ..."

Anef_Oriwn
10/6/2008